quote:
Luier van 'Pi-Air' als dieptepunt
Door SJOERD MOSSOU
ROTTERDAM - De wind gierde door een waterkoude Kuip, maar van binnen voelde Dwight Tiendalli alleen maar warmte. Zijn looppas van de zijlijn naar de rechtsbackpositie, dwars over het Rotterdamse veld, was veel meer dan een invalbeurt.
afbeelding vergroten Dwight Tiendalli. FOTO MARCO DE SWART
Hier liep een voetballer die zichzelf had overwonnen.
,,Het was míjn moment, zo voelde dat,’’ vertelt Tiendalli over zijn opmerkelijke rentree, op 26 oktober tegen SC Heerenveen. ,,Ik ben er weer, dacht ik, en niemand die me daar nog vanaf brengt. Mijn hoofd was leeg, ik voelde me helemaal vrij. Alles ging vanzelf. Dwight jongen, zei ik tegen mezelf, ga lekker voetballen. Je bent back in business.’’
Twee jaar duurde de lijdensweg van een speler die door zo’n beetje iedereen binnen Feyenoord werd afgeschreven. Op het jeugd-EK van 2006 in Portugal was hij door de UEFA nog verkozen tot beste rechtsback van het toernooi.
Kort daarop volgde een transfer naar de Kuip en werd alles anders. Tiendalli zou de druk niet aankunnen, in een periode dat Feyenoord omringd werd door ellende. Typisch een gevalletje van Kuipvrees, zo klonk het.
,,Allemaal onzin,’’ aldus Tiendalli. ,,Wat me het meest pijn heeft gedaan, is dat er zoveel onwaarheden over me werden gezegd en geschreven. Sinds ik bij Feyenoord kwam, ben ik van de ene in de andere vervelende blessure gerold. Dát is de oorzaak geweest van mijn moeilijke periode. Tot die tijd had ik altijd alles gespeeld, bij FC Utrecht en Jong Oranje. Ik moest eraan wennen dat het tegenzat, eigenlijk voor het eerst. Maar is dat zo gek voor een jonge speler?’’
Dieptepunt was een scène in de kleedkamer van de Kuip, kort voor een duel met PSV. Aan het haakje boven zijn stoeltje hing pontificaal een luier, opgehangen door Pierre van Hooijdonk. Volgens de spits zou Tiendalli – kort voor de wedstrijd afgehaakt - het dun in de broek doen. Voetbalhumor zegmaar. Of een poging daartoe.
Tiendalli wenst niet veel woorden vuil te maken aan het incident van destijds. ,,Geweest is geweest’’, zegt hij nu. ,,Maar de dokter had die dag gewoon zwart op wit staan dat ik geblesseerd was. Ik had een serieuze liesblessure en dat was op de röntgenfoto’s die gemaakt zijn ook heel duidelijk te zien.’’
Het waren de momenten waarop Tiendalli zich wel eens afvroeg waar hij in hemelsnaam beland was. ,,Misschien zijn dit soort dingen wel normaal bij een topclub, vroeg ik mezelf af. Ik wist het echt niet. Er werd in die tijd van alles geroepen en alles werd maar voor waar aangenomen. Ik kreeg een stempel waar ik me niet tegen kon wapenen.
,,Nu maakt het me niets meer uit wat er over me gezegd of geschreven wordt, maar toen was dat allemaal nieuw. Door die blessures kon ik me niet bewijzen, maar iedereen had een mening over me. Gelukkig wisten mijn familie, mijn vriendin en mijn zaakwaarnemer precies hoe het zat. Dwight, wij weten wat je kunt, laat je niet gek maken, zeiden zij steeds. Dat heeft me veel geholpen.
,,Vanuit Feyenoord heb ik nooit heel veel steun gehad. Ik kan wel zeggen dat het anders is, maar dan zou ik niet eerlijk zijn. Je belandt in een situatie en daar moet je zelf uit zien te komen. In principe helpt niemand je daarbij. Zo werkt dat blijkbaar bij een topclub. Een ploeggenoot zoals Serginho Greene is wel belangrijk voor me geweest. We zijn concurrenten van elkaar, maar ook vrienden. Ook mijn dochtertje heeft me veel kracht gegeven. Zij is alles voor me.’’
Mentaal is hij gegroeid, ervaart hij nu bijna dagelijks. Tiendalli heeft geleerd zich af te sluiten voor scepsis of tegenslag. Vorig seizoen kreeg hij onder Bert van Marwijk geen enkele speelminuut en zijn verhuurperiode bij Sparta was ook geen groot succes.
In een brief las Tiendalli deze zomer dat hij zich niet hoefde te melden voor de eerste training van Feyenoord. Niet goed genoeg voor de A-selectie, luidde de onderliggende boodschap. ,,Natuurlijk was dat even slikken. Maar eigenlijk heb ik dat gevoel vrij snel aan de kant geschoven. Ik heb me puur gefocust op mijn eigen spel. Op hard werken en lekker voetballen, of dat nou bij het tweede was of op de training. Alleen op die manier kom je ergens.’’
Gertjan Verbeek beloofde hem een eerlijke kans. Tiendalli mocht dan op achterstand beginnen, prestaties zouden volgens de nieuwe coach altijd beloond worden. ,,Hij was daar heel duidelijk en open in,’’ aldus de verdediger.
,,Natuurlijk ben je in het begin nog een beetje sceptisch; iets zéggen is iets anders dan iets ook echt dóen. Maar de trainer heeft woord gehouden. Toen we steeds meer last kregen van blessures, voelde ik dat mijn kansen gingen komen. Ik zat al steeds vaker bij de wedstrijdselectie en een paar weken later was er die invalbeurt tegen Heerenveen.’’
Sinds de blessure van Serginho Greene heeft hij een basisplaats als rechtsback. Ook toen Theo Lucius na een teenblessure weer speelklaar was, hield Verbeek vast aan Tiendali. ,,Want op dit moment vind ik Dwight gewoon beter,’’ zei de coach. ,,Reputaties tellen niet voor mij. Ik kijk naar het nu.’’
Zijn eerste optredens in het Feyenoord-shirt sinds bijna twee jaar waren bemoedigend. Tegen FC Twente veroorzaakte de Amsterdammer weliswaar een strafschop toen hij Eljero Elia vloerde in de eerste helft, na rust kreeg Tiendalli alsnog grip op zijn snelle tegenstander.
,,Ik ben nog niet helemaal tevreden over mezelf, dat zou ook niet goed zijn,’’ aldus Tiendalli. ,,Maar ik voel me goed, ik heb vertrouwen. Mijn primaire taak is het uitschakelen van mijn tegenstander en daar richt ik me volledig op. De rest komt vanzelf.’’
Het publiek voelt dat de comeback van Tiendalli een bijzondere is. Vanaf de eerste minuut sinds zijn rentree voelt hij de steun van de aanhang.
,,Dat mijn naam gescandeerd werd, dat deed me wel even wat,’’ aldus Tiendalli. ,,Ik hoorde van mijn vriendin dat Jan van Halst op televisie zei dat hij dacht dat ik al gestopt was. Blijkbaar waren veel mensen mij al bijna vergeten. Maar ik ben terug. En ja, daar ben ik best een beetje trots op.’’
.
Hopelijk houdt hij deze stijgende lijn vast. Doet het voorlopig best goed.