huuphuup,hiephiep! ik hoop zo voor je dat het raak is, het klinkt allemaal zo raak! Ik hoop echt dat je nog lang mag kotsen van je parfun
Bumba, ik kan me heel goed voorstellen dat je nadenkt over wel of niet uitgerekend "willen" zijn rond de sterfdag van je broer. Wat ontzettend verdrietig dat je m moet missen! Je verhaaltje klinkt alsof de wond nog erg vers is...

Toch zou ik net als de andere dames om die reden ook geen ronde voorbij laten gaan. Er zijn nog zoveel opties als het wel raak blijkt te zijn, zoveel alternatieven! En weet je, mocht je komende ronde zwanger worden... wie weet heeft je broer je daar dan wel een handje bij geholpen en zou hij juist verschrikkelijk trots zijn om de verdrietigste dag in jouw familie te delen met het geluk van een nieuw neefje of nichtje!
Ymme, wat kanp dat je je verhaal hier neerzet en je stappen hebt ondernomen... als je jezelf weer teruggevonden hebt en er weer helemaal klaar voor bent hoop ik dat de 2 streepjes heel gauw op je liggen te wachten! En tot die tijd hoop ik dat je gewoon op een fijne manier je eigen ik weer terugvindt!!
Mefke, lastig te interpreteren als je niks voelt nu! En toch... ik lees zo vaak verhalen van vrouwen zich werkelijk elke cyclus zwanger waanden door allerhande verdachte klachtjes en juist in de cyclus dat ze dat een keer niet hadden zwanger bleken te zijn...dus wie weet joh!
Kers...hou je t nog vol?? Heb je al testen in huis?
Mijn gevoel was heel sterk dat t niet raak was deze ronde, maar vandaag zit ik op dag 24 na vorige keer op die dag ongesteld geworden te zijn en merk ik dat ik toch wel enorm aan t broekloeren ben... Ik heb wat druk boven mn schaambot en heb mn heerlijk ruikende winterkaars net een douw naar de andere kant van de tafel gegeven...stinkding! Blegh... ik wou geen stille hoop hebben!! Nou ja...de cyclus ervoor was 32 dagen, dus ik ben voor t gemak uitgegaan van een cyclus van 28 dagen, dus mag ik van mezelf zondag testen... we zullen zien hoe ver t komt!