gisteren: de kaft van een (oud, van mij geweest)gouden boekje afgepeuterd, niet gaan slapen ondanks duidelijke vermoeidheid. In de tijd dat ze op haar kamer moest blijven niet een maar alle pagina's in een mooi boek gescheurd.
Vandaag: Weer niet slapen, de pagina's nog verder verscheurd, in Ruben zijn bed gaan staan om bij een trekpopje een touwtje er uit te trekken. -dat leverde een flinke preek op- Goed we proberen het nog eens, madam is aan het kleien en stopt een stokje in een gaatje van de kinderstoel. Oeps krak
En over het geheel hè ZE HOORT ME WEL MAAR DOET NIET WAT IK VRAAG OOK NIET ALS HET INMIDDELS EEN BEVEL IS GEWORDEN.
en nu negeer ik haar en het lijkt of ze nu heel lief met de blokken speelt , ben benieuwd hoe lang het duurtik moet nodig vroeg naar bed..
Begin maar gewoon, op hoop van zegen.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.