Hoe gaat het met de (nieuwe) moeders #70

quote:

Op zaterdag 20 december 2008 14:06 schreef Reinhilde het volgende:

[..]

Dat is ook weer waar... Nu eerst een weekje weg, kunnen we eens goed dingen doorspreken over de periode hierna. Waar ik denk ik het meeste moeite mee heb, is dat visite (ook mijn schoonouders) zo lang blijft hangen. Ik vind het dan moeilijk om na een uur te zeggen; 'zo, het is mooi geweest, tot ziens'.
Laatst ben ik wel, toen mijn schoonouders maar bleven plakken, met Thomas naar de slaapkamer gegaan, om hem te voeden en even te slapen. Bleven ze gewoon nog 2 uur hangen, om te kijken of we weer terug zouden komen.. . Ik lag niet echt ontspannen in bed moet ik zeggen.

En nixxx heeft het al heel vaak gezegd, maar het komt niet door geloof ik.

Hmmm, moeilijk is dat he, als mensen het niet door willen hebben. Maar ik zou toch wat harder proberen te zijn. Even bellen en niet te lang blijven zijn echt geen rare eisen voor een jong gezinnetje, hoef je je echt niet schuldig om te voelen (maar ik heb het dan wel weer makkelijk met een man die nu al gewoon tegen visite zegt: ik ga je er nu uit gooien, we spreken gauw weer een keer af ). Voor jezelf opkomen hoor

Ik denk nog steeds in 'later als ik groot ben' termen. En altijd bang dat ik niet serieus genomen wordt omdat ik pas 28 ben en ook nog eens heul klein, terwijl zulke dingen meer in mijn eigen hoofd zitten. Voor de buitenwacht ben ik wel gewoon 'die vrouw met dat gezin van 3 kinderen'

Dan ben ik niet de enige die zo denkt
Ben ook vaak nog bang niet serieus genomen te worden met m'n 26 jaar

Reinhilde, wat vervelend. En hoe moeilijk het ook is, toch is het goed denk ik als je het zo duidelijk mogelijk zegt. Bijvoorbeeld: "ik heb nu rust nodig, dus jullie moeten gaan. Morgen/overmorgen/dit weekend zijn jullie weer van harte welkom."

Ik vind het soms ook moeilijk om mezelf als moeder te zien. Ik voel me 100% moeder, maar heb tegelijkertijd het idee dat ik nog een meisje ben. Niet de moeders die ik verder overal zie. Ik huil bijvoorbeeld best vaak en ik mijn idee horen moeders (behalve bij hele erge dingen) niet te huilen. Want die zijn groot en sterk. En dat ben ik niet. Als ik in een groep met andere kinderen en moeders ben heb ik ook vaak het idee dat de andere moeders veel beter weten waar ze mee bezig zijn en ze in hun hoofd mij uitlachen, omdat ik het niet goed doe.
Nou ja, een hele lap tekst, conclusie: het ouderschap is wennen. Terwijl ik tegelijkertijd het geweldig vind om moeder te zijn van zo'n heerlijk ventje en straks nog eentje erbij ook. Ik voel me erg bevoorrecht.

Oh Cattie, dat heb ik ook. Ik moet zeggen dat het minder wordt nu meer mensen in onze omgeving ook kinderen krijgen enzo..Maar bij vreemden denk ik ook altijd dat ze me maar een rare moeder vinden, of niet goed ofzo, terwijl ik verstandelijk gezien best weet dat dat niet waar is..

Het is een heel bekend gevoel idd. Na 14 jaar heb ik dat nog steeds en ik dacht dat dat altijd lag aan dat ik Djen best jong kreeg en altijd de jongste moeder was, maar met Djulian heb ik precies hetzelfde en ben ik echt niet de jongste mama meer. Stom he? dat je vaak denkt dat je de enige bent die dat denkt en dan blijkt zoals nu dat er veel meer zijn. Dat doet dan wel weer goed

Haha dan zit er een hele groep moeders bij elkaar en is iedereen bang om als noob gezien te worden omdat de anderen er zo zelfverzekerd uit zien Een mens zit raar in elkaar

Ik voel me wel zelfverzekerd als moeder (en als mens) dus dat is het punt niet. Ik vind het gewoon zo bijzonder soms om de moeder te zijn van twee mensjes. Gewoon de meest belangrijke persoon in hun leven op dit moment, zeg maar. Heel bijzonder.

Dat is ook heel bijzonder Igraine.

Ik merk het ook. Aan de ene kant ben ik voor mijn gevoel zo ongeveer nog net 19 (ja heb immers mijn rijbewijs), maar als ik dan naar die meiden kijk of als een nichtje of neefje tante tegen me zeggen dan schrik ik toch weer even de realiteit in. En dat bellen... met mama van... Ja, dat heb ik ook.

Ja Maneki, dat is best suf ja!
Igraine, dat heb ik ook, ik vind het zo bijzonder en mooi om moeder te mogen zijn.

omg ik word voel me echt oud...
Als ik bel zeg ik nooit 'Met de mama van...'. Ik zeg gewoon mijn naam Soms moeilijk aangezien ik een andere achternaam heb maar de huisarts en ook het KDV zijn inmiddels aardig gewend

Verder heb ik geen last van gedachtes als 'mensen nemen me vast niet serieus'. Dat had ik toen ik onder de 30 was wel trouwens, maar toen was ik nog geen moeder.

Jullie hebben allemaal gelijk hoor, wat betreft visite en rust. Ik ga het ook echt anders doen als we weer terug zijn.

Ik vind het trouwens ook echt heel gek dat ik nu mama ben. Een echte.

quote:

Op zaterdag 20 december 2008 20:35 schreef RockabeIIa het volgende:
omg ik word voel me echt oud...
Als ik bel zeg ik nooit 'Met de mama van...'. Ik zeg gewoon mijn naam Soms moeilijk aangezien ik een andere achternaam heb maar de huisarts en ook het KDV zijn inmiddels aardig gewend

Verder heb ik geen last van gedachtes als 'mensen nemen me vast niet serieus'. Dat had ik toen ik onder de 30 was wel trouwens, maar toen was ik nog geen moeder.

Ik zeg ook altijd gewoon mijn naam. En ik heb officieel wel dezelfde achternaam als mijn man en kinderen, maar die gebruik ik nooit. Ik hanteer nog steeds overal mijn eigen naam. Erachteraan zeg ik dan meestal wel "de moeder van..." of "ik bel voor mijn dochter....".

En voor mijn 30e was ik ook nog geen moeder inderdaad, maar daarvoor had ik die gedachtes ook niet echt.

reinhilde, je bent er een hoor! en dat geeft je ook (nog meer) het recht om goed voor je zoon en jezelf op te komen. dus als jij rust nodig hebt: gewoon zeggen! en nixxx moet 't toch ook nog maar iets duidelijker zeggen. beterschap voor je buik, en vast een fijne & rustige week gewenst!

oh herkenbaar meiden, dat gevoel van moedertje spelen, zo af en toe. maar 't is voor 't echie! gek. ook heel mooi inderdaad , maar ook wat eng soms. al die verantwoordelijkheid. pffoeh!

Ik kan mij ook zo ontzettend onzeker voelen of ik het allemaal wel goed doe. En dat terwijl ik weet dat ik heel goed en nuttig advies kan geven aan andere moeders.
En als ik dan naar dat mooie slimme zelfstandige wijze en grappige meisje kijk dat MIJN kind is dan moet ik toch ergens wel iets goed doen.
Heftig vind ik dat hoor. En dan heb ik er straks nog een om voor te zorgen!
En behalve vrouw van en moeder zijn vind ik mijn leven nog niet 'later als ik groot ben' Mijn huis is geen grote mensen huis en een échte baan wil ik ook nog. Alles op zijn tijd maar het is wel iets wat ik 'mis'.

je doet 't hartstikke goed jelief! ik vind jou juist echt wel zo'n oermoeder eigenlijk.
en ja, nog eentje erbij.... maakt het nog iets echter, vond ik. en soms best wat lastiger. maar ook wel weer erg leuk. en weet je, juist met 2 zie je wel dat ook weer niet alles van jouw gedrag afhangt. kinderen brengen zoveel eigen dingen mee. en vooral als ze sterk verschillen (zoals die van ons dus) relativeert 't je eigen inbreng wel wat, kan heel prettig zijn.

[ Bericht 9% gewijzigd door bixister op 20-12-2008 21:51:41 ]

ik vind moeder zijn het mooiste maar ook het zwaarste in mijn leven tot nu toe.
prachtig die liefde die je voelt en krijgt maar opvoeden valt me soms vies tegen.
wat ik zalig aan dit forum vind is dat ik er van geleerd heb dat ik niet de enige daarin ben, dat relativeert enorm

quote:

Op zaterdag 20 december 2008 21:25 schreef Reinhilde het volgende:
Jullie hebben allemaal gelijk hoor, wat betreft visite en rust. Ik ga het ook echt anders doen als we weer terug zijn.

Ik vind het trouwens ook echt heel gek dat ik nu mama ben. Een echte.

Jammer dat de visite je zelf niet met rust laat. Bij mij werd alles wel goed op afstand gehouden; en mensen zelf ook die zoiets hadden van doe maar rustig aan; eerst weer goed herstellen. Er zijn nu nog mensen die nog op kraamvisite moeten komen (We mogen bellen als de verbouwing over is ).

En van dat mama; dat had ik gister nog; amber onder de arm; verschonen; en dan; jeej; ik ben echt een mama; wie had dat ooit nog gedacht? Ik vind het een hele eer om mama te mogen zijn van zo'n mooi en leuk kindje

Wat leuk al die ervaringen hier - allemaal weer anders.

Ik voel me zelf ook nog een 'broekie' met m'n net 26 jaar. Klinkt wel een 'stuk ouder' dan 25 maar dat is echt in mijn hoofd hoor. Eigenlijk zijn mensen altijd verbaasd als ze horen dat ik nog maar 26 ben - niet dat ik er zo oud uitzie, maar omdat ik al drie kinderen heb. Ze verwachten dan dat ik minstens 30 ben (stom is dat!) ...
Volgens mij zijn het vooral tieners die dat denken maar dat is ook wel logisch.

Ik krijg binnenkort weer een stagiaire - voor degenen die er nog niet vanaf weten - ik doe mee aan 'leergezinnen' - dat betekent dat ik in mijn gezin twee dagen per week een stagiaire krijg, die een opleiding in de zorg doet (niveau 1/2, eerste jaar), MBO, en die alle basic dingen nog moet leren - schoonmaken, hoe ruim je functioneel op, hoe verschoon je een baby, hoe lees je voor, hoe doe je een spelletje met een kind, etc.
Het is leuk om zo'n student te begeleiden en ook wel intensief, ook al neemt diegene ook wel taken over, meestal gebeurt het niet goed (genoeg) en moet je het alsnog zelf doen - daarnaast heb je ook als taak om dingen uit te leggen en dat gaat niet altijd goed als je een student hebt die de Nederlandse taal nog niet ZO goed machtig is.
Een uitdaging dus!
Aangezien ik niet 'werk' (binnenkort wel een bijbaantje als vrijwilliger op de plaatselijke kleine bibliotheek, 1 avond per week of twee weken) vind ik dit wel erg leuk om erbij te doen, zo af en toe. Het is twee keer per jaar 15 weken (als ze een student hebben, tot nu toe hadden ze een tekort aan leergezinnen hoorde ik).

Misschien is het voor iemand anders hier ook iets? PM mij dan maar, dan geef ik het mailadres door van mijn stage-begeleider.

quote:

Op zaterdag 20 december 2008 22:32 schreef Belana het volgende:
ik vind moeder zijn het mooiste maar ook het zwaarste in mijn leven tot nu toe.
prachtig die liefde die je voelt en krijgt maar opvoeden valt me soms vies tegen.
wat ik zalig aan dit forum vind is dat ik er van geleerd heb dat ik niet de enige daarin ben, dat relativeert enorm

Helemaal mee eens... het opvoeden is echt veeeel moeilijker en intensiever dan ik ooit voor mogelijk heb gehouden, toen ik nog geen kinderen had (want, consequent zijn was toch het enige dacht ik?)
Nu denk ik: wat was ik nog naief want als ik ergens oppaste waren de kinderen toch bij mij wel lief, waarom niet bij de moeder dan? Dat begreep ik niet. Nu wel, mijn kinderen zijn bij 'vreemden' ook meestal liever...

Oh ja Belaan, OUD zorgt er idd voor dat ik kan relativeren wat ik denk. Heerlijke plek om je frustaties blijdschap en vragen kwijt te kunnen. En zoals iemand eens zei, de moderne dorpspomp

Herkenbare dingen! Ik blijf me er af en toe ook over verbazen dat ik nu moeder ben en dat ik zoon heb. En straks hebben we er twee, dan is het helemaal een 'echt' gezinnetje (niet dat 1 kind niet echt is ofzow, maar 2 voelt op de een of andere manier echter, weet niet waarom). Heel mooi en engig tegelijk.

Maar dat moeilijke vind ik nog wel meevallen eigenlijk. Van gtevoren dacht ik bij bepaalde dingen, hoe moet ik dat ooit gaan doen straks? Maar de meeste dingen gaan toch redelijk vanzelf eigenlijk. Het scheelt ook wel dat Noah echt vreselijk makkelijk is Nu denk ik nog steeds bij bepaalde dingen hoe ik het moet doen, maar ik hoop dat ik daar dan ook vanzelf in meegroei ofzow.

quote:

Op zondag 21 december 2008 10:10 schreef Suzanna het volgende:
Wat leuk al die erva
Misschien is het voor iemand anders hier ook iets? PM mij dan maar, dan geef ik het mailadres door van mijn stage-begeleider.

Hou wel in aanmerking dat de maximale reistijd voor de student/stagiair een half uur mag zijn. Je zit dus best in een klein kringetje.

En zelf over doen? Ik wijs aan waar het fout is gegaan en dan mogen ze het zelf over doen.. als ik het over ga doen leren ze nog steeds niks.

Wel grappig dat de stage-periodes niet gelijk lopen. Hier is eind november weer een periode van 15 weken begonnen. Deze keer geen stagiair voor mij.. ik woon redelijk ver van de opleiding en er was niemand die binnen dat half uur zat. Als ze dan dichterbij kunnen plaatsen doen ze die eerst.
In april waarschijnlijk weer wel een stagiair

Voor mijn nieuwsgierigheid. Ik ben heel erg bang dat ik het functioneel opruimen ook nog niet onder de knie heb. Even een kleine uitleg? Of is dat te veel offtopic?

PM mag natuurlijk ook.

[ Bericht 9% gewijzigd door livelink op 21-12-2008 11:06:50 ]

ik ook niet hoor, livelink

Ik laat die meiden hier gewoon meedraaien in de dagelijkse routine, waarbij ik er voor zorg dat we elke week een ander stukje huis als 'extra' meepakken. Verder moeten ze hier gewoon veel afwassen, stofzuigen, was ophangen/vouwen/wassen, kinderen van- en naar school brengen, eten voorbereiden, kinderen naar bed/uit bed, kinderen helpen met eten etc. En dan elke keer een 'extra' klus als ramen zemen, badkamer goede beurt, bedden verschonen, slaapkamers goede beurt etc.
Het functioneel opruimen is hier gewoon 'de hele dag door opruimen wat er niet in kinderhanden terecht mag komen'