Weet je nog dat je Nevermind voor het eerst hoorde?

quote:

Op maandag 28 juli 2008 13:04 schreef mane het volgende:
REM - Document

Ja!

REM heeft als een viertraps raket op mij gewerkt. Natuurlijk kende ik Out of Time en Automatic for the People , maar pas bij New Adventures raakte ik gehooked en kocht ik de rest erbij. Toen heb ik wekenlang Document opgehad.

Tegenwoordig denk ik dat Lifes Rich Pageant hun beste plaat is.

Andere platen die het "Oh." gevoel hadden:
Wilco - Yankee Hotel Foxtrot
Massive Attack - Mezzanine
Blur - 13

quote:

Op zaterdag 26 juli 2008 13:25 schreef tong80 het volgende:

[..]

Ik was ook onder de indruk van RATM. Maar kan er nu niet meer naar luisteren. Het bombastische werkt te kort.

Ik had RATM voor het eerst gezien als voor programma van Suicidal Tendecies. RATM's album was nog niet niet uit en ik dacht dat het een NLs bandje was - gezien ook het UDS gehalte. Ik denk dat Ulx en ik de eerste waren die pogo-de op RATM in NL . Later die avand kwam de zanger de Korsakoff nog binnen en stond daar tegen de muur en ik heb nog even met 'm gekletst (ik sprak 'm dus eerst in het NLs aan ) en 'm verteld dat het best tof klonk. Vond-ie wel leuk te horen en zo.

Ik heb het tot voorkort ongeveer 10 jaar niet mee gedraaid en toen ik het laatst weer eens opzette viel het me op dat het toch best erg OK was.

On TT.

De eerste keer dat ik het album hoorde weet ik niet - maar ik weet nog wel de eerste keer dat ik SmellsLikeTeenSpirit hoorde. Het was een avond met de vulploeg en Ditke (een meisje dat bij de vulploeg zat) wa helemaal hyper. Haar favoriete bandje Nirvana had een singletje uit en die was geweldig! Ze kende die gasten via familie in Seatle en had al hun singletjes al (oa. via de Subpop singles club) en al hun ander materiaal (oa een gesigneerde op wit vyniel geperste versie van het album Bleach). Maar goed - die single was zo geweldig en wij moesten dat echt horen, dus de muziiekliefhebbbers van de Dagmarkt moesten mee om die single te horen. Met een man of 5 (oa. Ulx weer en ik geloof dat m'n zusje ook mee was) naar haar huis waar ze het nummer opzette. En ze had gelijk: dit knalde , dit had pit, dit was geweldig! Volgens mij begon niet lang daarna de voorverkoop voor het concert van ze in Paradiso waar ik toen ook maar een kaartje voor gehaald heb (15 gulden weet ik nog ). Het zou de eerste keer worden dat ik ging stagediven (tijdens het nummer Love Buzz - ik heb me later voorbij zie komen bij de VPRO reportage van dat concert). En nu ik er aan denk - dat concert dat ik hierboven aanhaalde (Suicidal Tendencies, met RATM in het voor progr) was volgens mij mijn laatste keer stage diven.

Ik zal ook nog eens denken aan een lijstje platen die me omver bliezen.

Daar staat in ieder geval Superjudge van Monster Magnet op!

Ik heb eigenlijk nooit veel met Nevermind gehad, hoewel ik zowel Bleach als In Utero goed kan waarderen. Eigenlijk was het ook allemaal niet zo bijzonder en was het gewoon de juiste band op het juiste moment die profiteerde van het werk dat Husker Du, Pixies, Mission of Burma, Mudhoney, Replacements etc in de voorgaande jaren gedaan hadden.

Qua platen die mij omver bliezen toen ik ze voor de eerste keer hoorden komen deze opborrelen (maar er zullen er best nog meer zijn)
Godflesh - Streetcleaner
Ministry - The mind is a terrible thing to taste
God Machine - Scenes from the second storey
Motorpsycho - TImothy's Monster
Frontline Assembly - Tactical Neural Implant
Killing Joke - Pandemonium
Kyuss - Blues for the red sun

quote:

Op maandag 28 juli 2008 22:15 schreef thijsdetweede het volgende:

[..]


Tegenwoordig denk ik dat Lifes Rich Pageant hun beste plaat is.

Indeed. Ik denk dat dit ook de plaat was waarmee in REM leerde kennen. Ik ben overigens plezierig verrast door hun nieuwe plaat.

[ Bericht 0% gewijzigd door Gellius op 28-07-2008 23:51:31 ]

Bleach deed me ook meer dan Nevermind. Maar het album waar mijn bloed bij de eerste luisterbeurt sneller ging stromen is: Pantera - The Great Southern Trendkill. Wat een agressie!! Volgens mij heb ik de 1e 2 nummers ook met open mond staan luisteren.

quote:

Op maandag 28 juli 2008 22:15 schreef thijsdetweede het volgende:

[..]

.

Andere platen die het "Oh." gevoel hadden:
Wilco - Yankee Hotel Foxtrot

Heel goede keuze!

Persoonlijk vind ik

Ryan Adams - Heartbreaker
dEUS - In A Bar, Under The Sea
Elliott Smith - XO
CocoRosie - La Maison De Mon Rêve
PJ Harvey - To Bring You My Love

ook dit soort platen.

quote:

Op dinsdag 29 juli 2008 16:02 schreef methodmich het volgende:

dEUS - In A Bar, Under The Sea

Ja! En inderdaad ook PJ, maar dan met het album Uh Huh Her. En zodiakk noemde Radioheads Amnesiac.

Ik wist nog dat ik het album: Ready to Die van Notourius B.I.G hoorde. En het eigenlijk niet eens zo een goed album vond. Nu wordt het als klassieker gezien

Vond de beats niet zo geweldig, en biggie af en toe slackend qua flow (ja flow ja). Heb het later leren te warderen maar op eerste gezicht mwoaah.

quote:

Op vrijdag 25 juli 2008 10:35 schreef Hephaistos. het volgende:
Ik had dat toen ik OK Computer voor het eerst hoorde.

Mijn liefde is nog steeds niet voorbij en ik kreeg weer zin om 'm op te zetten toen ik dit las
Radiohead.

Nirvana vond ik vroeger hul cool, maar dat was puberteit.. Nu vind ik er weinig meer aan. Overigens uit 89 komen en Smells like teen spirit niet kennen...

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 11:10 schreef mane het volgende:

[..]

Ja! En inderdaad ook PJ, maar dan met het album Uh Huh Her. En zodiakk noemde Radioheads Amnesiac.

Uh Huh Her? Verrassend, dat vind ik zo ongeveer haar minste plaat. Had je daarvoor al eens iets van haar gehoord, want dat kan wel schelen?

Redelijk off-topic: Amnesiac is alweer uit 2001. Niet alleen Radiohead kwam in dat jaar met een experimentele plaat, maar ook - ja, daar zijn ze weer- Autechre met Confield, Air met 10.000Hz Legend en ook Björk met Vespertine. Het zal de tijdsgeest geweest zijn, .

[ Bericht 13% gewijzigd door zodiakk op 30-07-2008 21:49:15 ]

quote:

Op donderdag 31 juli 2008 03:12 schreef tong80 het volgende:
Ik heb The Jesus and Mary chain vergeten te vermelden.

Toen ik die hoorde was het ook een unieke ervaring.

Welk album met name, tong? Psychocandy of Darklands?

^{ik neem maar even aan dat het om één van die twee gaat...}

eerste keer dat ik "smells like..." hoorde was op de radio bij Countdown Cafe met Alfred Lagarde... Volgens mij was dat altijd vrijdag 's avonds...

Had de naam van de band niet goed gehoord, ik heb toen tijden naar een band met de naam "nevada" gezocht....

Ik had dat "gevoel" niet met Nevermind, echter wel met Doolittle van The Pixies. Zo ook met
The Clash - London Calling
Foo Fighters - The Colour and the Shape
Queens of the Stone Age - Songs for the Dead
The Raconteurs - Consoler of the Lonely

Ik had helemaal niks met Nirvana toentertijd. Ik had sowieso niks met langharige treuralto's op scheurgitaar. Ik was een gymnasiumpikkie met een ouderebroersyndroom dat het liefst naar Franse chansons luisterde en daarvan de teksten uit zijn hoofd kende.
Mijn jongere broer was zo'n langharige treuralto, die kende Nirvana wel. Ik vond het crisismuziek en dat zei ik hem ook met onverholen dédain.

Ergens in de zesde klas van de middelbare school had ik The Counting Crows nodig, en Automatic for the People van R.E.M., om erachter te komen dat muziekmetgitaren ook best heel goed kon zijn, zelfs als het niet uit de jaren zestig kwam en/of door Lennon-McCartney werd uitgevoerd.

Toen ik ging studeren en op kamers woonde, kroop ik (gelukkig) uit mijn muzikale schulp. Zelfs Nirvana bleek erg goed te zijn. Black Hole Sun van Soundgarden, nog beter. Werd ik dronken met een huisgenoot en dan pogoden we net zolang door de keuken totdat het bloed op onze armen zat en de koelkast vol deuken. Jonge beesten waren we.

O ja, dEUS. Dát vond ik goed in die tijd. 1994, mijn Engelenjaar. Wat een waanzinnige teringherrie konden die gasten maken. Hippe rock-Belgen die ook nog eens violen lieten janken in hun songs. Daar had zelfs Brel niet van terug -- overigens nog steeds een van mijn grote helden.

En nu ik er zo over nadenk: Killing in the Name Of van Rage against the Machine, Fantastisch nummer, alsof je een machinegeweer leegschiet. Hoorde het voor het eerst tijdens de introductieweek van mijn studie. Stond ergens in een donker hol in Groningen groots en meeslepend dronken te wezen op een lawine aan hypnotisch gitaargedreun en langzaam werd het duidelijk wat die gasten als een mantra liepen te schreeuwen. Wat begreep ik die agressie opeens goed. Op het laatst stond ik zo hard mee te brullen van fuck jou & ik doe toch niet wat je zegt, dat ik dat gevoel eigenlijk nooit helemáál meer heb los kunnen laten. Briljant moment. Ik zal wel gaatjesschoenen hebben gedragen, en een Arnie-kapsel, dus het zag er vast heel schattig en oprecht uit.

quote:

Op zaterdag 26 juli 2008 14:18 schreef tong80 het volgende:
Albums die mij weg blowden toen ik ze voor het eerst hoorde

Ramones - Ramones
The Clash - London Caling
The Waterboys - This is the sea
U2 - Boy
The Police - Outlandos d' amour
Dinosaur jt - You're living all over me
Screaming trees - Invisable lantern
Mudhoney - Superfuzz bigmuff
The Pixies - Come on Pilgrim
Bufalo Tom - Bufalo tom
Galaxy 500 - This is our music
Fugazy - 13 songs
Dead Moon - Stranded in the mistery zone
Rolling Stones Sticky Fingers
Van Morisson - Astral weeks
Sick of it all - Strecht the Surface
The Nozems - Hanging around
Bad Religion - No control
Soul Asylum - Hang time
Joe Jackson - I'm the man

Waarom staat Social D er niet bij?

Naar aanleiding van dit topic nog eens wat gemaild met een oude schoolvriend. Zo rond 5, 6 VWO deed in mijn vriendenkring een tapeje de ronde dat ons ineens deed beseffen dat er toch een hoop meer gebeurde in de popmuziek dan de muziek die je via je oudere broer of zus kende; Fleetwood Mac, Queen - dat werk. Pre-Joshua Tree U2, okay, dat kende je dan wel. Met wat heen en weer gemail hebben we bijna het gehele bandje weten te reconstrueren (alleen de volgorde nog niet ).

Ik geef u: de "OK TAPE"

Bad Brains - Re-Ignition
Big Black - Bad Penny
Big Black: Bazooka Joe
Butthole Surfers - Lady Sniff
Butthole Sufers- Human Cannonball
Claw Boys Claw - That's life!
Claw Boys Claw - Shake it on the Rocks
Crass - Mother Earth
Dead Kennedys - Too Drunk to Fuck
Foetus - I'll Meet you in Poland, Baby
Fuzztones- Bad Little Woman
Jesus & Mary Chain - Just Like Honey
Jesus & mary Chain - Darklands
Nick Cave & the Bad Seeds - Tupelo
Sonic Youth - Catholic Block
Stooges - 1969
Stooges - No Fun
Velvet Underground - Heroin
Virgin Prunes- Decline and Fall

Ik twijfel nog of er niet ook iets van de Gun Club en Pere Ubu op stond, dat weet ik niet meer precies. Maar we konden wel weer even vooruit.

[ Bericht 0% gewijzigd door Gellius op 01-08-2008 00:24:18 ]

quote:

Op donderdag 31 juli 2008 23:38 schreef Gellius het volgende:

de "OK TAPE"
[...]

Geweldig!

Ik kende het meeste alleen van naam. Nog steeds trouwens. Veel platen waren gewoon moeilijk aan te komen toen ik 17, 18 was, en inmiddels ben ik mijn belangstelling voor punk en al te moeilijk gedoe wel een beetje kwijtgeraakt.

Mijn vrienden waren allemaal metalheads. Ik heb dus de nodige Anthrax, Metallica en Slayer meegekregen, maar ben daar zelf nooit echt weg van geweest (hoewel... het eerste album van Metallica... ).
Ik moest muzikaal gezien mijn eigen plan trekken, maar dat was verder niet vervelend of zo.

Ik vond het een mooie tijd. Ineens bleek er een wereld aan muziek te bestaan buiten het reguliere genre, en óók nog eens een rijke muziekgeschiedenis. Ik kon geen stad bezoeken of ik ging er meteen op zoek naar obscure platenzaakjes. Van sommige artiesten had je geen idee van hun discografie, en zo kon je zomaar een volslagen onbekende plaat van Lou Reed tegenkomen, waar je je dan snel mee naar huis repte. Soms aasde je jaren op een plaat voor je 'm eindelijk in handen kreeg. Niet meer goed voor te stellen in het internettijdperk.

Ik mis dat gevoel van de Grote Platenjacht wel hoor, struinen door de bakken van een muf ruikend hol vol vinyl wat je net hebt ontdekt in een andere stad omdat je alle platenzaken in je eigen stad al "uit" hebt. Gewoon eens kijken wat je tegenkomt, meenemen en luisteren maar, wie weet is het fantastisch. Via internet gaat dat ontdekken van muziek een stuk sneller en efficiënter, maar de thrill is er niet meer. Het is te gemakkelijk geworden, zo aromantisch.

Nevermind hoorde ik voor het eerst op vakantie in Frankrijk, ergens in het Central Massif, zomer 1992. Ik had net een jaar frans op school geleerd en leerde een prachtig franstalig meisje kennen. Na veel geflirt en heen en weer gedraai is dat op treurnis uitgelopen en als 12 jarige zat ik in zak en as, tot er savonds in een gebouwtje voor en door de andere jongeren een feestje werd gehouden. Een vlaming zei: dit feestje kan wel wat Nierwanna gebruiken, en snapte er geen hol van. Pas toen hij terugkwam met een cassettebandje en die in de stereo stopte en de stereo op maximaal volume zette, snapte ik het. En ineens was de treurnis om de mislukte vakantieliefde niet zo erg meer.

Terug in Nederland kocht ik meteen mijn eerste single, Lithium. Heb dat altijd een beter nummer gevonden dan smells like...

Tof topic