LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Zoals men in de Amerikaanse cinema pleegt te zeggen: 'Eat shit and die motherfucker.'
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Vergeet de foto's van blote, spelende jongetjes niet, G.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Eigenaardig dat we juist in de zomerstop weer zoveel nieuwelingen trekken. Hoewel ik aangenaam getroffen ben door de frisse piemeltjes van JAM. Dit gaat een goed topic worden.quote:Op woensdag 23 juli 2008 00:38 schreef Stali het volgende:
En ik ga die opgeklopte dedaine stoffigheid uiteraard weer volgen..
De verveling slaat toe, Gellius en dan trekken alle uithoeken van Fok! wel.quote:Op woensdag 23 juli 2008 00:46 schreef Gellius het volgende:
[..]
Eigenaardig dat we juist in de zomerstop weer zoveel nieuwelingen trekken. Hoewel ik aangenaam getroffen ben door de frisse piemeltjes van JAM. Dit gaat een goed topic worden.
Die piemeltjes van JAM ken ik inmiddels wel, zo'n nieuweling ben ik ook weer niet he.
.
Volgens mij is dit de eerste keer dat ik piemeltjes heb gepost. Kutjes daarentegen, kutjes, praat me er niet van, maar piemeltjes? Nee. Althans niet dat me nog bijstaat.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Mijn laatste aanwinst, trouwens.
HIKARI HINO: VIRTUAL KINDERGARTEN.
HIKARI HINO: VIRTUAL KINDERGARTEN.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Eindelijk iemand die erop reageert.quote:Op woensdag 23 juli 2008 00:48 schreef Stali het volgende:
He, grappig filmpje (vorige topic), IQM..
Net pas bekeken trouwens.
Poelmo (het programma waar dat fragment uit komt) was tof. 
Godverdomme, wat is die Japanse porno toch vervelend zeg. Koop ik vandaag net een nieuw pak, zitten er gelijk weer vlekken op. 
.
.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Gisteravond werd ik weer eens gebeld door een telemarketeer. Dat op zich is al erg genoeg, maar deze sprak me consequent aan met "je". 
!
!
Was het een aziaat?quote:Op woensdag 23 juli 2008 11:02 schreef Gellius het volgende:
Gisteravond werd ik weer eens gebeld door een telemarketeer. Dat op zich is al erg genoeg, maar deze sprak me consequent aan met "je".
Ja, die met de ballen in de bek.
Het gaat dan toch slechter met m'n vader. Ik kan er niet naartoe (ze zijn met hem bezig) en er is hier niemand op het werk. Hmf.
Ik kan er niet naartoe (ze zijn met hem bezig) en er is hier niemand op het werk. Hmf.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Mijn moeder is net weer thuis na een paar dagen ziekenhuis.
Hier nadert ook het punt dat je je meer zorgen gaat maken om je ouders dan andersom.
Hier nadert ook het punt dat je je meer zorgen gaat maken om je ouders dan andersom.
Het is natuurlijk ook niet niks zo'n operatie Claudia, daar moet je van herstellen. Ik hoop dat het snel weer beter gaat.
Aldus.
Ik heb de stekker uit de vaste telefoon getrokken, omdat we op de vaste lijn alleen maar gebeld worden door ouders en telemarketeers/onderzoekers. Laats had ik hem even aangesloten en werd ik binnen 10 minuten gebeld door een onderzoeker, belachelijk. In principe ben ik wel bereid af en toe mee te doen, ik werk per slot van rekening in het marktonderzoek, maar in dit onderzoek gingen ze me vragen wat ik van de glimlach van bn-ers vond. Toen ben ik gestopt en heb ze gezegd dat ze me alleen voor serieus onderzoek mogen bellen.quote:Op woensdag 23 juli 2008 11:02 schreef Gellius het volgende:
Gisteravond werd ik weer eens gebeld door een telemarketeer. Dat op zich is al erg genoeg, maar deze sprak me consequent aan met "je".
Aldus.
Ik word èrg boos van twee dingen: tutoyeren door bedrijven en andere quasi-joviale toontjes EN, na het beleefd afwijzen van het product in kwestie mijnerzijds, die hondsbrutale "waarom" vraag. Alsof ik daar nog verantwoording over schuldig ben.
Ik heb sinds m'n verhuizing kabeltelefoon en sta niet in het telefoonboek. De telemarketeers hebben me kennelijk nog niet achterhaald. En doen ze dat wel, dan kan een vriend die bij dat kabelbedrijf werkzaam is zo een nieuw nummer voor me regelen, dat heeft ie nl al beloofd toen ik klaagde dat m'n werkgever m'n telefoonnummer niet uit de schoolgids wil halen.
Vroeger, toen ik nog wel in alle telemarkingbestanden stond, had ik nummermelding en nam gewoon niet op als er 0000000000 in het scherm stond. Is dat geen optie, Z? Spreek je je moeder ook weer eens.
claudia, ik hoop er het beste van!
Vroeger, toen ik nog wel in alle telemarkingbestanden stond, had ik nummermelding en nam gewoon niet op als er 0000000000 in het scherm stond. Is dat geen optie, Z? Spreek je je moeder ook weer eens.
claudia, ik hoop er het beste van!
En het tutoyeren, krijg je daar geen rood waas van voor de ogen?
Serieus. Dan wil je toch iemand bij zijn oor pakken en naar de hoofdmeester slepen?quote:"Hoi klant,
jij kunt nu veel geld besparen op de kosten van jouw mobiele telefoon,
groeten,
jouw provider".
Je kan je nummer ook aanmelden bij het info filter. Telemarketing/onderzoeksbedrijven zijn verplicht hun belbestanden daar langs te halen (en dat doen ze ook) en zo wordt je dus bijna niet meer gebeld. Maar goed, dan moet je weer dingen doen.
Mijn moeder belt me maar op m'n modiel, of ik haar.
Mijn moeder belt me maar op m'n modiel, of ik haar.
Aldus.
Ik bleek gewoon in een appartement te zijn van een vriend van een vriendin, Gellius. Die zelf in Indonesië zat trouwens. Het was me eventjes helemaal ontschoten hoe het zat.
Hoop dat het inmiddels weer beter gaat met Claudia's vader.
Hoop dat het inmiddels weer beter gaat met Claudia's vader.
The real is always way ahead of what we can imagine.
Bij ons hangt nu deze poster:
en je zou natuurlijk kunnen zeggen dat het een briljante vondst is, die uitblinkt door eenvoud, maar ik vind 'm echt TE cheesy.
en je zou natuurlijk kunnen zeggen dat het een briljante vondst is, die uitblinkt door eenvoud, maar ik vind 'm echt TE cheesy.
Klompen en 'cheesy'. Ja, het dekt de lading wel.
The real is always way ahead of what we can imagine.
Geniet je van je vakantie mane? Ik heb deze hele week geen nacht minder dan tien uur geslapen. En zondag vertrek ik met twee vriendinnen naar Ierland
Ierland
Nou, dat genieten dat moet ik nog een klein beetje onder de knie krijgen, merk ik. Een beetje out of character. Vanaf morgen kan ik een paar dagen naar het strand, gelet op de weerberichten: in zee zwemmen en cocktails drinken. Dan moet het wel gaan lukken.
The real is always way ahead of what we can imagine.
Dan gaat het lukken. En vanavond kun je jezelf alvast bezatten in een kroeg, want morgen hoef je toch alleen maar op het strand te liggen.
Hé. Heb je al meer gehoord? Sterktequote:Op woensdag 23 juli 2008 11:04 schreef Claudia_x het volgende:
Het gaat dan toch slechter met m'n vader.
Sterkte.quote:Op woensdag 23 juli 2008 11:04 schreef Claudia_x het volgende:
Het gaat dan toch slechter met m'n vader.
The love you take is equal to the love you make.
Helpt het, sterkte gewenst krijgen? Ik hoop het dan maar. Sterkte Claudia_x.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Ik verstuur net een sollicitatie per mail met als subject 'solicitatie ...'.
Ik heb hem nog maar eens gestuurd zonder spelfout.
Ik heb hem nog maar eens gestuurd zonder spelfout.
Aldus.
Er wordt dus gereorganiseerd bij mijn huidige werk en mijn huidige functie wordt opgeheven. Nu heb ik een weliswaar uitdagende nieuwe functie aangeboden gekregen maar die is in een richting die ik niet voor mezelf in gedachte heb, het is een nogal commerciële functie met een target enzo. Dus dacht ik maar eens te kijken wat de mogelijkheden zijn als ik solliciteer of functies die meer in lijn zijn met mijn 'ambities'. En ik heb al ruim een jaar niet gesolliciteerd, ik vind dat je dat af en toe moet doen, dus werd het wel weer eens tijd voor een sollicitatie.
Aldus.
Maar het grote nieuws is natuurlijk dat mini z vandaag haar eerste tweelettergrepige woord, waar de lettergrepen niet hetzelfde zijn (papa/mama), uitsprak, te weten: 'auto'. En dat al wijzende naar een auto.
Aldus.
Hm. Beetje rechtlijnig type.quote:Op woensdag 23 juli 2008 21:13 schreef Z het volgende:
te weten: 'auto'. En dat al wijzende naar een auto.
.
. En dan bedoel ik nog de Eerste Wereldoorlog.
Ik kom helaas met slecht nieuws. Mijn vader is vanochtend plotseling overleden als gevolg van een longembolie...
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
En natuurlijk bedankt voor de lieve reacties. 
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Och jezus Claudia wat een ellende. Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen en kom niet verder dan 'klote' .
Een virtuele kus dan maar
Een virtuele kus dan maar
Ah Claudia!
Pfffffff..........ja, ook mijn condoleances. Dit is echt zo onverwacht...
Heel veel sterkte gewenst!
Pfffffff..........ja, ook mijn condoleances. Dit is echt zo onverwacht...
Heel veel sterkte gewenst!
Ik ben na mijn vorige berichtje toch naar het ziekenhuis gegaan omdat het niet goed voelde om op mijn werk te blijven, op enkele honderden meters afstand. Met de vriendin van mijn vader heb ik de hele dag gepraat, aan zijn bed gezeten, gepraat, aan zijn bed gezeten, en dat ging zo maar door. Hij lag bij onze aankomst al aan de beademing en was in slaap gebracht. Er was iets mis met zijn zuurstof, maar ze wisten nog niet wat.
Na het avondeten werden we gebeld, omdat de uitslag van zijn CT-scan binnen was. Mijn lief was inmiddelds ook aangekomen. Toen we de IC opliepen schrokken we omdat mijn vader er niet was. We werden naar een kamertje gebracht voor een gesprek met twee artsen. Diagnose: ruiterembolus. Ik begon eigenlijk meteen te huilen, omdat ik wist dat ik m'n vader kwijt was. Ik heb zelf het onding 4 weken na mijn operatie overleefd en dat was al hoogst zeldzaam. Hij was nog maar net geopereerd, en dus konden ze niet rigoureus met bloedverdunners aan de slag.
Goed, snikken en wachten op de uitkomst van de ingreep waar ze mee bezig waren: proberen het stolsel via de lies weg te zuigen. Al gauw kwam het nieuws dat dat was mislukt. Ze konden nu niet anders dan sterke bloedverdunners geven. We verwachtten dat hiermee de embolus opgelost zou worden, maar ook dat hij allerlei bloedingen in zijn lichaam zou krijgen waar hij aan zou overlijden. We hebben de hele nacht aan zijn bed gezeten en ons vastgeklampt aan elk laatste beetje hoop. Zuurstofgehalte werd beter, maar de bloedddruk bleef verontrustend laag. 's Ochtends moesten we concluderen dat z'n lichaam het fantastisch had gehouden, maar dat zijn hart niet veel meer zou kunnen dragen. Hij zat inmiddels aan een gigantische dosis adrenaline en zijn hart klopte als een gek terwijl er maar weinig rondgepompt werd.
De artsen hebben alles geprobeerd. Het was fantastisch. Niemand had verwacht dat hij het zo lang zou houden. 's Ochtends volgde een laatste wanhoopspoging: ribbenkast open en de embolus er handmatig uithalen. Toen ze dat probeerden, is hij overleden voor hij op de operatietafel gelegd kon worden. Dat was om 9 uur 's ochtends.
Het verdriet is heel groot bij ons vieren, bij zijn vriendin (die niet zo lang geleden haar man verloren is aan leukemie), bij mijn broertje (die nog altijd bij mijn vader woonde en nu zijn huis kwijt zal raken), bij mijn vriend (hij heeft precies hetzelfde al een keer eerder meegemaakt met mij), en bij mij. Mijn vader was mijn rots. Ik weet echt niet wat ik zonder hem moet. Ik geloof het ook nog steeds niet.
Na het avondeten werden we gebeld, omdat de uitslag van zijn CT-scan binnen was. Mijn lief was inmiddelds ook aangekomen. Toen we de IC opliepen schrokken we omdat mijn vader er niet was. We werden naar een kamertje gebracht voor een gesprek met twee artsen. Diagnose: ruiterembolus. Ik begon eigenlijk meteen te huilen, omdat ik wist dat ik m'n vader kwijt was. Ik heb zelf het onding 4 weken na mijn operatie overleefd en dat was al hoogst zeldzaam. Hij was nog maar net geopereerd, en dus konden ze niet rigoureus met bloedverdunners aan de slag.
Goed, snikken en wachten op de uitkomst van de ingreep waar ze mee bezig waren: proberen het stolsel via de lies weg te zuigen. Al gauw kwam het nieuws dat dat was mislukt. Ze konden nu niet anders dan sterke bloedverdunners geven. We verwachtten dat hiermee de embolus opgelost zou worden, maar ook dat hij allerlei bloedingen in zijn lichaam zou krijgen waar hij aan zou overlijden. We hebben de hele nacht aan zijn bed gezeten en ons vastgeklampt aan elk laatste beetje hoop. Zuurstofgehalte werd beter, maar de bloedddruk bleef verontrustend laag. 's Ochtends moesten we concluderen dat z'n lichaam het fantastisch had gehouden, maar dat zijn hart niet veel meer zou kunnen dragen. Hij zat inmiddels aan een gigantische dosis adrenaline en zijn hart klopte als een gek terwijl er maar weinig rondgepompt werd.
De artsen hebben alles geprobeerd. Het was fantastisch. Niemand had verwacht dat hij het zo lang zou houden. 's Ochtends volgde een laatste wanhoopspoging: ribbenkast open en de embolus er handmatig uithalen. Toen ze dat probeerden, is hij overleden voor hij op de operatietafel gelegd kon worden. Dat was om 9 uur 's ochtends.
Het verdriet is heel groot bij ons vieren, bij zijn vriendin (die niet zo lang geleden haar man verloren is aan leukemie), bij mijn broertje (die nog altijd bij mijn vader woonde en nu zijn huis kwijt zal raken), bij mijn vriend (hij heeft precies hetzelfde al een keer eerder meegemaakt met mij), en bij mij. Mijn vader was mijn rots. Ik weet echt niet wat ik zonder hem moet. Ik geloof het ook nog steeds niet.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Claudia... Ik wou dat ik zinnige en bemoedigende woorden in kon tikken... Maar ik ben, door de ontreddering die uit je tekst spreekt, stil.
Sterkte!
Sterkte!
De tranen schieten me in de ogen, Claudia.
Sterkte, meid.
Sterkte, meid.
The love you take is equal to the love you make.
Claudia, ik wil je heel veel kracht toewensen voor de komende hectische dagen, en rust voor de dagen na de begravenis.
In my life
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Oh hemel.
Alle sterkte, Claudia. Voor jou en de familie. Wat vreselijk. Vreselijk, vreselijk. De aarde is een tranendal.
Alle sterkte, Claudia. Voor jou en de familie. Wat vreselijk. Vreselijk, vreselijk. De aarde is een tranendal.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Sterkte 
en gecondoleerd.... Ik zit nu echt met tranen in m'n ogen en ik ken jou en je vader niet eens. Ik wil niet eens voorstellen hoe jij dit meemaakt.
en gecondoleerd.... Ik zit nu echt met tranen in m'n ogen en ik ken jou en je vader niet eens. Ik wil niet eens voorstellen hoe jij dit meemaakt.
Ik stel jullie berichtjes erg op prijs, ookal kan ik dat nu niet laten blijken in de vorm van persoonlijke reacties. Ik geloof dat ik het altijd maar onzin vond om 'Veel sterkte!'-berichtjes te plaatsen gericht aan iemand die je niet of nauwelijks kent, maar dat voelt nu duidelijk anders. Het is heel erg fijn. Ik heb er ook ineens spijt van dat ik me er niet toe kon zetten bij het overlijden van Hagelslag.
Stiekem ben ik al heel lang afscheid aan het nemen van mijn vader. Dochters moeten zich nu eenmaal losmaken van hun vader. Dit jaar had ik eindelijk een moment bereikt in mijn leven waarop ik me zelfstandig voelde. Als ik verdrietig was, dan vluchtte ik niet in de armen van mijn vader maar sprak ik het uit met mijn lief. Als er schapjes aan de muur bevestigd moesten worden, dan deden we dat zelf. Dan gebeurde het niet net zo goed - mijn vader kon nu eenmaal alles beter -maar dan probeerde ik trots te zijn dat het een Eigen Product was. En het voelde goed om hem niet meer alles op te laten lossen. Hij kon nu aan zichzelf gaan denken en met z'n vriendin leuke dingen doen. Vorig jaar is hij voor het eerst twee weken op vakantie geweest in het buitenland.
Hij genoot van het leven. Maar dat deed hij altijd al. Zijn rol was die van sterke man met grote handen die anderen het leven makkelijker maakte. Er zijn nu veel mensen die zich reddeloos verloren voelen. Ik mag maandag en dinsdag een poging gaan doen om het verlies begrijpelijk te maken. Lastig voor een atheïst. Ik kan mezelf geeneens troost bieden. Hij gaat niet van zijn vrijheid genieten in de hemel, hij wordt niet mijn beschermengel, en hij gaat niet tot me komen in mijn dromen. Hij is gewoon weg, en al wat van hem rest zijn mijn eigen constructies.
Stiekem ben ik al heel lang afscheid aan het nemen van mijn vader. Dochters moeten zich nu eenmaal losmaken van hun vader. Dit jaar had ik eindelijk een moment bereikt in mijn leven waarop ik me zelfstandig voelde. Als ik verdrietig was, dan vluchtte ik niet in de armen van mijn vader maar sprak ik het uit met mijn lief. Als er schapjes aan de muur bevestigd moesten worden, dan deden we dat zelf. Dan gebeurde het niet net zo goed - mijn vader kon nu eenmaal alles beter -maar dan probeerde ik trots te zijn dat het een Eigen Product was. En het voelde goed om hem niet meer alles op te laten lossen. Hij kon nu aan zichzelf gaan denken en met z'n vriendin leuke dingen doen. Vorig jaar is hij voor het eerst twee weken op vakantie geweest in het buitenland.
Hij genoot van het leven. Maar dat deed hij altijd al. Zijn rol was die van sterke man met grote handen die anderen het leven makkelijker maakte. Er zijn nu veel mensen die zich reddeloos verloren voelen. Ik mag maandag en dinsdag een poging gaan doen om het verlies begrijpelijk te maken. Lastig voor een atheïst. Ik kan mezelf geeneens troost bieden. Hij gaat niet van zijn vrijheid genieten in de hemel, hij wordt niet mijn beschermengel, en hij gaat niet tot me komen in mijn dromen. Hij is gewoon weg, en al wat van hem rest zijn mijn eigen constructies.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
God, ik vind het te erg. Ook mijn condoleances, C.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Je vader blijft altijd bij je Claudia, als is het maar in gedachten!
Heel veel sterkte!
Heel veel sterkte!
Stuur eens een kind naar school, steun Madalief!
Kerstactie: Fok! voor Madalief, deel 4: ¤ 2000 and counting!
[Madalief] Speciale acties voor een goed doel! + de V&A topics
Kerstactie: Fok! voor Madalief, deel 4: ¤ 2000 and counting!
[Madalief] Speciale acties voor een goed doel! + de V&A topics
Die eigen constructies kunnen ook zo overweldigend, zo waardig van ontzag, dankbaarheid en respect zijn, dat het meer dan 'hemel' genoeg is voor de meeste van ons.quote:Op vrijdag 25 juli 2008 06:01 schreef Claudia_x het volgende:
Ik stel jullie berichtjes erg op prijs, ookal kan ik dat nu niet laten blijken in de vorm van persoonlijke reacties. Ik geloof dat ik het altijd maar onzin vond om 'Veel sterkte!'-berichtjes te plaatsen gericht aan iemand die je niet of nauwelijks kent, maar dat voelt nu duidelijk anders. Het is heel erg fijn. Ik heb er ook ineens spijt van dat ik me er niet toe kon zetten bij het overlijden van Hagelslag.
Stiekem ben ik al heel lang afscheid aan het nemen van mijn vader. Dochters moeten zich nu eenmaal losmaken van hun vader. Dit jaar had ik eindelijk een moment bereikt in mijn leven waarop ik me zelfstandig voelde. Als ik verdrietig was, dan vluchtte ik niet in de armen van mijn vader maar sprak ik het uit met mijn lief. Als er schapjes aan de muur bevestigd moesten worden, dan deden we dat zelf. Dan gebeurde het niet net zo goed - mijn vader kon nu eenmaal alles beter -maar dan probeerde ik trots te zijn dat het een Eigen Product was. En het voelde goed om hem niet meer alles op te laten lossen. Hij kon nu aan zichzelf gaan denken en met z'n vriendin leuke dingen doen. Vorig jaar is hij voor het eerst twee weken op vakantie geweest in het buitenland.
Hij genoot van het leven. Maar dat deed hij altijd al. Zijn rol was die van sterke man met grote handen die anderen het leven makkelijker maakte. Er zijn nu veel mensen die zich reddeloos verloren voelen. Ik mag maandag en dinsdag een poging gaan doen om het verlies begrijpelijk te maken. Lastig voor een atheïst. Ik kan mezelf geeneens troost bieden. Hij gaat niet van zijn vrijheid genieten in de hemel, hij wordt niet mijn beschermengel, en hij gaat niet tot me komen in mijn dromen. Hij is gewoon weg, en al wat van hem rest zijn mijn eigen constructies.
Claudia, ik ben er stil van. Na de ziekenhuisopname en hartoperatie die mijn vader dit jaar onderging ben ik weer extra gaan beseffen hoe belangrijk een vader is. Een stille kracht op de achtergrond. Een leven zonder vader is haast niet voor te stellen. Hoe je je vader omschrijft, met zo veel liefde, daar hoeft geen hemel meer bij, die plek voor hem zit in jouw hart en in jouw herinneringen. Ik wens je heel veel sterkte toe met het verwerken van je verdriet.
[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 25-07-2008 12:37:51 ]
[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 25-07-2008 12:37:51 ]
Lieve Claudia, het spijt me heel erg voor je. .
.
The real is always way ahead of what we can imagine.
Het lijkt na het trieste nieuws van Claudia futiel natuurlijk, en dat is het ook, maar toch. Maar toch. Zie wat ik nu weer aantref op mijn deurmat.quote:Op woensdag 23 juli 2008 11:58 schreef Gellius het volgende:
Ik word èrg boos van twee dingen: tutoyeren door bedrijven en andere quasi-joviale toontjes
.
..
Ik vernam laatst dat Radio 2 de presentatoren heeft aangegeven dat ze voortaan dienen te tutoyeren. Mensen met u aanspreken zou te afstandelijk zijn.
Niet dat ik ooit naar Radio 2 luister overigens.
Niet dat ik ooit naar Radio 2 luister overigens.
Dat joviale, informele toontje is begonnen met Ben. De 'Ik ben Ben'-reclame, die trouwens veel prijzen won in die tijd, werd doorgevoerd in de huisstijl van Ben. Ik weet 't want ik werkte in die begintijd bij het bedrijf (ze zaten in Den Haag). De sfeer daar was toen wel heel erg tof: ik werke in een team met allemaal uitzendkrachten en wij moesten de problemen met de eerste rekeningen in kaart brengen en klanten te woord staan die daarover belden. Dat is op zich niet erg interessant om te doen, maar het team was ontzettend gezellig, grappen&grollen de hele dag door, en de lijnen heel kort waardoor je als uitzendkracht ontzettend veel vrijheid en verantwoordelijkheden kreeg.quote:Op vrijdag 25 juli 2008 17:25 schreef Gellius het volgende:
Het lijkt na het trieste nieuws van Claudia futiel natuurlijk, en dat is het ook, maar toch. Maar toch. Zie wat ik nu weer aantref op mijn deurmat.
Op een gegeven moment ging ik klachtenbrieven beantwoorden en dat was tenenkrommend. Ik werd geacht in de infantiele huisstijl van Ben brieven te schrijven. Dat ging ongeveer zo:
Hallo. Ben heeft je brief ontvangen. Je hebt een vraag over de belbundel. Ben legt dit graag voor je uit. etc.
Ik ken nog wat mensen uit die tijd en vaak doen we het voor de grap nog na. Maar goed. Ik heb er dus ook aan meegedaan Gellius. Mea culpa.
The real is always way ahead of what we can imagine.
Ik slaap vrijwel niet, helaas.quote:Op vrijdag 25 juli 2008 09:59 schreef Frollo het volgende:
Hebben jullie nog een beetje geslapen Claudia?
Vandaag stond er een rouwadvertentie in de Telegraaf, afkomstig van zijn werk. Het is heel confronterend om een begin- en einddatum bij de naam van je vader te zien staan. Elke dag ontdek ik weer nieuwe manieren waarop het pijn kan doen. Het is zo kut.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ach Claudia..
Ik wil bijna niet aan je denken, en aan de horror, de horror, dat geliefden zomaar dood kunnen gaan en dan echt dood zijn en dat alles precies zo vreselijk is als dat ik eigenlijk wel wist.
Maar ik denk wel aan je. En aan hoe vreselijk het moet zijn, veel vreselijker dan ik me kan voorstellen.
Alle liefs en steun en sterkte gewenst, voor de hele tijd dat je vader dood blijft, en dat dat wreed en pijnlijk is.
Ik wil bijna niet aan je denken, en aan de horror, de horror, dat geliefden zomaar dood kunnen gaan en dan echt dood zijn en dat alles precies zo vreselijk is als dat ik eigenlijk wel wist.
Maar ik denk wel aan je. En aan hoe vreselijk het moet zijn, veel vreselijker dan ik me kan voorstellen.
Alle liefs en steun en sterkte gewenst, voor de hele tijd dat je vader dood blijft, en dat dat wreed en pijnlijk is.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Arme Claudia, inderdaad. Helaas zullen er nog een hele tijd 'eerste dingen zonder' zijn. Ik heb het nu nog, geregeld. Dat is moeilijk. Het acute verdriet daarvan wordt minder, maar het gaat nooit helemaal weg. Daar zit misschien ook iets van troost in, omdat je vader gewoon nooit helemaal weg gaat. Het enige antwoord op de onvermijdelijkheid en onomkeerbaarheid van dit soort dingen, is goed te leven.
[ Bericht 1% gewijzigd door Gellius op 26-07-2008 20:50:13 ]
[ Bericht 1% gewijzigd door Gellius op 26-07-2008 20:50:13 ]
Ik weet - gelukkig, gelukkig - nog niet hoe het is om een ouder te verliezen en ik hoop nu heel hard dat ik dat voorlopig ook niet te weten kom. Het lijkt me verschrikkelijk. Veel sterkte Claudia.
Heb je eigenlijk nog afscheid kunnen nemen? Is hij nog bij kennis geweest nadat het duidelijk werd dat het er niet goed uitzag?
Heb je eigenlijk nog afscheid kunnen nemen? Is hij nog bij kennis geweest nadat het duidelijk werd dat het er niet goed uitzag?
Ah verdorie toch...quote:Op zaterdag 26 juli 2008 20:08 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Ik slaap vrijwel niet, helaas.
Vandaag stond er een rouwadvertentie in de Telegraaf, afkomstig van zijn werk. Het is heel confronterend om een begin- en einddatum bij de naam van je vader te zien staan. Elke dag ontdek ik weer nieuwe manieren waarop het pijn kan doen. Het is zo kut.
Heel veel sterkte, meisje.
Dankjulliewel. Vanavond heb ik gelukkig even de zinnen kunnen verzetten dankzij de zus en zwager van mijn lief.
Vanavond heb ik gelukkig even de zinnen kunnen verzetten dankzij de zus en zwager van mijn lief.Nee. En daar ben ik heel blij om. Hij heeft nooit hoeven beseffen dat hij dood zou gaan en ons met veel pijn achter zou laten. En hoe had ik afscheid kunnen nemen? Wat had ik moeten zeggen?quote:Op zaterdag 26 juli 2008 20:48 schreef k_man het volgende:
Heb je eigenlijk nog afscheid kunnen nemen? Is hij nog bij kennis geweest nadat het duidelijk werd dat het er niet goed uitzag?
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik weet het niet. Hopelijk niets wat hij toch al niet wist.quote:Op zaterdag 26 juli 2008 23:28 schreef Claudia_x het volgende:
Nee. En daar ben ik heel blij om. Hij heeft nooit hoeven beseffen dat hij dood zou gaan en ons met veel pijn achter zou laten. En hoe had ik afscheid kunnen nemen? Wat had ik moeten zeggen?
Ik redeneerde meer vanuit mezelf, of vanuit het oogpunt van de mensen die achter blijven. Voor de hen is het misschien fijn om nog een laatste moment met de stervende te hebben, als afscheid. Ik vind jouw redenatie, uit het perspectief van degene die overlijdt, eigenlijk een stuk mooier.
Erg joh. Begrijp helaas hoe je je voelt, mijn moeder is vorig jaar (het lijkt gisteren) plotseling overleden, waarna ik mijn werk heb opgegeven en een jaar voor mijn invalide vader heb gezorgd. Was niet altijd makkelijk want hij is erg fel en ik ook. Kom nu eigenlijk pas aan mijn eigen verwerking toe. Slaap af en toe ook slecht. Het gemis grijpt je inderdaad op heel onverwachte, alledaagse momenten. Ergens heb ik iets van 'oké mam, nu mag je wel weer gewoon terugkomen', maja.quote:Op zaterdag 26 juli 2008 20:08 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Ik slaap vrijwel niet, helaas.
Vandaag stond er een rouwadvertentie in de Telegraaf, afkomstig van zijn werk. Het is heel confronterend om een begin- en einddatum bij de naam van je vader te zien staan. Elke dag ontdek ik weer nieuwe manieren waarop het pijn kan doen. Het is zo kut.
In dit soort situaties blijken cliché's toch op te gaan. In de komende maanden/ jaren ga je je misschien schuldig over dingen voelen waar je je niet schuldig over hoeft te voelen, had ik maar.. Of dat je op sommige momenten ineens keihard zit te lachen om iets stoms. Dat mag gewoon, je kan niet constant verdriet voelen. Jij moet straks verder met je leven en je gaat je weg er in vinden. Dat is althans mijn ervaring.
Stap voor stap. Heel veel sterkte
Jusqu'ici tout va bien...
Ik heb een broertje waar ik me een beetje zorgen om maak. Gister heeft hij voor het eerst van z'n leven - hij is 25 jaar - zelf boodschappen gedaan. Ik wil hem graag helpen om op eigen benen te gaan staan, maar ik wil hem ook niet zo betuttelen als mijn vader. Bovendien is het verleidelijk om me hierop te storten en mezelf wijs te maken dat ik best zonder mijn vader kan en ook nog zijn ouderrol over kan nemen.quote:Op zondag 27 juli 2008 04:14 schreef Manono het volgende:
Erg joh. Begrijp helaas hoe je je voelt, mijn moeder is vorig jaar (het lijkt gisteren) plotseling overleden, waarna ik mijn werk heb opgegeven en een jaar voor mijn invalide vader heb gezorgd. Was niet altijd makkelijk want hij is erg fel en ik ook. Kom nu eigenlijk pas aan mijn eigen verwerking toe.
Ik vraag me af of ik zelf nog in ga storten. Iedereen zegt van wel, maar ook daar kan ik me nu geen voorstelling van maken.
Inderdaad. Het voelt alsof hij op vakantie is. Dat 'nu is het wel genoeg geweest' is dan ook herkenbaar.quote:Slaap af en toe ook slecht. Het gemis grijpt je inderdaad op heel onverwachte, alledaagse momenten. Ergens heb ik iets van 'oké mam, nu mag je wel weer gewoon terugkomen', maja.
Dat heeft m'n vader me altijd heel duidelijk gemaakt, dat het belangrijk is om door te gaan met je leven. Ik kon me er haast boos om maken. Het leven mag ook wel even stil staan.quote:In dit soort situaties blijken cliché's toch op te gaan. In de komende maanden/ jaren ga je je misschien schuldig over dingen voelen waar je je niet schuldig over hoeft te voelen, had ik maar.. Of dat je op sommige momenten ineens keihard zit te lachen om iets stoms. Dat mag gewoon, je kan niet constant verdriet voelen. Jij moet straks verder met je leven en je gaat je weg er in vinden. Dat is althans mijn ervaring.
Maar ik begrijp het gevaar van het Grote Zwelgen. Gelukkig hadden we voor volgende week zaterdag al een vakantie geboekt. Die gaat gewoon door.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik heb nergens spijt van. Ik ben heel lief voor hem geweest en we hebben altijd goed kunnen praten. Ruzie is er nooit geweest, en 'ik hou van je' hoefden we niet uit te spreken om het voelbaar te maken.quote:Op zondag 27 juli 2008 00:41 schreef k_man het volgende:
Ik weet het niet. Hopelijk niets wat hij toch al niet wist.
Het is goed geweest zo. Ik vond zijn nacht op de intensive care mooi.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik wil je niet passeren, maar vroeg me wel af hoe je broertje nu verder gaat. Kan hij blijven wonen waar hij woont?.
En hoe is de vriendin van je vader eraan toe?
En hoe is de vriendin van je vader eraan toe?
Waarschijnlijk niet, maar dat weten we nog niet zeker. De financiën bekijken we pas na de crematie. Hij zou mij uit moeten kopen, en ik weet niet of hij daar voldoende vermogen voor heeft (zijn salaris is sowieso niet erg hoog). Misschien zijn er wel manieren waarop we daaruit kunnen komen, maar dan nog is het de vraag of hij wel in zo'n groot huis moet wonen. (Het huis is zo'n 10 jaar geleden gekocht voor ons vieren.) Hij moet het zelf beslissen. Als hij er graag wil blijven wonen, dan gaan we daar alles aan doen.quote:Op zondag 27 juli 2008 10:26 schreef SHE het volgende:
Ik wil je niet passeren, maar vroeg me wel af hoe je broertje nu verder gaat. Kan hij blijven wonen waar hij woont?
Ze functioneert en houdt zich groot, maar het is vreselijk voor haar. Ze waren altijd samen. Ik kan weinig voor haar doen om het leed te verzachten. Ik probeer m'n moeder uit de buurt te houden, om niet de controlfreak uit te hangen, en we denken veel en vaak samen terug aan de fijne momenten met m'n vader.quote:En hoe is de vriendin van je vader eraan toe?
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Nergens. Dat wil zeggen, we passen een weekje op het leuke woonboerderietje van mijn zusje. Dan gaat de teerbeminde weer naar verre vreemde landen voor haar werk en ga ik een weekje moeders in de watten leggen.
Trouwen is duur, hè?
Trouwen is duur, hè?
Dat hangt er natuurlijk vanaf hoe je het doet, maar goedkoop is het niet. Wij hebben 'alleen' eten met 35 man en trouwringen (kleding wordt gesubsidieerd), dus dan is het nog te overzien. En aan die ringen hebben we veel minder uitgegeven dan gedacht, aanstaande had eerst een kapitale ring uitgezocht, maar veranderde van gedachte en heeft nu een ring uitgekozen die 5x minder kost, nu heb ik opeens de meest dure.
Aldus.
O ja. Wij hebben afgelopen zaterdag juist twee keer zoveel uitgegeven aan de ringen dan begroot 
. Maar ja, daar moet je je hele leven tegenaan kijken, en een feessie is maar een feessie.
. Maar ja, daar moet je je hele leven tegenaan kijken, en een feessie is maar een feessie.
Dat was onze insteek ook, het zijn ook mooie ringen geworden, alleen zonder stenen alleen, en dat scheelt.
Aldus.
Alles op z'n tijd. Zwelgen, doorgaan met het leven en soms weer even stilstaan. Toch? Goed dat je op vakantie gaat!quote:Op zondag 27 juli 2008 06:23 schreef Claudia_x het volgende:
Dat heeft m'n vader me altijd heel duidelijk gemaakt, dat het belangrijk is om door te gaan met je leven. Ik kon me er haast boos om maken. Het leven mag ook wel even stil staan.
Gelukkig hadden we voor volgende week zaterdag al een vakantie geboekt. Die gaat gewoon door.
The real is always way ahead of what we can imagine.
Harry Mulisch en ik delen een merkwaardig lot; we zijn op dezelfde dag jarig. Tenminste, nu nog wel, hij wordt tenslotte alweer 81.
The real is always way ahead of what we can imagine.
Je bent morgen jarig, mane!
Ja, het is weer zover.
Ik kom nu op de leeftijd die Alexandrine Tinne had toen ze op afschuwelijke wijze vermoord werd op één van haar reizen.
Ik kom nu op de leeftijd die Alexandrine Tinne had toen ze op afschuwelijke wijze vermoord werd op één van haar reizen.
The real is always way ahead of what we can imagine.
Nog een Haagse ook.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Datzelfde lot delen Mussolini en mijn vader ook. Het kan verkeren.quote:Op maandag 28 juli 2008 13:14 schreef mane het volgende:
Harry Mulisch en ik delen een merkwaardig lot; we zijn op dezelfde dag jarig. Tenminste, nu nog wel, hij wordt tenslotte alweer 81.
The End Times are wild
Candy Dulfer hier.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Ik ben een bedankbriefje aan het schrijven. Er staan dingen in als: 'You see, dear girl, truth be told I'm an asshole in the literally meaning of the word. I smell funny and under normal, healthy circumstances, most of the time there's shit coming out of me. Normally one wipes one's ass instead of buying it beer. You did however, which shows good character.'
God wat ben ik toch een romanticus.
God wat ben ik toch een romanticus.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Ceasar en ik.quote:Op maandag 28 juli 2008 15:19 schreef LXIV het volgende:
Datzelfde lot delen Mussolini en mijn vader ook. Het kan verkeren.
En dan betrap je je er 's ochtends op de fiets op dat je Vanmorgen Vloog Ze Nog neuriet...
Hij kan niet zonder mij
Hij heeft me nodig
Onopvallend
Alle dagen
Hij wil me om zich heen
Al zal hij dat nooit aan me vragen
Het moet zo zijn
Het is misschien de wil van God
En luidt de opdracht
Wees voortaan uw broeder's hoeder
Wees z'n verzorgster
Wees z'n moeder
't Is ons lot
Hij kan niet zonder mij
Hij kan niet zonder mij
Hij heeft me nodig
Onopvallend
Alle dagen
Hij wil me om zich heen
Al zal hij dat nooit aan me vragen
Het moet zo zijn
Het is misschien de wil van God
En luidt de opdracht
Wees voortaan uw broeder's hoeder
Wees z'n verzorgster
Wees z'n moeder
't Is ons lot
Hij kan niet zonder mij
Nee hoor. Vanochtend was ik met hele andere dingen bezig.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
quote:Op maandag 28 juli 2008 21:20 schreef k_man het volgende:
En dan betrap je je er 's ochtends op de fiets op dat je Vanmorgen Vloog Ze Nog neuriet...
Hij kan niet zonder mij
Hij heeft me nodig
Onopvallend
Alle dagen
Hij wil me om zich heen
Al zal hij dat nooit aan me vragen
Het moet zo zijn
Het is misschien de wil van God
En luidt de opdracht
Wees voortaan uw broeder's hoeder
Wees z'n verzorgster
Wees z'n moeder
't Is ons lot
Hij kan niet zonder mij
Vanmiddag de crematie. Gisteravond was er 'gelegenheid tot afscheid nemen'. We verwachtten wat familieleden en naaste vrienden, maar er kwamen héél veel mensen. Dat was best ontroerend.
Hem in een kist zien was daarentegen vreselijk.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Crematie is een naar en lelijk woord. Daar moet iets beters op verzonnen kunnen worden.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik vrees dat het vervangende woord als vanzelf weer naar en lelijk zal worden. Niettemin hoop ik maar dat deze crematie dat niet zal zijn.
Claudia, veel sterkte voor vandaag (en alle dagen die nog komen) van Do2 en mij.
Still a little bit of your face I haven't kissed.
Zo ook ik. Ik ben net tien minuten wakker en er hebben alweer zeven menen gebeld. Allemaal gelul. Allemaal gezeik. In ieder geval, mijn gelukswensen aan Mane en dat het een waardig afscheid moge worden.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Hoop dat het een mooie plechtigheid was Claudia.
Wij hadden mijn moeder niet in een kist maar in witte linnen doeken gecremeerd, zij werd er heen gedragen door vrienden en bekenden. Bij het afscheid nemen legden honderden mensen een bloem op haar waardoor het zo zwaar werd dat je de countouren van haar lichaam zag. Daarna werd ze gecremeerd. Ik vond het een afscheid wat bij haar paste. Ik hoop dat het voor jou ook zo was.
Wij hadden mijn moeder niet in een kist maar in witte linnen doeken gecremeerd, zij werd er heen gedragen door vrienden en bekenden. Bij het afscheid nemen legden honderden mensen een bloem op haar waardoor het zo zwaar werd dat je de countouren van haar lichaam zag. Daarna werd ze gecremeerd. Ik vond het een afscheid wat bij haar paste. Ik hoop dat het voor jou ook zo was.
Jusqu'ici tout va bien...
Ja, onuitstaanbaar waarschijnlijk, zoals altijd, maar dan nog een tikkeltje erger.quote:Op dinsdag 29 juli 2008 11:21 schreef Gellius het volgende:
Tsjongejonge, wat zal dìe eigenwijs zijn vandaag.
Ik heb tot een uur of drie vannacht in mijn bescheiden tuintje zitten eten&drinken met familie&vrienden en dat was zeer aangenaam.
Ik hoop dat het een beetje gaat met Claudia.
The real is always way ahead of what we can imagine.
De Nachtwandelaar van Marianne Fredriksson: geen idee of het wat is, maar eerlijk gezegd verwacht ik daar niet veel van. Verder een prachtig boek over het verzamelen van glas en porcelein. Frank Furedi met The Politics of Fear. Ik ben fan van hem sinds Where have all the intellectuals gone?
Verzamelde gedichten van Bloem die ik al had maar eens heb uitgeleend en nooit meer heb gezien. En verder nog een boekenbon zodat ik zelf kan gaan beslissen.
Verzamelde gedichten van Bloem die ik al had maar eens heb uitgeleend en nooit meer heb gezien. En verder nog een boekenbon zodat ik zelf kan gaan beslissen.
The real is always way ahead of what we can imagine.
Dat klinkt niet gek. Ik wist niet dat je in glas en porselein geïnteresseerd was. Bezoek je ook veilingen enzo?
