De kunst van het loslaten van je ex #61

quote:

Op zaterdag 2 augustus 2008 21:03 schreef Unimog het volgende:

[..]

Met een vriend van me, en in Berlijn woont een andere vriend, dus die ga ik ook opzoeken. Even de context buiten beschouwing gelaten, moet het dus eigenlijk wel gewoon een leuke week worden. Met ruim voldoende activiteiten (afleiding). En als ik terug ben kan ik de hele zondag het huis van kenissen hier in de buurt verbouwen. En maandag beginnen m'n rijlessen. En hopelijk ook een nieuwe baan.

En als het contact maakt dat je jezelf erna rot voelt, dan kan je maar beter zeggen:
"Lieve ..., voor mijn eigen bestwil is het gewoon beter dat wij elkaar gewoon een poosje niet meer spreken. Als ik er aan toe ben dan laat ik wel weer wat van me horen. Als er echt iets is kan je me een e-mailtje sturen. Liefs."
Rot, maar wel het beste.

Probeer ervan te genieten, het bied je iig inderdaad veel afleiding en dat is altijd goed.

Dat smsje is een goed idee. Moet ik wel even heel sterk zijn want mijn gevoel wil de banden niet doorsnijden, verstand weet dat het beter is.
Ik voel me eenzaam en verlaten. Wederom een leeg huis bij het wakker worden. Het is nog erger nadat ik heb liggen rotzooien met een vriend van me. Ik zoek warmte en een opvulling en die kan hij niet geven, er zit geen liefde in de aanrakingen dus het biedt geen bevrediging, voel me nog net zo eenzaam, mogelijk nog meer omdat mijn ex hierdoor nog verder verwijderd lijkt. Ik dacht dat ik hierdoor wat makkelijker verder zou kunnen gaan maar niets is minder waar

quote:

Op zondag 3 augustus 2008 01:17 schreef Chev het volgende:
-verhaal-

Zoo hee wat erg Ik kan begrijpen dat je haar haat daarvoor. Helemaal om dat het zo kort na jou was dat ze al een ander had. Eigenlijk had je dat verwijderen van msn en hyves al veel eerder moeten doen denk ik. Maar dat zal je zelf nu ook wel denken

Ook ik kijk nog vaak op een dag of mijn ex toevallig online is. Het blijft alleen bij kijken. De neiging om haar aan te spreken heb ik niet meer. Gelukkig maar...maar af en toe heb ik wel wat zwakkere dagen natuurlijk, maar dan alsnog spreek ik haar niet aan omdat dat beter is voor mezelf (en voor haar).

Ik merk dat ik heel erg toe leef naar de 24 augustus dat ze bij me langs komt. Ik ben al hele scenario's aan het bedenken met wat ik wil en moet zeggen om haar terug te krijgen. Ik weet het...slecht....en al helemaal omdat het me eigenlijk niet meer zo veel uitmaakt of ze bij me terug komt of niet. In mijn onderbewuste leeft ze waarschijnlijk nog volop. Ik ben nog niet klaar met het verwerkingsproces.
Die liefde voor haar zal moeten slijten. Dat zal makkelijker gaan als ik weer opnieuw wordt afgewezen de 24ste Dat wordt gewoon mijn allerlaatste poging om haar weer voor me te winnen. Als ze erop in gaat ben ik heel blij. Dan ga ik gewoon dingen heel anders doen. Maar of ik daar dan blij mee ben, is weer wat anders. Misschien bevalt dat me toch niet en dan moet ik maar degene zijn die het uitmaakt.

Maar vooralsnog denk ik niet dat het goed komt tussen mijn ex en mij op de 24ste

quote:

Op zondag 3 augustus 2008 10:58 schreef agneria het volgende:

[..]

Probeer ervan te genieten, het bied je iig inderdaad veel afleiding en dat is altijd goed.

Dat smsje is een goed idee. Moet ik wel even heel sterk zijn want mijn gevoel wil de banden niet doorsnijden, verstand weet dat het beter is.
Ik voel me eenzaam en verlaten. Wederom een leeg huis bij het wakker worden. Het is nog erger nadat ik heb liggen rotzooien met een vriend van me. Ik zoek warmte en een opvulling en die kan hij niet geven, er zit geen liefde in de aanrakingen dus het biedt geen bevrediging, voel me nog net zo eenzaam, mogelijk nog meer omdat mijn ex hierdoor nog verder verwijderd lijkt. Ik dacht dat ik hierdoor wat makkelijker verder zou kunnen gaan maar niets is minder waar

Daar kan ik me wel wat bij voorstellen ja...dat zoeken van warmte. Maar om dan te gaan liggen rotzooien...dat lijkt meer op een soort van vergelding voor je ex...je lijkt mij wel Alleen was mijn vergelding heel anders.

Ik ben veel te monogaam om te gaan liggen rotzooien met een ander

quote:

Op zaterdag 2 augustus 2008 17:35 schreef Miesjel het volgende:
Mag ik mee?

Ik vind allemaal niet wat.

Sorry ik ben ook een beetje de weg kwijt nu
Maar ik laat het je weten als ik hem terug heb en dan kun je mee natuurlijk.

@ Chev: Wat naar allemaal zeg. Ik kan me alleen maar voorstellen hoe dat na 3 1/2 jaar zou voelen

quote:

Op zondag 3 augustus 2008 11:02 schreef ThaBrain het volgende:

[..]

Zoo hee wat erg Ik kan begrijpen dat je haar haat daarvoor. Helemaal om dat het zo kort na jou was dat ze al een ander had. Eigenlijk had je dat verwijderen van msn en hyves al veel eerder moeten doen denk ik. Maar dat zal je zelf nu ook wel denken

Ook ik kijk nog vaak op een dag of mijn ex toevallig online is. Het blijft alleen bij kijken. De neiging om haar aan te spreken heb ik niet meer. Gelukkig maar...maar af en toe heb ik wel wat zwakkere dagen natuurlijk, maar dan alsnog spreek ik haar niet aan omdat dat beter is voor mezelf (en voor haar).

Ik merk dat ik heel erg toe leef naar de 24 augustus dat ze bij me langs komt. Ik ben al hele scenario's aan het bedenken met wat ik wil en moet zeggen om haar terug te krijgen. Ik weet het...slecht....en al helemaal omdat het me eigenlijk niet meer zo veel uitmaakt of ze bij me terug komt of niet. In mijn onderbewuste leeft ze waarschijnlijk nog volop. Ik ben nog niet klaar met het verwerkingsproces.
Die liefde voor haar zal moeten slijten. Dat zal makkelijker gaan als ik weer opnieuw wordt afgewezen de 24ste Dat wordt gewoon mijn allerlaatste poging om haar weer voor me te winnen. Als ze erop in gaat ben ik heel blij. Dan ga ik gewoon dingen heel anders doen. Maar of ik daar dan blij mee ben, is weer wat anders. Misschien bevalt dat me toch niet en dan moet ik maar degene zijn die het uitmaakt.

Maar vooralsnog denk ik niet dat het goed komt tussen mijn ex en mij op de 24ste

Loslaten is zo ontzettend moeilijk, misschien kun je dat pas na de 24e want hopen is vaak tegen beter weten in, ik maak me er net zo schuldig aan. Het zuigt! Probeer niet teveel na te denken en gewoon jezelf te blijven. Ik bedacht mij ook toen het net uit was dat ik alles anders wilde gaan doen. Dat wil ik nog steeds maar het is onrealistisch te denken dat je ineens een ander mens kunt worden.. Sterkte iig weer!!

En wat betreft dat rotzooien; hij heeft het immers uitgemaakt. Ik weet niet wat er gebeurde, veel wijn en liefdesverdriet en de juiste persoon op de juiste plek. Hij is lief en ik vertrouw hem. Toch miste er gigantisch iets natuurlijk. Desalniettemin heb ik geen spijt en had ik wel weer even helemaal het gevoel 100% vrouw te zijn en dat voelde ook wel weer goed. En de gemenerik in mij hoopt dat ik mijn ex raak als hij dit weet. Niet dat ik het hem ga vertellen binnenkort Het steekt me zo dat ik niet weet wat er in mijn ex (het blijft een klotewoord) omgaat, wat hij voelt en denkt en wil.

quote:

Op zondag 3 augustus 2008 11:15 schreef agneria het volgende:

[..]

Loslaten is zo ontzettend moeilijk, misschien kun je dat pas na de 24e want hopen is vaak tegen beter weten in, ik maak me er net zo schuldig aan. Het zuigt! Probeer niet teveel na te denken en gewoon jezelf te blijven. Ik bedacht mij ook toen het net uit was dat ik alles anders wilde gaan doen. Dat wil ik nog steeds maar het is onrealistisch te denken dat je ineens een ander mens kunt worden.. Sterkte iig weer!!

En wat betreft dat rotzooien; hij heeft het immers uitgemaakt. Ik weet niet wat er gebeurde, veel wijn en liefdesverdriet en de juiste persoon op de juiste plek. Hij is lief en ik vertrouw hem. Toch miste er gigantisch iets natuurlijk. Desalniettemin heb ik geen spijt en had ik wel weer even helemaal het gevoel 100% vrouw te zijn en dat voelde ook wel weer goed. En de gemenerik in mij hoopt dat ik mijn ex raak als hij dit weet. Niet dat ik het hem ga vertellen binnenkort Het steekt me zo dat ik niet weet wat er in mijn ex (het blijft een klotewoord) omgaat, wat hij voelt en denkt en wil.

Ja loslaten is echt heel moeilijk. Eigenlijk is het niet eens hoop wat er leeft bij mij. Ik weet niet wat het is. Ik heb haar al redelijk losgelaten volgens mij, maar niet helemaal natuurlijk.
Die hoop is weer gaan leven omdat zij met het voorstel kwam om langs te komen bij mij de 24ste. Dat gebeurde wel met de melding dat ze iemand anders had gevonden waarmee het misschien uit groeit. Maar die twijfel van haar kant over hem heeft me dus weer hoop gegeven. Dat betekent dat ze dus nog niet helemaal van hem is. Misschien zit zij nog met precies hetzelfde probleem als ik: loslaten. Ik ga gewoon mijn kans aangrijpen de 24ste voor de allerlaatste keer.

Ik ben zelf echt wel veranderd in 2 maanden. Dat merk ik gewoon en dat merken de mensen om me heen ook. Het moeilijke is alleen om niet terug te vallen in het oude. Daar moet je voor waken. Helemaal als ik wel weer in een relatie stap met mijn ex. Je bent dingen zo gewend om te doen. Maar op de oude manier werkt het niet, dus moet je het maar op een hele andere manier proberen

Dat weten wat er in de ander omgaat, zou ik ook wel willen weten. Dat wordt ook een van de vragen van mij aan mijn ex. Ik wil weten waarom ze het heeft uitgemaakt, hoe haar verwerkingsproces is gegaan of nog steeds gaat en meer van dat soort dingen

Terugvallen in oude gewoontes, ofwel niet zijn wie je was toen je begon aan een relatie is doodelijk!
BLIJF JEZELF ALTIJD!

Wat naar mijn idee belangrijk is in een relatie, ofwel het belangrijkste!:

Elkaar accepteren zoals je ben.

Elkaar van binnen en buiten mooi vinden (alleen van binnen werkt niet naar mijn idee)

Gelukkig zijn in de kleine dingen samen.

Jezelf gelijk stellen aan je partner (en dus niet boven of onder)

Geen beslissingen over elkaar nemen zonder dit te overleggen.

De dingen doen die je partner leuk vind, ook al vind jij van niet om elkaars geluk te vergroten (wederzijts).

Jezelf blijven, niet té vaak toegeven aan elkaar om elkaar te pleasen.

Je (tijdelijk) kunnen aanpassen aan je partner's situatie als dat nodig is.

Je partner zijn eigen dingen laten doen omdat hij daar plezier in heeft, en dit niet tegenhouden.

Enthausiast zijn en interese tonen voor elkaars bezigheden.

Tijd inplannen voor elkaar, met z'n tween zonder anderen erbij.

Spontane/impuslieve/gekke dingen willen doen en/of ondernemen maar wel de realiteit in beeld houden.

Commetaar kunnen geven op je partner.

Kunnen luisteren naar je partner

Eerlijk zijn

Kunnen praten over wat je dwars zit, en niet opkroppen.

Elkaar volledig vertrouwen

In de toekomst samen geloven.

Ik moet mijn ex gelijk geven. Ze wil me nog niet ontmoeten. En daar heeft ze gelijk in. Hoe erg het ook tegen mijn wensen ingaat. Het is het beste voor haar, waarschijnlijk ook het beste voor mij, dus zeker het beste voor ons. Er ligt nog zoveel open.. de wonden zijn nog te vers. Ik hoop dat we wel wat msn contact kunnen hebben. Maar dat is nu ook nog heel erg kwetsbaar. Veel typen, deleten en stiltes. Het gaat nog wel even duren voor we normaal contact kunnen hebben. Maar ik denk wel dat we er beide aan willen werken.
Maar het doet nog wel pijn.

quote:

Op zondag 3 augustus 2008 17:37 schreef Chev het volgende:
Terugvallen in oude gewoontes, ofwel niet zijn wie je was toen je begon aan een relatie is doodelijk!
BLIJF JEZELF ALTIJD!

Wat naar mijn idee belangrijk is in een relatie, ofwel het belangrijkste!:

Elkaar accepteren zoals je ben.

Elkaar van binnen en buiten mooi vinden (alleen van binnen werkt niet naar mijn idee)

Gelukkig zijn in de kleine dingen samen.

Jezelf gelijk stellen aan je partner (en dus niet boven of onder)

Geen beslissingen over elkaar nemen zonder dit te overleggen.

De dingen doen die je partner leuk vind, ook al vind jij van niet om elkaars geluk te vergroten (wederzijts).

Jezelf blijven, niet té vaak toegeven aan elkaar om elkaar te pleasen.

Je (tijdelijk) kunnen aanpassen aan je partner's situatie als dat nodig is.

Je partner zijn eigen dingen laten doen omdat hij daar plezier in heeft, en dit niet tegenhouden.

Enthausiast zijn en interese tonen voor elkaars bezigheden.

Tijd inplannen voor elkaar, met z'n tween zonder anderen erbij.

Spontane/impuslieve/gekke dingen willen doen en/of ondernemen maar wel de realiteit in beeld houden.

Commetaar kunnen geven op je partner.

Kunnen luisteren naar je partner

Eerlijk zijn

Kunnen praten over wat je dwars zit, en niet opkroppen.

Elkaar volledig vertrouwen

In de toekomst samen geloven.

De dikgedrukte gaan eigenlijk een beetje tegen elkaar in
Het zijn wel goede punten die je aanhaalt. Het is alleen heel moeilijk om ze allemaal waar te kunnen maken in een relatie. Het is misschien een leidraad, maar je moet er niet je eisenlijstje van gaan maken Sommige dingen moet je "in groeien" en daar kan een hoop tijd overheen gaan.

Verliefdheid doet gekke dingen met je. Je bent niet meer helemaal jezelf dan...je gaat jezelf veranderen. Volgens mij gebeurt dat in iedere nieuwe relatie die je aangaat. Het is echt moeilijk om helemaal jezelf te blijven. Er zijn altijd wel wat dingetjes van je partner die je niet zo leuk vindt, of dingen die je partner niet zo leuk vind aan jou en waar je dus misschien rekening mee gaat houden om je partner tegemoet te komen

@ Miesjel: doe wat jij denkt dat het beste is voor jullie. Ik weet dat je er kapot van bent en je haar het liefste gisteren dan vandaag weer bij je hebt. Zo voelen we ons allemaal wel in dit topic denk ik Doe wat jij denkt dat het beste is, en sta achter je keuzes. Jij bent de enige die de keuzes kan maken voor jezelf.

Ik denk dat bijna, zo niet alle, dingen uit het lijstje wel aanwezig waren in mijn relatie (in elk geval van mijn kant, van hem weet ik het natuurlijk niet helemaal) En toch werkte het van geen kant.

Ik ben een kloon, en reageer hier omdat ik niet herkend wil worden met mijn bekendere nickname hier, die ook op google goed te traceren is. Dankjullie.

Mijn verhaal gaat zo dat ik een meid jaren geleden op internet heb leren kennen, we besloten na een tijd elkaar eens te 'meeten' en zo werd het wat.. het duurde 13 maanden toen ze een andere jongen leerde kennen steeds closer mee werd en ook veel dichter woonde.
Het was van mij naar haar namelijk 2 uur met de trein en van haar naar die andere jongen een half uur fietsen.
Ze begon die jongen steeds leuker te vinden en het ging daardoor uit tussen ons. Zoveel pijn als ik had, probeerde ik haar uit alle macht vast te houden door lieve dingen te zeggen en doen... Ik kon het haar niet kwalijk nemen maar oh wat was de pijn hard.

Totdat ze eens een keer een dag bij die nieuwe jongen was (zij hadden intussen een relatie) en de dag daarna niet op msn of niks verscheen.
Al gauw werd mij duidelijk dat ik geblokt was en ze nam mn telefoontjes niet op en reageerde niet op een paar smsjes. Ik wist niet wat gaande was en raakte totaal overstuur; wat heb ik misdaan? Die bewuste (zon)dag was misschien wel de ergste van m'n leven toen ik rond 19:00 uur een mail kreeg met daarin de keiharde woorden dat ze geen enkel contact meer met me wilt, ze alles wat met me te maken heeft zou verwijderen maar ze wenste me toch een goed leven.
Er knapte iets vanbinnen en barstte in tranen uit.

Ik heb later dat jaar een foto verbrand uit woede en dit op internet geplaatst, waarna ik ineens vernam dat zij dat filmpje zag en gigantisch kwaad op mij werd (terecht)
Achteraf heb ik zoveel spijt dat ik dat gedaan heb. En ik heb dan ook contact met haar opgenomen afgelopen januari met een hele spijtbetuiging enz.
Ze reageerde daarop dat ze me zou vergeven maar nog altijd geen verder contact wenste en ik nam daar genoegen mee.
Maar tot op heden heb ik haar niet los kunnen laten. Ik mis haar enorm, ik bezoek haar websites om op alle hoogte te blijven en bepaalde dingen moeten zo blijven zoals zij ze ook heeft meegemaakt.

Ik lijk geobsedeerd. Ze was mijn eerste liefde. En hoewel ik toen 15 was, ben ik er wel heilig van overtuigd dat het liefde was, want sinds 26 januari 2007 schreef ze die afscheidsmail en ik kan nog steeds niet met het verlies omgaan.
Ik hoop niet dat ik hierin de enige ben met die extreme liefdesverdriet van m'n ex...

@ chev

Jou verhaal lijkt sterk op die van mij... ook bijna 3,5 jaar lang relatie gehad. en nu een half jaar verder. Ook ik zie een patroon bij haar hoe zij met mannen omgaat, zij heeft nu ook een nieuwe vriend, dat was wss ook een van de redenen waarom het uit is gegaan. Ene moment kan me alles gestolen worden wat met haar te maken heeft, maar onbewust ben je er nog zoveel mee bezig. Ik heb nu ook goed contact, we zien elkaar zo om de week, en smsen redelijk vaak. Ook geeft ze aan dat ze nog van me houd en dat ze het er vaak nog moeilijk mee heeft, maar ondertussen wel heel gelukkig is met die nieuwe vriend. Wat mij weer aan het denken zet, en zij doet dat dus helemaal niet lijkt wel iig. niet daarover. Ook afgesproken om samen een dag weg te gaan, en dat ze bij mij komt eten binnenkort.
Ik ben door die relatie ook erg veel veranderd en nu op de weg terug naar mezelf, en heb het idee dat zij dat nu begint in te zien. Mijn gevoel zegt dat het nog niet voorbij is, terwijl mijn omgeving daar eigenlijk niks meer van wilt weten, maar goed daar trek ik mij niks meer van aan.

Ik blijf je hier iig. een beetje volgen, ben toch niet de enige die in zo een schuitje zit.

quote:

Op zondag 3 augustus 2008 22:38 schreef Code-Red het volgende:
Ik ben een kloon, en reageer hier omdat ik niet herkend wil worden met mijn bekendere nickname hier, die ook op google goed te traceren is. Dankjullie.

Mijn verhaal gaat zo dat ik een meid jaren geleden op internet heb leren kennen, we besloten na een tijd elkaar eens te 'meeten' en zo werd het wat.. het duurde 13 maanden toen ze een andere jongen leerde kennen steeds closer mee werd en ook veel dichter woonde.
Het was van mij naar haar namelijk 2 uur met de trein en van haar naar die andere jongen een half uur fietsen.
Ze begon die jongen steeds leuker te vinden en het ging daardoor uit tussen ons. Zoveel pijn als ik had, probeerde ik haar uit alle macht vast te houden door lieve dingen te zeggen en doen... Ik kon het haar niet kwalijk nemen maar oh wat was de pijn hard.

Totdat ze eens een keer een dag bij die nieuwe jongen was (zij hadden intussen een relatie) en de dag daarna niet op msn of niks verscheen.
Al gauw werd mij duidelijk dat ik geblokt was en ze nam mn telefoontjes niet op en reageerde niet op een paar smsjes. Ik wist niet wat gaande was en raakte totaal overstuur; wat heb ik misdaan? Die bewuste (zon)dag was misschien wel de ergste van m'n leven toen ik rond 19:00 uur een mail kreeg met daarin de keiharde woorden dat ze geen enkel contact meer met me wilt, ze alles wat met me te maken heeft zou verwijderen maar ze wenste me toch een goed leven.
Er knapte iets vanbinnen en barstte in tranen uit.

Ik heb later dat jaar een foto verbrand uit woede en dit op internet geplaatst, waarna ik ineens vernam dat zij dat filmpje zag en gigantisch kwaad op mij werd (terecht)
Achteraf heb ik zoveel spijt dat ik dat gedaan heb. En ik heb dan ook contact met haar opgenomen afgelopen januari met een hele spijtbetuiging enz.
Ze reageerde daarop dat ze me zou vergeven maar nog altijd geen verder contact wenste en ik nam daar genoegen mee.
Maar tot op heden heb ik haar niet los kunnen laten. Ik mis haar enorm, ik bezoek haar websites om op alle hoogte te blijven en bepaalde dingen moeten zo blijven zoals zij ze ook heeft meegemaakt.

Ik lijk geobsedeerd. Ze was mijn eerste liefde. En hoewel ik toen 15 was, ben ik er wel heilig van overtuigd dat het liefde was, want sinds 26 januari 2007 schreef ze die afscheidsmail en ik kan nog steeds niet met het verlies omgaan.
Ik hoop niet dat ik hierin de enige ben met die extreme liefdesverdriet van m'n ex...

Je bent nu een jaartje of 16, 17 dan? Geloof me, je komt er wel overheen. Er ligt nog zoooooveel moois in het verschiet. Je moet het wel zelf maken natuurlijk. Dus stap 1 lijkt me duidelijk: raap je ballen bij elkaar en vergeet haar.

Gisteren even flink wezen stappen en de ruimschoots aanwezige vrouwelijke aandacht deed me goed. Ik merk dat als ik - om wat dan ook - even wat minder vrolijk ben, mijn ex soms een beetje mis. Als ik gewoon neutraal ben dan heb ik er niet zoveel last van. Zit ik goed in m'n vel, dan denk ik helemaal niet aan haar. Na 3 maanden ben ik redelijk over haar heen. Ik loop misschien nog een reeks mee, maar dan ga ik afhaken.

Dat ze nu met haar nieuwe vriend op vakantie is doet me ook niet zo veel. In eerste instantie natuurlijk wel, maar ik kan er nu heel rationeel over denken. Ik heb mijn eigen leven, vrienden en dingen waar ik me behoorlijk goed bij voel.

De knop is om:zij mag mij missen. (dat doet ze ook, als ik haar recente woorden moet geloven) Ik haar niet meer, het verleden is zo als het is, de toekomst heeft nu prioriteit!

[ Bericht 100% gewijzigd door Neo-Mullen op 03-08-2008 23:45:19 (verkeerde topique) ]

quote:

Op zondag 3 augustus 2008 21:36 schreef ThaBrain het volgende:


@ Miesjel: doe wat jij denkt dat het beste is voor jullie. Ik weet dat je er kapot van bent en je haar het liefste gisteren dan vandaag weer bij je hebt. Zo voelen we ons allemaal wel in dit topic denk ik Doe wat jij denkt dat het beste is, en sta achter je keuzes. Jij bent de enige die de keuzes kan maken voor jezelf.

De keuzes die je moet maken tegen je drang naar geluk toe zijn vaak de belangrijkste. Ik hoop dat ze geluk brengen op de lange duur.

quote:

Sorry ik ben ook een beetje de weg kwijt nu
Maar ik laat het je weten als ik hem terug heb en dan kun je mee natuurlijk.

Hou ik je aan. Ik heb op de TomTom gekeken, maar er staat niets in over de weg naar geluk.


@code-red
Leeftijd maakt niet uit, jou verdriet is net zo erg als het mijne. Maar je vind nieuwe liefdes (en ik hoop dat de volgende de ware is voor je..)

@alec
Hou dat knopje in de buurt, het kan zijn dat je hem vaker moet gebruiken.

Tja niet alle punten zijn haalbaar en je veranderd tijdens een relatie.

In mijn geval deed ik alles voor m'n vriendin... te veel van mezelf heb ik laten gaan om haar gelukkig te maken, zeker het laatste half jaar. het was beknellend. Dat neem ik mezelf ngo kwalijk . maar verders niets.

Zij had meer energie in de relatie kunnen steken naar mijn idee, maar het was meestal op haar voorwaarden, als haar iets niet aanstond deed ze het niet punt uit, dat vond ik soms wel jammer.

3.5 jaar gelukkig samen naar mijn idee, daarna nam ik een sprong en wou haar meenemen, een huis kopen en een toekomst opbouwen, maar ze wou niet mee, we medderde 6 maanden aan, en toen werd ze verliefd op een ander en maakte het uit.

achteraf gezien ben ik haar wel dankbaar.. ik klampte me hopeloos aan haar vast, omdat ik niet zonder haar wou en samen gelukkig wou zijn, maar dat kan niet als je zelf alleen maar bezig gent de ander gelukkig te maken en niet jezelf.

Stieken ergens heel diep van binnen schuilt er een stemmetje dat zegt: "Ze komt ooit nog wel naar je terug als ze zich realiseerd dat de liefde anders werkt"

Maar ik ben er wel 'n beetje bang voor.. ze heeft me té erg laten zitten, ookal is dat een gebrek aan levens ervaring, en een instelling dat tegen arogantie aanzit (zo van ik kan toch altijd een ander krijgen)...... tijd zal de wonden helen, ik hoop dat ze nooit meer open gaan, maar dat heb ik zelf in de hand of niet?

dat teveel van jezelf geven deed ik ook heel erg, zeker het laatste half jaar. Ik ben toen begonnen met een studie naast mijn werk, en de combinatie, werken, reizen en studeren zorgde ervoor dat ik verder eigenlijk bijna alleen nog maar tijd en zin had voor mijn (ex) vriendin, familie en paar vrienden. I

k klampte mij enorm vast aan haar, en deed alles voor haar (behalve in het huishouden dan). wij hebben in december een gesprek gehad met een hypotheker om dit jaar een huis te kopen. achteraf blijkt dat ze toen al heel veel contact (stiekem) had met haar nieuwe "lover", in januari nog op vakantie geweest, en er leek niks aan de hand (achteraf weet ik wel beter, en verwijt ik mezelf ook een hoop, ik was mezelf niet meer) in februari toen twee weken soort pauze genomen, maar achteraf had zij haar beslissing allang genomen.

Nu zie ik alles als een nieuwe kans voor mezelf, ik werk en knok er hard voor, maar het blijft af en toe lastig.
Ik heb net een foto gevonden van haar nieuwe "lover" heb hem namelijk nog nooit gezien. Maar dat was toch ff schrikken, had ik niet verwacht, maar totaal anders dan ik, en idd. aso zoals ze zelf al zei, dat maakt het voor mij alleen nog maar onbegrijpelijker. En ondertussen wel plannen om bij mij te komen eten en samen een dag weggaan naar een kuuroord. Snap jij het?

Vandaag is echt weer down dag, maar goed ik denk idd. wel dat je het zelf in de hand hebt. En dat ik een ander kan krijgen heb ik ook wel bewezen, maar dat bevredigd op dit moment nog totaal niet. En ook dat stemmetje blijft bij mij in mijn achterhoofd fluisteren. Ben bang dat ik haar toch echt uit mijn leven moet verbannen, dat is de enige oplossing I guess...

Af en toe vraag ik me weleens af of liefde echt zo werkt, als ik om mij heen kijk, zie ik alleen maar wantrouwende en egoistische mensen, terwijl hier toch wel blijkt dat er toch een hoop mensen weten wat echte liefde is.

quote:

Op maandag 4 augustus 2008 01:11 schreef luckystrike2008 het volgende:
Af en toe vraag ik me weleens af of liefde echt zo werkt, als ik om mij heen kijk, zie ik alleen maar wantrouwende en egoistische mensen, terwijl hier toch wel blijkt dat er toch een hoop mensen weten wat echte liefde is.

Wat een mooie woorden

Het is misschien alleen zo dat je dingen van mensen ziet die ze willen laten zien aan de buitenwereld. Je krijgt niet vaak te zien hoe iemand van binnen is en denkt. Misschien dat daarom veel mensen zo wantrouwend en egoistisch lijken te zijn Kom op! Een beetje vertrouwen in de mensheid mag wel

Nu ga ik misschien iets vreemds zeggen hoor...
Volgens mij weet ik wat het beste zou zijn voor mijn ex. Het beste voor haar zou zijn om bij me terug te komen. Dit klinkt misschien betweterig en/of egoistisch. Ik zeg dit alleen uit liefde voor haar. Ik weet wat ze zoekt en ik weet ook dat ik het haar zou kunnen bieden. Er is alleen wil nodig van haar kant. Ook zou ze het zelf moeten gaan inzien. Ik denk alleen niet dat ze het ooit zal inzien, of misschien pas als het te laat is (en ik een ander heb).
Ze zag natuurlijk in het begin potentie in me en heeft dat ook uitgesproken. Ze zei dat ik haar kon bieden wat ze zocht. Ik heb mezelf alleen zo veel laten veranderen tijdens de relatie ik was mezelf niet meer. Nu ben ik weer veranderd...Ik ben nog wel bezig met mezelf te hervinden, maar dat gaat echt in een rap tempo. Ik hoop dat ik dit haar duidelijk kan maken de 24ste...al is het eigenlijk alleen voor haar eigen bestwil (mijns insziens )

Deels is het natuurlijk een beetje eigenbelang van mijn kant. Tuurlijk wil ik haar nog terug. Mijn gevoelens voor haar zijn echt niet minder geworden. Ik heb gemerkt dat ik nog steeds verliefd ben. De 2 keren dat ik haar zag met spullen halen/brengen merkte ik de kriebels. De laatste keer toen ik haar zag liep ik de hele tijd met een big smile rond. En dat terwijl ik in de eerste maand dat het uit was nog stellig volhield dat ik haar niet meer terug wilde en dat ik niet meer verliefd op haar was

Brain, ben je niet bang dat je weer zul veranderen als je bij haar bent?
Terug naar wat juist de relatie heeft kapot gemaakt...
Ik wens je wel succes hoor

Ik hoorde gisteravond van 'n vriend van me dat m'n ex heeft gezegt 'dat haar nieuwe vriend ik niet ben', niet echt wat ik wou horen natuurlijk omdat ik gisteravond heerlijk door de regen heb gefiets en 2 bioscoop films achter elkaar heb gezien en weer in de regen ben teruggefiets zonder dat ik het erg vond

Deed me even twijfelen.. zou ze me dan toch terug willen? Zou ze spijt hebben? Zou ze dan toch niet haar nieuwe friendje moppie noemen maar mij bedoelen?
Maar nee, ze heeft tegen me 100% duidelijk gemaakt dat het niks word, dat ze gelukkig is met een ander.

En ze zal niet veranderen voor mij en ik niet (meer) voor haar, omdat ik bilj ben met hoe ik ben en de dingen zal gaan doen op mijn eigen tempo wat niet goed genoeg was voor haar.
Ik heb mijn tijd genomen om mijn gevoel te verwerken (5 weken nu) en ben tot de conclusie gekomen dat ik ook wel 'n fout heb gemaakt (zie vorige post) maar zij nog veel erger... verwaarlozing.

Zij heeft geen tijd genomen om alles te verwerken en zit nu weer in hetzelfde patroon, en heeft dus niets geleerd over haarzelf.. vind ik wel jammer

Bij iedere relatie is het gevoel anders, zij was erg speciaal voor me.. maar ik ben gestopt met hopen, en voel zowaar weer bijdschap in mijn leven, met mezelf!
Dat doet me echt goed, en dat ga ik niet zomaar opgeven.

quote:

Op maandag 4 augustus 2008 10:27 schreef Chev het volgende:
Brain, ben je niet bang dat je weer zul veranderen als je bij haar bent?
Terug naar wat juist de relatie heeft kapot gemaakt...
Ik wens je wel succes hoor

Ik hoorde gisteravond van 'n vriend van me dat m'n ex heeft gezegt 'dat haar nieuwe vriend ik niet ben', niet echt wat ik wou horen natuurlijk omdat ik gisteravond heerlijk door de regen heb gefiets en 2 bioscoop films achter elkaar heb gezien en weer in de regen ben teruggefiets zonder dat ik het erg vond

Deed me even twijfelen.. zou ze me dan toch terug willen? Zou ze spijt hebben? Zou ze dan toch niet haar nieuwe friendje moppie noemen maar mij bedoelen?
Maar nee, ze heeft tegen me 100% duidelijk gemaakt dat het niks word, dat ze gelukkig is met een ander.

En ze zal niet veranderen voor mij en ik niet (meer) voor haar, omdat ik bilj ben met hoe ik ben en de dingen zal gaan doen op mijn eigen tempo wat niet goed genoeg was voor haar.
Ik heb mijn tijd genomen om mijn gevoel te verwerken (5 weken nu) en ben tot de conclusie gekomen dat ik ook wel 'n fout heb gemaakt (zie vorige post) maar zij nog veel erger... verwaarlozing.

Zij heeft geen tijd genomen om alles te verwerken en zit nu weer in hetzelfde patroon, en heeft dus niets geleerd over haarzelf.. vind ik wel jammer

Bij iedere relatie is het gevoel anders, zij was erg speciaal voor me.. maar ik ben gestopt met hopen, en voel zowaar weer bijdschap in mijn leven, met mezelf!
Dat doet me echt goed, en dat ga ik niet zomaar opgeven.

Tuurlijk ben ik bang om weer terug te vallen in mijn oude gedrag als ik bij haar ben Ik heb alleen het idee dat ik nu sterk genoeg in mijn schoenen sta om er niet in terug te vallen Ik zal er, als het er van komt dat ik weer met haar door ga, voor waken om er niet in terug te vallen. Het zal heel moeilijk worden, maar ik sla me er wel doorheen Ik ga de relatie niet meer stuk laten lopen op mijn oude gedrag.
Maarja...voor een relatie heb je de wil van 2 mensen nodig om bij elkaar te zijn. Het is eerst maar eens afwachten of ze het nog een kans wil geven. Ik denk het niet hoor, maar zeg nooit nooit Het wordt echt mijn allerlaatste poging om haar terug te krijgen. Daarna laat ik haar met rust en dan is het echt aan haar om aan mij te bewijzen dat ze nog bevriend met me wil zijn. Ik ben eigenlijk meer een persoon van "alles of niets tenzij je kan bewijzen dat je moeite wil steken in een vriendschap".

Heerlijk he als je er voor jezelf achter komt dat je weer lol hebt in het leven en dat je je ex helemaal niet meer perse nodig hebt Ik ken het gevoel Ik heb het nu zelf ook. Het is echt meer voor mezelf dat ik nog een allerlaatste poging moet wagen, anders kan ik niet leven met mezelf en kan ik de fase van mijn persoonlijke ontwikkeling niet goed afsluiten

Pff gadver......Vannacht gedroomd over 'mij en mn ex' (leuke droom, positieve dingen enzo) en k voel me meteen weer down. Heeft zij dat ook? Denkt zij nog wel aan mij en ons? Hoe is t met haar?

quote:

Op maandag 4 augustus 2008 11:17 schreef Koepert het volgende:
Pff gadver......Vannacht gedroomd over 'mij en mn ex' (leuke droom, positieve dingen enzo) en k voel me meteen weer down. Heeft zij dat ook? Denkt zij nog wel aan mij en ons? Hoe is t met haar?

Oehhh vervelend

Ik heb ook een keer gedroomd over mijn ex...Maar dat was een hele andere droom.
Zij wilde mij terug in mijn droom en ik wilde haar niet meer terug, wat ze ook probeerde Dat zijn de betere dromen Maar daar heb jij nu niks aan

Soms voel ik me schuldig.. het is net alsof ik haar nu laat stikken nu ik alles loslaat i.p.v. haar, terwijl zij het uitgemaakt heeft en nu een andere vriend heeft.

Maar dat is natuurlijk niet zo, ik hou nog van haar, maar herken haar nu niet meer terug.

Ik heb vannacht juist helemaal niet over mijn ex gedroomd en werd laat, na een vaste slaap wakker Dat voelt ook wel eens goed. Desalniettemin mis ik die zak gewoon en wil ik zo graag weten wat er in hem omgaat, wat hij denkt, mist hij me of niet, waarom kan of wil hij zijn gevoelens niet delen etc etc

@Chev, jij klinkt een stuk positiever dan een tijdje terug Hopelijk hou je dat vast en donder je niet weer terug in dat gat (zoals ik, op en neer en heen en weer )

Ik heb ook meerdere dromen gehad over m'n vriendin, vooral als het heel erg heet weer was.

@agneria wel fijn voor je joh die dromen kunnen echt je hele dag naar de knoppen helpen
Tja die zak/trut/eikel/bitch/ect.ect. of weet ik veel wat missen we allemaal om wat WAS.

Vaak is de reden dat het uitgegaan is 1 maand later zóóó duidelijk dat je denkt van: Waarom zag ik dat niet?
Tenzij je meteen in een nieuwe liefde induikt (let op: verliefdheid) want dan realiseer je je niks en maakt de liefde je blind...

Tja ik ben wel wat positiever, ze is nog 11 dagen (sjeezus dat ik dat in de gaten hou...) op vakantie en gaat dan 3 dagen later weer weg 2 weken met die nieuwe gast.

Het kan me niet meer schelen eigenlijk.. ze is niet meer degene waarvan ik hield, maar een totaal vreemde voor me.. ik denk voornamelijk aan hoe het was samen, dat we het nog goed hadden.

Vandaag m'n kamer aan het uitruimen (ouderlijk huis) en ga vandaag of morgen helemaal over naar m'n nieuwe huis, een nieuw leven beginnen.

Of zij daar ooit nog deel van uit zal maken weet niemand... maar momenteel betwijfel ik het sterk
Ben niet té beroerd om te reageren als ze contact opzoekt, maar ben vooralsnog blij dat ik haar niet zie of spreek, zij neemt in iedergeval geen aanstalte meer om me op msn aan te klikken, is wel goed neem ik aan.