Waarom kinderen?

quote:

Op dinsdag 11 november 2008 21:28 schreef Swetsenegger het volgende:
Gewoon... leuk....

En ja ze waren nogal geplanned... op de laatste na.

Dat dus.

Dit topic gaat trouwens enorm hard...2 uur open en al halfvol!

quote:

Op dinsdag 11 november 2008 23:12 schreef snakelady het volgende:

[..]

vanaf het moment dat je kiest om voor een kind te gaan heb je zorgen.

Is het geboren?

Ik mag toch hopen dat je dat wel zeker weet als moeder.

*Muzikaal intermezzo*

[ Bericht 49% gewijzigd door Vivi op 12-11-2008 00:09:57 ]

quote:

Op dinsdag 11 november 2008 23:45 schreef MinderMutsig het volgende:

[..]

Ik mag toch hopen dat je dat wel zeker weet als moeder.

Bedoel dus de zorgen van 'als het is geboren?'

Waarom leg ik dit nog uit .

SHE:

Kinderen gaan vast ook nog weleens roepen dat je een 'stomme moeder' bent. (en die woorden kunnen wisselen per leeftijdscategorie ), maar dat menen ze heus niet .

Waarom zou jíj eigenlijk kinderen willen?

[ Bericht 11% gewijzigd door Five_Horizons op 12-11-2008 00:27:28 ]

quote:

Op dinsdag 11 november 2008 23:51 schreef snakelady het volgende:

[..]

Bedoel dus de zorgen van 'als het is geboren?'

Waarom leg ik dit nog uit .

Het was een slechte tvp
Vind het een interessante discussie.

Ik heb het echt niet altijd geweten. Ik heb heel lang heen en weer gewaaid tussen wel en niet. Tijdje ervan overtuigd dat ik geen kinderen wilden, want ik ging carriere maken en een topbaan krijgen en dat kan niet met een kind. Maar later wilde ik wel weer een kind...wat zeg ik, eentje? Wel 6 en dan op een boerderij wonen met een hoop dieren en heel gezellig allemaal net als in een film

Pas toen ik een jaar of 28 was wist ik zeker dat ik graag een kind wilde. Omdat het me gezellig lijkt, en omdat het me geweldig lijkt om zo een klein wezentje zich te zien ontwikkelen. Het te voeden met allerlei informatie en ervaringen, reizen, boeken, noem maar op en te zien wat hij/zij daarmee doet.

Ik zie echter ook wel de voordelen van geen kind. Het geeft je een hoop vrijheid om dingen te doen voor jezelf, zoals weer reizen, boeken, ervaringen, etc.

quote:

Op dinsdag 11 november 2008 23:36 schreef Five_Horizons het volgende:

[..]

En wat vooral voor moeders vervelend is: je brengt ze groot en na een jaar of 18-20 ben je als ouder juist niét meer de belangrijkste persoon

Daar sta je dan

Jammer voor jou, vaders, maar voor zonen blijft hun moeder vaak heel bijzonder en belangrijk. Ik ben gelukkig veilig met in ieder geval 1 zo'n exemplaar. _{En jouw vrouw heeft er wel drie.} Ik heb zo half het vermoeden dat dochterlief me nog wel eens de keet kan uitvechten. Wat is ze nu lief en leuk. Tè lief, eigenlijk. Dat voorspelt vast weinig goeds, hahaha.

Maar ontopic,
Als je het stadium van poezelige babies voorbij bent, ga je je zo verwonderen dat ze zo zelf iemand zijn. Zo ben ik echt gecharmeerd van de fantasiewereld van mijn zoon, die zich te buiten gaat aan verkleedspullen. En heb ik zoveel bewondering voor de manier hoe mijn dochter met frustraties omgaat. Ze horen niet alleen bij mijn leven, maar ik ook bij de hunne. En daar verwonder ik mij vaak over. Alle dingen die nieuw zijn en die ze voor het eerst gaan doen, daar mag ik van meegenieten.
Waarom kinderen? Ik had meer liefde in huis dan ik ooit aan mezelf kwijt zou kunnen.

[ Bericht 3% gewijzigd door Smirre op 12-11-2008 01:23:57 ]

quote:

Op dinsdag 11 november 2008 21:39 schreef SHE het volgende:
Ja, dat hoor ik vaker..dat enorm veel liefde te geven.
Nu is dat voor mij een punt, want dat heb ik helemaal niet. Ik vind het soms al een opgave om het in mijn partner te steken, laat staan in nog een mens.


Erg he?

Gaat vanzelf zeggen ze....
trut !

Ow ja... ik weet het niet.. ik heb noot echt het gevoel gehad dat het moest al zou ik het wel leuk hebben gevonden. En nu is het te laat (38) en ik vind het wel best zo eigenlijk.

quote:

Op woensdag 12 november 2008 00:11 schreef Smirre het volgende:

[..]

Jammer voor jou, vaders, maar voor zonen blijft hun moeder vaak heel bijzonder en belangrijk. Ik ben gelukkig veilig met in ieder geval 1 zo'n exemplaar. Ik heb zo half het vermoeden dat dochterlief me nog wel eens de keet kan uitvechten. Ze is ook veel te lief nu.

Daarom wilde ik stiekem ook heel graag een jongetje . Die dan later tegen zijn vrouw zegt dat haar spaghetti toch niet zo smaakt als die van mams .

En SHE, waar zouden je redenen dan op gericht moeten zijn? Omdat je een kind het leven wil "schenken"? Zo werkt het voor niemand volgens mij hoor...je doet het in eerste instantie toch omdat je het zelf graag wilt, en dan ga je bekijken wat je een kind kan/wil bieden .

dan is er iemand die bij het zien van een vallende ster wenst dat hij altijd heel veel van je zal blijven houden : ')

quote:

Op woensdag 12 november 2008 00:16 schreef SHE het volgende:
En Vief, doe eens niet zo lelijk!

Ik deed al weer liev!

ik zou er nooit aan beginnen

quote:

Op woensdag 12 november 2008 00:21 schreef SHE het volgende:

[..]

Ik slik voorlopig nog wel even braaf de pil hoor ( ik was wel even gestopt maar ik werd helemaal eng en mental ervan dus weer begonnen )
Dus kom maar op met die mormels. Als ik die van jou stuk maak is het niet zo erg

o maar door de pil heen kan ook prima hoor

quote:

Op woensdag 12 november 2008 00:11 schreef SHE het volgende:

[..]

Ehm...denk denk...ik denk omdat ik benieuwd ben naar wat het met me doet als mens.
Of ik er een beter mens van word, of het die fantastische uitdaging is die ze zeggen dat het is, of ik dat magische ga voelen, of ik ervan leer.

Allemaal dingen waar ik best benieuwd naar ben, maar ze zijn allemaal zo op mij gericht dat ik me afvraag of dat wel de juiste redenen zijn en of dat niet iets anders moet zijn.

Jíj bepaalt de redenen, niet ik (of wie dan ook).

Ik kan me ook voorstellen dat de redenen die jij noemt, rationeel bepaald worden, terwijl de drang (vreemd gekozen woord) naar kinderen in beginsel geen rationele is, waarschijnlijk. Dus misschien, wellicht, zou het kunnen zijn, dat je het 'oergevoel' ( *juk*) gewoon hebt en jij nu probeert te rationaliseren waarom je die zou hebben.

Een kind is geen project (alhoewel.... ) of probeersel, maar je kunt niet zonder meer bedenken hoe je zult reageren op het moment dat je a: zwanger bent (wat voel je dan) of b: als je daadwerkelijk vader/moeder bent.

Wij werden er bij de eerste *ineens* ingegooid en toen Connor geboren was, voelde het na een week al alsof 'ie er altijd al was geweest. Terwijl wij rationeel gezien helemaal niet toe waren aan kinderen. (ik studeerde nog )

quote:

Op woensdag 12 november 2008 00:21 schreef SHE het volgende:

[..]

Ik slik voorlopig nog wel even braaf de pil hoor ( ik was wel even gestopt maar ik werd helemaal eng en mental ervan dus weer begonnen )

quote:

Dus kom maar op met die mormels. Als ik die van jou stuk maak is het niet zo erg

Hou je er even rekening mee dat ik geen nieuwe kan maken?

Waarom kinderen?

Omdat ik dat zag bij mijn 2 (veel) oudere zussen, en me dat gewoon ook ontzettend leuk leek.

[Insert onheilspellend muziekje] Moet ik de babyschoentjes soms weer posten?!

Oh en SHE, volg je gevoel zou ik zeggen

quote:

Op woensdag 12 november 2008 00:27 schreef SHE het volgende:

[..]

weet ik, is mij ook al eens gelukt

juh het resultaat komt over zo'n 6 weken