De man van het zaadje

quote:

Op dinsdag 2 december 2008 17:24 schreef Surveillance-Fiets het volgende:
Mond tot mond reclame

quote:

Op dinsdag 2 december 2008 17:49 schreef Croupouque het volgende:
[ afbeelding ]

Die foto is volgens mij precies op het moment gemaakt waarop Ed een nieuwe bestelling aflevert.

quote:

Op dinsdag 2 december 2008 17:33 schreef Flurry het volgende:
lijken me niet heel sterke genen

quote:

Op dinsdag 2 december 2008 18:04 schreef BrandX het volgende:

[..]

hoezo dat niet?

De sterkte van zijn zaad neemt niet zomaar af hoor
Als dat zo zou zijn zou geen man meer kunnen rukken zonder het risico dat hij geen kids meer kan verwekken.

quote:

Op dinsdag 2 december 2008 17:20 schreef DoctorB het volgende:
Ed kan straks lachen als er 46 moeders bij hem aankloppen met de vraag om alimentatie. Want volgens Nederlands recht geldt: "Bent u de vader, dan zult u betalen!"

quote:

Op dinsdag 2 december 2008 17:22 schreef pussydeluxe het volgende:
Droom van veel mannen. Zo veel mogelijk nakomelingen produceren.

Vader van 50 kinderen!!

maar nooit een vrouw aangeraakt...

quote:

Op dinsdag 2 december 2008 20:53 schreef Painted_Horse het volgende:
Ik vind hem wel iets van Fred Flinstone weghebben.
Ik heb er ook opeens beelden bij

quote:

Op dinsdag 2 december 2008 21:09 schreef Synthesist het volgende:

[..]

46-25 dan. Want bij donaties kan iemand geen alimentatie eisen lijkt me

quote:

Op woensdag 3 december 2008 12:58 schreef wikwakka2 het volgende:
Dat is nou een reden om als vrouw niet naar de spermabank te gaan, maar het kwakkie gewoon bij een leuke kennis vandaan te halen. Zo niet, heb je de kans dat je kind er zoals bovenstaande trol uit komt te zien Maar ik ga er nu even van uit dat de moeders die met deze man in hotels afspraken er zelf ook niet al te best uit zagen.

quote:

Op woensdag 3 december 2008 17:40 schreef nils7 het volgende:
Hoe doneert hij dat dan? In een bakje in het hotel of brengt hij het meteen maar inwendig in?

quote:

Op woensdag 3 december 2008 17:40 schreef nils7 het volgende:
Hoe doneert hij dat dan? In een bakje in het hotel of brengt hij het meteen maar inwendig in?

quote:

Zijn zaad, dat hij via internet aanbiedt, vindt gretig aftrek.

quote:

15 januari 2007 17.45

Had ik het vorige week over orgaandonatie, nu is het de beurt aan een heel andere donateur: de zaaddonor!

In de weekendbijlage van het AD kwamen drie mannelijke donoren aan het woord. De eerste twee bleven incognito en die laat ik hierbij buiten beschouwing. Waar ik vooral over na bleef denken, was het interview met donor drie genaamd Ed Houben. Ed staat met zijn eigen naam in de krant, dus mag ik deze vrijuit noemen. Ik heb Ed ‘gegooglet’ en de pagina’s stroomden binnen. Deze heer is zeer actief in zaaddonorland, dat is overduidelijk. Het donoren lijkt voor hem echt een missie te zijn, maar wel eentje waar ik mijn vraagtekens bij plaats. Zo heeft Ed nu al 28 (!) donorkinderen en zijn er nog eens zes onderweg. Dat betekent met een simpel rekensommetje dat hij de afgelopen 9 maanden zes vrouwen heeft bevrucht (tweelingen voorbehouden). Dat vind ik al een flink aantal. Maar Ed is nog lang niet klaar. Hij doneert gemiddeld 11 keer per maand en zegt “misschien komen er ooit wel honderd kinderen”. En dáár begin ik het een beetje eng te vinden. Want er is niet voor niets in ons land een limiet van 25 kinderen die een donor mag verwekken. Ed gaat hier nu al ruimschoots overheen en het einde is nog lang niet in zicht. Ik zie een leger van kleine ‘Edjes’ voor me, waardoor de kans op onbewuste inteelt later natuurlijk steeds groter wordt. Kan dit zomaar in Nederland? Ik snap dat Ed vervult in een grote vraag, maar is dit nog wenselijk? Nog belangrijker, is het als kind nog leuk om later te ontdekken hoeveel halfbroertjes en –zusjes er van je rond blijken te lopen? Volgens mij ga je ieder potentieel vriendje eerst grondig onderzoeken op eventuele uiterlijke overeenkomsten.

Ik ben helaas geen journalist, maar zélf zou ik bij het interview met Ed toch de nodige kritische vragen hebben gesteld. Jammer dat dit niet is gebeurd.

Ik ben erg benieuwd hoe jullie hier tegenaan kijken!

quote:

De opkomst valt niet tegen, vindt Ed Houben zelf. Twaalf jongens en meisjes scharrelen deze zaterdag rond op een terras in zijn woonplaats Maastricht.


Baby's en peuters zijn het nog. Voor wie Ed, om met de lesbische moeder Lise te spreken, 'niet meer is dan de man van het zaadje'. De ouders vinden de bijeenkomst dan ook spannender dan de kinderen. Lise: "Ik was vooral nieuwsgierig naar al die halfbroertjes en -zusjes. Zouden ze op mijn Matthijs lijken?"

Ogenschijnlijk lijkt hoofdrolspeler Ed Houben zelf, voor de gelegenheid in T-shirt met opdruk van een zaadcel, nog het meest met de situatie op zijn gemak. Een babbeltje hier, een grapje daar. Voor alle jonge gasten een geel badeendje en een aai over de bol. Na de eerste kennismaking houdt de gezette Limburgse boerenzoon zich bewust afzijdig van de kinderen. "Het liefst zou ik ze allemaal knuffelen" , lacht hij. "Maar ik ga zeker niet forceren dat ze bij mij op schoot komen zitten. Voor hen ben ik toch zoiets als de vreemde oom die ze de hand moeten schudden."
Wel zoekt hij stiekem naar gelijkenissen. " Ik zie een paar kinderen met een streepje in de kin. Dat hebben ze van mij."

Als je het Ed Houben vraagt, loopt er in Nederland geen enkele andere man rond met zoveel donorkinderen. In ziekenhuizen wordt een zaaddonor voor maximaal 25 zwangerschappen ingezet. Artsen redeneren dat kinderen op een zeker moment contact gaan zoeken met hun biologische vader. Ook daarom is zo'n aantal volgens artsen meer dan genoeg. Zaaddonoren als Ed Houben, die onder meer via internet met wensouders in contact komen, kunnen doneren zo vaak ze willen.

Waar de grens ligt voor de Limburger? "De pensioengrens is wel in zicht", verzucht Houben vanachter een saté met frites, daags voor de ontmoeting met een aantal van zijn donorkinderen. Steeds weer op de trein springen als er een ei- sprong is. Telkens opnieuw spanning rond de zwangerschapstest. Die stress wordt Houben, in het dagelijkse leven stadsgids, langzaamaan wat veel. "Toch voelt het niet goed als ik nu stop", zegt hij. "Ik zou me de rest van mijn leven afvragen: waarom geen vijftig? Heel dom en basaal, maar ik kan dat gevoel niet veranderen. De vijftig hoop ik nog te overschrijden."

Dat het er zo veel zouden worden, had hij echt niet bedacht toen in 2003 de eerste vrouw zwanger raakte van zijn zaad. Sinds de wet in 2002 een einde maakte aan het anonieme donorschap, staan mannen bepaald niet meer te springen om hun zaad beschikbaar te stellen. Een alarmerend krantenartikel over het 'gigantische tekort' aan donoren was voor Houben aanleiding wensouders te gaan helpen.

Waarom? Hij wilde altijd al iets positiefs doen voor anderen, zegt hij. Maar hij is de eerste om toe te geven dat zijn motieven niet louter altruïstisch zijn. Zo was hij altijd een verlegen jongen, zeker als het om vrouwen ging. Niet voor niets woonde hij tot voor kort thuis bij zijn moeder. "Als ik zelf geen gezin kan stichten, is dit misschien een alternatieve vorm om toch kinderen na te laten, dacht ik. Mijn rol is bescheiden, ik lever alleen een potje met zaad in. Ik ben en voel me niet de vader, maar elke positieve zwangerschapstest is voor mij wel een geluksmoment."

Het zaaddonorschap maakte hem ook sterker, vindt hij. "Als je van wensouders steeds te horen krijgt dat je wél de moeite waard bent, ga je het vanzelf geloven."


"Qua persoonlijkheid sprak Ed me meteen aan", zegt single moeder Carola (38). Bij gebrek aan een geschikte partner koos zij ervoor 'dan maar alleen voor een kind te gaan'. Ze zag Houben in het programma Rondom Tien en zocht contact. Een donorvader via het ziekenhuis zag ze niet zitten, omdat dan de identiteit alleen bekend wordt gemaakt als het kind erom vraagt. Twee gesprekken gingen vooraf aan de uiteindelijke kunstmatige bevruchting.

"Je gaat vooral op je gevoel af", zegt Carola. "Het is een kwestie van wederzijds vertrouwen", vindt Lise. "Als Ed zegt dat hij gezond is, ga je ervan uit dat het klopt. Ik vertrouw hem. Hij ging ook heel respectvol met mij en mijn vriendin om."


Alleen dat aantal. Vijfenveertig. Poeh, daar schrokken de meeste moeders wel van toen ze het hoorden. Lise: "Rond de geboorte van Matthijs waren het er zeven. Dat vond ik toen al veel. Je wilt dat je kind uniek is en voorkomen dat hij verliefd wordt op een halfzusje." Houben: " Waarom mag kindje zeven wel leven en kindje veertig niet? En heeft moeder 46 dan geen recht op een kind?"

Echt contact met de donorvader hebben de meeste wensouders sowieso niet meer. Ze stuurden een geboortekaartje en af en toe een foto of een mailtje over een eerste tandje of stapje. Eén kind ziet Houben elke twee maanden. Aan zo'n intensieve band hebben de meeste ouders echter helemaal geen behoefte. Eens per jaar een bijeenkomst als deze vinden ze prima. "Op die manier kunnen Matthijs en Ed geleidelijk een beeld van elkaar opbouwen", denkt Lise. Daarnaast vindt ze het leuk met andere ouders ervaringen uit te wisselen. "Je zit toch allemaal in hetzelfde schuitje."

"Zolang Ed maar niet aan het hoofd van de tafel gaat zitten speechen", lacht Loreen (37). Ze heeft lang getwijfeld of ze wel zou komen. Voor haar man ligt het allemaal nog gevoeliger dan voor haar, zegt ze. "Ik zie deze bijeenkomst als een eerste stap om onze zoon Bas straks de waarheid te vertellen."

Welke rol donorvader Ed Houben voor zichzelf heeft bedacht? "Dat laat ik aan de ouders over", klinkt het diplomatiek. "Ergens zou ik voor al deze kinderen wel papa willen zijn, maar dat is niet realistisch. Zo nu en dan een beetje meekijken of het de kinderen goed gaat, vind ik al erg leuk."

"Toe, geef Ed een zoen", spoort moeder Carola haar dochter aan bij vertrek. De man van het zaadje zakt door zijn knieën. Het meisje drukt een vluchtige zoen op zijn wang. "Dank je wel", zegt hij, "nu zal ik mijn wang nooit meer wassen. "


Om privacyredenen zijn de namen van de moeders en de kinderen in het artikel gefingeerd

quote:

Op donderdag 4 december 2008 00:31 schreef pussydeluxe het volgende:
Dit is toch Dr_Flash van FOK!?

quote:

"Het is een kwestie van wederzijds vertrouwen", vindt Lise. "Als Ed zegt dat hij gezond is, ga je ervan uit dat het klopt. Ik vertrouw hem. Hij ging ook heel respectvol met mij en mijn vriendin om."

quote:

Op donderdag 4 december 2008 00:31 schreef pussydeluxe het volgende:
Dit is toch Dr_Flash van FOK!?

quote:

Op donderdag 4 december 2008 00:31 schreef pussydeluxe het volgende:
Dit is toch Dr_Flash van FOK!?

quote:

Op donderdag 4 december 2008 00:34 schreef Loedertje het volgende:

[..]

Weet je dat ik ook direct aan Flash moest denken toen ik de foto's zag?

quote:

Op donderdag 4 december 2008 10:54 schreef Dr_Flash het volgende:
Hoe grappig

quote:

Op donderdag 4 december 2008 10:54 schreef Adelante het volgende:
Ook een t-shirt met een zaadcel dragen naar die bijeenkomst

quote:

Op woensdag 3 december 2008 12:40 schreef DoctorB het volgende:

[..]

Helaas. Dat kan wel (ok het heet geen alimentatie). Dat is de reden ook waarom er in Nederland bijna geen spermadonoren meer te vinden zijn. Want je kunt uit pure goedheid iemand met een kinderwens willen helpen, maar als de vrouw in kwestie na 6 jaar ineens bedenkt dat ze het financieel beter wil hebbe, dan kan ze naar de rechter stappen en een bijdrage in de opvoeding eisen. De rechter wijst dit altijd toe. De donor is immers de vader, ongeacht wat je vooraf ook met elkaar afspreekt of ondertekent.