Gisteren:
CarsIk vond `m nu, bij de tweede kijkbeurt, een stuk leuker dan toen ik `m twee jaar geleden in de bioscoop zag. Het ziet er uiteraard allemaal weer prachtig uit, de personages zijn allemaal erg leuk en Owen Wilson is geknipt voor het vertolken van de hoofdpersoon. Het enige wat echt afdoet aan de film is het feit dat de moraal van het verhaal zo ontzettend dik op wordt gesmeerd. Dat had best wat minder gemogen.
Maar verder is er weinig mis met Cars.
IMDB Cijfer: 7,5/10
Mijn Cijfer: 7,8/10
En in de bios:
WALL·E Ergens in 1994 vindt er een lunch plaats, ergens in Los Angeles. Tijdens die lunch wordt er gesproken over ideetjes voor nieuwe projecten en komen er wat onderwerpen ter sprake. Onderwerpen die nu, 14 jaar later, hebben geleid tot de pareltjes van de animatie film. Onder meer Toy Story, Monsters Inc. en Finding Nemo waren het resultaat.
Nu is het tijd voor de laatste film, het laatste idee dat tijdens die befaamde lunch werd geopperd dat nog tot film bewerkt moest worden: WALL·E
We leven in het jaar 2700. De aarde is bedekt in een grote berg afval. Zo groot dat de aarde onbewoonbaar is geworden voor de mens. Ze zijn dan ook massaal gevlucht, de ruimte in. Daar het wel wel nog enigzins bewoonbaar is. Voordat ze aarde achter zich lieten heeft men wel robotjes uitgevonden die ervoor moeten zorgen dat het afval verdwijnt. Nu, 700 jaar later, is er nog maar één van die robotjes over. Eentje die onvermoeibaar z`n werk doet en als enigste nog op aarde is: WALL·E. Samen met z`n vriendje, een kakkerlak, brengt WALL·E z`n dagen door met het opruimen van de rotzooi die de mens heeft achter gelaten. Alles wat ie tegenkomt en nog een beetje van pas kan komen bewaart ie in kasten in z`n huis. Z`n kostbaarste bezit is een videoband van de musical
Hello, Dolly! die hij dan ook iedere dag kijkt.
WALL·E lijkt z`n dagen op deze manier te moeten slijten. Totdat er op een goede dag een ruimteschip landt, waaruit een robotje tevoorschijn komt dat gelijk WALL·E`s attentie heeft: EVE. Hij wordt op slag verliefd en doet er alles aan om EVE voor zich te winnen...
De nieuwste film uit de stal van de helden van Pixar is er opnieuw eentje om je vingers bij af te likken. Zowel qua animaties als qua verhaal is het weer dik in orde.
WALL·E lijkt op het eerste gezicht een beetje een rare keuze voor hoofdpersonage. Hoe kun je je publiek nou laten meeleven met een stuk metaal? Wonder boven wonder (maar eigenlijk ook niet echt verwonderlijk, het komt tenslotte van Pixar) werkt het. Vanaf het eerste moment dat ie in beeld komt leef je met `m mee en omarm je `m. De manier waarop de emoties worden weergegeven is briljant. Alleen door middel van z`n ogen straalt ie emoties uit en het komt nergens geforceerd over. Ook humor zit er genoeg in, vooral het eerste gedeelte lijkt een beetje op een Charlie Chaplin achtige slapstick. Heerlijk. Vooral omdat er geen woord wordt gesproken in het eerste deel van de film.
Wanneer EVE haar intreden doet in de film hoop je dat het WALL·E haar voor zich te winnen. Het heeft iets herkenbaars, iets menselijks in zich.
Het tweede deel van de film (wanneer ze de ruimte in gaan) boet de film een heel klein beetje van z`n kracht in. Iets wat vooral komt doordat een deel van de magie weg is. WALL·E en EVE zijn dan niet meer alleen en het wordt een klein beetje meer conventionele animatiefilm, maar natuurlijk nog wel met de kracht van Pixar.
De film is zowel interessant voor volwassenen als voor kinderen. Voor kinderen (en vast ook wel voor een deel van de volwassenen) is er een leuk liefdesverhaaltje, maar voor volwassenen zit er (als je die er uit wilt halen) een diepere laag in. Eén die er trouwens wel dik wordt opgelegd. Ook de vele verwijzingen naar verschillende science-fiction films zijn geweldig, zelfs Sigourney Weaver komt voorbij als een ode aan Alien
Met WALL·E heeft Pixar opnieuw de grenzen van de animatie film verlegd door middel van 2 robotjes. Een pareltje.
IMDB Cijfer: 8,8/10
Mijn Cijfer: 8,5/10
[ Bericht 0% gewijzigd door Timo20 op 31-07-2008 13:45:00 ]