Kindje zonder grootouders..

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 13:14 schreef Vivi het volgende:

[..]

Jij ging toch naar buiten? Of blijfje altijd ergens onzin blaten waar je niet gewenst bent?

het regent

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 12:57 schreef roburt het volgende:

[..]

nou nog 1 reactie dan.
ik vind manisch depressief en moord neigingen iets heel anders "een introvert mens die naar het depressieve neigt"
met andere woorden iemand die met zichzelf in de knoop zit.
en als je daar geen aandacht aan besteed (het is je vader!) is het logisch dat het contact is verbroken.
als oma dan overlijd is het heel zielig maar hij heeft nog een opa.
en als dat kind ook zijn opa niet kan zien dan komt de klap later dubbel aan.

/ ik ben weg

edit. "maar hij woont niet echt in de buurt " wat een reden

Lekker makkelijk he, zo achter een PC mensen veroordelen. Ik stel voor dat je terugkomt als je zelf iets meegemaakt hebt in je leven...

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 13:16 schreef Sjeen het volgende:

[..]

Lekker makkelijk he, zo achter een PC mensen veroordelen. Ik stel voor dat je terugkomt als je zelf iets meegemaakt hebt in je leven...

je doet nu precies hetzelfde wat ik doe (niet dat ik dat erg vind maar jij blijkbaar wel) dus Wat gij niet wil dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.

Ik vind dat roburt ergens wel gelijk heeft. Mijn schoonouders hadden allebei geen goed contact met hun ouders, maar daar hebben hun kinderen nooit wat van gemerkt. Mijn man heeft goede herinneringen aan zijn opa's en (iets minder goede, maar geen slechte) aan zijn oma's.

Verwacht niet dat je kind met zijn opa (evt.) net zo'n band zal hebben als hij met z'n oma heeft. Dat is sowieso per grootouder verschillend. Mijn kinderen hebben lieve opa's en oma's, wij hebben een goed contact met onze ouders (ondanks dat ze niet zo in de buurt wonen, alsof dat wat uitmaakt ) en onze kinderen hebben toch duidelijk hun voorkeur voor de een of een ander. En dat staat los van de band die wij met onze ouders hebben. Zo zijn ze gek met m'n schoonvader, terwijl wij daar juist de minste band mee hebben.

En dat je vader niet zo handig is met kleinkinderen, dat kan natuurlijk veranderen als de kinderen groter worden. Als je hem daar tenminste de kans voor geeft.

het is een openbaar forum dus dan zul je niet alleen reacties als "oh wat zielig" kunnen lezen.
en als er op mij gereageerd wordt wil ik daar op reageren.
maar ik zal proberen niet meer te reageren op reacties op mijn posts.

wijze woorden hierboven.

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 13:31 schreef Vivi het volgende:

[..]

Dat doe ik ook, maar uitgaande van mijn eigen ervaring met hem hoef ik daar niet al te veel van te verwachten. En nee, ik geloof niet dat mensen van 66 nog hun hele persoonlijkheid kunnen veranderen .

Nee, maar je weet ook nog niet hoe je kind daarmee om zou kunnen gaan.

Ik vind het trouwens fantastisch dat je je vader die kans geeft!

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 13:34 schreef Vivi het volgende:

[..]

Ik denk niet dat kleine kinderen over het algemeen goed overweg kunnen met opa's die hun tekeningen belachelijk maken op een denigrerende manier.

Dat zal inderdaad niet zo'n hele hechte band opleveren, lijkt me . Maar dat ligt dan tussen je vader en je zoontje en staat dan los van jullie band.
Ik zou hem overigens wel duidelijk maken dat je niet gediend bent van denigrerende opmerkingen naar je kind toe (maar dat doe je denk ik wel ).

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 13:28 schreef Grijs het volgende:
(ondanks dat ze niet zo in de buurt wonen, alsof dat wat uitmaakt )

Mijn eigen ervaring met mijn opa & oma's leert me dat afstand wel degelijk uitmaakt voor de band die je met iemand opbouwt dus doe niet zo stellig met dat handje joh

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 13:43 schreef jellyrose het volgende:

[..]

Mijn eigen ervaring met mijn opa & oma's leert me dat afstand wel degelijk uitmaakt voor de band die je met iemand opbouwt dus doe niet zo stellig met dat handje joh

Ik begrijp ook niet zo goed hoe iemand afstand kan afdoen als volledig onbelangrijk.

Afhankelijk van het leven dat je zelf als gezin hebt en het leven dat de grootouder(s) leiden, kan afstand zeker wel een probleem opleveren. Mijn ouders zien mijn neefjes vrijwel dagelijks, dat zal met mijn kind gewoonweg niet mogelijk zijn en de band zal dus ook anders en misschien wel minder zijn.

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 10:15 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Dit is wel heel erg kort door de bocht. Een kind, ook al is het jong, heeft ook al gevoelens enzo. In dit geval heeft het kind in kwestie al een band met oma en ook al is hij jong, dat gaat hij natuurlijk erg missen.

Natuurlijk heeft een kind gevoelens. Maar het is ook juist de kracht van een kind dat hij daar redelijk soepel mee omgaat. Daar waar ouderen krampachtig vasthouden aan wat ze hebben, gaan kids daar meestal heerlijk soepel mee om. Ze bouwen iets op en breken met hetzelfde gemak weer af. Dat doen ze ook met vriendjes. Vandaag is het Jantje, morgen met hetzelfde gemak Pietje.

Als ouders tegen kinderen zielig doen, ze zielig vinden en dat laten blijken, vanwege het feit dat ze iets missen, dan pikken ze dat razendsnel op en omarmen dat. Als ouders er een leuke wending aan geven, dan hebben ze daar ook snel vrede mee. Dat is juist hét kenmerk van kids.

En natuurlijk is het leuk als een kind één of meerdere grootouders heeft. Maar als het er niet is, dan is het er niet. Ik zou er geen fake grootouder voor in de plaats willen zitten. Dat vind ik nogal nep. Ik vind ook dat je altijd moet oppassen met het projecteren van je volwassen gevoelens op kinderen. Maar goed, dat is mijn private mening.

Ik wens overigens TS alle wijsheid en natuurlijk sterkte met d'r eigen moeder toe

[ Bericht 0% gewijzigd door Neemmijnietserieus op 30-07-2008 14:07:03 ]

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 13:31 schreef Vivi het volgende:

[..]

Dat doe ik ook, maar uitgaande van mijn eigen ervaring met hem hoef ik daar niet al te veel van te verwachten. En nee, ik geloof niet dat mensen van 66 nog hun hele persoonlijkheid kunnen veranderen .

Hé. Dat ben ik niet helemaal met je eens. Mijn ervaring is juist ook dat grootouders datgene wat ze als ouder verkeerd deden, bij hun kleinkinderen wel goed doen. Omdt er toch ergens iets in de trant van inzicht is ontstaan.

Wat ontzettend verdrietig dat je zoontje zijn naaste familielid (buiten zijn ouders) waarschijnlijk vrij snel gaat verliezen. Ik geloof dat ik jouw situatie mijn best zou doen voor de relatie met vader en broer. Geen leuke vader betekent niet direct geen leuke opa; idem voor broer en oom. Geef mensen de tijd om te veranderen, noem het niet te snel hopeloos

Er zijn genoeg eenzame oudjes, kies er gewoon eentje uit in het lokale bejaardentehuis en iedereen blij.

Ik ben het gedeeltelijk wel met je eens Neemmijnietserieus

Ik zou een 'vervanger' dan ook niet introduceren alszijnde nieuwe oma/opa, maar een ouder echtpaar/individu waar een kind leuke dingen mee kan doen of terecht kan lijkt mij ook goed voor de ontwikkeling van het kind zelf - zeker als je kind anders helemaal niet of heel weinig in aanraking komt met oudere mensen. Ik kwam bijvoorbeeld altijd veel bij de buren over de vloer (een ouder stel) en had daar een hele goede band mee, maar ik wist wel dat dat niet 'opa & oma' waren, want die woonden 2.5 uur verderop en zag ik alleen bij speciale gelegenheden. Het 'opa & oma' gevoel heb ik zelf dus nooit bij mijn eigen opa/oma gehad gehad, en dat betekent niet dat ik niet heel veel van ze houd/heb gehouden, maar het is absoluut niet hetzelfde als wat mijn ouders nu met hun kleinkind hebben dat ze elke week zien. Zo'n band had ik dan meer met de buren, maar noemde ze niet opa en oma.

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 13:56 schreef Wheelgunner het volgende:
Er zijn genoeg eenzame oudjes, kies er gewoon eentje uit in het lokale bejaardentehuis en iedereen blij.

"hoi pap ik wil je wat vertellen. "
pap: " "
"ik heb een nieuwe opa ingeruild dusseeh tot ziens he "
pap " "

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 14:04 schreef jellyrose het volgende:
Ik zou een 'vervanger' dan ook niet introduceren alszijnde nieuwe oma/opa, maar een ouder echtpaar/individu waar een kind leuke dingen mee kan doen of terecht kan lijkt mij ook goed voor de ontwikkeling van het kind zelf - zeker als je kind anders helemaal niet of heel weinig in aanraking komt met oudere mensen. Ik kwam bijvoorbeeld altijd veel bij de buren over de vloer (een ouder stel) en had daar een hele goede band mee, maar ik wist wel dat dat niet 'opa & oma' waren, want die woonden 2.5 uur verderop en zag ik alleen bij speciale gelegenheden. Het 'opa & oma' gevoel heb ik zelf dus nooit bij mijn eigen opa/oma gehad gehad, en dat betekent niet dat ik niet heel veel van ze houd/heb gehouden, maar het is absoluut niet hetzelfde als wat mijn ouders nu met hun kleinkind hebben dat ze elke week zien. Zo'n band had ik dan meer met de buren, maar noemde ze niet opa en oma.

Helemaal mee eens

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 13:54 schreef ColdFeet het volgende:

[..]

Hé. Dat ben ik niet helemaal met je eens. Mijn ervaring is juist ook dat grootouders datgene wat ze als ouder verkeerd deden, bij hun kleinkinderen wel goed doen. Omdt er toch ergens iets in de trant van inzicht is ontstaan.

Wat ontzettend verdrietig dat je zoontje zijn naaste familielid (buiten zijn ouders) waarschijnlijk vrij snel gaat verliezen. Ik geloof dat ik jouw situatie mijn best zou doen voor de relatie met vader en broer. Geen leuke vader betekent niet direct geen leuke opa; idem voor broer en oom. Geef mensen de tijd om te veranderen, noem het niet te snel hopeloos

Tja nu heb ik aan een kant echt een enorme rot familie want mijn oma heeft mijn vader verziekt met haar gekonkel in de familie en het huwelijk van mijn ouders en heeft mij ook altijd down the drain gepraat, dan wel op zo'n slinkse wijze dat mijn ouders dat niet door hadden of er niet bij waren maar die had duidelijk niet geleerd van haar fouten (ze is nu inmiddels 83) ze zit nu helemaal alleen in het bejaardentehuis omdat ze iedere relatie verziekt met haar kinderen en kleinkinderen, iedereen heeft dus afstand genomen.
En geloof me ik heb haar kans na kans gegeven maar het vreet energie en die steek ik liever in mijn gezin op een positieve manier, het bleek ook nog eens erg slecht voor mijn gezondheid.


Mijn vader die haar favoriete slachtoffer was heeft van haar fouten niet geleerd, want hij en zijn zus hadden jarenlang geen contact met hun ouders.
Nu heeft mijn vader net zoals hun toen geen contact meer met zijn kinderen en kleinkind (ik heb een broer).
Dus van andermans fouten leren .... oke soms zal het voorkomen maar vaak ook niet is mijn ervaring.
Ik durf vlot te zeggen dat het tussen mijn vader en mij nooit meer goedkomt, hij zal geen initiatief nemen en ik ben er eerlijk gezegd klaar mee. Zoals ik hierboven al zei ik steek mijn energie liever ergens anders in.
Soms is er gewoon teveel gebeurt om een normale dochter-vader band op te kunnen bouwen en word het nooit vertrouwd.

Ik snap het dus wel van Vivi en het gevoel waar ze het over heeft.
en ja een band bouw je vaak sneller op met iemand op 10 minuten afstand dan als iemand op afstand groningen-maastricht.

[ Bericht 17% gewijzigd door marlieske op 30-07-2008 16:17:32 ]

*knip* foutje

Beste Marlieske, dat is dus weer een klassiek voorbeeld van 'dingen uit hun verband ruikken en op jezelf betrekken terwijl ze niet voor jou bedoeld zijn', typisch fok!s dus

Mijn post was gericht aan Vivi. Jouw vader heeft serieuze psychische stoornissen, die van mij niet en ik geloof die van Vivi ook niet.

Mijn vader is best een moeilijke man: dominant, negatief, veeleisend... Als vader heeft hij me bij tijden echt pijn gedaan, gekwetst, beschadigd. Ik vind het jammer dat ik hem pas 10 jaar later aan zijn verstand heb kunnen peuteren dat hij me zeer deed. Maar ik geloof dat dat nu begint te dagen (en ik geloof dat dat bij Vivi's vader -in enige mate- ook het geval is). Ik heb maar een vader, ik wil graag een goede band. Als dat echt niet lukt -zoals wellicht in jouw geval- dan is dat buitengewoon spijtig. Maar als het wel kan, ook al wordt het nooit subliem, dan is het toch de moeite van het proberen waard.

Mijn vader is opgegroeid met een depressieve moeder - als moeder deed ze het ontzettend slecht, maar ze was een schat van een oma!

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 18:22 schreef Vivi het volgende:

Ach, soms vind ik het gewoon jammer, dat anderen vaak zo'n uitgebreide familie hebben, en ik heb gewoon weinig mensen om me heen wat dat betreft.

Herkenbaar, hoor. Soms zie ik twee zussen die heel close zijn, en ja, daar ben ik dan ergens bijna een beetje jaloers op... Het lukt me gewoon niet om iets gezelligs met mijn zus op te bouwen

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 18:22 schreef Vivi het volgende:

[..]
_{En mijn pa is natuurlijk al anderhalf jaar opa he, dus ik verwacht niet dat hij nog heel erg gaat veranderen dan hoe hij nu met mijn zoontje omgaat zeg maar} .

Jij bent pittig genoeg om je vader bij te brengen dat hij niet negatief mag zijn over je zoontje, nietwaar

Ik vind het jammer dat bij mijn vader het besef van bepaalde fouten pas laat doordrong, maar echt, uit de grond van mijn hart: beter laat dan nooit.