OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Ja, da's wel een positief bijeffect. Maar ja achteraf enzo. Toen ik aan kinderen begon had ik dit niet kunnen vermoeden. Ik bleek meer geduld te hebben dan ik dachtquote:Op dinsdag 11 november 2008 22:52 schreef SHE het volgende:
[..]
Dat klinkt dan voor mij wel weer als een reden, want dat zou ( heel egoistisch dan he ) betekenen dat ik er zelf ook van groei!
Dat heb ik ook in mijn relatie..het is niet zaligmakend, maar wat ik er mooi aan vind is dat het het slechtse en het beste in mij naar boven haalt.
Helaas niet altijd even gecontroleerd
Maar toch!
Maar er slecht tegen te kunnen dat er niet geluisterd wordt. Maar bovenal dat wat ik doe rechtstreeks invloed heeft op mijn kinderen. Wil ik ff onredelijk PMS-en gaan zij ook onredelijk lopen doen. 
Ik haast en stress zij in de ankers. En dan dus zelf moeten veranderen en het niet bij de kinderen gooien. Ik vind het heel confronterend naar mijzelf vooral, kinderen opvoeden. Ik ben wel heel jong aan kinderen begonnen. Dit omdat ik heel bang was dat als het niet zou lukken ik niet genoeg tijd zou hebben.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Gelukkig vind je je eigen kind vaak mooi, ook al is het dat niet.quote:Op dinsdag 11 november 2008 21:59 schreef SHE het volgende:
[..]
Oh wow
Zo 1 wil ik er ook wel
Dat heb ik ook als ik Anna zie van Jarno en Yppy..als je zo'n mooi kind krijgt is het natuurlijk wel makkelijker om ervan te houden
liefde maakt blind....uiteraard niet altijd maar het merendeel vind zijn of haar eigen kind wel aantrekkelijk om te zien.
Ik vind echt dat ik 2 hele mooie meiden heb en als ik naar ze kijk smelt ik.
Maar als ik echt goed kijk zie ik ook wel dat de oudste flapoortjes heeft en dat de jongste een beetje loenst.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Ik heb een keer om half twaalf 's avonds de buurvrouw gebeld omdat Isa fikse koorts had... En regelmatig de huisarts of het Cb als ik weer eens tegen iets aanliep waarvan ik niet wist wat ik ermee aanmoest...quote:Op dinsdag 11 november 2008 22:55 schreef SHE het volgende:
Is er een zorglijn??
Een soort SOS-lijn begrijp ik voor hysterische moeders? Dat nummer moet ik echt onder snelkeuze hebben
En weet je, ze doet het nog steeds
Ze groeit prima ondanks het jaar spontane vegetarisch eten, ontwikkelt zich tot pittige kleuter... En dat ondanks het feit dat ik toch regelmatig maar wat 'aanrommel' als moeder...
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Bij ons was de reden van de eerste de 'ach, dat overkomt óns toch niet-gedachte' m.b.t. onthouding/zingen/kerk uit. 
De tweede omdat we samen een gro(o)t(er) gezin wilden (en daarmee ook de reden voor de derde). Maar stiekem ook omdat neuken voor een kind (als je bedacht hebt dat je voor de volgende wilt gaan) wel zo ontzettend geil is
Jammer dat ik hier een geboren moeder heb... ik hoefde er maar naar te kijken en ze was zwanger.
Ik kan niet anders bedenken dat het inderdaad een egoïstische reden is: je doet het voor jezelf.
De tweede omdat we samen een gro(o)t(er) gezin wilden (en daarmee ook de reden voor de derde). Maar stiekem ook omdat neuken voor een kind (als je bedacht hebt dat je voor de volgende wilt gaan) wel zo ontzettend geil is
Jammer dat ik hier een geboren moeder heb... ik hoefde er maar naar te kijken en ze was zwanger.
Ik kan niet anders bedenken dat het inderdaad een egoïstische reden is: je doet het voor jezelf.
[b]A question that sometimes drives me hazy: am I or are the others crazy?[/b]
Neequote::
Op dinsdag 11 november 2008 22:54 schreef SHE het volgende:
@ Swets: dat soort vragen heb je echt bij de 3e ook nog?
Wel zorgen, maar geen basic vragen meer. Maar kinderen met vlekjes of misselijk of ziekjes en niet willen drinken zijn altijd reden tot zorg.
Ik maak me niet druk over poepluiers, valpartijen, eten, nachtelijk gehuil en dergelijke. Dat wordt wel een beetje automatische piloot.quote::
Oh boy! Ik zou denken dat als je er 1 hebt overleefd, je er zo nog ff 6 uit je mouw schud ofzo.
Met meer kinderen krijg je weer het probleem of ze allemaal wel genoeg aandacht krijgen. Soms voel ik me heel schuldig omdat Tijn er een beetje tussen valt. Nienke is baby dus krijgt veel aandacht, en Saskia is erg mondig en aanwezig en weet prima hoe zo te manipuleren dat ze aandacht krijgt.quote::
Wel fijn te weten dat die onzekerheid er echt bij hoort.
Als dus bv Nienke hartstochtelijk huilt en Saskia aandacht eist dan kan het zelfs zo zijn dat ik kortaf bent als Tijn dramt of niet luistert of iets dergelijks.
Maar die is nog geen twee! Dus achteraf voel je je dan weer lullig dat je snauwerig "Nee tijn!!" riep toen die een tandborstel tussen het traphekje door naar beneden pleurde terwijl Nienke tot d'r schouders onder stront zat en Saskia van d'r ene op d'r andere been springend "Papa! Papa! Papa! Papa!" stond te roepen
[ Bericht 71% gewijzigd door SHE op 11-11-2008 23:12:01 ]
Neuken voor een kind vind ik allesbehalve geil, Maar goed.
Vergeet vooral ook niet dat kinderen niet van porselein of suiker zijn, en als het allemaal een beetje binnen de marge valt ze vanzelf groot worden!
Vergeet vooral ook niet dat kinderen niet van porselein of suiker zijn, en als het allemaal een beetje binnen de marge valt ze vanzelf groot worden!
The End Times are wild
Die ga ik zo thuis ff kijken. Ik zit nog @ workquote:Op dinsdag 11 november 2008 22:57 schreef k_i_m het volgende:
SHE, hier de complete uitleg
http://humortv.vara.nl/ca.157579.kinderen.html
Nu kan er niks meer misgaan.
@ BE: dat klinkt al meer als een lijn waar ik meteen ruzie mee zou krijgen
En aangezien jullie nu toch zo openhartig zijn; nog een vraag:
Hoe overleef je de zorgen om het krijgen van een gezond kind? En hoe heb je voor jezelf die problematiek overwonnen?
Ging je als vader/moeder met het vertrouwen de zwangerschap in, dat wat er ook zou gebeuren ( bijv een gehandicapt kind ) je er hoe dan ook helemaal voor zou gaan?
Wij 'klussen' dan ook nietquote:Op dinsdag 11 november 2008 23:02 schreef LXIV het volgende:
Neuken voor een kind vind ik allesbehalve geil, Maar goed.
[b]A question that sometimes drives me hazy: am I or are the others crazy?[/b]
Oh ja, die heb ik ook nog in tranen gebeld toen oudste na zijn eerste prikken koorts kreeg.quote:
[..]
Nou... nee hoor. Dat klinkt leuker dan het is.
'Heb je al een ander merk flesjes geprobeerd? Dat kan wel behoorlijk schelen'
'Hoe bedoelt u, welk merk dan?'
'Ja, wij mogen geen merken noemen.'
'Ja, maar hoe kom ik er dan achter?'
'Tsja....'
Ok, ok, na lang aandringen kreeg ik dan toch een naam van haar, maar toch...
Maar ja, de meeste consultatiebureau's hebben een nummer waar je heen kan bellen in geval van nood.
En anders is er altijd nog de HAP.
Man! de onzekerheid en nee, doe maar geen paracetamol. En ik ook nog luisteren. Heb wel wat meer eelt op de ziel en haar op de tanden tegenwoordig. Óók weer een voordeel.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
SHE, ik ben er zo een die altijd al wist dat ze kinderen wilde. Ik dacht ook dat ik dat allemaal wel kon, niet zo makkelijk als het hier staat, maar gewoon, geen twijfel.
En toen werd ik moeder. Van dat kleine meisje in mijn armen hield ik meteen. Met volle teugen. Alleen dat moeder zijn, dat was echt niet zo vanzelfsprekend als ik dacht. Ik heb echt een jaar moeten wennen aan het feit dat er zo een totaal afhankelijk van mij (ons) is, Dat alle (vrije) tijd naar haar ging. Dat er altijd iemand is die iets van mij vraagt, en die zich niet zoals mijn lief af laat schepen met "Sorry, hoofdpijn". Uiteindelijk viel alles op zijn plaats en was het gewoon goed. Ik hou geen rekening met haar, want ik denk voor 2. Gewoon, automatisch.
Ondertussen is er een zusje bijgekomen, waar ik net zoveel van hou en gaat het stukken makkelijker. Logisch, want ik had mijn proefkonijn al.
Je kunt niet oefenen, je kunt wel blijven wikken en wegen. Ik vind mijn leven met mijn kinderen zo leuk, zoveel zinvoller (o, wat stom, maar echt.) en zoveel mooier. En ik begrijp ook goed dat er mensen juist veel gelukkiger zijn zonder.
En toen werd ik moeder. Van dat kleine meisje in mijn armen hield ik meteen. Met volle teugen. Alleen dat moeder zijn, dat was echt niet zo vanzelfsprekend als ik dacht. Ik heb echt een jaar moeten wennen aan het feit dat er zo een totaal afhankelijk van mij (ons) is, Dat alle (vrije) tijd naar haar ging. Dat er altijd iemand is die iets van mij vraagt, en die zich niet zoals mijn lief af laat schepen met "Sorry, hoofdpijn".
Uiteindelijk viel alles op zijn plaats en was het gewoon goed. Ik hou geen rekening met haar, want ik denk voor 2. Gewoon, automatisch.Ondertussen is er een zusje bijgekomen, waar ik net zoveel van hou en gaat het stukken makkelijker. Logisch, want ik had mijn proefkonijn al.
Je kunt niet oefenen, je kunt wel blijven wikken en wegen. Ik vind mijn leven met mijn kinderen zo leuk, zoveel zinvoller (o, wat stom, maar echt.) en zoveel mooier. En ik begrijp ook goed dat er mensen juist veel gelukkiger zijn zonder.
Geluk zit in een klein Wolkje
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Wil degene die vroeg om een witte kerst ook even vragen naar een mooie zomer?
Hoe herkenbaarquote:Op dinsdag 11 november 2008 23:01 schreef Swetsenegger het volgende:
Maar die is nog geen twee! Dus achteraf voel je je dan weer lullig dat je snauwerig "Nee tijn!!" riep toen die een tandborstel tussen het traphekje door naar beneden pleurde terwijl Nienke tot d'r schouders onder stront zat en Saskia van d'r ene op d'r andere been springend "Papa! Papa! Papa! Papa!" stond te roepen
Voor mij was de stap naar abortus kleiner dan voor Loena, in het geval van een ernstig gehandicapt kind. Ik heb me best weleens afgevraagd 'wat als' en even snel weer bedacht; 'we zien het dan wel weer'.quote:Op dinsdag 11 november 2008 23:02 schreef SHE het volgende:
Hoe overleef je de zorgen om het krijgen van een gezond kind? En hoe heb je voor jezelf die problematiek overwonnen?
Ging je als vader/moeder met het vertrouwen de zwangerschap in, dat wat er ook zou gebeuren ( bijv een gehandicapt kind ) je er hoe dan ook helemaal voor zou gaan?
[b]A question that sometimes drives me hazy: am I or are the others crazy?[/b]
Bidden.quote:
[..]
Die ga ik zo thuis ff kijken. Ik zit nog @ work
Hoe overleef je de zorgen om het krijgen van een gezond kind? En hoe heb je voor jezelf die problematiek overwonnen?
Eigenlijk hebben we het nooit tot in detail uitgesproken. We hebben een triple test gedaan en gezegd dat we bij een sterk afwijkende kansberekening een punctie zouden doen. Wat we daarna gedaan zouden hebben hebben we niet echt uitgesproken. Wel dat we niet echt op een zwaar gehandicapt kindje zaten te wachten.quote:Ging je als vader/moeder met het vertrouwen de zwangerschap in, dat wat er ook zou gebeuren ( bijv een gehandicapt kind ) je er hoe dan ook helemaal voor zou gaan?
Gelukkig hebben we nooit voor die keuze gestaan. De combinatietest gaf zelfs een verlaagde kans dus dan moet je maar vertrouwen op de voorzienigheid.
voortplanting! ik wil graag een beetje doorbestaan na m'n dood.
en ja, een mooier en spannender avontuur kan ik me ook niet bedenken eigenlijk, dan zo'n nieuw mens op de wereld te zetten, te leren kennen, en hem/haar zo goed en zo kwaad als het gaat proberen tot een gezond en gelukkig mens op te laten groeien.
en ja, een mooier en spannender avontuur kan ik me ook niet bedenken eigenlijk, dan zo'n nieuw mens op de wereld te zetten, te leren kennen, en hem/haar zo goed en zo kwaad als het gaat proberen tot een gezond en gelukkig mens op te laten groeien.
Goed en oprecht geschreven.quote:Op dinsdag 11 november 2008 23:07 schreef Lishe het volgende:
SHE, ik ben er zo een die altijd al wist dat ze kinderen wilde. Ik dacht ook dat ik dat allemaal wel kon, niet zo makkelijk als het hier staat, maar gewoon, geen twijfel.
En toen werd ik moeder. Van dat kleine meisje in mijn armen hield ik meteen. Met volle teugen. Alleen dat moeder zijn, dat was echt niet zo vanzelfsprekend als ik dacht. Ik heb echt een jaar moeten wennen aan het feit dat er zo een totaal afhankelijk van mij (ons) is, Dat alle (vrije) tijd naar haar ging. Dat er altijd iemand is die iets van mij vraagt, en die zich niet zoals mijn lief af laat schepen met "Sorry, hoofdpijn".
Ondertussen is er een zusje bijgekomen, waar ik net zoveel van hou en gaat het stukken makkelijker. Logisch, want ik had mijn proefkonijn al.
Je kunt niet oefenen, je kunt wel blijven wikken en wegen. Ik vind mijn leven met mijn kinderen zo leuk, zoveel zinvoller (o, wat stom, maar echt.) en zoveel mooier. En ik begrijp ook goed dat er mensen juist veel gelukkiger zijn zonder.
The End Times are wild
Zeg, jullie maken SHE helemaal gek en het zal me niet verbazen dat ze net haar vriend besprongen heeft en nu al onderweg is naar de avondwinkel voor een zwangerschapstest.
Ik vermaak me namelijk kostelijk met mijn collega's met kinderen. Niet omdat ze zulke leuke kinderen hebben, ik ken ze niet, maar om de verhalen.
Verjaardagen, kinderen die ziek zijn waardoor ze nachten wakker zijn gebleven en werkelijk gebroken op het werk komen, de weekendjes naar een of ander bungalow park, de bezoekjes aan Ballorig, pretparken, speeltuintjes, bos, klasgenootjes (had ik de kinderfeestjes al genoemd?) kinderen die niet willen doen wat jij wil dat ze doen... 's avonds niet weg kunnen in verband met de oppas die afgebeld heeft of dat ze helemaal geen oppas hebben... mijn weekenden beginnen altijd op maandag morgen, als ik de koppen al zie van die collega's.
Eingenlijk te veel om op te noemen, bijna net zoveel als de "tegenpartij"
Dus SHE, broek weer aan en voor je pc blijven zitten tot dit topic vol is.
Ik vermaak me namelijk kostelijk met mijn collega's met kinderen. Niet omdat ze zulke leuke kinderen hebben, ik ken ze niet, maar om de verhalen.
Verjaardagen, kinderen die ziek zijn waardoor ze nachten wakker zijn gebleven en werkelijk gebroken op het werk komen, de weekendjes naar een of ander bungalow park, de bezoekjes aan Ballorig, pretparken, speeltuintjes, bos, klasgenootjes (had ik de kinderfeestjes al genoemd?) kinderen die niet willen doen wat jij wil dat ze doen... 's avonds niet weg kunnen in verband met de oppas die afgebeld heeft of dat ze helemaal geen oppas hebben... mijn weekenden beginnen altijd op maandag morgen, als ik de koppen al zie van die collega's.
Eingenlijk te veel om op te noemen, bijna net zoveel als de "tegenpartij"
Dus SHE, broek weer aan en voor je pc blijven zitten tot dit topic vol is.
quote:Dus achteraf voel je je dan weer lullig dat je snauwerig "Nee tijn!!" riep toen die een tandborstel tussen het traphekje door naar beneden pleurde terwijl Nienke tot d'r schouders onder stront zat en Saskia van d'r ene op d'r andere been springend "Papa! Papa! Papa! Papa!" stond te roepen
Deze quote ik even, voor die momenten dat ik rammel. Heel ontnuchterend!
Offtopic: Sorry Swets; ik heb per ongeluk je post verkloot!
Ik heb op post wijzigen geklikt ipv quoten.
Ik heb op post wijzigen geklikt ipv quoten.
Ik heb die zorgen niet of nauwelijks gehad.quote:
[..]
Die ga ik zo thuis ff kijken. Ik zit nog @ work
@ BE: dat klinkt al meer als een lijn waar ik meteen ruzie mee zou krijgen
En aangezien jullie nu toch zo openhartig zijn; nog een vraag:
Hoe overleef je de zorgen om het krijgen van een gezond kind? En hoe heb je voor jezelf die problematiek overwonnen?
Ging je als vader/moeder met het vertrouwen de zwangerschap in, dat wat er ook zou gebeuren ( bijv een gehandicapt kind ) je er hoe dan ook helemaal voor zou gaan?
Wij zijn er vanuit gegaan dat een gehandicapt kind hier ook welkom was, dus we hebben behalve de nekplooimeting en de 20w screeningsecho geen andere kansberekeningen of tests laten doen.
En ik 'wist' om de een of andere reden dat mijn kindje gezond was. Heel stom, wellicht volledig misplaatst, bijna arrogant, maar gelukkig bleek het gelukkig wel te kloppen.
Ik kon en kan wel heel misselijk worden bij het idee dat hij dus nu nog wel van alles kan krijgen. Zo'n klein ventje met kanker oid. Verschrikkelijk. Dat haal ik dan ook maar gelijk weer uit mijn hoofd. Ben niet van het doemdenken en altijd met 'wat als-en' bezig zijn wordt niemand blijer van.
Ik snap overigens denk ik wel wat ik van mensen lees dat je bij de 2e angstiger bent. Dat zou ik geloof ik ook wel hebben. Zeker nu ik weet (en ja, dit klinkt heel fout maar ik weet het even niet anders uit te drukken) wat een geschenk het is om een kind te hebben wat niks mankeert.
Niet dat een kindje met 'iets' geen geschenk is hoor, maar het is zo broos, zo kwetsbaar, en tegelijkertijd kan het ook zo veel hebben. Ik loop hier niet de hele dag met een kussentje achter hem aan.
***
*kop in het zand... struisvogelpolitiek en vooral een rotsvast vertrouwen dat alles goed komt. Niet de meest logische manier, denk ik...quote:
[..]
Die ga ik zo thuis ff kijken. Ik zit nog @ work
@ BE: dat klinkt al meer als een lijn waar ik meteen ruzie mee zou krijgen
En aangezien jullie nu toch zo openhartig zijn; nog een vraag:
Hoe overleef je de zorgen om het krijgen van een gezond kind? En hoe heb je voor jezelf die problematiek overwonnen?
Ging je als vader/moeder met het vertrouwen de zwangerschap in, dat wat er ook zou gebeuren ( bijv een gehandicapt kind ) je er hoe dan ook helemaal voor zou gaan?
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
editgeschiedenisquote:Op dinsdag 11 november 2008 23:10 schreef SHE het volgende:
Offtopic: Sorry Swets; ik heb per ongeluk je post verkloot!
Ik heb op post wijzigen geklikt ipv quoten.
[b]A question that sometimes drives me hazy: am I or are the others crazy?[/b]
quote:Op dinsdag 11 november 2008 23:09 schreef Dirkh het volgende:
Zeg, jullie maken SHE helemaal gek en het zal me niet verbazen dat ze net haar vriend besprongen heeft en nu al onderweg is naar de avondwinkel voor een zwangerschapstest.
Ik vermaak me namelijk kostelijk met mijn collega's met kinderen. Niet omdat ze zulke leuke kinderen hebben, ik ken ze niet, maar om de verhalen.
Verjaardagen, kinderen die ziek zijn waardoor ze nachten wakker zijn gebleven en werkelijk gebroken op het werk komen, de weekendjes naar een of ander bungalow park, de bezoekjes aan Ballorig, pretparken, speeltuintjes, bos, klasgenootjes (had ik de kinderfeestjes al genoemd?) kinderen die niet willen doen wat jij wil dat ze doen... 's avonds niet weg kunnen in verband met de oppas die afgebeld heeft of dat ze helemaal geen oppas hebben... mijn weekenden beginnen altijd op maandag morgen, als ik de koppen al zie van die collega's.
Eingenlijk te veel om op te noemen, bijna net zoveel als de "tegenpartij"
Dus SHE, broek weer aan en voor je pc blijven zitten tot dit topic vol is.
Ja ja, dat mag ook wel vermeld worden. Het is voor 90% gedaan met je vrijheid. Of meer.
Niet meer spontaan gaan stappen of uit eten. Niet meer uitslapen. Niet meer op vakantie waar je wil. Niet meer jobhoppen voor de fun. Niet meer onverantwoord eten. Niet meer veel kabaal maken 's avonds. Geen ochtendsex meer (of voor zes uur
) Niet meer 's avonds zomaar langs vrienden. Et cetera.
The End Times are wild
vanaf het moment dat je kiest om voor een kind te gaan heb je zorgen.quote:Op dinsdag 11 november 2008 23:02 schreef SHE het volgende:
[..]
Die ga ik zo thuis ff kijken. Ik zit nog @ work
@ BE: dat klinkt al meer als een lijn waar ik meteen ruzie mee zou krijgen
En aangezien jullie nu toch zo openhartig zijn; nog een vraag:
Hoe overleef je de zorgen om het krijgen van een gezond kind? En hoe heb je voor jezelf die problematiek overwonnen?
Ging je als vader/moeder met het vertrouwen de zwangerschap in, dat wat er ook zou gebeuren ( bijv een gehandicapt kind ) je er hoe dan ook helemaal voor zou gaan?
Stop je met de pil? Raak ik wel zwanger?
Ben je zwanger? groeit het wel goed?
Begint de bevalling? overleef ik dit wel?
Is het geboren? hoe kan ik haar/hem beschermen?
En dat gevoel moet je dus een beetje zien los te laten, je doet altijd je best om je kind(eren) te beschermen maar je moet jezelf niet gek maken met die gedachten en genieten van de mooie dingen.
er kan altijd iets gebeuren en als het gebeurd dan vind je wel een manier om daar mee om te gaan, ook al is dat moeilijk.
Wij hebben wel met elkaar besproken wat we zouden doen als bij de echo zou blijken dat het kindje ernstig gehandicapt zou zijn,bij de 1ste hadden we het zo gelaten en bij de 2de zouden we de zwangerschap afbreken.
En dan heb ik het niet over down of het missen van een ledemaat of iets dergelijks maar echt een ernstige afwijking.
Maar het kan altijd misgaan, ook na de geboorte kan er iets gebeuren waardoor ene kind gehandicapt raakt.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Nou, ik ben het toch met five eens hoor, vond het wel een aparte maar prettige ervaring om het zo maar te zeggen.quote:Op dinsdag 11 november 2008 23:02 schreef LXIV het volgende:
Neuken voor een kind vind ik allesbehalve geil, Maar goed.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Voor het grootste deel ben je hier toch echt zelf bij.quote:Op dinsdag 11 november 2008 23:12 schreef LXIV het volgende:
[..]
Ja ja, dat mag ook wel vermeld worden. Het is voor 90% gedaan met je vrijheid. Of meer.
Niet meer spontaan gaan stappen of uit eten. Niet meer uitslapen. Niet meer op vakantie waar je wil. Niet meer jobhoppen voor de fun. Niet meer onverantwoord eten. Niet meer veel kabaal maken 's avonds. Geen ochtendsex meer (of voor zes uur
[b]A question that sometimes drives me hazy: am I or are the others crazy?[/b]
Dat klinkt wel heel triest...quote:
[..]
Ja ja, dat mag ook wel vermeld worden. Het is voor 90% gedaan met je vrijheid. Of meer.
Niet meer spontaan gaan stappen of uit eten. Niet meer uitslapen. Niet meer op vakantie waar je wil. Niet meer jobhoppen voor de fun. Niet meer onverantwoord eten. Niet meer veel kabaal maken 's avonds. Geen ochtendsex meer (of voor zes uur
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Maar het aller verwonderlijkste is nog wel dat die kinderen gewoon groeien! En een persoonlijkheid krijgen. En zelfstandig opereren. Een mening hebben en die ook ventileren. Volledig autonoom woorden leren en in de juiste context gebruiken. Eigen emoties en je daarmee keihard kunnen raken. Zowel positief als negatief.
Je hebt gewoon een mens gecreëerd! En behalve een beetje sturen doen ze het echt helemaal zelf. En ja... objectief gezien is dat fucking obvious totdat je het voor je ogen ziet gebeuren.
Fantastisch.
Je hebt gewoon een mens gecreëerd! En behalve een beetje sturen doen ze het echt helemaal zelf. En ja... objectief gezien is dat fucking obvious totdat je het voor je ogen ziet gebeuren.
Fantastisch.
Nou ja, als tegenwicht op alle Halleluja-verhalen. EN wat is er niet waar dan?
The End Times are wild
alles behalve het jobhoppen...quote:
Nou ja, als tegenwicht op alle Halleluja-verhalen. EN wat is er niet waar dan?
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
SHE; het gaat stap voor stap, alles. Dat maakt het makkelijker. Echt! Ik raakte (totaal onverwacht, want; slonzig en slordig ) zwanger. Blinde paniek!!! Na 4 helse weken besloten 'het' dan maar te houden om vervolgens met lood in de schoenen naar alle ouders, vrienden en vriendinnen te stappen. We voelden ons 2 pubers die per ongeluk de school in de fik hadden gestoken. Maar gelukkig duurt het dan nog zo'n half jaar voor het mormel er ook daadwerkelijk is! En een half jaar is lang! Genoeg om uit te groeien van zelfbewuste, sterke, stoere vrouw tot een doos eerste klas die op haar knieën de plinten van het huis ligt te schrobben en oprecht kan genieten als ze de trapleuning eens een lekker sopje heeft gegeven. Over de bevalling hebben we het verder maar niet, want dan durf je helemaal niet meer. 
En ja, dat er melk uit je tieten kan komen, dat is idd best wel heftig, maar ook die shock ben je na een week of 2 wel weer te boven en voor je het weet zit je op een bomvol terras midden in de stad je kind te voeden en interesseert het je gen reet meer wie er iets van vindt. Bovendien is het ook te gek om ze eindelijk eens volwaardig in functie te zien! 
En joh, dan heb je maaaaaaanden de tijd om handig te worden met poep, kots, badjes en fruithapjes. Kortom; stap voor stap SHE! Je zit niet van de een op de andere dag met een puber aan de drugs op het politiebureau. Echt niet!
[ Bericht 7% gewijzigd door renzell op 11-11-2008 23:20:55 ]
) zwanger. Blinde paniek!!! Na 4 helse weken besloten 'het' dan maar te houden om vervolgens met lood in de schoenen naar alle ouders, vrienden en vriendinnen te stappen. We voelden ons 2 pubers die per ongeluk de school in de fik hadden gestoken. Maar gelukkig duurt het dan nog zo'n half jaar voor het mormel er ook daadwerkelijk is! En een half jaar is lang! Genoeg om uit te groeien van zelfbewuste, sterke, stoere vrouw tot een doos eerste klas die op haar knieën de plinten van het huis ligt te schrobben en oprecht kan genieten als ze de trapleuning eens een lekker sopje heeft gegeven. Over de bevalling hebben we het verder maar niet, want dan durf je helemaal niet meer. En ja, dat er melk uit je tieten kan komen, dat is idd best wel heftig, maar ook die shock ben je na een week of 2 wel weer te boven en voor je het weet zit je op een bomvol terras midden in de stad je kind te voeden en interesseert het je gen reet meer wie er iets van vindt. Bovendien is het ook te gek om ze eindelijk eens volwaardig in functie te zien! En joh, dan heb je maaaaaaanden de tijd om handig te worden met poep, kots, badjes en fruithapjes. Kortom; stap voor stap SHE! Je zit niet van de een op de andere dag met een puber aan de drugs op het politiebureau. Echt niet! [ Bericht 7% gewijzigd door renzell op 11-11-2008 23:20:55 ]
Ik heb de laatste jaren ge-job-hopt als een kweetnietwat (of ik nu wel of niet kinderen heb, als ik niet happy met m'n baan ben, blijf ik er niet zitten ómdat ik toevallig 1,2 of drie kinderen heb), je kunt best weleens 'onverantwoord' eten (worden ze niet ineens drie kilo zwaarder vanquote:Op dinsdag 11 november 2008 23:14 schreef LXIV het volgende:
Nou ja, als tegenwicht op alle Halleluja-verhalen. EN wat is er niet waar dan?
), uitslapen kan best (je bent meestal samen, dus kun je daar best in afwisselen) en datzelfde geldt voor stappen (of je moét áltijd met je partner willen stappen).Er kan genoeg
[b]A question that sometimes drives me hazy: am I or are the others crazy?[/b]
En toch: nadat onze middelste op het randje heeft gelegen ben ik een stuk relaxter geworden juist. ik lette altijd extreem op, voorzichtig, waarschuwen, alert. En terwijl ik ernaast sta gebeurd er iets wat hem bijna zijn leven kost.quote:Ik kon en kan wel heel misselijk worden bij het idee dat hij dus nu nog wel van alles kan krijgen. Zo'n klein ventje met kanker oid. Verschrikkelijk. Dat haal ik dan ook maar gelijk weer uit mijn hoofd. Ben niet van het doemdenken en altijd met 'wat als-en' bezig zijn wordt niemand blijer van.
Het maakt dus niet uit wat je doet. (nou ja, wel een beetje natuurlijk. Maar je voorkomt ongelukken niet) Het is een loterij. Dat is wat ik het moeilijkst vind aan het hebben van kinderen. De verantwoordelijkheid voelen. De angst ze kwijt te kunnen raken. Maar het gaat vaak goed natuurlijk. Bij de meesten is dat zo. Gelukkig.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Ik ben er zelf soms ook verbaasd over. Dat ik nu moeder ben en dat mijn kinderen er op vertrouwen dat ik weet wat ik doe, net zoals ik dat vroeger bij mijn moeder deed.quote:Op dinsdag 11 november 2008 22:37 schreef SHE het volgende:
Nou ja, ik lees zo weinig over die angsten!
Je hoort vaak van ouders dat ze zus en zo doen (..)
En naar mijn idee rommel ik maar wat aan. En vraag ik advies aan mijn moeder, dan zegt ze: "Ik weet niet hoe ik dat aanpakte, ik deed maar wat!" Mijn eigen moeder, die in mijn ogen precies wist wat ze deed, rommelde ook maar wat aan
't Zal met mijn kinderen dan ook vast wel goed komen
.
"Het meeste werk is onbegonnen werk
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
Natuurlijk. Maar je snapt toch wel wat ik bedoel. Totaal onvoorbereid maar wat aankloten is toch minder gemakkeljk geworden. "Vroeger" zaten we overdag op een terrasje in de stad, besloten we meteen maar in een restaurant te blijven eten en gingen we daarna nog stappen.quote:Op dinsdag 11 november 2008 23:17 schreef Five_Horizons het volgende:
[..]
Ik heb de laatste jaren ge-job-hopt als een kweetnietwat, je kunt best weleens 'onverantwoord' eten (worden ze niet ineens drie kilo zwaarder van
Er kan genoeg
Nu zitten we ook wel even op een terrasje, heel leuk met een kleine, maar daarna moeten we toch echt naar huis toe want anders wordt het te laat. En met een kind van 2,5 met middagslaapje ben je gewoon beperkter.
The End Times are wild
Het is absoluut anders, maar ik hoor af en toe mensen klagen omdat ze nergens meer aan toe komen.quote:Op dinsdag 11 november 2008 23:19 schreef LXIV het volgende:
[..]
Natuurlijk. Maar je snapt toch wel wat ik bedoel. Totaal onvoorbereid maar wat aankloten is toch minder gemakkeljk geworden. "Vroeger" zaten we overdag op een terrasje in de stad, besloten we meteen maar in een restaurant te blijven eten en gingen we daarna nog stappen.
Nu zitten we ook wel even op een terrasje, heel leuk met een kleine, maar daarna moeten we toch echt naar huis toe want anders wordt het te laat. En met een kind van 2,5 met middagslaapje ben je gewoon beperkter.
Samen een weekend weg is hier bijvoorbeeld lastig: we hebben er drie en dat is qua oppas/uit logeren gaan gewoon druk voor de 'ontvangende' partij. Dat moet echt goed gepland worden.
[b]A question that sometimes drives me hazy: am I or are the others crazy?[/b]
Die vrienden hebben dan weer wel kinderen en kan je sowieso niet meer onverwachts om een uur of 8 een biertje halen, dan liggen de kinderen al te pitten en beginnen ze al bij het raam, als je aan komt lopen, te wijzen naar de deurbel. Die mag je in één keer niet meer gebruiken, terwijl je die vroeger toch echt net zo lang ingedrukt hield tot de deur werkelijk open ging.quote:
[..]
Niet meer 's avonds zomaar langs vrienden. Et cetera.
Of dat de kinderen nog niet om acht uur op bed liggen, puur en alleen omdat de kinderen niet willen slapen en nog een kwartiertje (lees twee uur) beneden mogen spelen met lego wat door de hele kamer heen geflikkerd wordt en er geen enkel gesprek meer mogelijk is.
Of dat de moeder des huizes het eigenlijk toch niet meer zo leuk vind dat papa bier drinkt met zijn vrienden en een sigaret op steekt in de woonkamer (dat doe je maar buiten, we hebben nu kinderen!) en vervolgens alvast naar boven gaat, lezen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Dirkh op 11-11-2008 23:29:34 ]
Ja, met plannen en vooral opa&oma in de buurt lukt het allemaal nog wel natuurlijk. Maar de vrijheid en spontaniteit is toch voor een heel deel verdwenen. Je krijgt er andere dingen voor terug, zeggen we maar.quote:Op dinsdag 11 november 2008 23:21 schreef Five_Horizons het volgende:
[..]
Het is absoluut anders, maar ik hoor af en toe mensen klagen omdat ze nergens meer aan toe komen.
Samen een weekend weg is hier bijvoorbeeld lastig: we hebben er drie en dat is qua oppas/uit logeren gaan gewoon druk voor de 'ontvangende' partij. Dat moet echt goed gepland worden.
The End Times are wild
een t.v is in dit geval een geweldige uitkomst.quote:Op dinsdag 11 november 2008 23:12 schreef LXIV het volgende:
[..]
Geen ochtendsex meer (of voor zes uur
Maar het klopt dat je veel dingen moet laten, maar ik had het erger verwacht, wij hebben het geluk dat we lieve opa's en oma's hebben die het niet erg vinden als de meiden daar blijven slapen en ook vrienden die graag oppassen.
we gaan niet ieder weekend stappen maar 1 avond in de maand gaan we toch wel lekker weg.
Ok, vergeleken met vroeger nog niet echt veel maar merk dat we meer ook niet nodig hebben.
Het grootste nadeel vind ik dat het concept "even boodschappen doen" compleet is verdwenen, ik ben minimaal een uur bezig om een brood of iets dergelijks te halen.
"Demi (3.5 jaar), even je schoenen zoeken, we gaan naar de winkel!"
Ondertussen luier Nika (4.5 maand) verschonen, shit, dunne spuitluier, tot haar nek vol.
ff wassen en schone kleertjes aantrekken.
"Demi, pak je schoenen nou, we moeten weg!"
"kan ze niet vinden mama, schoentjes verstoppertje spelen!"
Nika weer schoon in de box, vieze kleertje in een wasje en mee schoenen zoeken.
Linker schoen onder de bank, rechter schoen gevonden op de kast in haar slaapkamertje.
Nou, schoentjes aan dan kunnen we gaan!
"Mama, Nika heeft gespuugd"
Nika weer schoon truitje en jasje aan en in de maxi-cosi.
Ondertussen even tas inpakken met voeding, luiers, schone kleertjes , spuugdoekje enz.
Demi jasje aan en naar de auto!
In de auto Demi in haar stoeltje vasbinden en Nika ook even vastgespen.
Eindelijk bij de winkel alles weer loskoppelen en sjouwen maar!!
gelukkig zijn ze in de winkel best makkelijke kindjes.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Ik heb er eentje van 2,5 en ééntje nog op bestelling (aankomst april), dus het is hier nog goed te overzien.
The End Times are wild
Ik wilde heel graag een kindje omdat het me prachtig leek om zo'n klein mensje te mogen begeleiden naar volwassenheid, om daar getuige en raadgever van te mogen zijn. En ook omdat het me gewoon gezellig leek .
Nu hij er is vind ik een van de mooiste dingen dat ikzelf niet meer de belangrijkste persoon ben in mijn leven. Het drama wat ik altijd nodig vond lijkt nu onzinnig en mijn leven is zo veel rijker en vervulder, in de kleine dingen, juist.
Daarbij is de band die je met je eigen kind hebt niet te vergelijken met wat dan ook. Een soort herkenning .
.Nu hij er is vind ik een van de mooiste dingen dat ikzelf niet meer de belangrijkste persoon ben in mijn leven. Het drama wat ik altijd nodig vond lijkt nu onzinnig en mijn leven is zo veel rijker en vervulder, in de kleine dingen, juist.
Daarbij is de band die je met je eigen kind hebt niet te vergelijken met wat dan ook. Een soort herkenning
.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Oh ja, even snel de deur uitlopen is dan idd wel weer lastig .. .
Maar eenmaal aangekleed is het weer leuk!
.Maar eenmaal aangekleed is het weer leuk!
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Je kijk op de wereld verandert er ook door. Nu lees ik het onderschrift van Vivi:
Kotertje, blotertje, pas gestart motortje, blauwe garage van dons en katoen.
Nog lekker niet denken, op tijd even tanken, ga maar op weg schat, het licht staat op groen. , en dat kan me dan echt raken, vooral het licht dat op groen staat.
Vroeger zou het me niet boeien en zou ik ook niet begrijpen waarom dit zo goed geschreven is.
Kotertje, blotertje, pas gestart motortje, blauwe garage van dons en katoen.
Nog lekker niet denken, op tijd even tanken, ga maar op weg schat, het licht staat op groen. , en dat kan me dan echt raken, vooral het licht dat op groen staat.
Vroeger zou het me niet boeien en zou ik ook niet begrijpen waarom dit zo goed geschreven is.
The End Times are wild
Ik snap wat je bedoeltquote:Op dinsdag 11 november 2008 23:32 schreef LXIV het volgende:
Je kijk op de wereld verandert er ook door. Nu lees ik het onderschrift van Vivi:
Kotertje, blotertje, pas gestart motortje, blauwe garage van dons en katoen.
Nog lekker niet denken, op tijd even tanken, ga maar op weg schat, het licht staat op groen. , en dat kan me dan echt raken, vooral het licht dat op groen staat.
Vroeger zou het me niet boeien en zou ik ook niet begrijpen waarom dit zo goed geschreven is.
.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Handen in de lucht gooit...quote:
Je kijk op de wereld verandert er ook door. Nu lees ik het onderschrift van Vivi:
Kotertje, blotertje, pas gestart motortje, blauwe garage van dons en katoen.
Nog lekker niet denken, op tijd even tanken, ga maar op weg schat, het licht staat op groen. , en dat kan me dan echt raken, vooral het licht dat op groen staat.
Vroeger zou het me niet boeien en zou ik ook niet begrijpen waarom dit zo goed geschreven is.
SHE is verloren, wedden?
En wat vooral voor moeders vervelend is: je brengt ze groot en na een jaar of 18-20 ben je als ouder juist niét meer de belangrijkste persoonquote:Op dinsdag 11 november 2008 23:29 schreef Vivi het volgende:
Nu hij er is vind ik een van de mooiste dingen dat ikzelf niet meer de belangrijkste persoon ben in mijn leven.
Daar sta je dan
[b]A question that sometimes drives me hazy: am I or are the others crazy?[/b]
Volgens mij lees je niet goed wat ik bedoel. Ik hoop iig niet dat mijn zoon zich later ontpopt tot Norman Bates II.quote:Op dinsdag 11 november 2008 23:36 schreef Five_Horizons het volgende:
[..]
En wat vooral voor moeders vervelend is: je brengt ze groot en na een jaar of 18-20 ben je als ouder juist niét meer de belangrijkste persoon
Daar sta je dan
Al moet de schoondochter wel door de keuring uiteraard
.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Neuh....let op:quote:Op dinsdag 11 november 2008 23:35 schreef Dirkh het volgende:
[..]
Handen in de lucht gooit...
SHE is verloren, wedden?
SHE! Voordat je gaat neuken: wil je eerst even een weekendje (of een dag, da's ook voldoende) oppassen op die van ons?
[b]A question that sometimes drives me hazy: am I or are the others crazy?[/b]
Ik lees prima wat je bedoelt, want:quote:Op dinsdag 11 november 2008 23:37 schreef Vivi het volgende:
[..]
Volgens mij lees je niet goed wat ik bedoel. Ik hoop iig niet dat mijn zoon zich later ontpopt tot Norman Bates II.
Hiervoor kun je namelijk een dikke middelvinger van hem krijgenquote:Al moet de schoondochter wel door de keuring uiteraard
[b]A question that sometimes drives me hazy: am I or are the others crazy?[/b]
Neem het vooral ook allemaal serieusquote:Op dinsdag 11 november 2008 23:38 schreef Five_Horizons het volgende:
[..]
Ik lees prima wat je bedoelt, want:
[..]
Hiervoor kun je namelijk een dikke middelvinger van hem krijgen
.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Zie jij weleens PI's, mensquote:Op dinsdag 11 november 2008 23:39 schreef Vivi het volgende:
[..]
Neem het vooral ook allemaal serieus
[b]A question that sometimes drives me hazy: am I or are the others crazy?[/b]
