Sjakie is niet meer

quote:

Op zondag 16 november 2008 23:14 schreef jorienvdherik het volgende:

[..]

Is altijd van 2 kanten, niet per se de schuld van psv fans.

quote:

Op zondag 16 november 2008 23:27 schreef _Mike_ het volgende:

[..]

In dit geval wel dus...

quote:

Op zondag 16 november 2008 23:40 schreef jorienvdherik het volgende:

[..]

Mwah, weet ik niet hoor. Hoorde ook wat anti psv teksten geroepen, maar goed.

quote:

Op zondag 16 november 2008 23:55 schreef BB-boy het volgende:
Laten we die discussie hier niet voeren.

quote:

Op zondag 16 november 2008 23:55 schreef BB-boy het volgende:
Laten we die discussie hier niet voeren.

quote:

Op maandag 17 november 2008 01:54 schreef Kriegel het volgende:
-doei-

quote:

Op maandag 17 november 2008 12:14 schreef Kriegel het volgende:

[..]

Wat, waarom?

Respect voor Sjaak hoor, verder.

quote:

Op maandag 17 november 2008 12:16 schreef sjimz het volgende:

[..]

Dat plaatje kan je lekker in de andere ajax gerelateerde topics posten maar ik vind het niet toepasselijk om dat hier neer te zetten.

quote:

Op maandag 17 november 2008 12:25 schreef SCH het volgende:
Je kan je wel afvragen of zo'n minuut stilte zo'n goed idee is en of rouwbanden nodig zijn. Het lijkt een beetje aan inflatie onderhevig en dan krijg je ook dit soort problemen. En waar ligt de grens: de juffrouw van de kantine, de meneer van de parkeergarage, een trouwe fan?

Ik vond de actie van de supporters geweldig en dat is volgens mij waar het om gaat - spontane acties vanuit de supporters of spelers die er nog even extra aandacht voor vragen. Die tekening op een spandoek vond ik geweldig!!!

Ook mooi dat zo'n man een vertrouwenspersoon was van de spelers. En kennen jullie nog 'het minuutje van Sjakie' bij de Godenzonen op AT5 waarin hij altijd bruut werd afgekapt op maandag na een minuut - eens kijken of daar nog iets van te vinden is.

quote:

Op maandag 17 november 2008 15:28 schreef Tommeke het volgende:

[..]

Ik snap wel dat dit voor Sjakie Wolfs georganiseerd werd, hij was toch echt een clubicoon. Zo'n iemand verdient dat wel. Het is inderdaad een beetje jammer dat sommige mensen zich op zo'n moment niet kunnen gedragen..

quote:

Op maandag 17 november 2008 15:34 schreef SCH het volgende:

[..]

Een clubicoon voor Ajax en niet voor mensen van andere clubs. Ik snap het best hoor maar een minuut stilte is natuurlijk nogal een ding en dan moet je niet gek opkijken als een deel van het publiek daar niet zo in mee gaat. Het was bovendien een Ajax-supporter die grof begon te schreeuwen en de boel echt op scherp zette, blijkbaar had deze verwacht dat het echt muisstil zou zijn.

Sjakie is prachtig in het zonnetje gezet en zonder die minuut was het net zo mooi geweest.

quote:

Op maandag 17 november 2008 15:36 schreef BB-boy het volgende:
Provoceer lekker in de andere topics SCH en laat deze met rust.

quote:

Op maandag 17 november 2008 15:36 schreef Kopbal het volgende:

[..]

Kom op zeg, een minuut stilte voor dit soort clubiconen hoort gewoon.

quote:

Op maandag 17 november 2008 15:39 schreef SCH het volgende:

[..]

Onzin. Er zijn meer manieren om iemand te eren. Veel mooiere manieren. Zo'n rouwband vind ik echt niet nodig en wordt tegenwoordig zo vaak ingezet dat ze er net zo goed iedere week mee kunnen spelen.

quote:

Op maandag 17 november 2008 15:36 schreef Kopbal het volgende:
Kom op zeg, een minuut stilte voor dit soort clubiconen hoort gewoon.

quote:

Op maandag 17 november 2008 15:44 schreef Stpan het volgende:

[..]

Inderdaad. En al ben je het er niet mee eens, dan houdt je gewoon je mond. Een keer tot 60 tellen.

De vraag is pertinent niet wie er wel of geen minuut stilte verdienen. Dat is namelijk op het moment van herdenking geen vraag meer, maar een verzoek die je met fatsoen dient op te volgen.

quote:

Op maandag 17 november 2008 15:44 schreef Stpan het volgende:
De vraag is pertinent niet wie er wel of geen minuut stilte verdienen. Dat is namelijk op het moment van herdenking geen vraag meer, maar een verzoek die je met fatsoen dient op te volgen.

quote:

Voorafgaand aan het duel tussen AZ en Feyenoord zal een minuut stilte worden gehouden. De Alkmaarders hebben dat besloten nadat de vrouw van keeperstrainer Jan Nederburgh afgelopen weekeinde is overleden.

quote:

Op maandag 17 november 2008 15:50 schreef _Mike_ het volgende:
Dat vind ik ook overdreven ja, maar als ik in het uivak zou zitten dan had ik gewoon mijn mond gehouden.

quote:

Op maandag 17 november 2008 15:50 schreef _Mike_ het volgende:
maar als ik in het uivak zou zitten dan had ik gewoon mijn mond gehouden.

quote:

Op maandag 17 november 2008 15:52 schreef Kopbal het volgende:

[..]

Dat had jij gedaan, dat had ik gedaan. Helaas heb je er altijd een paar mongolen tussenzitten die het niet doen. Zoals gisteren...

quote:

Op maandag 17 november 2008 15:40 schreef tong80 het volgende:
SCH was juist goed bezig

quote:

Op maandag 17 november 2008 16:23 schreef SCH het volgende:

[..]

Dank je.

Ik ben enorm voor clubiconen en voor herdenken en zo maar misschien wat minder van de minuut stilte. Heb ik op 4 mei ook niet zo. Daar word ik nerveus van en dan ga ik er eerder aan denken of er nog wel genoeg melk in de koelkast staat en dat soort dingen.

quote:

Op maandag 17 november 2008 15:34 schreef SCH het volgende:

[..]

Een clubicoon voor Ajax en niet voor mensen van andere clubs. Ik snap het best hoor maar een minuut stilte is natuurlijk nogal een ding en dan moet je niet gek opkijken als een deel van het publiek daar niet zo in mee gaat. Het was bovendien een Ajax-supporter die grof begon te schreeuwen en de boel echt op scherp zette, blijkbaar had deze verwacht dat het echt muisstil zou zijn.

Sjakie is prachtig in het zonnetje gezet en zonder die minuut was het net zo mooi geweest.

quote:

Op maandag 17 november 2008 17:23 schreef Tommeke het volgende:

[..]

Je bent bij een club te gast en als zij een minuut stil willen, moet je dat respecteren.

quote:

Op maandag 17 november 2008 16:36 schreef tong80 het volgende:

[..]

In Engeland hebben ze daar wat op gevonden. Een minuut klappen. Maar mensen onderschatten een minuut. Daarin liep van Langen haar Olympische race plus de ereronde

quote:

Op maandag 17 november 2008 17:42 schreef Zwansen het volgende:

[..]

De tijd van Van Langen was uit mijn hoofd iets van 1:54:54.

quote:

Op maandag 17 november 2008 17:39 schreef SCH het volgende:

[..]

Dat doe ik ook wel hoor. Maar je hebt ook met de realiteit van een voetbalstadion te maken.

^{En ik vond het gisteren trouwens ook behoorlijk stil, totdat een Ajacied keihard 'kankerboeren' schreeuwde en de popjes aan het dansen waren.}

quote:

Met boegbeeld doe je Sjakie tekort; hij was veel meer dan dat
Written by Peter van de Rijt

Monday, 17 November 2008
In één klap verloor de voetbalwereld vorige week twee iconen. De man die de commercie binnen de voetballerij bracht en de man die het materiaal binnen de lijnen bracht. Bij beide staan we even stil: Cor Coster en Sjaak Wolfs.

Als bij een voetbalclub een icoon komt te overlijden is dat meestal een speler die veel voor de club heeft betekend. Of een bestuurder, wiens verdienste van eminent belang is geweest voor het bestaansrecht van de organisatie. Des te opmerkelijker is dat bij het verscheiden van Sjakie Wolfs het hier gaat over de materiaalman. Sjaak was het boegbeeld van Ajax en daarmee doe ik hem zelfs tekort. Hij was een man die op handen werd gedragen door de gehele supportersschare, die dat in woorden zo vaak uitte met alle songs richting de man die sedert 1975 voor alle schoenen,noppen en verder onderhoud van alle materialen van de spelers zorg droeg.

Aan de zijkant van de kleedkamer had Sjaak zijn domein. Iedereen die ooit als speler is toegelaten tot de kleedkamer van het eerste kreeg te maken met Sjaak. Met zijn Amsterdamse humor en zijn psychologie van de koudegrond wist hij de harten te winnen van alle spelers; hoe onervaren of hoe reeds gelouterd dan ook. Johan Cruijff vertrouwde het onderhoud van zijn schoenen geheel aan Sjaak toe. Wie weet wat voor een enorme control freak Johan was en nog steeds is, begrijpt hoeveel vertrouwen hij heeft gehad in de materiaalman.

Vertrouwen dat Sjaak nooit en te nimmer heeft beschaamd. In al zijn eenvoud en dankzij zijn warme uitstraling en zijn ongekende liefde voor zijn Ajax is hij volstrekt terecht het icoon geworden, waarin zo enorm veel mensen zich herkenden. De juiste definitie van een icoon is dat zoveel mensen zich om welke reden dan ook in iemand herkennen. Joop de Uyl was het icoon van de PVDA in de jaren ‘70 en ‘80 van de vorige eeuw en Sjaak die van het Ajax-volk. Beide hadden toch zeker iets gemeen. Hun eenvoud, hun oprechtheid en hun sociale gezicht.

Toen Sjaak afscheid nam van zijn baan in zijn stadion lieten de supporters zien dat hij in hun hart een ereplaats had gekregen. De 1 minuut stilte zondag voorafgaand aan Ajax -PSV toonde aan dat Sjaak nu voor de eeuwigheid bij de supporters in hun hart zit. Maar niet onvermeld mag het wangedrag blijven van de PSV-suppporters. Wie geen respect voor de rouw van zijn concurrent kan opbrengen verdient de hoon van het gehele volk. Mensen die zo weinig fatsoen hebben dienen zich nooit meer in een voetbalstadion te vertonen. Ik hoop dat de PSV-leiding zich diep schaamt.

In soortgelijke populariteit heeft Ajax slechts twee iconen: Bobby Haarms en Sjaak Wolfs. Zij vertegenwoordigen alles wat een supporter eist: eenvoud, oprechtheid en hard werken voor de club. Hún club dienen, zonder blabla en je iedere dag een Ajacied tonen.

Ik maakte met Sjaak kennis toen ik van hem een rondleiding kreeg door de net nieuwe ArenA. Hij toonde mij met zoveel trots zijn werkruimte aan het begin van de kleedkamer en liet al andere ruimtes zien alsof de ArenA Sjaak's eigendom was. Later bedacht ik me dat dit in feite ook zo was. Zijn werkterrein was natuurlijk ook waar hij van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds heel laat verbleef. Vroeger sliep hij in De Meer nog wel eens in het ballenhok. Dat gebeurde niet meer in de ArenA, maar ik verdacht hem er wel eens van dat hij dat diep in zijn hart erg jammer heeft gevonden.

Wie afgelopen week ook het tijdelijke met het eeuwige verwisselde was Cor Coster. Vooral bekend geworden als de schoonvader van Johan Cruijff. Hij was het die de status van voetballers naar een veel hoger plan tilde. Een status die gepaard ging met grote beloningen dan wel te verstaan. Generaties voetballers hebben dankzij Cor Coster veel betere contracten verkregen. Vaak overeenkomsten die hun kwaliteiten wel heel erg hoog beloonden, maar dat was nu eenmaal het gevolg van de marktwerking, zou hij gezegd hebben.

Later in zijn leven bleek dat Cor in de oorlog 1940-1945 alles behalve een held was. Dat heet in mijn kringen 'fout geweest’. Toch wil ik Cor nageven dat hij openlijk erkende als men hem er na vroeg, hij daar open over was. Dat sierde hem, want na de oorlog waren er velen, die plotsklaps een heldenrol claimden, wat zij alles behalve waren. Die eerlijk en openheid zelf over zijn dubieuze verleden, was ook in zijn hele verdere leven zijn handelsmerk.

Ik sprak Cor meerdere malen en dan altijd in het Apollo Hotel aan de Churchillaan. Hij was geestig, aimabel en met een toontje dédain sprak hij mij steeds aan met “jongentje luister” of “goed idee, jochie.” Ik was toen al een dertiger. Ik neem het Cor niet kwalijk en denk met respect aan de man, die in zijn eentje als eerste de spelers de beloning liet krijgen die de toenmalige bestuurders zolang weigerden te geven.

Net als Sjakie Wolfs, waren ook voor Cor de laatste jaren van zijn leven niet de beste. Coster leed al lang aan dementie, waardoor je maar weinig meekrijgt van het leven, helaas. En na jarenlang met een versluierde geest verzorgd te zijn geweest in Amsterdam-Noord rust ook Sjaak nu voor de eeuwigheid. Met respect en een glimlach zullen allen die hem van dichtbij of veraf hebben meegemaakt aan hem blijven denken als het razend populaire manusje van alles. Een boegbeeld? Nee, Sjakie was voor Ajax veel meer dan een boegbeeld. Sjaak wás Ajax…

quote:

Oude tijden herleefden: eindelijk marcheerden er weer Ajaxsupporters door Betondorp. En net als vroeger, toen De Meer nog bestond, verzamelden ze zich voor café Het Praathuis aan de Brinkstraat. Onder het klassieke, nog niet gestroomlijnde Ajaxlogo dronken ze als vanouds een pot bier of rookten ze een joint. En ze proostten op Sjakie Wolfs, de materiaalman die deze donderdag aan zijn laatste tocht begon. 'We love you, Sjakie, we do.'

Ik worstelde me door de meute en liep naar binnen. Alles ademde hier Ajax: de foto's aan de wand, de oude bordjes uit het stadion, het in memoriam voor Carlo Picornie, de supporter die in de Slag om Beverwijk het leven liet. 'We'll never forget'. Een boom van een kerel vroeg wantrouwend wat ik kwam doen. ''Ik ben ook Ajacied,'' zei ik gauw, en dat stelde hem gerust. ''Mooi, anders hadden we vandaag twee crematies gehad.''

En daar gingen we, in een straf tempo de Middenweg op, langs de heilige grond, nu een woonwijk. Ter hoogte van de Rinus Michelsbrug klonken de eerste strijdliederen. 'Sjakie, Sjakie, we worden kampioen.' Grote kerels, brede schouders, kale koppen. Een enkeling droeg rozen, rode en witte. De voertaal was plat Amsterdams.

We sloegen linksaf de Kruisweg op. 'We're singing Sjakie Wolfs, Sjakie Wolfs is great!' Bij de entree van De Nieuwe Ooster mengden de Afca-mannen zich met de andere, minder grofstoffelijke supporters. Ome Arie en tante Truus, een paar rolstoelers en Willem, de bloemenman. ''Sjakie kocht altijd een bloemetje bij me, nu krijgt hij er eentje terug.''

De fans, misschien wel drie-, vierhonderd mannen en een handjevol vrouwen, vormden stilzwijgend een erehaag. Eerbiedig knikten ze naar Danny Blind, ook al zo'n clubicoon. De technisch manager vervoegde zich bij de oud-spelers die naast de aula stonden te wachten: Frank de Boer, Richard Witschge, John van 't Schip, Tijjani Babangida, Michel Kreek, Shota Arveladze en Jan Wouters. Louis van Gaal en Marco van Basten ontbraken. De training gaat altijd voor.

Nadat de rouwstoet met fakkels en vuurwerk was verwelkomd, stroomde de aula in een mum van tijd vol. De verwanten van Sjakie op de eerste rij, zijn voetbalfamilie daarachter. Een broze Bobby Haarms in een rolstoel, Aron Winter, Bryan Roy, Pim van Dord, en verdomd, ook Dennis Bergkamp - ik kon hem bijna aanraken.

Op de met een Ajaxvlag bedekte kist een foto van Sjakie met de Uefa-cup. Ernaast het schilderij dat hij bij zijn afscheid in 2003 kreeg. 'Met dank aan de leer-meester.' Bloemstukken van Sneijder, Van der Vaart en Heitinga en van Frank Rijkaard. 'Een godenzoon is heengegaan.' Uit de speakers galmde You'll never walk alone. Een Surinaamse zong zachtjes mee. Het was de moeder van Patrick Kluivert. Een stem als een nachtegaal.

De toespraken waren kort maar krachtig. Voorzitter Uri Coronel citeerde de liederen van de supporters en zei: ''Als er één een strijder was, was het Sjaak wel. Dapper, fier en koen.' Louis Armstrong zong What a wonderful world. Teammanager David Endt noemde Sjakie 'een houvast in een wereld die steeds minder Amsterdams werd'. Fats Domino beklom zijn Blueberry Hill en namens de fans bracht Joark een eresaluut: ''Jij was onze enige echte Ajaxmascotte.''

Toen klonk I did it my way van Frank Sinatra. En die kerels, die grote kerels, stonden nu te snotteren als kleine kinderen. Maar na het dankwoord van Sjakies neef Barry Hulshoff gingen de vuisten de lucht in en zongen ze uit volle borst de ode van Jiskefet: 'Dit is mijn club, mijn ideaal. Dit is de mooiste club van allemaal.'
Maar dat wisten de goden al.

quote:

Sjakie Wolfs is al bijna dertig jaar de materiaalman van Ajax. Ook Wolfs streeft naar perfectie; het circulatievoetbal van Ajax begint bij hem. 'Voetbal is schoenen, bal en veld.'

'WE MAKEN geen goals meer zoals vroeger in De Meer. Dan kwam die bal van de zijkant keihard laag over de grond. Dan hoefde je als spits je teen er maar tegen te zetten en vloog dat ding met een noodgang tegen het net. Typische Ajax-goals, die zie ik in de Arena niet. Voetbal is voor mij: schoenen, bal en veld. Het materiaal moet picobello in orde zijn. De trainer levert het systeem en de tips, ik het gereedschap. Daarom voel ik ook druk als die gasten het veld opgaan. Ik zeg altijd: als jullie bij een open kans wegglijden, staat Sjakie de volgende dag ook in de krant.

Ik kan niet begrijpen dat er zo makkelijk wordt gedacht over het materiaal. Dan staat er voor miljoenen aan spelers op het gras en dan zie je ze soms voortdurend wegglijden, zoals De Bilde bij PSV. Dat kan toch niet?

Voetballers denken dat ze zelf genoeg weten over schoeisel en noppen. Maar ik weet na dertig jaar precies wat je nodig hebt voor welk veld en er is geen Ajacied die zelf zijn noppen indraait. Michael Laudrup kwam hier en vond het maar gek dat hij zijn schoenen moest afgeven, maar hij deed het wel en later begreep hij waarom het beter was dat ik het deed. Toen hij wegging zei hij: bij Real Madrid en Barcelona heb ik zo'n specialist niet meegemaakt.

Ik heb geen verbeelding, ik ben alleen ontzettend bezig met de spulletjes, omdat ze het verschil kunnen maken. Kijk, tegen een plensbui zoals zondag in Utrecht ben je kansloos, dan kan ik rustig achterover gaan zitten. Maar daarvoor ben ik bezig om de juiste nop te kiezen. Op donderdagavond ben ik er vaak voor de wedstrijd van het komende weekeinde al uit, dan neem ik de weersvooruitzichten alvast mee in mijn keuzes en vaak zit ik goed. Als ik ze dan ga indraaien ben ik met mijn 65 jaar toch een beetje aan het voetballen met die gasten.

Het is een misverstand te denken dat je bij een nat veld vooral lange noppen moet nemen. Die spelers denken dat, het geeft een veilig gevoel. Maar als ze met die lange noppen komen aanzetten, zeg ik altijd: gaan we weer olieboren jongens? Je moet van die bolletjes hebben, dan heb je toch grip, sta je niet te vast en heb je weinig gras dat aan de schoen blijft hangen.

Vroeger had je geen keuze, alle noppen waren van leer. Ik kon ze hooguit bijwerken of er een stukje vanaf zagen. Omdat er weinig variatie mogelijk was, gleden spelers vaker weg. Maar Cruijff bleef met die leren dingen op elk veld overeind. De grootmeester ging nooit glijden.

Schoenen zijn altijd persoonlijke dingen, maar al tientallen jaren vertrouwen de spelers ze aan mij toe. Geels werd altijd een beetje in de maling genomen door zijn collega's omdat hij van die ouderwetse Quickie's had. Dan zaten de jongens in de kleedkamer en riep Ruud mij even bij zich. Sjakie, zei hij dan, laat nu de delicatesse maar binnenkomen. Dan ging ik even weg en kwam even later terug met een dienblad waarop de schoenen van Ruudje stonden.

Het voetbal van Ajax is gebaseerd op techniek en snelheid en daar moet ik op inspelen. Daarom ben ik ook na twee jaar nog steeds onrustig van het veld in de Arena, ik kan er maar niet aan wennen. Die bal gaat niet meer rond zoals jaren geleden. Ook heb ik vaak moeite om er de juiste nop bij te kiezen. Zelfs bij een goede keuze zie je zomaar een heel stuk veld meegaan bij een actie. Toen we de openingswedstrijd speelden zat ik in de rust in de kleedkamer toen de spelers net weg waren. Op de vloer lag over de hele oppervlakte gras, twee centimeter dik. Toen voelde ik me al niet goed.

Ik ga niet over het veld, ik ben fulltime materiaalman en geen terreinknecht, maar er zou best vaker overleg mogen zijn. Het veld in de Arena is waterpas, maar een waterpas veld is kwetsbaar. Het moet rond zijn. Tonrondte bedoel ik. Zodat je vanaf de ene zijlijn de andere zijlijn niet kunt zien.

Sommige dingen veranderen nou eenmaal. Maar een ding blijft gelijk en dat is de bal van Ajax, de Derby Star. Al zo lang als ik hier ben, spelen we daarmee, tussendoor zijn andere merken geprobeerd, maar nooit tot onze tevredenheid. En wat ook al dertig jaar hetzelfde is gebleven is een oude juten PTT-zak waarin ze worden vervoerd. Dat is een beetje bijgeloof.

In Zagreb mag er niet worden gesproken over de Derby Star. We trainen deze dagen met de Adidasbal, de bal waarmee Croatia Zagreb speelt. Die bal is door ons gescout, dat doen we altijd voor een uitwedstrijd. Als we naar PSV moeten, trainen we ook een paar dagen met een Nike-bal.

Met de bal is het net als met schoenen, het moet perfect zijn. De juiste spanning. Ik ga met gevoel met mijn spullen om, maar ook met de spelers. Ze weten dat ik een soort vertrouwensman ben, een doktertje. Als ze het veld opgaan moet ik ze toch altijd effe het laatste woordje toevoegen aan de zijlijn. Dan zat Van Gaal wel eens gek te kijken als ik ze nog even op scherp zette. Ik zeg altijd: kom op, lachen hoor. We gaan de oorlog toch niet in?

Ik lach en ik huil met de jongens. Die nieuwe Jesper die we nu hebben, Grnkjaer ja. Die zei al na drie weken: jij bent een vader voor mij. Ik spreek al die talen niet, maar toch. Die Nigerianen komen 's ochtends als eerste binnen en dan zingen ze elke dag een speciaal liedje. Ik ga dan naar ze toe en neurie elke keer mee. Zo mooi. Laatst kwam Oliseh terug van het WK en hij haalde uit zijn tas het groene shirt dat hij voor Nigeria had gedragen. Zonder een woord te zeggen gaf hij het aan me. Dan springen de tranen in mijn ogen.

In een tijd waarin je buurman al geen goeiemorgen meer zegt, moet je die dingen koesteren. Vorige week kwam er een een auto het dek van de Arena oprijden. Naast de bestuurder zat een klein jongetje. Hij was helemaal geel en dichtbij de dood. Hij wilde een keer de kleedkamer van Ajax zien. Toen ik hem uit de auto wilde tillen, bleek dat hij het fysiek niet meer kon. Ik ben zo moe, zei hij een paar keer. Toen schoot ik vol. Ik heb een bal gehaald met handtekeningen van alle spelers. Hij ging lachend weg, maar misschien leeft hij niet meer. Zo'n jongen, dat is nou mijn Ajacied.'

quote:

Op vrijdag 21 november 2008 17:14 schreef denthemen het volgende:
[ afbeelding ]
Grote klasse

quote:

Op vrijdag 21 november 2008 17:14 schreef denthemen het volgende:
[ afbeelding ]

quote:

Op vrijdag 21 november 2008 17:14 schreef denthemen het volgende:
[ afbeelding ]
Grote klasse