Wat lees je nu deel 32

quote:

Op woensdag 3 december 2008 08:18 schreef blue_funk het volgende:

[..]

Zal het eens een keer proberen...

Nu aan het lezen:
[ afbeelding ]

Heb een verstand-op-nul-moment.

Vertand-op-0-momenten! Dat had ik met de boeken van Lauren Weisberger. (o.a. The devil wears Prada)

quote:

Op vrijdag 12 december 2008 17:10 schreef Dylanesque het volgende:

[..]

Maar wel gegeten met flink wat leesvoer

Ik ben trouwens studiegerelateerd bezig in Gysbreght van Aemstel, en tussendoor in Ik, Jan Cremer. Dit even terzijde, om ontopic te blijven

[ afbeelding ]

Jan Cremer. Geweldig geschreven, vooral die droge reactie met "tievus dorpje". Al langs gekomen?

En als ik die klaar heb, heb ik een oudje van Karin Slaughter liggen. Voor een tientje meegenomen bij de boekhandel om eens te proberen.

quote:

Op zondag 14 december 2008 19:21 schreef Quir het volgende:

[..]

Jan Cremer. Geweldig geschreven, vooral die droge reactie met "tievus dorpje". Al langs gekomen?

Volgens mij nog niet. Wel geef je me een mooie aanleiding om even een stukje te citeren dat ik voor mezelf gemarkeerd heb, omdat ik er hardop van moest lachen Waar Jan zich nog even snel medisch moet laten keuren voordat 'ie aan boord van het schip kan;

"Bij een van de artsen waar ik mijn Geneeskundige Verklaringen ging halen, moest ik nog 's avonds laat aankloppen. De man was zo lazarus als een gieter, keurde me wankelend en schreef met onvaste hand dat ik geschikt was om dienst te doen als 'matras'. Iedereen aan boord van alle schepen waarop ik gevaren heb moest het zien. Gelachen."

Mijn zoon heeft een seksleven en ik lees mijn moeder roodkapje voor.

Hoe komt het toch dat de boeken die ik lees altijd zoveel beter, interessanter en mooier zijn dan wat jullie allemaal lezen? Er zijn momenten dat ik mij dat soort dingen weleens afvraag; gelukkig duren die nooit zo lang.

Wat heb je hierop te zeggen, JAM?

Ik ben Il nome della rosa aan het herlezen, maar daar word ik inderdaad niet vrolijk van. Leuk als je vijftien bent.

quote:

Op woensdag 17 december 2008 15:04 schreef Frollo het volgende:
Wat heb je hierop te zeggen, JAM?

[ afbeelding ]

Hoe komt het toch dat de boeken die ik lees altijd zoveel beter, interessanter en mooier zijn dan wat jullie allemaal lezen? Er zijn momenten dat ik mij dat soort dingen weleens afvraag; gelukkig duren die nooit zo lang.

quote:

Op woensdag 17 december 2008 15:10 schreef JAM het volgende:

[..]

Hoe komt het toch dat de boeken die ik lees altijd zoveel beter, interessanter en mooier zijn dan wat jullie allemaal lezen? Er zijn momenten dat ik mij dat soort dingen weleens afvraag; gelukkig duren die nooit zo lang.

Nou vooruit, deze krijg je cadeau. Voor de volgende inkoppers zul je meer moeite moeten doen hoor!

quote:

Op woensdag 17 december 2008 15:06 schreef Mainport het volgende:
Ik ben Il nome della rosa aan het herlezen, maar daar word ik inderdaad niet vrolijk van. Leuk als je vijftien bent.

Waarom?
Het is al een tijdje geleden dat ik dat boek heb gelezen, maar vond het boek een erg leuke donkere en raadselachtige sfeer hebben. Van de theologische stukken moet je houden, maar daar is denk ik wel doorheen te lezen. Ok, het is een historische thriller, maar dat wil niet zeggen dat het alleen leuk is voor kinderen/onontwikkelde lezers.

Ben zelf nu "house of leaves" van Mark Z. Danielewski aan het lezen. Verhaal trekt me wel, maar ik moet nog zien of ik de rare layout en stijl van het boek ga waarderen.

quote:

Op woensdag 17 december 2008 15:19 schreef Frollo het volgende:

[..]

Nou vooruit, deze krijg je cadeau. Voor de volgende inkoppers zul je meer moeite moeten doen hoor!

Gisternacht was nog een vriend van me toegekomen. Hij had een bijzonder goed idee voor wat hij meende dat ooit een boek zou moeten worden hoewel ik ervan overtuigd bent dat het als musical beter tot zijn recht zou komen. Het begint vrij saai maar daarna wordt het werkelijk prachtig. Er is een klooster met daarin de een of andere monnikenorde die al een jaar of zeshonderd bestaat, veel traditie, enzo. Dan komt er een man toe die dat klooster ontwricht. Dat doet hij op de volgende manier: eerst hij leest zes jaar in zijn kamer de Heilige Schrift, opdat iedereen hem Vroom en Goed meent (geen idee waarom ik dat nu met hoofdletters schrijf) en daarna haalt hij een paar kutgeintjes uit. De goede Belg noemde de volgende voorbeelden:
Een monnik heeft de gewoonte om altijd op zijn blote voeten door te tuin te wandelen. De toegekomen kloosterontwrichter legt daar dan stukjes glas neer, opdat de monnik zijn blote voeten snijdt.
De kloosterontwrichter steelt iets van een monnik en plaatst dit in de cel van een andere monnik, zodat deze de zonde van diefstal in de voeten geschoven wordt.
Daarna wordt het verhaal goed. De kloosterontwrichter haalt zo nog een paar grappen uit totdat de orde in elkaar lazert. De monniken verlaten hierop het klooster en gaan zich in jazzbars bezuipen. Omdat ze nog geen andere slaapplek hebben keren ze 's nachts terug naar het klooster waar ze tot een uur of vier op bed liggen om zich daarna weer in een jazzbar te bezuipen. Maar wat doet de kloosterontwrichter nu? In de tussentijd heeft hij (en nu wordt het zo mooi!) in de kelder van het klooster een machine gebouwd waarmee hij de dronken, afvallige jazzmonniken in wederbavianen veranderen kan. Ook heeft hij een fluit gemaakt die hem totale controle over de wederbavianen schenkt. Elke maand, bij volle maan, teistert hij en zijn leger afvallige, dronken jazzmonnikwederbavianen dan de stad van Leuven tot het volgende gebeurd...
... hier raakte de Belg van zijn eigen verhaal een beetje in de war. Ik vroeg hem: 'Wat is het motief? Wat zet de protagonist aan tot het bouwen van een wederbavianenmachine en deze drang tot vernietiging?' 'Enkel het Slechte.', zei hij, maar dat leek me een zwaktebod. Uiteindelijk zijn we het er over eens geworden dat de kloosterontwrichter stiekem erg verliefd is op een van de stoute, jonge, mooie jongensmonnikjes maar omdat hij de kloosterontwrichter maar een oude viespeuk vindt, moet hij niets van hem hebben. Onbeantwoorde liefde, dat is het kernthema.
De cirkel komt daarna op de volgende manier rond: deze kleine, stoute, jonge, mooie jongensmonnik blijkt aan het einde van het boek/musical stiekem de God der wederbavianen te zijn. In een eindspel naar oud Grieks model ontmaskert hij de kloosterontwrichter als de snode charlatan die hij eigenlijk is en sticht hij, tezamen met de andere wederbavianen, een nieuwe leefgroep, naar model van de Christelijke orde waartoe zij eerder behoorde.

Ik houd niet van boeken waar ik doorheen kan prikken. Umberto Eco creëert een prachtige setting wat verzandt in Midsomer Murders-achtige taferelen. Hij maakt het allemaal veel moeilijker dan het is, met eindeloze beschrijvingen van het een of ander, omslachtige zinnen en tweederangs filosofie. Het schemert er iets te duidelijk doorheen dat hij er vooral op uit is o zo grote kennis te etaleren. Er zit een karrenvracht aan overbodige vullis in. Het is net een mooie chocoladesinterklaas met een prachtige wikkel, en als je dan helemaal verlekkerd een hap neemt, blijkt-ie hol te zijn van binnen.

quote:

Op woensdag 17 december 2008 15:28 schreef JAM het volgende:

[..]

Gisternacht was nog een vriend van me toegekomen. Hij had een bijzonder goed idee voor wat hij meende dat ooit een boek zou moeten worden hoewel ik ervan overtuigd bent dat het als musical beter tot zijn recht zou komen. Het begint vrij saai maar daarna wordt het werkelijk prachtig. Er is een klooster met daarin de een of andere monnikenorde die al een jaar of zeshonderd bestaat, veel traditie, enzo. Dan komt er een man toe die dat klooster ontwricht. Dat doet hij op de volgende manier: eerst hij leest zes jaar in zijn kamer de Heilige Schrift, opdat iedereen hem Vroom en Goed meent (geen idee waarom ik dat nu met hoofdletters schrijf) en daarna haalt hij een paar kutgeintjes uit. De goede Belg noemde de volgende voorbeelden:
Een monnik heeft de gewoonte om altijd op zijn blote voeten door te tuin te wandelen. De toegekomen kloosterontwrichter legt daar dan stukjes glas neer, opdat de monnik zijn blote voeten snijdt.
De kloosterontwrichter steelt iets van een monnik en plaatst dit in de cel van een andere monnik, zodat deze de zonde van diefstal in de voeten geschoven wordt.
Daarna wordt het verhaal goed. De kloosterontwrichter haalt zo nog een paar grappen uit totdat de orde in elkaar lazert. De monniken verlaten hierop het klooster en gaan zich in jazzbars bezuipen. Omdat ze nog geen andere slaapplek hebben keren ze 's nachts terug naar het klooster waar ze tot een uur of vier op bed liggen om zich daarna weer in een jazzbar te bezuipen. Maar wat doet de kloosterontwrichter nu? In de tussentijd heeft hij (en nu wordt het zo mooi!) in de kelder van het klooster een machine gebouwd waarmee hij de dronken, afvallige jazzmonniken in wederbavianen veranderen kan. Ook heeft hij een fluit gemaakt die hem totale controle over de wederbavianen schenkt. Elke maand, bij volle maan, teistert hij en zijn leger afvallige, dronken jazzmonnikwederbavianen dan de stad van Leuven tot het volgende gebeurd...
... hier raakte de Belg van zijn eigen verhaal een beetje in de war. Ik vroeg hem: 'Wat is het motief? Wat zet de protagonist aan tot het bouwen van een wederbavianenmachine en deze drang tot vernietiging?' 'Enkel het Slechte.', zei hij, maar dat leek me een zwaktebod. Uiteindelijk zijn we het er over eens geworden dat de kloosterontwrichter stiekem erg verliefd is op een van de stoute, jonge, mooie jongensmonnikjes maar omdat hij de kloosterontwrichter maar een oude viespeuk vindt, moet hij niets van hem hebben. Onbeantwoorde liefde, dat is het kernthema.
De cirkel komt daarna op de volgende manier rond: deze kleine, stoute, jonge, mooie jongensmonnik blijkt aan het einde van het boek/musical stiekem de God der wederbavianen te zijn. In een eindspel naar oud Grieks model ontmaskert hij de kloosterontwrichter als de snode charlatan die hij eigenlijk is en sticht hij, tezamen met de andere wederbavianen, een nieuwe leefgroep, naar model van de Christelijke orde waartoe zij eerder behoorde.

Dat wordt vast een off-Broadwaytje, maar daar is niks mis mee, hoor!

quote:

Het schemert er iets te duidelijk doorheen dat hij er vooral op uit is o zo grote kennis te etaleren. Er zit een karrenvracht aan overbodige vullis in.

Daar heeft hij zeker een handje van.

quote:

Het is net een mooie chocoladesinterklaas met een prachtige wikkel, en als je dan helemaal verlekkerd een hap neemt, blijkt-ie hol te zijn van binnen.

Dat vind ik juist niet. De goede mix van de theologische debatten,de beschrijving van de middeleeuwen en het speurdersaspect maakt het voor mij een heerlijk gevulde bonbon.

quote:

Op woensdag 17 december 2008 15:22 schreef No-P het volgende:

[..]
Ben zelf nu "house of leaves" van Mark Z. Danielewski aan het lezen. Verhaal trekt me wel, maar ik moet nog zien of ik de rare layout en stijl van het boek ga waarderen.

Heb die hier ook liggen (Nederlandse vertaling) maar ik durf er niet echt aan te beginnen, in de boekhandel zag het er leuk uit maar als ik er nu doorheen blader wekt het bij mij een beetje de indruk van zo'n ongelooflijk vaag postmodernistisch kutboek dat ongetwijfeld heel erg interessant is om te analyseren maar gewoon als 'leesboek-voor-het-slapengaan' niet erg de moeite waard is. Dus laat even weten wat je ervan vond als je hem uithebt

Nu ben ik bezig in Omwentelingen van Le Clézio en dat is wel heel erg tof.

Erg interessant en makkelijk leesbaar voor de n00b.... helemaal oke tot nu toe.

quote:

Op zondag 14 december 2008 19:21 schreef Psych-case het volgende:

[..]

Vertand-op-0-momenten! Dat had ik met de boeken van Lauren Weisberger. (o.a. The devil wears Prada)

Ken je ook verstand-op-min-4-momenten? Dat is ongeveer niveau Saskia Noort

Aan het lezen:

Oliver Sacks - De man die zijn vrouw voor een hoed hield

quote:

Op donderdag 18 december 2008 09:36 schreef blue_funk het volgende:

[..]

Ken je ook verstand-op-min-4-momenten? Dat is ongeveer niveau Saskia Noort

Aan het lezen:
[ afbeelding ]

Haha!
Nee heb nog niks van Saskia gelezen maar ben wel geinteresseerd!
Als ik door mijn stapeltje heen ben dan ga ik opzoek!

.

Dante - De Goddelijke Komedie.
Ben nu halverwege Inferno.

Goeie (proza)vertaling trouwens met een uitstekende inleiding.

Ik ben nu bezig in Schaduw van de wind door Carlos Ruiz Zafon.
Heb hem bijna uit, ik vind hem erg goed

Sara Gruen - Water voor de olifanten