NWS Nieuws & Achtergronden
Discussieer hier diepgaander over de actualiteiten.
Echt het juiste topic voor zo'n discussie over het vergeten van pleepapier en de werking van de hersenen. 
I'm the patron saint of the denial.
With an angel face and a taste for suicidal.
With an angel face and a taste for suicidal.
De enige conclusie die ik daaruit kan trekken is dat jij/jullie maar weinig snappen van het hebben van kinderenquote:Op donderdag 17 juli 2008 14:24 schreef moussie het volgende:
[..]
De enige conclusie die ik daaruit kan trekken is dat jij/jullie maar weinig snappen van de werking van hersenen
I can only please one person per day. Today is not your day. Tomorrow isn't looking too good either.
Ontzettende GODVERDOMME!
Tienduizendmiljoen keer wordt ervoor gewaarschuwd, maar steeds zijn er weer mensen zo godsgruwelijk stront eigenwijs dat ze liever het leven van hun kind riskeren dan naar die waarschuwingen te luisteren.
Ik walg van dit soort mensen en ben hier heel erg ONgenuanceerd in en ook niet van plan om daarover van mening te veranderen.
oh, en ik heb ook kinderen, dus kom niet aan met domme kutsmoesjes over dat het de beste kan gebeuren, ain't buying that shit!
Tienduizendmiljoen keer wordt ervoor gewaarschuwd, maar steeds zijn er weer mensen zo godsgruwelijk stront eigenwijs dat ze liever het leven van hun kind riskeren dan naar die waarschuwingen te luisteren.
Ik walg van dit soort mensen en ben hier heel erg ONgenuanceerd in en ook niet van plan om daarover van mening te veranderen.
oh, en ik heb ook kinderen, dus kom niet aan met domme kutsmoesjes over dat het de beste kan gebeuren, ain't buying that shit!
Ik kan er zelf ook niet bij met mijn hoofd. Maar aan de andere kant gebeurt het wel. En ik zou dan persoonlijk er voor pleiten dat er een manier wordt gevonden om het te voorkomen. Is er niet een sensor te bedenken die (ja het klinkt banaal) net als je lichten dat er nog een kindje in de auto zit. Daar zou toch wel op te verzinnen zijn. Gewichtsensor of iets met de sluiting van van de gordels....
Zelf kijk ik wel 100 keer in mijn achteruitkijkspiegel om te zien of ze slapen of elkaar de haren niet uittrekken, maar goed dat ben ik. En ik ben gezegend met een auto zonder airbag, dus de kinderen hebben hier de maximale tijd voor gezeten.
Zelf kijk ik wel 100 keer in mijn achteruitkijkspiegel om te zien of ze slapen of elkaar de haren niet uittrekken, maar goed dat ben ik. En ik ben gezegend met een auto zonder airbag, dus de kinderen hebben hier de maximale tijd voor gezeten.
Dr zijn mensen die het gewoon bewust doen hoor, n kindje laten zitten, zelf even boodschappen doen...quote:Op donderdag 17 juli 2008 16:15 schreef chacama het volgende:
Ik kan er zelf ook niet bij met mijn hoofd. Maar aan de andere kant gebeurt het wel. En ik zou dan persoonlijk er voor pleiten dat er een manier wordt gevonden om het te voorkomen. Is er niet een sensor te bedenken die (ja het klinkt banaal) net als je lichten dat er nog een kindje in de auto zit. Daar zou toch wel op te verzinnen zijn. Gewichtsensor of iets met de sluiting van van de gordels....
Zelf kijk ik wel 100 keer in mijn achteruitkijkspiegel om te zien of ze slapen of elkaar de haren niet uittrekken, maar goed dat ben ik. En ik ben gezegend met een auto zonder airbag, dus de kinderen hebben hier de maximale tijd voor gezeten.
die zetten die sensor gewoon uit.
Daarbuiten vind ik het te belachelijk dat die verantwoordelijkheid op die manier bij ouders weggenomen wordt. ZIJ zijn verantwoordelijk, niet het alarmsysteempje van de auto.
Hoe wil jij anders verklaren dat zoiets toch geregeld gebeurt ? Ik bedoel maar, het zijn geen asociale tokkies of zo, deze man is apotheker, dat vrouwtje vorig jaar juf op de basisschool, dat zou je op z'n minst aan het denken moeten zetten ..quote:Op donderdag 17 juli 2008 14:40 schreef Ingetje79 het volgende:
Echt het juiste topic voor zo'n discussie over het vergeten van pleepapier en de werking van de hersenen.
En btw, waar het mij om ging in mijn voorbeeld is het feit dat ik het eten vergat en zoiets onbenulligs als WC-papier wel had meegenomen, en er dan heilig van overtuigd zijn dat ik wel boodschappen had gedaan .. hoe kan het gebeuren dat je iets zo selectief 'vergeet', wat gebeurt er op zo'n moment in je hersenen ..
de medische wereld heeft er trouwens zelfs een term voor .. dissociatieve amnesie
http://www.hulpgids.nl/ziektebeelden/amnesie.htmquote:Typen dissociatieve amnesie
1. Gelokaliseerde amnesie
onvermogen zich alle gebeurtenissen gedurende een beperkte periode te herinneren. Meestal de eerste paar uren na een schokkende gebeurtenis.
2. Selectieve amnesie
onvermogen zich sommige, maar niet alle gebeurtenissen gedurende een beperkte periode te herinneren.
3. Algehele amnesie
de geheugenstoornis heeft betrekking op het gehele leven.
4. Voortdurende amnesie
onvermogen zich de gebeurtenissen tot en met de huidige ervaringen te herinneren.
Ontstaan
Het geheugenverlies is meestal gekoppeld aan traumatische of extreem stressvolle gebeurtenissen, bijvoorbeeld bij mensen in oorlogssituaties en bij slachtoffers van een eenmalige ernstige traumatische gebeurtenis. Tevens kan het optreden als afweer tegen heftige schuldgevoelens, bijvoorbeeld de persoon heeft iets gedaan wat volledig indruist tegen zijn normen en waarden.
pleased to meet you
Ik kan me best voorstellen dat elke moeder hier denkt dat het haar nooit zal overkomen ( kloppen jullie wel even af? )
Maar je niet kunnen voorstellen dat een ander dat vergeet is natuurlijk een beetje idioot.
God mag weten waar die man met zijn hoofd zat; er zijn legio redenen die ervoor kunnen zorgen dat je er met je hoofd niet bij bent.
Er zijn ook ouders die hun kind vergeten als ze in de auto stappen en de dreumes nog kirrend thuis heb laten zitten.
Zijn dat ook allemaal harteloze debielen? Lijkt me niet.
Juist als moeder zou je moeten weten dat een ongeluk in een klein hoekje zit en het is natuurlijk bijzonder hooghartig te denken dat jij per definitie de dans ontspringt.
Spanning, stress, slaapgebrek, ziekte, kunnen allemaal redenen zijn om niet goed te functioneren, of niet helder na te denken. Ik kan mij niet voorstellen dat zoiets opzettelijk gebeurt.
Ik weet in deze niet met wie ik meer medelijden moet hebben, met de man omdat hij zichzelf dit nooit zal vergeven, of zijn vrouw wiens kind in alle vetrouwen aan de man is meegegeven en in enkele uren de dood vind.
Maar je niet kunnen voorstellen dat een ander dat vergeet is natuurlijk een beetje idioot.
God mag weten waar die man met zijn hoofd zat; er zijn legio redenen die ervoor kunnen zorgen dat je er met je hoofd niet bij bent.
Er zijn ook ouders die hun kind vergeten als ze in de auto stappen en de dreumes nog kirrend thuis heb laten zitten.
Zijn dat ook allemaal harteloze debielen? Lijkt me niet.
Juist als moeder zou je moeten weten dat een ongeluk in een klein hoekje zit en het is natuurlijk bijzonder hooghartig te denken dat jij per definitie de dans ontspringt.
Spanning, stress, slaapgebrek, ziekte, kunnen allemaal redenen zijn om niet goed te functioneren, of niet helder na te denken. Ik kan mij niet voorstellen dat zoiets opzettelijk gebeurt.
Ik weet in deze niet met wie ik meer medelijden moet hebben, met de man omdat hij zichzelf dit nooit zal vergeven, of zijn vrouw wiens kind in alle vetrouwen aan de man is meegegeven en in enkele uren de dood vind.
Zoals ik eerder al zei, kinderen tot pakweg 5 jaar wel voorin in een omgekeerd kinderstoeltjequote:Op donderdag 17 juli 2008 16:15 schreef chacama het volgende:
Ik kan er zelf ook niet bij met mijn hoofd. Maar aan de andere kant gebeurt het wel. En ik zou dan persoonlijk er voor pleiten dat er een manier wordt gevonden om het te voorkomen. Is er niet een sensor te bedenken die (ja het klinkt banaal) net als je lichten dat er nog een kindje in de auto zit. Daar zou toch wel op te verzinnen zijn. Gewichtsensor of iets met de sluiting van van de gordels....
Zelf kijk ik wel 100 keer in mijn achteruitkijkspiegel om te zien of ze slapen of elkaar de haren niet uittrekken, maar goed dat ben ik. En ik ben gezegend met een auto zonder airbag, dus de kinderen hebben hier de maximale tijd voor gezeten.
pleased to meet you
Dat dus.quote:Op donderdag 17 juli 2008 10:41 schreef E.T. het volgende:
Zoals de moeders in dit topic al zeggen.. ook voor mij is het godsonmogelijk om een kind te vergeten. Elke seconde van de dag, elke vezel van m'n lichaam is doordrenkt van die drie wezentjes..
In de grootste crisis kan ik me nog steeds niet voorstellen dat je je kind vergeet uit een auto te halen
En dan zijn de mijne niet eens meer wezentjes
Remember all, if you don't sin, then Jesus died for nothing.
Samenzweringstheorieën behoren tot de wetenschap van onwetenden
Samenzweringstheorieën behoren tot de wetenschap van onwetenden
@she: er is wel een wezenlijk verschil tussen ongelukjes en achteloosheid.
* MarMar heeft vaak genoeg duizendeneendingen aan der hoofd gehad, maar kan me inderdaad NIET voorstellen dat ik mijn kinderen ooit zal vergeten.
Wat niet zegt dat ze nooit iets zal overkomen, skaten, fietsen, de straat overrennen, dat doen kinderen allemaal.
Alleen in een auto laten zitten als het bloedheet is.... "maar ik had het raampje wel open gelaten"
HELL NO!
* MarMar heeft vaak genoeg duizendeneendingen aan der hoofd gehad, maar kan me inderdaad NIET voorstellen dat ik mijn kinderen ooit zal vergeten.
Wat niet zegt dat ze nooit iets zal overkomen, skaten, fietsen, de straat overrennen, dat doen kinderen allemaal.
Alleen in een auto laten zitten als het bloedheet is.... "maar ik had het raampje wel open gelaten"
HELL NO!
Snap ik; en ik ben het absoluut met jullie eens dat voor elke moeder dit tafereel ondenkbaar is..
Ik zie alleen wel dat sommige zaken het risico hierop vergroten.
Als je een huisvrouw bent en enkel de zorg van je kinderen hebt om je om te bekommeren, dan zal de kans aanzienlijk lager zijn dat je je zo over de kop werkt dat je cruciale fouten gaat maken.
Het wordt gevaarlijker als je een stressvolle of veeleisende baan hebt en daarnaast ook de zorg voor je kinderen.
Er zijn ook gevallen bekend van vrouwen met een postnatale depressie die hun kind vermoorden..in hoeverre zijn dat 'klootzakken'?
Het hoofd kan gekke dingen met een mens doen en ik vind niet dat je zomaar kan zeggen dat het jou nooit overkomt. Het enige wat ik 'dom' zou vinden, is het feit dat een vrouw haar kind meegeeft aan haar man om onderweg naar werk te droppen.
Waarom zou je?
Dit soort ongelukken komen in mijn optiek vaker voor omdat we bepaalde rollen niet meer zo serieus nemen. Het heelhuids grootbrengen van een kind lijkt mij de lastigste en meest veeleisende baan op deze wereld.
De enige manier waarop dat werkt, is als je daar de ruimte en rust voor hebt of iemand inschakelt die dat heeft.
Een drukke baan icm de zorg voor een kind kan volgens mij nooit goed gaan en daar is denk ik een grote fout gemaakt door de betreffende ouders.
En ja, dat kan je de ouders verwijten...Het kind komt altijd eerst.
Ik zie alleen wel dat sommige zaken het risico hierop vergroten.
Als je een huisvrouw bent en enkel de zorg van je kinderen hebt om je om te bekommeren, dan zal de kans aanzienlijk lager zijn dat je je zo over de kop werkt dat je cruciale fouten gaat maken.
Het wordt gevaarlijker als je een stressvolle of veeleisende baan hebt en daarnaast ook de zorg voor je kinderen.
Er zijn ook gevallen bekend van vrouwen met een postnatale depressie die hun kind vermoorden..in hoeverre zijn dat 'klootzakken'?
Het hoofd kan gekke dingen met een mens doen en ik vind niet dat je zomaar kan zeggen dat het jou nooit overkomt. Het enige wat ik 'dom' zou vinden, is het feit dat een vrouw haar kind meegeeft aan haar man om onderweg naar werk te droppen.
Waarom zou je?
Dit soort ongelukken komen in mijn optiek vaker voor omdat we bepaalde rollen niet meer zo serieus nemen. Het heelhuids grootbrengen van een kind lijkt mij de lastigste en meest veeleisende baan op deze wereld.
De enige manier waarop dat werkt, is als je daar de ruimte en rust voor hebt of iemand inschakelt die dat heeft.
Een drukke baan icm de zorg voor een kind kan volgens mij nooit goed gaan en daar is denk ik een grote fout gemaakt door de betreffende ouders.
En ja, dat kan je de ouders verwijten...Het kind komt altijd eerst.
Nee She, het is hoe dan ook ondenkbaar! Hoe haal je het in je hoofd te nuanceren!
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Daar ga je voor mij even de verkeerde kant op... EERST de zorg voor je kids, daarnaast een baan, dat is imho de goede volgorde. Je baan verliezen kan nooit erger zijn dan je kind verliezen, dus waar liggen je prioriteiten?quote:Op donderdag 17 juli 2008 16:39 schreef SHE het volgende:
Snap ik; en ik ben het absoluut met jullie eens dat voor elke moeder dit tafereel ondenkbaar is..
Ik zie alleen wel dat sommige zaken het risico hierop vergroten.
Als je een huisvrouw bent en enkel de zorg van je kinderen hebt om je om te bekommeren, dan zal de kans aanzienlijk lager zijn dat je je zo over de kop werkt dat je cruciale fouten gaat maken.
Het wordt gevaarlijker als je een stressvolle of veeleisende baan hebt en daarnaast ook de zorg voor je kinderen.
Hierin ga ik wel met je mee, maar dat is niet van toepassing op wat hier gebeurde.quote:Er zijn ook gevallen bekend van vrouwen met een postnatale depressie die hun kind vermoorden..in hoeverre zijn dat 'klootzakken'?
Het hoofd kan gekke dingen met een mens doen en ik vind niet dat je zomaar kan zeggen dat het jou nooit overkomt.
Omdat je als vader en moeder beide een evengrote verantwoordelijkheid voor je kind hebt. Het zou niet best zijn als mijn man de kinderen nooit naar de oppas zou brengen.quote:Het enige wat ik 'dom' zou vinden, is het feit dat een vrouw haar kind meegeeft aan haar man om onderweg naar werk te droppen.
Waarom zou je?
Dan komen we dus uit op wat ik als eerste reactie hier neergezet heb en zijn we het toch wel eens.quote:Dit soort ongelukken komen in mijn optiek vaker voor omdat we bepaalde rollen niet meer zo serieus nemen. Het heelhuids grootbrengen van een kind lijkt mij de lastigste en meest veeleisende baan op deze wereld.
De enige manier waarop dat werkt, is als je daar de ruimte en rust voor hebt of iemand inschakelt die dat heeft.
Een drukke baan icm de zorg voor een kind kan volgens mij nooit goed gaan en daar is denk ik een grote fout gemaakt door de betreffende ouders.
En ja, dat kan je de ouders verwijten...Het kind komt altijd eerst.
Leuk dat je als vader en moeder dezelfde verantwoordelijkheid hebt; maar als je man een veeleisende baan heeft, vind ik het knap stom als jij je kind meegeeft om op het KDV te droppen. Dat doe je maar zelf. God mag weten wat die man allemaal aan zijn hoofd heeft. Ik ken ouders die er al moeite mee hebben hun kind aan (schoon)ouders mee te geven, simpelweg omdat ze dan de controle kwijt zijn. ( stiekem zijn dat de leukste moeders 
)
Misschien ben ik te conservatief; maar ik ben ervoor dat meer vrouwen thuis blijven in de verzorgende rol. Goed moederschap is goud waard en in mijn optiek is een ontspannen moeder, een goede moeder.
Gekut met parttime banen of zelfs fulltime en KDV's vind ik best risico-vol; ik kan me niet voorstellen dat je dan altijd je kop erbij hebt.
Als ik na een dag werken thuis kom vergeet ik mijn eigen hoofd nog als die niet vast zou zitten. Ik kan me dus ergens wel voorstellen dat dit de bewuste man is overkomen. Dat kind had hoogstwaarschijnlijk niets bij hem in de auto te zoeken.
Maar goed, dit komt uiteraard voort uit mijn eigen achtergrond, waarin ik ben opgegroeid met twee fulltime werkende, gestressde ouders. Dat ik nog leef is een godswonder; maar helemaal jofel ben ik ook niet.
En dit bedoel ik niet grappig ofzo, ik geloof echt dat dit zo werkt.
)Misschien ben ik te conservatief; maar ik ben ervoor dat meer vrouwen thuis blijven in de verzorgende rol. Goed moederschap is goud waard en in mijn optiek is een ontspannen moeder, een goede moeder.
Gekut met parttime banen of zelfs fulltime en KDV's vind ik best risico-vol; ik kan me niet voorstellen dat je dan altijd je kop erbij hebt.
Als ik na een dag werken thuis kom vergeet ik mijn eigen hoofd nog als die niet vast zou zitten. Ik kan me dus ergens wel voorstellen dat dit de bewuste man is overkomen. Dat kind had hoogstwaarschijnlijk niets bij hem in de auto te zoeken.
Maar goed, dit komt uiteraard voort uit mijn eigen achtergrond, waarin ik ben opgegroeid met twee fulltime werkende, gestressde ouders. Dat ik nog leef is een godswonder; maar helemaal jofel ben ik ook niet.
En dit bedoel ik niet grappig ofzo, ik geloof echt dat dit zo werkt.
Wat een pijnlijke, langzame dood moet dat zijn.
Patience is not one of my virtues, neither is memory. Or patience for that matter.
Nu ga ik jou (en mezelf) even nuanceren.quote:Op donderdag 17 juli 2008 18:26 schreef SHE het volgende:
Leuk dat je als vader en moeder dezelfde verantwoordelijkheid hebt; maar als je man een veeleisende baan heeft, vind ik het knap stom als jij je kind meegeeft om op het KDV te droppen. Dat doe je maar zelf. God mag weten wat die man allemaal aan zijn hoofd heeft. Ik ken ouders die er al moeite mee hebben hun kind aan (schoon)ouders mee te geven, simpelweg omdat ze dan de controle kwijt zijn. ( stiekem zijn dat de leukste moeders
Misschien ben ik te conservatief; maar ik ben ervoor dat meer vrouwen thuis blijven in de verzorgende rol. Goed moederschap is goud waard en in mijn optiek is een ontspannen moeder, een goede moeder.
Gekut met parttime banen of zelfs fulltime en KDV's vind ik best risico-vol; ik kan me niet voorstellen dat je dan altijd je kop erbij hebt.
Als ik na een dag werken thuis kom vergeet ik mijn eigen hoofd nog als die niet vast zou zitten. Ik kan me dus ergens wel voorstellen dat dit de bewuste man is overkomen. Dat kind had hoogstwaarschijnlijk niets bij hem in de auto te zoeken.
Maar goed, dit komt uiteraard voort uit mijn eigen achtergrond, waarin ik ben opgegroeid met twee fulltime werkende, gestressde ouders. Dat ik nog leef is een godswonder; maar helemaal jofel ben ik ook niet.
En dit bedoel ik niet grappig ofzo, ik geloof echt dat dit zo werkt.
Je hebt als ouders dezelfde verantwoordelijkheid, samen. Hoe je die verdeelt (de een veel werken, of allebei wat) is een tweede, maar een man moet toch een kind een keer weg kunnen brengen.
Je hebt gelijk dat het niet werkt met beide ouders in een zware baan, nou hebben wij de pech dat we beide idealistjes zijn en derhalve geen werk hebben waar we bergen mee verdienen. Om een beetje een normaal huis en leven te kunnen bekostigen moeten we wel allebei werken, maar ik ben als ik straks wat omhoog ga in loon wel van plan minder te werken.
Daarbij komt dat ik veel late diensten en weekenddiensten draai, zodat de kinderen maar een paar uren per week naar de oppas hoeven. KDV hoeft van mij niet zo, liever een oppasmoeder waar ze ook een "thuisgevoel" hebben.
Ik had overigens voor een baan waarin ik minder het gevoel zou hebben iets bij te dragen aan de maatschappij mijn kinderen nooit bij een oppas gedropt, het moet de moeite wel waard zijn.
Je situatie snap ik, groot huis, beide ouders hun eigen kantoor/studeerkamer en ik zag ze alleen bij het avondeten wat ik dan ook nog meestal kookte
Gek he dat je dan geen makkelijke puber wordt!Ik denk wel dat er een middenweg is tussen helemaal in je werk verzuipen of helemaal thuisblijven bij je kids.
Ik kan me niet zo goed voorstellen dat ik mijn hond vergeet in de auto (ja, ik heb geen kinderen, dus het moet ff hiermee), maar ik kan me wel heel goed voorstellen dat meneer C. mijn hond in de auto vergeet. Dat zou ik hem wel zeer zeer kwalijk nemen, hell ik zou hem er om verlaten waarschijnlijk, maar ik kan het me wél voorstellen, omdat:
a. Hij er veel minder mee bezig is (het is een man en die zijn geneigd om nogal gepre-occupeerd te zijn met hun eigen besognes) (ja, ik generaliseer en realiseer me dat er uitzonderingen zijn)
b: hij is het niet gewend om de hond bij zich te hebben, het zit niet in zijn systeem, dus ik kan me heel goed voorstellen dat je het dan vergeet.
God wat een ellende voor die mensen. En dat jochie, daar moet ik al helemaal niet aan denken.
a. Hij er veel minder mee bezig is (het is een man en die zijn geneigd om nogal gepre-occupeerd te zijn met hun eigen besognes) (ja, ik generaliseer en realiseer me dat er uitzonderingen zijn)
b: hij is het niet gewend om de hond bij zich te hebben, het zit niet in zijn systeem, dus ik kan me heel goed voorstellen dat je het dan vergeet.
God wat een ellende voor die mensen. En dat jochie, daar moet ik al helemaal niet aan denken.
Je kraamt pure nonsens uit, vermoorden...quote:Op woensdag 16 juli 2008 17:58 schreef Red_Cat het volgende:
Heel fijn voor hem dat hij niet meer lekker slaapt, had hij zijn kind niet moeten vermoorden.
I feel kinda Locrian today
Als ik kijk naar puur ik en mijn partner, denk ik toch dat over het algemeen moeders meer dat oergevoel hebben om het kind op de eerste plaats te zetten ten koste van alle andere dingen. Mijn partner houdt ook zielsveel van onze zoon, maar heeft niet zoals ik, hem al gemist als ie een middag op het KDV was bijvoorbeeld. Ik vind dingen die ik normaal stom en vervelend vind ook al snel goed als ik merk dat het kuiken het naar zijn zin heeft, gewoon moedergevoel denk ik. Mannen zijn daarin toch wat nuchterder vaak (en dit schrijf ik dus niet om het "vadergevoel" te bagatalliseren..ik weet alleen niet hoe ik het beter uit kan leggen).
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Mee eens maar dat is volgens mij ook niks nieuws.quote:Op donderdag 17 juli 2008 18:59 schreef Vivi het volgende:
Als ik kijk naar puur ik en mijn partner, denk ik toch dat over het algemeen moeders meer dat oergevoel hebben om het kind op de eerste plaats te zetten ten koste van alle andere dingen.
Patience is not one of my virtues, neither is memory. Or patience for that matter.
Das best lastig..., met 3 kinderen onder de 5.quote:Op donderdag 17 juli 2008 16:29 schreef moussie het volgende:
[..]
Zoals ik eerder al zei, kinderen tot pakweg 5 jaar wel voorin in een omgekeerd kinderstoeltje
Nee, maar in deze context lijkt het me dan extra zuur.quote:Op donderdag 17 juli 2008 19:20 schreef popolon het volgende:
[..]
Mee eens maar dat is volgens mij ook niks nieuws.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
uitzonderingen!?!!quote:Op donderdag 17 juli 2008 18:45 schreef conleche het volgende:
Ik kan me niet zo goed voorstellen dat ik mijn hond vergeet in de auto (ja, ik heb geen kinderen, dus het moet ff hiermee), maar ik kan me wel heel goed voorstellen dat meneer C. mijn hond in de auto vergeet. Dat zou ik hem wel zeer zeer kwalijk nemen, hell ik zou hem er om verlaten waarschijnlijk, maar ik kan het me wél voorstellen, omdat:
a. Hij er veel minder mee bezig is (het is een man en die zijn geneigd om nogal gepre-occupeerd te zijn met hun eigen besognes) (ja, ik generaliseer en realiseer me dat er uitzonderingen zijn)
De man die zijn eigen besognes dusdanig hogere prioriteit geeft dat hij zijn kind vergeet is de uitzondering hoor. Overigens is het laatste geval wat me bekend is de moeder degene geweest die het kind vergat.Wat een nonsens, sinds wanneer zijn vaders deeltijd ouder?quote:b: hij is het niet gewend om de hond bij zich te hebben, het zit niet in zijn systeem, dus ik kan me heel goed voorstellen dat je het dan vergeet.
Mwoh Swets, bij ons (maar ik realiseer me dat dat een verhaal apart is, aangezien wij LAT-ten), maar toch ook bij veel mensen die ik om me heen zie, is het toch vrnml. de vrouw die de meeste (doordeweekse) tijd met het kind doorbrengt hoor.quote:Op donderdag 17 juli 2008 19:35 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
uitzonderingen!?!!
[..]
Wat een nonsens, sinds wanneer zijn vaders deeltijd ouder?
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Sinds wanneer is tijd doorbrengen met equivalent voor 'denken aan' en bezorgd zijn om?' Er wordt hier namelijk gesteld dat daardoor de vader minder met het kind zou bezig zijn als het aan zijn zorg wordt over gelaten. Dat is zeker niet het geval.quote:Op donderdag 17 juli 2008 19:38 schreef Vivi het volgende:
[..]
Mwoh Swets, bij ons (maar ik realiseer me dat dat een verhaal apart is, aangezien wij LAT-ten), maar toch ook bij veel mensen die ik om me heen zie, is het toch vrnml. de vrouw die de meeste (doordeweekse) tijd met het kind doorbrengt hoor.
Nee, dat bedoel ik ook nietquote:Op donderdag 17 juli 2008 19:40 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Sinds wanneer is tijd doorbrengen met equivalent voor 'denken aan' en bezorgd zijn om?' Er wordt hier namelijk gesteld dat daardoor de vader minder met het kind zou bezig zijn als het aan zijn zorg wordt over gelaten. Dat is zeker niet het geval.
.Maar stel dus dat je idd helemaal gepreoccupeerd bent met het een of ander, een vergadering of weet ik veel wat voor stressvolle bedoening, dan kan ik me eerder voorstellen dat iemand die niet denkt zodra ie zonder buggy op straat loopt "ik mis iets...maar wat?!" omdat ie dus wel vaker zonder loopt, het kind op dat moment "vergeet".
Dat heb ik namelijk wel, ik loop namelijk nooit meer "los"
. En ik kan me wel voorstellen dat iemand die wel vaak "los" loopt op zo'n moment minder snel zoiets heeft van "ik mis iets". Puur omdat het niet in de onderbewuste routine zit.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Dat kan ik me totaal niet voorstellen.quote:Op donderdag 17 juli 2008 19:46 schreef Vivi het volgende:
[..]
Nee, dat bedoel ik ook niet
Maar stel dus dat je idd helemaal gepreoccupeerd bent met het een of ander, een vergadering of weet ik veel wat voor stressvolle bedoening, dan kan ik me eerder voorstellen dat iemand die niet denkt zodra ie zonder buggy op straat loopt "ik mis iets...maar wat?!" omdat ie dus wel vaker zonder loopt, het kind op dat moment "vergeet".
Ik niet.quote:Dat heb ik namelijk wel, ik loop namelijk nooit meer "los"
Nogmaals, de laatste keer dat dit gebeurde was het de moeder. Was het geen lerares?
Nou niet echt maar goed. Met dat 'oerinstinct en moedergevoel' kan ik goed inkomen. Dat hoort ook zo te zijn.quote:Op donderdag 17 juli 2008 19:35 schreef Vivi het volgende:
[..]
Nee, maar in deze context lijkt het me dan extra zuur.
Patience is not one of my virtues, neither is memory. Or patience for that matter.
Ik zeg ook niet dat alle vaders allemaal hun kind vergeten in de auto, maar als je normaal gesproken een drukke baan hebt en niet je kind naar de creche brengt en je doet dat ineens wel, dan kan het zijn dat je gedachten niet bij je kind zijn op dat moment. Dat wil niet direct zeggen dat je nooit aan je kind denkt, of een slechte vader bent.
Voorbeeld: wij hebben een hek op het erf. Dat móet dicht, anders springt de hond de vijver in en verdrinkt. (Waarom dat beest niet wil zwemmen weet ik ook niet, maar hij zakt als een baksteen naar de bodem.) Anyway, als ik naar buiten loop is het eerste wat ik doe het hek checken, omdat meneer C. het 2 van de 10x laat openstaan. Het is dus zo, dat hij er meestal wel aan denkt. Maar soms toch net ff niet. Bij mij zit het ingebakken. Dat is misschien niet persé omdat ik vrouw ben, maar omdat dat beest dag en nacht bij me is. Weet ik ook niet.
Ik vind het in ieder geval vooral heel zielig voor die vader en denk dat z'n leven zo'n beetje voorbij zal zijn!
Voorbeeld: wij hebben een hek op het erf. Dat móet dicht, anders springt de hond de vijver in en verdrinkt. (Waarom dat beest niet wil zwemmen weet ik ook niet, maar hij zakt als een baksteen naar de bodem.) Anyway, als ik naar buiten loop is het eerste wat ik doe het hek checken, omdat meneer C. het 2 van de 10x laat openstaan. Het is dus zo, dat hij er meestal wel aan denkt. Maar soms toch net ff niet. Bij mij zit het ingebakken. Dat is misschien niet persé omdat ik vrouw ben, maar omdat dat beest dag en nacht bij me is. Weet ik ook niet.
Ik vind het in ieder geval vooral heel zielig voor die vader en denk dat z'n leven zo'n beetje voorbij zal zijn!
Alleen blijkt dat het helemaal niet altijd de vaders zijn die die kinderen die dit overkomt vergeten. Ergo, geen correlatie.
Ik beweer ook niet dat er een correlatie is, alleen dat ik het me *in zo'n geval* "makkelijker" kan indenken (hoewel het me dan nog steeds ondenkbaar lijkt hoor).quote:Op donderdag 17 juli 2008 20:06 schreef Swetsenegger het volgende:
Alleen blijkt dat het helemaal niet altijd de vaders zijn die die kinderen die dit overkomt vergeten. Ergo, geen correlatie.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
quote:Op donderdag 17 juli 2008 19:33 schreef Swetsenegger het volgende:
[..]
Das best lastig..., met 3 kinderen onder de 5.
Mwah, zolang als dat er een geheugensteuntje op de voorzit zit is de kans dat je die achterin vergeet vrij klein toch ? Daarnaast, met z'n drieën houden zij elkaar wel wakker is mijn ervaring, zeker in de ochtend, 's avonds willen ze nog wel eens in slaap vallen achterin maar mocht je ze dan vergeten is dat niet zo'n ramp, ten eerste omdat het tegen die tijd niet meer zo warm is en ten tweede omdat het als je thuis bent toch wat eerder opvalt dat je iets vergeten bent.
pleased to meet you
Shhhiittt, bij het lezen van dit topic herinner ik me dat ik wat vergeten ben.....ik ben zo terug, ff snel naar mijn auto lopen...
Zoals ik al zei, vorig jaar was het een juf, iemand die nota bene van haar liefde voor kinderen haar baantje heeft gemaakt, als het zelfs zo iemand kan overkomen, hoe blind ben je dan als je stug blijft volhouden dat het jou nooit en te nimmer zal kunnen overkomen ?quote:Op donderdag 17 juli 2008 20:06 schreef Swetsenegger het volgende:
Alleen blijkt dat het helemaal niet altijd de vaders zijn die die kinderen die dit overkomt vergeten. Ergo, geen correlatie.
pleased to meet you
-edit- Nee.
[ Bericht 72% gewijzigd door paddy op 18-07-2008 01:03:17 ]
[ Bericht 72% gewijzigd door paddy op 18-07-2008 01:03:17 ]
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Tja wat moet je hier nu op zeggen....quote:Op donderdag 17 juli 2008 18:26 schreef SHE het volgende:
Misschien ben ik te conservatief; maar ik ben ervoor dat meer vrouwen thuis blijven in de verzorgende rol. Goed moederschap is goud waard en in mijn optiek is een ontspannen moeder, een goede moeder.
Gekut met parttime banen of zelfs fulltime en KDV's vind ik best risico-vol; ik kan me niet voorstellen dat je dan altijd je kop erbij hebt.
Als ik na een dag werken thuis kom vergeet ik mijn eigen hoofd nog als die niet vast zou zitten. Ik kan me dus ergens wel voorstellen dat dit de bewuste man is overkomen. Dat kind had hoogstwaarschijnlijk niets bij hem in de auto te zoeken.
Allereerste denk ik dat veel van de vrouwen tegenwoordig parttime werkt, ik ook en ik ben nog nooit mijn kind vergeten, dat 's ochtends de rit in de auto naar mijn moeder altijd slaapt dus ook ik word niet gealarmeerd met een kreetje.
Dat gekut trouwens met parttime werken heb IK nodig om die leuke ontspannen moeder te kunnen zijn.
Jouw gevoel is dus zeker niet mijn gevoel, en aangezien ik eerst 50 tot 60 uur in de week werkte heb ik nu met 18 uur werken een zeer relaxt leventje, hoewel de verantwoordelijkheid voor een kind een stuk zwaarder weegt als de druk van presteren op je werk.
Isa is het eerste waar ik me druk om maak als ik de dag begin en niet mijn baas, die fout heb ik al eens gemaakt toen ik nog zwanger was en die maak ik nooit meer, dan maar te laat op het werk of bellen dat ik later kom ,of niet kom vanwege iets dat er gebeurt is, morgen is er weer een dag en zo heb ik dat ook met mijn werkgever besproken, wij stellen ons beiden flexibel op en tot op heden is dat altijd goed gegaan (1x gebeurt toen Isa ziek was). Die werkdag haal ik dan wel in en soms werk ik een dag meer als afgesproken, het principe de ene hand wast de andere.
Mijn man is net zo, zijn dochter gaat voor alles hij haalt haar 's avonds altijd op en zal dat nooit vergeten, als hij een vergadering heeft oid dan haal ik haar op, loopt die vergadering uit dan belt hij me zodat Isa niet langer bij oma is als nodig is. En wederom nog nooit vergeten en hij heeft dan niet eens Isa bij zich.
Je kan zoveel praten wat je wilt maar ik kan me niet voorstellen dat je je kind vergeet vader of moeder dat doet er niet toe.
Wie zegt dat?quote:Op woensdag 16 juli 2008 13:11 schreef starla het volgende:
[..]
Alsof die kerel het expres doet zeg. Als er één iemand is die vanaf vandaag nooit meer lekker slaapt is hij het wel.
Komt wel makkelijk uit zo, je kind ''vergeten''.
En nee, ik kan het me niet voorstellen dat je je kind vergeet
http://steam-cards.com/?click=a07a01
voor gratis spellen
voor gratis spellen
quote:Op donderdag 17 juli 2008 21:40 schreef moussie het volgende:
[..]
Zoals ik al zei, vorig jaar was het een juf, iemand die nota bene van haar liefde voor kinderen haar baantje heeft gemaakt, als het zelfs zo iemand kan overkomen, hoe blind ben je dan als je stug blijft volhouden dat het jou nooit en te nimmer zal kunnen overkomen ?
Heb je uberhaupt mijn posts wel gelezen?
Ho daar, ..ik probeer het een beetje te beredeneren. Ik ben geen moeder he, dus misschien dat ik als ik moeder ben wel net zo resoluut reageer als de andere mama's hier.quote:Op donderdag 17 juli 2008 21:57 schreef marlieske het volgende:
[..]
Tja wat moet je hier nu op zeggen....
Allereerste denk ik dat veel van de vrouwen tegenwoordig parttime werkt, ik ook en ik ben nog nooit mijn kind vergeten, dat 's ochtends de rit in de auto naar mijn moeder altijd slaapt dus ook ik word niet gealarmeerd met een kreetje.
Dat gekut trouwens met parttime werken heb IK nodig om die leuke ontspannen moeder te kunnen zijn.
Jouw gevoel is dus zeker niet mijn gevoel, en aangezien ik eerst 50 tot 60 uur in de week werkte heb ik nu met 18 uur werken een zeer relaxt leventje, hoewel de verantwoordelijkheid voor een kind een stuk zwaarder weegt als de druk van presteren op je werk.
Isa is het eerste waar ik me druk om maak als ik de dag begin en niet mijn baas, die fout heb ik al eens gemaakt toen ik nog zwanger was en die maak ik nooit meer, dan maar te laat op het werk of bellen dat ik later kom ,of niet kom vanwege iets dat er gebeurt is, morgen is er weer een dag en zo heb ik dat ook met mijn werkgever besproken, wij stellen ons beiden flexibel op en tot op heden is dat altijd goed gegaan (1x gebeurt toen Isa ziek was). Die werkdag haal ik dan wel in en soms werk ik een dag meer als afgesproken, het principe de ene hand wast de andere.
Mijn man is net zo, zijn dochter gaat voor alles hij haalt haar 's avonds altijd op en zal dat nooit vergeten, als hij een vergadering heeft oid dan haal ik haar op, loopt die vergadering uit dan belt hij me zodat Isa niet langer bij oma is als nodig is. En wederom nog nooit vergeten en hij heeft dan niet eens Isa bij zich.
Je kan zoveel praten wat je wilt maar ik kan me niet voorstellen dat je je kind vergeet vader of moeder dat doet er niet toe.
In de oorzaken die ik probeer te bedenken voor dit 'ongeluk' ga ik automatisch bedenken wat een reden kan zijn.
Niet iedereen is hetzelfde; de ene vrouw MOET werken om tot rust te komen, de ander wordt er gestressed van. Genoeg vrouwen die niet meer gaan werken na hun verlof en stiekem vind ik dat wel een positief iets. ( niet slaan! )
De ene vader is net een mama, de ander mist dat 'instinctieve' gen.
Het was niet mijn bedoeling iedereen over 1 kam te scheren, maar het is ook weer niet heel ongewoon dat werken en kinderen opvoeden lastig samengaat en soms zelfs kan zorgen voor onoplettendheid.
Ik kan me gewoon zo voorstellen dat die sul met zijn hoofd elders zat. Of dat er wellicht iets aan de hand was.
Ik hoef jou niet te overtuigen, want jij gelooft dat jou dat nooit zal overkomen.
Ik zou zo'n uitspraak nooit durven doen, want ik zie toch echt dat het mensen wél overkomt. Liever gewaarschuwd en alert, dan blind overtuigd.
Wellicht sta ik wat onzekerder tegenover het moederschap dan jij, dat kan natuurlijk ook. Het lijkt me ook doodeng namelijk. ( Alle gevaren, risico's etc )
Tuurlijk sla ik nietquote:Op donderdag 17 juli 2008 23:00 schreef SHE het volgende:
[..]
*knip*
Genoeg vrouwen die niet meer gaan werken na hun verlof en stiekem vind ik dat wel een positief iets. ( niet slaan! )
*knip*
Het lijkt me ook doodeng namelijk. ( Alle gevaren, risico's etc )
Ik vind ook dat elke vrouw moet doen wat die wil/kan , thuis of werken mij maakt het niets uit wat een ander doet ik kijk naar wat mij en mijn gezin happy maakt. Tja gevaren je neemt ze nooit allemaal weg, kinderen stoten zich allemaal wel eens.
Leren lopen is al eng, en auto's en verkeer bepaalde dingen heb je niet in de hand die overkomen je gewoon. En nee ik ben echt niet een super zekere moeder, in tegendeel ik ben nog maar een jaar moeder en ben lerende, elke dag leert je kind wat nieuws en ik groei daar in mee als moeder.
Ik steek mijn kop echt niet in het zand ook Isa zal vast eens iets overkomen, een ongelukje zit namelijk in een klein hoekje maar je kind vergeten valt voor mij niet in de categorie "ongelukje" das gewoon rete stom.
SHE, doe niet zo menselijk, nu kan ik straks niet slapen.quote:
*ril*
.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Ik weet niet helemaal zeker wat je hiermee bedoelt, maar jou kennende bedoel je dat positief?quote:Op donderdag 17 juli 2008 23:13 schreef Vivi het volgende:
[..]
SHE, doe niet zo menselijk, nu kan ik straks niet slapen.
*ril*
of ik snap het echt niet en dan ga ik maar naar bed
Het was een grapje, ik heb je nog nooit zo beminnelijk een discussie zien voeren namelijkquote:Op donderdag 17 juli 2008 23:18 schreef SHE het volgende:
[..]
Ik weet niet helemaal zeker wat je hiermee bedoelt, maar jou kennende bedoel je dat positief?
of ik snap het echt niet en dan ga ik maar naar bed
Wederom een grondvest onder mijn voeten weggeslagen .
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Mooi gezegd.quote:Op donderdag 17 juli 2008 23:00 schreef SHE het volgende:
[..]
Ho daar, ..ik probeer het een beetje te beredeneren. Ik ben geen moeder he, dus misschien dat ik als ik moeder ben wel net zo resoluut reageer als de andere mama's hier.
In de oorzaken die ik probeer te bedenken voor dit 'ongeluk' ga ik automatisch bedenken wat een reden kan zijn.
Niet iedereen is hetzelfde; de ene vrouw MOET werken om tot rust te komen, de ander wordt er gestressed van. Genoeg vrouwen die niet meer gaan werken na hun verlof en stiekem vind ik dat wel een positief iets. ( niet slaan! )
De ene vader is net een mama, de ander mist dat 'instinctieve' gen.
Het was niet mijn bedoeling iedereen over 1 kam te scheren, maar het is ook weer niet heel ongewoon dat werken en kinderen opvoeden lastig samengaat en soms zelfs kan zorgen voor onoplettendheid.
Ik kan me gewoon zo voorstellen dat die sul met zijn hoofd elders zat. Of dat er wellicht iets aan de hand was.
Ik hoef jou niet te overtuigen, want jij gelooft dat jou dat nooit zal overkomen.
Ik zou zo'n uitspraak nooit durven doen, want ik zie toch echt dat het mensen wél overkomt. Liever gewaarschuwd en alert, dan blind overtuigd.
Wellicht sta ik wat onzekerder tegenover het moederschap dan jij, dat kan natuurlijk ook. Het lijkt me ook doodeng namelijk. ( Alle gevaren, risico's etc )
yup, en daar deed ik dus dat (doordrammerigequote:Op donderdag 17 juli 2008 22:50 schreef Swetsenegger het volgende:
) schepje bovenop door te benadrukken dat het niet alleen een moeder was maar nog een juf op de basisschool ook, iemand dus die al zijn tijd aan kinderen besteed, de godganse dag niets anders doet dan op kinderen letten en begeleiden, zo'n beetje het laatste persoon waarvan je zou verwachten dat haar zoiets gebeurt .. Ik durf dus te wedden dat die vrouw net zo stellig zat te beweren dat het haar niet kan gebeuren, zij zou haar kind(eren) nooit kunnen vergeten ..
misschien had zij er beter rekening mee kunnen houden dat zoiets toch echt wel iedereen kan overkomen, dan had zij een veiligheidsroutine in kunnen bouwen om het risico erop te beperken, net zoiets als even kijken of je het gas wel echt uit hebt gedraaid voor je de deur uit loopt
pleased to meet you
Beweren dat dit iedereen kan overkomen is imo hetzelfde als de stelling "in iedereen schuilt een potentiele moordenaar". Je kan zoiets niet weten, je kan het aannemelijk vinden, dat is wat anders, maar het is té persoonsafhankelijk om het als vaststaande stelling te poneren. En ik geloof er ook niet in dat dit "iedereen kan overkomen".
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
En beweren dat dit jou nooit en te nimmer zou kunnen overkomen is net zo vreemd.quote:Op vrijdag 18 juli 2008 07:57 schreef Vivi het volgende:
Beweren dat dit iedereen kan overkomen is imo hetzelfde als de stelling "in iedereen schuilt een potentiele moordenaar". Je kan zoiets niet weten, je kan het aannemelijk vinden, dat is wat anders, maar het is té persoonsafhankelijk om het als vaststaande stelling te poneren. En ik geloof er ook niet in dat dit "iedereen kan overkomen".
"We are all atheists about most of the gods that humanity has ever believed in. Some of us just go one god further." - Richard Dawkins
Nou, dat vind ik dus niet, aangezien ik mijn eigen functioneren na 33 jaar beter ken dan een persoon die vanachter zijn (of haarquote:Op vrijdag 18 juli 2008 08:25 schreef DroogDok het volgende:
[..]
En beweren dat dit jou nooit en te nimmer zou kunnen overkomen is net zo vreemd.
) toetsenbordje zit te bedenken. Dat lijkt me meer een gevalletje van projectie dan.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
En toch ben ik daar dan weer wel van overtuigd. Mensen die in het nauw gedreven worden zijn net Ratten--> ze kunnen heel raar uit de hoek komen. En je weet wat ze zeggen: 1 tik op de verkeerde plaats en je kan iemand maar zo onbewust doodslaan. En dan ben je helaas wel een moordenaarquote:Op vrijdag 18 juli 2008 07:57 schreef Vivi het volgende:
Beweren dat dit iedereen kan overkomen is imo hetzelfde als de stelling "in iedereen schuilt een potentiële moordenaar". Je kan zoiets niet weten, je kan het aannemelijk vinden, dat is wat anders, maar het is té persoon afhankelijk om het als vaststaande stelling te poneren. En ik geloof er ook niet in dat dit "iedereen kan overkomen".
http://steam-cards.com/?click=a07a01
voor gratis spellen
voor gratis spellen
Oh, ik ben er ook van overtuigd dat de meeste mensen zodanig getergd/getriggerd kunnen worden dat ze in staat zijn om iemand om het leven te brengen. Uit zelfbehoud, beschermingsinstinct (voor hun kinderen) of uit woede, noem maar op. Maar ik ben er ook van overtuigd dat er mensen zijn die hoe dan ook, nooit zover gepushed kunnen worden. Die liever zelf het loodje leggen dan.quote:Op vrijdag 18 juli 2008 08:30 schreef TheThirdMark het volgende:
[..]
En toch ben ik daar dan weer wel van overtuigd. Mensen die in het nauw gedreven worden zijn net Ratten--> ze kunnen heel raar uit de hoek komen. En je weet wat ze zeggen: 1 tik op de verkeerde plaats en je kan iemand maar zo onbewust doodslaan. En dan ben je helaas wel een moordenaar
Conclusie; er is geen eenduidige conclusie mogelijk.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
|
|
