Hoe gaat het met de (nieuwe) moeders, deel 66

gefeliciteerd simmu!
Dat klinkt als een ontzettend goede deal zeg!
Geniet van je wijntje, hoop dat ie niet te hard aankomt na 9 maanden alcohol-loos

Gefeliciteerd Simmu! Alvast welkom in Drenthe.

Sugar , hoe is het met je ???

voor simmu, sangdrax en selene!
YPPY en Lishe, allebei heel veel sterkte! Hopelijk zijn jullie koppies snel weer zoals jullie ze willen hebben!

simmu, gefeliciteerd!!!
Nog maar een maand. Hopelijk trekken de familie-perikelen dan ook wat bij.

quote:

Op maandag 6 oktober 2008 21:34 schreef YPPY het volgende:
Met mij gaat het wisselend, ik merk dat ik anders naar mezelf moet gaan kijken. Een paar maanden terug voelde ik me echt goed. Toen ging ik de medicijnen afbouwen. Het gaat nu minder goed, maar als ik oude dagboeken teruglees, ben ik nu ongeveer hetzelfde als ik 'vroeger' was. Ik denk dus dat het niet bij mij 'hoort' om zo goed te zijn als een paar maanden geleden. En daar moet ik mee leren omgaan. Dat is wel moeilijk, maar wel beter. De psycholoog vroeg of ik dan niet weer terug wilde naar de hogere dosis medicijnen, maar dat wil ik ook niet. Dus nu ben ik aan het leren mezelf goed te vinden zoals ik ben. En daar vrede mee te hebben, dat het bij me hoort om zo te zijn. En dan in januari weer verder afbouwen (laatste dosis).

Ik had hier niet meer gelezen, maar YPPY, wat moeilijk, om dat inzicht te hebben zo!
Kon je het vroeger ook, er vrede mee hebben?

Het lijkt me ook lastig hoor YPPY, vrede proberen te hebben met de persoon die je blijkbaar bent. Want diep in je hart wil je het natuurlijk gewoon anders. Maar ik vind het wel een knappe keuze en wens dat je je heel snel ok voelt met YPPY zoals ze is

Vroeger wist ik niet dat ik zo was, toen was het normaal om me zo te voelen en best wel heftige teksten in mijn dagboeken te schrijven (daar begon het mee, die vond ik tijdens het opruimen). Pas door die paar maanden dat het zo goed ging, weet ik dat het ook anders kan. Dat het niet altijd zo hoeft te voelen en dat 'alles' ook veel makkelijker kan. Dat is wel even flink confronterend. Maar ik weet ook dat ik het kan om zo te zijn. En het wordt steeds makkelijker, want dankzij de psycholoog leer ik beter met mezelf omgaan en de gedachtes minder negatief te laten zijn. In januari wil ik het laatste beetje medicijnen af gaan bouwen en dan moet ik weer verder kijken natuurlijk, maar tot die tijd ga ik gewoon weer veel bijleren over hoe ik ben en hoe ik daarmee om kan gaan.

Hier wordt eigenlijk druk overlegd over een 2e.

Ik zou best graag een 2e willen (ja ik weet dat ik heel hard riep, nooit meer), maar tot een week geleden wilde mijn man er echt niet meer aan. Hij had een paar punten waar ik hem geen ongelijk in kon geven. Maar opeens kwam mijn man nu dat een 2e wel erg leuk zou zijn. (Hij had onder andere wij jonge ouders gelezen, daar stond een artikel in over "oudere" vaders)

En nu twijfel ik dus weer. Het was wel heel veilig om te roepen dat ik best een 2e wilde maar dat M. niet wilde. Maar nu hij toch voor een 2e wilt gaan komt het best wel dichtbij.

Natuurlijk moeten we wachten tot ik geen borstvoeding meer geef. (Tot die tijd oefenen we wel gewoon) M. weet dat ik dat minimaal een jaar wil doen. Pas daarna kunnen we beginnen met de hormoontoestanden.

Maar wil ik dat wel, weer het ziekenhuis in? Weer de vele teleurstellingen? Weer een zwangerschap? Hoe moet dat met Jen? Werken? Opvang?

Ik ben eigenlijk ook heel blij dat ik net mn oude figuur weer terug begin te krijgen. Jen wordt wat ouder, wat ik stiekem veel leuker vind dan het hele kleine babietje.

Ik vind het een beetje moeilijk.

Hmmm, Ticootje, lastig. Wel iets waar niemand je bij kan adviseren helaas.
'Gelukkig' heb je sowieso nog uitstel van beslissing tot het einde van de borstvoeding.

Hoe het moet met Jen, werken en opvang zijn trouwens niet de dingen waar ik me zorgen om zou maken. Praktische zaken komen vaak best wel in orde.

Dat is idd iets waar ik me geen zorgen over maak.
We hebben nu ons leven ingericht op het hebben van een kindje en als het zo eens bekijk schuiven we daar moeiteloos een tweede bij.

De vraag is idd alleen 'wanneer'. En dat is zoiets heel persoonlijks. Jij hebt idd voor jezelf nog de bv grens als eerst en dan nog het medische gebeuren eromheen...

Ik hink hier op 2 gedachten. Ik wil eigenlijk wachten tot Sasha minimaal 1 jaar is (geen idee waarom precies, maar da's gewoon gevoelsmatig) en ik wil nog wat gewicht kwijt voor ik weer zwanger raak.
Dus ja... dan wachten tot Sasha 1 jaar is. Maar ja... het duurde de vorige keer ook iets van 16 maanden dus ja... het kan we eens lang gaan duren... dus mss dan toch nu maar al? Maar ja, wat nou als het toch gelijk in 1 keer raak is etc. etc.
Gelukkig is F. er stelliger in, die wil echt nog even wachten, en dus heb ik niet veel te willen.

quote:

Op donderdag 9 oktober 2008 12:17 schreef Ticootje het volgende:
Hier wordt eigenlijk druk overlegd over een 2e.

-knip-

En nu twijfel ik dus weer. Het was wel heel veilig om te roepen dat ik best een 2e wilde maar dat M. niet wilde. Maar nu hij toch voor een 2e wilt gaan komt het best wel dichtbij.

Heel herkenbaar dat gevoel. Als je lief dan ook ja zegt wordt het toch wel weer echt ofzo...
Het gevoel is nu wel weer weg hier inmiddels, we willen allebei graag gaan voor een 2e.

Kapitein_Pannekoek
Het gaat wel met me. Lief dat je naar me vraagt.

_{En nu je het vraagt: ik kom hier minder, omdat ik eens even echt moet stilstaan. Bij mezelf, mijn gezin, bij wat ik echt wil en vooral voel. Ik vlucht nogal in de pc en alle lijntjes die ik daar telkens uitgooi, dat is een veel te groot deel van mijn dag aan het worden. Niet eens echt in tijd, maar wel ook in hoeveel waarde ik hecht aan reacties. Dat gaat te ver nu en brengt me steeds verder weg van mezelf en waar het echt om draait.}

Een dikke kus voor iedereen hier, ik heb veel van jullie best in mijn hart zitten en hoop dat het met allemaal gewoon snel heel erg goed gaat en blijft gaan.

quote:

Op donderdag 9 oktober 2008 12:36 schreef Brighteyes het volgende:
Dat is idd iets waar ik me geen zorgen over maak.
We hebben nu ons leven ingericht op het hebben van een kindje en als het zo eens bekijk schuiven we daar moeiteloos een tweede bij.

De vraag is idd alleen 'wanneer'. En dat is zoiets heel persoonlijks. Jij hebt idd voor jezelf nog de bv grens als eerst en dan nog het medische gebeuren eromheen...

Ik hink hier op 2 gedachten. Ik wil eigenlijk wachten tot Sasha minimaal 1 jaar is (geen idee waarom precies, maar da's gewoon gevoelsmatig) en ik wil nog wat gewicht kwijt voor ik weer zwanger raak.
Dus ja... dan wachten tot Sasha 1 jaar is. Maar ja... het duurde de vorige keer ook iets van 16 maanden dus ja... het kan we eens lang gaan duren... dus mss dan toch nu maar al? Maar ja, wat nou als het toch gelijk in 1 keer raak is etc. etc.
Gelukkig is F. er stelliger in, die wil echt nog even wachten, en dus heb ik niet veel te willen.

Nouja, dat dus. Een of twee maakt niet zo heel veel uit. Wat ik wel in mijn achterhoofd heb zitten:

We hebben voor zover we nu kunnen zien heel veel geluk gehad met Ruben wat betreft autistische stoornissen, als we zeggen "we gaan voor een tweede", dan moet je je erbij neer kunnen leggen dat een tweede wel een stoornis kan hebben.

Hoe zal een zwangerschap lopen met Ruben ernaast? De vorige zwangerschap was op zijn minst dramatisch, nu is er gelukkig meer bekend en weet men waar de knelpunten zitten, maar misschien moet ik wel weer vrij snel rust houden en is dat te realiseren met een kleintje?

Ik wil zelf graag nog een kindje, maar is dat wel reeel? Zou ik dat zelf wel aankunnen, want dat is nog meer "onzekerheid en onplanbaarheid"

Kortom, ik voelde me eigenlijk wel prima met "zien wat er gaat gebeuren". En tja, een tweede kindje zou hier ondanks al die twijfels heel erg welkom zijn, dat hebben we wel gemerkt Maar serieus klussen, dat is niets voor mij en Bert.

quote:

Op donderdag 9 oktober 2008 14:09 schreef Sugar het volgende:
Kapitein_Pannekoek
Het gaat wel met me. Lief dat je naar me vraagt.

_{En nu je het vraagt: ik kom hier minder, omdat ik eens even echt moet stilstaan. Bij mezelf, mijn gezin, bij wat ik echt wil en vooral voel. Ik vlucht nogal in de pc en alle lijntjes die ik daar telkens uitgooi, dat is een veel te groot deel van mijn dag aan het worden. Niet eens echt in tijd, maar wel ook in hoeveel waarde ik hecht aan reacties. Dat gaat te ver nu en brengt me steeds verder weg van mezelf en waar het echt om draait.}

Een dikke kus voor iedereen hier, ik heb veel van jullie best in mijn hart zitten en hoop dat het met allemaal gewoon snel heel erg goed gaat en blijft gaan.

En jij zit in vele harten hier op FOK, Sugar. En dat zijn er veel...heel veel, want moederharten kloppen door in de hartjes van hun kinderen. En wij OUD(ers) hebben een heleboel kinderen die wij onwijs lief hebben,

Ik wens je zoveel goeds

Suugje, je hebt het mooi geformuleerd.
En jij ook KP.

Troel, wat een lastig dilemma. Ik PM je er binnenkort een keertje over, heb er wel wat over te vertellen. Ben nu alleen een beetje te druk.

_{* Brighteyes vraagt zich altijd af wat toch de toegevoegde waarde is van hier posten dat je iemand gaat PM-en met dingen die je blijkbaar hier niet wil posten.
Behalve dan het stiknieuwsgierig maken van andere mensen.}

Suug, wat goed verwoord. Ik betrapte me er laatst ook op. Dus inderdaad ook even een kleine pauze ingelast.

Ik vecht nog steeds een beetje met mezelf en herken in veel van jullie bepaalde dingen van mezelf. Vooral het feit dat ik meer naar mezelf moet leren luisteren en ook tevreden moet zijn met wie ik ben. Alleen geloof ik dat ik nog er even achter moet komen wie ik ook al weer ben. Niet alleen mama van... en echtgenoot, maar ook nog gewoon Chacama. Ach, ik heb er wel vertrouwen in dat dit gaat lukken. En misschien ook weer eens met wat extra hulp van buitenaf. Die me leert inzien dat ik niet alleen maar voor andere hoef te leven, maar ook zelf mag durven genieten van 'ikke' zijn.

Ik denk wel dat ik bij een 2e zwangerschap veel bewuster van de tijd ga genieten. Dat ik minder zenuwen heb over hoe en wat. En zeker het punt dat ik niet meer alles ga opeten wat in mn buurt komt.

Ook de onzekerheden die ik had bij Jen de eerste maanden zullen bij een 2e waarschijnlijk veel minder zijn.

Toch vind ik het ook heel jammer dat ik eerst moet stoppen met bv en dan pas voor een 2e kan gaan, ik had het bijvoorbeeld helemaal leuk gevonden om 2 kindjes aan de borst te hebben.

Dat is idd wel jammer dan Ticootje.
Is er echt helemaal geen kans op? Als jullie nu (of na een jaar dan) zonder voorbehoedsmiddelen zouden vrijen?

quote:

Op donderdag 9 oktober 2008 15:43 schreef Ardenlyn het volgende:
Hier wilde ik ook echt geen 2de toen ik nog zwanger was van Maarten maar nu ben ik er voor bijna 100% zeker van dat ik nog echt wel een 2de wil
Lijkt mij prachtig nog een kindje erbij. Ook erg vermoeiend maar ook zo mooi
Het zal druk zijn maar die onzekerheden die ik met Maarten had tijdens de zwangerschap, bevalling en daarna zullen veel minder zijn.

Als we voor een 2de gaan wacht ik wel tot in ieder geval tot volgend jaar. Eerst opladen na al die tijd van vermoeidheid.

F. en ik zeiden vanmorgen, om 5.45, over het hoofdje van Sasha heen, nog tegen elkaar 'Mooi he! ' 'Nog veel mooier dan ik ooit had gedacht.'

quote:

Op donderdag 9 oktober 2008 15:38 schreef Brighteyes het volgende:
_{* Brighteyes vraagt zich altijd af wat toch de toegevoegde waarde is van hier posten dat je iemand gaat PM-en met dingen die je blijkbaar hier niet wil posten.
Behalve dan het stiknieuwsgierig maken van andere mensen.}

_{in mijn optiek, hetzelfde als het topic van vivi.. begrijp me neit verkeerd, ben blij voor der, maar om openlijk mensen te bedanken die haar achter de deuren gesteund hebben, roept ook veel vragen op lijkt mij ?
Maar goed dat kan misschien wel een rare gedachten kronkel van mij zijn}

Ja idd, BE, daar heb je eigenlijk wel gelijk in.
Het was niet bedoeld om mensen nieuwsgierig te maken. Helemaal niet eigenlijk.
Maar waarom ik het dan post? Nou ehm... eigenlijk precies om wat ik zeg, ik heb er wel wat over te zeggen en heb er nu geen tijd voor.
_{Maar ik stuur je tzt wel een CC'tje hoor.}

Oh, en het is niets opzienbarends, geen 'tweede getwijfel' mijnerzijds. Meer over de overwegingen voor een tweede 'als je iets mankeert' (om het kort door de bocht even zo te noemen). Dat is nl wél op mij van toepassing.

_{Oh gut, nu gaan al die stiknieuwsgierige mensen zich afvragen wat ik dan mankeer?!
Speur mijn history maar na, als je het zo graag wil weten.}

quote:

Op donderdag 9 oktober 2008 15:54 schreef _evenstar_ het volgende:

[..]

_{in mijn optiek, hetzelfde als het topic van vivi.. begrijp me neit verkeerd, ben blij voor der, maar om openlijk mensen te bedanken die haar achter de deuren gesteund hebben, roept ook veel vragen op lijkt mij ?
Maar goed dat kan misschien wel een rare gedachten kronkel van mij zijn}

Eensch, behalve dan dat zij uiteindelijk wel nog het verhaal postte.

Moonah!
Ik ben gewoon eigenlijk nieuwsgieriger dan goed voor me is hoor!

jij? nieuwschierig? heulemaaaaaaaaal niet!!