wilde het eerst in Z&G posten/vragen, maar of het nou echt zo zwangerschapsgerelateerd is.. ik twijfel, dus dan maar hier:
ik vind mezelf af en toe bot omdat ik rust wil, en dat ook heel duidelijk aangeef aan de mensen (voornamelijk pubers van een jaar of zestien/zeventien) die mijn huis tot aan de achtste maand als zoete inval zagen.. en dan niet één keer per week, maar echt bijna elke dag want hier was het lekker warm etc. ik heb daarna gezegd: nu is het genoeg.. als Johan naar de voetbal is, komt er gewoon niemand meer binnen. einde oefening.. kreeg wel commentaar: ja maar we doen toch rustig enzo.. ja wat kan mij het bommen dat je rustig bent.. ik wil volstrekte rust als ik op mijn bed lig.. simpel. vanavond ook; iets voor negen uur stonden er twee aan mijn deur, waar iedereen was: ik heb geen idee, het is donderdag, Johan is er niet, dus ben ik alleen!. stonden ze met smeekoogjes te kijken of ze naar binnen mochten want het was ook echt steenkoud buiten, maar ik bleef hard en ging naar bed.. nu vind ik het wel een beetje sneu, want hun vriendjes waren weggegaan en de vrouwen mochten daar niet bij zijn.. (hoor ik net van Johan dus, die net thuis is van trainen) .. aan de andere kant, rot lekker op ik ben bijna 39 weken zwanger, ik heb geen zin om met een huis vol te zitten als mijn vliezen breken of de weeën beginnen... dat hebben ze maar te begrijpen toch??? dit zat mij al een paar dagen dwars, omdat ik graag gastvrij ben en wil blijven, maar hun maakten het gewoon te gek ..of ligt dit aan de hormonen

(ik weet wel zeker dat ik ze ook na de bevalling niet meer zo vaak hoef te zien)