quote:
Op vrijdag 17 oktober 2008 23:24 schreef Nijna het volgende:[..]
Klinkt verre van prettig...

. Hopelijk morgen toch weer wat soepeler.
Zijn er ook oefeningen ofzo die je kan doen om de boel wat sterker te maken of is het een kwestie van oppassen en uitzitten...
Ja heb de oefeningen meegekregen die ik al tijden doe, maar schijnbaar helpt het me niet meer genoeg
het gaat dus elke week kraken worden en ws sporten bij hun in de praktijk om me de komende 30 weken door te loodsen, dit is door de hormonen dat is duidelijk, normaal kan ik redelijk leven met mijn bekkenklachten en heb echt zelden last iig nooit pijn.
Ach ja als dit het enige is en blijft dan komt het wel goed, vond de kwalen die ik bij Isa's zwangerschap had veel vervelender.
Kan het dus gelukkig wel relativeren nu nog de boel mobiliseren met medewerking van de fysio

en hopen dat alle andere kwaaltjes me bespaart blijven want snel bukken naar de wc pot gaat me nu echt niet lukken
Carmella als een arts je straks verteld dat een ruggenprik geen kwaad kan dan geloof die beste man of vrouw op hun woord, ze vertellen je echt geen onzin om jou te sparen
(dat kan ik wel lezen uit de rest van je berichten want dit zijn duidelijk horken en die geven je geen verdoving om jou te sussen) Ik vind ook nog steeds dat je iemand mee moet nemen naar het ziekenhuis de volgende keer die je bij kan staan en dat je anders toch een second opinion aan moet vragen want hoe ze met je als patient omgaan is in mijn ogen onmenselijk.
En straks als alles achter de rug is krijg je hier misschien grote problemen mee want je moet het straks wel emotioneel kunnen behappen en het een plekje geven. Nu leef je bij het moment en straks kijk je op je gemak terug en dan komt het besef pas goed aan van wat er nu allemaal met je gebeurt
Echt dit is het moment om wat assertiever te zijn niet als je kindje er eenmaal is, dan kan je dit alles niet meer veranderen of een andere wending geven.