quote:
Op donderdag 13 november 2008 09:26 schreef Swetsenegger het volgende:[..]

Hou jij je nou maar bij bouqette reeks verhaaltjes, want van het echte leven heb je duidleijk geen kaas gegeten.
[..]
Toch gek dat zeer recent onderzoek aantoont dat het meerdendeel van de vrouwen GRAAG minder werkt en een beetje tussen die geitjes gaat staan. Jammer dat ze geen onderzoek hebben gedaan naar mannen. Ik denk namelijk dat een groot gedeelte van de mannen GRAAG structureel minder zouden werken als dat financieel mogelijk was.
[..]
Nou wat een ruimte... 's morgens om 8 uur in de file met een doosje zelfgesmeerde bammetjes op de achterbank. Dan 8 uur lang Jiskefetiaanse kantoor 'humor' aanhoren om vervolgens om half 6 die zelfde file in te gaan met een leeg bakje op de achterbank. Jolijt alom.
[..]
Ja, en al die vaders doen verder he le maal niets naast die full time baan.
[..]
Dat willen ze dus niet, zie recent onderzoek.
[..]

80% van de mannen komt nooit verder dan die kantoorbaan. Kom op zeg, alsof werken zaligmakend is.
Zelden zoveel stupide bullshit in 1 post gelezen.
Goh, dat het dagboekgebeuren je nog zo hoog zit, na al die tijd. Aan de ene kant siert dat je, ik stel me er in elk geval een hoop emotionele pijn en verwarring bij voor, aan de andere kant is het ook een beetje overdreven. Het was maar
fictie. Bovendien: daar gaat het hier niet over.
Dat hele broodtrommelverhaal komt mij volslagen vreemd voor. Ik schrik er ook een beetje van. Maar ik geef toe dat ik, met die broodtrommel op mijn netvlies, geheel kan meegaan in jouw verhaal. Ik sta ook liever tussen de geitjes dan dat ik met lange tanden op mijn zelfgesmeerde boterhammen kauw, terwijl mijn collegaatjes op de achtergrond kantoorhumor beoefenen.
Dat 'recente onderzoek' dat je aanhaalt, ken ik niet. Ook dat komt me een beetje vreemd voor. Ik vind het vooral erg ouderwets, en ook teleurstellend. Vrouwen zitten liever thuis? Ja, een deel van de vrouwen misschien, maar ik ken er niet één.
Kortom, ik vrees dat wij zulke verschillende levens leiden en zo anders denken over hoe een leuk en interessant leven eruit zou moeten zien, dat verdere discussie zinloos is. Overigens vind ik werken niet zaligmakend; ik heb het over ambitie, zelfontplooiing, vervulling, avontuur - dingen die volgens mij bij het leven horen náást het ouderschap, liefst in combinatie daarmee. Ik heb mijn kinderen altijd gezien als een aanvulling op mijn leven, niet als een
invulling. Dat vind ik te beperkt, bovendien vind ik het belangrijk dat mijn kinderen leren inzien dat ze zelf moeten zorgen voor een interessant en zinvol leven - dat kan ik niet voor ze regelen, dat moeten ze uit zichzelf halen. Dan ontsnappen ze later hopelijk aan die broodtrommel, om het even lullig te zeggen, want dat gun ik niemand.