[SC] Al het occulte komt van Satan of God deel 21

Inderdaad psychose door drugs zonder ziek te zijn, ben zelf ook jaren geleden flink gaan trippen van een joint in combi met veel bier. Had maanden geen sigaret of wat geraakt en toen de klap van de vuurpijl en van het ene op het andere moment werd de wereld groter en groter, alsof ik buiten mezelf getreden was leek het ook erop. Was vaak gesloten en in mijn eigen wereldje aanwezig en ineens leek de wereld 100 keer groter te zijn in besef wat ervoor zorgde dat ik in een manische psychose terecht kwam en dus ook enigszins de realiteit uit het oog verloor omdat de wereld ineens zo groot was geworden.

Denk dat het bij mij ook vooral de wiet was, ben daarna nog lange tijd erin blijven hangen zelfs zonder psychose en laatste maanden lijkt het weer zoals het oude te zijn alleen nu meer besef van in leven zijn op een gezondere manier, tijd heeft geleerd dat het steeds beter gaat en dat de naweeen van die tijd van toen het uit de hand gelopen was steeds meer op de achtergrond is komen te liggen. Positieve kant aan het hele verhaal dat is dat ik me wat bewuster ben geworden van mezelf en de wereld. Alsof die trip een of andere bewustzijnverandering in gang heeft gezet. Voorheen maakte ik dus niet alles mee helemaal door dat in mijn hoofd aanwezig zijn en introvert aanwezig zijn. Nu kijk ik wat meer om me heen volgens mij met ruimer besef.

Verrek! Ali is weer aan het posten!
Ff een gigantische schaamteloze kick voor dit topic om 'm weer te necro'en!

Restore!!! WHOESH.

Ja ik ben er weer eventjes. Kort bezoekje aan Nederland, dus even al die verloren tijd inhalen.

Hoe is het met iedereen?

Hier gaat het wel. Ben vandaag en gisteren bezig geweest met nadenken over leven en dood omdat mijn overgrootmoeder ziek is en niet echt meer lang te leven heeft volgens de artsen. Verwerken en afscheid nemen alvast en een klein beetje relativeren dat mensen langer dood zijn dan levend en dat iedereen wat dat betreft hetzelfde is. Dan zijn er grote verschillen op deze aarde tussen mensen maar als het erop aankomt gaan we allemaal dood. Ben dan van mening dat de dood leegte is en rust en dat je dan als mens dus slechts 80 jaar leeft gemiddeld en oneindig lang dood bent. Zelfs al word je dan opnieuw geboren dan nog ben je in zekere zin dood omdat je toch niets kunt herinneren van een voorgaand leven, dat opnieuw geboren worden heb ik dan erg sterke twijfels bij. Dood als complete leegte en rust hoeft dan in mijn ogen niet eens zo erg te zijn. Ik vind slapen best lekker om te doen namelijk

Dus dan is dat mijn manier van afscheid nemen, beseffende dat het ook mijn beurt is over 50 jaar en zo vergaat alles zelfs al was het volle glorie in dit bestaan voor enkelen.

Kan een vreemde manier van afscheid nemen zijn maar doe het ook anders, morgen weer op ziekenbezoek en dan proberen een gesprek aan te knopen over hoe mijn oma tegen de dood aankijkt. Ze is niet bepaald gelovig maar wel enigszins angstig wat er komen gaat.

Hoe is het met Ali? Een bunjee-jump van de Eifeltoren gedaan ondertussen?

Zomaar een vraag die ik me dus stel, heeft ook met geloof te maken

" Wat is het leven waard wanneer je toch oneindig lang doorgaat? ".

Dood en leven, leven en dood. Zou ik ervan uitgaan dat ik oneindig lang te gaan heb dan stelt dit leven vanzelf minder voor en zou ik vanzelf ook kunnen gaan concluderen dat het me niet boeit wat me hier overkomt zonder dat ik dus probeer te veranderen van datgeen dat in mijn ogen niet deugt. Waarom proberen mijn leven beter te maken hier op aarde als ik toch in het hemels paradijs terecht ga komen straks? Ga ik dan van de andere kant ervan uit dat dit mijn enige leven is hier op deze aarde dan is het vanzelf zo dat ik meer probeer het beste ervan te maken. Garantie dat er een hemel is bestaat niet dus sowieso dan de gedachte dat ervan uitgaan dat er niets meer komt na dit leven beter is, stel er komt dan alsnog wat dan is dat zo.

Het voordeel van dood=dood dus, meer waardering voor dit korte leventje hier voor zover je het kort kunt noemen. Oneindig lang doorgaan ook een wrang gevoel bij, er komt geen einde aan en dat is een gedachte die me dan "zorgen" baart. Stel je bent 10,000 jaar in de hemel, volgens mij krijgen velen dan de behoefte om eens lekker niet aanwezig te zijn dus vanzelf dood te gaan. Eeuwig leven in Gods paradijs, volgens mij komen dan ook de muren op me af, en kun je het vanzelf een alternatieve hel noemen omdat je niet kunt ontsnappen eraan.

Om mezelf dan even tegen te spreken Ben nog te jong om over leven en dood te spreken in zekere zin, kan zijn dat ik op 80-jarige leeftijd wel nog door wil gaan op een andere plek en dat het dan zo is dat ik zelf kan beslissen waarheen ik ga straks. Dat ik keuze heb uit verschillende opties en niet slechts uit 1 optie = hemel van God. Eeuwig in de hemel zoals ik dan beweerde, het gaat altijd naar verloop van tijd vervelen en dan is er altijd behoefte aan iets anders zelfs al zou de hemel nog zo groot zijn. Dus dan mag ik best even in de hemel komen maar dan wil ik vanuit de hemel weer terug gaan naar een ander leven of de echte dood.

Nog iets dat ik pas geleden tegenkwam. Super veel mensen hebben nog nooit van Jezus gehoord, dus vanzelf zouden die mensen naar de hel gaan? Weet niet hoeveel mensen niet bekend zijn met Christus maar het zullen zeker 2 miljard of meer zijn. Kan zijn dat het hier ter sprake is gekomen. Mensen die geen eerlijke kans krijgen omdat ze Jezus niet als term kennen dus die worden allemaal gedumd in het hellevuur?

De gedachte dat ik terecht ga komen waar ik terecht wil komen lijkt me dan prettig, dat ik zelf op zoek ga naar een plek en dan kan dat ook eeuwig slapen worden of iets compleet anders.

Ik weet het, tis een tegenstrijdig bericht geworden maar zo weet ik het zelf nog niet helemaal zo zeker, niemand heeft ooit een message achter gelaten vanuit de dood richting de aarde dus het blijft 1 groot mysterie.

[ Bericht 5% gewijzigd door Topspin op 04-11-2008 16:12:13 ]

Ali, heb je je geliefde al kunnen vinden en haar jouw gevoelens kunnen vertellen?

@ Topspin: wow, lekker lange posts weer! Die ga ik vanavond of morgen ff rustig lezen. Ik ben momenteel erg moe door de verhuizingen van mijn beide ouders (mijn vader van het ene verzorgingstehuis naar het andere, mijn moeder van een seniorenwoning naar een appartement in een aanleunwoning van het verzoringstehuis van mijn vader) en van mijn eigen verhuizing, en dat allemaal in pakweg anderhalve week tijd. Mijn eigen verhuizing is overigens nog volop bezig en ik ben de boel daar flink aan het verbouwen.

Veel succes tijdens de drukke tijd van verhuizingen Tot

Ik weet niet wat ik ervan moet denken soms, in ieder geval geloof ik niet dat je door geloof in Christus naar de hemel gaat. Denk dat er geen onderscheid is tussen wie wel en wie niet een goed plekje gaat krijgen. En dan kan het zo zijn dat we allemaal gaan rusten in peace helemaal zonder iets. Het idee dat iedereen een tweede kans krijgt en dat dit bestaan los staat van een volgend bestaan.

Maar goed, wil niet teveel bezig zijn ermee. Ik leef in het heden en eigenlijk is het zinloos om er nu al bij stil te staan. Alsnog wel okey om eens erover na te denken. Goed en slecht, bad en evil. It's all in the eye of the beholder? En wie is de rechter in het hele gebeuren? Na de dood valt toch alles weg dus vanzelf het idee van een schone lei.

Sterkte met je overgrootmoeder, Topspin!

Tja leven, dood.....
Er wordt gezegd dat je ziel wel alle ervaringen van al je levens in zich draagt, maar dat je sterfelijk lichaam en geest niet zomaar toegang tot deze kennis en ervaring heeft.
Wie weet is het voor je ziel niet eens erg om eeuwig te leven; het bewustzijnsniveau ervan is heel anders. Je persoonlijkheid is volgens sommigen iets van dit sterfelijk leven. In een volgend leven kun je een heel andere persoonlijkheid hebben, en of een ziel een persoonlijkheid heeft, weet ik niet. Misschien houdt het tijdelijk de persoonlijkheid van het laatst geleefde leven aan, waarna het terugkeert naar de originele staat. Wat die staat is weet ik niet, maar ik neem aan dat die staat veel beter bestand is tegen de verveling van het oneindige dan het karakter / de persoonlijkheid van een gewone sterveling.

quote:

Op dinsdag 4 november 2008 15:13 schreef Topspin het volgende:
Hier gaat het wel. Ben vandaag en gisteren bezig geweest met nadenken over leven en dood omdat mijn overgrootmoeder ziek is en niet echt meer lang te leven heeft volgens de artsen. Verwerken en afscheid nemen alvast en een klein beetje relativeren dat mensen langer dood zijn dan levend en dat iedereen wat dat betreft hetzelfde is. Dan zijn er grote verschillen op deze aarde tussen mensen maar als het erop aankomt gaan we allemaal dood. Ben dan van mening dat de dood leegte is en rust en dat je dan als mens dus slechts 80 jaar leeft gemiddeld en oneindig lang dood bent. Zelfs al word je dan opnieuw geboren dan nog ben je in zekere zin dood omdat je toch niets kunt herinneren van een voorgaand leven, dat opnieuw geboren worden heb ik dan erg sterke twijfels bij. Dood als complete leegte en rust hoeft dan in mijn ogen niet eens zo erg te zijn. Ik vind slapen best lekker om te doen namelijk

Dus dan is dat mijn manier van afscheid nemen, beseffende dat het ook mijn beurt is over 50 jaar en zo vergaat alles zelfs al was het volle glorie in dit bestaan voor enkelen.

Kan een vreemde manier van afscheid nemen zijn maar doe het ook anders, morgen weer op ziekenbezoek en dan proberen een gesprek aan te knopen over hoe mijn oma tegen de dood aankijkt. Ze is niet bepaald gelovig maar wel enigszins angstig wat er komen gaat.

Herkenbare situatie. Mijn oma ligt in het ziekenhuis, kan binnenkort afgelopen zijn. Ik heb echter de hoop dat ik haar nog terug zal zien, wil het er ook met haar over hebben. Het verandert de hele kijk op de dood wel.

quote:

Hoe is het met Ali? Een bunjee-jump van de Eifeltoren gedaan ondertussen?

Uitstekend, mijn avonturen gaan vrolijk verder. Ik groei sterker naar God dan ooit, en de effecten die dat heeft zijn zalig. Nog geen bungee jump gedaan nee

quote:

Op dinsdag 4 november 2008 16:14 schreef ToT het volgende:
Ali, heb je je geliefde al kunnen vinden en haar jouw gevoelens kunnen vertellen?

Nee. De 2e dag dat ik aankwam ging ik een beetje doelloos rondlopen, kwam vanzelf in haar wijk uit. Ben langsgegaan, heb haar opgegebeld, maar ze is druk druk en kon niet afspreken. Ik wacht dus nog rustig af op t juiste moment. Ondertussen groei ik persoonlijk meer en meer, en voel me steeds meer in staat om werkelijk wat voor haar te betekenen. Verder weet ik dat het niet goed met haar gaat, dat ze eenzaam is, veel lijdt, dat geeft me hoop, omdat ze in dat geval meer open zou staan voor mijn aandacht mocht ik haar weer tegenkomen. En dat is in Gods handen. Uiteindelijk zal alles samenvallen, en tot die tijd moet ik simpelweg volhouden en vertrouwen houden.

quote:

@ Topspin: wow, lekker lange posts weer! Die ga ik vanavond of morgen ff rustig lezen. Ik ben momenteel erg moe door de verhuizingen van mijn beide ouders (mijn vader van het ene verzorgingstehuis naar het andere, mijn moeder van een seniorenwoning naar een appartement in een aanleunwoning van het verzoringstehuis van mijn vader) en van mijn eigen verhuizing, en dat allemaal in pakweg anderhalve week tijd. Mijn eigen verhuizing is overigens nog volop bezig en ik ben de boel daar flink aan het verbouwen.

Dat is pittig ja. Wat vinden je ouders er zelf van?

Deze is ook nog steeds bezig Groeten uit Parijs, elke dag college met uitzicht op het Pantheon

Het is wel heel eerlijk van je dat je zegt dat andermans ellende jou hoop geeft. Uiteraard heb je gelijk wat je redenering betreft, maar het zo zwart op wit zeggen klinkt haast als een zendeling die hoop heeft om slachtoffers van een natuurramp te bekeren.
No offense uiteraard, ik begrijp je gevoelens, maar je openheid geeft me gewoon dat gevoel. Then again: je kunt natuurlijk ook geloven dat God haar een moeilijke periode oplegt zodat jullie meer naar elkaar toe kunnen groeien.

@ mijn ouders: die hebben het ook zwaar met die verhuizingen en willen gewoon dat ik het rustig aan doe voor mezelf.

quote:

Op dinsdag 4 november 2008 17:27 schreef Ali_Kannibali het volgende:

[..]

Nee. De 2e dag dat ik aankwam ........

Ben je twee keer aangekomen?

_{Hoeveel kilo??}

En effe serieus, niet zo afwachtend doen!! Gewoon haar op de man afvragen of ze überhaupt wel zin heeft in contact met je. Je gaat daar toch niet al ruim twee maanden lang een beetje zitten afwachten tot ze misschien toevallig wel eens een keertje tijd heeft? Want druk, druk, druk is niet meer dan een excuus. En je bent wel min of meer voor haar weer terug naar Parijs gegaan. Dus kun je beter direct zijn. Wel succes toegewenst uiteraard!

Verder denk ik dat je haar teveel idealiseert. Maar goed. Dat doen wel meer mannen.

Ach voorzichtigheid is soms ook wel goed. Langzaam een beetje naar elkaar toe groeien, anders heb je het risico dat je het ineens compleet verknalt.

Maar idd @ drukte: als dat al gezegd wordt tegen iemand die ze in geen tijden meer heeft gezien, zéker als ze eenzaam is, dan lijkt het niet dat het wat gaat worden. Misschien dat het bewuste voorval waarbij zij gekwetst werd of zo hierbij meetelt? Misschien moeten er dingen uitgepraat worden voor het contact kan verbeteren?

quote:

Op dinsdag 4 november 2008 23:31 schreef ToT het volgende:
Het is wel heel eerlijk van je dat je zegt dat andermans ellende jou hoop geeft. Uiteraard heb je gelijk wat je redenering betreft, maar het zo zwart op wit zeggen klinkt haast als een zendeling die hoop heeft om slachtoffers van een natuurramp te bekeren.
No offense uiteraard, ik begrijp je gevoelens, maar je openheid geeft me gewoon dat gevoel. Then again: je kunt natuurlijk ook geloven dat God haar een moeilijke periode oplegt zodat jullie meer naar elkaar toe kunnen groeien.

Dat tweede inderdaad. God laat meestal iemands leven beetje bij beetje afbreken voordat ie intervenieert, en dat over het algemeen via andere mensen die al geloven, niet via spetterende wonderen enzo. Iemand die blij en tevreden met alles is, heeft geen behoefte aan een andere boodschap over het leven. Als ik haar in tijd van eenzaamheid met alle liefde kan behandelen, zal ze daar veel vatbaarder voor zijn in een tijd van lijden dan wanneer alles oke is en ze alles heeft wat haar hartje begeert, toch?

quote:

@ mijn ouders: die hebben het ook zwaar met die verhuizingen en willen gewoon dat ik het rustig aan doe voor mezelf.

Oke. Vinden ze het erg om daar terecht te komen?

quote:

Op dinsdag 4 november 2008 23:37 schreef ElizabethR het volgende:

[..]

Ben je twee keer aangekomen?

_{Hoeveel kilo??}

En effe serieus, niet zo afwachtend doen!! Gewoon haar op de man afvragen of ze überhaupt wel zin heeft in contact met je. Je gaat daar toch niet al ruim twee maanden lang een beetje zitten afwachten tot ze misschien toevallig wel eens een keertje tijd heeft? Want druk, druk, druk is niet meer dan een excuus. En je bent wel min of meer voor haar weer terug naar Parijs gegaan. Dus kun je beter direct zijn. Wel succes toegewenst uiteraard!

Nee, ik wacht lekker af. Alleen God weet het goede moment. Ik heb nog steeds genoeg reden om te geloven dat het goed komt en dat Hij ons samen zal brengen.

quote:

Verder denk ik dat je haar teveel idealiseert. Maar goed. Dat doen wel meer mannen.

Niet haar, ik besef heel goed dat ze niet perfect is of een godin, maar ik geloof wel dat een relatie met haar gigantisch mooi zou zijn, de match zou perfect zijn. Ik heb ondertussen zoveel vrouwen ontmoet, maar toch geen 1 waarbij het diezelfde klik, vlam en aantrekkingskracht is.

Ben jij nog in Parijs geweest? Mijn kerk nog bezocht?

quote:

Op woensdag 5 november 2008 00:15 schreef Ali_Kannibali het volgende:

[..]

Dat tweede inderdaad. God laat meestal iemands leven beetje bij beetje afbreken voordat ie intervenieert, en dat over het algemeen via andere mensen die al geloven, niet via spetterende wonderen enzo. Iemand die blij en tevreden met alles is, heeft geen behoefte aan een andere boodschap over het leven. Als ik haar in tijd van eenzaamheid met alle liefde kan behandelen, zal ze daar veel vatbaarder voor zijn in een tijd van lijden dan wanneer alles oke is en ze alles heeft wat haar hartje begeert, toch?
[..]

Oke. Vinden ze het erg om daar terecht te komen?

Dit klinkt wel heel erg hoor moet ik zeggen...

Je zegt dat dit de liefde van je leven zou moeten zijn en je bent blij dat het niet goed gaat met haar, beetje vreemd...maar ok...
Zou het niet zoveel meer kracht hebben als iemand vanuit een sterke positie ergens voor kiest dan vanuit wanhoop maar een strohalm aanpakt?
Zou je niet gewoon het beste moeten willen voor haar, zelfs als dat betekend dat ze nooit de jouwe zal zijn, zou je hart niet moeten bloeden bij het idee dat ze het zo naar heeft?

Komt een beetje lijkenpikkerig over om eerlijk te zijn, hoop maar dat het op het scherm er zo een beetje ongelukkig uitkomt en niet echt zo gemeend is.

Maar goed, hoe is het in parijs, waar hou je je mee bezig allemaal, vertel eens wat!

quote:

Op woensdag 5 november 2008 15:10 schreef erodome het volgende:

[..]

Dit klinkt wel heel erg hoor moet ik zeggen...

Je zegt dat dit de liefde van je leven zou moeten zijn en je bent blij dat het niet goed gaat met haar, beetje vreemd...maar ok...
Zou het niet zoveel meer kracht hebben als iemand vanuit een sterke positie ergens voor kiest dan vanuit wanhoop maar een strohalm aanpakt?
Zou je niet gewoon het beste moeten willen voor haar, zelfs als dat betekend dat ze nooit de jouwe zal zijn, zou je hart niet moeten bloeden bij het idee dat ze het zo naar heeft?

Komt een beetje lijkenpikkerig over om eerlijk te zijn, hoop maar dat het op het scherm er zo een beetje ongelukkig uitkomt en niet echt zo gemeend is.

Maar goed, hoe is het in parijs, waar hou je je mee bezig allemaal, vertel eens wat!

Ik denk dat het verkeerd overkomt ja. Het is niet lijkenpikkerig bedoelt, ik ben me er alleen bewust van dat het geen zin heeft om bij haar aan te kloppen zolang ze nog denkt dat ze het allemaal zelf wel redt en zich constant fulltime op haar studie kan richten en alle mogelijkheden van een eventuele relatie afsluit etc. Ondertussen blijkt haar filosofie steeds desastreuzere uitwerkingen te hebben en uiteindelijk zal ze daardoor openstaan voor iets anders. Ik kan en wil niks forceren, ik wacht rustig op het juiste moment.

Het is fantastisch in Parijs, het is alsof ik in een film leef of in een adventuregame op de computer. God brengt me meer en meer in contact met mensen die iets met geloof willen, die verdwaald zijn, mensen voor wie ik iets kan betekenen. Zelfs mn kennis die ik in mn studie psychologie op heb gedaan komt daarbij van pas. Ik doe waar ik van hou, mensen helpen door ze naar God te leiden, en dat begint serieus vruchten af te werpen. Verder ben ik bevriend met een zoon van de voormalig president van Zimbabwe, Nboko, met een rijke dame die persoonlijke contacten heeft met Sarkozy, Chirac en andere hoge piefen, ik spreek veel met daklozen, gewone mensen, kerkleiders, ik bezoek concerten, musea, geniet met volle teugen, en de liefde en vrede van God die zich steeds meer manifesteert gaat alle verstand te boven. Het enige mindere is dat me duidelijk is geworden wat voor werk God wili dat ik ga doen. Ik wilde zelf leraar engels worden maar dat ging niet door, en na enkele gebeden werd duidelijk dat ik de metro moet gaan poetsen, zo'n beetje het laagste van het laagste wat er te vinden is daar. Hoe dat verder uit zal werken en hoelang ik dat moet gaan doen weet ik niet, maar ik zal God gehoorzamen in deze en dan zien we wel. Maar makkelijk is t niet.

Hoe is het met jou allemaal?

Al die contacten Ali..... met hoge functionarissen, je bent toch niet lid van een geheime genootschap of wel

Hoe staat het met je Frans overigens? Frans vind ik persoonlijk een rot taal en heb dat vak meteen laten vallen na de brugklas. En hoe is het in Parijs met de Fransen, spreken ze ondertussen ook een woordje Engels of zijn ze nog steeds zo arrogant dat ze toeristen weigeren in het Engels te woord te staan?

Niet om jou Parijs af te kraken maar heb me persoonlijk gruwelijk kunnen ergeren aan die Fransen die geen woord Engels konden en een horeca onderneming hadden. Ook vaak het idee dat ze je aan het uitlachen of bezeiken waren met van alles en nog wat zoals in de film European vacation van Chevy Chase.

Bericht komt dan ook wat ongeloofwaardig over Je hebt contact met hoge functionarissen en voert gesprekken met allerlei mensen en ondertussen moet je de metro poetsen van god

Hoe vaak heb je haar nou helemaal ontmoet en met haar gesproken? Dat was tot nu toe toch erg summier?
En toch denk jij dat je haar wel even kan redden'', omdat je hebt bepaald dat ze ongelukkig is, ondanks dat ze aangeeft er geen behoefte aan te hebben? Dat vind ik raar.

En god heeft je verteld dat je de metro moet gaan poetsen?? Man oh man..... sorry hoor
Je doet jezelf ongelooflijk tekort. Je eigen denken en handelen. Je zelfstandigheid. Je wezen.
Dat er op dit moment weinig interessant werk is, okay. Dus pak je aan wat wél voor het oprapen ligt aangezien je toch moet leven daar. Maar om dat op het conto van god te schrijven.

En nee, nog niet in Parijs geweest, gaat binnenkort gebeuren, er was wat tussengekomen op de oorspronkelijke datum. En ja, ik ga ook kerken bezoeken, niet om god of weetikveelwie te vinden, maar voor de mooi. Kunstwerken kijken in kerken is een van mijn favoriete bezigheden.

Ik spreek overigens vloeiend Frans. Zálige taal!!

quote:

Op woensdag 5 november 2008 18:05 schreef Topspin het volgende:
Al die contacten Ali..... met hoge functionarissen, je bent toch niet lid van een geheime genootschap of wel

Nee, maar bizar is het wel. Fascinerende mensen. Die Nboko ging laatst naar de paardenracen met de prins van Dubai haha. Toen klapperden mijn oren wel even maar voor hem is het heel normaal.

quote:

Hoe staat het met je Frans overigens? Frans vind ik persoonlijk een rot taal en heb dat vak meteen laten vallen na de brugklas. En hoe is het in Parijs met de Fransen, spreken ze ondertussen ook een woordje Engels of zijn ze nog steeds zo arrogant dat ze toeristen weigeren in het Engels te woord te staan?

Frans gaat vooruit maar is idd een rot taal om te leren als Nederlander. In de macdonalds spreken ze engels, maar verder moet je het wel treffen Er zijn wel steeds meer advertenties om engels te leren dus over enkele tientallen jaren is het misschien beter.

quote:

Op woensdag 5 november 2008 18:05 schreef Topspin het volgende:

Niet om jou Parijs af te kraken maar heb me persoonlijk gruwelijk kunnen ergeren aan die Fransen die geen woord Engels konden en een horeca onderneming hadden. Ook vaak het idee dat ze je aan het uitlachen of bezeiken waren met van alles en nog wat zoals in de film European vacation van Chevy Chase.

Bericht komt dan ook wat ongeloofwaardig over Je hebt contact met hoge functionarissen en voert gesprekken met allerlei mensen en ondertussen moet je de metro poetsen van god

Ja ik zei toch het is net een film waar ik inzit.. dat metro poetsen, ik kon het nauwelijks geloven toen ik dat voor het eerst 'binnen kreeg'. Daarna nog in wat situaties beland en zaken gelezen die me verder overtuigd hebben. Als je er over nadenkt zit er ook zeker wat in. Ik denk dat iedereen wel inziet dat het een ontzettende vernedering is. Het heeft mijn kijk op een hoop zaken in ieder geval al sterk veranderd, en dan moet ik nog beginnen.

Die mensen met hoge contacten en veel centen bieden me dan ook aan om me te helpen. De dame bood me alles aan wat ik maar nodig had, studio, verzekering, geld, ander werk enz. Ze zei dat ze niet alles kan doen, maar wel veel. Maar ik heb het allemaal afgeslagen.

[ Bericht 0% gewijzigd door Ali_Kannibali op 05-11-2008 18:36:04 ]

quote:

Op woensdag 5 november 2008 18:23 schreef Ali_Kannibali het volgende:

[..]

Ja ik zei toch het is net een film waar ik inzit.. dat metro poetsen, ik kon het nauwelijks geloven toen ik dat voor het eerst 'binnen kreeg'. Daarna nog in wat situaties beland en zaken gelezen die me verder overtuigd hebben. Als je er over nadenkt zit er ook zeker wat in. Ik denk dat iedereen wel inziet dat het een ontzettende vernedering is. Het heeft mijn kijk op een hoop zaken in ieder geval al sterk veranderd, en dan moet ik nog beginnen.

Die mensen met hoge contacten en veel centen bieden me dan ook aan om me te helpen. De dame wilde me alles aanbieden wat ik amar nodig had, studio, verzekering, geld, enz. Maar ik heb het afgeslagen.

God wilt dus dat je simpel en eenvoudig net als Jezus door het leven gaat? Zonder rijkdom.

Vraag me dan wel af hoe je die mensen bent tegen gekomen allemaal, je komt ze niet zomaar tegen en hebt in zekere zin connecties nodig om in zo'n milieu te belanden.

quote:

Op woensdag 5 november 2008 18:25 schreef Topspin het volgende:

[..]

God wilt dus dat je simpel en eenvoudig net als Jezus door het leven gaat? Zonder rijkdom.

Het is een leer en groeiproces. Rijkdom is niets mis mee, de liefde voor rijkdom is een probleem. Maar de komende tijd ben en blijf ik een pauper ja en dat maakt me ook niets uit. God zorgt voor me op alle vlakken, ik kom niks tekort.

quote:

Vraag me dan wel af hoe je die mensen bent tegen gekomen allemaal, je komt ze niet zomaar tegen en hebt in zekere zin connecties nodig om in zo'n milieu te belanden.

In de kerk! Die man is zelf gelovig, en de ander is via een vrouw die massages geeft waardoor ze weer kon lopen in de kerk terecht gekomen. In ruil hiervoor geeft ze die vrouw alles wat ze nodig heeft en ook vrienden vna haar als ze in de problemen komen. Maar ik heb dat dus afgeslagen.

Verder is er een mexicaanse dame op mijn pad gekomen, katholiek van origine, maar had er een zware hekel aan. Ze maakt korte films, heeft in Australie en India gewoond, is getrouwd en gescheiden, en al met al een hoop drama en problemen in haar leven. Tijd bezig geweest met hindoeisme, geloofde in de kracht van Shiva, Brahma enz. Na haar echtscheiding flinke rugklachten gekregen, werd van kwaad tot erger, medicijnen gaan nemen etc. Veel gesprekken met haar gehad over geloof, haar met veel geduld en zorg behandeld, veel geluisterd naar al haar verhalen en haar proberen te laten zien en uit te leggen wat ik geloof en waarom. Ze was erg bang om weer bedrogen te worden door iemand, zoals al zovaak in haar leven gebeurd was. Maar ik heb haar vertrouwen weten te winnen en ze zegt dat het de enige keer is dat ze werkelijk naar iemand luistert en serieus neemt met betrekking tot dit soort zaken. Ze waarschuwde me constant dat ze me niet wil kennen als ik een fanatiekeling ben, dat ze zich niet zal bekeren, dat ze haar geloof niet zou veranderen, dat ze geen zevendedagsadventist zou worden, enz. Ik heb haar mijn bijbel laten lezen, dat was nogal schokkend voor haar omdat zij altijd heel andere zaken te lezen kreeg door de katholieke kerk. Verder laten zien dat Shiva een andere naam voor Satan is volgens occultisten en dat ik geloof dat het rotzooien in die richting van spiritualiteit mede oorzaak is van haar problemen. Ondertussen heeft ze al haar godenbeeldjes, afbeeldingen en gerelateerde sieraden weggegooid, is ze mee naar mijn kerk geweest, we hebben voor de genezing van haar rug gebeden en door geniale massages van iemand in mijn kerk slikt ze nu vooor het eerst in 2 jaar geen medicijnen meer, voelt zich top, ik zie haar opbloeien, dat is fantastisch. Ze wil haar leven beteren en ik begeleid haar naar God toe. En zo leer ik allerlei mensen kennen en deel de zaken die ik aan kennis en ervaring heb opgedaan.

Massage is geen vorm van occultisme?