Heb ik je iets misdaan soms?

Ok, voor mensen die niet van lezen houden heb ik onderin alvast de samenvatting gezet, dus niet zeuren verder. Dan voor de echt geinteresseerden even een korte inleiding!

Ik heb altijd hard gewerkt in mijn leven, heb mijn spaargeld langzaam zien groeien. Mijn ouders hadden het niet breed en ik zal ook niet de IQ quiz winnen, dus ik heb altijd eenvoudige baantjes gehad. Maar, als je maar gedisciplineerd spaart kan je een leuk eind komen.

Daarnaast heb ik zo´n 10 jaar geleden de vrouw van mijn dromen ontmoet. We gingen al snel samenwonen en daarna trouwen en hadden een geweldige tijd. Niets aan het handje, nergens problemen. Totdat ik in de gaten begon te krijgen dat ze wel vaak nieuwe spulletjes bestelde bij de Otto, Wehkamp en dergelijke. En daarnaast wel erg vaak naar belspelletjes zat te kijken. Uiteindelijk bleek ze een schuld te hebben opgebouw van meer dan 300.000 euro! Dat was even schrikken natuurlijk...

Zelf had ze geen werk en vertikte het ook om een baan te zoeken, dus alles kwam op mijn schouders. Zulke financiële problemen doen je relatie ook geen goed en uiteindelijk zijn we gescheiden. Maar... je raadt het al, we waren in gemeenschap van goederen getrouwd en haar schuld was dus ook mijn schuld. Dit kon ik niet afbetalen, ik kreeg nergens een lening en van familie hoefde ik ook niet veel te verwachten. Een schuldhulp-regeling ging helaas ook niet door, omdat ik nogal vaak van baan wisselde...

Om kort te gaan, in ongeveer anderhalf jaar ben ik alles kwijt geraakt: huis, vrouw en vooral mijn gevoel van eigenwaarde. En hoewel mensen het niet kunnen geloven, kan het gebeuren dat je dan écht aan lager wal raakt! Ik ben gaan zwerven en kon helaas niet uit het (kleine) criminele circuit blijven. Opgepakt, tijdje gezeten en dan word je de cel uitgeflikkerd en mag je het verder zelf uitzoeken.

Gelukkig ben ik nooit aan de drank of drugs geraakt en sinds een jaar heb ik eindelijk weer een soort inkomen, ik verkoop de daklozenkrant. Dat gaat erg goed, ik probeer altijd zo vriendelijk mogelijk te zijn voor mensen en zie er voor zover mogelijk verzorgd uit. Ik heb ook een mooie vaste stek voor de AH, waar toch mensen komen die wel wat te makken hebben. En dan komt nu eindelijk mijn klacht!

Ik heb al aardig wat vaste klanten inmiddels en dat maakt het voor mij ook een stuk draaglijker. Dan weet je dat die ene mevrouw of die aardige heer op leeftijd op zaterdag hun boodschappen doen en je dan wat geld toestoppen en een krantje kopen. Zo ook een jongen hier uit de buurt. Was nooit te beroerd om een krantje te kopen en even een praatje te maken. Maar, sinds kort ontwijkt hij me. Hij keurt me geen blik waardig en probeert ongezien de AH in te lopen. Waar hij natuurlijk zijn geld uitgeeft aan te dure dingen, want laten we wel wezen, de AH is een dure winkel. Maar mij ziet hij niet meer staan. Ik vraag me dus af wat ik hem heb misdaan! Beseffen zulke mensen wel wat dit weer doet met het beetje zelfvertrouwen dat ik weer had gekregen? Ligt het aan mij? Stink ik? Ben ik agressief? Voelt hij zich ongemakkelijk?

Samenvatting: vaste klant ontwijkt me
Klacht: ik loop 1.50 per week mis
Subklacht: het is kutweer om buiten te moeten staan met je krantjes

quote:

Op woensdag 19 november 2008 19:26 schreef Onsterfelijkheid het volgende:
Sommige mensen hebben te veel tijd....

Het is een lief MEISJE!

Shit, minor detail

quote:

Op woensdag 19 november 2008 20:32 schreef Rbnn het volgende:
lemming op?

Straatkrant-verkoper

Zo af en toe mag er wel eens een leuke lemming worden gemaakt toch? Vond deze ook wel geslaagd, al zeg ik het zelf