De kunst van het loslaten van je ex #61

Ik heb net maar een briefje aan m'n ex-schoonouders geschreven. Gewoon een bedankje voor de goeie zorgen afgelopen paar jaar. Voor het feit dat ze me altijd helemaal geaccepteerd hebben in hun gezin. Het zal voor hun allemaal ook wel rauw op het dak komen vallen.
En zo voel ik me ook. Ik kan het allemaal gewoon nog niet geloven. Ik ben het meisje aan het verliezen met wie ik dacht de rest van m'n leven door te brengen, en bij die gedachte voelde me ik gewoon helemaal okay.
Zucht. Ik dacht even voor wat afleiding een rondje door de stad te lopen, en ik was d'r eigenlijk gewoon aan het zoeken, terwijl ze helemaal niet in de stad is op het moment. Argh. Straks naar de film. Proberen een avondje te slapen, en hier bier te laten staan...

quote:

Op dinsdag 29 juli 2008 16:43 schreef Unimog het volgende:
Ik heb net maar een briefje aan m'n ex-schoonouders geschreven. Gewoon een bedankje voor de goeie zorgen afgelopen paar jaar. Voor het feit dat ze me altijd helemaal geaccepteerd hebben in hun gezin. Het zal voor hun allemaal ook wel rauw op het dak komen vallen.
En zo voel ik me ook. Ik kan het allemaal gewoon nog niet geloven. Ik ben het meisje aan het verliezen met wie ik dacht de rest van m'n leven door te brengen, en bij die gedachte voelde me ik gewoon helemaal okay.
Zucht. Ik dacht even voor wat afleiding een rondje door de stad te lopen, en ik was d'r eigenlijk gewoon aan het zoeken, terwijl ze helemaal niet in de stad is op het moment. Argh. Straks naar de film. Proberen een avondje te slapen, en hier bier te laten staan...

Ahww...*troost*
Ik dacht ook dat ik de rest van mijn leven met mijn ex zou delen hoor Een halve week voordat ze het uitmaakte, had ze het nog over onze toekomstplannen

Anyways...ze is net langs geweest. Ik heb mijn spullen. Ik heb nog gevraagd hoe het met haar ging, maar het ging wel goed met haar geloof ik. Ze had alleen haast, tenminste zo deed ze, want ze had haar auto geparkeerd en niet betaald. Al had ik ook wel verwacht dat het zo zou lopen.
Ze verontschuldigde zich nog over het feit dat het allemaal zo snel moest. Onzin...ik had best haar parkeergeld willen betalen hoor...alleen bood ik het niet aan Het moet niet te makkelijk gaan he En al had ik het wel aangeboden, dan was ze er waarschijnlijk niet op in gegaan.

24 augustus komt ze bij me langs...ben benieuwd of het dan beter gaat

quote:

Op dinsdag 29 juli 2008 16:43 schreef Unimog het volgende:
Ik heb net maar een briefje aan m'n ex-schoonouders geschreven. Gewoon een bedankje voor de goeie zorgen afgelopen paar jaar. Voor het feit dat ze me altijd helemaal geaccepteerd hebben in hun gezin. Het zal voor hun allemaal ook wel rauw op het dak komen vallen.
En zo voel ik me ook. Ik kan het allemaal gewoon nog niet geloven. Ik ben het meisje aan het verliezen met wie ik dacht de rest van m'n leven door te brengen, en bij die gedachte voelde me ik gewoon helemaal okay.
Zucht. Ik dacht even voor wat afleiding een rondje door de stad te lopen, en ik was d'r eigenlijk gewoon aan het zoeken, terwijl ze helemaal niet in de stad is op het moment. Argh. Straks naar de film. Proberen een avondje te slapen, en hier bier te laten staan...

Hoe kun je het nou 'gewoon' helemaal okay vinden als dit zo haaks staat op je gevoel ... Zoals ik het begrepen heb van jouw verhalen is het 2 weken uit? Daarbij dacht je dat dit de griet was waar je je rest van leven mee zou door brengen?? Hoe is het dan in gods naam mogelijk dat jij er vrede mee hebt..?? Of zit jij nog in de fase dat je het niet helemaal beseft? Sterkte iig vanavond...!! Als afleiding helpt bij mij sporten altijd héél erg goed, niks voor jou?

Voor mij was (en af en toe nog) het zó moeilijk te acepeteren dat we echt niet voor elkaar bestemd waren..
Ik heb met mn stomme kop de eerste week enkele wanhopige mailtjes gestuurd waar ik nu zó'n erge spijt van heb. Het leek wel of ik mijn eigen waarde even kwijt was. Nu kan ik de situatie gelukkig iets beter relativeren en vind ik het nu belangrijk dat ik met mezelf aan de slag ga om weer helemaal de oude te worden! Uiteraard verwacht ik als ik door deze hele shit heen ben er sterker uit te komen want er zijn uiteraard ook nog dingen waar ik bij mezelf aan mag werken..

Om even op het verhaal van THABRAIN in te gaan:
Wat een heisa zeg rondom die situatie van jou en je ex! Word je daar niet een beetje moe van? Ik ben wel een tikkeltje jaloers dat jij contact hebt met je ex en dat dat tussen mij en mn ex (voorlopig) niet mogelijk is(van zijn kant uit). Maar goed, de manier waarop... weet ik ook niet of ik daar vrolijk van zou worden.

Wil je haar echt terug winnen de 24ste?? Ben je niet bang dat je dan weer je hoofd stoot? Je voelt het zelf waarschijnlijk toch het beste aan..

Heel misschien treffen mijn ex en ik elkaar in september weer op een feestje waar we dan albei waarschijnlijk zullen zijn.. Ik kan niet echt zeggen dat ik hierop sta te springen... Ik weet nu al dat ik me totaal geen houding weet te geven .. Moeilijk, moeilijk.. We hopen dat het in de tussen tijd nog meer slijt...

quote:

Op dinsdag 29 juli 2008 19:06 schreef lollypops het volgende:
Om even op het verhaal van THABRAIN in te gaan:
Wat een heisa zeg rondom die situatie van jou en je ex! Word je daar niet een beetje moe van? Ik ben wel een tikkeltje jaloers dat jij contact hebt met je ex en dat dat tussen mij en mn ex (voorlopig) niet mogelijk is(van zijn kant uit). Maar goed, de manier waarop... weet ik ook niet of ik daar vrolijk van zou worden.

Wil je haar echt terug winnen de 24ste?? Ben je niet bang dat je dan weer je hoofd stoot? Je voelt het zelf waarschijnlijk toch het beste aan..

Ja ik wordt er wel een beetje moe van. Ik kan alleen niet boos op haar worden Ik heb me wel boos voorgedaan toen ze het de eerste keer afzegde. Ik heb heisa gemaakt over een boek die ik terug wilde omdat ik die nodig heb voor mijn scriptie. Stiekem heb ik die helemaal niet zo hard nodig

Ik ga proberen haar weer voor me te winnen de 24ste. Dat is gewoon iets dat ik voor mezelf moet doen. Misschien rent ze wel gillend mijn huis uit . Ik heb altijd de neiging gehad om mijn gevoelens op te kroppen. Dat merkte zij ook aan me. Ze waarschuwde me er ook voor dat ik van "mijn hart geen moordkuil" moest maken. Zelf is ze net zo erg Ik ben sinds het uit is veranderd. Ik spui mijn gevoelens en gedachten (over haar) makkelijker naar andere mensen. Ik spui zoveel dat ze niet meer naar me willen luisteren Ik wil mijn gedachtes en gevoelens dus ook naar haar spuien. Al zal ik het heel voorzichtig moeten doen als ik haar weer terug wil. Ik merk dat ik nog steeds verliefd op haar ben. Dat wil ik dus ook niet meer opkroppen.

Aan de andere kant...ik leer altijd alleen maar van mijn fouten door gigantisch op mijn bek te gaan. Dus misschien is het wel het beste als ze me gigantisch afwijst de 24ste. Dat maakt het verwerkingsproces weer makkelijker voor me
Aan nog een andere kant...veel mensen verklaren me voor gek dat ik nog wat met haar wil. Ze heeft dingen gedaan tijdens de relatie die anderen nooit hadden geaccepteerd van hun partner. En nee, ze is niet vreemd gegaan. Misschien moet ik maar weer mijn hoofd stoten door wat met haar te beginnen weer. Ik sta er nu weer heel anders in. Ik weet wat ik anders zou aanpakken, mocht het weer goed komen. Ik ben weer meer tot mezelf gekomen. Ik weet nu beter wat ik wil.
En driemaal is scheepsrecht (het wordt dan de 3e keer dat we wat beginnen met elkaar )

En ja dat contact met haar is best fijn Maar aan de andere kant geeft het ook weer hoop Ik voel me er wel een stuk beter door trouwens (niet de hoop) Zo'n geforceerde radiostilte voelt zo naar en vreemd...

quote:

Op dinsdag 29 juli 2008 21:33 schreef ThaBrain het volgende:

[..]

Ja ik wordt er wel een beetje moe van. Ik kan alleen niet boos op haar worden Ik heb me wel boos voorgedaan toen ze het de eerste keer afzegde. Ik heb heisa gemaakt over een boek die ik terug wilde omdat ik die nodig heb voor mijn scriptie. Stiekem heb ik die helemaal niet zo hard nodig

Ik ga proberen haar weer voor me te winnen de 24ste. Dat is gewoon iets dat ik voor mezelf moet doen. Misschien rent ze wel gillend mijn huis uit . Ik heb altijd de neiging gehad om mijn gevoelens op te kroppen. Dat merkte zij ook aan me. Ze waarschuwde me er ook voor dat ik van "mijn hart geen moordkuil" moest maken. Zelf is ze net zo erg Ik ben sinds het uit is veranderd. Ik spui mijn gevoelens en gedachten (over haar) makkelijker naar andere mensen. Ik spui zoveel dat ze niet meer naar me willen luisteren Ik wil mijn gedachtes en gevoelens dus ook naar haar spuien. Al zal ik het heel voorzichtig moeten doen als ik haar weer terug wil. Ik merk dat ik nog steeds verliefd op haar ben. Dat wil ik dus ook niet meer opkroppen.

Aan de andere kant...ik leer altijd alleen maar van mijn fouten door gigantisch op mijn bek te gaan. Dus misschien is het wel het beste als ze me gigantisch afwijst de 24ste. Dat maakt het verwerkingsproces weer makkelijker voor me
Aan nog een andere kant...veel mensen verklaren me voor gek dat ik nog wat met haar wil. Ze heeft dingen gedaan tijdens de relatie die anderen nooit hadden geaccepteerd van hun partner. En nee, ze is niet vreemd gegaan. Misschien moet ik maar weer mijn hoofd stoten door wat met haar te beginnen weer. Ik sta er nu weer heel anders in. Ik weet wat ik anders zou aanpakken, mocht het weer goed komen. Ik ben weer meer tot mezelf gekomen. Ik weet nu beter wat ik wil.
En driemaal is scheepsrecht (het wordt dan de 3e keer dat we wat beginnen met elkaar )

En ja dat contact met haar is best fijn Maar aan de andere kant geeft het ook weer hoop Ik voel me er wel een stuk beter door trouwens (niet de hoop) Zo'n geforceerde radiostilte voelt zo naar en vreemd...

PFff ik zou bijna denken dat ik schizo ben en onder 2 namen post, ware het niet dat t niet de derde keer zou worden en ook wel andere zaken anders zijn maar t gevoel en algemene idee is echt zo hetzelfde. We hebben t met ruzie afgekapt en sindsdien (ja ja al een hele week ik weet t ) geen contact gehad, en dat voelt zo vervelend, hoewel ik van mijn omgeving dan wel weer de 'zo is t beter' geluiden krijg.

quote:

Op dinsdag 29 juli 2008 21:37 schreef Koepert het volgende:

[..]

PFff ik zou bijna denken dat ik schizo ben en onder 2 namen post, ware het niet dat t niet de derde keer zou worden en ook wel andere zaken anders zijn maar t gevoel en algemene idee is echt zo hetzelfde. We hebben t met ruzie afgekapt en sindsdien (ja ja al een hele week ik weet t ) geen contact gehad, en dat voelt zo vervelend, hoewel ik van mijn omgeving dan wel weer de 'zo is t beter' geluiden krijg.

Hahahahah Bij mij is het niet met ruzie uit gegaan hoor Die ruzies kwamen later pas Ik was een beetje uit op vergelding enzo

Ik heb het idee dat ik mezelf weer rijk heb gerekend. We hebben heel even contact gehad en daarin is gesproken over elkaar weer zien. Ik ben daar echt aan toe, ik wil weten wat er nu nog is. Maar het is weer heel erg stil rond haar.. en ik mag van mezelf geen contact zoeken.. Dus voel ik me weer heel erg leeg.
Gdv, waarom is dit zo moeilijk?

quote:

Op dinsdag 29 juli 2008 19:06 schreef lollypops het volgende:

[..]

Hoe kun je het nou 'gewoon' helemaal okay vinden als dit zo haaks staat op je gevoel ... Zoals ik het begrepen heb van jouw verhalen is het 2 weken uit? Daarbij dacht je dat dit de griet was waar je je rest van leven mee zou door brengen?? Hoe is het dan in gods naam mogelijk dat jij er vrede mee hebt..?? Of zit jij nog in de fase dat je het niet helemaal beseft? Sterkte iig vanavond...!! Als afleiding helpt bij mij sporten altijd héél erg goed, niks voor jou?

Voor mij was (en af en toe nog) het zó moeilijk te acepeteren dat we echt niet voor elkaar bestemd waren..
Ik heb met mn stomme kop de eerste week enkele wanhopige mailtjes gestuurd waar ik nu zó'n erge spijt van heb. Het leek wel of ik mijn eigen waarde even kwijt was. Nu kan ik de situatie gelukkig iets beter relativeren en vind ik het nu belangrijk dat ik met mezelf aan de slag ga om weer helemaal de oude te worden! Uiteraard verwacht ik als ik door deze hele shit heen ben er sterker uit te komen want er zijn uiteraard ook nog dingen waar ik bij mezelf aan mag werken..

Ik was er helemaal okay mee dat ik bij haar zou blijven, ik wist wie ze was, ik kende haar 'tekortkomingen' en dáár had ik vrede mee. Niet met het feit dat het uit is. Helemaal niet zelfs. Vergeleken met m'n andere relaties zat er zo weinig verkeerd, dat ik dacht hier komen we wel doorheen met wat goeie gesprekken en wat quality time. Maar ik besef het me nog niet. Al d'r spullen zijn hier nog. Ze is letterlijk nog niet weg.
Sporten is prima, ik hockey, maar het seizoen is nog niet begonnen. Ga volgende week op vakantie met een vriend van me, dat helpt. Ben nu iedere avond de deur uit. Filmpje kijken, stappen, de kroeg in. Maar toch...
Het stomme voor mij is juist dat we heel goed bij elkaar passen, maar dat we gewoon behoorlijk uit elkaar zijn gegroeid. Te veel hebben gelaten, te weinig geinvesteerd. We zijn ook echt best pals geweest. Tja.
Ik trek het wachten gewoon slecht. Ik heb allemaal plannen, maar de vakantieperiode zit er steeds tussen. Dat helpt ook niet.

Aaargh fuck.... Zit op hyves beetje te surfen, zie bij een wederzijdse vriend mn ex online staan. Ze heeft mij uit dr hyves gegooid (op zich miss wel beter, maar zie haar bij anderen dus nog wel eens staan) en dan klik k toch weer. En via haar weer op haar vrienden of ze daar nog wat tegen gezegd heeft. En. . Aarhg k wilde op bed, maar slapen wordt zo helemaaaaal niks...Heb jaloerse gedachten over haar en een jongen gehad; ze zei dat t niet zo was, maar ze zijn nu vlak achter elkaar online, en n vriendin van haar die ik ook al een keer wilde toevoegen (maar niet gedaan) heeft hem ook als vrienden terwijl ze elkaar niet kenden toen ik nog bij mn ex was. (bij mijn weten) Spokenjagen weer.....Daarom wilde ik dus eerst geen contact omdat ik dan zulke dingen ga denken, nu hebben we geen contact en denk ik het nog..... Pleh

Mja, maar over je ex en anderen moet je gewoon niet nadenken op die manier.
Het is haar leven, haar lichaam. Daarmee is ze vrij om te doen wat ze wil.
Het idee is niet heel leuk, maar jij mag ook doen wat je wil, Daar heeft zij ook niks over te zeggen.
Tja. Dat soort gedachtes eindigen alleen maar in deathloops.

Ja maar t is pas een iets meer dan een week echt einde verhaal en geen contact, en dan doen zulke gedachten iets meer pijn, hoewel ik weet dat je gelijk hebt. Het idee dat mijn jaloezie tijdens de laatste maand(en) misschien wel terecht was doet vooral pijn.

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 01:24 schreef Koepert het volgende:
Ja maar t is pas een iets meer dan een week echt einde verhaal en geen contact, en dan doen zulke gedachten iets meer pijn, hoewel ik weet dat je gelijk hebt. Het idee dat mijn jaloezie tijdens de laatste maand(en) misschien wel terecht was doet vooral pijn.

Het zal vast lullig klinken, maar misschien is die jaloezie juist de reden daarvan op een bepaalde manier. Misschien niet eens zozeer de reden van het uitgaan maar misschien wel de reden van hoe zij er nu mee omgaat. Jaloezie zorgt vaak voor een self-fulfilling prophecy. Ik lees dat het nog allemaal vers is voor jou, dus je bekijkt het misschien nog door een andere bril.

Een relatie is als een hand vol met zand: hoe harder je het vasthoudt, hoe meer er door je vingers glipt.

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 03:41 schreef Stinkstiefel het volgende:
Een relatie is als een hand vol met zand: hoe harder je het vasthoudt, hoe meer er door je vingers glipt.

Mooie woorden

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 03:41 schreef Stinkstiefel het volgende:

[..]

Het zal vast lullig klinken, maar misschien is die jaloezie juist de reden daarvan op een bepaalde manier. Misschien niet eens zozeer de reden van het uitgaan maar misschien wel de reden van hoe zij er nu mee omgaat. Jaloezie zorgt vaak voor een self-fulfilling prophecy. Ik lees dat het nog allemaal vers is voor jou, dus je bekijkt het misschien nog door een andere bril.

Een relatie is als een hand vol met zand: hoe harder je het vasthoudt, hoe meer er door je vingers glipt.

Daar heb je op zich wel gelijk in, maar die jaloezie komt niet geheel uit de lucht vallen.

Het rommelde al een tijdje tussen ons, ze was een keer gaan stappen met een vriendin en diens vriendje en zijn broer. Op zich niks mis mee natuurlijk, alleen toen smste hij haar (ook niks mis mee ansich) k zag iig ont bericht van X in beeld springen op dr tel. Dus ik zeg zo; je hebt een sms. Oh ok, tijdens haar antwoord vraag ik haar dus, ja van wie dan (gewoon interesse) ja van een vriendin. Haar daar mee geconfronteerd, ja k had al gezien dat je had gezien dat hij dat was en dus wilde ik weten hoe je reageerde. Vervolgens een tijdje later belde hij haar, ze wil de kamer uitlopen voor het telefoontje (terwijl ze daar een hekel aan heeft als ik dat doe; altijd omdat ik dat zo gewend ben door mn vader; en zelf ook NOOIT deed) en ze neemt op met een 'hey hey' op een toon/manier zoals ze bij ons ook altijd opnam, terwijl ik al een tijdje een 'ja?' voorgeschoteld kreeg als antwoord. Als ze bij die vriendin was (en hij soms ook/soms niet) was ze niet bereikbaar. Die vriendin had een krabbel achtergelaten op mn ex haar hyves met de vraag wat ze t weekend gedaan had? Naar woonplaats moeder stappen/ Eigen woonplaats stappen/ toch stiekem naar woonplaats van die andere jongen. Haar ook mee geconfronteerd; ja dat deed die vriendin omdat ze wist dat ik daar wel eens keek en ze me wou stangen. Maar ik hoefde niet jaloers te zijn en ze had echt niks met m gedaan en had daar ook geen behoefte aan voorlopig. Misschien naief van me om haar te geloven, of wantrouwig om daar aan te twijfelen, maar op zich geloofde ik haar alleen bleef er iets knagen. En nu dus zijn ze na n hele tijd niet online geweest te zijn vlak achter elkaar online, en heeft een andere vriendin hem dus ook opeens op hyves. Dan krijg ik gewoon een gevoel dat ik gelijk heb gehad, hoewel ik niks kan bewijzen ofzo en haar eigenlijk zou moeten geloven als ze zegt dat ze daar voorlopig geen behoefte aan heeft en ook nog niks gedaan had. Ik wil haar bellen om het te vragen, maar weet dat je via de telefoon heel makkelijk iets kunt zeggen en iets anders denken/bedoelen/uitstralen, dus dat gaat voor mijn gevoel ook niet werken.

Het is uit, dus ik moet me hier helemaal niet mee bezig houden, maar zolang ik het voor mezelf niet zeker weet blijft het knagen, ik vind t ook vooral slecht van mezelf dat ik NOOOIT jaloers was, en t nu zo mijn leven laat beinvloeden. Maar zoals gezegd, het komt niet geheel uit de lucht vallen.

Die jaloezie, dat ken ik wel. Maar mijn ervaring is (niet perse bij mezelf), als je erachter komt dat jouw ex een ander heeft, hoeveel pijn dat je ook doet, het helpt je uiteindelijk wel met loslaten.
Beetje een kromme zin. Ik bedoel; die jaloezie kan eindeloos voortslepen. Elke keer er toch achter proberen te komen wat hij/zij nu aan het doen is. Zelf ben je dan ook niet echt bezig met verder leven. Als je erachter komt dat hij/zij dat wel doet kan dat helpen.

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 11:55 schreef Nora.. het volgende:
Die jaloezie, dat ken ik wel. Maar mijn ervaring is (niet perse bij mezelf), als je erachter komt dat jouw ex een ander heeft, hoeveel pijn dat je ook doet, het helpt je uiteindelijk wel met loslaten.
Beetje een kromme zin. Ik bedoel; die jaloezie kan eindeloos voortslepen. Elke keer er toch achter proberen te komen wat hij/zij nu aan het doen is. Zelf ben je dan ook niet echt bezig met verder leven. Als je erachter komt dat hij/zij dat wel doet kan dat helpen.

Ook ik ken die jaloezie wel. De eerste week dat het uit was, had ik daar nog heel veel last van. Ik werd furieus als ik eraan dacht dat ze met iemand anders zou gaan. Daarna ebte dat een beetje weg bij mij. Ze kwam na ongeveer een week dat het uit was met de melding dat ze iemand had ontmoet waarmee het erg goed klikte en dat dat misschien uit zou kunnen groeien in de toekomst. Daarna zat ik met zoveel vragen...wie is het? wanneer is het begonnen met hem? was dat al tijdens onze relatie? Allemaal dat soort vragen.
Toen ik mijn spullen ging halen bij haar thuis, iets van een maand nadat het uit was, heb ik haar op een directe manier gevraagd of ze een vriend had. Het antwoord was: nee. Maar ik hoorde twijfel in haar stem. Toen ik daarna weer thuis was, heb ik haar nog even op msn gesproken en die twijfel die ik hoorde aangekaart. Daarop was haar antwoord dat ze niet zeker wist of het iets was tussen haar en die andere jongen. Hij was meer een "maatje" van haar, maar misschien zou het uitgroeien.
De reden waarom ik het vroeg, was dat ik dacht dat het makkelijker voor me zou worden om haar los te laten. Dat heeft ook wel deels geholpen. In mijn latere mailtjes aan haar heb ik het tussen neus en lippen nog een keer gevraagd. Het antwoord was en is nog steeds dat het een "maatje" was/is. Omdat dat nog steeds zo is, zie ik nog kansen voor mij als ze de 24ste augustus langskomt

Maar ook tijdens de relatie heb ik wel last gehad van jaloezie. Tegen het einde van de relatie had ze steeds meer de drang om naar vrienden van haar te gaan. Ze heeft alleen maar mannelijke vrienden, dus het zat me niet lekker. Ik vertrouwde haar wel, maar haar vrienden vertrouwde ik niet. En naar mijn idee had ik daar alle redenen toe. Ze ging nog om met haar exen die nog een oogje op haar hadden en mensen die ze van vroeger kende die haar toch iets te innig omhelsden als ze haar zagen.
Achteraf gezien ben ik tot de conclusie gekomen dat ze waarschijnlijk zo veel naar haar vrienden wilde omdat ik nogal veel beslag op haar legde. Dat werkte natuurlijk verstikkend. Helemaal bij iemand die van nature nogal op zichzelf en zelfstandig is. Dan zoekt zoiemand natuurlijk een uitweg.

Dit is een leermoment voor me geweest. Een volgende keer zal ik het in een relatie, met haar of met een andere dame, heel anders aanpakken

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 11:55 schreef Nora.. het volgende:
Die jaloezie, dat ken ik wel. Maar mijn ervaring is (niet perse bij mezelf), als je erachter komt dat jouw ex een ander heeft, hoeveel pijn dat je ook doet, het helpt je uiteindelijk wel met loslaten.
Beetje een kromme zin. Ik bedoel; die jaloezie kan eindeloos voortslepen. Elke keer er toch achter proberen te komen wat hij/zij nu aan het doen is. Zelf ben je dan ook niet echt bezig met verder leven. Als je erachter komt dat hij/zij dat wel doet kan dat helpen.

Ik herken het gevoel een beetje. Mocht ze nu een ander vriendje hebben, dan weet ik dat ik verder moet. Nu hang ik ergens toch nog tegen hoop aan.

Alle hoop die ik trouwens de laatste paar dagen had is wel weer weg. Na het contact had ik het idee dat we elkaar vooral meer moesten spreken. Of liever nog, elkaar zien. Maar zij heeft al het contact weer verbroken. Ik denk omdat ze bang is voor mij, voor ons, voor wat er nog steeds is. Ik wil dat juist opzoeken. Maar ik ga niets forceren, ga braaf zitten wachten en hoop ergens (een andere) ideale vriendin te vinden. Misschien moet ik eens mijn oogkleppen weghalen.

Ja, haal je oogkleppen weg, ik kan je vertellen dat dat werkt

Ik word depresief van deze berichten, ga voorlopig fok even verlaten.. sorry mensen, sterkte en succes

Heb dr net even aan de lijn gehad...... Ze was er helemaal klaar mee, ik hoefde niet meer te bellen/smsen/mailen etc. ze ging door met haar leven, moest ik ook maar eens doen. Heb haar niet eens durven voorleggen hoe ik dacht over haar en die jongen, alleen maar sorry lopen zeggen en dat ik normaal wilde kunnen omgaan met haar. Misschien niet slim, maar mis haar . . Ze was echter zo kil en hard dat mij de boodschap wel duidelijk is, en qua een ons heb ik dat ook in de laatste periode wel verkloot omdat ik zo wantrouwend en onzeker was. Maar weet nu dat dit nooit meer wat wordt, ook geen normaal contact, dus kan proberen verder te gaan. . .

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 20:10 schreef Koepert het volgende:
Heb dr net even aan de lijn gehad...... Ze was er helemaal klaar mee, ik hoefde niet meer te bellen/smsen/mailen etc. ze ging door met haar leven, moest ik ook maar eens doen. Heb haar niet eens durven voorleggen hoe ik dacht over haar en die jongen, alleen maar sorry lopen zeggen en dat ik normaal wilde kunnen omgaan met haar. Misschien niet slim, maar mis haar . . Ze was echter zo kil en hard dat mij de boodschap wel duidelijk is, en qua een ons heb ik dat ook in de laatste periode wel verkloot omdat ik zo wantrouwend en onzeker was. Maar weet nu dat dit nooit meer wat wordt, ook geen normaal contact, dus kan proberen verder te gaan. . .

Stiekem ben ik best een beetje jaloers op je Jij hebt tenminste een definitief einde. Bij mij was het vanaf dat het uit ging al zo van: we worden vrienden. Dat is ook niet alles hoor...dan leef je namelijk veel meer in twijfel.

De 24 als ik haar zie, wordt het voor mij alles of niets geloof ik En als het niets wordt, gaat het goed mis tussen ons. Ik weet niet of die vriendschap er dan blijft/komt Maar dat zie ik dan wel weer

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 14:22 schreef Chev het volgende:
Ik word depresief van deze berichten, ga voorlopig fok even verlaten.. sorry mensen, sterkte en succes

CHEV: vervelend man dat je van deze berichten zo depri wordt... Ik heb dat met periode ook wel, afhankelijk hoe mijn dag is. Maar ik heb ook een beetje zitten neuzen tussen de ander topics.
Ik zelf persoonlijk vond deze erg goed en heb ik veel krachten in uit gehaald:

Relatie tijdelijk of definiitief uit, wanneer contact?

In deze topic(niet de toegevoegde link) lees je heel veel over het terug willen van je ex... Terwijl denk ik de mensen die deze topic veel lezen, juist iets anders moeten lezen..!!! Op die manier kun je (denk ik)je ex niet los te laten.... En kunsten om dat wel te doen lees je niet (zo)veel.
Maar aan de andere kant... HET IS ZO HEERLIJK OM JE FF ONGENEERD TE SPUIEN!!
Bij mijn vriendinnen durf ik namelijk geen uitegebreide verhalen meer te lullen over mijn liefdesverdriet en mijn ex... Ik ben bang dat ze anders knetter gek van me worden. Oppervlakkig heb ik het er zo nu en dan wel over maar daar blijft het bij...

Wat denken jullie hierover?

ik hem um gewoon losgelaten

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 20:15 schreef ThaBrain het volgende:

[..]

Stiekem ben ik best een beetje jaloers op je Jij hebt tenminste een definitief einde. Bij mij was het vanaf dat het uit ging al zo van: we worden vrienden. Dat is ook niet alles hoor...dan leef je namelijk veel meer in twijfel.

De 24 als ik haar zie, wordt het voor mij alles of niets geloof ik En als het niets wordt, gaat het goed mis tussen ons. Ik weet niet of die vriendschap er dan blijft/komt Maar dat zie ik dan wel weer

Dat stadium heb ik dus gehad, alleen door eigen onzekerheid (wil ze echt wel;doordat zij t rustiger(=beter) dan mij wilde doen) en twijfel heb ik dat toen verkloot. Hoewel ik ook gezegd heb, dat gewoon vrienden waarschijnlijk niks voor mij was omdat ik niet kon leven met de gedachte dat ik haar en haar nieuwe vriend weer zou zien. Maar dat heeft voor haar de knop om gezet, ze is er zat van, en dus weet ik nu dat het nooit meer wat wordt en hooguit over een X aantal jaren als we elkaar nog tegenkomen eens een keer weer aan leuk contact kunnen denken.

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 21:50 schreef lollypops het volgende:

[..]

CHEV: vervelend man dat je van deze berichten zo depri wordt... Ik heb dat met periode ook wel, afhankelijk hoe mijn dag is. Maar ik heb ook een beetje zitten neuzen tussen de ander topics.
Ik zelf persoonlijk vond deze erg goed en heb ik veel krachten in uit gehaald:

Relatie tijdelijk of definiitief uit, wanneer contact?

In deze topic(niet de toegevoegde link) lees je heel veel over het terug willen van je ex... Terwijl denk ik de mensen die deze topic veel lezen, juist iets anders moeten lezen..!!! Op die manier kun je (denk ik)je ex niet los te laten.... En kunsten om dat wel te doen lees je niet (zo)veel.
Maar aan de andere kant... HET IS ZO HEERLIJK OM JE FF ONGENEERD TE SPUIEN!!
Bij mijn vriendinnen durf ik namelijk geen uitegebreide verhalen meer te lullen over mijn liefdesverdriet en mijn ex... Ik ben bang dat ze anders knetter gek van me worden. Oppervlakkig heb ik het er zo nu en dan wel over maar daar blijft het bij...

Wat denken jullie hierover?

Je hebt deels wel gelijk. Je moet niet al te lang blijven hangen in dit topic. Maar je bent er altijd nog zelf bij Je bent niet verplicht om hier te komen lezen.

Zelf lees ik ook andere topics hoor. En ook die van de link die je toevoegde heb ik een tijdje gevolgd. Maar dat is meer omdat ik het hele psychologische aspect van relaties, de weg er naartoe en de afloop ervan nogal interessant vind Het is nu alleen een bijkomstigheid dat ik zelf in zo'n situatie zit Ook toen ik nog wel een relatie had, las ik dat soort topics al
Je leest hier inderdaad veel verhalen van mensen die hun ex vooral terug willen. Af en toe waren er mensen in deze reeks waarbij het weer goed kwam. En ja, daar was ik best jaloers op toen. Ik heb me er ook depri over gevoeld. Maar ik ben blijven hangen We hebben op de een of andere manier gewoon steun aan elkaar, we leven met elkaar mee, we maken bijna allemaal hetzelfde door op dit moment. Dat schept toch een soort band

En dat spuien....dat is echt heerlijk inderdaad Ik post zelf eigenlijk meer in dit topic om gewoon dingen van me af te schrijven. Mijn doel is niet eens om mensen te laten reageren op mijn verhaal Dat komt vanzelf wel en dan heb je weer een interessante discussie

quote:

Op woensdag 30 juli 2008 22:09 schreef Koepert het volgende:

[..]

Dat stadium heb ik dus gehad, alleen door eigen onzekerheid (wil ze echt wel;doordat zij t rustiger(=beter) dan mij wilde doen) en twijfel heb ik dat toen verkloot. Hoewel ik ook gezegd heb, dat gewoon vrienden waarschijnlijk niks voor mij was omdat ik niet kon leven met de gedachte dat ik haar en haar nieuwe vriend weer zou zien. Maar dat heeft voor haar de knop om gezet, ze is er zat van, en dus weet ik nu dat het nooit meer wat wordt en hooguit over een X aantal jaren als we elkaar nog tegenkomen eens een keer weer aan leuk contact kunnen denken.

Aha op die manier Het ligt ook een beetje aan het meisje natuurlijk Ik weet niet hoe ze is. Mijn ex is nog steeds bevriend met enkele van haar exen (ookal haat ze ze door en door ). Dus die is al ervaren wat dat betreft. Van een ex van haar weet ik dat hij nog een tijd (misschien nu ook nog wel) een oogje op haar had. Misschien is hij daarom blijven hangen.
Verder heeft ze tijdens onze relatie ook een keer afgesproken met een van haar exen om wat te gaan drinken...maar dat was meer omdat ze hem een kans wilde geven om zijn leven op de rails te krijgen. Ze vond dat hij triest was en sprak dus af. Wel in overleg met mij Maar het zat me toch niet helemaal lekker (jaloezie tijdens de relatie...waarover ik eerder al postte). Mijn ex geeft mensen zo verschrikkelijk veel kansen...Ik had vaak zoiets van: waarom geef je hem/haar nog een kans, ze hebben al bewezen dat het toch niet verbeterd....en nu heb ik zoiets van: waarom mag ik niet nog een kansje krijgen