Hoe gaat het met de (nieuwe) moeders #69

Maneki balen zeg
Veel beterschap in ieder geval!
Bij bulten in nek en liezen denk ik trouwens aan opgezette of ontstoken lymfeklieren. Die worden dan meestal weer veroorzaakt door een infectie of ontsteking elders (bijvoorbeeld bij je kiezen).

Getsie Maneki, wat klinkt dat vervelend! Sterkte!

Maneki, wat klinkt dat ontzettend rot. Goed dat je morgen meteen naar de tandarts kan, maar even naar alles goed laten kijken lijkt me geen overbodige luxe. Wat rot lijkt het me, om zomaar zo veel klachten te hebben, heel beangstigend inderdaad. Sterkte.

Maneki wat een ellende allemaal joh Veel beterschap met alles...

Maneki, wat rot!
Zet eens al je klachten van de afgelopen tijd (twee jaar) op een lijstje (dus ook de dingen waarmee je naar de tandarts gaat) en leg dat je huisarts eens voor. Misschien gaat 'ie het verband zien...

^{(Mijn hele reeks ontstekingen in de laatste helft van mijn zwangerschap en daarna had achteraf gezien te maken met een en dezelfde streptokok, die ook verantwoordelijk was voor mijn recente oorontsteking. Toen dat duidelijk was kreeg ik eindelijk de juiste medicatie.)}

jeetje Maneki, wat een gedoe allemaal! Sterkte er mee!

Hier gaat het redelijk, met dagelijks oxazepam.
We kijken het nog een weekje aan, en dan weer afspraak bij de HA.
Gelukkig geen aanwijsbare oorzaak te vinden, Sanne doet het prima en ook de rest van het huishouden hier loopt zoals je zou hopen. De grote vraag is dan voor mij waarom ik me in Godsnaam niet happy voel en het niet trek. Voorlopig probeer ik maar te stoppen met verder denken en hou ik het er op dat het zo is. En dat het ook wel weer over zal gaan.

Maneki, wat ontzettend rot. Behalve dat het vervelend is lijkt het me ook erg beangstigend. Tijd voor een vuist op tafel bij de HA inderdaad. Bah. Sterkte en succes.

Marit, je klinkt goed nuchter, goedzo. Ook jij succes.

Nou Marit, ik vind je inderdaad nuchter klinken, maar het gaat duidelijk niet oké. Rot, hoor. Ik hoop dat je snel wat meer kleur gaat zien weer!

Maneki, wat Macka zegt lijkt me wel een goeie hoor. Even alles nog een keer op een rijtje zetten en laten zien. Wie weet is de puzzel idd duidelijker met alles bij elkaar ipv steeds maar een dingetje.
Ik moest trouwens ook aan lymfeklieren en ontstekingen denken toen ik van je bulten las.

Marit, wat jammer dat je je niet goed voelt... Hopelijk gaat het snel een beetje beter.

Ik heb even heel erg veel last van sentimenten. Ik denk ook dat ik daarom zo hard aan het rammelen ben voor een 2e kindje.
Als ik dan dingen lees in Z&G over Diaan die net met verlof gaat, of Reinhilde die naar de VK moet een dag voor d'r uitgerekende datum dan zie ik zo mezelf weer terug vorig jaar.
Knisperende kou en ik naar de VK, en toen door naar het ziekenhuis voor een ctg. Daar in m'n uppie in die kamer liggen, in de schemering, naar het treintje luisteren. Alleen ik en mijn buik. Heerlijk!
Nou, en zo kan ik nog wel even door gaan.
Ik vond het zo bijzonder en zou het zo graag nog eens meemaken.

Ik vraag me alleen af of het ooit nog weg gaat. Of ik ooit 'tevreden' ben zeg maar, of dat ik steeds maar zo sentimenteel blijf en nog een zal willen.
Dat lijkt me wel gek hoor. Ik ben blij dat F. zo ver is dat hij gelukkig nog wel een 2e kindje wil, want hoeveel ik ook genoten heb, ik wil het graag nog een keer doen om het nog een keertje extra goed in mijn geheugen te willen prenten...

quote:

Op dinsdag 25 november 2008 14:53 schreef Brighteyes het volgende:
Ik vond het zo bijzonder en zou het zo graag nog eens meemaken.

quote:

Op dinsdag 25 november 2008 14:53 schreef Brighteyes het volgende:
want hoeveel ik ook genoten heb, ik wil het graag nog een keer doen om het nog een keertje extra goed in mijn geheugen te willen prenten...

Dat dus, ik vond het ook zo ontzettend bijzonder en heb er echt van genoten en wil het graag nog eens meemaken

quote:

Op dinsdag 25 november 2008 14:13 schreef Sugar het volgende:
Nou Marit, ik vind je inderdaad nuchter klinken, maar het gaat duidelijk niet oké. Rot, hoor. Ik hoop dat je snel wat meer kleur gaat zien weer!

Ik bedoelde ook niet oke eigenlijk. Ik weet verder te weinig daarover om er iets zinnigs bij te zeggen, vandaag mijn onzinvolle post. Ik bedoel gewoon: zet m op marit, goed dat je bij de HA gaat praten.

BE ik herken mezelf altijd zo in jouw verhalen Maar dan met een paar jaar vertraging ofzo natuurlijk

Ik ben ook bang geweest dat ik nooit tevreden zou zijn (ik heb vaak gedacht dat ik een paar generaties te laat ben geboren, mn beide oma's hadden meer dan 10 kinderen, geweldig!!! Ok, misschien niet in deze tijd, maar het idee wel ). Maar nu nummer 2 er alweer een jaartje is, merk ik dat het gerammel toch wel heel duidelijk is afgenomen.
Natuurlijk lijkt het me bijzonder om nog eens zwanger te zijn en het liefst dan ook gewoon een keertje totaal zonder zorgen en gedoe want dat heb ik nog niet echt meegemaakt.
Maar eigenlijk vind ik m'n gezinnetje zoals het nu is wel mooi En ben ik wel een beetje klaar met de gebroken nachten (die we helaas nog steeds hebben) en het gesjouw met verzorgingstas/bugaboo/kind/etc. Dus ik heb op het moment geen behoefte aan een 3e. Die er overigens ook niet zou komen als ik er wel behoefte aan had, want manlief ziet dat absoluut niet zitten

Wie weet denk ik er over een paar jaar toch weer anders over, maar voor nu is het goed.

_{Maar wat goed dat F inmiddels zover is dat hij ook wel een 2e wil}

NB hou er wel rekening mee dat je bij een nummer 2 iets minder tijd hebt om helemaal uitgebreid van alles te genieten. Bij nummer 1 heb je alle tijd van de wereld voor je wondertje. Bij nummer 2 is het vaker 'verhip, kan ze dat nu ook al?'

O, BE, wat herkenbaar. En net toen het punt kwam dat we klaar waren, dat ik dus echt uitgerammeld was, piste ik die 2 streepjes. Nu is het gerammel en getwijfel weer in alle hevigheid terug.
En Piglet, misschien kunnen we een trend setten? Oud hollandsch is weer helemaal hip.

Ik zag gisteren nog wel een gezin van 12 voorbij komen op tv, dus misschien is het inderdaad wel weer hip aan het worden

Maar ik geloof dat ik pas weer ga rammelen als ik voor langere tijd voldoende slaap krijg Al lijkt het me nog steeds wel heel gaaf om een groot gezin te hebben. Niet meteen de eerste (tropen)jaren, maar later als ze allemaal wat groter zijn

Ja, Lishe, in jouw geval lijkt me dat helemaal moeilijk. Krijg je zomaar een kadootje in je schoot geworpen (waar ik volgens mij echt ook van door het dolle zou zijn) en dan gaat het toch niet door.
Ik heb het een tijd terug ook aan Tan gevraagd (per PM) en die had er net toevallig een blogje over geschreven, want het is natuurlijk een vreselijke vraag omdat je zwangerschappen en kindjes niet kan vervangen, maar ikzelf zou, zoals ik er nu tegenaan kijk, wrsch toch niet meer te houden zijn en alsnog dolgraag een nieuwe zwangerschap en kindje willen.
Het lijkt me zo moeilijk om afscheid te nemen van die hoop en dat vooruitzicht dat je had.

Ben trouwens wel blij dat mijn gedoe herkenbaar is voor jullie. Ben ik niet de enige die zich soms echt zo'n losgeslagen iets voelt. Het zakt wel weer weg, maar op dit moment is het zo sterk eventjes.
<sub>Het feit dat we maar wat aanrommelen met anti-conceptie helpt natuurlijk ook absoluut niet mee.

piglet, over dat eraan toe zijn van F., laatst hadden we een ehm... 'discussie' over iets anders en toen zei hij 'ik had me er net bij neergelegd dat er een tweede kindje zou komen en nu weer dit...' De stoom kwam uit m'n oren! 'Hoezo 'erbij neergelegd'!?!?!?! Je bedoelt 'eraan gewend' neem ik aan?'.</sub>

Haha, die F. het is ook nogal een opgave he?

Zo zie ik het in ons geval niet hoor BE, een vervanging van. Maar wel het laatste deel van je tekst, dat kadootje wat afgepakt is. We hebben voor onszelf besloten het even te laten rusten. Lief durft niet. Nu tenminste niet, hij heeft 2 gezonde dochters en voor hem was 'de klap'vooral: "wat als Lishe er niet meer zou zijn." Hij word al naar als hij over een 3e denkt. Maar afsluiten willen we het nog helemaal niet, dus wie weet, ooit.
_{Een broertje! Zo'n kleine dreutelkont die Luuk en Leen het leven zuur maakt, door al hun knutsels te verprutsen en rose stom te vinden. I hou nu al van 'm.}

Oh ja, dat is iets waar ik niet bij stil sta, dat het natuurlijk voor jou ook gewoon heel gevaarlijk is geweest...
Dat herken ik wel van vrienden van ons. Die zijn toen met 28 weken hun kindje verloren en met mijn vriendin is het echt heel slecht gegaan, en boven het verdriet om hun kindje heeft die vriend van ons nu nog steeds moeite met hoe ziek zij geweest is toen. Ze hebben inmiddels nog wel een kindje gekregen, maar dat was wel een overwinning van die angst toen zeg maar.

en op het gevaar af dat ik weer heel wat losmaakt wil ik toch even een update doen mbt de schoonfamilie. ik heb namelijk besloten niet meer zo 'meegaand' te zijn, en te accepteren dat er dan maar ruzie van komt.

de dag dat we naar het tijdelijke huisje zouden gaan (en dus druk aan het inpakken en regelen waren) had schoonma besloten dat die avond dan een goede tijd was om eens lekker rustig uitgebreid op de koffie te komen. ze belde, ik zei 4 x 'nee' tot ik uiteindelijk wanhopig "als het dan moet vooruit dan maar" zei (inmiddels duurde het gezeur namelijk ook al een dik half uur, ik voorzag meer van hetzelfde). sangdrax maakte heel handig dattie wegkwam naar de buren, en uiteraard ging ze niet op tijd weg zoals beloofd.

tijdens het verhuizen werd er trouw elke dag minstens eenmaal (sommigen vonden dat niet genoeg) gebeld zodat we elke dag een uur of 2 kwijt waren aan telefoneren. telefoon uitzetten ging niet omdat we voor elkaar bereikbaar moesten blijven. telefoon wegdrukken heb ik geprobeerd, hielp niet. ze wilden allemaal al direct langskomen, terwijl de dozen nog in de woonkamer staan (het verhuisbedrijf zou uitpakken, maar heeft dat niet gedaan want dat leek hen niet handig) uiteraard niet tegelijk, want ze zijn ten slotte gescheiden en iedereen heeft een pesthekel aan elkaar. dus dan zouden we de komende 4 weekenden volzitten. terwijl sangdrax gewoon moet werken.

we hadden de 30ste eigenlijk een familiefeest van mijn kant, maar die kwam wegens omstandigheden te vervallen dus hadden mijn ouders het idee om hiernaartoe te komen om te helpen met poetsen (uiteraard werkte de woningbouw ook niet mee met als resultaat dat we vrijdagochtend om half 9 de sleutels kregen en om 9 uur het verhuisbededrijf hier stond met onze spulletjes), en dat sangdrax en ik er dan eventjes samen een paar uurtjes tussenuit kunnen naar de sauna hier in de buurt.

nja, sangdrax vond dat oneerlijk tov zijn ouders (dat zat me om te beginnen al dwars, want ik vind het niet aan ons om mee te werken aan dat jaloerse gezeik van sommigen) dus had ik zoiets van "dan nodig je jouw ouders toch ook uit". en nu hebben we het helemaal gedaan, want het is onbeschoft van ons om mensen uit te nodigen en dan zelf weg te gaan.

ik heb het gehad met die lui, ze zijn stapelgek. sure, het is wellicht wat vreemd dat we dan zelf een paar uurtjes weg zijn. maar mijn god! we bikkelen al wekenlang zo hard door. wij allebei. wat ben je dan voor persoon dat je mensen eventjes een paar uurtjes ontspanning misgunt. wat ben je nu voor persoon als je zo jaloers bent! we kunnen het toch niet goed doen, en ik ben dus mooi echt niet bereid om de komende weken elk weekend op te offeren aan proper gastvrouwschap terwijl alles nog niet eens uitgepakt is. ze zijn uitgenodigd, ze willen niet. pech dan.

ps: sangdrax probeert heus zelf om zn familie in toom te houden, dat resulteert er alleen maar in dat ze dan achter zn rug om mij bellen en proberen mij te bewerken. ik quote: "ja, ik wil niet zeuren hoor, maar sangdrax moet niet beginnen aan een autorit van 3 uur zonder dutje, maar hij wil niet, kan je tegen hem zeggen dat hij dat moet doen" (en dat dan keer 3 (als in: 3 x over bellen). eindigend met mijn "schoonma, sangdrax is daar en ik ben hier, het is mijn probleem niet")

nja, ruzie dus. want ik heb het ermee gehad. ze zijn onredelijk, ze doen naar. jammer dan. hebbie het aan jezelf te danken en alles. en nu zijn we er klaar mee. we hebben genoeg aan ons hoofd zonder dit gezeik.

Goeie tip Macka, dat ga ik zeker doen!

ik lijk misschien nuchter, omdat ik niet al te emotioneel durf te schrijven zoals in mijn laatste posts, was/ben bang voor erg negatieve reakties op iets wat ik wél echt zo voel.
Ik wilde hier al eerder weer mijn verhaal kwijt en dat weerhield me. Nu tóch, omdat het inmiddels steeds moeilijker gaat en ik wel wat virtuele steun kan gebruiken.
Ik hoop maar dat er over emoties niet weer getwist gaat worden

quote:

Op dinsdag 25 november 2008 19:38 schreef marit1978 het volgende:
ik lijk misschien nuchter, omdat ik niet al te emotioneel durf te schrijven zoals in mijn laatste posts, was/ben bang voor erg negatieve reakties op iets wat ik wél echt zo voel.
Ik wilde hier al eerder weer mijn verhaal kwijt en dat weerhield me. Nu tóch, omdat het inmiddels steeds moeilijker gaat en ik wel wat virtuele steun kan gebruiken.
Ik hoop maar dat er over emoties niet weer getwist gaat worden

Waarom zou je dan negatieve reacties krijgen joh? Het gaat gewoon niet lekker in je gevoel, daar kan jij niks aan doen en mensen om je heen ook niet, das alleen maar onwijs balen voor alle partijen en met name voor jou!
En denken dat het 'echt wel een keer over gaat' is niet altijd simpel en ook al geloof je dat wel, dan nog biedt het nś geen oplossing.
Dikke kus dus!


@simmu: ik lees in jouw verhaal dat je eigenlijk liever niet wilt helpen met je eigen verhuizing (lichamelijk gezien) dat lijkt me echt héél terecht als je het niet aankunt!
Ik lees ook dat je familie héél betrokken is en meeleeft en jij hier van baalt. Wederzijds onbegrip dus.
Dat ze dan komen helpen omdat jij het niet kan.
en dat jij geen koffie voor ze zet, maar lekker naar de sauna gaat terwijl er 2 paar ouders aan het werk zijn in jóuw huis (en ja, dat vind ik óók onbeschoft!) Als het allemaal zo moeizaam loopt kan je misschien beter een maandje wachten met naar de sauna gaan!

Of ben ik nu zo raar?

Marit, het is ook moeilijk om iets wat zo kwetsbaar is op een zo'n groot forum in het openbaar te gooien. Alles wat dan negatief gezegd wordt, komt des te harder binnen.

Sterkte en ik hoop dat het gauw beter met je gaat

Marit wat moeilijk voor je. Dagelijks oxazepam zal ongetwijfeld wel helpen om de dag door te komen,maar lost op zich het probleem niet op denk ik? Heb je al over maatschappelijk werk/therapie gedacht? Mogelijk heb je daar meer aan dan een wekelijks gesprekje met de huisarts. Heel veel sterkte

Maneki ik vind die tip van Macka om alles eens op een rijtje te zetten wel een hele slimme. Er gebeurd zoveel bij jou, steeds meer, en wie weet is er een gemene deler in de vorm van een bacterie o.i.d.

Maneki, dat klinkt inderdaad niet fijn allemaal! Alvast succes bij de tandarts morgen!

Marit, jij ook sterkte! Wat ontzettend jammer dat je niet meer kunt genieten nu.

freecell: mijn ouders boden het aan om dan te komen juist zodat we even weg konden, en we wilden sangdrax zijn ouders er niet 'buiten' houden omdat ze altijd zo jaloers doen. ik zou dankbaar zijn als ze hier zouden willen helpen, maar dat willen ze niet. het zijn mijn ouders die met een busje extra spulletjes kwamen brengen van mijn oma die net naar een verzorgingstehuis gegaan is (de andere oma was tijdens de zwangerschap gestorven). met 5 uur rijden bleven mijn vader en broer een uur om spullen uit te laden, en nu doet jd's familie naar daarover: 'hun zijn al geweest'. het enige wat sangdrax zn ouders doen is bellen en zeuren. ik voel me gewoon zwaar rot omdat wij altijd maar voor het blok gezet worden, en altijd maar alles naar hun believen aan moeten passen. ik vond het juist zo lief van mijn ouders, en nu zouden we dat aanbod maar niet moeten accepteren omdat schoonfamilie het niet netjes vind? ik had ook gewoon niks kunnen zeggen, en volgende keer zal ik ook zeker niks zeggen. jammer dan. soms maak je het er gewoon zelf naar. eerlijk gezegd is dit alles voor mij nog een stuk makkelijker dan voor sangdrax. is er geen subforum voor papa's die het moeilijk hebben met hele erge en hele plotselinge bemoeizucht?

Dat jouw ouders het zelf aanboden maakt het al een héél ander verhaal
Moet je je eigen verhaal nu eens lezen met het idee dat jullie jouw ouders ook hebben gevraagd om te komen helpen Snap je wrs mijn opgetrokken wenkbrauwen wel.

Als ze het hebben aangeboden en jullie kunnen het gebruiken: vooral gaan!

Helpt het ook als je probeert te bedenken dat Sandrax familie het waarschijnlijk oprecht goed bedoeld allemaal?
Al snap ik ook wel dat je er goed bedoeld of niet, tóch wel simpel van wordt! alleen misschien haalt het de scherpe randjes er af?

quote:

Op dinsdag 25 november 2008 19:38 schreef marit1978 het volgende:
ik lijk misschien nuchter, omdat ik niet al te emotioneel durf te schrijven zoals in mijn laatste posts, was/ben bang voor erg negatieve reakties op iets wat ik wél echt zo voel.
Ik wilde hier al eerder weer mijn verhaal kwijt en dat weerhield me. Nu tóch, omdat het inmiddels steeds moeilijker gaat en ik wel wat virtuele steun kan gebruiken.
Ik hoop maar dat er over emoties niet weer getwist gaat worden

over emotie valt niet te twisten, ongeacht hoe sommigen dat toch proberen

soms zijn reacties op internet niet mals, maar het kan toch zinvol zijn om iig je verhaal te doen hoor. het kan een uitlaatklep zijn om boos te zijn op stomme mutsen op internet die je toch niet kent
en soms doet het dan allemaal nog extra zeer omdat je niet begrepen wordt. maar het helpt iig altijd wel om onder woorden te voelen wat je voelt. misschien via pm anders? met iemand die je wel vertrouwt? je moet het wel uiten hoor, je zit er iig duidelijk mee!

quote:

Op dinsdag 25 november 2008 20:37 schreef freecell het volgende:
Dat jouw ouders het zelf aanboden maakt het al een héél ander verhaal
Moet je je eigen verhaal nu eens lezen met het idee dat jullie jouw ouders ook hebben gevraagd om te komen helpen Snap je wrs mijn opgetrokken wenkbrauwen wel.

Als ze het hebben aangeboden en jullie kunnen het gebruiken: vooral gaan!

Helpt het ook als je probeert te bedenken dat Sandrax familie het waarschijnlijk oprecht goed bedoeld allemaal?
Al snap ik ook wel dat je er goed bedoeld of niet, tóch wel simpel van wordt! alleen misschien haalt het de scherpe randjes er af?

nou, inmiddels leidt het tot geruzie tussen sangdrax en mij. want die probeert wanhopig de lieve vrede te bewaren. die telt de bezoekjes van iedereen en komt al dan niet tot de conclusie dat die-en-die aan de beurt zijn omdat het anders niet eerlijk is (en tot een boos telefoontje leidt)

ik ben heus bereid tot het accepteren dat andere mensen nu eenmaal andere gewoonten hebben, ik schipper al van voor selene's geboorte af, maar nu gaat het me te ver. ik heb dus sangdrax gezegd dat ik dit gedoe niet langer accepteer. ik wijs dagen aan waarop bezoek welkom is, en daar heeft iedereen (mijn ouders incluus!) het maar mee te doen. onze eerste verantwoordelijkheid ligt bij ons eigen gezin, en daarvoor dient ook ons huis in orde te zijn. dus iedereen moet dan maar of helpen, of wachten tot we klaar zijn. en 5 vrije uurtjes op 3 weken vind ik ook niet onredelijk.

Oh lieve Marit! Wat naar dat je je (weer) zo voelt. Juist dat waar je zo bang voor was. Ik vind het heel rot voor je. Veel sterkte en ik hoop dat je voldoende steun in je omgeving hebt.

Maneki, jeetje zeg.

Simmu, duidelijk zijn!! Niet na 4x 'nee' zeggen toch een 'ja' ervan maken om er maar vanaf te zijn, niet uren aan de telefoon blijven, maar zeggen dat je het druk hebt en dus weer snel ophangt. En al helemaal niet zoals je man doet, bezoekjes tellen en afwegen. Kom zeg! Je doet toch niet mee aan die poppenkast? Blijf bij jezelf. net wat je zegt, eerst jullie gezin, daarna is er plaats (of niet...) voor de rest. Succes en sterkte! Hopelijk komen jullie ook nog aan genieten (en elkaar) toe.

Maneki, ik kan de anderen alleen maar bijtreden i.v.m. dat lijstje. Heel veel beterschap.

Marit, ik vind zeker dat je hier je gevoelens wel mag posten, maar ik begrijp heel erg goed dat de (soms hevige) reacties hier het juist extra-pijnljik kunnen maken ipv dat ze je troosten.

Simmu, ik opper maar iets, maar kan het niet dat jij al tov van je schoonfamilie op de toppen van je tenen loopt en echt heel weinig van hen kan hebben? Terecht hoor, want ik vind zeker dat ze jou en jouw gevoelens veel meer moeten respecteren, maar, ... hoe moet ik het zeggen? Ik heb/had hetzelfde bij mijn schoonmoeder: ze heeft ook een paar dingen gedaan/gezegd die echt niet door de beugel konden en daardoor heb ik me een tijd heel erg negatief naar haar opgesteld en interpreteerde alles wat ze deed ook slecht.

Marit, wat lastig zo. En soms weet je niet waarom je je slecht voelt. Dat is het gewoon zo, zonder echte oorzaak. Als ik iets kan doen, mag je altijd pm'en.

Het zit je wel ontzettend tegen steeds Maneki. Wat Macka zegt klinkt wel slim.

och, op het moment kan ik weinig hebben van wie dan ook. ben gewoon doodop. selene heeft gister prik gehad, dus we blijven vandaag lekker veel saampjes boven in het grote bed en laten de boel eventjes de boel terwijl we pap drinken (bambix voor mama, rijstebloem voor selene). dit alles in opdracht van sangdrax omdat ik zowat niks binnen kan houden.

[ Bericht 100% gewijzigd door texelonia op 28-11-2008 09:09:45 ]

euh..het is toch jullie kind en jullie kunnen dat toch het beste vieren wanneer het jullie uitkomt? dan komt ze toch op een andere dag, hebben ze nog exclusievere aandacht ook!

Hoe was het maneki?

Even hier reageren op het onderwerp dat in het kleuter topic ter sprake kwam.

Ik ben wel een thuis zit moeder. Ik werk wel. 2 Ochtenden in de week. Maar dat is op de dagen dat Mikael bij zijn vader is. En ik vind het heerlijk thuis. Helemaal straks als Mikael naar school zou gaan. Als hij dan op school is kan ik lekker in huis bezig en als ie thuis komt samen thee drinken en koekje eten En daarna leuke dingen doen. En niet in mijn achterhoofd hebben wat ik allemaal nog in huis zou moeten doen.
Nu kan dat gelukkig ook. Mikael lekker aan het slapen doe ik snel paar dingen in huis en als ie wakker is is alle (bijna alle) tijd voor hem.

Fijn hoor MeNicole. Als jij je daar goed bij voelt, prima toch?

Ik heb niet meegevolgd in het kleutertopic, maar als je thuismama bent en je daar goed bij voelt (zoals Ticootje zegt), dan is dat toch prima? Sommige mensen vinden het geweldig, terwijl anderen gillend gek zouden worden. Maar dat maakt het juist leuk, dat iedereen anders is. Als je maar lekker in je vel zit en blij bent met wat je (niet) doet .

He Maneki, dat klinkt allemaal echt niet fijn Ik heb geen adviezen helaas..maar laat het inderdaad allemaal goed nakijken!

Marit, heftig! Ik hoop dat je jezelf snel terugvindt

BE, wat klink je heerlijk rammelig Ik kan me het goed voorstellen hoor, dat sentimenteel voelen in deze tijd van het jaar!

Lishe Kan me zo indenken dat het nu niet zo af te sluiten is...de wens voor nog 1..

quote:

Op dinsdag 25 november 2008 20:58 schreef Moonah het volgende:
Oh lieve Marit! Wat naar dat je je (weer) zo voelt. Juist dat waar je zo bang voor was. Ik vind het heel rot voor je. Veel sterkte en ik hoop dat je voldoende steun in je omgeving hebt.

Maneki, jeetje zeg.

Simmu, duidelijk zijn!! Niet na 4x 'nee' zeggen toch een 'ja' ervan maken om er maar vanaf te zijn, niet uren aan de telefoon blijven, maar zeggen dat je het druk hebt en dus weer snel ophangt. En al helemaal niet zoals je man doet, bezoekjes tellen en afwegen. Kom zeg! Je doet toch niet mee aan die poppenkast? Blijf bij jezelf. net wat je zegt, eerst jullie gezin, daarna is er plaats (of niet...) voor de rest. Succes en sterkte! Hopelijk komen jullie ook nog aan genieten (en elkaar) toe.

Je zult merken dat die tip straks als Selene groter is, ook heel toepasselijk is. Consequent zijn en blijven, nee is nee... Succes ermee.

Marit

MeNecole, heerlijk toch dat je kunt doen waar je fijn bij voelt !?

Ik zelf kijk uit naar het weer gaan werken (niet fulltime hoor)
zodat ik weer wat regelmaat heb, en dingen heb om me in mijn hoofd aan vast te houden en naar uit te kunnen kijken. Dat hielp me bij ilse enorm, nu vast ook weer.

Maniki, hoe was het?

Marit dikke en goed dat je meteen aan de bel getrokken hebt.

Simmu: bijf bij jezelf en zorg dat je met Sangdrax op 1 lijn blijft zitten.

M`n verstandkiezen moeten er uit, die blijken de grote boosdoeners te zijn. Ik durf alleen echt niet. En dan is het geen kwestie van mp3speler op en verstand op nul, maar echt onredelijke, hysterische paniek. Ik zou het dus net zo lief gewoon zo laten en van nu af aan alleen nog met een zere mond rondlopen

Maneki, als je er echt zo bang voor bent, dan kan het ook onder narcose. Vriendin van mij was ook panisch, heeft het zo opgelost...

Ik ga er ook alles aan doen om onder narcose te gaan inderdaad. Dat is de enige optie wat mij betreft. Had al zitten zoeken, kan desnoods in een privekliniek terecht. Kost me wel 200 maar ik zou dat er wel voor over hebben.

Bij mij zijn ze er ook onder narcose uitgegaan.
Ik kon kiezen: 2 keer met locale verdoving (een keer aan de ene kant en een keer aan de andere) of onmiddellijk allemaal onder narcose. Narcose alsjeblieeeeeeef! En dat is allemaal goed gegaan .

Maneki... als locale verdoving geen optie is
snel gaan regelen voor algeheel dus! Dan maar 200euro hoor als het moet, niet dan?
Daar is geen verdere paniek voor nodig !

Maneki, wat geeft de paniek bij jou? Ik was (en ben) erg angstig voor de spuiten van de verdoving. Ik raak niet in blinde paniek, maar zal wel eerst de arm wegduwen een keer of drie, toen mijn verstandskiezen eruit moesten (kaakchirurg ivm dwarsligging) waren er wat extra mensen aanwezig die euh, assisteerden met de spuiten.
Wat ik wil zeggen is eigenlijk dat het daarna erg meeviel, zowel de ingreep als het herstel.

Maar nu ik lees over narcose, snap ik heel goed dat je dat overweegt.