Het nut van psychofarmaca - wetenschap versus praktijk

Concerta helpt mij wel degelijk , dus niet waar.

Ik ben het er niet mee eens als het mij persoonlijk betreft. Die AD helpen mij wel degelijk. Nu moet ik zeggen dat ik wat dat betreft ook veel vertrouwen heb in mijn huisarts

desalnietemin ben ik wel van mening dat het vaak wel heel makkelijk voorgeschreven wordt. 6 miljoen per jaar is gewoon bizar veel, dat kan nooit kloppen.

Bijna overal heb je wel een pilletje voor tegenwoordig:
- pijnstillers tegen (hoofd)pijn
- kalmeringsmiddelen tegen angst, depressie, slapeloosheid
- anti-depressiva tegen depressie
- ritalin en dexo's tegen ADHD
- anti-psychotica tegen psychoses
- etc..

Al die middelen doen echter niet veel meer dan verlichting bieden, symptoombestrijding en een sluier over de dieperliggende oorzaken van de problemen leggen. Tuurlijk voel je je daar beter door, mits je niet te veel last ondervind van de bijwerkingen.

Je wordt er kalmer van en die kalmte helpt je om je hoofd meer helder te krijgen, zodat je de echte problemen beter het hoofd kan bieden. En dat laatste is essentieel, want voor heel veel problemen zijn er ook nog echte oplossingen. Oplossingen die alle medicijnen van de wereld je niet kunnen bieden.

quote:

Op dinsdag 23 september 2008 07:08 schreef Escaflowne het volgende:
Bijna overal heb je wel een pilletje voor tegenwoordig:
- pijnstillers tegen (hoofd)pijn
- kalmeringsmiddelen tegen angst, depressie, slapeloosheid
- anti-depressiva tegen depressie
- ritalin en dexo's tegen ADHD
- anti-psychotica tegen psychoses
- etc..

Al die middelen doen echter niet veel meer dan verlichting bieden, symptoombestrijding en een sluier over de dieperliggende oorzaken van de problemen leggen. Tuurlijk voel je je daar beter door, mits je niet te veel last ondervind van de bijwerkingen.

Je wordt er kalmer van en die kalmte helpt je om je hoofd meer helder te krijgen, zodat je de echte problemen beter het hoofd kan bieden. En dat laatste is essentieel, want voor heel veel problemen zijn er ook nog echte oplossingen. Oplossingen die alle medicijnen van de wereld je niet kunnen bieden.

het probleem is dat je bijv ADHD niet kan verhelpen, komt gewoon doordat de 2 hersenhelften niet goed samenwerken en daar kan je dus niets tegen doen. Je kan moeilijk even een nieuw paar hersenen erin proppen en de enige manier waarop we het wel kunnen laten functioneren is de medicatie.

quote:

Op dinsdag 23 september 2008 00:03 schreef Re het volgende:
We worden steeds zieker

Nee, dat denk ik niet. Vroegah was je gewoon een moeilijk kind als je wat drukker was. Nu ben je ADD/ADHD'er met een lichte vorm van Asperger gecombineerd met een toefje borderline; waarvoor je naar een psycholoog mag/moet die je hele zware medicatie voorschrijft.
Er móet een label aan, want het kan niet zo zijn dat het gewoon een persoonlijkheids- of opvoedingskwestie is. Dat is namelijk te confronterend en confrontatie is iets dat tegenwoordig bijna een scheldwoord is.

in mijn ogen is het grootste probleem dat mensen te lang de medicijnen blijven gebruiken...
medicijnen stompen volgens mij teveel af van je werkelijke ik...
nu heb ik het geluk dat ik nooit echte psychoses heb gehad en dat ik geen adhd heb, waarbij ik me iets kan voorstellen van blijvend gebruik...
toch ben ik er veel meer voor mensen te leren omgaan met hun problemen (uitdagingingen), dan deze door een chemisch stofje te veranderen in een persoon waar de gemiddelde persoon beter mee kan omgaan...
ikzelf heb geen zinvolle therapie gehad in de jaren dat ik medicijnen gebruikte...
uiteindelijk merkte ik wel dat ik me niet prettig voelde met het niet mezelf zijn en besefte ik dat mezelf niet die depressieve gek met al zijn zooi van voor het medicijngebruik hoefde te zijn...
voor een overbruggingsperiode kan het helpen, zeker als degene veel te lang heeft gewacht met hulp zoeken en zo diep erin zit dat alleen therapie niet zal aanslaan..
helaas is, zoals ik het zie, de controle of het nog wel nodig is (nut heeft) zwaar onder de maat...

Natuurlijk 'werkt' het. Van elke drug merk je wel iets, of het nou om alcohol gaat, een LSD-pil of een antidepressivum. Na een paar pilsjes voel ik me ook veel vrolijker. Dat betekent niet dat ik er op de lange termijn gebaat bij ben en ook niet dat ik structureel alcohol nodig heb, al kan ik mezelf dat natuurlijk wel overtuigend vertellen.

quote:

Op dinsdag 23 september 2008 09:50 schreef Re het volgende:
Het gevaar alleen is dus voor mensen waarbij de ziekte hun dagelijkse leven zodanig beinvloeden dat zowel de kwaliteit als kwatiteit van het leven dratisch achteruit gaat deze berichtgevingen een averechts effect kunnen hebben...

Ja als zowel de kwaliteit áls de kwatiteit dratisch achteruit gaan, dan hebben we een probleem.

Maar serieus: Zoals altijd en met alles is het zo dat een (in mijn optiek) vrij kleine groep écht zieken (psychisch in de war, lichamelijk) last heeft van een hele grote groep kanslozen die graag een labeltje willen, zodat ze voor alles in het leven een excuus hebben... 'ik heb borderline, dus ik hoef niet te werken...'

Hoe stel ik me de 'kwantiteit van het leven' voor bedoel je dat die mensen sneller doodgaan zonder medicijnen?

quote:

Op dinsdag 23 september 2008 10:11 schreef Re het volgende:
het jammere is dat veel gelabelden dit wel willen en vervolgens geholpen worden door de placebo effecten.

het zou super zijn als je de mensen die door het placebo-effect geholpen worden zou kunnen overtuigen dat het ook echt het placebo-effect is...
zodat ze erachter komen dat ze eigenlijk geestelijk veel sterker zijn dan dat ze zichzelf voorhouden..

quote:

Op dinsdag 23 september 2008 00:03 schreef Re het volgende:
Nou mensen het is wel duidelijk, het gebruik van psychofarmaca staat weer op de kaart.

ADHD, depressie, en andere psychiatrische ziektes worden eens flink onder de loep gehouden. We worden steeds zieker, krijgen meer labels en gebruiken steeds meer medicijnen om dit allemaal tegen te gaan, althans dat is wat veel in de media komt. Men is niet ziek en medicijnen helpen niet.

Waar of niet waar?

Ik wilde in het andere topic juist kritiek leveren op deze denkwijze. Er zit nogal een groot grijs gebied tussen 'iedereen die medicijnen voorgeschreven krijgt is ziek en wordt genezen' en 'men is niet ziek en medicijnen helpen niet'. Ik zou eerder zeggen dat de relevante vragen zijn of er niet té makkelijk naar medicijnen wordt gegrepen en of deze medicijnen niet te veel als dé oplossing worden geprofileerd. In de VS worden bijvoorbeeld antidepressive direct naar de consument geadverteerd. Daarbij wordt bijvoorbeeld niet geschroomd om te claimen dat depressies worden veroorzaakt door een tekort aan serotonine en dat de medicijnen de balans herstellen. Dit is daar wel een aardig artikeltje over:

quote:

Serotonin and Depression: A Disconnect between the Advertisements and the Scientific Literature
Jeffrey R. Lacasse, Jonathan Leo

In the United States, selective serotonin reuptake inhibitor (SSRI) antidepressants are advertised directly to consumers [1]. These highly successful direct-to-consumer advertising (DTCA) campaigns have largely revolved around the claim that SSRIs correct a chemical imbalance caused by a lack of serotonin (see Tables 1 and 2). For instance, sertraline (Zoloft) was the sixth best-selling medication in the US in 2004, with over $3 billion in sales [2] likely due, at least in part, to the widely disseminated advertising campaign starring Zoloft's miserably depressed ovoid creature. Research has demonstrated that class-wide SSRI advertising has expanded the size of the antidepressant market [3], and SSRIs are now among the best-selling drugs in medical practice [2].

Given the multifactorial nature of depression and anxiety, and the ambiguities inherent in psychiatric diagnosis and treatment, some have questioned whether the mass provision of SSRIs is the result of an over-medicalized society. These sentiments were voiced by Lord Warner, United Kingdom Health Minister, at a recent hearing: “…I have some concerns that sometimes we do, as a society, wish to put labels on things which are just part and parcel of the human condition”[4]. He went on to say, “Particularly in the area of depression we did ask the National Institute for Clinical Excellence [an independent health organisation that provides national guidance on treatment and prevention] to look into this particular area and their guideline on depression did advise non-pharmacological treatment for mild depression” [4]. Sentiments such as Lord Warner's, about over-medicalization, are exactly what some pharmaceutical companies have sought to overcome with their advertising campaigns. For example, Pfizer's television advertisement for the antidepressant sertraline (Zoloft) stated that depression is a serious medical condition that may be due to a chemical imbalance, and that “Zoloft works to correct this imbalance” [5]. Other SSRI advertising campaigns have also claimed that depression is linked with an imbalance of the neurotransmitter serotonin, and that SSRIs can correct this imbalance (see Table 2). The pertinent question is: are the claims made in SSRI advertising congruent with the scientific evidence?

PLoS Medicine

quote:

Op dinsdag 23 september 2008 10:11 schreef Re het volgende:
.... het jammere is dat veel gelabelden dit wel willen en vervolgens geholpen worden door de placebo effecten.

Ja en vergeet het internetgedeelte niet. Je ziet het hier op fok ook (ik zie wel eens fokkers in 3 of 4 aandoeningen-topics posten). Het lijkt soms wel een wedstrijd wie de zwaarste medicatie krijgt of de ergste symptomen heeft. Je hoort heel makkelijk ergens bij, want beide partijen hebben hier baat bij (de groep die er al zat krijgt een nieuwe bevestiging dat er meer mensen zjin; de nieuweling krijgt bevestiging van de groep), waardoor je gevaarlijke situaties kunt krijgen. Mensen lezen op internet symptomen van anderen en al zijn ze nog zo licht, bij de huisarts worden ze breeduit toegelicht, waardoor een verkeerd beeld ontstaat bij de hulpverlenende instanties.
Daarom ben ik ook 'tegenstander' van al die psychische aandoeningen topics hier. Het wakkert elkaar aan, het versterkt elkaar, terwijl dat in veel gevallen in mijn optiek gewoon slecht is. Bovendien heeft het een nadelig effect op mensen die er wél echt last van hebben, omdat zij niet meer serieus genomen worden.

Tis alleen niet te filteren of te controleren (en daar wordt gretig gebruik van gemaakt door een grote groep).

quote:

Op dinsdag 23 september 2008 10:49 schreef Re het volgende:

[..]

Dat is juist de makke van de huidige kennis van de niet experts etc... die zien het wel zwart wit en een patient volgt dat natuurlijk getrouw.. zowel aan de believers als non-believers kant.

Dat klopt, maar ik neem aan dat je deze topic hebt geopend om dat aan de kaak te stellen. In het vorig jaar verschenen boek The Loss of Sadness stellen Allan Horwitz en Jerome Wakefield dat de nadruk bij diagnoses tegenwoordig te veel ligt op symptomen en te weinig op de context van de klachten van de patiënt, waardoor de diagnose 'zware depressie' te vaak gesteld wordt. Psychiater Ronald Pies stelt in een review dat daarbij voorbij wordt gegaan aan het feit dat het aantal diagnoses van zware depressie de laatste decennia stabiel is gebleven. Daarnaast stelt hij bijvoorbeeld ook dat nergens uit blijkt dat bijvoorbeeld bij depressieve gevoelens na het verlies van een dierbare, die volgens de auteurs van eerdergenoemd boek onder 'normale droefheid' vallen, een medische behandeling overbodig is. Tenslotte stelt hij iets dat m.i. ook een aardig punt is in deze discussie, namelijk dat de onderbehandeling bij zware depressie een groter probleem is dan overbehandeling bij mensen die het gewoon even tegenzit.

ScienceJapan, kom er maar in

quote:

Op dinsdag 23 september 2008 11:19 schreef sungaMsunitraM het volgende:
ScienceJapan, kom er maar in

Die persoon mag evenals Lambiekje lekker wegblijven wat mij betreft en ik neem aan dat dit ook reden was dat Re er een apart topic over geopend heeft.

quote:

Op dinsdag 23 september 2008 09:43 schreef Kreator het volgende:

[..]

Nee, dat denk ik niet. Vroegah was je gewoon een moeilijk kind als je wat drukker was. Nu ben je ADD/ADHD'er met een lichte vorm van Asperger gecombineerd met een toefje borderline; waarvoor je naar een psycholoog mag/moet die je hele zware medicatie voorschrijft.
Er móet een label aan, want het kan niet zo zijn dat het gewoon een persoonlijkheids- of opvoedingskwestie is. Dat is namelijk te confronterend en confrontatie is iets dat tegenwoordig bijna een scheldwoord is.

quote:

Op dinsdag 23 september 2008 11:22 schreef Re het volgende:

[..]

ik kan de users geen topic ban geven natuurlijk maar pertinente nonsense wordt hier wel aangepakt ja.

Ach pertinente onzin aanpakken staat in het geval van betreffende users ongeveer gelijk aan een topic ban.

quote:

Op dinsdag 23 september 2008 09:43 schreef Kreator het volgende:

[..]

Nee, dat denk ik niet. Vroegah was je gewoon een moeilijk kind als je wat drukker was. Nu ben je ADD/ADHD'er met een lichte vorm van Asperger gecombineerd met een toefje borderline; waarvoor je naar een psycholoog mag/moet die je hele zware medicatie voorschrijft.
Er móet een label aan, want het kan niet zo zijn dat het gewoon een persoonlijkheids- of opvoedingskwestie is. Dat is namelijk te confronterend en confrontatie is iets dat tegenwoordig bijna een scheldwoord is.

Mijn hersenen doneren me te weinig dopamine , de medicijnen helpen me daarbij. Wat heeft dit met opvoeding te maken?

Dat half Nederland zichzelf vertelt dat zijn hersenen hem te weinig dopamine of serotonine doneren

quote:

Op dinsdag 23 september 2008 12:52 schreef ShadyLane het volgende:
Dat half Nederland zichzelf vertelt dat zijn hersenen hem te weinig dopamine of serotonine doneren

Wat boeit mij half Nederland nou? Dat jij een kruistocht voert tegen de farmaceutische industrie om wat voor reden dan ook boeit me nog minder. Ik zeg alleen dat de medicatie mij helpt wat betreft mijn studie en dat er een significante verbetering van mijn studieresultaten zichtbaar zijn sinds ik deze medicatie slik.

quote:

Op dinsdag 23 september 2008 12:46 schreef cesareborgia het volgende:
Mijn hersenen doneren me te weinig dopamine , de medicijnen helpen me daarbij. Wat heeft dit met opvoeding te maken?

Kennelijk hebben je ouders je zo opgevoed dat als er ook maar *iets* aan de hand is, je naar het medicijnenkastje moet rennen om het 'aan te pakken'.

quote:

Op dinsdag 23 september 2008 13:41 schreef Re het volgende:
ik neem aan dat je niet de medische geschiedenis van deze persoon weet dus kun je wat mij betreft weinig concluderen
verder is dit niet een topic om te individualiseren, we kennen allemaal wel mislukte en geslaagde gevallen, oftewel projecteer niet je gevoelens over dit onderwerp op individuelen

Ehhh... deze post mag je wel deleten als je em gelezen hebt maar eh: Hij voelde zich kennelijk zélf aangevallen door mijn post en maakte het persoonlijk. Daar reageerde ik op.

quote:

Op dinsdag 23 september 2008 13:31 schreef Kreator het volgende:

[..]

Kennelijk hebben je ouders je zo opgevoed dat als er ook maar *iets* aan de hand is, je naar het medicijnenkastje moet rennen om het 'aan te pakken'.

*iets* is in mijn geval 4 universitaire studies verprutsen...toen kwam het door jou zo vervloekte medicijnenkastje in beeld en sindsdien rush ik nominaal door mijn studie heen en ben ik bijna toe aan afstuderen...

Dat jij graag de ouderwetse tough guy uit wil hangen (doe maar gewoon doe je gek genoeg , labeltjes man labeltjes) moet je zelf weten maar denk niet dat je voor iedereen kan spreken.

Ach ja er zullen altijd wel idioten blijven rondlopen die zeggen: het ligt gewoon aan de (op)voeding terwijl er genoeg onderzoek naar is gedaan en is gebleken dat dat gewoon onzin is. Ongeveer 1,5-2,5% van de bevolking heeft ADHD, statistisch gezien zou dat zo rond de 2% moeten liggen en dat klopt. Het punt is dat er ook vaak verkeerde diagnoses worden gestelt, daar waar het eigenlijk geen ADHD is maar het gewoon aan de opvoeding ligt. Die 2 zaken worden vaak door elkaar gehaald: is het echt ADHD dan kan je er bar weinig tegen doen met voeding/opvoeding, zijn het gewoon wat drukkere en bijdehante kinderen, dan ligt het wellicht aan de opvoeding/omgeving, maar tussen die 2 groepen is een bijzonder groot verschil. ADHD afdoen als iets wat je wel met de opvoeding kan oplossen is een grove belediging en geeft een gebrek aan kennis van het onderwerp weer.

TVP, interessant onderwerp...

quote:

Op dinsdag 23 september 2008 13:04 schreef cesareborgia het volgende:
Wat boeit mij half Nederland nou? Dat jij een kruistocht voert tegen de farmaceutische industrie om wat voor reden dan ook boeit me nog minder. Ik zeg alleen dat de medicatie mij helpt wat betreft mijn studie en dat er een significante verbetering van mijn studieresultaten zichtbaar zijn sinds ik deze medicatie slik.

Wat voel jij je nou aangevallen? Dit topic gaat toch over 'het algemeen' en niet over jou specifiek?
Nou, 'in het algemeen' heb ik de indruk dat hele volksstammen zichzelf onterecht vertellen dat er een biologische oorzaak is voor hun klachten en dat ze dus niet anders kunnen dan zichzelf afhankelijk maken van psychofarmaca.

Maar ik ken ook wel een paar individuele gevallen waar iemand wel degelijk echt absoluut medicatie nodig heeft voor, bijvoorbeeld, zijn schizofrenie.

[ Bericht 14% gewijzigd door ShadyLane op 23-09-2008 17:24:27 ]

quote:

Op dinsdag 23 september 2008 14:42 schreef cesareborgia het volgende:

[..]

*iets* is in mijn geval 4 universitaire studies verprutsen...toen kwam het door jou zo vervloekte medicijnenkastje in beeld en sindsdien rush ik nominaal door mijn studie heen en ben ik bijna toe aan afstuderen...

Dat jij graag de ouderwetse tough guy uit wil hangen (doe maar gewoon doe je gek genoeg , labeltjes man labeltjes) moet je zelf weten maar denk niet dat je voor iedereen kan spreken.

Ik heb ook 'n paar studies verkloot, moet ik nou ook maar aan de pillen? Dacht 't niet.

M.

quote:

Op dinsdag 23 september 2008 09:18 schreef Sora het volgende:

[..]

het probleem is dat je bijv ADHD niet kan verhelpen, komt gewoon doordat de 2 hersenhelften niet goed samenwerken en daar kan je dus niets tegen doen. Je kan moeilijk even een nieuw paar hersenen erin proppen en de enige manier waarop we het wel kunnen laten functioneren is de medicatie.

Beetje late reactie van mijn kant, maar goed, ben nu pas thuis.

Ik weet niet of het voor alle ADHD'ers geldt (en ik ben er zelf geen), maar ook als ADHD'er hoef je niet persé afhankelijk te blijven van medicatie hoor...

Ik heb een vriend bij wie door deskundigen ADHD was gediagnosticeerd. Jarenlang heeft hij op doktersvoorschrift eerst ritalin en later dexies geslikt. Die hielpen in de zin dat hij er veel rustiger van werd en daardoor bv. niet meer om de zoveel tijd van baan moest switchen, omdat hij anders veel te snel verveeld raakte en meer van dat soort dingen. Nadeel was voor hem dat het nemen van de medicijnen voor zijn gevoel nogal ten koste ging aan zijn eigen spontaniteit en creativiteit... Zonder medicatie is hij veel leuker/gezelliger in de omgang, zo ervoer hij zelf, als ook zijn vrienden. Daarom slikte hij zijn medicijnen alleen doordeweeks, zodat hij doordeweeks kon functioneren in de maatschappij en in het weekend meer zichzelf kon zijn. Liefst wilde hij natuurlijk van de medicatie af, maar zomaar kappen met de medicatie was geen optie, daarvoor ondervond hij te veel last van de symptomen die nu eenmaal helaas bij ADHD horen...

Enfin, hij ging op zoek naar iemand die hem kon helpen en vond zo een hele goeie therapeute die zich bezig houdt met NLP. Met behulp van die therapeute heeft hij geleerd zijn gedachten beter te beheersen op een manier dat hij nu zelfs geen medicatie meer nodig heeft (dat vergde wel wat training uiteraard, 't kwam heus niet zomaar aanwaaien ofzo..). Hij is nog steeds ADHD'er en zal dat waarschijnlijk voor zijn hele leven blijven, maar hij heeft uiteindelijk er leren mee om te gaan op een manier dat hij zelfs geen medicatie meer nodig heeft om het te 'handlen' en ik denk persoonlijk dat een mens daar véél meer baat bij heeft, dan meteen maar berusten in de afhankelijkheid van medicatie..

Bijna ieder mens heeft volgens mij wel ergens last van, waar medicatie van een arts verlichting kan bieden. Het is naar mijn idee juist de uitdaging van het leven om te leren je eigen situatie leefbaar te maken, op een manier dat je niet meer afhankelijk bent van externe factoren (zoals medicatie), om toch goed te kunnen (blijven) functioneren. Ik denk dat er toch een hoop mensen zijn die te veel twijfelen aan hun eigen geestelijke vermogens, mensen die niet beseffen waar ze ook zonder medicatie (en met de juiste training uiteraard) mogelijk toe in staat zijn en daarom maar hun troost en toevlucht blijven zoeken in allerhande externe medicamenten... Die medicamenten komen ons soms maar al te goed van pas, absoluut, maar zou het leven niet veel mooier zijn als je het, ondanks je imperfecties, toch leert te presteren om het zonder die medicamenten te stellen??.. Soms zal het vast niet anders gaan en is de afhankelijkheid/imperfectie nu eenmaal te groot, maar is het veel vaker niet zo, dat wij gewoon te snel geneigd zijn er veel te gemakkelijk over te denken??... Een pilletje hier, een pilletje daar en het 'lijkt opgelost'.... ... that's it?...

Ik las zojuist nog dat je een depressie door een tekort aan serotonine (zoiets iig ) zelf kan 'genezen' door voedsel te eten waar een bepaald stofje in zit dat de bouwsteen is voor serotonine. Gewoon een zooi broccoli, spruitjes, amandelen, walnoten, chocolaatje, pruimen, vijgen, bananen en dadels in de blender mikken en je hebt zelf AD gemaakt!

Oh! En Omega-3-vetzuren werken ook want eskimo's die geen vis meer aten opeens werden allemaal depressief!

quote:

Op dinsdag 23 september 2008 17:25 schreef BlueMage het volgende:

[..]

Ik heb ook 'n paar studies verkloot, moet ik nou ook maar aan de pillen? Dacht 't niet.

M.

Ach, daar zijn meerdere oorzaken voor te bedenken natuurlijk. Dat kan soms inderdaad gerelateerd zijn aan stoornissen die medisch te behandelen zijn. Gebrek aan intelligentie is er daar helaas niet een van.

quote:

Op dinsdag 23 september 2008 09:50 schreef Re het volgende:

[..]

tegenwoordig is het inderdaad zo dat je zonder label geen medicatie krijgt, het internet speelt er natuurlijk ook een grote rol in want alles is te vinden over elke indicatie en iedereen is natuurlijk expert in de zelfdiagnose en klopt er iets niet dan treedt de cognitieve dissonatie in.

Het gevaar alleen is dus voor mensen waarbij de ziekte hun dagelijkse leven zodanig beinvloeden dat zowel de kwaliteit als kwatiteit van het leven dratisch achteruit gaat deze berichtgevingen een averechts effect kunnen hebben...

Mwah, op het internet zijn zoveel soorten berichtgevingen;
- gehypte mediaberichten (die volgens mij zelden de hele waarheid verkondigen, maar zich wel vooral richten op de 'massahysterie' en inspelen op de 'trend' van de samenleving),
- wetenschappelijke berichtgevingen (incl. naslagwerken doorspekt van droge materie),
- gesponsorde berichtgevingen (die je al gauw de richting van één van de sponsors opstuurt),
- alternatievelingen (er is immers meer tussen hemel en aarde, dat weten we bijna allemaal inmiddels wel, schopje TRU?.. ),
- kwakzalvers (beetje profiteren van de zwakkeren onder ons ),
- steunbetuigers (we zijn uniek, maar we zijn nóóit alleen.. )
en weet ik wat al niet meer voor soorten van berichtgevingen......

Wat ieder mens er voor zich mee doet, is ieders eigen verantwoordelijkheid. De realiteit van je leven is wat je er zelf van maakt. Je hoeft niet mee te denken, je hoeft niet tegen de stroom in te denken, je bent gewoon wie je bent en daar kan uiteindelijk niemand tegenop.

quote:

Op dinsdag 23 september 2008 20:48 schreef Monolith het volgende:

[..]

Ach, daar zijn meerdere oorzaken voor te bedenken natuurlijk. Dat kan soms inderdaad gerelateerd zijn aan stoornissen die medisch te behandelen zijn. Gebrek aan intelligentie is er daar helaas niet een van.

Dus jij weet precies waarom degene die dat als eerste zei faalde (stoornis) en waarom ik nooit een opleiding heb afgemaakt (te dom, volgens jou), knap van je hoe goed jij mensen kent van een paar (een beetje haastig) getypte woorden.

Wat ik min of meer bedoelde te zeggen is dat er vele oorzaken te bedenken zijn waarom een studie niet wil lukken en ja misschien dat inderdaad bij sommige (leer)stoornissen medicatie helpt maar dat het ook veel te maken heeft met hoe gemotiveerd je bent en andere factoren. (zoals IQ )

M.

quote:

Op dinsdag 23 september 2008 21:20 schreef Re het volgende:

[..]

ja maar die identiteit is nu juist het probleem, die kun je je nu veel makkelijker aanmeten zo op het net of aanpassen mocht je een nog leukere diagnose willen. en je mede lotgenoten of believers of steunbetuigers etc hebben elk hun subjectieve benadering zodat we allemaal cognitief kunnen resoneren/dissoneren

Dat is veelal te danken aan de effecten van massacommunicatie. Aan massacommunicatie kleven veel voordelen (meer kennis, meer socialisatie), maar ook nadelen (meer massahysterie, meer drama).

-edit- dubbel

quote:

Op dinsdag 23 september 2008 22:19 schreef BlueMage het volgende:

[..]

Dus jij weet precies waarom degene die dat als eerste zei faalde (stoornis) en waarom ik nooit een opleiding heb afgemaakt (te dom, volgens jou), knap van je hoe goed jij mensen kent van een paar (een beetje haastig) getypte woorden.

Wat ik min of meer bedoelde te zeggen is dat er vele oorzaken te bedenken zijn waarom een studie niet wil lukken en ja misschien dat inderdaad bij sommige (leer)stoornissen medicatie helpt maar dat het ook veel te maken heeft met hoe gemotiveerd je bent en andere factoren. (zoals IQ )

M.

En als je nou gewoon de post van degene waarop jij reageerde goed had gelezen, dan had je gezien dat dit precies was wat die persoon stelde. In zijn of haar geval was dit een effectief middel. Daaruit concludeer jij dan om de een of andere reden dat deze persoon zegt dat iedereen maar aan de medicatie moet, maar dat stond er toch echt niet.

Naar mijn idee zijn zoveel problemen die mensen hebben met een evenwichtig voedselpatroon en een regelmatig slaap patroon op te lossen.

Sommige mensen reageren nog al hyper op aspartaam, suikers en andere slechte voedsel.

Ik denk dat die mensen die aan yoga doen gewoon een innerlijk rust vinden. En daarmee hun ADD,ADHD onder controle hebben. Heb je geheel geen opiaat als Ritalin bij nodig.

Overigens hè als ik vroeger koppijn had dat deed ik extreem druk, dat overruled je koppijn.

Je eigen lichaam heeft geheel niet die stomme medicijnen nodig. Veel placebos hebben al effect. We zijn zo gemakkelijk voor de gek te houden. Pijnvermindering van een nepasperientje.
Tuurlijk zijn er uitzonderingen. Maar 1:4 heeft ECHT geen medicijn nodig. Als dat werkelijk zo is. Dan zijn we een ultrazwak diersoort.

Die onzinnigheid van een kwalzalvend bigpharma-wetenschap. Opgerichte nazibedrijven zijn het. En met die bedrijven geeft men zijn gezondheid aan over. Think Again.

Mensen willen niet werken aan hun eigen gezond. Mensen willen elke dag slècht voedsel eten. Gros van de lichamelijk klachten wordt veroorzaakt door Rumsfeld geïntroduceerde chemisch wapen wondergoedje. Ik denk dat alle ellende die mensen hebben gewoon afkomstig is door het eten en drinken van Light-producten.

Het voedsel van tegenwoordig is zo abominabel, ernstige afname van vitamines in groente en fruit. Vervangende vitaminepreparaten zijn levensgevaarlijk waarbij je lichaam niet weet te handelen. En de aankomende Codex Alimentarius gaat het vitamine gebruik nog verder aan banden leggen.

We hebben in Nederland al een ernstig te kort aan allerlei vitamines. Vandaar dat we obesitas, alzheimer en kankers en dat soort aandoeningen hebben.

Waarom voeren we ons zelf met (walgelijk) slecht voedsel. Waarom moet alles zo overmatig besproeid worden met pesticiden.

Naar mijn idee worden er geen voedselwijsheid meegeven maar direct over tot medicijnen (symptoombestrijding) waarbij het behandeld arts bonussen voor krijgt. Uitzonderingen daargelaten, natuurlijk. Een arts wordt niét opgeleid tot het beheersen van genezing van het lichaam. Dat gaat tegen het businessmodel van pharmaceutische bedrijven in.

Wat mij betreft ligt dit probleem voor een groot gedeelte in de 'doe maar normaal dan doe je al gek genoeg' mentaliteit. Waar ze vroeger niet wakker lagen om een beetje debieliteit (de aard van het beessie) moet je als je nu niet voldoet aan de 'norm' gelijk maar aan de medicijnen, want mensen willen (en daarmee kunnen) niet overweg met iemand die adhd heeft, autisme of een depressie. In het kader van de economie: presteren, presteren presteren!! en anders word je eruit gekickt, krijg je een uitkering, kost de staat weer klauwen vol met geld.

mbt is dat de oorzaak van de 6 miljoen. Mensen kunnen steeds slechter overweg met anderen die niet in hun straatje passen. Kost ze teveel energie en anderen zijn dat niet waard, om uiteenlopende redenen.

quote:

Op woensdag 24 september 2008 10:04 schreef releaze het volgende:
Wat mij betreft ligt dit probleem voor een groot gedeelte in de 'doe maar normaal dan doe je al gek genoeg' mentaliteit. Waar ze vroeger niet wakker lagen om een beetje debieliteit (de aard van het beessie) moet je als je nu niet voldoet aan de 'norm' gelijk maar aan de medicijnen, want mensen willen (en daarmee kunnen) niet overweg met iemand die adhd heeft, autisme of een depressie. In het kader van de economie: presteren, presteren presteren!! en anders word je eruit gekickt, krijg je een uitkering, kost de staat weer klauwen vol met geld.

mbt is dat de oorzaak van de 6 miljoen. Mensen kunnen steeds slechter overweg met anderen die niet in hun straatje passen. Kost ze teveel energie en anderen zijn dat niet waard, om uiteenlopende redenen.

Goed punt. De maatschapij tolereert het steeds minder dat er mensen zijn die nou eenmaal een beetje afwijken van de rest van de 'kudde'. Neemt niet weg dat ik denk dat er mensen zijn die medicijnen nodig hebben voor de rest van hun leven (schizofrenen bijvoorbeeld) en dat medicatie soms even de rust kan brengen om aan oplossingen voor problemen te werken.

M.