Waarom kinderen?

quote:

Op dinsdag 11 november 2008 23:12 schreef LXIV het volgende:

[..]

Ja ja, dat mag ook wel vermeld worden. Het is voor 90% gedaan met je vrijheid. Of meer.

Niet meer spontaan gaan stappen of uit eten. Niet meer uitslapen. Niet meer op vakantie waar je wil. Niet meer jobhoppen voor de fun. Niet meer onverantwoord eten. Niet meer veel kabaal maken 's avonds. Geen ochtendsex meer (of voor zes uur ) Niet meer 's avonds zomaar langs vrienden. Et cetera.

Dat klinkt wel heel triest...

Maar het aller verwonderlijkste is nog wel dat die kinderen gewoon groeien! En een persoonlijkheid krijgen. En zelfstandig opereren. Een mening hebben en die ook ventileren. Volledig autonoom woorden leren en in de juiste context gebruiken. Eigen emoties en je daarmee keihard kunnen raken. Zowel positief als negatief.

Je hebt gewoon een mens gecreëerd! En behalve een beetje sturen doen ze het echt helemaal zelf. En ja... objectief gezien is dat fucking obvious totdat je het voor je ogen ziet gebeuren.

Fantastisch.

Nou ja, als tegenwicht op alle Halleluja-verhalen. EN wat is er niet waar dan?

quote:

Op dinsdag 11 november 2008 23:14 schreef LXIV het volgende:
Nou ja, als tegenwicht op alle Halleluja-verhalen. EN wat is er niet waar dan?

alles behalve het jobhoppen...

SHE; het gaat stap voor stap, alles. Dat maakt het makkelijker. Echt! Ik raakte (totaal onverwacht, want; slonzig en slordig ) zwanger. Blinde paniek!!! Na 4 helse weken besloten 'het' dan maar te houden om vervolgens met lood in de schoenen naar alle ouders, vrienden en vriendinnen te stappen. We voelden ons 2 pubers die per ongeluk de school in de fik hadden gestoken. Maar gelukkig duurt het dan nog zo'n half jaar voor het mormel er ook daadwerkelijk is! En een half jaar is lang! Genoeg om uit te groeien van zelfbewuste, sterke, stoere vrouw tot een doos eerste klas die op haar knieën de plinten van het huis ligt te schrobben en oprecht kan genieten als ze de trapleuning eens een lekker sopje heeft gegeven. ^{Over de bevalling hebben we het verder maar niet, want dan durf je helemaal niet meer.} En ja, dat er melk uit je tieten kan komen, dat is idd best wel heftig, maar ook die shock ben je na een week of 2 wel weer te boven en voor je het weet zit je op een bomvol terras midden in de stad je kind te voeden en interesseert het je gen reet meer wie er iets van vindt. Bovendien is het ook te gek om ze eindelijk eens volwaardig in functie te zien! En joh, dan heb je maaaaaaanden de tijd om handig te worden met poep, kots, badjes en fruithapjes. Kortom; stap voor stap SHE! Je zit niet van de een op de andere dag met een puber aan de drugs op het politiebureau. Echt niet!

[ Bericht 7% gewijzigd door renzell op 11-11-2008 23:20:55 ]

quote:

Op dinsdag 11 november 2008 23:14 schreef LXIV het volgende:
Nou ja, als tegenwicht op alle Halleluja-verhalen. EN wat is er niet waar dan?

Ik heb de laatste jaren ge-job-hopt als een kweetnietwat (of ik nu wel of niet kinderen heb, als ik niet happy met m'n baan ben, blijf ik er niet zitten ómdat ik toevallig 1,2 of drie kinderen heb), je kunt best weleens 'onverantwoord' eten (worden ze niet ineens drie kilo zwaarder van ), uitslapen kan best (je bent meestal samen, dus kun je daar best in afwisselen) en datzelfde geldt voor stappen (of je moét áltijd met je partner willen stappen).

Er kan genoeg

quote:

Ik kon en kan wel heel misselijk worden bij het idee dat hij dus nu nog wel van alles kan krijgen. Zo'n klein ventje met kanker oid. Verschrikkelijk. Dat haal ik dan ook maar gelijk weer uit mijn hoofd. Ben niet van het doemdenken en altijd met 'wat als-en' bezig zijn wordt niemand blijer van.

En toch: nadat onze middelste op het randje heeft gelegen ben ik een stuk relaxter geworden juist. ik lette altijd extreem op, voorzichtig, waarschuwen, alert. En terwijl ik ernaast sta gebeurd er iets wat hem bijna zijn leven kost.
Het maakt dus niet uit wat je doet. (nou ja, wel een beetje natuurlijk. Maar je voorkomt ongelukken niet) Het is een loterij. Dat is wat ik het moeilijkst vind aan het hebben van kinderen. De verantwoordelijkheid voelen. De angst ze kwijt te kunnen raken. Maar het gaat vaak goed natuurlijk. Bij de meesten is dat zo. Gelukkig.

quote:

Op dinsdag 11 november 2008 22:37 schreef SHE het volgende:
Nou ja, ik lees zo weinig over die angsten!

Je hoort vaak van ouders dat ze zus en zo doen (..)

Ik ben er zelf soms ook verbaasd over. Dat ik nu moeder ben en dat mijn kinderen er op vertrouwen dat ik weet wat ik doe, net zoals ik dat vroeger bij mijn moeder deed.

En naar mijn idee rommel ik maar wat aan. En vraag ik advies aan mijn moeder, dan zegt ze: "Ik weet niet hoe ik dat aanpakte, ik deed maar wat!" Mijn eigen moeder, die in mijn ogen precies wist wat ze deed, rommelde ook maar wat aan
't Zal met mijn kinderen dan ook vast wel goed komen .

quote:

Op dinsdag 11 november 2008 23:17 schreef Five_Horizons het volgende:

[..]

Ik heb de laatste jaren ge-job-hopt als een kweetnietwat, je kunt best weleens 'onverantwoord' eten (worden ze niet ineens drie kilo zwaarder van ), uitslapen kan best (je bent meestal samen, dus kun je daar best in afwisselen) en datzelfde geldt voor stappen (of je moét áltijd met je partner willen stappen).

Er kan genoeg

Natuurlijk. Maar je snapt toch wel wat ik bedoel. Totaal onvoorbereid maar wat aankloten is toch minder gemakkeljk geworden. "Vroeger" zaten we overdag op een terrasje in de stad, besloten we meteen maar in een restaurant te blijven eten en gingen we daarna nog stappen.

Nu zitten we ook wel even op een terrasje, heel leuk met een kleine, maar daarna moeten we toch echt naar huis toe want anders wordt het te laat. En met een kind van 2,5 met middagslaapje ben je gewoon beperkter.

quote:

Op dinsdag 11 november 2008 23:19 schreef LXIV het volgende:

[..]

Natuurlijk. Maar je snapt toch wel wat ik bedoel. Totaal onvoorbereid maar wat aankloten is toch minder gemakkeljk geworden. "Vroeger" zaten we overdag op een terrasje in de stad, besloten we meteen maar in een restaurant te blijven eten en gingen we daarna nog stappen.

Nu zitten we ook wel even op een terrasje, heel leuk met een kleine, maar daarna moeten we toch echt naar huis toe want anders wordt het te laat. En met een kind van 2,5 met middagslaapje ben je gewoon beperkter.

Het is absoluut anders, maar ik hoor af en toe mensen klagen omdat ze nergens meer aan toe komen.

Samen een weekend weg is hier bijvoorbeeld lastig: we hebben er drie en dat is qua oppas/uit logeren gaan gewoon druk voor de 'ontvangende' partij. Dat moet echt goed gepland worden.

quote:

Op dinsdag 11 november 2008 23:12 schreef LXIV het volgende:

[..]
Niet meer 's avonds zomaar langs vrienden. Et cetera.

Die vrienden hebben dan weer wel kinderen en kan je sowieso niet meer onverwachts om een uur of 8 een biertje halen, dan liggen de kinderen al te pitten en beginnen ze al bij het raam, als je aan komt lopen, te wijzen naar de deurbel. Die mag je in één keer niet meer gebruiken, terwijl je die vroeger toch echt net zo lang ingedrukt hield tot de deur werkelijk open ging.
Of dat de kinderen nog niet om acht uur op bed liggen, puur en alleen omdat de kinderen niet willen slapen en nog een kwartiertje (lees twee uur) beneden mogen spelen met lego wat door de hele kamer heen geflikkerd wordt en er geen enkel gesprek meer mogelijk is.
Of dat de moeder des huizes het eigenlijk toch niet meer zo leuk vind dat papa bier drinkt met zijn vrienden en een sigaret op steekt in de woonkamer (dat doe je maar buiten, we hebben nu kinderen!) en vervolgens alvast naar boven gaat, lezen.

[ Bericht 0% gewijzigd door Dirkh op 11-11-2008 23:29:34 ]

quote:

Op dinsdag 11 november 2008 23:21 schreef Five_Horizons het volgende:

[..]

Het is absoluut anders, maar ik hoor af en toe mensen klagen omdat ze nergens meer aan toe komen.

Samen een weekend weg is hier bijvoorbeeld lastig: we hebben er drie en dat is qua oppas/uit logeren gaan gewoon druk voor de 'ontvangende' partij. Dat moet echt goed gepland worden.

Ja, met plannen en vooral opa&oma in de buurt lukt het allemaal nog wel natuurlijk. Maar de vrijheid en spontaniteit is toch voor een heel deel verdwenen. Je krijgt er andere dingen voor terug, zeggen we maar.

quote:

Op dinsdag 11 november 2008 23:12 schreef LXIV het volgende:

[..]


Geen ochtendsex meer (of voor zes uur )

een t.v is in dit geval een geweldige uitkomst.

Maar het klopt dat je veel dingen moet laten, maar ik had het erger verwacht, wij hebben het geluk dat we lieve opa's en oma's hebben die het niet erg vinden als de meiden daar blijven slapen en ook vrienden die graag oppassen.
we gaan niet ieder weekend stappen maar 1 avond in de maand gaan we toch wel lekker weg.
Ok, vergeleken met vroeger nog niet echt veel maar merk dat we meer ook niet nodig hebben.

Het grootste nadeel vind ik dat het concept "even boodschappen doen" compleet is verdwenen, ik ben minimaal een uur bezig om een brood of iets dergelijks te halen.

"Demi (3.5 jaar), even je schoenen zoeken, we gaan naar de winkel!"
Ondertussen luier Nika (4.5 maand) verschonen, shit, dunne spuitluier, tot haar nek vol.
ff wassen en schone kleertjes aantrekken.
"Demi, pak je schoenen nou, we moeten weg!"
"kan ze niet vinden mama, schoentjes verstoppertje spelen!"
Nika weer schoon in de box, vieze kleertje in een wasje en mee schoenen zoeken.
Linker schoen onder de bank, rechter schoen gevonden op de kast in haar slaapkamertje.
Nou, schoentjes aan dan kunnen we gaan!
"Mama, Nika heeft gespuugd"
Nika weer schoon truitje en jasje aan en in de maxi-cosi.
Ondertussen even tas inpakken met voeding, luiers, schone kleertjes , spuugdoekje enz.
Demi jasje aan en naar de auto!

In de auto Demi in haar stoeltje vasbinden en Nika ook even vastgespen.
Eindelijk bij de winkel alles weer loskoppelen en sjouwen maar!!

gelukkig zijn ze in de winkel best makkelijke kindjes.

Ik heb er eentje van 2,5 en ééntje nog op bestelling (aankomst april), dus het is hier nog goed te overzien.

Ik wilde heel graag een kindje omdat het me prachtig leek om zo'n klein mensje te mogen begeleiden naar volwassenheid, om daar getuige en raadgever van te mogen zijn. En ook omdat het me gewoon gezellig leek .

Nu hij er is vind ik een van de mooiste dingen dat ikzelf niet meer de belangrijkste persoon ben in mijn leven. Het drama wat ik altijd nodig vond lijkt nu onzinnig en mijn leven is zo veel rijker en vervulder, in de kleine dingen, juist.

Daarbij is de band die je met je eigen kind hebt niet te vergelijken met wat dan ook. Een soort herkenning .

Oh ja, even snel de deur uitlopen is dan idd wel weer lastig .. .

Maar eenmaal aangekleed is het weer leuk!

Je kijk op de wereld verandert er ook door. Nu lees ik het onderschrift van Vivi:
Kotertje, blotertje, pas gestart motortje, blauwe garage van dons en katoen.
Nog lekker niet denken, op tijd even tanken, ga maar op weg schat, het licht staat op groen. , en dat kan me dan echt raken, vooral het licht dat op groen staat.

Vroeger zou het me niet boeien en zou ik ook niet begrijpen waarom dit zo goed geschreven is.

quote:

Op dinsdag 11 november 2008 23:32 schreef LXIV het volgende:
Je kijk op de wereld verandert er ook door. Nu lees ik het onderschrift van Vivi:
Kotertje, blotertje, pas gestart motortje, blauwe garage van dons en katoen.
Nog lekker niet denken, op tijd even tanken, ga maar op weg schat, het licht staat op groen. , en dat kan me dan echt raken, vooral het licht dat op groen staat.

Vroeger zou het me niet boeien en zou ik ook niet begrijpen waarom dit zo goed geschreven is.

Ik snap wat je bedoelt .

quote:

Op dinsdag 11 november 2008 23:32 schreef LXIV het volgende:
Je kijk op de wereld verandert er ook door. Nu lees ik het onderschrift van Vivi:
Kotertje, blotertje, pas gestart motortje, blauwe garage van dons en katoen.
Nog lekker niet denken, op tijd even tanken, ga maar op weg schat, het licht staat op groen. , en dat kan me dan echt raken, vooral het licht dat op groen staat.

Vroeger zou het me niet boeien en zou ik ook niet begrijpen waarom dit zo goed geschreven is.

Handen in de lucht gooit...
SHE is verloren, wedden?

quote:

Op dinsdag 11 november 2008 23:29 schreef Vivi het volgende:


Nu hij er is vind ik een van de mooiste dingen dat ikzelf niet meer de belangrijkste persoon ben in mijn leven.

En wat vooral voor moeders vervelend is: je brengt ze groot en na een jaar of 18-20 ben je als ouder juist niét meer de belangrijkste persoon

Daar sta je dan

quote:

Op dinsdag 11 november 2008 23:36 schreef Five_Horizons het volgende:

[..]

En wat vooral voor moeders vervelend is: je brengt ze groot en na een jaar of 18-20 ben je als ouder juist niét meer de belangrijkste persoon

Daar sta je dan

Volgens mij lees je niet goed wat ik bedoel. Ik hoop iig niet dat mijn zoon zich later ontpopt tot Norman Bates II.

Al moet de schoondochter wel door de keuring uiteraard .

quote:

Op dinsdag 11 november 2008 23:35 schreef Dirkh het volgende:

[..]

Handen in de lucht gooit...
SHE is verloren, wedden?

Neuh....let op:

SHE! Voordat je gaat neuken: wil je eerst even een weekendje (of een dag, da's ook voldoende) oppassen op die van ons?

quote:

Op dinsdag 11 november 2008 23:37 schreef Vivi het volgende:

[..]

Volgens mij lees je niet goed wat ik bedoel. Ik hoop iig niet dat mijn zoon zich later ontpopt tot Norman Bates II.

Ik lees prima wat je bedoelt, want:

quote:

Al moet de schoondochter wel door de keuring uiteraard .

Hiervoor kun je namelijk een dikke middelvinger van hem krijgen

quote:

Op dinsdag 11 november 2008 23:38 schreef Five_Horizons het volgende:

[..]

Ik lees prima wat je bedoelt, want:
[..]

Hiervoor kun je namelijk een dikke middelvinger van hem krijgen

Neem het vooral ook allemaal serieus .

quote:

Op dinsdag 11 november 2008 23:39 schreef Vivi het volgende:

[..]

Neem het vooral ook allemaal serieus .

Zie jij weleens PI's, mens