quote:Bron: NOSIn de buurt van Lyon is een 2-jarig jongetje omgekomen in een hete auto. De vader was aan het werk gegaan en was zijn zoon vergeten. Agenten probeerden hem te reanimeren, maar dat lukte niet.
Wat vreselijk zeg...
Ik heb zelf geen kinderen, maar ik kan me er geen voorstelling van maken dat je je kind "vergeet" ook al heb je het nog zo druk.
Mijn hemel, hoe breng je zoiets? "Schat, ik moet je iets vertellen."
"Ben je vreemdgegaan??" "Ehm... nee..."
quote:In dat geval ben je dus gewoon geen kinderen waardDe vader was aan het werk gegaan en was zijn zoon vergeten.
quote:Zolang je jezelf maar grappig vindt heOp woensdag 16 juli 2008 12:13 schreef Ruubstar het volgende:
ach ja, is goedkoper dan laten inslapen.
quote:Dat vraag ik me dan ook altijd afOp woensdag 16 juli 2008 12:04 schreef Felixa het volgende:
En dan moet die man het ook nog aan de moeder van het kind vertellen...
Mijn hemel, hoe breng je zoiets? "Schat, ik moet je iets vertellen."
"Ben je vreemdgegaan??" "Ehm... nee..."
Het zal je gebeuren...arm kind, arme moeder...en toch ook wel arme vader hoor
Het kind ligt achterin de auto , in een kinderzitje, slaapt,zegt de hele rit niets.
Je gedachten dwalen af en je vergeet je kind gewoon.
Ik kan me er wel iets bij voorstellen, hoe dom het ook is.
Het lijkt me idd vreselijk om dat aan je vrouw te vertellen.
quote:Het schijnt idd wel vaker te gebeuren, en ja, ik kan me d'r ook wel iets bij voorstellen, 's ochtends vroeg, nog niet helemaal wakker dus op de automatische piloot .. zo'n ouder is ook niet altijd 100% in de ochtend, situaties zat waarin jij in de ochtend nog brakker bent dan toen je naar bed ging .. en nee, daarmee bedoel ik niet dat er de avond ervoor te diep in het glaasje is gekekenOp woensdag 16 juli 2008 12:21 schreef Fredo55 het volgende:
Zoiets was vorig jaar ook gebeurd in Baarle-Nassau.
Het kind ligt achterin de auto , in een kinderzitje, slaapt,zegt de hele rit niets.
Je gedachten dwalen af en je vergeet je kind gewoon.
Ik kan me er wel iets bij voorstellen, hoe dom het ook is.
Het lijkt me idd vreselijk om dat aan je vrouw te vertellen.
Moet er toch niet aan denken zeg
quote:Ja dat vraag ik me inderdaad ook af.Op woensdag 16 juli 2008 12:45 schreef Ingetje79 het volgende:
Hoe overleeft je relatie zoiets?
Moet er toch niet aan denken zeg
Je moet wel een ontzettend goede relatie hebben, wil dit niet op een bittere scheiding uitdraaien.
Ervan uitgaande dat vader en moeder nog bij elkaar waren...
Moet opeens ook denken aan een aflevering van CSI waarin dit ook gebeurde.
Daar was de afloop van het verhaal dat pa en moe het jongetje opzettelijk hadden vergiftigd en het toen in de auto hadden achter gelaten, omdat ze dachten dat het kind dezelfde dodelijke ziekte had als zijn zusje/broertje. Maar puntje bij paaltje bleek dat het kind niet de juiste symptomen had en ze dus een kerngezond kind hadden vermoord.
quote:Alsof die kerel het expres doet zeg. Als er één iemand is die vanaf vandaag nooit meer lekker slaapt is hij het wel.Op woensdag 16 juli 2008 12:11 schreef Red_Cat het volgende:
Gatverdamme wat een eikel van een vent zeg
quote:Pont de Cheruy staat op z’n kop. In de Zuid-Franse plaats heeft een vader per ongeluk zijn tweejarige zoon in de auto achtergelaten op een parkeerplaats. Het kind stierf in de bloedhete zon. Dat meldt de radiozender France Info woensdag.
Vergeten peuter sterft in auto
In de straten van Pont de Cheruy was het dinsdagnamiddag 25 graden Celsius. De binnentemperatuur in de auto lag volgens de politie op zo'n 45 graden Celsius. Omstanders ontdekten het bewegingloze kind in het autostoeltje en sloegen alarm. De hulpdiensten konden de peuter niet meer redden. De jongen zou drie uur lang alleen in de auto hebben gezeten.
Het stoffelijk overschot van het jongetje is voor verder onderzoek in beslag genomen. De komende dagen zal sectie worden verricht op het lichaam.
De vader, een 38-jarige apotheker, is in shock.
quote:En dan heb je gedurende de hele dag geen moment waarop je denkt "Hm, er klopt iets niet? "Op woensdag 16 juli 2008 12:44 schreef moussie het volgende:
[..]
Het schijnt idd wel vaker te gebeuren, en ja, ik kan me d'r ook wel iets bij voorstellen, 's ochtends vroeg, nog niet helemaal wakker dus op de automatische piloot .. zo'n ouder is ook niet altijd 100% in de ochtend, situaties zat waarin jij in de ochtend nog brakker bent dan toen je naar bed ging .. en nee, daarmee bedoel ik niet dat er de avond ervoor te diep in het glaasje is gekeken
Nee sorry, ik kan me er niets bij voorstellen. Bij alles wat ik doe schiet geregeld mijn zoontje door mijn gedachten, waardoor er een assocatie schakeling zou moeten plaatsvinden.
Arm kind
.quote:Dat ben dan jij, en het schiet je door je hoofd omdat het bij je dagelijkse verplichtingen hoort, maar ook jij zal dagen hebben dat je onvoldoende rust hebt gehad en je hersens slomer werken dan stroop, en als je nou net op zo'n dag een andere routine moet volgen dan normaal ..Op woensdag 16 juli 2008 13:28 schreef Vivi het volgende:
[..]
En dan heb je gedurende de hele dag geen moment waarop je denkt "Hm, er klopt iets niet? "
Nee sorry, ik kan me er niets bij voorstellen. Bij alles wat ik doe schiet geregeld mijn zoontje door mijn gedachten, waardoor er een assocatie schakeling zou moeten plaatsvinden.
Arm kind
Daarnaast, als je 4 uur later bedenkt dat je je kind in de auto vergeten bent is het al te laat .. nietwaar ?
Maar gezien de frequentie waarmee dit gebeurt, het zijn er toch ieder jaar weer een paar schijnt, misschien een idee om kinderen tot 5 jaar of zoiets achterstevoren in een stoeltje op de bijrijders-zitplaats toe te staan ?
quote:3 uur in een hete auto kan voor een kind al te laat zijn.Op woensdag 16 juli 2008 13:28 schreef Vivi het volgende:
[..]
En dan heb je gedurende de hele dag geen moment waarop je denkt "Hm, er klopt iets niet? "
edit: zei degene boven me ook al.
quote:Niet denk ikOp woensdag 16 juli 2008 12:45 schreef Ingetje79 het volgende:
Hoe overleeft je relatie zoiets?
Moet er toch niet aan denken zeg
quote:Ik kan me uberhaupt al niet voorstellen dat je je kind 3 uur lang vergeet. En Moussy, bespaar me de verhalen over "oververmoeid zijn" e.d. alsjeblieft. Het is gewoon ondenkbaar in my book.Op woensdag 16 juli 2008 14:39 schreef Fredo55 het volgende:
[..]
3 uur in een hete auto kan voor een kind al te laat zijn.
edit: zei degene boven me ook al.
quote:Ja dan had die maar beter na moeten denken. Kom nou! Je vergeet je kind toch niet?Op woensdag 16 juli 2008 13:11 schreef starla het volgende:
[..]
Alsof die kerel het expres doet zeg. Als er één iemand is die vanaf vandaag nooit meer lekker slaapt is hij het wel.
Heel fijn voor hem dat hij niet meer lekker slaapt, had hij zijn kind niet moeten vermoorden.
quote:Ik heb het niet alleen over oververmoeid hoor, er kunnen wel meer dingen gebeuren in een mensenleven waardoor je er met je gedachten niet echt bij bent ..Op woensdag 16 juli 2008 17:24 schreef Vivi het volgende:
[..]
Ik kan me uberhaupt al niet voorstellen dat je je kind 3 uur lang vergeet. En Moussy, bespaar me de verhalen over "oververmoeid zijn" e.d. alsjeblieft. Het is gewoon ondenkbaar in my book.
quote:Daarom zei ik ook "En Dergelijke".Op woensdag 16 juli 2008 20:22 schreef moussie het volgende:
[..]
Ik heb het niet alleen over oververmoeid hoor, er kunnen wel meer dingen gebeuren in een mensenleven waardoor je er met je gedachten niet echt bij bent ..
Het maakt niet uit wat het is. Mijn kind vergeten zie ik hetzelfde als vergeten te ademen oid.
quote:Tja, en ik kan mij situaties voorstellen waarin het dus wel gebeuren kan, dat je van 'iets' dusdanig ondersteboven bent dat je echt je eigen hoofd zou vergeten als die niet vastgegroeid was ..Op woensdag 16 juli 2008 20:24 schreef Vivi het volgende:
[..]
Daarom zei ik ook "En Dergelijke".
Het maakt niet uit wat het is. Mijn kind vergeten zie ik hetzelfde als vergeten te ademen oid.
Zo was ik behoorlijk van mijn stuk gebracht toen ik te horen kreeg dat ik kanker had, en zeker in het begin had ik van die dagen dat ik moeite had om me op mijn taken te concentreren, het is toch een paar keer gebeurt dat ik er heilig van overtuigd was iets al gedaan te hebben, boodschappen bvb, en dan bleek uren later dat ik weliswaar WC-papier had gehaald maar de rest compleet was vergeten
quote:Goede vergelijking ook, boodschappen doen en je kind in de snikhitte in de auto vergetenOp woensdag 16 juli 2008 21:45 schreef moussie het volgende:
[..]
Tja, en ik kan mij situaties voorstellen waarin het dus wel gebeuren kan, dat je van 'iets' dusdanig ondersteboven bent dat je echt je eigen hoofd zou vergeten als die niet vastgegroeid was ..
Zo was ik behoorlijk van mijn stuk gebracht toen ik te horen kreeg dat ik kanker had, en zeker in het begin had ik van die dagen dat ik moeite had om me op mijn taken te concentreren, het is toch een paar keer gebeurt dat ik er heilig van overtuigd was iets al gedaan te hebben, boodschappen bvb, en dan bleek uren later dat ik weliswaar WC-papier had gehaald maar de rest compleet was vergeten
.En btw, ik geloof niet dat die man net van zijn oncoloog vandaan kwam.
niet zo slim hè? Je moet natuurlijk wel het raampje op een kier laten staan.Of wil je zeggen dat jij een betere ouder bent dan die man? Dat jouw kind nooit zoiets zal overkomen? Ik hoop voor je dat er nooit een moment komt waarop je je woorden moet inslikken... en je je zult moeten realiseren dat ook hele goede ouders wel eens hele domme dingen doen doordat het leven er tussendoor komt fietsen.
Ik wil absoluut die man niet vrij pleiten ofzo en wat hij heeft gedaan (nagelaten) is verschrikkelijk, maar ik vermoed toch dat die man zich daar zelf ook wel van bewust is. Een moment van onachtzaamheid (god weet om wat voor reden) en die man wordt de rest van zijn leven gestraft.
quote:Wat begrijp je precies niet aan "Ik vind het ondenkbaar dat je je kind (in een snikhete auto) vergeet"?Op woensdag 16 juli 2008 22:53 schreef DancingPhoebe het volgende:
Wat is nu precies je punt Vivi?
quote:Nee, van de Kerstman.Vind je dat het die man zijn eigen schuld is?
quote:Nogmaals, ik omschrijf geloof ik heel duidelijk wat ik probeer te zeggen. Dat ik het On-Denk-Baar vind...wát de "omstandigheden" ook mogen zijn.Of wil je zeggen dat jij een betere ouder bent dan die man?
quote:Aardig van je.Dat jouw kind nooit zoiets zal overkomen? Ik hoop voor je dat er nooit een moment komt waarop je je woorden moet inslikken...
quote:"Tuurlijk, maar je hebt domme dingen, en dodelijke dingen, dat is wel een verschil hoor, in mijn opinie.en je je zult moeten realiseren dat ook hele goede ouders wel eens hele domme dingen doen doordat het leven er tussendoor komt fietsen.
quote:Oh nou, dat maakt alles weer goed, toch? Hij heeft zijn lesje nu wel geleerd tenslotte, nu moeten anderen daar niet nog eens flauw over gaan doen.Ik wil absoluut die man niet vrij pleiten ofzo en wat hij heeft gedaan (nagelaten) is verschrikkelijk, maar ik vermoed toch dat die man zich daar zelf ook wel van bewust is.
quote:Dat is idd ontzettend triest, maar mijn hart gaat toch meer uit naar dat schaap wat daar zat te stikken omdat papa met zijn hoofd bij de vergadering was. Of, oh ja, de uitslag van zijn MRI-scanEen moment van onachtzaamheid (god weet om wat voor reden) en die man wordt de rest van zijn leven gestraft.
. Want die heeft namelijk helemaal geen leven meer. Als in; dood.quote:Ah, dus je kan je wel voorstellen dat je de winkel inloopt om WC-papier te halen en de rest vergeet, maar je kind vergeten, dat kan gewoon niet ? Ik durf bijna te wedden dat deze vader dat ook zei voordat het hem overkwam ..Op woensdag 16 juli 2008 22:27 schreef Vivi het volgende:
[..]
Goede vergelijking ook, boodschappen doen en je kind in de snikhitte in de auto vergeten
En btw, ik geloof niet dat die man net van zijn oncoloog vandaan kwam.
Ik geloof trouwens ook niet dat die net van zijn oncoloog vandaan kwam, zo vroeg in de ochtend is dat vrijwel onmogelijk, en anyway was dat maar een voorbeeld om aan te geven dat er dingen kunnen gebeuren waardoor je in een soort schok raakt .. jij hebt zoiets blijkbaar nog nooit meegemaakt ?
Daarnaast vind ik het bijzonder dat bij dit soort dingen mensen ineens heel hard willen bevestigen dat hen zoiets nooit zal overkomen en dat zoiets heus heel heel heel slecht is. Wat wil je dan voor punt maken? Anders dan dat het heus voor jou heel ondenkbaar is, daar zijn we uit. Maar waarom je niet gewoon kunt zeggen "ik vind het ondenkbaar" maar bijkans van de daken moet schreeuwen dat je zoiets ondenkbaar vind ik dan weer een beetje gek, evenals dat iedereen die ook maar een beetje neigt naar "god ja ik kan me het in de verste verte een beetje voorstellen" gelijk ook weer eens moet worden verteld dat het heus ondenkbaar is dat zoiets gebeurt.
quote:Je hoeft me niet schattig te vinden hoor, die leeftijd ben ik wel een beetje voorbijOp woensdag 16 juli 2008 23:27 schreef DancingPhoebe het volgende:
Ik vind het schattig maar ook een beetje naief dat je denkt dat "domme dingen" per se verschilt van "dodelijke dingen". Imo hebben die twee best een groot vlak waarin ze elkaar raken, afhankelijk van overige omstandigheden.
.quote:Bijkant van de daken schreeuwen? Ik post het gewoon hoor, en ja, ik heb er een sterke mening over, ik zie niet in waarom ik dat dan eufemistisch moet brengen, omdat jij dat aardiger vindt.Daarnaast vind ik het bijzonder dat bij dit soort dingen mensen ineens heel hard willen bevestigen dat hen zoiets nooit zal overkomen en dat zoiets heus heel heel heel slecht is. Wat wil je dan voor punt maken? Anders dan dat het heus voor jou heel ondenkbaar is, daar zijn we uit. Maar waarom je niet gewoon kunt zeggen "ik vind het ondenkbaar" maar bijkans van de daken moet schreeuwen dat je zoiets ondenkbaar vind ik dan weer een beetje gek, evenals dat iedereen die ook maar een beetje neigt naar "god ja ik kan me het in de verste verte een beetje voorstellen" gelijk ook weer eens moet worden verteld dat het heus ondenkbaar is dat zoiets gebeurt.
En ik snap niet dat je maar blijft zeuren "over wat voor punt ik dan wil maken", zo onduidelijk ben ik niet dunkt me.
quote:Mij niet nee.Op woensdag 16 juli 2008 23:22 schreef moussie het volgende:
[..]
Ah, dus je kan je wel voorstellen dat je de winkel inloopt om WC-papier te halen en de rest vergeet, maar je kind vergeten, dat kan gewoon niet ?
quote:Denk je? Waarschijnlijk heeft hij er uberhaupt nooit bij stil gestaan, anders was het hem niet gebeurd, als je bedacht en doordrongen bent van dat soort risico's.Ik durf bijna te wedden dat deze vader dat ook zei voordat het hem overkwam ..
quote:-edit- NutteloosIk geloof trouwens ook niet dat die net van zijn oncoloog vandaan kwam, zo vroeg in de ochtend is dat vrijwel onmogelijk, en anyway was dat maar een voorbeeld om aan te geven dat er dingen kunnen gebeuren waardoor je in een soort schok raakt .. jij hebt zoiets blijkbaar nog nooit meegemaakt ?
Misschien heb ik JUIST wel dat soort dingen meegemaakt, waardoor ik nu zo duidelijk stelling durf in te nemen.
Maar goed, ik ga naar bed.
[ Bericht 3% gewijzigd door paddy op 18-07-2008 00:45:00 ]
De gemiddelde mens verlaat de auto op een standaard werkdag niet zonder mobiele telefoon, de laptop van het werk, tasje met boterhammetjes enz dat vergeet je allemaal niet maar je eigen bloedje van een kind wel....
nee vond het toen al een vreemd verhaal van die dame in Nederland en nu dit weer...
Noem mij naïef net als sommigen hier Vivi zo bestempelen prima fine by me maar ik begrijp zoiets niet en wil het ook niet begrijpen.
De vergelijking tussen boodschappen doen en wat vergeten, en je kind vergeten in een snikhete wagen is trouwens idioot en slaat de plank finaal mis.
Als het wc papier op is geen ramp, dan veeg ik mn aars wel af met keukenrol, mijn kind moeten missen lijkt me heel wat erger als geen plee papier of vlees op tafel, de friettent zit nml om de hoek.
Vergeet zo vaak wat bij de winkel maar never en nooit niet mijn kind.
quote:Je denkt dus dat als je elk risico tot in het kleinste detail in je hoofd door gedacht hebt zoiets je niet kan overkomen, begrijp ik dat goed ?Op woensdag 16 juli 2008 23:36 schreef Vivi het volgende:
[..]
Mij niet nee.
[..]
Denk je? Waarschijnlijk heeft hij er uberhaupt nooit bij stil gestaan, anders was het hem niet gebeurd, als je bedacht en doordrongen bent van dat soort risico's.
[..]
quote:Hoeveel een mens kan insteken verschilt per persoon, en ieder mens kan vroeger of later een breekpunt bereiken .. ook jij kan die befaamde druppel die de emmer doet overlopen tegenkomen .. en dat is geen aanname, dat is eigen ervaring, je kan met vliegende kleuren uit 20 crisissen komen en bij de 21ste ga je voor de bijl .. en de hemel zij dank dat je kinderen op dat moment al oud genoeg zijn om een keel op te zetten en niet achter in de auto in slaap vallen, dat je alleen maar het eten bent vergeten, maar hun kont kunnen ze iig nog wel afvegen ..Moussie.. Moussie, wat ben je toch weer dom aan het kakelen met je ongefundeerde aannames.
Misschien heb ik JUIST wel dat soort dingen meegemaakt, waardoor ik nu zo duidelijk stelling durf in te nemen. Is dat wel eens in je loze hippiebolletje opgekomen?
Maar goed, ik ga naar bed.
Maw, ik begrijp wel waar je stelligheid vandaan komt, zou ik vroeger ook hebben gezegd, hanig pronken hoe goed ik wel niet ben, ik had al crisissen zat gezien immers en kijk hoe goed wij erdoor heen zijn gekomen, ik wist wat ik moest doen want tja, ik had alles van te voren tot in de puntjes doorgedacht, ook wat ik zou doen als ik ziek zou worden .. en daar sta je dan voor je keukenkastje, je verbaasd af te vragen hoe dat kan, hoe kon je in hemelsnaam wel WC-papier meenemen en de rest vergeten
Het één totaal niet belangrijk het andere het belangrijkste in mijn leven..... ik begrijp je be redenatie dan ook totaal niet, maar ligt dat dan aan de meeste die in dit topic reageren of aan jou?
Overigens voel ik met totaal niet beter als deze beste man, maar mijn kind op een hete dag in de auto per ongeluk laten zitten zal me niet overkomen.
Ik haal mijn dochter al uit de auto als ik ga tanken en moet afrekenen aan de kassa of ik moet direct zicht op de wagen hebben. Dat is geen haantjes gedrag dat is je kroost beschermen.
quote:Zodra je kinderen hebt spelen er diverse rampscenario's dagelijks door je hoofd, dat lijkt me ook voor jou herkenbaar neem ik aan, en zeker bij dit soort dingen, die je regelmatig in de media hoort.Op donderdag 17 juli 2008 00:13 schreef moussie het volgende:
[..]
Je denkt dus dat als je elk risico tot in het kleinste detail in je hoofd door gedacht hebt zoiets je niet kan overkomen, begrijp ik dat goed ?
[
quote:Ik vind het nogal arrogant om te bedenken dat het punt waar jouw psychische breekpunt geldt tevens voor iedereen op hetzelfde punt ligt. Zeker in aanmerking genomen dat je nu al 3 posts lang door blijft blaten over wc papier (een totaal mank gaande vergelijking) heb ik het donkerbruine vermoeden dat jouw draagkracht misschien wel wat minder is dan gemiddeld.Hoeveel een mens kan insteken verschilt per persoon, en ieder mens kan vroeger of later een breekpunt bereiken .. ook jij kan die befaamde druppel die de emmer doet overlopen tegenkomen .. en dat is geen aanname, dat is eigen ervaring
Ik neem zonder meer aan dat ook mijn emmer kan overlopen (goh, en misschien spreek ik ook wel uit eigen ervaring, maar die mogelijkheid schijn je, nogmaals, niet overwogen te hebben?) maar mijn kind zal ik NOOIT vergeten. Dus houd alsjeblieft op met me te overtuigen van het tegendeel, ik ken mezelf namelijk een stuk beter dan dat jij doet.
quote:je kan met vliegende kleuren
-edit- quote:Mens, werkelijk, je spoort niet, wáár loop ik "hanig te pronken hoe goed ik wel niet ben?! Heb jij een minderwaardigheidscomplex ofzo, dat je de meest basale oerinstincten die je maar kan bezitten als ouder; je kind voorop stellen en het niet vergeten in wat voor situatie dan ook, als hanig opscheppen bestempeld?! Ik vind mezelf helemaal niet "goed", ik vind dit niet meer dan normaal. Anders had ik het vergeten van je kind ook niet als onvoorstelbaar (lees--> buiten het normale, en niet "extra goed als je dat niet doet") beschouwd. -edit- Neeuit 20 crisissen komen en bij de 21ste ga je voor de bijl .. en de hemel zij dank dat je kinderen op dat moment al oud genoeg zijn om een keel op te zetten en niet achter in de auto in slaap vallen, dat je alleen maar het eten bent vergeten, maar hun kont kunnen ze iig nog wel afvegen ..
Maw, ik begrijp wel waar je stelligheid vandaan komt, zou ik vroeger ook hebben gezegd, hanig pronken hoe goed ik wel niet ben
quote:Nogmaals, ik begrijp werkelijk niet hoe je bij deze vergelijking komt, te stupide voor woorden.ik had al crisissen zat gezien immers en kijk hoe goed wij erdoor heen zijn gekomen, ik wist wat ik moest doen want tja, ik had alles van te voren tot in de puntjes doorgedacht, ook wat ik zou doen als ik ziek zou worden .. en daar sta je dan voor je keukenkastje, je verbaasd af te vragen hoe dat kan, hoe kon je in hemelsnaam wel WC-papier meenemen en de rest vergeten
[ Bericht 1% gewijzigd door paddy op 18-07-2008 00:47:57 ]
In de grootste crisis kan ik me nog steeds niet voorstellen dat je je kind vergeet uit een auto te halen
Ik vind het in ieder geval zielig voor de ouders. Beide ouders.
quote:idd, maar elk mogelijk rampscenario tot in de puntjes doorgedacht hebben betekent alleen maar dat je zo goed mogelijk voorbereid bent, niet dat het jou niet kan overkomenOp donderdag 17 juli 2008 07:58 schreef Vivi het volgende:
Zodra je kinderen hebt spelen er diverse rampscenario's dagelijks door je hoofd, dat lijkt me ook voor jou herkenbaar neem ik aan, en zeker bij dit soort dingen, die je regelmatig in de media hoort.
quote:Ik heb anders nou juist het idee dat jij jouw breekpunt als uitgangspunt neemt, je kan je nog niet eens voorstellen dat die voor een ander elders ligtIk vind het nogal arrogant om te bedenken dat het punt waar jouw psychische breekpunt geldt tevens voor iedereen op hetzelfde punt ligt.
quote:Het is geen vergelijking maar een voorbeeld over hoe vreemd je hersenen kunnen werken als je iets extreems te verwerken krijgtZeker in aanmerking genomen dat je nu al 3 posts lang door blijft blaten over wc papier (een totaal mank gaande vergelijking) heb ik het donkerbruine vermoeden dat jouw draagkracht misschien wel wat minder is dan gemiddeld.
quote:Als jij dat wil geloven, best toch, maar ga niet een ander veroordelen op basis van jouw breekpunt, je hebt geen idee wat de ander heeft meegemaaktIk neem zonder meer aan dat ook mijn emmer kan overlopen (goh, en misschien spreek ik ook wel uit eigen ervaring, maar die mogelijkheid schijn je, nogmaals, niet overwogen te hebben?) maar mijn kind zal ik NOOIT vergeten. Dus houd alsjeblieft op met me te overtuigen van het tegendeel, ik ken mezelf namelijk een stuk beter dan dat jij doet.
quote:Kon even niet erop komen hoe je dat ook alweer noemt in het Nederlands .. vlag en wimpel dus
quote:De stelligheid waarmee jij beweert dat 'zoiets' jou nooit zal kunnen overkomen heeft anders een nogal hoog 'kijk mij eens goed zijn' gehalteMens, werkelijk, je spoort niet, wáár loop ik "hanig te pronken hoe goed ik wel niet ben?! Heb jij een minderwaardigheidscomplex ofzo, dat je de meest basale oerinstincten die je maar kan bezitten als ouder; je kind voorop stellen en het niet vergeten in wat voor situatie dan ook, als hanig opscheppen bestempeld?! Ik vind mezelf helemaal niet "goed", ik vind dit niet meer dan normaal.
quote:Anders had ik het vergeten van je kind ook niet als onvoorstelbaar (lees--> buiten het normale, en niet "extra goed als je dat niet doet") beschouwd. Jezus Christus zeg, heb je LOMschool gehad ofzo.
Het is in een normale situatie ook onvoorstelbaar, maar sommige situaties vallen buiten het 'normale', het is iig te hopen dat je niet iedere dag nieuws krijgt waardoor je hele wereld en al je zekerheden gaan instorten .. al ben je nog zo goed voorbereid, ook jouw hersenen kunnen beslissen dat 'het' teveel is om in een keer te verwerken
quote:Nogmaals, het is geen vergelijking, het is een voorbeeld hoe vreemd en onvoorspelbaar je hersenen kunnen werken (of beter gezegd niet werken) onder extreme omstandigheden ..Nogmaals, ik begrijp werkelijk niet hoe je bij deze vergelijking komt, te stupide voor woorden.
Maar nog nooit ben ik mijn kind vergeten. En ik kan me ook niet voorstellen dat dat ooit zal gebeuren.
quote:En dat is nou juist het punt, dat jij het je niet kan voorstellen betekent niet dat het jou niet kan overkomen ..Op donderdag 17 juli 2008 13:17 schreef Igraine het volgende:
Ik kan me goed voorstellen dat er momenten zijn dat je kortsluiting in je hersenen hebt. Het gebeurt mij in perioden met veel stress ook. Dat zijn de dagen waarop ik mijn hele huis door zoek naar mijn portemonnee, die ik vervolgens in de koelkast gelegd blijk te hebben. Mijn vuile was in de prullenbak gooi en bananenschillen in de wasmand. Of misschien zelfs vergeet het koffiezetapparaat uit te zetten voor ik de deur uitga.
Maar nog nooit ben ik mijn kind vergeten. En ik kan me ook niet voorstellen dat dat ooit zal gebeuren.
Neem nou dat mens van vorig jaar, een juf op de basisschool nota bene, iemands wiens hele leven om het verzorgen/begeleiden van kinderen gaat .. wedden dat die zich ook niet kon voorstellen dat zij ooit haar kind zou kunnen vergeten
quote:De enige conclusie die ik daaruit kan trekken is dat jij/jullie maar weinig snappen van de werking van hersenenOp donderdag 17 juli 2008 13:50 schreef Igraine het volgende:
Ja, maar hoe hard jij dit ook wil 'goedpraten' of het voor wil doen komen dat het iedereen kan overkomen, ga ik daar toch niet met je in mee.
quote:De enige conclusie die ik daaruit kan trekken is dat jij/jullie maar weinig snappen van het hebben van kinderenOp donderdag 17 juli 2008 14:24 schreef moussie het volgende:
[..]
De enige conclusie die ik daaruit kan trekken is dat jij/jullie maar weinig snappen van de werking van hersenen
Tienduizendmiljoen keer wordt ervoor gewaarschuwd, maar steeds zijn er weer mensen zo godsgruwelijk stront eigenwijs dat ze liever het leven van hun kind riskeren dan naar die waarschuwingen te luisteren.
Ik walg van dit soort mensen en ben hier heel erg ONgenuanceerd in en ook niet van plan om daarover van mening te veranderen.
oh, en ik heb ook kinderen, dus kom niet aan met domme kutsmoesjes over dat het de beste kan gebeuren, ain't buying that shit!
Zelf kijk ik wel 100 keer in mijn achteruitkijkspiegel om te zien of ze slapen of elkaar de haren niet uittrekken, maar goed dat ben ik. En ik ben gezegend met een auto zonder airbag, dus de kinderen hebben hier de maximale tijd voor gezeten.
quote:Dr zijn mensen die het gewoon bewust doen hoor, n kindje laten zitten, zelf even boodschappen doen...Op donderdag 17 juli 2008 16:15 schreef chacama het volgende:
Ik kan er zelf ook niet bij met mijn hoofd. Maar aan de andere kant gebeurt het wel. En ik zou dan persoonlijk er voor pleiten dat er een manier wordt gevonden om het te voorkomen. Is er niet een sensor te bedenken die (ja het klinkt banaal) net als je lichten dat er nog een kindje in de auto zit. Daar zou toch wel op te verzinnen zijn. Gewichtsensor of iets met de sluiting van van de gordels....
Zelf kijk ik wel 100 keer in mijn achteruitkijkspiegel om te zien of ze slapen of elkaar de haren niet uittrekken, maar goed dat ben ik. En ik ben gezegend met een auto zonder airbag, dus de kinderen hebben hier de maximale tijd voor gezeten.
die zetten die sensor gewoon uit.
Daarbuiten vind ik het te belachelijk dat die verantwoordelijkheid op die manier bij ouders weggenomen wordt. ZIJ zijn verantwoordelijk, niet het alarmsysteempje van de auto.
quote:Hoe wil jij anders verklaren dat zoiets toch geregeld gebeurt ? Ik bedoel maar, het zijn geen asociale tokkies of zo, deze man is apotheker, dat vrouwtje vorig jaar juf op de basisschool, dat zou je op z'n minst aan het denken moeten zetten ..Op donderdag 17 juli 2008 14:40 schreef Ingetje79 het volgende:
Echt het juiste topic voor zo'n discussie over het vergeten van pleepapier en de werking van de hersenen.
En btw, waar het mij om ging in mijn voorbeeld is het feit dat ik het eten vergat en zoiets onbenulligs als WC-papier wel had meegenomen, en er dan heilig van overtuigd zijn dat ik wel boodschappen had gedaan .. hoe kan het gebeuren dat je iets zo selectief 'vergeet', wat gebeurt er op zo'n moment in je hersenen ..
de medische wereld heeft er trouwens zelfs een term voor .. dissociatieve amnesie
quote:http://www.hulpgids.nl/ziektebeelden/amnesie.htmTypen dissociatieve amnesie
1. Gelokaliseerde amnesie
onvermogen zich alle gebeurtenissen gedurende een beperkte periode te herinneren. Meestal de eerste paar uren na een schokkende gebeurtenis.
2. Selectieve amnesie
onvermogen zich sommige, maar niet alle gebeurtenissen gedurende een beperkte periode te herinneren.
3. Algehele amnesie
de geheugenstoornis heeft betrekking op het gehele leven.
4. Voortdurende amnesie
onvermogen zich de gebeurtenissen tot en met de huidige ervaringen te herinneren.
Ontstaan
Het geheugenverlies is meestal gekoppeld aan traumatische of extreem stressvolle gebeurtenissen, bijvoorbeeld bij mensen in oorlogssituaties en bij slachtoffers van een eenmalige ernstige traumatische gebeurtenis. Tevens kan het optreden als afweer tegen heftige schuldgevoelens, bijvoorbeeld de persoon heeft iets gedaan wat volledig indruist tegen zijn normen en waarden.
Maar je niet kunnen voorstellen dat een ander dat vergeet is natuurlijk een beetje idioot.
God mag weten waar die man met zijn hoofd zat; er zijn legio redenen die ervoor kunnen zorgen dat je er met je hoofd niet bij bent.
Er zijn ook ouders die hun kind vergeten als ze in de auto stappen en de dreumes nog kirrend thuis heb laten zitten.
Zijn dat ook allemaal harteloze debielen? Lijkt me niet.
Juist als moeder zou je moeten weten dat een ongeluk in een klein hoekje zit en het is natuurlijk bijzonder hooghartig te denken dat jij per definitie de dans ontspringt.
Spanning, stress, slaapgebrek, ziekte, kunnen allemaal redenen zijn om niet goed te functioneren, of niet helder na te denken. Ik kan mij niet voorstellen dat zoiets opzettelijk gebeurt.
Ik weet in deze niet met wie ik meer medelijden moet hebben, met de man omdat hij zichzelf dit nooit zal vergeven, of zijn vrouw wiens kind in alle vetrouwen aan de man is meegegeven en in enkele uren de dood vind.
quote:Zoals ik eerder al zei, kinderen tot pakweg 5 jaar wel voorin in een omgekeerd kinderstoeltjeOp donderdag 17 juli 2008 16:15 schreef chacama het volgende:
Ik kan er zelf ook niet bij met mijn hoofd. Maar aan de andere kant gebeurt het wel. En ik zou dan persoonlijk er voor pleiten dat er een manier wordt gevonden om het te voorkomen. Is er niet een sensor te bedenken die (ja het klinkt banaal) net als je lichten dat er nog een kindje in de auto zit. Daar zou toch wel op te verzinnen zijn. Gewichtsensor of iets met de sluiting van van de gordels....
Zelf kijk ik wel 100 keer in mijn achteruitkijkspiegel om te zien of ze slapen of elkaar de haren niet uittrekken, maar goed dat ben ik. En ik ben gezegend met een auto zonder airbag, dus de kinderen hebben hier de maximale tijd voor gezeten.
quote:Dat dus.Op donderdag 17 juli 2008 10:41 schreef E.T. het volgende:
Zoals de moeders in dit topic al zeggen.. ook voor mij is het godsonmogelijk om een kind te vergeten. Elke seconde van de dag, elke vezel van m'n lichaam is doordrenkt van die drie wezentjes..
In de grootste crisis kan ik me nog steeds niet voorstellen dat je je kind vergeet uit een auto te halen
En dan zijn de mijne niet eens meer wezentjes
* MarMar heeft vaak genoeg duizendeneendingen aan der hoofd gehad, maar kan me inderdaad NIET voorstellen dat ik mijn kinderen ooit zal vergeten.
Wat niet zegt dat ze nooit iets zal overkomen, skaten, fietsen, de straat overrennen, dat doen kinderen allemaal.
Alleen in een auto laten zitten als het bloedheet is.... "maar ik had het raampje wel open gelaten"
HELL NO!
Ik zie alleen wel dat sommige zaken het risico hierop vergroten.
Als je een huisvrouw bent en enkel de zorg van je kinderen hebt om je om te bekommeren, dan zal de kans aanzienlijk lager zijn dat je je zo over de kop werkt dat je cruciale fouten gaat maken.
Het wordt gevaarlijker als je een stressvolle of veeleisende baan hebt en daarnaast ook de zorg voor je kinderen.
Er zijn ook gevallen bekend van vrouwen met een postnatale depressie die hun kind vermoorden..in hoeverre zijn dat 'klootzakken'?
Het hoofd kan gekke dingen met een mens doen en ik vind niet dat je zomaar kan zeggen dat het jou nooit overkomt. Het enige wat ik 'dom' zou vinden, is het feit dat een vrouw haar kind meegeeft aan haar man om onderweg naar werk te droppen.
Waarom zou je?
Dit soort ongelukken komen in mijn optiek vaker voor omdat we bepaalde rollen niet meer zo serieus nemen. Het heelhuids grootbrengen van een kind lijkt mij de lastigste en meest veeleisende baan op deze wereld.
De enige manier waarop dat werkt, is als je daar de ruimte en rust voor hebt of iemand inschakelt die dat heeft.
Een drukke baan icm de zorg voor een kind kan volgens mij nooit goed gaan en daar is denk ik een grote fout gemaakt door de betreffende ouders.
En ja, dat kan je de ouders verwijten...Het kind komt altijd eerst.
quote:Daar ga je voor mij even de verkeerde kant op... EERST de zorg voor je kids, daarnaast een baan, dat is imho de goede volgorde. Je baan verliezen kan nooit erger zijn dan je kind verliezen, dus waar liggen je prioriteiten?Op donderdag 17 juli 2008 16:39 schreef SHE het volgende:
Snap ik; en ik ben het absoluut met jullie eens dat voor elke moeder dit tafereel ondenkbaar is..
Ik zie alleen wel dat sommige zaken het risico hierop vergroten.
Als je een huisvrouw bent en enkel de zorg van je kinderen hebt om je om te bekommeren, dan zal de kans aanzienlijk lager zijn dat je je zo over de kop werkt dat je cruciale fouten gaat maken.
Het wordt gevaarlijker als je een stressvolle of veeleisende baan hebt en daarnaast ook de zorg voor je kinderen.
quote:Hierin ga ik wel met je mee, maar dat is niet van toepassing op wat hier gebeurde.Er zijn ook gevallen bekend van vrouwen met een postnatale depressie die hun kind vermoorden..in hoeverre zijn dat 'klootzakken'?
Het hoofd kan gekke dingen met een mens doen en ik vind niet dat je zomaar kan zeggen dat het jou nooit overkomt.
quote:Omdat je als vader en moeder beide een evengrote verantwoordelijkheid voor je kind hebt. Het zou niet best zijn als mijn man de kinderen nooit naar de oppas zou brengen.Het enige wat ik 'dom' zou vinden, is het feit dat een vrouw haar kind meegeeft aan haar man om onderweg naar werk te droppen.
Waarom zou je?
quote:Dan komen we dus uit op wat ik als eerste reactie hier neergezet heb en zijn we het toch wel eens.Dit soort ongelukken komen in mijn optiek vaker voor omdat we bepaalde rollen niet meer zo serieus nemen. Het heelhuids grootbrengen van een kind lijkt mij de lastigste en meest veeleisende baan op deze wereld.
De enige manier waarop dat werkt, is als je daar de ruimte en rust voor hebt of iemand inschakelt die dat heeft.
Een drukke baan icm de zorg voor een kind kan volgens mij nooit goed gaan en daar is denk ik een grote fout gemaakt door de betreffende ouders.
En ja, dat kan je de ouders verwijten...Het kind komt altijd eerst.
)Misschien ben ik te conservatief; maar ik ben ervoor dat meer vrouwen thuis blijven in de verzorgende rol. Goed moederschap is goud waard en in mijn optiek is een ontspannen moeder, een goede moeder.
Gekut met parttime banen of zelfs fulltime en KDV's vind ik best risico-vol; ik kan me niet voorstellen dat je dan altijd je kop erbij hebt.
Als ik na een dag werken thuis kom vergeet ik mijn eigen hoofd nog als die niet vast zou zitten. Ik kan me dus ergens wel voorstellen dat dit de bewuste man is overkomen. Dat kind had hoogstwaarschijnlijk niets bij hem in de auto te zoeken.
Maar goed, dit komt uiteraard voort uit mijn eigen achtergrond, waarin ik ben opgegroeid met twee fulltime werkende, gestressde ouders. Dat ik nog leef is een godswonder; maar helemaal jofel ben ik ook niet.
En dit bedoel ik niet grappig ofzo, ik geloof echt dat dit zo werkt.
quote:Nu ga ik jou (en mezelf) even nuanceren.Op donderdag 17 juli 2008 18:26 schreef SHE het volgende:
Leuk dat je als vader en moeder dezelfde verantwoordelijkheid hebt; maar als je man een veeleisende baan heeft, vind ik het knap stom als jij je kind meegeeft om op het KDV te droppen. Dat doe je maar zelf. God mag weten wat die man allemaal aan zijn hoofd heeft. Ik ken ouders die er al moeite mee hebben hun kind aan (schoon)ouders mee te geven, simpelweg omdat ze dan de controle kwijt zijn. ( stiekem zijn dat de leukste moeders
Misschien ben ik te conservatief; maar ik ben ervoor dat meer vrouwen thuis blijven in de verzorgende rol. Goed moederschap is goud waard en in mijn optiek is een ontspannen moeder, een goede moeder.
Gekut met parttime banen of zelfs fulltime en KDV's vind ik best risico-vol; ik kan me niet voorstellen dat je dan altijd je kop erbij hebt.
Als ik na een dag werken thuis kom vergeet ik mijn eigen hoofd nog als die niet vast zou zitten. Ik kan me dus ergens wel voorstellen dat dit de bewuste man is overkomen. Dat kind had hoogstwaarschijnlijk niets bij hem in de auto te zoeken.
Maar goed, dit komt uiteraard voort uit mijn eigen achtergrond, waarin ik ben opgegroeid met twee fulltime werkende, gestressde ouders. Dat ik nog leef is een godswonder; maar helemaal jofel ben ik ook niet.
En dit bedoel ik niet grappig ofzo, ik geloof echt dat dit zo werkt.
Je hebt als ouders dezelfde verantwoordelijkheid, samen. Hoe je die verdeelt (de een veel werken, of allebei wat) is een tweede, maar een man moet toch een kind een keer weg kunnen brengen.
Je hebt gelijk dat het niet werkt met beide ouders in een zware baan, nou hebben wij de pech dat we beide idealistjes zijn en derhalve geen werk hebben waar we bergen mee verdienen. Om een beetje een normaal huis en leven te kunnen bekostigen moeten we wel allebei werken, maar ik ben als ik straks wat omhoog ga in loon wel van plan minder te werken.
Daarbij komt dat ik veel late diensten en weekenddiensten draai, zodat de kinderen maar een paar uren per week naar de oppas hoeven. KDV hoeft van mij niet zo, liever een oppasmoeder waar ze ook een "thuisgevoel" hebben.
Ik had overigens voor een baan waarin ik minder het gevoel zou hebben iets bij te dragen aan de maatschappij mijn kinderen nooit bij een oppas gedropt, het moet de moeite wel waard zijn.
Je situatie snap ik, groot huis, beide ouders hun eigen kantoor/studeerkamer en ik zag ze alleen bij het avondeten wat ik dan ook nog meestal kookte
Gek he dat je dan geen makkelijke puber wordt!Ik denk wel dat er een middenweg is tussen helemaal in je werk verzuipen of helemaal thuisblijven bij je kids.
a. Hij er veel minder mee bezig is (het is een man en die zijn geneigd om nogal gepre-occupeerd te zijn met hun eigen besognes) (ja, ik generaliseer en realiseer me dat er uitzonderingen zijn)
b: hij is het niet gewend om de hond bij zich te hebben, het zit niet in zijn systeem, dus ik kan me heel goed voorstellen dat je het dan vergeet.
God wat een ellende voor die mensen. En dat jochie, daar moet ik al helemaal niet aan denken.
quote:Je kraamt pure nonsens uit, vermoorden...Op woensdag 16 juli 2008 17:58 schreef Red_Cat het volgende:
Heel fijn voor hem dat hij niet meer lekker slaapt, had hij zijn kind niet moeten vermoorden.
quote:Mee eens maar dat is volgens mij ook niks nieuws.Op donderdag 17 juli 2008 18:59 schreef Vivi het volgende:
Als ik kijk naar puur ik en mijn partner, denk ik toch dat over het algemeen moeders meer dat oergevoel hebben om het kind op de eerste plaats te zetten ten koste van alle andere dingen.
quote:Das best lastig..., met 3 kinderen onder de 5.Op donderdag 17 juli 2008 16:29 schreef moussie het volgende:
[..]
Zoals ik eerder al zei, kinderen tot pakweg 5 jaar wel voorin in een omgekeerd kinderstoeltje
quote:Nee, maar in deze context lijkt het me dan extra zuur.Op donderdag 17 juli 2008 19:20 schreef popolon het volgende:
[..]
Mee eens maar dat is volgens mij ook niks nieuws.
quote:uitzonderingen!?!!Op donderdag 17 juli 2008 18:45 schreef conleche het volgende:
Ik kan me niet zo goed voorstellen dat ik mijn hond vergeet in de auto (ja, ik heb geen kinderen, dus het moet ff hiermee), maar ik kan me wel heel goed voorstellen dat meneer C. mijn hond in de auto vergeet. Dat zou ik hem wel zeer zeer kwalijk nemen, hell ik zou hem er om verlaten waarschijnlijk, maar ik kan het me wél voorstellen, omdat:
a. Hij er veel minder mee bezig is (het is een man en die zijn geneigd om nogal gepre-occupeerd te zijn met hun eigen besognes) (ja, ik generaliseer en realiseer me dat er uitzonderingen zijn)
De man die zijn eigen besognes dusdanig hogere prioriteit geeft dat hij zijn kind vergeet is de uitzondering hoor. Overigens is het laatste geval wat me bekend is de moeder degene geweest die het kind vergat.quote:Wat een nonsens, sinds wanneer zijn vaders deeltijd ouder?b: hij is het niet gewend om de hond bij zich te hebben, het zit niet in zijn systeem, dus ik kan me heel goed voorstellen dat je het dan vergeet.
quote:Mwoh Swets, bij ons (maar ik realiseer me dat dat een verhaal apart is, aangezien wij LAT-ten), maar toch ook bij veel mensen die ik om me heen zie, is het toch vrnml. de vrouw die de meeste (doordeweekse) tijd met het kind doorbrengt hoor.Op donderdag 17 juli 2008 19:35 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
uitzonderingen!?!!
[..]
Wat een nonsens, sinds wanneer zijn vaders deeltijd ouder?
quote:Sinds wanneer is tijd doorbrengen met equivalent voor 'denken aan' en bezorgd zijn om?' Er wordt hier namelijk gesteld dat daardoor de vader minder met het kind zou bezig zijn als het aan zijn zorg wordt over gelaten. Dat is zeker niet het geval.Op donderdag 17 juli 2008 19:38 schreef Vivi het volgende:
[..]
Mwoh Swets, bij ons (maar ik realiseer me dat dat een verhaal apart is, aangezien wij LAT-ten), maar toch ook bij veel mensen die ik om me heen zie, is het toch vrnml. de vrouw die de meeste (doordeweekse) tijd met het kind doorbrengt hoor.
quote:Nee, dat bedoel ik ook nietOp donderdag 17 juli 2008 19:40 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Sinds wanneer is tijd doorbrengen met equivalent voor 'denken aan' en bezorgd zijn om?' Er wordt hier namelijk gesteld dat daardoor de vader minder met het kind zou bezig zijn als het aan zijn zorg wordt over gelaten. Dat is zeker niet het geval.
.Maar stel dus dat je idd helemaal gepreoccupeerd bent met het een of ander, een vergadering of weet ik veel wat voor stressvolle bedoening, dan kan ik me eerder voorstellen dat iemand die niet denkt zodra ie zonder buggy op straat loopt "ik mis iets...maar wat?!" omdat ie dus wel vaker zonder loopt, het kind op dat moment "vergeet".
Dat heb ik namelijk wel, ik loop namelijk nooit meer "los"
. En ik kan me wel voorstellen dat iemand die wel vaak "los" loopt op zo'n moment minder snel zoiets heeft van "ik mis iets". Puur omdat het niet in de onderbewuste routine zit.quote:Dat kan ik me totaal niet voorstellen.Op donderdag 17 juli 2008 19:46 schreef Vivi het volgende:
[..]
Nee, dat bedoel ik ook niet
Maar stel dus dat je idd helemaal gepreoccupeerd bent met het een of ander, een vergadering of weet ik veel wat voor stressvolle bedoening, dan kan ik me eerder voorstellen dat iemand die niet denkt zodra ie zonder buggy op straat loopt "ik mis iets...maar wat?!" omdat ie dus wel vaker zonder loopt, het kind op dat moment "vergeet".
quote:Ik niet.Dat heb ik namelijk wel, ik loop namelijk nooit meer "los"
Nogmaals, de laatste keer dat dit gebeurde was het de moeder. Was het geen lerares?
quote:Nou niet echt maar goed. Met dat 'oerinstinct en moedergevoel' kan ik goed inkomen. Dat hoort ook zo te zijn.Op donderdag 17 juli 2008 19:35 schreef Vivi het volgende:
[..]
Nee, maar in deze context lijkt het me dan extra zuur.
Voorbeeld: wij hebben een hek op het erf. Dat móet dicht, anders springt de hond de vijver in en verdrinkt. (Waarom dat beest niet wil zwemmen weet ik ook niet, maar hij zakt als een baksteen naar de bodem.) Anyway, als ik naar buiten loop is het eerste wat ik doe het hek checken, omdat meneer C. het 2 van de 10x laat openstaan. Het is dus zo, dat hij er meestal wel aan denkt. Maar soms toch net ff niet. Bij mij zit het ingebakken. Dat is misschien niet persé omdat ik vrouw ben, maar omdat dat beest dag en nacht bij me is. Weet ik ook niet.
Ik vind het in ieder geval vooral heel zielig voor die vader en denk dat z'n leven zo'n beetje voorbij zal zijn!
quote:Ik beweer ook niet dat er een correlatie is, alleen dat ik het me *in zo'n geval* "makkelijker" kan indenken (hoewel het me dan nog steeds ondenkbaar lijkt hoor).Op donderdag 17 juli 2008 20:06 schreef Swetsenegger het volgende:
Alleen blijkt dat het helemaal niet altijd de vaders zijn die die kinderen die dit overkomt vergeten. Ergo, geen correlatie.
quote:Op donderdag 17 juli 2008 19:33 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Das best lastig..., met 3 kinderen onder de 5.
Mwah, zolang als dat er een geheugensteuntje op de voorzit zit is de kans dat je die achterin vergeet vrij klein toch ? Daarnaast, met z'n drieën houden zij elkaar wel wakker is mijn ervaring, zeker in de ochtend, 's avonds willen ze nog wel eens in slaap vallen achterin maar mocht je ze dan vergeten is dat niet zo'n ramp, ten eerste omdat het tegen die tijd niet meer zo warm is en ten tweede omdat het als je thuis bent toch wat eerder opvalt dat je iets vergeten bent.
quote:Zoals ik al zei, vorig jaar was het een juf, iemand die nota bene van haar liefde voor kinderen haar baantje heeft gemaakt, als het zelfs zo iemand kan overkomen, hoe blind ben je dan als je stug blijft volhouden dat het jou nooit en te nimmer zal kunnen overkomen ?Op donderdag 17 juli 2008 20:06 schreef Swetsenegger het volgende:
Alleen blijkt dat het helemaal niet altijd de vaders zijn die die kinderen die dit overkomt vergeten. Ergo, geen correlatie.
[ Bericht 72% gewijzigd door paddy op 18-07-2008 01:03:17 ]
quote:Tja wat moet je hier nu op zeggen....Op donderdag 17 juli 2008 18:26 schreef SHE het volgende:
Misschien ben ik te conservatief; maar ik ben ervoor dat meer vrouwen thuis blijven in de verzorgende rol. Goed moederschap is goud waard en in mijn optiek is een ontspannen moeder, een goede moeder.
Gekut met parttime banen of zelfs fulltime en KDV's vind ik best risico-vol; ik kan me niet voorstellen dat je dan altijd je kop erbij hebt.
Als ik na een dag werken thuis kom vergeet ik mijn eigen hoofd nog als die niet vast zou zitten. Ik kan me dus ergens wel voorstellen dat dit de bewuste man is overkomen. Dat kind had hoogstwaarschijnlijk niets bij hem in de auto te zoeken.
Allereerste denk ik dat veel van de vrouwen tegenwoordig parttime werkt, ik ook en ik ben nog nooit mijn kind vergeten, dat 's ochtends de rit in de auto naar mijn moeder altijd slaapt dus ook ik word niet gealarmeerd met een kreetje.
Dat gekut trouwens met parttime werken heb IK nodig om die leuke ontspannen moeder te kunnen zijn.
Jouw gevoel is dus zeker niet mijn gevoel, en aangezien ik eerst 50 tot 60 uur in de week werkte heb ik nu met 18 uur werken een zeer relaxt leventje, hoewel de verantwoordelijkheid voor een kind een stuk zwaarder weegt als de druk van presteren op je werk.
Isa is het eerste waar ik me druk om maak als ik de dag begin en niet mijn baas, die fout heb ik al eens gemaakt toen ik nog zwanger was en die maak ik nooit meer, dan maar te laat op het werk of bellen dat ik later kom ,of niet kom vanwege iets dat er gebeurt is, morgen is er weer een dag en zo heb ik dat ook met mijn werkgever besproken, wij stellen ons beiden flexibel op en tot op heden is dat altijd goed gegaan (1x gebeurt toen Isa ziek was). Die werkdag haal ik dan wel in en soms werk ik een dag meer als afgesproken, het principe de ene hand wast de andere.
Mijn man is net zo, zijn dochter gaat voor alles hij haalt haar 's avonds altijd op en zal dat nooit vergeten, als hij een vergadering heeft oid dan haal ik haar op, loopt die vergadering uit dan belt hij me zodat Isa niet langer bij oma is als nodig is. En wederom nog nooit vergeten en hij heeft dan niet eens Isa bij zich.
Je kan zoveel praten wat je wilt maar ik kan me niet voorstellen dat je je kind vergeet vader of moeder dat doet er niet toe.
quote:Wie zegt dat?Op woensdag 16 juli 2008 13:11 schreef starla het volgende:
[..]
Alsof die kerel het expres doet zeg. Als er één iemand is die vanaf vandaag nooit meer lekker slaapt is hij het wel.
Komt wel makkelijk uit zo, je kind ''vergeten''.
En nee, ik kan het me niet voorstellen dat je je kind vergeet
quote:Op donderdag 17 juli 2008 21:40 schreef moussie het volgende:
[..]
Zoals ik al zei, vorig jaar was het een juf, iemand die nota bene van haar liefde voor kinderen haar baantje heeft gemaakt, als het zelfs zo iemand kan overkomen, hoe blind ben je dan als je stug blijft volhouden dat het jou nooit en te nimmer zal kunnen overkomen ?
Heb je uberhaupt mijn posts wel gelezen?quote:Ho daar, ..ik probeer het een beetje te beredeneren. Ik ben geen moeder he, dus misschien dat ik als ik moeder ben wel net zo resoluut reageer als de andere mama's hier.Op donderdag 17 juli 2008 21:57 schreef marlieske het volgende:
[..]
Tja wat moet je hier nu op zeggen....
Allereerste denk ik dat veel van de vrouwen tegenwoordig parttime werkt, ik ook en ik ben nog nooit mijn kind vergeten, dat 's ochtends de rit in de auto naar mijn moeder altijd slaapt dus ook ik word niet gealarmeerd met een kreetje.
Dat gekut trouwens met parttime werken heb IK nodig om die leuke ontspannen moeder te kunnen zijn.
Jouw gevoel is dus zeker niet mijn gevoel, en aangezien ik eerst 50 tot 60 uur in de week werkte heb ik nu met 18 uur werken een zeer relaxt leventje, hoewel de verantwoordelijkheid voor een kind een stuk zwaarder weegt als de druk van presteren op je werk.
Isa is het eerste waar ik me druk om maak als ik de dag begin en niet mijn baas, die fout heb ik al eens gemaakt toen ik nog zwanger was en die maak ik nooit meer, dan maar te laat op het werk of bellen dat ik later kom ,of niet kom vanwege iets dat er gebeurt is, morgen is er weer een dag en zo heb ik dat ook met mijn werkgever besproken, wij stellen ons beiden flexibel op en tot op heden is dat altijd goed gegaan (1x gebeurt toen Isa ziek was). Die werkdag haal ik dan wel in en soms werk ik een dag meer als afgesproken, het principe de ene hand wast de andere.
Mijn man is net zo, zijn dochter gaat voor alles hij haalt haar 's avonds altijd op en zal dat nooit vergeten, als hij een vergadering heeft oid dan haal ik haar op, loopt die vergadering uit dan belt hij me zodat Isa niet langer bij oma is als nodig is. En wederom nog nooit vergeten en hij heeft dan niet eens Isa bij zich.
Je kan zoveel praten wat je wilt maar ik kan me niet voorstellen dat je je kind vergeet vader of moeder dat doet er niet toe.
In de oorzaken die ik probeer te bedenken voor dit 'ongeluk' ga ik automatisch bedenken wat een reden kan zijn.
Niet iedereen is hetzelfde; de ene vrouw MOET werken om tot rust te komen, de ander wordt er gestressed van. Genoeg vrouwen die niet meer gaan werken na hun verlof en stiekem vind ik dat wel een positief iets. ( niet slaan! )
De ene vader is net een mama, de ander mist dat 'instinctieve' gen.
Het was niet mijn bedoeling iedereen over 1 kam te scheren, maar het is ook weer niet heel ongewoon dat werken en kinderen opvoeden lastig samengaat en soms zelfs kan zorgen voor onoplettendheid.
Ik kan me gewoon zo voorstellen dat die sul met zijn hoofd elders zat. Of dat er wellicht iets aan de hand was.
Ik hoef jou niet te overtuigen, want jij gelooft dat jou dat nooit zal overkomen.
Ik zou zo'n uitspraak nooit durven doen, want ik zie toch echt dat het mensen wél overkomt. Liever gewaarschuwd en alert, dan blind overtuigd.
Wellicht sta ik wat onzekerder tegenover het moederschap dan jij, dat kan natuurlijk ook. Het lijkt me ook doodeng namelijk. ( Alle gevaren, risico's etc )
quote:Tuurlijk sla ik nietOp donderdag 17 juli 2008 23:00 schreef SHE het volgende:
[..]
*knip*
Genoeg vrouwen die niet meer gaan werken na hun verlof en stiekem vind ik dat wel een positief iets. ( niet slaan! )
*knip*
Het lijkt me ook doodeng namelijk. ( Alle gevaren, risico's etc )
Ik vind ook dat elke vrouw moet doen wat die wil/kan , thuis of werken mij maakt het niets uit wat een ander doet ik kijk naar wat mij en mijn gezin happy maakt. Tja gevaren je neemt ze nooit allemaal weg, kinderen stoten zich allemaal wel eens.
Leren lopen is al eng, en auto's en verkeer bepaalde dingen heb je niet in de hand die overkomen je gewoon. En nee ik ben echt niet een super zekere moeder, in tegendeel ik ben nog maar een jaar moeder en ben lerende, elke dag leert je kind wat nieuws en ik groei daar in mee als moeder.
Ik steek mijn kop echt niet in het zand ook Isa zal vast eens iets overkomen, een ongelukje zit namelijk in een klein hoekje maar je kind vergeten valt voor mij niet in de categorie "ongelukje" das gewoon rete stom.
quote:SHE, doe niet zo menselijk, nu kan ik straks niet slapen.
*ril*
.quote:Ik weet niet helemaal zeker wat je hiermee bedoelt, maar jou kennende bedoel je dat positief?Op donderdag 17 juli 2008 23:13 schreef Vivi het volgende:
[..]
SHE, doe niet zo menselijk, nu kan ik straks niet slapen.
*ril*
of ik snap het echt niet en dan ga ik maar naar bed
quote:Het was een grapje, ik heb je nog nooit zo beminnelijk een discussie zien voeren namelijkOp donderdag 17 juli 2008 23:18 schreef SHE het volgende:
[..]
Ik weet niet helemaal zeker wat je hiermee bedoelt, maar jou kennende bedoel je dat positief?
of ik snap het echt niet en dan ga ik maar naar bed
Wederom een grondvest onder mijn voeten weggeslagen .quote:Mooi gezegd.Op donderdag 17 juli 2008 23:00 schreef SHE het volgende:
[..]
Ho daar, ..ik probeer het een beetje te beredeneren. Ik ben geen moeder he, dus misschien dat ik als ik moeder ben wel net zo resoluut reageer als de andere mama's hier.
In de oorzaken die ik probeer te bedenken voor dit 'ongeluk' ga ik automatisch bedenken wat een reden kan zijn.
Niet iedereen is hetzelfde; de ene vrouw MOET werken om tot rust te komen, de ander wordt er gestressed van. Genoeg vrouwen die niet meer gaan werken na hun verlof en stiekem vind ik dat wel een positief iets. ( niet slaan! )
De ene vader is net een mama, de ander mist dat 'instinctieve' gen.
Het was niet mijn bedoeling iedereen over 1 kam te scheren, maar het is ook weer niet heel ongewoon dat werken en kinderen opvoeden lastig samengaat en soms zelfs kan zorgen voor onoplettendheid.
Ik kan me gewoon zo voorstellen dat die sul met zijn hoofd elders zat. Of dat er wellicht iets aan de hand was.
Ik hoef jou niet te overtuigen, want jij gelooft dat jou dat nooit zal overkomen.
Ik zou zo'n uitspraak nooit durven doen, want ik zie toch echt dat het mensen wél overkomt. Liever gewaarschuwd en alert, dan blind overtuigd.
Wellicht sta ik wat onzekerder tegenover het moederschap dan jij, dat kan natuurlijk ook. Het lijkt me ook doodeng namelijk. ( Alle gevaren, risico's etc )
quote:yup, en daar deed ik dus dat (doordrammerigeOp donderdag 17 juli 2008 22:50 schreef Swetsenegger het volgende:
) schepje bovenop door te benadrukken dat het niet alleen een moeder was maar nog een juf op de basisschool ook, iemand dus die al zijn tijd aan kinderen besteed, de godganse dag niets anders doet dan op kinderen letten en begeleiden, zo'n beetje het laatste persoon waarvan je zou verwachten dat haar zoiets gebeurt .. Ik durf dus te wedden dat die vrouw net zo stellig zat te beweren dat het haar niet kan gebeuren, zij zou haar kind(eren) nooit kunnen vergeten ..
misschien had zij er beter rekening mee kunnen houden dat zoiets toch echt wel iedereen kan overkomen, dan had zij een veiligheidsroutine in kunnen bouwen om het risico erop te beperken, net zoiets als even kijken of je het gas wel echt uit hebt gedraaid voor je de deur uit loopt
quote:En beweren dat dit jou nooit en te nimmer zou kunnen overkomen is net zo vreemd.Op vrijdag 18 juli 2008 07:57 schreef Vivi het volgende:
Beweren dat dit iedereen kan overkomen is imo hetzelfde als de stelling "in iedereen schuilt een potentiele moordenaar". Je kan zoiets niet weten, je kan het aannemelijk vinden, dat is wat anders, maar het is té persoonsafhankelijk om het als vaststaande stelling te poneren. En ik geloof er ook niet in dat dit "iedereen kan overkomen".
quote:Nou, dat vind ik dus niet, aangezien ik mijn eigen functioneren na 33 jaar beter ken dan een persoon die vanachter zijn (of haarOp vrijdag 18 juli 2008 08:25 schreef DroogDok het volgende:
[..]
En beweren dat dit jou nooit en te nimmer zou kunnen overkomen is net zo vreemd.
) toetsenbordje zit te bedenken. Dat lijkt me meer een gevalletje van projectie dan.quote:En toch ben ik daar dan weer wel van overtuigd. Mensen die in het nauw gedreven worden zijn net Ratten--> ze kunnen heel raar uit de hoek komen. En je weet wat ze zeggen: 1 tik op de verkeerde plaats en je kan iemand maar zo onbewust doodslaan. En dan ben je helaas wel een moordenaarOp vrijdag 18 juli 2008 07:57 schreef Vivi het volgende:
Beweren dat dit iedereen kan overkomen is imo hetzelfde als de stelling "in iedereen schuilt een potentiële moordenaar". Je kan zoiets niet weten, je kan het aannemelijk vinden, dat is wat anders, maar het is té persoon afhankelijk om het als vaststaande stelling te poneren. En ik geloof er ook niet in dat dit "iedereen kan overkomen".
quote:Oh, ik ben er ook van overtuigd dat de meeste mensen zodanig getergd/getriggerd kunnen worden dat ze in staat zijn om iemand om het leven te brengen. Uit zelfbehoud, beschermingsinstinct (voor hun kinderen) of uit woede, noem maar op. Maar ik ben er ook van overtuigd dat er mensen zijn die hoe dan ook, nooit zover gepushed kunnen worden. Die liever zelf het loodje leggen dan.Op vrijdag 18 juli 2008 08:30 schreef TheThirdMark het volgende:
[..]
En toch ben ik daar dan weer wel van overtuigd. Mensen die in het nauw gedreven worden zijn net Ratten--> ze kunnen heel raar uit de hoek komen. En je weet wat ze zeggen: 1 tik op de verkeerde plaats en je kan iemand maar zo onbewust doodslaan. En dan ben je helaas wel een moordenaar
Conclusie; er is geen eenduidige conclusie mogelijk.
quote:Klopt, maar hoe weet jij zo zeker vanjezelf bij welke groep je hoort? Ik denk dat je op dit moment niet kan zeggen.Op vrijdag 18 juli 2008 09:38 schreef Vivi het volgende:
[..]
Oh, ik ben er ook van overtuigd dat de meeste mensen zodanig getergd/getriggerd kunnen worden dat ze in staat zijn om iemand om het leven te brengen. Uit zelfbehoud, beschermingsinstinct (voor hun kinderen) of uit woede, noem maar op. Maar ik ben er ook van overtuigd dat er mensen zijn die hoe dan ook, nooit zover gepushed kunnen worden. Die liever zelf het loodje leggen dan.
Conclusie; er is geen eenduidige conclusie mogelijk.
Net als dat je nooit met zekerheid kan zeggen dat je je kind nooit zal vergeten mee te nemen uit een auto.
quote:Op vrijdag 18 juli 2008 13:04 schreef Vivi het volgende:
Jawel hoor.
Kansloos.Je zegt zeker ook tegen je partner dat je nooit verliefd wordt op een ander?
quote:Nee, daar waarschuw ik hem juist voorOp vrijdag 18 juli 2008 14:06 schreef DroogDok het volgende:
[..]
Je zegt zeker ook tegen je partner dat je nooit verliefd wordt op een ander?
.quote:Echt ? Waarom dat ?
quote:Aha! Kijk 's, nu weten we tenminste waardoor die vader zijn zoontje was vergeten, week geleden.Vergeten kind sterft in auto
Uitgegeven: 23 juli 2008 11:06
PARIJS - Opnieuw is in Frankrijk een kindje om het leven gekomen, omdat de vader vergat de kleine uit de auto mee te nemen. Een 38-jarige man uit Chalons-sur-Saône vergat dinsdag zijn dochter op de achterbank en ging naar zijn werk.
Pas toen hij 's avonds zijn andere kinderen van de crèche ging halen, realiseerde hij zich dat het 2,5-jarige meisje nog in de auto zat.
Dat schrijft de Franse krant Le Parisien woensdag. Het meisje was uitgedroogd. De auto had de hele dag in de volle zon gestaan. Het kind overleed aan haar verwondingen.
Temperatuur
Vorige week vond een passant in Grenoble een kind in een auto. De temperatuur in de wagen was opgelopen tot veertig graden. De vader had zijn zoon vergeten, nadat hij getuige was geweest van een verkeersongeval.
(c) ANP