Kots associeer ik altijd wel met ranzige zaken trouwens, maar ik heb vanochtend nog in zo'n mega vuilnisbak tussen het volk dat wél werkt flink over me nek staan gaan.
Krijg je ook eens aandacht die je liever niet hebt, op een doordeweekse ochtend op een metrostation, maar ach.

En verder de standaard kots na het stappen-verhalen.
Al steken er 2 wel bovenuit.
De eerste na een dag totaal lam raken in Amsterdam eerst al een keer over me nek ging nadat ik de aardappelschotels en patatresten op de muur zag zitten van een café waar ik even m'n neus wilde bijpoederen.
Dacht dat het toen wel aardig ging verder - lucht namelijk best op - en na de nodige biertjes, toch maar weer richting Rotterdam vertrokken.
Waarbij ik op een gegeven moment (lees: minuut of 10) eindelijk bovenaan die stationstrap stond en blij was dat ik alles nog binnen had kunnen houden, dat veranderde nogal na een enkele minuten toen ik echt minutenlang heb lopen overgeven, totdat het gewoon niet meer lukt en je uiteindelijk gewoon enkel nog voor lul staat zonder dat er iets gebeurt, maar wel dat gevoel houden ..
En dan nog eentje na een avondje paddo's, maatje zat zwaar te spacen op de bank en na verloop van tijd keek ie me aan en begon ie vanuit het niets "Wat nou? Ik hoef niet te kotsen hoor", terwijl niemand wat zei.

Toen maar naar buiten gepleurt, stond ie dus in de tuin te kotsen waarbij de stukkies paddo's duidelijk zichtbaar waren, en die geur .. nou wees blij dat ik die niet kan toevoegen hier.
Loopt even later die pleurishond van me die trip te verstoren dus ik dacht, die gooi ik even naar buiten toe.
Een aantal uur, cacao en suiker later wilde we toch maar eens dat blaffende geval naar binnen halen en de boel opruimen, bleek de kots dus opgegeten te zijn door die hond, dát is pas handig.
Dat was het wel denk ik.