Het gevaar van de CDA-jeugd

quote:

Horzel CDJA prikt nu van rechts

’We zijn erin geslaagd de bezuinigingen van het CDA op ontwikkelingssamenwerking tegen te houden. Dat zie ik nog steeds als een van mijn grootste wapenfeiten. Verder kwamen wij als CDJA op voor het milieu, minimumjeugdlonen en studiebeurzen.” Ad Koppejan, nu Tweede Kamerlid voor het CDA, vertelt over zijn voorzitterschap van het Christen Democratisch Jongeren Appèl (CDJA) van 1988 tot 1992.

Al een paar jaar laat zijn oude club een ander geluid horen. Toen Rita Verdonk als minister van integratie onder vuur kwam te liggen, liet het CDJA weten haar beleid te steunen. Dit voorjaar pleitte het CDJA ervoor om in elke schoolklas de Nederlandse vlag te plaatsen en de leerlingen dagelijks het Wilhelmus te laten zingen. Dit om Nederlanders weer trots te laten zijn op hun land en cultuur.

Verder klagen de jongeren al tijden dat er in het CDA nauwelijks een debat is over het integratievraagstuk. De islam moet zich aanpassen aan de democratische rechtsstaat, die is gefundeerd in de joods-christelijke traditie, vindt het CDJA.

De jongeren namen het onlangs op voor reformatorische scholen die homoseksuele leraren willen weigeren als ze een relatie aangaan. De scholen moeten zich daarbij kunnen beroepen op hun reformatorische grondslag, vindt het CDJA. Wie wil weten wie die paar Nederlanders zijn die John McCain steunden in de Amerikaanse verkiezingsstrijd, kan kijken naar het CDJA.

De jongeren nemen niet zomaar een standpunt in. Een vormingscommissie verzorgt de politiek-filosofische verdieping en er is een leesclub opgericht. Een groep geïnteresseerde CDJA’ers leest werken van conservatieve schrijvers als Andreas Kinneging, Ad Verbrugge, Theodore Dalrymple en paus Benedictus XVI. Ook oudere werken worden gelezen. Men verdiept zich in onder anderen Plato, Augustinus, Burke, Kuyper en C.S. Lewis.

Voorzitter van de vormingscommissie is Bart-Jan Heine (25). „CDJA’ers kunnen zich niet laven aan de universiteit. Daar wordt eenzijdig lesgegeven, er wordt alleen onderwezen over postmodernisme of sociaal-constructivisme. Het is alles Michel Foucault wat de klok slaat. Wie wil teruggrijpen op de rijke traditie moet zichzelf onderwijzen. Overal om me heen zie ik een behoefte aan verdieping. Daarom hebben wij ons gestort op de grote werken uit de geschiedenis.”

De jongeren grijpen bewust terug op oude tijden. Daar bestaat veel onwetendheid over, vindt Heine, en dat komt door de studentenrevolte van 1968. „De revolutie van 1968 was als een guillotine die onze cultuur afsneed van haar christelijke en klassieke wortels. Vooral sociale instituties zoals de kerk, de school en het gezin, die primair gericht zijn op het vormen van mensen tot verantwoordelijke en deugdzame personen, kwamen onder vuur te liggen.”

De afbraak van deze sociale instituties is het grootste probleem waar onze generatie voor staat, zeggen deze CDJA’ers. Het is aan de jonge generatie het tij te keren. „Bezinning op de huidige tijdsgeest moet ergens beginnen, en het CDA is daarvoor de aangewezen partij”, aldus Heine.

De C in CDJA is groter dan in CDA. De jongeren zijn zelfbewust en ongedwongen christelijk. Sommigen zijn seculier opgevoed maar hebben zelf voor het christendom gekozen.

Vicevoorzitter Geert Meijering (24): „Bij de generatie die nu aan de macht is, bestaat het idee dat religie voor thuis is, dat je het moet wegstoppen. Wij geloven daar niet in. De democratische rechtsstaat is volgens ons op christelijke leest geschoeid, daar komen wij voor uit. Het CDA is nog wel eens cultuurrelativistisch en maakt geen onderscheid tussen religies. Laatst stelde een CDA-Kamerlid voor om een imam uit te nodigen voor het bezinningsmoment op het CDA-congres. Daar kun je toch duidelijke vraagtekens bij plaatsen. We zijn een christen-democratische partij, niet een religieus-democratische partij.”

CDJA’ers zien met lede ogen aan dat in de jaren negentig vele taboes op ethisch vlak zijn doorbroken. Oud-vicevoorzitter Maarten Neuteboom (24): „In deze tijd moet je het eens zijn met al die liberale standpunten wat betreft homohuwelijk, abortus en euthanasie. Veel CDA’ers zijn het er niet mee eens, maar ze durven dat niet te zeggen. Het CDJA riep veel weerzin op met het standpunt dat reformatorische scholen homoseksuele leraren mogen weigeren. Geen hond begreep dat. Maar het kardinale punt is dat in dit soort ethische kwesties de democratie niet per definitie het laatste woord heeft. De meerderheid moet niet de macht van het getal gebruiken om al haar opvattingen over ethiek, die soms tegen het geweten van mensen ingaan, dwingend op te leggen. Dat is Rousseau op de troon zetten.

„Conservatieven verzetten zich ertegen dat democratie gaat heersen over goed en kwaad, over moraal, over het domein van de geest. We zijn vergeten dat de deugd op zichzelf staat; dat de waarheid niet wordt vastgesteld bij meerderheid van stemmen. Christen-democraten moeten zich daar net als conservatieven tegen verzetten.

„Het doorgeschoten gelijkheidsdenken en het cultuurrelativisme hebben een verderfelijke invloed in Nederland, dat gaat ook aan het CDA niet voorbij. Het grootste probleem waar we mee te kampen hebben is de morele staat van Nederland. Er is wel degelijk onderscheid tussen goed en kwaad. Een institutie als het huwelijk is meer dan een contract dat je gemakkelijk kunt ontbinden. Niet alles is relatief.”

Neuteboom ziet een verrechtsing optreden binnen het CDJA, als reactie op die morele staat. „Er is een conservatieve opleving gaande. Maar of die paar jongelui het tij kunnen keren? Ik moet het nog zien.”

De verrechtsing binnen het CDJA is ook Bart Jan Spruyt opgevallen, oprichter van de conservatieve denktank Edmund Burke Stichting. In zijn column in weekblad Elsevier noemt hij de CDJA-jongeren ’Neerlands hoop in bange dagen’.

Voorzitter Harry van der Molen (28) benadrukt dat het CDJA er niet alleen voor rechtse of conservatieve jongeren is. „We bedrijven politiek vanuit onze christen-democratische idealen.” Verder zegt hij dat er veel continuïteit binnen het CDJA bestaat. „We hebben van oudsher een horzelfunctie. Het is onze taak om het CDA bij de les te houden als ze de fout ingaan. Soms leveren we linkse, soms rechtse kritiek.”

Binnen het CDA wordt vaak geschrokken gereageerd op de conservatieve CDJA-standpunten. Af en toe worden de jongeren op het matje geroepen op de burelen van de partij voor een pittige discussie. Het weerhoudt de christen-democratische angry young men er niet van als een horzel op te treden. Alleen: vroeger prikten ze van links, nu van rechts.