OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
het regentquote:Op woensdag 30 juli 2008 13:14 schreef Vivi het volgende:
[..]
Jij ging toch naar buiten? Of blijfje altijd ergens onzin blaten waar je niet gewenst bent?
"The sailor does not pray for wind, he learns to sail."
Lekker makkelijk he, zo achter een PC mensen veroordelen. Ik stel voor dat je terugkomt als je zelf iets meegemaakt hebt in je leven...quote:Op woensdag 30 juli 2008 12:57 schreef roburt het volgende:
[..]
nou nog 1 reactie dan.
ik vind manisch depressief en moord neigingen iets heel anders "een introvert mens die naar het depressieve neigt"
met andere woorden iemand die met zichzelf in de knoop zit.
en als je daar geen aandacht aan besteed (het is je vader!) is het logisch dat het contact is verbroken.
als oma dan overlijd is het heel zielig maar hij heeft nog een opa.
en als dat kind ook zijn opa niet kan zien dan komt de klap later dubbel aan.
/ ik ben weg
edit."maar hij woont niet echt in de buurt " wat een reden
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
je doet nu precies hetzelfde wat ik doe (niet dat ik dat erg vind maar jij blijkbaar wel) dus Wat gij niet wil dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.quote:Op woensdag 30 juli 2008 13:16 schreef Sjeen het volgende:
[..]
Lekker makkelijk he, zo achter een PC mensen veroordelen. Ik stel voor dat je terugkomt als je zelf iets meegemaakt hebt in je leven...
"The sailor does not pray for wind, he learns to sail."
Kan je ajb iemand anders topic gaan lopen verzieken met je gezuig. Dank je.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Ik vind dat roburt ergens wel gelijk heeft. Mijn schoonouders hadden allebei geen goed contact met hun ouders, maar daar hebben hun kinderen nooit wat van gemerkt. Mijn man heeft goede herinneringen aan zijn opa's en (iets minder goede, maar geen slechte) aan zijn oma's.
Verwacht niet dat je kind met zijn opa (evt.) net zo'n band zal hebben als hij met z'n oma heeft. Dat is sowieso per grootouder verschillend. Mijn kinderen hebben lieve opa's en oma's, wij hebben een goed contact met onze ouders (ondanks dat ze niet zo in de buurt wonen, alsof dat wat uitmaakt
) en onze kinderen hebben toch duidelijk hun voorkeur voor de een of een ander. En dat staat los van de band die wij met onze ouders hebben. Zo zijn ze gek met m'n schoonvader, terwijl wij daar juist de minste band mee hebben.
En dat je vader niet zo handig is met kleinkinderen, dat kan natuurlijk veranderen als de kinderen groter worden. Als je hem daar tenminste de kans voor geeft.
Verwacht niet dat je kind met zijn opa (evt.) net zo'n band zal hebben als hij met z'n oma heeft. Dat is sowieso per grootouder verschillend. Mijn kinderen hebben lieve opa's en oma's, wij hebben een goed contact met onze ouders (ondanks dat ze niet zo in de buurt wonen, alsof dat wat uitmaakt
) en onze kinderen hebben toch duidelijk hun voorkeur voor de een of een ander. En dat staat los van de band die wij met onze ouders hebben. Zo zijn ze gek met m'n schoonvader, terwijl wij daar juist de minste band mee hebben.En dat je vader niet zo handig is met kleinkinderen, dat kan natuurlijk veranderen als de kinderen groter worden. Als je hem daar tenminste de kans voor geeft.
"Het meeste werk is onbegonnen werk
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
het is een openbaar forum dus dan zul je niet alleen reacties als "oh wat zielig" kunnen lezen.
en als er op mij gereageerd wordt wil ik daar op reageren.
maar ik zal proberen niet meer te reageren op reacties op mijn posts.
wijze woorden hierboven.
en als er op mij gereageerd wordt wil ik daar op reageren.
maar ik zal proberen niet meer te reageren op reacties op mijn posts.
wijze woorden hierboven.
"The sailor does not pray for wind, he learns to sail."
Dat doe ik ook, maar uitgaande van mijn eigen ervaring met hem hoef ik daar niet al te veel van te verwachten. En nee, ik geloof niet dat mensen van 66 nog hun hele persoonlijkheid kunnen veranderenquote:Op woensdag 30 juli 2008 13:28 schreef Grijs het volgende:
En dat je vader niet zo handig is met kleinkinderen, dat kan natuurlijk veranderen als de kinderen groter worden. Als je hem daar tenminste de kans voor geeft.
.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Nee, maar je weet ook nog niet hoe je kind daarmee om zou kunnen gaan.quote:Op woensdag 30 juli 2008 13:31 schreef Vivi het volgende:
[..]
Dat doe ik ook, maar uitgaande van mijn eigen ervaring met hem hoef ik daar niet al te veel van te verwachten. En nee, ik geloof niet dat mensen van 66 nog hun hele persoonlijkheid kunnen veranderen
Ik vind het trouwens fantastisch dat je je vader die kans geeft!
"Het meeste werk is onbegonnen werk
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
Ik denk niet dat kleine kinderen over het algemeen goed overweg kunnen met opa's die hun tekeningen belachelijk maken op een denigrerende manier.quote:Op woensdag 30 juli 2008 13:32 schreef Grijs het volgende:
[..]
Nee, maar je weet ook nog niet hoe je kind daarmee om zou kunnen gaan.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Dat zal inderdaad niet zo'n hele hechte band opleveren, lijkt mequote:Op woensdag 30 juli 2008 13:34 schreef Vivi het volgende:
[..]
Ik denk niet dat kleine kinderen over het algemeen goed overweg kunnen met opa's die hun tekeningen belachelijk maken op een denigrerende manier.
. Maar dat ligt dan tussen je vader en je zoontje en staat dan los van jullie band.Ik zou hem overigens wel duidelijk maken dat je niet gediend bent van denigrerende opmerkingen naar je kind toe (maar dat doe je denk ik wel
).
"Het meeste werk is onbegonnen werk
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
Mijn eigen ervaring met mijn opa & oma's leert me dat afstand wel degelijk uitmaakt voor de band die je met iemand opbouwt dus doe niet zo stellig met dat handje johquote:Op woensdag 30 juli 2008 13:28 schreef Grijs het volgende:
(ondanks dat ze niet zo in de buurt wonen, alsof dat wat uitmaakt
Thoughts arrive like butterflies.
Red de zeehond!
Red de zeehond!
Ik begrijp ook niet zo goed hoe iemand afstand kan afdoen als volledig onbelangrijk.quote:Op woensdag 30 juli 2008 13:43 schreef jellyrose het volgende:
[..]
Mijn eigen ervaring met mijn opa & oma's leert me dat afstand wel degelijk uitmaakt voor de band die je met iemand opbouwt dus doe niet zo stellig met dat handje joh
Afhankelijk van het leven dat je zelf als gezin hebt en het leven dat de grootouder(s) leiden, kan afstand zeker wel een probleem opleveren. Mijn ouders zien mijn neefjes vrijwel dagelijks, dat zal met mijn kind gewoonweg niet mogelijk zijn en de band zal dus ook anders en misschien wel minder zijn.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Natuurlijk heeft een kind gevoelens. Maar het is ook juist de kracht van een kind dat hij daar redelijk soepel mee omgaat. Daar waar ouderen krampachtig vasthouden aan wat ze hebben, gaan kids daar meestal heerlijk soepel mee om. Ze bouwen iets op en breken met hetzelfde gemak weer af. Dat doen ze ook met vriendjes. Vandaag is het Jantje, morgen met hetzelfde gemak Pietje.quote:Op woensdag 30 juli 2008 10:15 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Dit is wel heel erg kort door de bocht. Een kind, ook al is het jong, heeft ook al gevoelens enzo. In dit geval heeft het kind in kwestie al een band met oma en ook al is hij jong, dat gaat hij natuurlijk erg missen.
Als ouders tegen kinderen zielig doen, ze zielig vinden en dat laten blijken, vanwege het feit dat ze iets missen, dan pikken ze dat razendsnel op en omarmen dat. Als ouders er een leuke wending aan geven, dan hebben ze daar ook snel vrede mee. Dat is juist hét kenmerk van kids.
En natuurlijk is het leuk als een kind één of meerdere grootouders heeft. Maar als het er niet is, dan is het er niet. Ik zou er geen fake grootouder voor in de plaats willen zitten. Dat vind ik nogal nep. Ik vind ook dat je altijd moet oppassen met het projecteren van je volwassen gevoelens op kinderen. Maar goed, dat is mijn private mening.
Ik wens overigens TS alle wijsheid en natuurlijk sterkte met d'r eigen moeder toe
[ Bericht 0% gewijzigd door Neemmijnietserieus op 30-07-2008 14:07:03 ]
Hé. Dat ben ik niet helemaal met je eens. Mijn ervaring is juist ook dat grootouders datgene wat ze als ouder verkeerd deden, bij hun kleinkinderen wel goed doen. Omdt er toch ergens iets in de trant van inzicht is ontstaan.quote:Op woensdag 30 juli 2008 13:31 schreef Vivi het volgende:
[..]
Dat doe ik ook, maar uitgaande van mijn eigen ervaring met hem hoef ik daar niet al te veel van te verwachten. En nee, ik geloof niet dat mensen van 66 nog hun hele persoonlijkheid kunnen veranderen
Wat ontzettend verdrietig dat je zoontje zijn naaste familielid (buiten zijn ouders) waarschijnlijk vrij snel gaat verliezen. Ik geloof dat ik jouw situatie mijn best zou doen voor de relatie met vader en broer. Geen leuke vader betekent niet direct geen leuke opa; idem voor broer en oom. Geef mensen de tijd om te veranderen, noem het niet te snel hopeloos
Er zijn genoeg eenzame oudjes, kies er gewoon eentje uit in het lokale bejaardentehuis en iedereen blij.
Ik ben het gedeeltelijk wel met je eens Neemmijnietserieus
Ik zou een 'vervanger' dan ook niet introduceren alszijnde nieuwe oma/opa, maar een ouder echtpaar/individu waar een kind leuke dingen mee kan doen of terecht kan lijkt mij ook goed voor de ontwikkeling van het kind zelf - zeker als je kind anders helemaal niet of heel weinig in aanraking komt met oudere mensen. Ik kwam bijvoorbeeld altijd veel bij de buren over de vloer (een ouder stel) en had daar een hele goede band mee, maar ik wist wel dat dat niet 'opa & oma' waren, want die woonden 2.5 uur verderop en zag ik alleen bij speciale gelegenheden. Het 'opa & oma' gevoel heb ik zelf dus nooit bij mijn eigen opa/oma gehad gehad, en dat betekent niet dat ik niet heel veel van ze houd/heb gehouden, maar het is absoluut niet hetzelfde als wat mijn ouders nu met hun kleinkind hebben dat ze elke week zien. Zo'n band had ik dan meer met de buren, maar noemde ze niet opa en oma.
Ik zou een 'vervanger' dan ook niet introduceren alszijnde nieuwe oma/opa, maar een ouder echtpaar/individu waar een kind leuke dingen mee kan doen of terecht kan lijkt mij ook goed voor de ontwikkeling van het kind zelf - zeker als je kind anders helemaal niet of heel weinig in aanraking komt met oudere mensen. Ik kwam bijvoorbeeld altijd veel bij de buren over de vloer (een ouder stel) en had daar een hele goede band mee, maar ik wist wel dat dat niet 'opa & oma' waren, want die woonden 2.5 uur verderop en zag ik alleen bij speciale gelegenheden. Het 'opa & oma' gevoel heb ik zelf dus nooit bij mijn eigen opa/oma gehad gehad, en dat betekent niet dat ik niet heel veel van ze houd/heb gehouden, maar het is absoluut niet hetzelfde als wat mijn ouders nu met hun kleinkind hebben dat ze elke week zien. Zo'n band had ik dan meer met de buren, maar noemde ze niet opa en oma.
Thoughts arrive like butterflies.
Red de zeehond!
Red de zeehond!
quote:Op woensdag 30 juli 2008 13:56 schreef Wheelgunner het volgende:
Er zijn genoeg eenzame oudjes, kies er gewoon eentje uit in het lokale bejaardentehuis en iedereen blij.
"hoi pap ik wil je wat vertellen.
" pap: "
""ik heb een nieuwe opa ingeruild dusseeh tot ziens he
"pap "
"
"The sailor does not pray for wind, he learns to sail."
Helemaal mee eensquote:Op woensdag 30 juli 2008 14:04 schreef jellyrose het volgende:
Ik zou een 'vervanger' dan ook niet introduceren alszijnde nieuwe oma/opa, maar een ouder echtpaar/individu waar een kind leuke dingen mee kan doen of terecht kan lijkt mij ook goed voor de ontwikkeling van het kind zelf - zeker als je kind anders helemaal niet of heel weinig in aanraking komt met oudere mensen. Ik kwam bijvoorbeeld altijd veel bij de buren over de vloer (een ouder stel) en had daar een hele goede band mee, maar ik wist wel dat dat niet 'opa & oma' waren, want die woonden 2.5 uur verderop en zag ik alleen bij speciale gelegenheden. Het 'opa & oma' gevoel heb ik zelf dus nooit bij mijn eigen opa/oma gehad gehad, en dat betekent niet dat ik niet heel veel van ze houd/heb gehouden, maar het is absoluut niet hetzelfde als wat mijn ouders nu met hun kleinkind hebben dat ze elke week zien. Zo'n band had ik dan meer met de buren, maar noemde ze niet opa en oma.
Tja nu heb ik aan een kant echt een enorme rot familie want mijn oma heeft mijn vader verziekt met haar gekonkel in de familie en het huwelijk van mijn ouders en heeft mij ook altijd down the drain gepraat, dan wel op zo'n slinkse wijze dat mijn ouders dat niet door hadden of er niet bij waren maar die had duidelijk niet geleerd van haar fouten (ze is nu inmiddels 83) ze zit nu helemaal alleen in het bejaardentehuis omdat ze iedere relatie verziekt met haar kinderen en kleinkinderen, iedereen heeft dus afstand genomen.quote:Op woensdag 30 juli 2008 13:54 schreef ColdFeet het volgende:
[..]
Hé. Dat ben ik niet helemaal met je eens. Mijn ervaring is juist ook dat grootouders datgene wat ze als ouder verkeerd deden, bij hun kleinkinderen wel goed doen. Omdt er toch ergens iets in de trant van inzicht is ontstaan.
Wat ontzettend verdrietig dat je zoontje zijn naaste familielid (buiten zijn ouders) waarschijnlijk vrij snel gaat verliezen. Ik geloof dat ik jouw situatie mijn best zou doen voor de relatie met vader en broer. Geen leuke vader betekent niet direct geen leuke opa; idem voor broer en oom. Geef mensen de tijd om te veranderen, noem het niet te snel hopeloos
En geloof me ik heb haar kans na kans gegeven maar het vreet energie en die steek ik liever in mijn gezin op een positieve manier, het bleek ook nog eens erg slecht voor mijn gezondheid.
Mijn vader die haar favoriete slachtoffer was heeft van haar fouten niet geleerd, want hij en zijn zus hadden jarenlang geen contact met hun ouders.
Nu heeft mijn vader net zoals hun toen geen contact meer met zijn kinderen en kleinkind (ik heb een broer).
Dus van andermans fouten leren .... oke soms zal het voorkomen maar vaak ook niet is mijn ervaring.
Ik durf vlot te zeggen dat het tussen mijn vader en mij nooit meer goedkomt, hij zal geen initiatief nemen en ik ben er eerlijk gezegd klaar mee. Zoals ik hierboven al zei ik steek mijn energie liever ergens anders in.
Soms is er gewoon teveel gebeurt om een normale dochter-vader band op te kunnen bouwen en word het nooit vertrouwd.
Ik snap het dus wel van Vivi en het gevoel waar ze het over heeft.
en ja een band bouw je vaak sneller op met iemand op 10 minuten afstand dan als iemand op afstand groningen-maastricht.
[ Bericht 17% gewijzigd door marlieske op 30-07-2008 16:17:32 ]
Beste Marlieske, dat is dus weer een klassiek voorbeeld van 'dingen uit hun verband ruikken en op jezelf betrekken terwijl ze niet voor jou bedoeld zijn', typisch fok!s dus 
Mijn post was gericht aan Vivi. Jouw vader heeft serieuze psychische stoornissen, die van mij niet en ik geloof die van Vivi ook niet.
Mijn vader is best een moeilijke man: dominant, negatief, veeleisend... Als vader heeft hij me bij tijden echt pijn gedaan, gekwetst, beschadigd. Ik vind het jammer dat ik hem pas 10 jaar later aan zijn verstand heb kunnen peuteren dat hij me zeer deed. Maar ik geloof dat dat nu begint te dagen (en ik geloof dat dat bij Vivi's vader -in enige mate- ook het geval is). Ik heb maar een vader, ik wil graag een goede band. Als dat echt niet lukt -zoals wellicht in jouw geval- dan is dat buitengewoon spijtig. Maar als het wel kan, ook al wordt het nooit subliem, dan is het toch de moeite van het proberen waard.
Mijn vader is opgegroeid met een depressieve moeder - als moeder deed ze het ontzettend slecht, maar ze was een schat van een oma!
Mijn post was gericht aan Vivi. Jouw vader heeft serieuze psychische stoornissen, die van mij niet en ik geloof die van Vivi ook niet.
Mijn vader is best een moeilijke man: dominant, negatief, veeleisend... Als vader heeft hij me bij tijden echt pijn gedaan, gekwetst, beschadigd. Ik vind het jammer dat ik hem pas 10 jaar later aan zijn verstand heb kunnen peuteren dat hij me zeer deed. Maar ik geloof dat dat nu begint te dagen (en ik geloof dat dat bij Vivi's vader -in enige mate- ook het geval is). Ik heb maar een vader, ik wil graag een goede band. Als dat echt niet lukt -zoals wellicht in jouw geval- dan is dat buitengewoon spijtig. Maar als het wel kan, ook al wordt het nooit subliem, dan is het toch de moeite van het proberen waard.
Mijn vader is opgegroeid met een depressieve moeder - als moeder deed ze het ontzettend slecht, maar ze was een schat van een oma!
Oh nee, ik heb ze ook niet "afgeschreven" hoor, ik probeer alleen een beetje realistisch te blijven in mijn toekomstverwachtingquote:Op woensdag 30 juli 2008 13:54 schreef ColdFeet het volgende:
[..]
Hé. Dat ben ik niet helemaal met je eens. Mijn ervaring is juist ook dat grootouders datgene wat ze als ouder verkeerd deden, bij hun kleinkinderen wel goed doen. Omdt er toch ergens iets in de trant van inzicht is ontstaan.
Wat ontzettend verdrietig dat je zoontje zijn naaste familielid (buiten zijn ouders) waarschijnlijk vrij snel gaat verliezen. Ik geloof dat ik jouw situatie mijn best zou doen voor de relatie met vader en broer. Geen leuke vader betekent niet direct geen leuke opa; idem voor broer en oom. Geef mensen de tijd om te veranderen, noem het niet te snel hopeloos
. En mijn pa is natuurlijk al anderhalf jaar opa he, dus ik verwacht niet dat hij nog heel erg gaat veranderen dan hoe hij nu met mijn zoontje omgaat zeg maar .En idd, de plaats van mijn moeder zal door niemand kunnen worden ingenomen, dat is een persoonlijkheid apart namelijk.
Ach, soms vind ik het gewoon jammer, dat anderen vaak zo'n uitgebreide familie hebben, en ik heb gewoon weinig mensen om me heen wat dat betreft.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Herkenbaar, hoor. Soms zie ik twee zussen die heel close zijn, en ja, daar ben ik dan ergens bijna een beetje jaloers op... Het lukt me gewoon niet om iets gezelligs met mijn zus op te bouwenquote:Op woensdag 30 juli 2008 18:22 schreef Vivi het volgende:
Ach, soms vind ik het gewoon jammer, dat anderen vaak zo'n uitgebreide familie hebben, en ik heb gewoon weinig mensen om me heen wat dat betreft.
Precies, buiten het leeftijdsverschil zijn mijn (half)broer en ik ook nog eens totaal verschillend. Hij leeft echt voor zijn Nintendo, Playstation en Wii, that's it. En je kan wel aan een dood paard staan trekken maar op een gegeven moment houdt het gewoon op.quote:Op woensdag 30 juli 2008 18:24 schreef ColdFeet het volgende:
[..]
Herkenbaar, hoor. Soms zie ik twee zussen die heel close zijn, en ja, daar ben ik dan ergens bijna een beetje jaloers op... Het lukt me gewoon niet om iets gezelligs met mijn zus op te bouwen
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Jij bent pittig genoeg om je vader bij te brengen dat hij niet negatief mag zijn over je zoontje, nietwaarquote:Op woensdag 30 juli 2008 18:22 schreef Vivi het volgende:
[..]
En mijn pa is natuurlijk al anderhalf jaar opa he, dus ik verwacht niet dat hij nog heel erg gaat veranderen dan hoe hij nu met mijn zoontje omgaat zeg maar .
Ik vind het jammer dat bij mijn vader het besef van bepaalde fouten pas laat doordrong, maar echt, uit de grond van mijn hart: beter laat dan nooit.
En toch blijf ik het proberen. Niet dat ik elke week bel, maar gewoon af en toe eens. Best kans dat er nog vanalles verandert... Je broertje is 'pas' 23, misschien dat hij, als hij wat burgerlijker wordt en minder gamet, hij ineens wel meer tijd met je zoon wil doorbrengen.quote:Op woensdag 30 juli 2008 18:26 schreef Vivi het volgende:
En je kan wel aan een dood paard staan trekken maar op een gegeven moment houdt het gewoon op.
Dat hoop ik wel hoor, dat we wat closer worden mettertijd, mijn deur staat open iig .
Maarreh, ik kreeg net waanzinnig goed nieuws; mijn ma is vanmiddag bij d'r oncoloog geweest en er zijn blijkbaar twee nieuwe hormonen op de markt die evt. misschien ook nog kunnen aanslaan...nog niet in NL verkrijgbaar weliswaar maar we gaan natuurlijk wel uitzoeken waar dan wel. Hij zei wel dat de kans dat het aanslaat steeds minder wordt, maar die anderen werkten ook heel goed bij haar (daarom leeft ze nu nog terwijl ze 5 jaar geleden dus een prognose van 10 mnd kreeg).
.Maarreh, ik kreeg net waanzinnig goed nieuws; mijn ma is vanmiddag bij d'r oncoloog geweest en er zijn blijkbaar twee nieuwe hormonen op de markt die evt. misschien ook nog kunnen aanslaan...nog niet in NL verkrijgbaar weliswaar maar we gaan natuurlijk wel uitzoeken waar dan wel. Hij zei wel dat de kans dat het aanslaat steeds minder wordt, maar die anderen werkten ook heel goed bij haar (daarom leeft ze nu nog terwijl ze 5 jaar geleden dus een prognose van 10 mnd kreeg).
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Leuk met de kleine straks, samen met de Wii spelen e.d., kan maar zo een favoriete oom worden, de spelletjesoomquote:Op woensdag 30 juli 2008 18:26 schreef Vivi het volgende:
[..]
Precies, buiten het leeftijdsverschil zijn mijn (half)broer en ik ook nog eens totaal verschillend. Hij leeft echt voor zijn Nintendo, Playstation en Wii, that's it. En je kan wel aan een dood paard staan trekken maar op een gegeven moment houdt het gewoon op.
Maar maak je niet te druk om alles, je ventje komt wel goed, kinderen zoeken ook hun eigen mensen wel uit.
Je moeder zal een gat achterlaten, maar dat kan door niemand ingenomen worden, houdt haar herrinering levend, denk veel aan al het moois dat je samen gedeeld hebt, vertel je ventje over zijn oma, over de leuke dingen die die 2 samen gedeeld hebben enzo, dat lijkt mij persoonlijk het beste wat je kan doen.
En hoe moeilijk het ook is, neem gedegen afscheid van elkaar, hoe zuur het ook is, daar is wel de kans voor, pak die aan.
Je kan nu eenmaal moeilijk ineens wat mensen van straat trekken en zeggen nu hebben we een band met jullie die op een familieband lijkt, laat het gaan zoals het gaat, sta open voor nieuwe contacten, maar houdt niet krampachtig vast aan het idee dat het moet voor je kind, je ventje heeft een lieve moeder die goed voor hem is, hij zal vriendjes hebben, met sommige van die ouders een band krijgen, met anderen in de buurt een band krijgen, geheel naar eigen inzicht en op eigen initiatief.
Niemand kan je moede rvervangen, maar er zullen anderen komen waarmee ook een band ontstaat, anders, maar ook goed.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Kijk eens, wat top, ik hoop dat je moeder straks je zoontje mee naar school gaat brengen op zijn eerste dag, dat zou toch het allermooiste zijn!!!!!!!!!quote:Op woensdag 30 juli 2008 18:43 schreef Vivi het volgende:
Dat hoop ik wel hoor, dat we wat closer worden mettertijd, mijn deur staat open iig
Maarreh, ik kreeg net waanzinnig goed nieuws; mijn ma is vanmiddag bij d'r oncoloog geweest en er zijn blijkbaar twee nieuwe hormonen op de markt die evt. misschien ook nog kunnen aanslaan...nog niet in NL verkrijgbaar weliswaar maar we gaan natuurlijk wel uitzoeken waar dan wel. Hij zei wel dat de kans dat het aanslaat steeds minder wordt, maar die anderen werkten ook heel goed bij haar (daarom leeft ze nu nog terwijl ze 5 jaar geleden dus een prognose van 10 mnd kreeg).
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Goed nieuws Viev! 
En verder, mss dat het een heel klein beetje minder R&P kan en wat meer on-topic.
Dus over de band tussen kleinkinderen en grootouders en evt. surrogaat (dat woord zocht ik) opa's en oma's en wat minder over de eventuele drama's die eromheen spelen en de (ver)oorde(e)l(ing)en hierover. 
En verder, mss dat het een heel klein beetje minder R&P kan en wat meer on-topic.
Dus over de band tussen kleinkinderen en grootouders en evt. surrogaat (dat woord zocht ik) opa's en oma's en wat minder over de eventuele drama's die eromheen spelen en de (ver)oorde(e)l(ing)en hierover.
***
Thanksquote:Op woensdag 30 juli 2008 19:10 schreef Brighteyes het volgende:
Goed nieuws Viev!
En verder, mss dat het een heel klein beetje minder R&P kan en wat meer on-topic.
Dus over de band tussen kleinkinderen en grootouders en evt. surrogaat (dat woord zocht ik) opa's en oma's en wat minder over de eventuele drama's die eromheen spelen en de (ver)oorde(e)l(ing)en hierover.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Mijn kinderen hebben 1 echte oma, een surrogaat oma en een biologische oma die NIET over de vloer komt (kom er maar in roburt
Saskia heeft mijn vader goed gekend, maar roept vrolijk als opa eens te sprake "En nou is opa dood" En ze huppelt vervolgens vrolijk naar buiten.
Saskia heeft mijn vader goed gekend, maar roept vrolijk als opa eens te sprake "En nou is opa dood" En ze huppelt vervolgens vrolijk naar buiten.
dat kan je niet maken hequote:Op woensdag 30 juli 2008 20:44 schreef Swetsenegger het volgende:
Mijn kinderen hebben 1 echte oma, een surrogaat oma en een biologische oma die NIET over de vloer komt (kom er maar in roburt
Saskia heeft mijn vader goed gekend, maar roept vrolijk als opa eens te sprake "En nou is opa dood" En ze huppelt vervolgens vrolijk naar buiten.
"The sailor does not pray for wind, he learns to sail."
Jawel hoor. Als ze 18 is ofzo vertellen we nog wel dat Oma S eigenlijk niet d'r echte oma is, maar dat ze nog een heks in <plaats> heeft als familie.quote:
En ik vertel dus dat sommige mensen nooit veranderen zoals jij de ervaring hebt dat dat wel kan gebeuren.quote:Op woensdag 30 juli 2008 18:06 schreef ColdFeet het volgende:
Beste Marlieske, dat is dus weer een klassiek voorbeeld van 'dingen uit hun verband ruikken en op jezelf betrekken terwijl ze niet voor jou bedoeld zijn', typisch fok!s dus
In mijn eigen weinig foks aan eerlijk gezegd de rest was pure onderbouwing voor het geval dat kwalletje weer kwam zeuren over : de opa heeft ook rechten enz.
Maar ik geloof er niet zo in dat als iemand jaaaaren niet naar je omkijkt, ze dan ineens het "licht" zien omdat een ex van ze sterft of ze een kleinkind krijgen/hebben.
Ik ben de tijd van geloven in sprookjes al gepasseerd ben ik bang. En denk meer in de geest van beter dan geen opa als een opa die niet oprecht is.
Vivi geweldig dat er mogelijk toch medicijnen zijn die je moeder nog kunnen helpen, succes!
Wij noemen dat hier Bonus-omaquote:Op woensdag 30 juli 2008 20:44 schreef Swetsenegger het volgende:
Mijn kinderen hebben 1 echte oma, een surrogaat oma en een biologische oma die NIET over de vloer komt (kom er maar in roburt
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
die vind ik liefquote:
I can only please one person per day. Today is not your day. Tomorrow isn't looking too good either.
vief op de eerste plaats geweldig nieuws en ik duim hard voor je mee dat je je moeder nog heeeeeeeeeeel lang bij je zilt hebben en dat Dean nog heel vaak bij d'r op schoot mag klimmen....
Hier herkent Fleur mijn moeder alleen op foto's en weet dus ook dat ze dood is. Dat Opa geen vrouw meer heeft en ik geen mama.... nou ja niet om mee te kroelen in elk geval....(zegt ze)
Haar andere oma is heel ziek en daar bidden we dus elke avond voor. Verder heeft ze raar maar waar...... wel 2 andere opa's maar geen andere oma's..... Opa H'stede en Opa Burgh. De een op het ene dorp waar we wonen en de andere op het andere deel van het dorp. Daar zwaait ze elke ochtend naar, daar krijgt ze een koekje en ook Maud noemt hem al Opa.... als we langs lopen moet er gezwaaid worden en handkusjes gegeven worden. Al vanaf grote afstand wordt er dan OOOOOOOOOpa geroepen. Ik hoop dat als het ooit nodig is Dean ook iemand vind waar die zo'n leuke band mee kan krijgen.
Hier herkent Fleur mijn moeder alleen op foto's en weet dus ook dat ze dood is. Dat Opa geen vrouw meer heeft en ik geen mama.... nou ja niet om mee te kroelen in elk geval....(zegt ze)
Haar andere oma is heel ziek en daar bidden we dus elke avond voor. Verder heeft ze raar maar waar...... wel 2 andere opa's maar geen andere oma's..... Opa H'stede en Opa Burgh. De een op het ene dorp waar we wonen en de andere op het andere deel van het dorp. Daar zwaait ze elke ochtend naar, daar krijgt ze een koekje en ook Maud noemt hem al Opa.... als we langs lopen moet er gezwaaid worden en handkusjes gegeven worden. Al vanaf grote afstand wordt er dan OOOOOOOOOpa geroepen. Ik hoop dat als het ooit nodig is Dean ook iemand vind waar die zo'n leuke band mee kan krijgen.
Lieve Viev, gewoon even een lekkere dikke pakkerd voor jou
Ik besef me na het lezen van dit topic des te meer hoe bijzonder het is dat Milo in ieder geval nog 1 stel opa/oma heeft waar hij elke maandag is, waar hij af en toe bij mag logeren en die ook nog vaak langskomen omdat ze hem zo missen. De andere kant is nog een oma, maar daar heeft hij niet zo'n band mee. Ze is een stuk ouder en behoorlijk geremd in het uiten van haar gevoelens. Achteraf horen we (van anderen) dan wel dat ze heel erg trots is op Milo en dat ze het leuk vond dat we langswaren. Hoe verschillend kunnen opa's en oma's zijn zeg.
Ik hoop dat Dean nog heel lang mag genieten van zijn oma en zij met hem natuurlijk!
Ik besef me na het lezen van dit topic des te meer hoe bijzonder het is dat Milo in ieder geval nog 1 stel opa/oma heeft waar hij elke maandag is, waar hij af en toe bij mag logeren en die ook nog vaak langskomen omdat ze hem zo missen. De andere kant is nog een oma, maar daar heeft hij niet zo'n band mee. Ze is een stuk ouder en behoorlijk geremd in het uiten van haar gevoelens. Achteraf horen we (van anderen) dan wel dat ze heel erg trots is op Milo en dat ze het leuk vond dat we langswaren. Hoe verschillend kunnen opa's en oma's zijn zeg.
Ik hoop dat Dean nog heel lang mag genieten van zijn oma en zij met hem natuurlijk!
We moeten bereid zijn het leven dat we gepland hebben op te geven om het leven te vinden dat op ons wacht.
oh vivi, wat een verdrietig vooruitzicht. 
maar ook toch weer hoopvol nieuws, lees ik aan 't eind. ik hoop gewoon dat Dean en z'n oma nog een hele boel tijd samen hebben, zodat zij wat meer kan zien wat voor jongetje het wordt en hij wat bewuster herinneringen kan opbouwen aan haar. m'n broertje heeft z'n opa & oma's nooit gekend. ik wel (we schelen 9 jaar), en ik vond dat altijd heel zielig voor hem. maar hoeveel hij er nou echt onder geleden heeft is maar de vraag natuurljik. het is waarschijnlijk het moeilijkst voor jouzelf en voor je moeder, denk ik. je zou 't zo graag anders willen. meer tijd. sterkte! en zoveel mogelijk genieten van 't nu.
maar ook toch weer hoopvol nieuws, lees ik aan 't eind. ik hoop gewoon dat Dean en z'n oma nog een hele boel tijd samen hebben, zodat zij wat meer kan zien wat voor jongetje het wordt en hij wat bewuster herinneringen kan opbouwen aan haar. m'n broertje heeft z'n opa & oma's nooit gekend. ik wel (we schelen 9 jaar), en ik vond dat altijd heel zielig voor hem. maar hoeveel hij er nou echt onder geleden heeft is maar de vraag natuurljik. het is waarschijnlijk het moeilijkst voor jouzelf en voor je moeder, denk ik. je zou 't zo graag anders willen. meer tijd. sterkte! en zoveel mogelijk genieten van 't nu.
Hopelijk gaan er nog vele danoontjes extra door haar handen richting Dean.
Maw; hoewel hoop gloort aan de horizon een paar posts hierboven, blijft het wel een verdrietig gegeven. Sterkte!
[ Bericht 20% gewijzigd door Smirre op 01-08-2008 21:41:15 ]
Maw; hoewel hoop gloort aan de horizon een paar posts hierboven, blijft het wel een verdrietig gegeven. Sterkte!
[ Bericht 20% gewijzigd door Smirre op 01-08-2008 21:41:15 ]
Och Vivi, een hele dikke voor jou!
Ik heb heel wat moeten wegslikken met het lezen van dit topic. Een paar dagen geleden te horen gekregen dat mijn moeder 2 lekkende hartkleppen heeft en geopereerd moet worden. Na haar infarct van 5 jaar geleden gaat het nu slechter dan ooit met haar. Zolang de hartritmestoornissen niet over zijn kan ze niet geopereerd worden, maar de medicijnen lijken haar nu steeds zieker te maken ipv beter
In een emotionele bui vertelde ze dat de situatie erger is dan gedacht, dat ze niet meer op Devin kan passen en dat ze haar best doet om vol te houden.
Ik vind het te pijnlijk allemaal en steek voorlopig nog even mijn kop in het zand. Maar onbewust...... vannacht heb ik weer gedroomd dat Devin zijn 3e verjaardag moest vieren zonder zijn oma erbij
edit: Vivi, jouw situatie is natuurlijk helemaal anders dan de mijne. Ik wil dit topic niet naar mij toe trekken ofzo, ik zag de titel en werd direct geraakt.
[ Bericht 7% gewijzigd door Kersjes op 02-08-2008 15:04:10 ]
voor jou! Ik heb heel wat moeten wegslikken met het lezen van dit topic. Een paar dagen geleden te horen gekregen dat mijn moeder 2 lekkende hartkleppen heeft en geopereerd moet worden. Na haar infarct van 5 jaar geleden gaat het nu slechter dan ooit met haar. Zolang de hartritmestoornissen niet over zijn kan ze niet geopereerd worden, maar de medicijnen lijken haar nu steeds zieker te maken ipv beter
In een emotionele bui vertelde ze dat de situatie erger is dan gedacht, dat ze niet meer op Devin kan passen en dat ze haar best doet om vol te houden.
Ik vind het te pijnlijk allemaal en steek voorlopig nog even mijn kop in het zand. Maar onbewust...... vannacht heb ik weer gedroomd dat Devin zijn 3e verjaardag moest vieren zonder zijn oma erbij
edit: Vivi, jouw situatie is natuurlijk helemaal anders dan de mijne. Ik wil dit topic niet naar mij toe trekken ofzo, ik zag de titel en werd direct geraakt.
[ Bericht 7% gewijzigd door Kersjes op 02-08-2008 15:04:10 ]
.... met gevoel voor drama....
Vivi en moeder, en iedereen die in eenzelfde situatie zit
Mijn ouders waren al voor m'n zus en ik kinderen kregen opa en oma voor M., het (geadopteerde) dochtertje van jongere vrienden. M. noemt mijn ouders opa en oma, en ze komt bij ze spelen en knutselen en logeren. De band die mijn moeder met haar heeft was vanaf het begin al echt een grootouder-kleinkind band. Mijn vader heeft wat meer tijd nodig gehad om in z'n rol te komen. M. heeft daar nooit last van gehad, ze heeft net als veel anderen in haar klas een opa en oma om naar toe te gaan en mee te bellen en dat alleen is al goed.
Mijn ouders waren al voor m'n zus en ik kinderen kregen opa en oma voor M., het (geadopteerde) dochtertje van jongere vrienden. M. noemt mijn ouders opa en oma, en ze komt bij ze spelen en knutselen en logeren. De band die mijn moeder met haar heeft was vanaf het begin al echt een grootouder-kleinkind band. Mijn vader heeft wat meer tijd nodig gehad om in z'n rol te komen. M. heeft daar nooit last van gehad, ze heeft net als veel anderen in haar klas een opa en oma om naar toe te gaan en mee te bellen en dat alleen is al goed.
DancingPhoebe op <a href="http://forum.fok.nl/topic/1352192/3/51#73971988" target="_blank" >23/10/09</a>:[/b]
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
Vivi, ten eerste een hele dikke voor jou, ik weet helaas hoe het is om je moeder te verliezen aan die ziekte.
Op zich vind ik het ideevan surrogaat-opa's en oma's wel een goede, maar het neige wat je dan kan doen is dean is contact brengen met oudere mensen en zien of er wat gebeurt. Dat is alles. Dan is het aan Dean om ze te accepteren of niet.
Verder, zoals de rest zegt, bouw nu zoveel mogelijk herinneringen op en praat met je moeder erover. Filmjes, foto's, evt. handgeschreven brieven worden later van onschatbare waarde voor jou en Dean. Misschien heeft zij andere ideeen over hoe verder te gaan als zij over 100 jaar overleden is. Of kent zij mensen die heel vee liefde kunnen geven.
Pijnlijk is het sowieso en zal het atijd blijven.
Hoe je ermee omgaat is de keuze.
Nogmaals, sterkte!
En ook voor Kersjes! Hopelijk loopt het met een sisser af. (No pun intended)
voor jou, ik weet helaas hoe het is om je moeder te verliezen aan die ziekte.Op zich vind ik het ideevan surrogaat-opa's en oma's wel een goede, maar het neige wat je dan kan doen is dean is contact brengen met oudere mensen en zien of er wat gebeurt. Dat is alles. Dan is het aan Dean om ze te accepteren of niet.
Verder, zoals de rest zegt, bouw nu zoveel mogelijk herinneringen op en praat met je moeder erover. Filmjes, foto's, evt. handgeschreven brieven worden later van onschatbare waarde voor jou en Dean. Misschien heeft zij andere ideeen over hoe verder te gaan als zij over 100 jaar overleden is. Of kent zij mensen die heel vee liefde kunnen geven.
Pijnlijk is het sowieso en zal het atijd blijven.
Hoe je ermee omgaat is de keuze.
Nogmaals, sterkte!
En ook voor Kersjes! Hopelijk loopt het met een sisser af. (No pun intended)
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
|
|
