quote:
Op vrijdag 5 september 2008 22:03 schreef Jordy-B het volgende:Ja, dat hebben wij ook wel een beetje, alleen bij ons kan het qua mensen nèt. De vrijdag is verreweg de drukste dag, dus dan redden we het gewoon niet binnen de tijd.
Als een chauffeur constateert dat er nog post is blijven liggen, kan hij/zij wel zo zien van wie die post was. Post laten liggen kan je bij ons gewoon je baan kosten, ook al is het het laat aangeleverd. Geef dan je extra tijd door (of wachtgeld, wat niet zo raar is als het echt uit de klauwen loopt en mensen uren op het depot zitten te wachten). Maar zaken als rouwkaartjes moeten gewoon bezorgd worden. Maar wij hebben dat soort problemen eigenlijk nooit. De mensen hebben daar de mentaliteit ook niet naar om post te laten liggen en mensen die de indruk hebben die mentaliteit wel te hebben, blijven zelden lang genoeg aan om het meer dan één keer te laten staan.
Dat opdeel-gebeuren (wij noemen het NUT), klopt sowieso niet. Nou was dit de laatste week waarin er genut werd, maar wij hebben het ook bijna iedere dag gehad. Sowieso de laatste drie vrijdagen. En waar is het goed voor? "In de zomer tijd inleveren, dan krijg je in de drukke periode (KNJ) hulp". En als de KNJ gearriveerd is, loopt nog iedereen in het donker bij de straat, omdat er nauwelijks hulp te krijgen is.
Het punt is dat je niet altijd met een beschuldigende vinger kan wijzen wiens schuld het is als een wijk blijft staan. Het kan door miscommunicatie komen, iemand wist niet dat hij ook nog die wijk moest lopen. De wijk kan naar het verkeerde depot zijn gebracht, of naar een depot wat bij een winkel hoort die op een gegeven moment ook dicht gaat. En je kan die bezorgers niet verplichten dat ze dan maar uren gaan zitten wachten, doorbetaald of niet. Die mensen zijn aangenomen om 2 tot 3 uurtjes per dag te werken, die hebben nog meer te doen.
Gisteren was er zoveel post en zo weinig mensen dat we zijn verzopen. Er zijn wijken blijven staan. Postbezorgers zijn gebeld dat ze hun tweede wijk niet meer hoefden te lopen omdat er niemand was om ze voor te bereiden. Dat kan een kwestie van mentaliteit zijn, maar je kunt niet verwachten van mensen dat ze iedere dag van 6 tot 6 werken, zeker niet bij dergelijk fysiek zwaar werk. De problemen zijn immers veroorzaakt door een slechte en onrealistische planning en een tekort aan mensen, allemaal zaken die te wijten zijn aan van hogerhand doorgevoerde reorganisaties. Zij maken er een potje van, wij zitten met de brokken, en mogen die vervolgens zelf opruimen. Bovendien zagen de postbodes deze problemen al van kilometers ver aankomen toen de plannen voor de reorganisatie/nieuwe gestandaardiseerde werkmethode bekend werden. Maar al onze bewaren werden door het management weggewuifd. We waren te negatief, we zagen overal problemen. En alles is uitgekomen als voorspeld, soms erger nog. Vroeger bleven er nooit wijken staan, 1x bleef door miscommunicatie een piepklein middagwijkje staan en iedereen sprak er schande van. Nu kijkt niemand er meer van op. Als de volgende dag blijkt dat de depots leeg zijn ben je aangenaam verrast, is er toch wat blijven liggen reageer je schouderophalend. Een kwestie van mentaliteit, maar bedenk wel dat deze gekweekt en gevoed wordt door het management. Ik verkeer nu nog in fase 1, waarin ik mij opwind over deze gang van zaken. Veel collega´s van mij zitten al in fase 2 waarin ze concluderen dat je opwinden geen zin heeft en alleen maar tot verhoogde stress leidt, dus dat berusting/onverschilligheid het beste is voor je gemoedsrust.
Newman: I'm a U.S. Postal worker.
George: Aren't those the guys that always go crazy and come back with a gun and shoot everybody?
Newman: Sometimes...