Hier ook herkenbaar hoor webkim!
Zeker in de eerste 3 weken, nu ben ik meer aan het ritme gewend.
Maar nog heb ik zoiets van ik ben blij als papa ook een flesje kan geven.
M'n vriend slaapt sinds de geboorte grotendeels beneden nog op het kraambed wat er nog staat zo dat hij een goede nachtrust heeft ivm z'n werk (Ik heb erop aangedrongen dat het bed van het weekend toch echt uit de woonkamer moet, en dat beseft ie zelf ook wel). Ik probeer hem dan uit te leggen dat het erbij hoort en dat andere papa's ook gebroken nachten hebben, kwestie van acceptatie. Hij is het er iig mee eens dat hij een deel van me overneemt zodra ik weer te werk gaat. En hij kan de ochtend voeding meenemen (+- 6.00u.).
Ik heb het voordeel dat Amber ook goed gesust kan worden bij papa, en ook goed de fles pakt (tommy tippee). Nu nog vriendlief in het ritme mee zien te krijgen. Voor de rest helpt m'n vriend goed hoor, hij doet er elke avond in bad; ik vang d'r dan op om af te drogen. Maar hij kan zich ff makkelijker permiteren om aan zichzelf te denken zeg maar of z'n eigen ding te doen.
Maar anderzijds; iedere keer weer als ik d'r uit het wiegje haal om te voeden dan smelt ik weer van m'n lieve moppie

Dus met alle liefde!

Ook de nachtvoedingen doe ik nu vrijwel op de automaat, en heb de mazzel dat ze tussendoor goed slaapt of gewoon een heel lieve dame is.
En, 's avonds in de moeilijke uurtjes (krampjes ook) wordt amber juist rustiger bij papa dan bij mij; omdat ze bij mij melk blijft ruiken en dan steeds weer onrustig wordt. En bij vriendlief kan ze dan wel rustig worden.
Of je kan altijd nog een surrogaat-mama zoeken

Gisteren hing ze bijna bij m'n beste vriendin in de borst, en heeft ze ook heerlijk bij haar op schoot geslapen, makkelijk kind heb ik toch, zolang het maar tepels heeft
"Next was Llewella, whose hair matched her jade-colored eyes. For some reason, I knew she was not like the rest of us."
Amber Mae