Hulp bij schrijven geboorteplan

Ik wil mijn plan van te voren met de gyn doorspreken zodat ik ook van de kant van het zkhs zicht krijg op wat de mogelijkheden zijn etc. Tevens heb ik een ervaren persoon die samen met mij mijn plan opstelt want ik heb zelf (nog) geen verstand van bevallen

Ik had geen geboorteplan, toen ik 5 jaar geleden beviel was dat ook helemaal niet "in" volgens mij. Ik heb er destijds niemand over gehoord, ook niet mijn mede-zwangeren van de zwangerschapsgym.
Ook met mijn partner eigenlijk niks doorgesproken; onze instelling was dat we het maar gewoon over ons heen lieten komen. En ik heb een heel goede bevalling gehad .

quote:

Op vrijdag 1 mei 2009 08:24 schreef DJMO het volgende:
en nog iets ik had ook zo'n mooi plan geschreven, ik gaf onder meer aan bv geen ruggeprik te willen ook al had ik pijn .. mensen wat heb ik de afdeling bij elkaar geschreeuwd tot ik pijnstilling en vlak daarop een ruggeprik kreeg het is dus ook mogelijk dat je zelf van je plan af wil wijken ook al zeg je van te voren dat het ziekenhuis er niet van af mag wijken... ik zou dus goed nadenken voor je iets opschrijft

Ja, maar dat is op te vangen door erin te zetten dat je het niet wilt totdat jij (of je partner) het specifiek aangeeft

quote:

Op zondag 3 mei 2009 12:36 schreef Troel het volgende:

[..]

Ja, maar dat is op te vangen door erin te zetten dat je het niet wilt totdat jij (of je partner) het specifiek aangeeft

en dat was ik dus vergeten volgende keer geen plan voor mij iig. ik laat het wel op zijn beloop, werkte prima bij de eerste, en bij de tweede kwam er van dat hele plan niets terecht

Waarom voor een aantal van jullie beslist geen pethidine?

Omdat pethidine bij je kind terecht komt. Mijn visie: ik ga niet 9 maanden lang bepaalde etenswaren laten staan omdat ze schadelijk kunnen zijn voor mijn kindje om dan op de laatste dag nog even een shot morfine te laten zetten wat ook bij mijn kind komt.

Ik ben inmiddels ook begonnen met het schrijven van een geboorteplan. Deze komt zowel in mijn VK-rapport als in mijn boekwerken die mee gaan naar het ziekenhuis. Zie ik dan nog ergens iets over het hoofd of is dat voldoende?

oh, thnx voor de schop rocka!

ik wil graag weten of ik echt een geboorteplan moet schrijven ofzo of is het voldoende om aan te geven bij mijn verloskundige dat ik bijvoorbeeld geen pethidine wil hebben maar dat ik verder wel graag pijnstilling wil zodra ik erom vraag?

Volgens mij is het handiger op papier te hebben. Ik ben normaal gesproken best mondig maar was tijdens mijn bevalling enorm in mezelf gekeerd en er kwam weinig tot niets zinnigs uit. Wat dat betreft heb ik het echt als een gemis ervaren dat ik mijn wensen niet voldoende kenbaar kon maken of had gemaakt...

Hmm das wel waar, ik heb het wel al heel vaak met mn lief erover gehad en afspraken gemaakt met hem dat hij moet beslissen enzo in dat soort gevallen. (en uiteraard weet hij wel wat ik wel en niet wil enzo en wat pethidine is )
Ik ga t woensdag wel es overleggen met mn vk

Mijn verloskundige had het wel aangeraden, zeker ook voor het geval je overgedragen wordt naar het ziekenhuis. En ook zodat niet alleen zorgverleners je wensen kunnen lezen, maar ook als 'spiekbriefje' voor je partner (of wie er dan ook bij de bevalling aanwezig is). Want wat was nou ook alweer dat ene middel dat ze absoluut niet wou? Dat kan in de stress wel eens even lastig zijn.

In mijn geboorte/kraamplan stond het volgende:
- Geen arts/verpleegkundige in opleiding
- Geen pijnstilling, tenzij ik daar zelf uitdrukkelijk om vroeg
- Gebruik van medische handelingen (knip, keizersnede, vacuumpomp, tang) zo lang mogelijk uitstellen
- Kindje direct op mijn blote buik
- Foto's maken direct na de bevalling
- Tijd voor ons 3-en
- Helpen met aanleggen en borstvoeding op gang brengen binnen het uur
- Kindje badderen in dezelfde kamer (zodat ik overal zicht op kon houden)
- Kindje wordt onder geen beding mee genomen naar een andere ruimte buiten het zicht van mij of mijn partner, tenzij medisch noodzakelijk
- Er is ten alle tijden iemand (een voor mij vertrouwd persoon) bij me tijdens het hechten (mits noodzakelijk)
- In geval van keizersnede blijft mijn partner ten alle tijden bij de kleine
- In geval van keizersnede mag mijn moeder bij me blijven tijdens het hechten
- In geval van keizersnede/hechten onder algehele narcose, krijgen alleen mijn partner & artsen het kindje te zien (ik wilde graag de eer hebben, mijn kindje eerder vast te houden&zien dan langskomende familie/vrienden)
- Maximaal 3 mensen gelijktijdig aan mijn bed
- Bezoek enkel binnen de bezoektijden en op afspraak
- Kindje gaat niet van hand tot hand zonder overleg met de ouders
- Kindje krijgt borstvoeding en kraamzorg zal trachten hier een nuttige bijdrage aan te leveren
- Huisdieren zijn onderdeel van ons gezin, zij worden onder geen beding opgesloten

En nog wat kleine dingetjes... Ze hebben alle regels nageleefd bij mij... Geweldige bevalling gehad, en een heel comfortabel verblijf in het ziekenhuis (kritieke zwangerschapsvergiftiging achter de rug, dus moest langer blijven).

Ik heb mijn geboorteplan uit de pc gegooid . Ik benwel heelblij dat ik het geschreven heb.Het was een goede leidraad voor mijzelf én Mike over hoe we wilden dat bepaalde dingen zouden gaan. Vrijwel alles wat ik had bedacht was ook standaard in het ziekenhuis (denk aan liever scheuren dan knippen, binnen het uur aanleggen). Het was ook prettig dat ik aangegevenhad dat ik ADD heb en daarom maar 1 persoontegelijk aanmijn bedwilde hebben als eriets uitgelegd/ gevraagd werd. Daar hebben ze zich ook aan gehouden en alles werd uitgebreid uitgelegd. Ik wilde geen pethidine maar toen ik wel pijnstilling wilde was dat de enige optie, ze hebben daarom uit zichzelf een lagere dosis gegeven.
Jammer was dat de kinderarts-assistent nietwist datik Ruben zelf wilde aankleden en hem na het onderzoeken meteen een luier omdeed en al zoekende was naar kleertjes. Toen we hem vertelden datik het ging doen keek hij even raar. Het kan dus hè dames! Je kan prima je eigen kindje aankleden bij jou op je bed.

quote:

Op vrijdag 1 mei 2009 16:40 schreef DuchessX het volgende:
Ik wil mijn plan van te voren met de gyn doorspreken zodat ik ook van de kant van het zkhs zicht krijg op wat de mogelijkheden zijn etc. Tevens heb ik een ervaren persoon die samen met mij mijn plan opstelt want ik heb zelf (nog) geen verstand van bevallen

Mijn/ons plan zit al in het dossier, besproken met gyn en wel
Geeft echt een prettig gevoel dat er duidelijkheid is over wat wij wel en niet willen. Ik realiseer me wel dat er mss wel dingen zullen zijn die op het moment supreme anders zullen lopen, maar dat zien we dan wel weer
En uiteindelijk is het ook ons goed recht om ergens van af te wijken of van gedachten te veranderen tijdens het proces, dus ik voel me niet persé gebonden, maar heb wel de regie (grotendeels)

quote:

Op woensdag 1 oktober 2008 15:26 schreef Five_Horizons het volgende:
Een geboorteplan

Erm....

Tegenwoordig verloopt alles volgens een strak plan, als je sommige mensen mag geloven. Vakantieplanning, carriereplanning, belastingplanning en nu dus ook geboorteplanning. Ik zou er helemaal gek van worden.

quote:

Op dinsdag 28 juli 2009 01:44 schreef Bolkesteijn het volgende:

[..]

Tegenwoordig verloopt alles volgens een strak plan, als je sommige mensen mag geloven. Vakantieplanning, carriereplanning, belastingplanning en nu dus ook geboorteplanning. Ik zou er helemaal gek van worden.

Geslacht: Man

Denk dat je de intentie van een geboorteplan niet echt begrijpt en ook (nog?) geen idee hebt van de impact van een bevalling

quote:

Op dinsdag 28 juli 2009 01:47 schreef DuchessX het volgende:

[..]

Geslacht: Man

Denk dat je de intentie van een geboorteplan niet echt begrijpt en ook (nog?) geen idee hebt van de impact van een bevalling

Waarom zou een man hierover geen zinnige mening kunnen hebben..? Geboortes zijn écht niet alleen het gebied van de vrouw, ondanks dat vele vrouwen dat denken.

Ik kan het ook niet nalaten om te denken: Jee zeg, chill, het ziekenhuis heeft écht het beste met je voor, laat alles gewoon op je afkomen, komt echt goed. Idd wensen mbt medicijnen en dergelijke kun je wel doorgeven, of als je zelf iets 'mankeert' waar duidelijk rekening mee gehouden moet worden. Maar het feit dat mijn generatie is geboren en gelukkig opgegroeid zonder geboorteplan, zegt wel dat het iets van de huidige (toch echt wel op plannen gerichte) samenleving is.

Mij even verplaatsend in het ziekenhuis, lijkt het mij lastig om geen standaard protocol te kunnen volgen, maar dat je bij elke bevalling eerst een boekje open moet doen (en dus vantevoren moet bestuderen). Natuurlijk moeten ze rekening houden met de wensen van de patient, maar het moet ook werkbaar blijven. Hoe naar het misschien ook is om te beseffen, maar het ziekenhuis zit niet 9 maanden op jou te wachten, zoals jij 9 maanden op je kindje wacht. Daar gaat het leven gewoon door, terwijl voor jou de wereld even om jou en je baby lijkt te draaien.

Maargoed, wellicht biedt het rust ofzo, zo'n plan. Denk dat het mij alleen maar extra stress op zal leveren, want owee als het dan niet volgens plan verloopt...

Ik denk dat het idd voor een deel van de vrouwen om de rust gaat ja. Of in het geval van een enkeling gaat het om dingen die jijzelf (of je partner, vergeet die niet ) mankeert. Maar verder tsja...
Zoals ik dus al een paar posts eerder zei, ik wil wel aangeven dat ik liever geen pethidine wil als pijnstilling, en het liefst geef ik ook aan dat ik zodra ik erom vraag wel een ruggeprik krijg (like duh ). Maar verder wil ik het denk ik gewoon liever over me heen laten komen.
Het is bij "mijn" ziekenhuis standaard dat kindjes bloot op de buik van de moeder worden gelegd na de geboorte, ook het aanleggen binnen het uur is standaard, het is standaard dat de partner altijd mee gaat als de baby onverhoopt de kamer uitmoet enz enz. Wellicht dat het voor iemand anders fijn voelt om dat allemaal nog even op te schrijven ofzo maar ik persoonlijk heb die behoefte niet zo, juist omdat ik me gerustgesteld voel dat dit de standaard-procedure is in het ziekenhuis. En zo zijn er nog meer dingen die iemand anders ook al zei (liever scheuren dan knippen, kunstverlossing liever niet enz.)
En voor wat betreft mijn partner, ik heb met hem de bevalling wel een miljoen keer doorgenomen, hij is bepaald niet dom te noemen, hij weet wat pethidine is (wist ie al) en hij weet het verschil tussen een ruggeprik en pethidine en waarom ik die liever niet wil. Sterker nog hij kwam er zelf mee of ik niet beter een ruggeprik kon nemen want de verhalen over pethidine bevielen hem niet zo. Met andere woorden, ik denk dat hij, ook in the heat of the moment, toch nog steeds wel goed in staat zal zijn om mijn wensen mbt pijnstilling door te geven.

Maar goed, ik ga het even bespreken met de vk morgen. Mocht zij toch graag willen dat ik het zwart-op-wit zet dan zal ik dat doen maar meer dan de pijnstilling hoeft er wat mij betreft eigenlijk niet in.

quote:

Op dinsdag 28 juli 2009 08:34 schreef Pyttpytt het volgende:
Ik kan het ook niet nalaten om te denken: Jee zeg, chill, het ziekenhuis heeft écht het beste met je voor, laat alles gewoon op je afkomen, komt echt goed.

Mij even verplaatsend in het ziekenhuis, lijkt het mij lastig om geen standaard protocol te kunnen volgen.

Nou, dan moet je eens een of twee van die plannen zien. Daar zitten echt geen rare eisen bij.
Zoals geen stagiares erbij, of wie het eerste het kind vasthoudt.
Het gaat juist om eenvoudige kleine dingen die helemaal geen moeite kosten om rekening te houden.
Het punt is juist dat de vrouw op dat moment te druk/uitgeput is om zich met dat soort geneuzel bezig te houden.

Stel je voor: Ligt ze daar helemaal uitgeput, gaat het kind van hand tot hand voordat ze het zelf een keertje vast mag houden. Net op het moment dat ze niet in staat is voor zichzelf op te komen wordt ze volledig genegeerd. Dat is niet leuk, en het is niet nodig.

Daarom zijn die plannen er. Ze zijn niet bedoeld als script.

[ Bericht 0% gewijzigd door mgerben op 28-07-2009 10:39:37 ]

Bij de geboorte van Emma (mijn eerste) zijn er wat dingen anders gegan dan ik mij voorgesteld had. Daardoor had ik ietwat nare nasmaak van het hele gebeuren. Bij de jongste wilde ik dat voorkomen. Daarom een geboorteplan, het was een hele geruststelling dat veel van wat ik had bedacht standaard praktijk was in het ziekenhuis, maar hé dat wist ik niet van tevoren.

quote:

Op dinsdag 28 juli 2009 10:50 schreef Jelief het volgende:
Bij de geboorte van Emma (mijn eerste) zijn er wat dingen anders gegan dan ik mij voorgesteld had. Daardoor had ik ietwat nare nasmaak van het hele gebeuren. Bij de jongste wilde ik dat voorkomen. Daarom een geboorteplan, het was een hele geruststelling dat veel van wat ik had bedacht standaard praktijk was in het ziekenhuis, maar hé dat wist ik niet van tevoren.

kan me dat goed voorstellen hoor als je eerst een nare ervaring had of net als bij Duchess en Juup bijvoorbeeld dan kan ik me het nut van zo'n plan goed indenken.

quote:

Op maandag 27 juli 2009 20:02 schreef huuphuup het volgende:
oh, thnx voor de schop rocka!

ik wil graag weten of ik echt een geboorteplan moet schrijven ofzo of is het voldoende om aan te geven bij mijn verloskundige dat ik bijvoorbeeld geen pethidine wil hebben maar dat ik verder wel graag pijnstilling wil zodra ik erom vraag?

Ik denk dat ik het dit keer in groot lettertype uitprint en op de deur van de verloskamer laat hangen, een kopie op de monitor en nog eentje in mijn kruis

quote:

Op donderdag 30 juli 2009 04:27 schreef Troel het volgende:

[..]

Ik denk dat ik het dit keer in groot lettertype uitprint en op de deur van de verloskamer laat hangen, een kopie op de monitor en nog eentje in mijn kruis

Vooral die laatste is belangrijk, want dan heeft je baby het gelijk op z'n hoofd geplakt zitten bij geboorte

Ontopic: Wij hebben ook een geboorteplan geschreven. Wij zitten in een situatie waarin mijn kennis rondom zwangerschap en geboorte gewoon heel veel groter is dan die van mijn vriend. Daarom is een geboorteplan voor ons een goed middel om te bekijken wat we allebei wél of juist níet willen en waarom. In het geval van een thuisbevalling hebben we maar weinig specifieke wensen (geen stagiaires, geen vliezen breken bij normale vordering en geen knip op andere indicatie dan foetale nood).
In het ziekenhuis kom je daarentegen in een heel andere setting terecht met onbekende mensen en dan kan het wat mij betreft echt geen kwaad om je eigen mening te laten horen. Ook dan bestaan nog dezelfde wensen, maar dat wordt in mijn geval uitgebreid met bijvoorbeeld 'geen caputelectrode bij goede uitwendige registratie' of, zoals anderen ook al noemden 'geen pethidine en geen remifentanyl'.

@ Bolkesteijn en Pyttpytt: Dat een bevalling zich niet laat regiseren, dat begrijpt iedereen. Maar over bepaalde onderdelen kun je best nadenken en keuzes maken, zolang medisch verantwoord. Daarbij is een geboorteplan echt geen boekwerk, maar hoogstens 2 pagina's overzichtelijk ingedeeld met de wensen van de ouders. Dat kost een zorgverlener maximaal twee minuten om door te kijken. Daarnaast wordt het niet voor niks door diezelfde zorgverleners aangeraden te schrijven: door er bewust over na te denken en over te spreken met elkaar, is het een goede voorbereiding op de bevalling in al z'n soorten en maten.
[nuance] Betekent overigens natuurlijk niet dat je zonder geboorteplan geen goede bevalling kunt hebben. [/nuance]

quote:

Op dinsdag 28 juli 2009 01:44 schreef Bolkesteijn het volgende:

[..]

Tegenwoordig verloopt alles volgens een strak plan, als je sommige mensen mag geloven. Vakantieplanning, carriereplanning, belastingplanning en nu dus ook geboorteplanning. Ik zou er helemaal gek van worden.

het werkt zeg maar net zoals een bedrijfsplan opstellen bolkie. je bedenkt van te voren goed wat de bedoeling is, dan begint de boel en met een hoop mazzel gaat het zo ongeveer als wat je voor ogen hebt. en wat anderen al zeggen; noodgevallen zijn uitgezonderd. maar wat moet je doen als het een spoedkeizersnee wordt. moet je partner dan bij jou blijven of bij de baby? het is wel handig dat soort dingen vooraf te bespreken.

overigens nog een kanttekening tussendoor. ik had ook een geboorteplan, ook met 'geen coassistentgeleuter'. en toen vroegen ze ons toen we aankwamen of we niet een meeloopstudent wilden. een coassistent die zijn eerste dingen doet. die mag dan helemaal niks medisch doen, maakt een rondje door alle afdelingen (gyn dus...) en blijft bij de bevalling. de hele bevalling. en staat ons bij. drinken halen, medisch jargon vertalen. algeheel onder de indruk zijn. wij hebben dat dan weer wel als erg prettig ervaren, itt die coassistenten.

quote:

Op dinsdag 28 juli 2009 08:34 schreef Pyttpytt het volgende:

[..]
Hoe naar het misschien ook is om te beseffen, maar het ziekenhuis zit niet 9 maanden op jou te wachten, zoals jij 9 maanden op je kindje wacht. Daar gaat het leven gewoon door, terwijl voor jou de wereld even om jou en je baby lijkt te draaien.

Dat klopt helemaal. En doordat ze bijvoorbeeld niet op mij hebben zitten wachten, liep het halve ziekenhuis mijn beval kamer in om gaasjes te pakken terwijl ik daar in mijn blote foef lag. En doordat ze het zo druk hadden moest ik na het werpen gelijk vertrekken en heb ik 4 uur lang moeten wachten voordat iemand zo goed was om me onder de douche te zetten, terwijl ik prima zelf in staat was om in de bevalkamer even onder de douche te springen en hier ook om gevraagd heb. Ook hadden ze bijna een spuit pethidine in mijn been gezet, ondanks dat ik bij de verloskundige aan had gegeven dat ik dat niet wilde. Maar de verloskundige was al uit het ziekenhuis vertrokken omdat ze het ook druk had .

Als ik nou op papier had gezet dat ik dat laatste niet wilde, en ook geen prijs stelde op een bijna constant open deur door al het verplegend personeel wat binnen kwam, was het voor mij al een stuk relaxter geweest. En ik had eigenlijk moeten eisen dat ik onder de douche mocht. Maar op zo'n moment is dat nogal ver weg, waar je anders mondig genoeg bent. En daar is een plan dan uitermate geschikt voor.

Je kan wel in en plan zetten dat jij in een kamer met een dichte deur wilt, maar als elders de gaasjes op zijn, dan zullen ze toch echt binnenkomen om die te halen, of het nou in jouw plannetje staat of niet. Dat deden ze lijkt me niet om jou te pesten maar om een andere patient te helpen.
Ik heb veel ziekenhuiservaring (als dochter van twee patienten). Soms moesten mijn ouders ook in benarde posities wachten, maar als er even geen personeel beschikbaar is, dan is dat gewoon dikke pech. Gelukkig was ik er dan om mijn ouders' poepbroek te verschonen, want de nachtzusters hadden 4 andere poepbroeken en een sterfgeval. Overmacht heet zoiets, of onderbezetting... Dat laatste is aan de overheid te danken, en niet aan het ziekenhuis en al zeker niet aan het personeel. Medisch personeel, met name verpleegsters, lopen vaak op de toppen van hun kunnen.

En dat jij 4 uur op een douche hebt gewacht, heel jammer, kan ik me voorstellen, maar wie weet was het personeel wel bezig met een spoedbevalling elders, misschien een met minder gelukkige afloop dan bij jou. En dan zul je moeten respecteren dat zulke gevallen dan echt voor jouw douche gaan. want er zijn nog veeeeele andere patienten. Het is echt niet alleen maar onwil van hun kant, meestal gewoon keiharde werkdruk. Het zou wat zijn zeg, "even wachten hoor met kind uitpoepen, de buuf eist een douche".

quote:

Op dinsdag 4 augustus 2009 07:28 schreef Pyttpytt het volgende:
En dan zul je moeten respecteren dat zulke gevallen dan echt voor jouw douche gaan. want er zijn nog veeeeele andere patienten. Het is echt niet alleen maar onwil van hun kant, meestal gewoon keiharde werkdruk. Het zou wat zijn zeg, "even wachten hoor met kind uitpoepen, de buuf eist een douche".

Ik heb inmiddels ook aardige ziekenhuiservaring opgebouwd en ik denk er met veel warme gevoelens aan terug doordat de mensen juist niet zo laconiek waren als jij. De mensen van het OLVG gaven mij niet het gevoel dat ik de zoveelste patiënt was of dat ze wel iets beters te doen hadden. Dat was zo fijn!

Er gingen ook wat dingen mis. Toen ik op de intensive care lag knipte een verpleegkundige per ongeluk mijn diepe lijn door. Ik heb een week op de verpleegafdeling in een kamer gelegen met drie mannen (met een heel ander ziektebeeld dan ik: AIDS). En toen mijn vader op sterven lag besprak het intensive care-personeel alledaagse zaken zoals wat er op het menu stond, waar ze zich wat opgelaten om voelden. Dat kon mij allemaal niets schelen omdat iedereen vooral zo ontzettend lief en deskundig was.

Een van de redenen dat ik graag in het OLVG beval is omdat ik verwacht daar juist wel behandeld te worden alsof ze 9 maanden op me gewacht hebben. Al voordat ik zwanger was werd ik er opgevangen om scenario's door te spreken en hadden ze in teamverband overleg gehad over mijn situatie. Zo hoort het, mijns inziens, en die mensen hebben ook heus andere dingen te doen.

Begrijp me niet verkeerd, ik ben niet laconiek, en heb juist erg veel respect voor verplegend personeel. Ik denk met goede gevoelens terug aan de tijd dat mijn ouders daar lagen. Zij waren ziek, maar ook de kinderen werden als patiënt 'behandeld'. Juist omdat ik goed begrijp hoe de wereld in het ziekenhuis werkt, heb ik er ook begrip voor soms even te moeten wachten.
Mijn ouders zeiden dat ook vaak. Ze werden met alle liefde van de wereld behandeld en verzorgd, niets was te gek, (het hele gezin mocht in het Erasmus overnachten en we kregen nog te eten ook) maar ze waren niet alleen, soms moet je nou eenmaal even wachten.
Mijn moeder werd bijvoorbeeld een keer verschoond (6 uur 's ochtends), en toen zat de buurman te zeuren dat ie per sé nú geschoren moest worden. Ja zei de zuster toen ook, je moet gewoon even wachten, ben nu eventjes bezig met iets dringenders. Zo is het nou eenmaal, het gaat er anders dan thuis.

Dus in een plan kun je wel van alles willen, rust en vrede en alle aandacht, en dat zal ook zonder je plan echt de insteek wel zijn van het personeel in het ziekenhuis, maar het moet ook kunnen. Soms is het even topdrukte, en dan gaan zaken toch anders dan gepland...

Gekke vraag misschien: hoe (en ook wie?) zie je er op toe dat al het ziekenhuispersoneel zich aan jou geboorteplan houdt? Ik begrijp best dat je het met de verloskundige bespreekt van te voren, maar er zijn meestal (veel) meer mensen in de verloskamer. Ik kan me niet voorstellen dat die allemaal jou geboorteplan uit het hoofd leren. Ik vind het een mooi idee, maar zie de uitvoering nog niet helemaal voor me.

bij ons had de verloskundige het in ons dossier gestopt en met grote letters GEBOORTEPLAN AANWEZIG! op de enveloppe geschreven.

natuurlijk kan het zo zijn dat wat er in staat het raam uitgegooid wordt wegens allerlei onvoorzienne dingen. maar zelfs dan nog vonden wij het in ieder geval prettig om van alles vooraf doorgedacht te hebben. in het ziekenhuis werd er ook rekening mee gehouden in de vorm van vanalles aan ons vragen & uitleggen.

Ik denk ook dat dat het hele punt is, dat je de dingen die anders lopen prima kunt accepteren juist omdat je in een goede ambiance ontvangen bent. Ik kan bijvoorbeeld altijd zonder afspraak bij mijn verloskundige langs als ik me ergens zorgen om maak, maar daar staat wel tegenover dat ik ook vaak lang in het ziekenhuis moet wachten als ik een reguliere afspraak heb. Ze nemen niet alleen de tijd voor mij, maar ook voor anderen. En als ik aan mijn eigen ziekenhuisbezoek terugdenk dan heb ik ook vaak lang moeten wachten, bijvoorbeeld toen er iets mis ging met de administratie rondom mijn lunch en diner, maar daar stond dan weer tegenover dat een verpleegkundige speciaal voor mij om de hoek shoarma ging halen.

Als je niet het gevoel hebt dat je omgeving erop gericht is om jou een zo fijn mogelijke ervaring te laten hebben, dan tikt alles aan. Veel vrouwen schijnen een nare bijsmaak over te houden aan hun bevalling doordat ze het gevoel hebben geleefd te zijn, zeg maar. Ik weet niet of een geboorteplan zoiets kan voorkomen. Het lijkt mij zinvoller om bijvoorbeeld een ziekenhuis uit te kiezen waarvan je weet dat er zorgvuldig met je omgegaan wordt (al kun je ook dan natuurlijk ineens vervelende mensen treffen, of mensen die hun dag niet hebben).

Toch heb ikzelf ook een geboorteplan gemaakt waarin wat eenvoudige dingen zijn vastgelegd. Dat geeft me inderdaad rust vooraf en ik hoop er ook mee te voorkomen dat ik achteraf alsnog een gevoel van machteloosheid krijg. Bovendien is het een handig documentje om met mijn vriend door te spreken wat ik wil, en om samen met de verloskundige te kijken of ik reeële verwachtingen heb. Er zijn geen zaken in opgenomen zoals 'ik vind co-assistenten prima maar ik wil niet als object behandeld worden'.

In mijn geboorteplan staat bijvoorbeeld wel in dat ik nu al weet dat ik een ruggenprik wil en dat ik graag wil dat vanaf het moment dat ik in het ziekenhuis kom alle voorbereidingen getroffen worden om mij die ruggenprik te laten krijgen (dus niet te laat antistolling toedienen in mijn geval bijvoorbeeld). Misschien gaat dat allemaal vanzelf wel goed in het ziekenhuis, maar misschien ben ik wel te zeer in mezelf gekeerd om ernaar te vragen of zie ik een tijdje net de juiste persoon niet om ernaar te vragen. Ik weet van mezelf dat ik in zo'n situatie niet bepaald assertief ben.

Overigens vind ik het ook fijn om de andere plannen te lezen, omdat die me aan het denken zetten over zaken waar ik zelf niet bij stilgestaan had. Ik zou graag de mechanische aspecten van mijn bevalling meemaken, zoals het geboren zien worden en het uitvoeren van de reflextests. Als er bloed bij me afgenomen wordt vind ik het ook leuk om alles mee te maken, te zien hoeveel flesjes gevuld worden en hoe snel of langzaam dat gaat.

quote:

Op vrijdag 1 mei 2009 19:26 schreef MaLo het volgende:
Ik had geen geboorteplan, toen ik 5 jaar geleden beviel was dat ook helemaal niet "in" volgens mij. Ik heb er destijds niemand over gehoord, ook niet mijn mede-zwangeren van de zwangerschapsgym.
Ook met mijn partner eigenlijk niks doorgesproken; onze instelling was dat we het maar gewoon over ons heen lieten komen. En ik heb een heel goede bevalling gehad .

Ik had het eigenlijk precies hetzelfde, we zien wel hoe het komt... Ik heb alleen aan vriend gezegd dat ik echt geen knip wilde

quote:

Op dinsdag 4 augustus 2009 09:17 schreef Sjeen het volgende:

[..]

Ik had het eigenlijk precies hetzelfde, we zien wel hoe het komt... Ik heb alleen aan vriend gezegd dat ik echt geen knip wilde

Dat soort dingen vallen bij mij in de categorie 'kan ik nu niks zinnigs over zeggen omdat ik geen flauw benul heb wat ik op het moment supreme wil'. Vooraf nadenken over een knip is vast erger dan een knip ondergaan als je hem eenmaal nodig hebt, vermoed ik. (Iemand schreef in het topic over bevallen geloof ik zelfs dat ze gesmeekt had om een knip. )

quote:

Op dinsdag 4 augustus 2009 09:20 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Dat soort dingen vallen bij mij in de categorie 'kan ik nu niks zinnigs over zeggen omdat ik geen flauw benul heb wat ik op het moment supreme wil'. Vooraf nadenken over een knip is vast erger dan een knip ondergaan als je hem eenmaal nodig hebt, vermoed ik. (Iemand schreef in het topic over bevallen geloof ik zelfs dat ze gesmeekt had om een knip. )

Ik had elf maanden ervoor met mijn neus erbovenop gestaan toen een knip gezet werd. Die ervaring was redelijk traumatisch En als ze in het ziekenhuis besloten hadden dat die knip noodzakelijk was, het zij zo, maar ik wilde het stiekem liefst toch niet...

Kan me overigens best voorstellen dat iemand een aantal zaken op papier zet. Zou het zelf nooit doen, want te nonchalant daarvoor. We hadden ook geen ziekenhuistasje klaarstaan

Als ik hier lees wat sommige mensen in hun geboorteplannen zetten voel ik mezelf altijd een beetje simpel dat ik daar nooit een seconde over nagedacht hebt. Het boeit me gewoon niet eigenlijk?
10 man mijn doos in? Leef je uit! Prikken, spuiten, knippen! Laat je door mij niet tegenhouden, doe maar gewoon je werk.

Het enige dat F. en ik van te voren samen besproken hebben is dat hij altijd met de baby mee moet, waar die ook heen gebracht wordt, ik red me wel. En dat, mocht het wel een keizersnede onder narcose worden, dat niemand behalve hij (en de verpleging uiteraard) de baby mag zien en vast mag houden tot ik weer bij ben. Hij mag de hele wereld bellen dan, maar ik wil niet dat ze al naar het zh komen voor ik weer terug op mijn kamer ben.

En verder zal het me allemaal een zorg zijn als de baby er maar gezond uit komt.

Maar... ik kan me wel voorstellen dat het schrijven van zo'n plan en er goed over nadenken voor mensen die wat minder simpel in elkaar zitten een hoop rust kan geven. En volgens mij vertelt een vk er ook altijd bij dat ze zich zoveel mogelijk aan het plan zullen houden, maar dat er altijd de kans is dat er vanaf geweken moet worden door de omstandigheden.

quote:

Op dinsdag 4 augustus 2009 07:28 schreef Pyttpytt het volgende:
Je kan wel in en plan zetten dat jij in een kamer met een dichte deur wilt, maar als elders de gaasjes op zijn, dan zullen ze toch echt binnenkomen om die te halen, of het nou in jouw plannetje staat of niet. Dat deden ze lijkt me niet om jou te pesten maar om een andere patient te helpen.
Ik heb veel ziekenhuiservaring (als dochter van twee patienten). Soms moesten mijn ouders ook in benarde posities wachten, maar als er even geen personeel beschikbaar is, dan is dat gewoon dikke pech. Gelukkig was ik er dan om mijn ouders' poepbroek te verschonen, want de nachtzusters hadden 4 andere poepbroeken en een sterfgeval. Overmacht heet zoiets, of onderbezetting... Dat laatste is aan de overheid te danken, en niet aan het ziekenhuis en al zeker niet aan het personeel. Medisch personeel, met name verpleegsters, lopen vaak op de toppen van hun kunnen.

En dat jij 4 uur op een douche hebt gewacht, heel jammer, kan ik me voorstellen, maar wie weet was het personeel wel bezig met een spoedbevalling elders, misschien een met minder gelukkige afloop dan bij jou. En dan zul je moeten respecteren dat zulke gevallen dan echt voor jouw douche gaan. want er zijn nog veeeeele andere patienten. Het is echt niet alleen maar onwil van hun kant, meestal gewoon keiharde werkdruk. Het zou wat zijn zeg, "even wachten hoor met kind uitpoepen, de buuf eist een douche".

Gelukkig vergeet je in het hele verhaal de injectie met opiaat die ze bijna in mijn been hadden gestoken. Dat was dan zeker ook jammer voor mij geweest? . En ik moest inderdaad letterlijk wachten, want de gyneacoloog kwam niet meer terug. Zou dat zijn geweest omdat er iemand anders wel onder de douche mocht? .

Ik heb het ook wel eens druk op mijn werk, dat betekent niet dat iedereen de volle laag en de helft van de service krijgt. Dat vind ik echt onzin om te stellen. Ik denk echter wel dat verplegend personeel niet helderziend is, en dat het best handig kan zijn om dingen op te schrijven die je belangrijk vind. Ook al kunnen ze niet overal aan voldoen, daar ben ik dan ook wel reeel in, als je maar niet helemaal vergeten wordt in het hele verhaal.

quote:

Op dinsdag 4 augustus 2009 10:21 schreef k_i_m het volgende:

[..]

Gelukkig vergeet je in het hele verhaal de injectie met opiaat die ze bijna in mijn been hadden gestoken. Dat was dan zeker ook jammer voor mij geweest? . En ik moest inderdaad letterlijk wachten, want de gyneacoloog kwam niet meer terug. Zou dat zijn geweest omdat er iemand anders wel onder de douche mocht? .

Ik heb het ook wel eens druk op mijn werk, dat betekent niet dat iedereen de volle laag en de helft van de service krijgt. Dat vind ik echt onzin om te stellen. Ik denk echter wel dat verplegend personeel niet helderziend is, en dat het best handig kan zijn om dingen op te schrijven die je belangrijk vind. Ook al kunnen ze niet overal aan voldoen, daar ben ik dan ook wel reeel in, als je maar niet helemaal vergeten wordt in het hele verhaal.

Die spuit heb ik niet genoemd omdat ik eerder in dit topic al aan heb gegeven dat info over medicatie uiteraard wel gewoon even doorgegeven kan worden, evenals andere medische factoren Dit lijkt me ook besproken met de vk, dus hoeft niet in een lijstje lijkt me. En degene die jouw die spuit wou zetten, heeft kennelijk niet naar de vk geluisterd, dus dan is te betwijfelen of juist deze persoon wel in jouw boekwerk gelezen zou hebben. Is eerder aan haar persoonlijk te wijten.

En je wordt echt niet vergeten hoor, wat een onzin Er wordt achter de schermen veel meer over je gepraat dan je lief is. En niet dat ik hiermee jou specifiek bedoel, maar sommige patienten zijn echt niet te geloven, en denken écht dat de hele wereld om hen draait...

Denk ook niet dat ik een geboorteplan zal schrijven. alleen doorgeven of ik wel of niet pijnmedicatie wil, maar dat zal meer een opmerking zijn in de trant van: doe wat het beste voor me is, en luister naar mij op dat moment. En verder zie ik wel. Ik zal overigens niet in NL kinderen krijgen, en heb dus ook geen idee hoe het allemaal geregeld is in dat andere land. Net weer wat anders dan hier neem ik aan.

Mijn verloskundige was dus weg op het moment dat ik "overgedragen" werd aan het ziekenhuis. Dat ging ongeveer zo; Ojee, groen vruchtwater, we moeten je overdragen! *rinkelende telefoon* Oh, ik moet weg, maar dit zijn [insert namen] van het ziekenhuis, die zullen verder voor je zorgen!

Dus luisteren was niet echt aan de orde, ze was weg voordat ik met mijn ogen kon knipperen. En dan is een papier met wat dingetjes erop dus echt wel handig.

Dat is inderdaad niet netjes van deze persoon. Maar de vraag is of bij dit soort rare mensen een briefje dan wel zin heeft... sommige mensen lopen er de kantjes vanaf, helaas.

quote:

Op dinsdag 4 augustus 2009 10:37 schreef Pyttpytt het volgende:

[..]
En je wordt echt niet vergeten hoor, wat een onzin Er wordt achter de schermen veel meer over je gepraat dan je lief is. En niet dat ik hiermee jou specifiek bedoel, maar sommige patienten zijn echt niet te geloven, en denken écht dat de hele wereld om hen draait...

selene en ik moesten drie dagen in het ziekenhuis blijven, selene en het kindje van mijn kamergenote kregen allebei flesvoeding. mooi dat ze ons wel vergaten en beledigd waren toen ik 's nachts op die rotknop drukte hoor.

quote:

Op dinsdag 4 augustus 2009 10:55 schreef Pyttpytt het volgende:
Dat is inderdaad niet netjes van deze persoon. Maar de vraag is of bij dit soort rare mensen een briefje dan wel zin heeft... sommige mensen lopen er de kantjes vanaf, helaas.

En dan kan het op zo'n moment handig zijn als je alleen hoeft te zeggen: lees het geboorteplan, ipv dat je alles nog een keermoet gaan uitleggen...geloof me, dat wil je niet, terwijl je weeen aan het wegpuffen bent of nog verder gevorderd bent met je bevalling.

Ik had geen geboorteplan, wel had ik dingen goed doorgesproken met mijn vriend. Ik was ervan overtuigd dat als ik het niet meer kon, hij wel voor me kon spreken. En ook wat BE zei over meegaan met de baby en niemand erbij voor ik zelf dat zou kunnen. Ik had altijd doodsangsten uitgestaan voor de ruggeprik, maar toen het even ter sprake kwam, was ik toch bijna zover om het wel te doen. En een knip leek me werkelijk vreselijk, vooral het geluid zoals ik zo vaak heb mogen horen en lezen; toen ze me uiteindelijk hulp aanboden in de vorm van 'een knip en een cupje (vacuumpomp)' was ik alleen maar erg blij dat er iets kon gebeuren, want dat kind moest er echt uit.

Ik moet zeggen dat ik over het algemeen over het OLVG erg te spreken ben. De verpleegkundige die bij ons was tijdens de bevalling was een ongelofelijke schat, die echt bezig was met ons en hoe het voor ons zo goed mogelijk door te komen was. Mijn ouders zaten in de wachtkamer en die kregen regelmatig wat te drinken aangeboden, maar geen info over mij, gewoonweg omdat ze dat niet mogen geven. Schaap is er even naartoe gegaan om een update te geven, want het personeel daar hield netjes hun mond.

Ik schop deze even omhoog.
Ik ga ook een geboorteplan maken.
En wellicht heb ik straks wat vraagjes, staat ie in ieder geval alvast in myAt.

begrijp ik nou dat het in grote lijnen hierop neerkomt?
http://www.cicli.nl/pdf/tweede_kind_poliklinisch.pdf

Adviseren jullie me dan om alsnog het werkboek aan te schaffen, of als ik zoiets in word maak is het ook goed?

_{ik zie dat het postadres van cicli nog geen 500 meter hiervandaan is}

[ Bericht 12% gewijzigd door amaranta op 27-09-2009 13:28:45 ]

Tijdens het surfen kom ik zojuist het 'geboorteplan' van een Amerikaanse gynaecoloog tegen. Best shockerend! Linkje

Ben ik even bilj dat ik in NL woon!

Ik zal dit topic ook ff doorlezen op zoek naar goede ideeën

Dit vind ik zo'n aanrader voor iedereen he Ik ben zo blij dat ik doorgezet heb en er 1 geschreven heb. Men heeft echt heel zorgvuldig rekening gehouden met mijn wensen. Ook omdat mijn 1e bevalling zo'n enorm drama was overigens maar ik heb, ondanks de complicaties die zich voor deden, een goed gevoel aan de laatste bevalling overgehouden.

Ik wil mijn geboorteplan niet online zetten maar mocht iemand tips willen dan hoor ik het wel

quote:

Op woensdag 21 oktober 2009 14:58 schreef WupWup het volgende:
Tijdens het surfen kom ik zojuist het 'geboorteplan' van een Amerikaanse gynaecoloog tegen. Best shockerend! Linkje

Ik vind het juist buitengewoon redelijk. Wat vind je er choquerend aan? Dat een arts zo zijn eigen idee heeft wat het beste is tijdens een bevalling en het liefst die procedure volgt? Ik vind het goed dat hij open kaart speelt en ik zou best bij die arts willen bevallen.

En wat de bevaling betreft ben ik nou juist niet blij dat ik in Nederland woon. Ik kan met mijn favoriete verloskundige erg goed praten over de anesthesiologen en hoe zij omgaan met het verzoek van een bevallende vrouw om een ruggenprik. Ze balen er bijvoorbeeld van als ze om half 12 opgeroepen worden omdat het zetten van een ruggenprik dan hun lunchplannen dwars zit. Te idioot voor woorden.

Ik heb het idee van een geboorteplan voorgelegd aan een van mijn verloskundigen en zij vond het duidelijk nogal overbodig, al stond ze er ook niet negatief tegenover. Ik heb de inhoud aan haar voorgelegd en ze vond elk punt volkomen vanzelfsprekend. Ik heb om die reden besloten mijn plan niet om papier in te leveren (ik heb alleen vast laten leggen dat ik een ruggenprik wil). We zullen zien of ik er achteraf spijt van krijg.

Ik kreeg juist het advies van de vk om er een te schrijven. En ik heb het echt super simpel gehouden. Dingen zoals dat ik niet wéér ruim 30 uur thuis wil zitten met voorweeen maar dat ik verwacht van de vk dat ze me eerder doorstuurt naar het ziekenhuis.

Dingen zoals de baby even bij me laten liggen als ie net geboren is. En niet zoals bij Eva binnen 1 minuut bij me weghalen voor testjes.
De testjes kunnen op 'in mijn buurt'.
Dat soort dingen.

quote:

Op maandag 26 oktober 2009 09:22 schreef amaranta het volgende:
Ik kreeg juist het advies van de vk om er een te schrijven. En ik heb het echt super simpel gehouden. Dingen zoals dat ik niet wéér ruim 30 uur thuis wil zitten met voorweeen maar dat ik verwacht van de vk dat ze me eerder doorstuurt naar het ziekenhuis.

Dingen zoals de baby even bij me laten liggen als ie net geboren is. En niet zoals bij Eva binnen 1 minuut bij me weghalen voor testjes.
De testjes kunnen op 'in mijn buurt'.
Dat soort dingen.

Dat zijn precies de dingen die ik besproken heb, maar mijn verloskundigen zouden het eerder raar vinden als het niet zo zou gebeuren. Ze voelden zich volgens mij haast beledigd dat ik het nodig vond om zulke vanzelfsprekende zaken vast te leggen.

Omdat ik goede ervaringen heb met mijn ziekenhuis ga ik er maar vanuit dat het wel goedkomt. Ik zie een geboorteplan vooral als een goede methode om jezelf af te vragen wat je wilt en om je verwachtingen door te spreken met je verloskundige (en waar nodig afspraken vast te leggen). In dat opzicht heb ik mijn doel er al mee bereikt.

je hebt helemaal gelijk... maar... even advocaat van de duivel hoor....
Wat als je vk niet bij de bevalling is? Dat was bij mij dus zo. Ze stuurde me naar het ziekenhuis en zou even bij iemand langs gaan en daarna komen. Ze is dus niet meer geweest. Het is helemaal niet verkeerd om in je vluchtas een a4tje te hebben met deze vanzelfsprekendheden
_{die ander ging thuis bevallen en ik werd goed opgevangen in het zkh}