Hoe gaat het met de (nieuwe) moeders #69

Maneki balen zeg
Veel beterschap in ieder geval!
Bij bulten in nek en liezen denk ik trouwens aan opgezette of ontstoken lymfeklieren. Die worden dan meestal weer veroorzaakt door een infectie of ontsteking elders (bijvoorbeeld bij je kiezen).

Getsie Maneki, wat klinkt dat vervelend! Sterkte!

Maneki, wat klinkt dat ontzettend rot. Goed dat je morgen meteen naar de tandarts kan, maar even naar alles goed laten kijken lijkt me geen overbodige luxe. Wat rot lijkt het me, om zomaar zo veel klachten te hebben, heel beangstigend inderdaad. Sterkte.

Maneki wat een ellende allemaal joh Veel beterschap met alles...

Maneki, wat rot!
Zet eens al je klachten van de afgelopen tijd (twee jaar) op een lijstje (dus ook de dingen waarmee je naar de tandarts gaat) en leg dat je huisarts eens voor. Misschien gaat 'ie het verband zien...

^{(Mijn hele reeks ontstekingen in de laatste helft van mijn zwangerschap en daarna had achteraf gezien te maken met een en dezelfde streptokok, die ook verantwoordelijk was voor mijn recente oorontsteking. Toen dat duidelijk was kreeg ik eindelijk de juiste medicatie.)}

jeetje Maneki, wat een gedoe allemaal! Sterkte er mee!

Hier gaat het redelijk, met dagelijks oxazepam.
We kijken het nog een weekje aan, en dan weer afspraak bij de HA.
Gelukkig geen aanwijsbare oorzaak te vinden, Sanne doet het prima en ook de rest van het huishouden hier loopt zoals je zou hopen. De grote vraag is dan voor mij waarom ik me in Godsnaam niet happy voel en het niet trek. Voorlopig probeer ik maar te stoppen met verder denken en hou ik het er op dat het zo is. En dat het ook wel weer over zal gaan.

Maneki, wat ontzettend rot. Behalve dat het vervelend is lijkt het me ook erg beangstigend. Tijd voor een vuist op tafel bij de HA inderdaad. Bah. Sterkte en succes.

Marit, je klinkt goed nuchter, goedzo. Ook jij succes.

Nou Marit, ik vind je inderdaad nuchter klinken, maar het gaat duidelijk niet oké. Rot, hoor. Ik hoop dat je snel wat meer kleur gaat zien weer!

Maneki, wat Macka zegt lijkt me wel een goeie hoor. Even alles nog een keer op een rijtje zetten en laten zien. Wie weet is de puzzel idd duidelijker met alles bij elkaar ipv steeds maar een dingetje.
Ik moest trouwens ook aan lymfeklieren en ontstekingen denken toen ik van je bulten las.

Marit, wat jammer dat je je niet goed voelt... Hopelijk gaat het snel een beetje beter.

Ik heb even heel erg veel last van sentimenten. Ik denk ook dat ik daarom zo hard aan het rammelen ben voor een 2e kindje.
Als ik dan dingen lees in Z&G over Diaan die net met verlof gaat, of Reinhilde die naar de VK moet een dag voor d'r uitgerekende datum dan zie ik zo mezelf weer terug vorig jaar.
Knisperende kou en ik naar de VK, en toen door naar het ziekenhuis voor een ctg. Daar in m'n uppie in die kamer liggen, in de schemering, naar het treintje luisteren. Alleen ik en mijn buik. Heerlijk!
Nou, en zo kan ik nog wel even door gaan.
Ik vond het zo bijzonder en zou het zo graag nog eens meemaken.

Ik vraag me alleen af of het ooit nog weg gaat. Of ik ooit 'tevreden' ben zeg maar, of dat ik steeds maar zo sentimenteel blijf en nog een zal willen.
Dat lijkt me wel gek hoor. Ik ben blij dat F. zo ver is dat hij gelukkig nog wel een 2e kindje wil, want hoeveel ik ook genoten heb, ik wil het graag nog een keer doen om het nog een keertje extra goed in mijn geheugen te willen prenten...

quote:

Op dinsdag 25 november 2008 14:53 schreef Brighteyes het volgende:
Ik vond het zo bijzonder en zou het zo graag nog eens meemaken.

quote:

Op dinsdag 25 november 2008 14:53 schreef Brighteyes het volgende:
want hoeveel ik ook genoten heb, ik wil het graag nog een keer doen om het nog een keertje extra goed in mijn geheugen te willen prenten...

Dat dus, ik vond het ook zo ontzettend bijzonder en heb er echt van genoten en wil het graag nog eens meemaken

quote:

Op dinsdag 25 november 2008 14:13 schreef Sugar het volgende:
Nou Marit, ik vind je inderdaad nuchter klinken, maar het gaat duidelijk niet oké. Rot, hoor. Ik hoop dat je snel wat meer kleur gaat zien weer!

Ik bedoelde ook niet oke eigenlijk. Ik weet verder te weinig daarover om er iets zinnigs bij te zeggen, vandaag mijn onzinvolle post. Ik bedoel gewoon: zet m op marit, goed dat je bij de HA gaat praten.

BE ik herken mezelf altijd zo in jouw verhalen Maar dan met een paar jaar vertraging ofzo natuurlijk

Ik ben ook bang geweest dat ik nooit tevreden zou zijn (ik heb vaak gedacht dat ik een paar generaties te laat ben geboren, mn beide oma's hadden meer dan 10 kinderen, geweldig!!! Ok, misschien niet in deze tijd, maar het idee wel ). Maar nu nummer 2 er alweer een jaartje is, merk ik dat het gerammel toch wel heel duidelijk is afgenomen.
Natuurlijk lijkt het me bijzonder om nog eens zwanger te zijn en het liefst dan ook gewoon een keertje totaal zonder zorgen en gedoe want dat heb ik nog niet echt meegemaakt.
Maar eigenlijk vind ik m'n gezinnetje zoals het nu is wel mooi En ben ik wel een beetje klaar met de gebroken nachten (die we helaas nog steeds hebben) en het gesjouw met verzorgingstas/bugaboo/kind/etc. Dus ik heb op het moment geen behoefte aan een 3e. Die er overigens ook niet zou komen als ik er wel behoefte aan had, want manlief ziet dat absoluut niet zitten

Wie weet denk ik er over een paar jaar toch weer anders over, maar voor nu is het goed.

_{Maar wat goed dat F inmiddels zover is dat hij ook wel een 2e wil}

NB hou er wel rekening mee dat je bij een nummer 2 iets minder tijd hebt om helemaal uitgebreid van alles te genieten. Bij nummer 1 heb je alle tijd van de wereld voor je wondertje. Bij nummer 2 is het vaker 'verhip, kan ze dat nu ook al?'

O, BE, wat herkenbaar. En net toen het punt kwam dat we klaar waren, dat ik dus echt uitgerammeld was, piste ik die 2 streepjes. Nu is het gerammel en getwijfel weer in alle hevigheid terug.
En Piglet, misschien kunnen we een trend setten? Oud hollandsch is weer helemaal hip.

Ik zag gisteren nog wel een gezin van 12 voorbij komen op tv, dus misschien is het inderdaad wel weer hip aan het worden

Maar ik geloof dat ik pas weer ga rammelen als ik voor langere tijd voldoende slaap krijg Al lijkt het me nog steeds wel heel gaaf om een groot gezin te hebben. Niet meteen de eerste (tropen)jaren, maar later als ze allemaal wat groter zijn

Ja, Lishe, in jouw geval lijkt me dat helemaal moeilijk. Krijg je zomaar een kadootje in je schoot geworpen (waar ik volgens mij echt ook van door het dolle zou zijn) en dan gaat het toch niet door.
Ik heb het een tijd terug ook aan Tan gevraagd (per PM) en die had er net toevallig een blogje over geschreven, want het is natuurlijk een vreselijke vraag omdat je zwangerschappen en kindjes niet kan vervangen, maar ikzelf zou, zoals ik er nu tegenaan kijk, wrsch toch niet meer te houden zijn en alsnog dolgraag een nieuwe zwangerschap en kindje willen.
Het lijkt me zo moeilijk om afscheid te nemen van die hoop en dat vooruitzicht dat je had.

Ben trouwens wel blij dat mijn gedoe herkenbaar is voor jullie. Ben ik niet de enige die zich soms echt zo'n losgeslagen iets voelt. Het zakt wel weer weg, maar op dit moment is het zo sterk eventjes.
<sub>Het feit dat we maar wat aanrommelen met anti-conceptie helpt natuurlijk ook absoluut niet mee.

piglet, over dat eraan toe zijn van F., laatst hadden we een ehm... 'discussie' over iets anders en toen zei hij 'ik had me er net bij neergelegd dat er een tweede kindje zou komen en nu weer dit...' De stoom kwam uit m'n oren! 'Hoezo 'erbij neergelegd'!?!?!?! Je bedoelt 'eraan gewend' neem ik aan?'.</sub>

Haha, die F. het is ook nogal een opgave he?

Zo zie ik het in ons geval niet hoor BE, een vervanging van. Maar wel het laatste deel van je tekst, dat kadootje wat afgepakt is. We hebben voor onszelf besloten het even te laten rusten. Lief durft niet. Nu tenminste niet, hij heeft 2 gezonde dochters en voor hem was 'de klap'vooral: "wat als Lishe er niet meer zou zijn." Hij word al naar als hij over een 3e denkt. Maar afsluiten willen we het nog helemaal niet, dus wie weet, ooit.
_{Een broertje! Zo'n kleine dreutelkont die Luuk en Leen het leven zuur maakt, door al hun knutsels te verprutsen en rose stom te vinden. I hou nu al van 'm.}

Oh ja, dat is iets waar ik niet bij stil sta, dat het natuurlijk voor jou ook gewoon heel gevaarlijk is geweest...
Dat herken ik wel van vrienden van ons. Die zijn toen met 28 weken hun kindje verloren en met mijn vriendin is het echt heel slecht gegaan, en boven het verdriet om hun kindje heeft die vriend van ons nu nog steeds moeite met hoe ziek zij geweest is toen. Ze hebben inmiddels nog wel een kindje gekregen, maar dat was wel een overwinning van die angst toen zeg maar.

en op het gevaar af dat ik weer heel wat losmaakt wil ik toch even een update doen mbt de schoonfamilie. ik heb namelijk besloten niet meer zo 'meegaand' te zijn, en te accepteren dat er dan maar ruzie van komt.

de dag dat we naar het tijdelijke huisje zouden gaan (en dus druk aan het inpakken en regelen waren) had schoonma besloten dat die avond dan een goede tijd was om eens lekker rustig uitgebreid op de koffie te komen. ze belde, ik zei 4 x 'nee' tot ik uiteindelijk wanhopig "als het dan moet vooruit dan maar" zei (inmiddels duurde het gezeur namelijk ook al een dik half uur, ik voorzag meer van hetzelfde). sangdrax maakte heel handig dattie wegkwam naar de buren, en uiteraard ging ze niet op tijd weg zoals beloofd.

tijdens het verhuizen werd er trouw elke dag minstens eenmaal (sommigen vonden dat niet genoeg) gebeld zodat we elke dag een uur of 2 kwijt waren aan telefoneren. telefoon uitzetten ging niet omdat we voor elkaar bereikbaar moesten blijven. telefoon wegdrukken heb ik geprobeerd, hielp niet. ze wilden allemaal al direct langskomen, terwijl de dozen nog in de woonkamer staan (het verhuisbedrijf zou uitpakken, maar heeft dat niet gedaan want dat leek hen niet handig) uiteraard niet tegelijk, want ze zijn ten slotte gescheiden en iedereen heeft een pesthekel aan elkaar. dus dan zouden we de komende 4 weekenden volzitten. terwijl sangdrax gewoon moet werken.

we hadden de 30ste eigenlijk een familiefeest van mijn kant, maar die kwam wegens omstandigheden te vervallen dus hadden mijn ouders het idee om hiernaartoe te komen om te helpen met poetsen (uiteraard werkte de woningbouw ook niet mee met als resultaat dat we vrijdagochtend om half 9 de sleutels kregen en om 9 uur het verhuisbededrijf hier stond met onze spulletjes), en dat sangdrax en ik er dan eventjes samen een paar uurtjes tussenuit kunnen naar de sauna hier in de buurt.

nja, sangdrax vond dat oneerlijk tov zijn ouders (dat zat me om te beginnen al dwars, want ik vind het niet aan ons om mee te werken aan dat jaloerse gezeik van sommigen) dus had ik zoiets van "dan nodig je jouw ouders toch ook uit". en nu hebben we het helemaal gedaan, want het is onbeschoft van ons om mensen uit te nodigen en dan zelf weg te gaan.

ik heb het gehad met die lui, ze zijn stapelgek. sure, het is wellicht wat vreemd dat we dan zelf een paar uurtjes weg zijn. maar mijn god! we bikkelen al wekenlang zo hard door. wij allebei. wat ben je dan voor persoon dat je mensen eventjes een paar uurtjes ontspanning misgunt. wat ben je nu voor persoon als je zo jaloers bent! we kunnen het toch niet goed doen, en ik ben dus mooi echt niet bereid om de komende weken elk weekend op te offeren aan proper gastvrouwschap terwijl alles nog niet eens uitgepakt is. ze zijn uitgenodigd, ze willen niet. pech dan.

ps: sangdrax probeert heus zelf om zn familie in toom te houden, dat resulteert er alleen maar in dat ze dan achter zn rug om mij bellen en proberen mij te bewerken. ik quote: "ja, ik wil niet zeuren hoor, maar sangdrax moet niet beginnen aan een autorit van 3 uur zonder dutje, maar hij wil niet, kan je tegen hem zeggen dat hij dat moet doen" (en dat dan keer 3 (als in: 3 x over bellen). eindigend met mijn "schoonma, sangdrax is daar en ik ben hier, het is mijn probleem niet")

nja, ruzie dus. want ik heb het ermee gehad. ze zijn onredelijk, ze doen naar. jammer dan. hebbie het aan jezelf te danken en alles. en nu zijn we er klaar mee. we hebben genoeg aan ons hoofd zonder dit gezeik.

Goeie tip Macka, dat ga ik zeker doen!

ik lijk misschien nuchter, omdat ik niet al te emotioneel durf te schrijven zoals in mijn laatste posts, was/ben bang voor erg negatieve reakties op iets wat ik wél echt zo voel.
Ik wilde hier al eerder weer mijn verhaal kwijt en dat weerhield me. Nu tóch, omdat het inmiddels steeds moeilijker gaat en ik wel wat virtuele steun kan gebruiken.
Ik hoop maar dat er over emoties niet weer getwist gaat worden

quote:

Op dinsdag 25 november 2008 19:38 schreef marit1978 het volgende:
ik lijk misschien nuchter, omdat ik niet al te emotioneel durf te schrijven zoals in mijn laatste posts, was/ben bang voor erg negatieve reakties op iets wat ik wél echt zo voel.
Ik wilde hier al eerder weer mijn verhaal kwijt en dat weerhield me. Nu tóch, omdat het inmiddels steeds moeilijker gaat en ik wel wat virtuele steun kan gebruiken.
Ik hoop maar dat er over emoties niet weer getwist gaat worden

Waarom zou je dan negatieve reacties krijgen joh? Het gaat gewoon niet lekker in je gevoel, daar kan jij niks aan doen en mensen om je heen ook niet, das alleen maar onwijs balen voor alle partijen en met name voor jou!
En denken dat het 'echt wel een keer over gaat' is niet altijd simpel en ook al geloof je dat wel, dan nog biedt het nú geen oplossing.
Dikke kus dus!


@simmu: ik lees in jouw verhaal dat je eigenlijk liever niet wilt helpen met je eigen verhuizing (lichamelijk gezien) dat lijkt me echt héél terecht als je het niet aankunt!
Ik lees ook dat je familie héél betrokken is en meeleeft en jij hier van baalt. Wederzijds onbegrip dus.
Dat ze dan komen helpen omdat jij het niet kan.
en dat jij geen koffie voor ze zet, maar lekker naar de sauna gaat terwijl er 2 paar ouders aan het werk zijn in jóuw huis (en ja, dat vind ik óók onbeschoft!) Als het allemaal zo moeizaam loopt kan je misschien beter een maandje wachten met naar de sauna gaan!

Of ben ik nu zo raar?

Marit, het is ook moeilijk om iets wat zo kwetsbaar is op een zo'n groot forum in het openbaar te gooien. Alles wat dan negatief gezegd wordt, komt des te harder binnen.

Sterkte en ik hoop dat het gauw beter met je gaat

Marit wat moeilijk voor je. Dagelijks oxazepam zal ongetwijfeld wel helpen om de dag door te komen,maar lost op zich het probleem niet op denk ik? Heb je al over maatschappelijk werk/therapie gedacht? Mogelijk heb je daar meer aan dan een wekelijks gesprekje met de huisarts. Heel veel sterkte

Maneki ik vind die tip van Macka om alles eens op een rijtje te zetten wel een hele slimme. Er gebeurd zoveel bij jou, steeds meer, en wie weet is er een gemene deler in de vorm van een bacterie o.i.d.