Ik reed gisteren rond 12:00 in het pikke-donker door een klein parkje buiten Zoetermeer, toen ik het geluid van nagels op asfalt hoorde, en het kwam snel dichterbij. Dus ik draai me om naar de laatste verdwaalde lantaarnpaal, en zie in een flits twee grote honden door het licht schieten, en ze hadden niet echt een hoge aaibaarheidsfactor.
Ik ging een stijle heuvel op dus ze haalde me langzaam in; toen ze 30 meter verder nog steeds op full speed op me af kwamen rennen, blaffend en grommend, begon het me te dagen dat ze echt niet wilden spelen, en dat er ook geen eigenaar in de buurt was.
Ik zat te denken: of ik trap ze van me af, maar dan minder ik snelheid, of ik ga nu echt heel hard fietsen. Ik deed het laatste, maar die beesten konden mij up-hill net inhalen, en begonnen naar m'n benen te happen. Adrenaline kicks in, en toen ik eenmaal op de top van de heuvel was aangekomen konden ze me niet meer bijhouden. Ik ben nog nooit zo snel thuis geweest.