Ooooh Mc Laura, wat goed, wat spannend!
Even voor iedereen die hier al (veel te lang) in dit topic verblijft...
Er moet mij nog even iets van 't hart trouwens. Ik was gister bij de verloskundige. Komt er een meisje binnen (jaar of 23 ofzo), en ze wilde zich melden, maar de balie zat dicht. Ik zei dat ze gewoon op het raam moest kloppen, maar ze besloot nog even te wachten en we raakten aan de praat. Ze zei 'ja, ik ben er alweer'. Ik zei 'oh, was je hier pas weg dan?' 'ja, mijn dochtertje is 3 maanden... maar ik denk dat ik alweer zwanger ben, ik had net een positieve test'. Ik zei 'goh, nou... dat doe je dan ook snel...! Maar gefeliciteerd!' Ik zei nog dat ze van geluk mocht spreken dat het allemaal zo snel gaat bij haar (bij de eerste was het gelijk de eerste maand raak) en dat dat lang niet bij iedereen zo is. Ze zei 'ja... nou, liever zo snel mogelijk achter elkaar, dan kun je ook in één keer alle babyspullen weg doen'... Ze had een hele laconieke houding over het hele gebeuren...
Aan de ene kant was ik oprecht blij voor haar dat het zo snel raak was... maar aan de andere kant kon ik het toch ook niet hebben. Op de één of andere manier kan ik er nog steeds niet tegen als mensen er zomaar vanuit gaan dat het zo gewoon is en dat het allemaal maar vanzelf gaat, bij iedereen... en als ik dan terug denk aan mijn eigen ziekenhuis tijd (waarvan ik achteraf vind dat ik me nog in m'n handjes mag knijpen) en aan jullie hier, die nu ook zo'n hele strijd leveren, kan ik er best een beetje boos om worden dat er mensen zijn die alles maar voor lief nemen..
Nou ja... dat moest ik gewoon even kwijt...