Waarom kinderen?

quote:

Op woensdag 12 november 2008 10:50 schreef DarkElf het volgende:

[..]

Grappig.

Jarno heeft dit nooit meegemaakt en jij nu ook niet meer blijkbaar maar jullie hebben kindjes..

ooit in je opgekomen dat mensen anders kunnen doen tegen anderen zónder kinderen?

Dat jullie dat niet zien wil niet zeggen dat het niet voorkomt.

Grappig... dat je het zo verkeerd leest.

Ik zeg nergens dat het niet vervelend is als het zou gebeuren, dat zogenaamde kruisverhoor.
Maar netsplitter geeft zelf al toe dat dat ook eigenlijk niet gebeurd, dat het meer vreemde blikken zijn.
En dus zeg ik dat hij zich dus in eerste instantie aanstelde.
In die reactie die ik quotte gaf hij nl. zelf antwoord op Jarno's vraag of hij zich niet een beetje aanstelde.
Het feit dat netsplitter antwoord met 'nou, het is idd mss wat overdreven, het is meer een vreemde blik' doet mij dus zeggen dat hij zich in eerste instantie echt aanstelde.

Nogmaals, ik zeg nergens dat zo'n vraaggesprek niet heel vervelend zou zijn.
En ja, ik weet best dat mensen die vragen wel kunnen stellen. Net als dat mensen die vragen ook stellen aan mensen die wel kinderen hebben.
Daar ging mijn 'je stelt je aan' dus ook echt niet over.

ok

quote:

Op woensdag 12 november 2008 10:37 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Welke opmerkingen? Ik denk dat het krijgen van vragen die je niet wilt toch niet echt te vergelijken is met het niet kunnen krijgen van kinderen, eerlijk gezegd. Hoezo doen ze jouw verdriet?

De conclusies die getrokken worden over mijn relatie en onze liefde (als je écht van iemand houdt of met de juiste man wil iedereen immers wel kinderen), mijn vrouw-zijn (een échte vrouw wil immers kinderen), mij als persoon (want je hoort kinderen te willen en als dat niet het geval is dan spoor je toch niet helemaal in je bovenkamer) en natuurlijk het waardeoordeel mijn leven. Want ik ben gehandicapt en chronisch ziek en het is maar goed dat ik niet nog zo'n meelijwekkend wezen met een waardeloos leven op de wereld zet.
Verdriet is niet te vergelijken dus ik doe geen uitspraken over wat erger is maar ik vind dat je wel heel achteloos aan de kant schuift dat iemand oprecht veel verdriet kan hebben over de impliciete of expliciete veroordeling van zichzelf en zijn of haar leven. En hoeveel impact die woorden hebben is natuurlijk afhankelijk van wie ze uit maar het blijven nare opmerkingen.
En dan is er natuurlijk nog de opmerking die mij tot een paar uur geleden vreemd was: je laat jezelf daarmee treiteren. Misschien moet je die even op jezelf en je ongewenst kinderloze leven betrekken om te zien hoe zot die opmerking is.

Ik vind het heel vervelend voor je dat jouw grote wens niet in vervulling gaat omdat je geen kinderen kunt krijgen maar je hebt echt niet het alleenrecht op verdriet.

quote:

En als het je werkelijk verdriet doet, moet je ze dat inderdaad eens zeggen. In ieder geval degenen die je zelf graag in je omgeving wilt houden. Heb ik namelijk ook gedaan, en het werkt wel. Mensen hebben vaak niet door wat een opmerking of vraag bij een ander kan doen. De overigen zou ik wellicht uit mijn lijstje van vrienden schrappen, maar ik kan dat dan ook prima als ik van iemand meer narigheid dan plezier meekrijg.

Dat doe ik dus ook wel.

Ik heb jarenlang geroepen dat ik geen kinderen wilde, maar gewoon drie katten. En ik ben daar nooit op aangesproken. Misschien keek ik er wel eng bij als ik het zei, dat zou kunnen .

Overigens heb ik nu wel een kind . En ik had er zeker niet eerder aan moeten beginnen, het is precies goed nu. De tijd was daar, om het maar . te zeggen. En het is leuker en gaat me makkelijker af dan ik ooit heb kunnen denken vantevoren!

quote:

Op woensdag 12 november 2008 10:53 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Grappig... dat je het zo verkeerd leest.

Ik zeg nergens dat het niet vervelend is als het zou gebeuren, dat zogenaamde kruisverhoor.
Maar netsplitter geeft zelf al toe dat dat ook eigenlijk niet gebeurd, dat het meer vreemde blikken zijn.
En dus zeg ik dat hij zich dus in eerste instantie aanstelde.
In die reactie die ik quotte gaf hij nl. zelf antwoord op Jarno's vraag of hij zich niet een beetje aanstelde.
Het feit dat netsplitter antwoord met 'nou, het is idd mss wat overdreven, het is meer een vreemde blik' doet mij dus zeggen dat hij zich in eerste instantie echt aanstelde.

Nogmaals, ik zeg nergens dat zo'n vraaggesprek niet heel vervelend zou zijn.
En ja, ik weet best dat mensen die vragen wel kunnen stellen. Net als dat mensen die vragen ook stellen aan mensen die wel kinderen hebben.
Daar ging mijn 'je stelt je aan' dus ook echt niet over.

quote:

Op woensdag 12 november 2008 09:32 schreef Netsplitter het volgende:

[..]

Uitgehoord is misschien een groot woord, maar men kijkt je wel vreemd aan.
Alsof je verplicht bent om kinderen te "nemen/krijgen".

Wie leest hier nou verkeerd'?
Ik zeg nergens dat ik die vraag niet krijg, ik heb alleen gezegt dat uithoren een te groot woord is.
Dat jij het verkeerd interpreteert kan ik niks aan doen.

quote:

Op woensdag 12 november 2008 11:06 schreef MinderMutsig het volgende:

[..]

De conclusies die getrokken worden over mijn relatie en onze liefde (als je écht van iemand houdt of met de juiste man wil iedereen immers wel kinderen), mijn vrouw-zijn (een échte vrouw wil immers kinderen), mij als persoon (want je hoort kinderen te willen en als dat niet het geval is dan spoor je toch niet helemaal in je bovenkamer) en natuurlijk het waardeoordeel mijn leven. Want ik ben gehandicapt en chronisch ziek en het is maar goed dat ik niet nog zo'n meelijwekkend wezen met een waardeloos leven op de wereld zet.
Verdriet is niet te vergelijken dus ik doe geen uitspraken over wat erger is maar ik vind dat je wel heel achteloos aan de kant schuift dat iemand oprecht veel verdriet kan hebben over de impliciete of expliciete veroordeling van zichzelf en zijn of haar leven. En hoeveel impact die woorden hebben is natuurlijk afhankelijk van wie ze uit maar het blijven nare opmerkingen.
En dan is er natuurlijk nog de opmerking die mij tot een paar uur geleden vreemd was: je laat jezelf daarmee treiteren. Misschien moet je die even op jezelf en je ongewenst kinderloze leven betrekken om te zien hoe zot die opmerking is.

Ik vind het heel vervelend voor je dat jouw grote wens niet in vervulling gaat omdat je geen kinderen kunt krijgen maar je hebt echt niet het alleenrecht op verdriet.

Ik heb ook nooit gezegd of geimpliceerd dat ik alleenrecht zou hebben op verdriet
Ik kon me alleen geen voorstelling maken van verdriet om vragen of je geen kinderen wil en waarom dan.
De dingen die je hierboven aangeeft, waren mij vreemd. Ik heb ze ook nooit zo gezien. Ik heb zelf niet het idee dat deze vragen en opmerkingen een veroordeling over iemand of diens leven zijn. Als jij ze zo ervaart, kan ik me er meer bij voorstellen dat het je verdriet doet inderdaad.

Dan nog blijf ik bij mijn standpunt dat ik het van weinig goede smaak vind getuigen om dan maar een ander verdriet, dat je immers niet voelt, te gaan exploiteren.

quote:

Dat doe ik dus ook wel.

Good for you.
Dan zouden de opmerkingen ook minder moeten worden, lijkt me.

quote:

Op woensdag 12 november 2008 11:06 schreef MinderMutsig het volgende:

[..]

De conclusies die getrokken worden over mijn relatie en onze liefde (als je écht van iemand houdt of met de juiste man wil iedereen immers wel kinderen), mijn vrouw-zijn (een échte vrouw wil immers kinderen), mij als persoon (want je hoort kinderen te willen en als dat niet het geval is dan spoor je toch niet helemaal in je bovenkamer) en natuurlijk het waardeoordeel mijn leven. Want ik ben gehandicapt en chronisch ziek en het is maar goed dat ik niet nog zo'n meelijwekkend wezen met een waardeloos leven op de wereld zet.
Verdriet is niet te vergelijken dus ik doe geen uitspraken over wat erger is maar ik vind dat je wel heel achteloos aan de kant schuift dat iemand oprecht veel verdriet kan hebben over de impliciete of expliciete veroordeling van zichzelf en zijn of haar leven. En hoeveel impact die woorden hebben is natuurlijk afhankelijk van wie ze uit maar het blijven nare opmerkingen.
En dan is er natuurlijk nog de opmerking die mij tot een paar uur geleden vreemd was: je laat jezelf daarmee treiteren. Misschien moet je die even op jezelf en je ongewenst kinderloze leven betrekken om te zien hoe zot die opmerking is.

Ik vind het heel vervelend voor je dat jouw grote wens niet in vervulling gaat omdat je geen kinderen kunt krijgen maar je hebt echt niet het alleenrecht op verdriet.
[..]

wat goed omschreven ...

Erg herkenbaar

quote:

Op woensdag 12 november 2008 11:12 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Ik heb ook nooit gezegd of geimpliceerd dat ik alleenrecht zou hebben op verdriet
Ik kon me alleen geen voorstelling maken van verdriet om vragen of je geen kinderen wil en waarom dan.
De dingen die je hierboven aangeeft, waren mij vreemd. Ik heb ze ook nooit zo gezien. Ik heb zelf niet het idee dat deze vragen en opmerkingen een veroordeling over iemand of diens leven zijn. Als jij ze zo ervaart, kan ik me er meer bij voorstellen dat het je verdriet doet inderdaad.

Dan nog blijf ik bij mijn standpunt dat ik het van weinig goede smaak vind getuigen om dan maar een ander verdriet, dat je immers niet voelt, te gaan exploiteren.

Ik exploiteer helemaal niks. Ik ga heus niet zielig lopen doen omdat ik geen kinderen zou kunnen krijgen. Maar mijn ervaring is dat het onderwerp bij ongewenst kinderlozen al snel in de taboehoek komt omdat men bang is je te kwetsen en er dan gewoon domweg niet meer over gepraat wordt. En dat laatste is het doel, de middelen zullen me op het moment echt een worst wezen. (Jouw ervaring is anders, soit, dat zien we dan wel weer.)

quote:

[..]

Good for you.
Dan zouden de opmerkingen ook minder moeten worden, lijkt me.

Dat is ook een tijd minder geweest. Maar nu heeft mijn beste vriendin een kind gekregen, hebben wij besloten dat we willen gaan trouwen en is mijn zus zwanger dus het laait allemaal weer flink op.

Ook erg prettig: ik kan het dus met bijna niemand hebben over de steken die ik nu wel voel nu ik mijn vriendin met kind en zwangere zus zie. Ik heb volgens mij nog steeds geen kinderwens maar het steekt wel een beetje dat ik op rationele gronden, zelfs als ik die wens wel zou krijgen, alsnog geen kinderen zou moeten/willen/kunnen krijgen.
Er is mij sterk afgeraden om zwanger te worden vanwege mijn gezondheid, ik zou een kind niet kunnen verzorgen en ik wil zelf die genen ook niet doorgeven (niet persé om wat ik heb maar ook om wat er verder in mijn en zijn familie rondzwerft).
Verdriet om een kinderwens die je niet hebt. Leg dat maar eens uit. Zeker aan mensen die je toch al richting kinderen lopen te pushen.

quote:

Op woensdag 12 november 2008 10:53 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Grappig... dat je het zo verkeerd leest.

Ik zeg nergens dat het niet vervelend is als het zou gebeuren, dat zogenaamde kruisverhoor.
Maar netsplitter geeft zelf al toe dat dat ook eigenlijk niet gebeurd, dat het meer vreemde blikken zijn.
En dus zeg ik dat hij zich dus in eerste instantie aanstelde.
In die reactie die ik quotte gaf hij nl. zelf antwoord op Jarno's vraag of hij zich niet een beetje aanstelde.
Het feit dat netsplitter antwoord met 'nou, het is idd mss wat overdreven, het is meer een vreemde blik' doet mij dus zeggen dat hij zich in eerste instantie echt aanstelde.

Nogmaals, ik zeg nergens dat zo'n vraaggesprek niet heel vervelend zou zijn.
En ja, ik weet best dat mensen die vragen wel kunnen stellen. Net als dat mensen die vragen ook stellen aan mensen die wel kinderen hebben.
Daar ging mijn 'je stelt je aan' dus ook echt niet over.

Wat BE zei dus.

En wil iemand nu even een foto van een lelijk kind met snot posten die zojuist iets heel duurs vernield heeft?

quote:

Op woensdag 12 november 2008 11:33 schreef SHE het volgende:
Jaaaaa!!! een vies kind, met een mongoloide uitdrukking op zijn harses, die heel hard krijst..met van die snot slingers!

Filmpjes mogen ook.

quote:

Op woensdag 12 november 2008 11:28 schreef MinderMutsig het volgende:

[..]

Ik exploiteer helemaal niks. Ik ga heus niet zielig lopen doen omdat ik geen kinderen zou kunnen krijgen. Maar mijn ervaring is dat het onderwerp bij ongewenst kinderlozen al snel in de taboehoek komt omdat men bang is je te kwetsen en er dan gewoon domweg niet meer over gepraat wordt. En dat laatste is het doel, de middelen zullen me op het moment echt een worst wezen. (Jouw ervaring is anders, soit, dat zien we dan wel weer.)
[..]

Dat is ook een tijd minder geweest. Maar nu heeft mijn beste vriendin een kind gekregen, hebben wij besloten dat we willen gaan trouwen en is mijn zus zwanger dus het laait allemaal weer flink op.

Ook erg prettig: ik kan het dus met bijna niemand hebben over de steken die ik nu wel voel nu ik mijn vriendin met kind en zwangere zus zie. Ik heb volgens mij nog steeds geen kinderwens maar het steekt wel een beetje dat ik op rationele gronden, zelfs als ik die wens wel zou krijgen, alsnog geen kinderen zou moeten/willen/kunnen krijgen.
Er is mij sterk afgeraden om zwanger te worden vanwege mijn gezondheid, ik zou een kind niet kunnen verzorgen en ik wil zelf die genen ook niet doorgeven (niet persé om wat ik heb maar ook om wat er verder in mijn en zijn familie rondzwerft).
Verdriet om een kinderwens die je niet hebt. Leg dat maar eens uit. Zeker aan mensen die je toch al richting kinderen lopen te pushen.

Kortom, eigenlijk ligt het voor jou toch iets ingewikkelder dan gewoon "bewust kinderloos" en ben je veel gevoeliger voor dergelijke vragen en opmerkingen dan de meeste anderen. Dat vind ik heel naar voor je en ik kan me best voorstellen dat je daar verdriet van hebt.

Lees je eens in over ongewenst kinderlozen en bedenk dan nog eens of je dat andere verdriet dan wilt gaan acteren, of dat je je iets kunt voorstellen bij het nare gevoel dat ik krijg bij jouw idee.

quote:

Op woensdag 12 november 2008 10:17 schreef Isegrim het volgende:

[..]

Negen van de tien keer komt er een reactie in de trant van: "Méén je dat nou? Waaróm dan niet? ". Dat is gewoon zo. Niet dat ik ermee zit, maar dat krijg je als je een keus maakt die niet de gebruikelijke / verwachte keus is. Net als met geen vlees eten bijvoorbeeld, dan willen mensen ook weten waarom.

Het is meer dat ik me niet kan voorstellen dat er een antwoord geeist wordt. Wel dat het nieuwsgierigheid opwekt. Dat zou het bij mij doen. Het wijkt nou eenmaal af van de norm.

quote:

Op woensdag 12 november 2008 11:38 schreef Mone het volgende:

[..]
Het wijkt nou eenmaal af van de norm.

quote:

Op woensdag 12 november 2008 11:37 schreef miss_sly het volgende:
[ afbeelding ]

Dat is wel heel veel snot.

quote:

Op woensdag 12 november 2008 11:41 schreef MinderMutsig het volgende:

[..]

Dat is wel heel veel snot.

Het is ook niet gauw goed

Iets minder snot kan zomaar weer te schattig worden

Mja, maar nu komt de echte aap uit de mouw: je verdriet komt eigenlijk voort uit iets anders dan het feit dat mensen je al dan niet veroordelend aanspreken op je keuze om geen kinderen te krijgen/nemen, MinderMutsig. Dat zit blijkbaar veel dieper en is veel meer gelaagd dan alleen "gewild kinderloos" te zijn, toch?

Verdriet om een kinderwens die je niet hebt snap ik heel goed. Ik wilde eigenlijk nooit kinderen, maar toen ik te horen kreeg dat ik waarschijnlijk geen kinderen kon krijgen was ik ook verdrietig en boos; simpelweg omdat ik de keuze niet zou hebben. Het voelde gewoon echt oneerlijk en gemeen en onnatuurlijk. En juist door die gevoelens besefte ik me dat ik toch WEL een kind wilde. _{Uiteindelijk is die er dus ook gekomen en heb ik nog geen 1 dag getwijfeld of dit is wat ik wilde - ik ben ontzettend blij met mijn gezin}

Doh.. spuit 11.. wat MissSly zelf ook al zegt dus

quote:

Op woensdag 12 november 2008 11:40 schreef Netsplitter het volgende:

[..]

Nouja, daar kun je lacherig over doen, maar gemiddeld genomen is dat natuurlijk ook zo. Niet dat jij abnormaal zou zijn, of iemand anders, maar gemiddeld genomen willen mensen kinderen krijgen. Punt. Dat is (gelukkig) biologisch gezien zo geregeld. Anders was 't snel gedaan immers. Vat 'de norm' dan ook niet op als iets positiefs: van 1,7 kinderen, een lease station en 230k kostende rijtjescontainer worden maar weinig mensen gelukkig .

Nogmaals, dat wil niet zeggen dat mensen die niet willen óf kunnen (of een combinatie hiervan) abnormaal zijn. Maar je kunt gewoon niet ontkennen dat het in een maatschappij stikt van 'normen'. Niemand probeert jou daardoor je slecht te laten voelen en je smiley is dan ook misplaatst. Heb jij nou echt continue het idee dat De Grote Boze Kinderbezitters er op uit zijn jou te pakken omdat je niet meedoet in Het Grote Kinderverwekplan ofzo? .

quote:

Op woensdag 12 november 2008 11:33 schreef SHE het volgende:
Jaaaaa!!! een vies kind, met een mongoloide uitdrukking op zijn harses, die heel hard krijst..met van die snot slingers!

Ook hier riep al van jongs af aan dat moeder wilde worden, mijn gevoel is daarin altijd best wel sterk ingeweest.

En ook zeker niet vanwege de kinderbelasting of iets dergelijks.

Het is gewoon leuk moeder te worden vond ik en dat vind ik nog steeds.

Al moet ik wel eerlijkheids halve toegeven dat ik nu wel 3 keer goed nadenk om nu opnieuw moeder te worden, vanwege de ervaring in het verleden

quote:

Op woensdag 12 november 2008 10:09 schreef Netsplitter het volgende:

[..]

we willen naar Japan, we willen naar Canada, we willen de Trans-Mongolie express doen......
Verre reizen maken, lang in het vliegtuig zitten, rond trekken.
Dat soort dingen.
En niet als we 60 zijn, maar nu.
En dat wordt zeer lastig met kinderen.
Daarbij vind ik het belachelijk dat je een baby/peuter/kleuter meeneemt naar een ver land omdat hij/zij zich dat toch niet meer herinnerd.
Daarbij is het niet zonder risico voor m'n vrouwtje.

Jaaa das gaaf, dat hebben mijn ouders ook gedaan
Ik ben 24 nu en mn ouders zijn 46 en zijn inmiddels driekwart de wereld over geweest. Wat ik bedoel te zeggen is dat het een het ander niet uitsluit. En even voor de goede orde, wij (drie koters) zijn (helaas) vrijwel nooit meegeweest.
Uiteraard gingen we op zomervakantie, 2-en-halve week naar zuid-frankrijk zon, zee, strand en feest. Maar die reizen, die waren van mijn ouders. Toen ik 6 was gingen ze voor het eerst, hadden een reis naar Amerika gewonnen. Hoop geregel met oppassen en moeilijk-doende-opa's-en-oma's maar ze gingen mooi wel. En wij? Wij vonden het fantastisch, twee weken lang feest Daarna zijn ze ieder jaar weggeweest naar een grote reis. De zandduinen van Namibië, de Trans-Siberië Express, Rusland, Europa, Amerka, Zuid-Amerika, Cuba, de Trans-Mongolië express, China en Hongkong, Japan, Vietnam, Indonesië, Noord-Afrika, het midden-oosten, Tibet en Nepal, India, Australië, IJsland. Allemaal gezien, allemaal op lange reizen. En dit jaar gaan ze geloof ik een rondje Scandiinavië doen. En ze hebben bepaadl geen geld teveel ofzo. Dat zijn gewoon keuzes die je maakt. Er wordt een jaar lang hard gespaard voor die reis, en de kinders overleven een twee weken zonder pa en ma heus wel (of het huis het overleefd is wat anders...).

Wat ik bedoel te zeggen is dat dat soort dingen vaak heel relatief zijn, redenen om wel of geen kinderen te nemen. De een vind dat soort dingen onmogelijk te combineren mét kinderen en de ander ziet daar geen enkel probleem in.

Persoonlijk vind ik dat het ieder zijn of haar eigen keuze is om wel of geen kinderen te nemen en ik zou niemand daarom om verantwoording te vragen. De mensen die geen kinderen willen niet, maar ook de mensen die ze wel willen niet.
Maar uiteindelijk zullen mensen zich altijd met je bemoeien. Wij willen wel kinderen, prima, mensen bemoeien zich nu met de namen die wij onze kinderen moeten geven. De reden wáárom wij voor zo'n naam hebben gekozen (uhm, mooi? ) en de gedachte achter het soort opvoeding dat wij voor ogen hebben. "Waarom zou je je kind zoiets als Rapley aan willen doen?"; "een draagdoek is toch niet handig?" En nog veel meer. Bijna overal hebben mensen wel een "waarom?" vraag bij.
Het zal wel, meestal geef ik gewoon antwoord, zint het antwoord hen niet, dan is dat hun probleem, niet het mijne. Maar ik begrijp heel goed dat het op den duur irritant wordt, zulke mensen, zeker als het gecombineerd wordt met flauwe opmerkingen enzo.

Die snottebel foto van Cas

_{Waarom zetten mensen in godsnaam die snotfoto's van hun kinderen online. Echt, te goor voor woorden.}