quote:
Op vrijdag 25 juli 2008 09:59 schreef Bruce117 het volgende:[..]
Heel bekend gevoel.

Elke keer als er dit soort berichten in het nieuws komen schrik ik me helemaal rot.
Ken ik ze misschien? Helaas is dit antwoord al een aantal keer ja geweest. Geen directe echte vrienden, maar wel mensen die je kende.
Ik was aan het werk toen ik het hoorde. "Vader en drie kinderen verongelukt tijdens het beklinnen van de Mont Blanc. De kinderen waren tussen 16 en 23 jaar". FUCK,
Els is 22, Karin is volgens mij zestien, hoe oud is Mark?. Dus ik meteen een vriend van me bellen, die schaatste met Els en Mark, hij zijn vader bellen, en twee uur later een smsje krijgen: "Het zijn ze! ASV heeft de moeder gesproken!" Dan breekt er toch wel wel iets. We hebben de rest van de dag geprobeerd een derde vriend van ons te pakken te krijgen, die op dat moment ook aan het werk was. Wij drieën en Els waren vrij close met elkaar, en die laatste vriend had negen maanden lang een relatie met haar gehad. Rond acht uur kregen we hem eindelijk te pakken, en het was echt kut om door de telefoon te horen hoe hij het nieuws opnam.
Ik kende Karin en Mark, en ging heel close met Els om. Ik kende haar al vrij lang, maar in de laatste maanden waren wij meer naar elkaar gegroeid. Ik keek tegen Els op. Niet alleen omdat zji al bereikt had wat ik wilde bereiken (ze had de eerste vier jaar van geneeskunde cum laude gehaald) maar meer omdat er vrijwel niets leek te zijn dat ze niet kon. Ze deed meerdere sporten per week (waarvan ze zelden een training miste), studeerde geneeskunde, deed vrijwilligerswerk en werk voor school, naast haar gewone werk, en had toch nog tijd om bijna elke week met ons uit te gaan en regelmatig langs te komen om de hele avond te bankhangen.
Els zou dit jaar coschappen gaan lopen in Breda, en ik verhuisde naar Antwerpen om te gaan studeren. Ik was gek op haar, en mis d'r nog steeds dagelijks.
Het niveau in dit topic valt me een beetje tegen. Is het de Nederlandse aard waardoor we ons geroepen voelen meteen met vingertjes te wijzen? Els en d'r familie gingen elk jaar (soms meerdere keren per jaar) klimmen, en waren meer dan ervaren klimmers. Het is achteraf natuurlijk erg makkelijk om de schuld bij hen te leggen omdat ze aan elkaar vast zaten, maar welk nut heeft dat? Die mensen wisten beter wat ze deden dan een groot deel van jullie! En nee, ze hadden hun helmen niet op. En als je ze gevraagd had waarom, dan hadden ze, net als vele andere klimmers, gezegd dat er tijden zijn dat je een helm op hebt, en tijden dat je je muts draagt.