[Paint] Albumcovers #2

De Brits-Filipijnse band Pasay City komt met hun debuutalbum. Naast het al bekende "We die together", staat het album vol andere prachtige nummers. Zoals Chasing Cars (origineel van Snow Patrol), Well OK en Being in love. Being in Love is het perfecte voorbeeld van het talent van de band. Het originele nummer is namelijk Nederlands. De vertaling toont sprankeltjes van briljantie. Een voorbeeld van de tekst, willekeurig, maar o zo geniaal:

"Love is like a magicball in more than onethousand tastes."

De muziek is te beschrijven als een mix tussen terror en indie, inclusief een fijne xylofoon. Dit belooft wat voor de toekomst.

De volledige tracklist:

01. GombaGomba
02. We die together
03. I am not French
04. Actually I am
05. No you're not
06. Well OK
07. Thanks for confirming
08. Chasing Cars
09. Being in love
10. The Flash
11. Thank you for downloading our album because we know you did not buy it, you bastards.
12. Drugs and Indian Girls

quote:

Op donderdag 11 september 2008 23:04 schreef Het_hupt het volgende:

[..]

ga je ook nog wat paints posten, of blijft je deze bagger posten?

Ik vond die songteksten vet! Had ze nog niet gezien was tof gedaan

William Watson brengt met dit album de New Age klanken weer op de bühne. Het gebruik van xylofoon in combinatie met een kazoo is uitermate scherp neergezet. Dit natuurlijk, zoals we allemaal gewent zijn van William, op de zachtstrelende melodieën van het strijkorkest.

We kunnen er niet omheen, de nieuwe rock-hitsensatie uit de Verenigde Staten van Amerika heet Fear Itself. Hun debuutalbum Little kinder than necessary staat zowel in eigen land als in driekwart van de rest van de wereld op de eerste plaats van de albumhitlijsten. Dat de eerste single Nasty cough bovendien wekenlang op de eerste plaats van de hitparades heeft gestaan is slechts onopgemerkt gebleven voor holbewoners, aangezien het ritmische gehoest uit het refrein nog steeds door de halve wereldbevolking wordt nagedaan bij iedere hoestbui. De veelal grappige teksten, begeleid door scheurende gitaren en briljant aanstekelijke melodieën leveren een album op dat zeker gehoord mag worden, waarbij ook veelvuldig en vakkundig gebruik is gemaakt van samples en geluidseffecten.

Zo bevat het intro een gesamplede speech van Franklin D. Roosevelt met uiteraard de beroemde zin "The only thing we have to fear is fear itself", maar de rest van zijn woorden is zodanig gehusseld dat het een hilarische toespraak oplevert, die eindigt in een gigantische hoestbui en overgaat in het welbekende hoestnummer. De huidige single Roaarr! gaat over een lammetje dat net zo wil kunnen brullen als het leeuwtje uit een beroemde Disney tekenfilmklassieker. Shoplifting heeft een ritme dat mede wordt geproduceerd door het gerammel van een winkelwagentje op een stoep. De vorige single Cleavage rules is een lofzang op boezem-inkijk, terwijl Something's stuck in your braces het probleem van vastzittende spinazie in een meisjesbeugel behandelt. Still lazy after all these years is een knipoog naar het werk van Paul Simon, Helping hand is een erotische rockballad over vrouwelijke hulp bij mannelijke masturbatie. Dorothy and the hurricane is een geniaal sprookje waarin Dorothy uit The Wizard Of Oz deze keer in een orkaan verzeild raakt, terwijl DarkNess het spannende, zielige verhaal met een happy end vertelt over het Monster van Loch Ness. Nothing to fear is een serieuze afsluiter van het album, een schitterende rockballad die solliciteert naar een hoge notering in allertijden-lijstjes. Daarmee lijkt het album afgelopen, maar wat volgt is een toetje in de vorm van een hardrockversie van de Bolero, naar verluidt een klassiek nummer waarop prima de liefde kan worden bedreven. Ik ben benieuwd hoe ze het voor elkaar hebben gekregen, maar voor het gemak zijn de begeleidende genotsgeluiden alvast ingekreund door niemand minder dan Jennifer Love Hewitt, resulterend in een perfecte climax waarvan ik graag de videoclip gemaakt zou willen zien worden... Deze plaat smaakt naar meer!

Tracklisting:

1. Intro (feat. Franklin D. Roosevelt)
2. Nasty cough
3. Roaarr!
4. Shoplifting
5. Cleavage rules
6. Something's stuck in your braces
7. Best of the best
8. Still lazy after all these years
9. Counting sheep
10. Helping hand
11. Dorothy and the hurricane
12. Close your eyes
13. DarkNess
14. Nothing to fear
15. Intermission: Parental advisory
16. Bolerorgasm (feat. Jennifer Love Hewitt)

quote:

Op dinsdag 17 maart 2009 18:27 schreef Maisnon het volgende:

[..]

Ik vond die songteksten vet! Had ze nog niet gezien was tof gedaan

Bedoel je die van mij? De meningen daarover waren verdeeld geloof ik....

Trek je niks aan van die zeuren

quote:

Op vrijdag 20 maart 2009 16:55 schreef Maisnon het volgende:
Trek je niks aan van die zeuren

1. Gates don't cross
2. Taxman
3. When you see me
4. Lies and you
5. Foreclosure
6. No tree
7. Cancelation
8. I'm not there if you are
9. Whatever
10.Smash the radio

Vrolijke jongens zijn het niet, voor blije liefdesliedjes koop je deze plaat niet echt. Het gaat allemaal net te diep, en hakt er te hard in om te denken, het is maar een liedje. De band wil mensen raken, en doet dat met balanceren op het scherpst van de snede. Hun pricipe om niets over te dubben, maar alleen muziek te maken die ze tegelijk kunnen spelen zorgt er op 'No tree' voor dat Mark Koda een gitaar laat vallen om een mandoline te kunnen grijpen...waardoor het halve nummer de snaren van het gevallen instrument meevibreren. Storend, welnee. Ter plekke wordt het onderdeel van het nummer.

quote:

Op vrijdag 20 maart 2009 17:23 schreef Captain_Fabulous het volgende:
Hun pricipe om niets over te dubben, maar alleen muziek te maken die ze tegelijk kunnen spelen zorgt er op 'No tree' voor dat Mark Koda een gitaar laat vallen om een mandoline te kunnen grijpen...waardoor het halve nummer de snaren van het gevallen instrument meevibreren. Storend, welnee. Ter plekke wordt het onderdeel van het nummer.

Na het falen van 'No roses for your dog' leek Cedric Popkin een tijd van de aardbodem verdwenen. Afgezien van wat schaarse berichtjes op blogs leek die plaat het einde van een getalenteerde maar getormenteerd mens. Je zou verwachten dat Cedric op zijn nieuwe plaat terug zou kijken op die periode, maar het tegendel is waar. Geen songtitels, maar nummers. En ritmes die vaak opgebouwd zijn uit de klanken die hij over de hele wereld opneemt. Een fietsbel als voornaamste drijvende ritme instrument? Hij komt er mee weg, verbazend genoeg. In 1 klap is hij weer terug waar hij was na zijn debuut, alsof zijn laatste drie platen nooit hebben bestaan. Als je hebt genoten van 'Hases and Ashes' zul je dit een slecht bericht vinden. maar gezien de verkoopcijfers, zullen dat weinig mensen zijn.
Zet een strohoed op, trek een wijntje open, gooi een zak zand in je woonkamer om je voeten in te zetten, en geniet van de golfslag samples die heel subtiel door het hele nummer zitten. Een goeie strandvakantie hoeft niet duur te zijn op deze manier.

ReliRock? GospelGothic? Heaven's Hardcore? Hoe je het ook wilt noemen: de EO Jongerendag zal een dampende rocktempel worden als de omroep zou besluiten om de band Genealogy of the Bible op het podium te zetten. Ik vrees echter met grote vreze dat de trommelvliezen van Andries Knevel hier voorlopig nog een stokje voor zullen steken, want de liedteksten van Psalm 1 t/m 15 hebben nog nooit zo'n verwoestende muzikale begeleiding gekregen als op dit album. Beukende drums, gierende gitaren, heersende bassen en een zanger die afwisselend zingt, grunt, jodelt, kreunt en schreeuwt. Dit alles krijgt hier en daar nog eens begeleiding van een kerkorgel waarvan de toetsen in een dag meer moeten zijn afgesleten dan in de 200 jaar daarvoor. Als slotzang krijgen we nog een toegift in de vorm van het welbekende God is a DJ, getransformeerd tot een stadionhardrockstamper zonder weerga. De Arie Boomsma's van de muziekwereld zijn opgestaan, en afgaande op de 150 bestaande psalmen kunnen we nog minstens 9 albums verwachten. De Psalmen zijn inderdaad 'beyond what they were': muzikaal onherkenbaar, maar voor de Engelstalige kerkganger tekstueel probleemloos mee te blèren. Amen!

Tracklisting:
01. Psalm I
02. Psalm II
03. Psalm III
04. Psalm IV
05. Psalm V
06. Psalm VI
07. Psalm VII
08. Psalm VIII
09. Psalm IX
10. Psalm X
11. Psalm XI
12. Psalm XII
13. Psalm XIII
14. Psalm XIV
15. Psalm XV
(hidden track: God is a DJ)

toppertje!

Nu nog random muziek maken,
Die random albumcovers lijken te spreken: "Wij willen muziek!"
TVP
Kunst is fictie!
De filosofische diepgang komt vanzelf

tvp met bijdrage!


De band gaat al een paar jaar mee, maar Transmigration of the Soul is nog steeds goed voor een uurtje wegdromen bij onweerstaanbare klokkenspelsolo´s gecombineerd met authentieke oerwoud-soundscapes.
Tracklist:
1. Mindtricks
2. Before you were born
3. Pretending to sleep
4. Cosmic exploration
5. Only at night
6. Evil panda's
7. The source


Achter de naam 'Welcome to Macintosh' gaat (ex)punkrocker Terrence Holder schuil. In 2003 verliet hij na het kopen van een iMac zijn voormalige band 'Fuck the System', om zich volledig te storten op het schrijven van bijna evangeliserende teksten over de wonderlijke producten van Apple Inc. Natuurlijk haal je de punker niet snel uit een zanger, dus de wervende teksten zijn niet altijd kindvriendelijk. Parental Advisory is hier geen overbodige luxe.
Tracklist:
1. i Welcome you
2. iPod=happiness
3. i Scream
4. i Need my fucking Timemachine
5. i Want my Nano
6. i Piss on Windows Vista
7. i Command you
8. Blue screen of Death (bonustrack)

quote:

Op woensdag 27 mei 2009 11:59 schreef Jan_De_Nul het volgende:
Nu nog random muziek maken,
Die random albumcovers lijken te spreken: "Wij willen muziek!"
TVP
Kunst is fictie!
De filosofische diepgang komt vanzelf

Ik wil best weer wat random teksten in elkaar gooien, als iemand de muziek maakt...maar dan moet eerst iemand zich serieus melden, ik heb geen zin weer dingen te schrijven die dan alleen maar worden afgekraakt in dit topic, het moet wel ergens om gaan.

Ik snap er niks van, het merendeel van die covers heeft echt schitterende foto's die totaal niet misstaan op een albumcover.

Toeval is soms een hele goede art director, blijkt maar.

De mooiste nummers tijdens het honkballen.

1.environmental lawsuits
2.Spectral leakage
3.Siantar
4.Congressman
5.Urniszewo
6.Morphou Bay
7.Sugarland

Kurumi Akino (15:00)
Uon Hakuron (15:00)
Lei Lan (15:00)
Kaafai (15:00)

Haou Airen is een groot artiest in China. Nu is het aan de rest van de wereld om te bepalen of dat in landen zonder zo’n patserige Muur ook gaat lukken. Met zijn vijfde album, Attribute Of The Strong getiteld, wordt namelijk een gooi gedaan naar internationale roem door de titel in het Engels op de hoes te vermelden.

Het opmerkelijke van de albums van Airen is dat hij alle nummers begint met een lange ademteug, vervolgens in typisch Chinese sneltreinvaart de titel zegt, en vervolgens losbarst in een lang uitgesponnen mix van bombast en stilte. Om de zoveel minuten wordt namelijk opgebouwd naar een climax die nooit eindigt op een moment dat je het verwacht, waarna hij heel hard “HAI!” roept, om het nummer met een luide gongslag te vervolgen richting de volgende climax. Ondanks deze vaste opbouw van zijn standaard 15 minuten durende hersenspinsels, verschillen deze muzikaal flink van elkaar waardoor geen nummer lijkt op de vorige.

De sport is om 60 minuten lang op het juiste moment keihard “HAI!” te roepen, wat uw recensent na tientallen draaibeurten nog steeds niet is gelukt. Ideaal om met een groep vrienden te proberen onder het genot van een krat pils met chips en pinda's, een hilarische avond is verzekerd. En mocht het uiteindelijk toch lukken, dan zijn er dus nog vier Chinese importalbums van Airen te bestellen om een nieuwe competitie te starten.

Conclusie: een opmerkelijke plaat, muzikaal interessant, en een prima alternatief voor het uitgekauwde avondje Trivianten.

[ Bericht 0% gewijzigd door Sequencial op 16-06-2009 14:40:42 ]

Toffe texten ook allemaal bij die albumhoezen. Zelf helaas geen inspiratie voor een text, wel een hoes

heerlijk topic is dit toch

hulde voor de artiesten

quote:

review van musicmeter.nl:
Na het veel belovende debuut 'to be corrupt, too' uit 2005 alweer, komt uit het gelijknamige Turkse plaatsje afkomstige Sargöl met een gloed nieuw album genaamd 'they agree with us'. Maar ik moet helaas bekennen dat ik nog niet helemaal 'eens' ben met hun op dit album. Waar op het vorige album vooral de nadruk lag op de vocalen van zanger Slănic Moldova, zullen we deze hier, na het droevige grasmaaier ongeluk in eind 2006, uiteraard moeten missen op dit album. Dit is dan ook waarschijnlijk de voornaamste reden waarom dit album geheel instrumentaal is geworden. Opener "Attercliffe Road railway station" begint vrij stevig, maar laat ook direct horen waarom drone en banjo's niet goed samen gaan. Dit nummer gaat wel weer heel subtiel over in 'Brantford Collegiate Institute' waarin ook violiste 'Sayeed Hassan Kanan' goed tot haar recht komt. Op het nummer 'Cichociemni' laat Sargöl zich eens van zijn vrolijke kant zien en de draaiorgels worden hier dan ook goed vertegenwoordigd. Het album eindigt in het nogal epische 'Deltora Quest 1' dit 49 minuten durende nummer begint sterk, bouwt op tot heuse orgy van lawaai. Het is dan wel weer jammer dat die banjo de andere 48 minuten volt pingelt.

Na een denderend laatste album brengt Thomas Spence opnieuw een statement met "on a Sunday morning". Compleet met nieuwe bandleden brengt hij euforische geluiden in combinatie met het gekwetter van de fuut.

1. Intro
2. on a Sunday morning
3. Killing the hangover
4. the Afternoon blues
5. Sunday morning, Sunday evening
6. Back to work

Stel: je bent producer, je hebt vanwege een erfenis zoveel geld dat je echt niet meer weet wat je er mee moet doen, en je woont in de villawijk Florida State waar je graag iedereen te vriend wilt houden. Wat doe je dan? Inderdaad, je stelt je studio aan huis ter beschikking aan wijkgenoten die graag eens een plaatje willen opnemen. Zie daar het concept van de beruchte Florida State Road serie, geproduceerd door de stinkend rijke Loot Rulez, die we zouden kunnen kennen als producer van verschillende dubieuze rap-, hardrock- en country-acts.

Dat de buren van Loot hier graag gebruik van maken, blijkt uit het feit dat we inmiddels toe zijn aan nummertje 444 binnen twee jaar. Het bedroevende is, dat deze voor het grootste gedeelte wanproducties via zijn label RuleRecordz wereldwijd de verkoopbakken mogen vervuilen. Toegegeven, de hoezen zijn vaak fraai (vooral die van 94 en 273 waren grafische kunststukjes) of hilarisch (de Smell the Glove-imitatie van 358!), maar voor de schijf zelf is het vaak nog te veel eer om onder je bierglas te geschoven te mogen worden.

Zo ook Florida State Road 444: Holy Enters The World, waarop de achterbuurvrouw met haar pasgeboren baby genaamd Holy (wtf) niet veel meer doet dan goegoe’en, gaga’en, huilen en krijsen op een monotone beat, met af en toe een verveeld ‘Yeah’ of ander onverstaanbaar gemompel van de producer er doorheen. Dieptepunt is ‘Holy shit’, een track waarop de beat wordt gevormd door de schijtende chihuahua van de buuf, die tijdens een intermezzo wanhopig piepend met pindakaas in de bek zit te smakken. Daar doorheen hoor je mams en Loot tevergeefs het kind aansporen om wat geluid voort te brengen, waarbij ik vermoed dat er uiteindelijk toch flink wat gekrijs uit komt omdat Junior even met z'n neus in de uitwerpselen van het keffertje wordt gedrukt. Dit in contrast tot de fraaie hoesfoto waarop moeder en kind smaakvol staan afgebeeld. Misschien voor haar een leuk aandenken van een middagje met een hulpeloos kind ploeteren in een studio, maar laat die geldverspillende man alsjeblieft ophouden met het ‘produceren’ en de wereldwijde verspreiding van deze, in dit geval zelfs kind- en hondonvriendelijke bagger. Welkom in de wereld, Holy.

Muzikale poging: smakeloos.
Hoesfoto: postermateriaal.
Eindoordeel: zonde van de pindakaas.

STRANDKORB - YOU APOLOGIZE FOR TRUTH

Wat is het?
Zomerse plaat met Duitse tongval over plezier en irritaties op het strand.

Hoe klinkt het?
'Allo 'Allo meets Ome Henk meets Bob Marley meets Beach Boys meets Scooter.

Hoogtepunten?
In het nummer Sandcastle bouwt onze Duitser zijn mini-Berlijnse muur van zand dwars door het kasteel van een verbouwereerde kleuter.

Is het wat?
Aanrader om mee te brullen in de file naar Zandvoort, en met z'n krap 40 minuten speelduur kan ie dan makkelijk een paar keer op de repeat.

Wat een mooi toeval zeg:



dit plaatje: http://www.flickr.com/photos/boiworx/3653565570/
met deze quote: Sometimes you can't see yourself clearly until you see yourself through the eyes of others.
Ellen DeGeneres

@maisnon: begrijp je wel dat het random plaatjes en quotes moeten zijn zoals in de OP geschreven is? Die ene heeft namelijk maar twee woorden ipv. vier en ik ben tussen die quotes nog nooit een nederlandse quote tegen gekomen.

verder wel mooi gedaan, maar het is juist zo leuk als het random gebeurt.

quote:

Op woensdag 24 juni 2009 18:26 schreef Dirty-Little-Monkey het volgende:
@maisnon: begrijp je wel dat het random plaatjes en quotes moeten zijn zoals in de OP geschreven is? Die ene heeft namelijk maar twee woorden ipv. vier en ik ben tussen die quotes nog nooit een nederlandse quote tegen gekomen.

verder wel mooi gedaan, maar het is juist zo leuk als het random gebeurt.

Ik heb het originele topic geopend

Halverwege de vorige pagina heeft remlof een Nederlandse versie geopperd, en de wiki artikelen en de quotes zijn van nederlandse websites

Estron is iets van een vrouwelijk hormoon, en Five Card Draw is nou eenmaal de naam voor een pokerspelletje

En die word count, achja, beetje artistieke vrijheid anders is alles exact hetzelfde.

quote:

Op woensdag 24 juni 2009 18:34 schreef Maisnon het volgende:

[..]

Ik heb het originele topic geopend

Halverwege de vorige pagina heeft remlof een Nederlandse versie geopperd, en de wiki artikelen en de quotes zijn van nederlandse websites

Estron is iets van een vrouwelijk hormoon, en Five Card Draw is nou eenmaal de naam voor een pokerspelletje

En die word count, achja, beetje artistieke vrijheid anders is alles exact hetzelfde.

ok . wat tof, jij bent de bedenker van dit alles!!! nou, wat een eer om met u gesproken te hebben

De vrolijke spaanse muziek van onze Pablo is enthousiaster dan ooit. Liefhebbers van Pablo kennen zijn mix van punk en salsa al maar voor nieuwkomers was zijn vorige plaat moeilijk te begrijpen. Dit wordt geheel gecompenseert door dit album. Pablo is er in geslaagd er een zeer toegankelijke plaat van te maken waar zelfs een paar portentieële radiohits op staan.

quote:

Op woensdag 10 september 2008 00:59 schreef remlof het volgende:
Het kan ook in het nederlands natuurlijk.

Kijk, dat hadden we nog niet: een volwaardige Rock-opera van Nederlandse bodem! De rockband Van Gilse doet een dappere poging om het concept van beroemde albums als Tommy, The Wall en War Of The Worlds in onze moerstaal om te smelten.
Het resultaat is een plaat die verhaalt over een zwervende verhalenverteller die zo fascinerend kan vertellen dat zijn toehoorders letterlijk het verhaal in worden gezogen. Dit verhaal speelt zich af in een duister en mysterieus bos, waarin de twee luisterende tieners Stef en Sara verdwalen en vervolgens afhankelijk zijn van elkaar en van de grillen van de Fantast om ooit weer levend uit het verhaal te komen.
Ondersteund door uitstekende rockmuziek en treffende geluidseffecten ontvouwt zich zo een spannend, naargeestig maar vooral uit-je-speakers-knallend sprookje dat van begin tot eind weet te boeien. Mooi wel!

1. Ouverture
2. De Fantast
3. Verlies Jezelf
4. De Boswandeling
5. Mosman
6. Takketakken
7. Mist
8. Het Hol
9. Stef
10. Radeloos
11. De Moesson
12. Daglicht
13. Rennen
14. Uitzichtloos
15. Lieve Sara
16. Vlammen
17. Bibber
18. Hel
19. Mooi Niet
20. Epiloog

Haha er zitten nog echt serieus mooie tussen

quote:

Op woensdag 24 juni 2009 19:46 schreef Dirty-Little-Monkey het volgende:

[..]

ok . wat tof, jij bent de bedenker van dit alles!!! nou, wat een eer om met u gesproken te hebben

Nah, het idee komt niet origineel van mij hoor ik mag geen credits er voor opstrijken. Heb het van een amerikaans forum

Simone Ponzi wordt door haar platenmaatschappij gepositioneerd als de vrouwelijke Andrea Bocelli. Dat is in zoverre terecht dat ook zij wél een baard heeft en blind is, maar behalve zichtvermogen ontbreekt het haar ook aan ritmegevoel, de gave om zuiver te kunnen zingen en talent in het algemeen. Kansloos.

quote:

Op donderdag 9 juli 2009 16:34 schreef Sequencial het volgende:

[..]

[ afbeelding ]

Kijk, dat hadden we nog niet: een volwaardige Rock-opera van Nederlandse bodem! De rockband Van Gilse doet een dappere poging om het concept van beroemde albums als Tommy, The Wall en War Of The Worlds in onze moerstaal om te smelten.

Geweldig, met die tracklist erbij
Zelf ook maar weer eens een bijdrage leveren aan dit topic:



Het is lang stil geweest rond de band Thin-Film Thickness Monitor (kortweg: Thin-Film). De afgelopen jaren kwamen ze niet in het nieuws door hun muziek, maar dankzij de vele schandalen die zich achter de schermen afspeelden. De media hebben er uitgebreid aandacht aan besteed. Dat heeft ervoor gezorgd dat vele fans inmiddels afgehaakt zijn. Met 'Human: to forgive, infrequent' proberen zij die fans weer terug te krijgen. Het lijkt erop dat de bandleden nu hun excuses willen maken met teksten als "We're sorry" en "People make mistakes". Blijkbaar hebben ze al ondervonden dat het krijgen van een tweede kans niet gemakkelijk is.
We zullen zien of de fans hier in trappen. Die keren dat zij als grof vuil behandeld werden, staan immers nog vers in het geheugen...

Nathan Johnson is beter bekend als de vuilbekkende rapper The Krillitane Storm uit de rapformatie Mofo Roolaz. Misschien kent u die nog van het nummer "****" dat een hit werd omdat letterlijk ieder woord op de radio werd weggebliept vanwege te schunnig voor de ether.

The Krillitane Storm, bungelend aan de rand van de onderkant van de samenleving, kreeg het vervolgens voor elkaar om zijn zusje te batsen en haar daardoor te bezwangeren. Inmiddels is daaruit een oerlelijke dochter geboren, genaamd (je verzint het niet) Beautyfull. Om zijn frustraties als totaal ongeschikte vader (en tegelijkertijd oom) van zich af te werpen, heeft hij een album gemaakt waarop hij zichzelf, zijn zusje, zijn ouders en de rest van de wereld de huid volscheldt. Nieuwe hits zullen er wel niet uit geboren worden, maar misschien is het een aanrader voor gefrustreerde vaders die graag eens lekker in vuile woorden meerappen over hoe stom ze zijn geweest, en waarom die vette koe hun heeft weten te verleiden tot het verwekken van een gedrocht. Anders lekker laten liggen.

SP-323 is een Braziliaanse band die bestaat uit 17 muzikanten met een verstandelijke achterstand. Nog voor de eerste single was opgenomen was het voortbestaan van de band onzeker, er was ruzie over de naam. Uiteindelijk heeft de manager van de band gekozen voor de naam SP-323. Op deze Braziliaanse snelweg is één van de bandleden op de wereld gekomen. Bij de geboorte werd zijn moeder geschept door een vrachtwagen, ze heeft het niet overleefd. Dit komt terug in veel van de tracks, als we de songteksten mogen geloven, want niemand verstaat de leadzanger. Verassend genoeg zijn de teksten in het Engels, laat U zich ook niet afschrikken door de vreemde songtitels.

SP-323 zorgt voor een frisse, vrolijke sound, die het altijd goed zal doen op een zomers achtertuinfeestje. De naam van het album komt voort uit een uitspraak van de begeleider van de bandleden, wanneer ze weer eens tekeer gaan tegen elkaar, moeten ze zich uitrekken. En dan is alles weer goed. De trap op de cover van het album is de trap waar frontman Anderson Simões zijn beide benen heeft gebroken toen hij naar beneden viel. Een mooi verhaal, achter een mooi album.

TRACKLIST:
01. Dingdong (3:24)
02. Running Errands (1:27)
03. Rusty Carpetshark (4:11)
04. Stefan Klos (3:45)
05. Highway To Life, or Death (3:33)
06. La harpe de melodie (0:23)
07. Erwin Clausen (3:05)
08. British Federation of Roller Skating (6:55)
09. Danger at Dunwater (2:21)
10. Peripheral Sensor Interface 5 (8:43)
11. Carotenoid oxygenase (3:00)
12. Stadio Brianteo (5:56)

Bonus tracks

Brazil: Fitzgeralds Casino & Hotel (4:44)
Japan: Meteorological history of Hurricane Katrina (0:08)
Europe: Spinnaker Tower (2:01)
iTunes download: Thomas Christian (4:21)

_{Omdat die bandnaam zo lekker over de tong rolt!}

tracklist:
1 - Intro (0:08)
2 - Hittin' Da Club With Ma Homies (4:02)
3 - Sippin' Sum Love Potion (3:53)
4 - Get Drunk (2:05)
5 - Girls Gone Wild (5:24)
6 - Boobies Everywhere (6:66)
7 - Da Hook-Up (1:53)
8 - Let's Make Love (0:54)
9 - Thank you, Come Again (12:03)

(De band bestaat overigens uit 5 Indische 'scientists' die alle chicks in de wereld kunnen krijgen omdat ze een elixer hebben uitgevonden dat ervoor zorgt dat chicks voor ze vallen. Het middel heet GHB.)

[ Bericht 4% gewijzigd door plus44 op 16-08-2009 13:25:57 ]

dit topic is tof.