Nog even over Bolt:
quote:
Op zaterdag 16 augustus 2008 14:29 schreef Joost-mag-het-weten het volgende:[..]
Tja , wat moet je denken van iemand die op z'n dooie gemakjes sneller loopt dan een hele hele reeks mannen die allemaal op doping betrapt zijn. Zowat elke gouden plak of wereldrecordhouder sinds Ben Johnson is betrapt geweest. Wat moet je dan denken van iemand die nog sneller loopt ? Ofwel komt hij van Mars , ofwel tjah ...
Laat ik het zo zeggen: als jij of ik vanaf morgen elke dag traint als een wereldtopper met de beste coaches, ideale omstandigheden en je voor 100% op de 100m sprint kan richten, zullen wij beiden nooit Olympisch kampioen worden. Topsport in het algemeen, maar in het bijzonder een onderdeel als de 100m, is niet eerlijk.
Immers speelt aanleg een grote rol. Nog veel meer dan bij (middel)lange afstanden, omdat afzien bijna niet speelt en de trainingsarbeid relatief laag is ("sprinters zijn lui"), itt de aerobe onderdelen.
Ook op topniveau speelt dat. Powell, Gay en Bolt trainen even hard, leggen evenveel hart en ziel in hun sport. En toch is er een die sneller is dan de rest. Soms is het verschil miniem, maar soms is er een man die excelleert. Iets wat altijd zo zal blijven, ook in andere sporten.
Soms is het zelfs
verschrikkelijk oneerlijk. PvdH heeft hoogstwaarschijnlijk meer naar de sport geleefd in de afgelopen 4 jaar dan Michael Phelps (mede door zijn blessures en Phelp's anatomische krankzinnige voordelen).
Wat wil ik hiermee zeggen? Ten eerste: op ieder sportniveau komen mensen voor die heel erg boven hun tegenstanders uitstijgen. Zonder doping, met aanleg. En natuurlijk ook door hard trainen, dat wil ik wel benadrukken. Maar hoe hoger het niveau, dus hoe gelijkwaardiger de wereldtoppers trainen qua intensiteit, materiaal, coaching en mogelijkheden, hoe belangrijker talent is (dit wordt vaak ontkent en omgedraaid, maar ik denk dat dat onjuist is).
Maar ten tweede: I don't give a fuck about doping. Doping is het verleggen van je lichamelijke grens. In welk opzicht is dit anders dan een aangeboren (anatomisch) talent? Het is oneerlijk tegenover je tegenstanders, maar een eerlijke kans is geen gouden woord meer op dat niveau.
Dopingtests moeten blijven bestaan en streng blijven. Niet ten behoeve van het zogenaamd "eerlijker" maken van de sport, maar om deze veilig te houden. De gezondheid van sporters én het aangezicht van de sport moeten gewaarborgd blijven (begin niet met "topsport = ongezond" geleuter).
Maar verder ben ik een optimist: is er iemand niet gepakt, dan is hij clean. Weet hij de controles te omzeilen (wat echt behoorlijk moeilijk is tegenwoordig) of gebruikt hij nieuwe, onbekende methoden (onwaarschijnlijk gezien de medische expertise en vooruitstrevendheid van de dopingcontroleurs), dan weet ik (en jij) dat niet. Dus, who cares? Ik zie een sporter die boven zichzelf en de rest uitstijgt, dáár kijk ik voor.
In het geval van niet-ontdekt dopinggebruik: ik weet het niet, dus interesseert het mij niet, want ik kijk om te genieten en die ervaring blijft behouden. De énige maar dan ook de énige die er onder te lijden heeft is de sporter zelf: hij weet dat hij kennis heeft die de rest niet heeft. En dat is de enige eerlijke factor bij sport: gelijke beschikbaarheid van kennis. Als ik die sporter was, zou ik dit niet kunnen. Kan die sporter dat wel - de hele wereld voor de gek houden met zijn medaille op de schoorsteenmantel, dan moet hij dat vooral doen. Hij moet daarmee leven, ik niet.