De kunst van het loslaten van je ex #61

quote:

Op zaterdag 26 juli 2008 15:45 schreef maartjemadelein het volgende:
Beste mensen,

Helaas lijkt het erop dat mijn ex mij in de gaten houdt en er veel moeite voor doet om alles over mijn huidige leven te weten te komen. Ik voel me hierdoor bedreigd en omdat dit een openbaar forum is zal ik niet meer reageren in dit topic, ik zal ook niet naar de meet komen.

Ik zal dit topic wel blijven volgen en ik wens jullie allemaal veel sterkte toe.

Liefs,

Maartje

Als je behoefte hebt aan een gesprek ofzo dan ben ik bereikbaar via PM En ik denk dat dat ook wel voor Miesjel geldt
Verder vind ik het wel begrijpelijk als je merkt dat je wordt achtervolgd

Niemand die vanaf Gelderland gaat morgen? Mijn auto staat met een lege accu bij de garage dus ik kan niet eens zelf komen

quote:

Op zaterdag 26 juli 2008 19:30 schreef agneria het volgende:
Niemand die vanaf Gelderland gaat morgen? Mijn auto staat met een lege accu bij de garage dus ik kan niet eens zelf komen

Ik hoef niet vanuit Gelderland te komen, maar ik zou je wel op kunnen halen in Utrecht Centraal

Bedankt voor het aanbod maar helaas kom ik zonder auto niet eens bij een station. Zondags rijden hier geen bussen en woon 10 km van het dichtstbijzijnde station af. Veel plezier allemaal morgen

Ik heb een rotdag Ik voel me alleen en ik mis die zak Gister was hij op msn zag ik.. Alles wat ik kan doen is afwachten en heb alle ruimte geven dus mag ik hem ook niet contacten maar ik vind het zo moeilijk

quote:

Op zondag 27 juli 2008 11:42 schreef agneria het volgende:
Ik heb een rotdag Ik voel me alleen en ik mis die zak Gister was hij op msn zag ik.. Alles wat ik kan doen is afwachten en heb alle ruimte geven dus mag ik hem ook niet contacten maar ik vind het zo moeilijk

Herkenbaar, niet op msn te zien, maar wel de neiging om contact op te nemen.
Tot nu toe nog niet gedaan maar ooooh wat kriebelt t.

Word zo heen en weer geslingerd tussen 'ik red me wel, er zijn toch vast wel meer jongens op deze aardkloot voor mij??' en "gdv ik mis hem, waarom neemt ie geen contact op, mist hij mij dan niet, ik wil het zo graag weer proberen "

Zit nu alleen thuis, ik zou zoveel kunnen doen maar heb nergens lust voor

Zucht.

Mijn leven stort als een kaartenhuis ineen.
10 dagen geleden was ik gelukkig en woonde ik samen, stond er een hele leuke vakantie voor de deur. Nu ben ik opeens weer helemaal alleen. Ik dacht oprecht dat het me nooit meer zou gebeuren.
Tis niet de eerste keer dat ik liefdesverdriet heb, maar het is nu erger dan de andere keren bij elkaar opgetelt. Hoewel we alles besproken hebben, en er waarschijnlijk geen betere manier was om uit elkaar te gaan, kan ik het gewoon niet accepteren in mijn hart. Ze was m'n grote liefde en m'n beste maatje.
Ik ben 6 kilo afgevallen, slapen kan ik niet meer, ik voel me gewoon echt voor het eerst in een lange tijd zowel fysiek als geestelijk heel slecht. Het leven is even heel zinloos geworden, en er is ook niemand in de buurt. M'n beste vriend zit in Afrika, de rest is op vakantie, bij m'n ouders werd ik gillend gek.
Ik wil gewoon iets doen, ben begonnen met rijlessen, ben opzoek naar een nieuw huis, vakantie geboekt, maar het schiet allemaal niet op. De tijd verstrijkt seconde voor seconde, terwijl de 18 maanden dat we samen waren voorbij geschoten zijn.
Ik snap er gewoon niks meer van. Ik voel me zo verdomde alleen. En ik kan er gewoon niks meer aan doen, behalve wachten tot het slijt. Iedere cel in m'n lijf doet pijn.

quote:

Op zondag 27 juli 2008 17:27 schreef Unimog het volgende:
-verhaal-

Welkom bij de club
Dat slijten is het ergste

Damn damn wat een herkenbaarheid Woorden zijn zinloos, eigen ervaring.

quote:

Op zondag 27 juli 2008 17:27 schreef Unimog het volgende:
Zucht.

Mijn leven stort als een kaartenhuis ineen.
10 dagen geleden was ik gelukkig en woonde ik samen, stond er een hele leuke vakantie voor de deur. Nu ben ik opeens weer helemaal alleen. Ik dacht oprecht dat het me nooit meer zou gebeuren.
Tis niet de eerste keer dat ik liefdesverdriet heb, maar het is nu erger dan de andere keren bij elkaar opgetelt. Hoewel we alles besproken hebben, en er waarschijnlijk geen betere manier was om uit elkaar te gaan, kan ik het gewoon niet accepteren in mijn hart. Ze was m'n grote liefde en m'n beste maatje.
Ik ben 6 kilo afgevallen, slapen kan ik niet meer, ik voel me gewoon echt voor het eerst in een lange tijd zowel fysiek als geestelijk heel slecht. Het leven is even heel zinloos geworden, en er is ook niemand in de buurt. M'n beste vriend zit in Afrika, de rest is op vakantie, bij m'n ouders werd ik gillend gek.
Ik wil gewoon iets doen, ben begonnen met rijlessen, ben opzoek naar een nieuw huis, vakantie geboekt, maar het schiet allemaal niet op. De tijd verstrijkt seconde voor seconde, terwijl de 18 maanden dat we samen waren voorbij geschoten zijn.
Ik snap er gewoon niks meer van. Ik voel me zo verdomde alleen. En ik kan er gewoon niks meer aan doen, behalve wachten tot het slijt. Iedere cel in m'n lijf doet pijn.

Hele dikke knuffel...

ik irriteerde me laatst weer aan een heel klein dingetje bij mijn ex toen ik m sprak. Maar zelfs iets kleins was genoeg om me te beseffen dat ik er echt helemaal klaar mee ben. Het is een hele lieverd hoor, maar ik ben er zo ontzettend overheen nu

Dus: Vooral de negatieve eigenschappen benadrukken, werkt geweldig

Ik zal mijn ex in iedergeval een aantal weken niet meer zien spreken of horen omdat ze op vakantie is.

Is beter zo.. gewoon m'n eigen leventje opbouwen, ookal heb ik soms mijn fubar momenten.. even (+- 30 min) helemaal naar de klote zijn wanneer ik me dingen herinner die we samen hebben gedaan zoals gisteravond, toen ik uit eten ging met mijn familie in een restaurant waar we de laatste keer nog samen zaten.. best wel jammer

Heb nu weer goede momenten, meer slechte momenten nog steeds na 1 maand, kan ook niet anders als je contact blijft houden en precies weet wat er gebeurd.

Ik ben nu weer bezig om het contact met mijn ex een beetje op te bouwen. We (zij vooral) wil door op vriendschappelijke basis. Ik vind het best. Al denk ik dat het erop uit draait dat ik ga proberen om haar weer voor mij te winnen. Ik kan mezelf niet stoppen De tijd met haar was veel te leuk, we hebben zoveel gedeeld. Ze was en is nog steeds alles wat ik wil hebben. Haar slechte eigenschappen kan ik accepteren.

Waarom denk ik zo? Ik zal vast een blauwtje lopen. Misschien maar beter ook... De mensen in mijn omgeving zullen het denk ik niet accepteren dat ik met haar verder ga...Maar ik ben toch degene die beslist over wat er in mijn leven gebeurt?

quote:

Op maandag 28 juli 2008 12:46 schreef ThaBrain het volgende:
Ik ben nu weer bezig om het contact met mijn ex een beetje op te bouwen. We (zij vooral) wil door op vriendschappelijke basis. Ik vind het best. Al denk ik dat het erop uit draait dat ik ga proberen om haar weer voor mij te winnen. Ik kan mezelf niet stoppen De tijd met haar was veel te leuk, we hebben zoveel gedeeld. Ze was en is nog steeds alles wat ik wil hebben. Haar slechte eigenschappen kan ik accepteren.

Waarom denk ik zo? Ik zal vast een blauwtje lopen. Misschien maar beter ook... De mensen in mijn omgeving zullen het denk ik niet accepteren dat ik met haar verder ga...Maar ik ben toch degene die beslist over wat er in mijn leven gebeurt?

Oh dit is zo herkenbaar, heb nu al een week geen contact, wat erg moeilijk is, maar mede door bovenstaande eerst misschien wel het beste is... maar AAArgh wat is t kut.

quote:

Op maandag 28 juli 2008 13:30 schreef Koepert het volgende:

[..]

Oh dit is zo herkenbaar, heb nu al een week geen contact, wat erg moeilijk is, maar mede door bovenstaande eerst misschien wel het beste is... maar AAArgh wat is t kut.

Ik heb al ongeveer 2 maanden weinig tot geen contact met haar. Er is nu een mailwisseling gaande waarin een normaal gesprek wordt gevoerd (in plaats van ruzie). Nu verlang ik nog veel meer naar haar. Ik wil haar zien, haar spreken, haar stem horen Ik wil gewoon met haar door!!!

Mja. Er is een verschil tussen contact houden en je aan iemand vastklampen.
Mijn relatie met m'n ex was ontzettend heftig. Als ik het op zou schrijven en een kaft eromheen zou vouwen, kon ons verhaal gerust een boek van Giphart zijn. Liefde komt in veel verschillende vormen, ook zonder dat het zo intens is, kan je toch een diepe verbintenis met iemand aangaan. Het enige 'probleem' is dat je zulke heftige emoties gaat missen als je ze eens hebt meegemaakt, dan loop je het risico om je aan iemand vast te klampen.
Mijn ex is een ontzettende impulsieve lieverd, en alles tussen ons ging altijd zonder al te veel nadenken, het gebeurde gewoon. In andere relaties had ik dat nooit, hoewel ik toen ook gelukkig was. Het is echt dus iets dat bij haar (en ons) hoorde. Hoewel je nooit weet wat de toekomst je brengt, kan ik wel zeggen dat ik iemand met wie ik me zo ontzettend verbonden voel, niet snel meer tegen ga komen. Het lonkt ontzettend om goed bevriend te blijven, maar kan ik voor mezelf dan ooit de touwtjes tussen ons helemaal los snijden?
Ik weet het niet. Sommige vrouwen betoveren mannen een beetje, mijn ex ook.
Hoewel ik ons samen zijn (ook platonisch) nu al verschrikkelijk mis, moet dat wel overgaan voor ik verder kan op welke manier dan ook. Zij gaat verder met d'r leven. En er is vast binnenkort voor haar een ander.
Als ik die banden niet eerst losmaak dan breekt mijn hart de komende maanden nog verder.
Soms als je van iemand houdt, moet je ze laten gaan. Als je iets wilt terugwinnen van een ander, kan je toch maar het beste laten zien dat je in staat bent om je eigen leven te leiden. Als het contact echt zo goed was, dan komt het vanzelf weer terug, als vriendschap of als herboren liefde.

Waarom is het verstandelijk allemaal zo eenvoudig maar lukt het gevoelsmatig niet?? Ik zou hem graag willen loslaten, de banden doorsnijden zoals je dat mooi kunt zeggen maar dat lukt me niet. Ik ga van het ene uiterste in het andere, nu weer volledig depressief, uitzichtloos, geen leven zonder hem En hij gaat maar door, zonder emoties, gevoelens en zonder gemis De seconden tikken weg maar waar naartoe? Ik zit hier maar alleen zonder enig doel en ik walg ervan, ik haat het, ik haat mezelf en wil niet meer

quote:

Op maandag 28 juli 2008 13:57 schreef agneria het volgende:
Waarom is het verstandelijk allemaal zo eenvoudig maar lukt het gevoelsmatig niet?? Ik zou hem graag willen loslaten, de banden doorsnijden zoals je dat mooi kunt zeggen maar dat lukt me niet. Ik ga van het ene uiterste in het andere, nu weer volledig depressief, uitzichtloos, geen leven zonder hem En hij gaat maar door, zonder emoties, gevoelens en zonder gemis De seconden tikken weg maar waar naartoe? Ik zit hier maar alleen zonder enig doel en ik walg ervan, ik haat het, ik haat mezelf en wil niet meer

Tja. Woorden helpen vast weinig nu. Maar als je toch zo moet piekeren, vraag je eens af:
Waarom heb je geen leven zonder hem? Wat is er met je individu gebeurd? Wanneer was je voor het laatst gelukkig voordat hij in je leven kwam? Ga terug naar dat moment en bedenk waarom je toen gelukkig was met jezelf. Zijn er dingen die je toen deed?
Emoties moet je toelaten, maar laat ze je niet overheersen, als dat gebeurd dan moet je gewoon wat gaan doen. Maakt niet uit wat. Ga rennen in het bos, ga naar familie of vrienden, ga extra werken, ga iets doen wat je nog moet of wil doen. Ik sta uren en uren achter m'n draaitafels te oefenen met DJ'en. Ik ben begonnen met autorijles, na 6 jaar uitstellen Heb ik daar nu wel echt zin in? Nee. Maar je bent tenminste met iets bezig. Want eigenlijk draait het dar toch op uit. Je moet jezelf nu bezig houden. En het toelaten voor jezelf dat je verdrietig bent, en dat dat okay is, maar je moet ook to terms komen met het feit dat verdriet alleen niks oplost. Als er ook maar één statement is dat je naar je ex kan maken is het laten zien dat je sterk bent en zelfstandig. En dat wordt je niet van het ene op het andere moment, het gaat in kleine stapjes, maar je moet ze zelf nemen. Liefs en sterkte. Ik weet hoe je je voelt.

quote:

Op maandag 28 juli 2008 13:51 schreef Unimog het volgende:
-verhaal-

Mooie en wijze woorden

Mijn ex heeft mij ook betoverd. Ze was mijn eerste, en ook bij mij was het een heftige relatie. Ik kan haar nu nog niet loslaten. Ik hoop juist dat ze iemand anders vind, want volgens mij kan ik haar dan beter loslaten. Ik weet dat ze nu nog geen ander heeft. Mjah...ze heeft een maatje en ze ziet wel wat de toekomst brengt tussen hun. Verder leeft ze nu per dag en heeft ze geen toekomst voor zichzelf uitgestippeld. Dit zijn allemaal zaken waardoor bij mij de hoop een beetje blijft leven.

Als ze echt niks meer met me wil (zij heeft het uit gemaakt) dan hoop ik dat zij sterk genoeg is om mij te weerstaan. Voor nu lijkt ze wel sterk genoeg. Ik ben benieuwd naar onze eerste ontmoeting...

Ik weet niet of ik die ontmoeting aan zou kunnen, ik denk het eigenlijk niet hoewel ik hem zo graag weer wil zien maar ik kan de afstand niet aan, geen kus meer op de mond, geen 'ik heb je zo gemist en ik hou van je' en dan het leven samen weer oppakken. Ik kan het niet

@Unimog, mijn individu heb ik lang geleden achtergelaten en ik ben hem helemaal kwijt. Ik weet niet meer hoe het was vóór hem, ik was te jong.

quote:

Op maandag 28 juli 2008 12:46 schreef ThaBrain het volgende:
Ik ben nu weer bezig om het contact met mijn ex een beetje op te bouwen. We (zij vooral) wil door op vriendschappelijke basis. Ik vind het best. Al denk ik dat het erop uit draait dat ik ga proberen om haar weer voor mij te winnen. Ik kan mezelf niet stoppen De tijd met haar was veel te leuk, we hebben zoveel gedeeld. Ze was en is nog steeds alles wat ik wil hebben. Haar slechte eigenschappen kan ik accepteren.

Waarom denk ik zo? Ik zal vast een blauwtje lopen. Misschien maar beter ook... De mensen in mijn omgeving zullen het denk ik niet accepteren dat ik met haar verder ga...Maar ik ben toch degene die beslist over wat er in mijn leven gebeurt?

Succes Brain

quote:

Op maandag 28 juli 2008 13:51 schreef Unimog het volgende:
Soms als je van iemand houdt, moet je ze laten gaan. Als je iets wilt terugwinnen van een ander, kan je toch maar het beste laten zien dat je in staat bent om je eigen leven te leiden. Als het contact echt zo goed was, dan komt het vanzelf weer terug, als vriendschap of als herboren liefde.

Erg goed gezegt.

quote:

Op maandag 28 juli 2008 14:12 schreef ThaBrain het volgende:

[..]

Mooie en wijze woorden

Mijn ex heeft mij ook betoverd. Ze was mijn eerste, en ook bij mij was het een heftige relatie.

Haha, tja de eerste keer is het altijd het ergste, dan voel je alles voor het eerst Niet lullig bedoeld trouwens.
De tweede keer, derde keer, etc etc lach je stiekem om de herkenbaarheid, als je weer jezelf betrapt op het geveoel dat je nooit iemand meer tegen zal komen en dat het deze keer ECHT zo is.
Mijn advies is, dat je het alleen moet doen als je haar niet wil terugwinnen. Je maakt het niet zomaar uit, vaak is het weloverwogen, daar kan je het niet mee eens zijn, maar je moet het toch respecteren.
Je moet de bal nu gewoon bij haar laten denk ik. Als zij contact met jou wil, laat haar maar komen, maar werk ondertussen vooral aan je eigen liefde en leven. Hoop is in zo'n situatie is zinloos. Het is alleen maar zout in je wonden strooien

quote:

Op maandag 28 juli 2008 14:14 schreef agneria het volgende:
Ik weet niet of ik die ontmoeting aan zou kunnen, ik denk het eigenlijk niet hoewel ik hem zo graag weer wil zien maar ik kan de afstand niet aan, geen kus meer op de mond, geen 'ik heb je zo gemist en ik hou van je' en dan het leven samen weer oppakken. Ik kan het niet

@Unimog, mijn individu heb ik lang geleden achtergelaten en ik ben hem helemaal kwijt. Ik weet niet meer hoe het was vóór hem, ik was te jong.

Ga het zoeken. Eerlijk waar, het helpt. Het grootste cliché is in dit geval gewoon waar, you got to love yourself first. Als je een ander nodig hebt om jezelf te zijn, dan doe je je individu te kort, Dan ontzeg je jezelf zoveel in het leven, dat is korte termijn geluk. Zulke relaties houden uiteindelijk nooit stand, neem dat maar aan van een verkapte sentimentele romanticus.

quote:

Op maandag 28 juli 2008 14:26 schreef Unimog het volgende:

[..]

Haha, tja de eerste keer is het altijd het ergste, dan voel je alles voor het eerst Niet lullig bedoeld trouwens.
De tweede keer, derde keer, etc etc lach je stiekem om de herkenbaarheid, als je weer jezelf betrapt op het geveoel dat je nooit iemand meer tegen zal komen en dat het deze keer ECHT zo is.
Mijn advies is, dat je het alleen moet doen als je haar niet wil terugwinnen. Je maakt het niet zomaar uit, vaak is het weloverwogen, daar kan je het niet mee eens zijn, maar je moet het toch respecteren.
Je moet de bal nu gewoon bij haar laten denk ik. Als zij contact met jou wil, laat haar maar komen, maar werk ondertussen vooral aan je eigen liefde en leven. Hoop is in zo'n situatie is zinloos. Het is alleen maar zout in je wonden strooien
[..]

Ga het zoeken. Eerlijk waar, het helpt. Het grootste cliché is in dit geval gewoon waar, you got to love yourself first. Als je een ander nodig hebt om jezelf te zijn, dan doe je je individu te kort, Dan ontzeg je jezelf zoveel in het leven, dat is korte termijn geluk. Zulke relaties houden uiteindelijk nooit stand, neem dat maar aan van een verkapte sentimentele romanticus.

Tjoh levenservaring op FOK
Thanks voor je woorden