Haggis, Kilts & Bagpipes: Schots voetbal in 2009/2010.

Yes, de Huns laten punten liggen. Ik zit er sterk aan te denken om dat laatste weekend naar Glasgow te vliegen. Ook al lukt het niet om tickets te krijgen, dan lijkt het me nog mooi om daar in een pub te zitten.

Ik ga dan gewoon ergens op de Gallowgate zitten

Vliegtickets zijn geboekt. Nu maar hopen dat het me lukt om daar nog aan kaartjes te komen en dat Celtic kampioen wordt.

Cunts, zo het initiatief weer uit handen geven

Typisch Rangers. In Glasgow liepen ze ook overal door de straten de boel uit te dagen en te vervuilen. Foute club met nog foutere "fans".

En de lower leagues: http://www.scottishfootba(...)ate%20Web%20page.htm

SPL Preview 2009/2010



Komende zaterdag om 13:45 (Nederlandse tijd) barst het geweld in de SPL weer los. Aberdeen v Celtic is het smakelijke affiche. Voor de Bhoys is het zaak om dit jaar het kampioenschap weer terug te halen naar Paradise, terwijl de Dons na de vernedering in Europa wat recht te zetten hebben. Om 16:00 worden dan nog vier wedstrijden gespeeld, terwijl op maandagavond Dundee United en Hearts de eerste speelronde afsluiten. Dan zal ook meteen duidelijk zijn wat er allemaal uit is gekomen van de bespiegelingen vooraf. Enfin, zo ver zijn we nog niet. Ik kan dus zelf nog even meedoen aan de borrelpraat vooraf. Hier mijn voorspellingen voor het komende seizoen.

We beginnen met de degradatiekandidaten. Het blijft jammer dat er maar één degradant is uit de SPL. Dat haalt een stuk spanning weg, zoals twee jaar geleden toen met de Kerst al duidelijk was dat Gretna eruit zou gaan. Afgelopen jaar was het dan wel weer heel spannend, met drie clubs die op de laatste speeldag nog er uit konden vliegen. Extra mooi was dat er zelfs een rechtstreekse degradatiekraker in Inverness was. Hopelijk dit jaar weer zo’n ontknoping.



Als promovendus hoort St. Johnstone daar natuurlijk bij. Voor de club uit Perth zal het wennen zijn, nu ze na zeven jaar weer terug zijn in de SPL. Een divisie lager waren The Saints namelijk een van de grote namen, die veel vaker wonnen dan verloren. Nu zal dat andersom zijn. Het zal afwachten zijn hoe het team daar op gaat reageren. De statistieken spreken wel in het voordeel van St. Johnstone, want sinds de oprichting van de SPL (in 1998) degradeerde de promovendus slechts tweemaal. En bij die twee zat ook Gretna, dat eigenlijk al failliet was. Ik verwacht eerlijk gezegd ook niet dat ze degraderen. De club wordt uitstekend geleid en is een van de weinige clubs die nooit schulden heeft. De afgelopen jaren waren er mooie resultaten in de verschillende bekercompetities (zowel in 2007 als 2008 een halve finaleplek in de Scottish Cup) en de club is eigenlijk helemaal klaar voor de SPL. Enige nadeel is de publieke belangstelling, die is namelijk altijd erg matig in Perth. In de stad - ondanks dat ze toch nog een eindje van Glasgow ligt – wonen namelijk enorm veel seizoenkaarthouders van de Old Firm. Dit gaat natuurlijk ten koste van de publiek belangstelling in het eigen McDiarmid Park. Weet deze club echt een fatsoenlijke fansbase op te bouwen, dan kunnen ze makkelijk een vaste waarde worden in de SPL. Voor dit seizoen kijken ze bij St. Johnstone vooral uit naar de confrontaties met de Old Firm en de Tayside derby tegen Dundee United.



Een andere degradatiekandidaat is Falkirk. Vorig jaar stonden The Bairns op de laatste speeldag onderaan en met een uitwedstrijd tegen concurrent Inverness Caledonian Thistle op het programma leek het een mission impossible te worden voor het team van John Hughes. Het onmogelijke gebeurde echter: Falkirk won en de Highlanders vlogen eruit. Zo werd het uiteindelijk nog een mooi jaar voor Falkirk, want de bekerfinale werd ook gehaald (helaas verloren tegen Rangers). De club werd ook overladen met complimenten voor het spel dat op de mat werd gelegd. Ondanks dat er niet echt goede spelers onder contract stonden, was Falkirk een van de weinige clubs in de SPL die aanvallend durfde te spelen. Voor dit jaar zie ik het veel somberder in. Manager John Hughes is naar Hibs vertrokken en heeft twee van de beste spelers meegenomen, de club werd in Europa uitgeschakeld door een tegenstander uit Liechtenstein en het voetbal ziet er tot nu toe niet echt aantrekkelijk uit. Positieve punten zijn er ook, want eindelijk staat er weer een nieuwe tribune in het Falkirk stadium. Zo ziet het er tenminste niet zo kil en leeg meer uit.



Het is altijd mooi om te zien dat er zekerheden zijn in het leven. Johan Derksen die altijd de kampioen verkeerd voorspelt, Rangers-fans die steden slopen en vol pissen en St. Mirren dat in de kelder van de SPL bivakeert. Dit jaar zal het niet anders zijn. The Buddies werden elfde en bleven er slechts op doelsaldo in. Het hele jaar telde slechts twee hoogtepunten: de winst op Celtic in de kwartfinale van de Scottish Cup (nadat ze een week eerder nog van datzelfde Celtic met 7-0 hadden verloren) en de 1-0 winst op de Rangers. Achteraf gezien waren die drie punten genoeg voor de redding. Naast het veld werd de grootste verandering doorgevoerd. Het knusse Love Street werd ingeruild voor een stadion van LEGO: St. Mirren Park, waar 8000 man in kunnen. Manager Gus MacPherson veranderde weinig aan het team deze zomer, dus het doel is hetzelfde als het afgelopen seizoen. Handhaving en het liefst zo snel mogelijk.



Als ik op dit moment een club zou moeten aanwijzen die ik er uit zie vliegen is het Hamilton Academical. Afgelopen seizoen werden de Accies knap negende. Het nieuwe lijkt er nu alleen wel af en de verkoop van twee van de drie grote talenten (SFL Young Player of the Year James McCarthy naar Wigan en Brian Easton naar Burnley) doet de club ook geen goed. Alleen James McArthur is nu nog over en ik verwacht eerlijk gezegd dat die ook nog gaat vertrekken naar de Premier League. Jammer voor The Accies, die als een van de weinige clubs in Schotland echt veel tijd en energie steekt in de jeugdopleiding. Het voetbal was bij tijd en wijle ook erg leuk om te zien. Positief punt is dat loan keeper Tomas Cerny definitief is overgenomen. Erg belangrijk, want vorig jaar pakte de Tsjech veel punten tijdens cruciale wedstrijden. Dat zal hij dit jaar weer moeten doen, want anders denk ik dat er na dit seizoen een einde komt aan het SPL-avontuur van Hamilton.

Nu we de vier - in mijn ogen - degradatiekandidaten hebben gehad gaan we door met de aantrekkelijkste categorie: de drie grijze middenmotors. Het zijn de clubs die gaan strijden om die zesde plek, die nog wat lucratieve wedstrijden gaat opleveren. Voor de rest is het voor deze clubs hopen op leuke cuprun of op een stuntje in de competitie tegen Celtic of Rangers.



De eerste club die ik daar verwacht is Motherwell. De Steelman zijn al weken aan het voetballen. doordat ze in de eerste ronde van de Europa League moesten aantreden. Daarin deden ze het redelijk. Wedstrijden tegen clubs uit Wales en Albanië werden gewonnen. In de derde ronde bleek Steaua Boekarest te sterk, maar echt een verrassing was dat ook weer niet. Motherwell is namelijk afgelopen zomer helemaal leeggeplukt. De vijf beste spelers vertrokken en ook manager Mark McGhee stopte. Hij vertrok naar Aberdeen, waar hij als speler veel successen behaalde. Zijn vervanger is Jim Gannon, de Ierse manager van Stockport County. Bij die club haalde hij geweldige resultaten, ondanks het feit dat er geen cent te makken was. Een betere manager lijkt er dus niet te passen bij Motherwell. De aankopen zijn voornamelijk afkomstig uit de Engelse League One en League Two. Het is even afwachten hoe die zich aanpassen. Vandaar dat ik Motherwell het meest moeilijke vind om in te schatten. Gaat het draaien met al die nieuwe spelers en de manager, dan kan Motherwell wel eens gaan stunten. Aan de andere kant kan het ook ineens zo zijn dat The Steelmen onderin gaan bungelen, omdat het niveau voor de Engelse aankopen te hoog ligt.



Een van de minst spectaculaire clubs in de SPL is Kilmarnock in mijn ogen. Een veel te groot, wat klinisch stadion en al jarenlang betonvoetbal. Dat is ook logisch, want Killie heeft in Jim Jefferies (sinds februari 2002) de langstzittende manager in de SPL. De man weet met een klein budget toch vaak goede resultaten te halen. Dat het voetbal er niet uitziet zal hem een worst wezen. Degradatie kan namelijk de doodsteek betekenen voor de club. Ook in de zomerstop kon Jefferies weinig uitrichten. De oude Allan Johnston (ex-Rangers en Sunderland) moest vertrekken, maar met Mark Burchill (ex-Celtic en voormalig Schots international) van Rotherham United werd er wel ervaring teruggehaald. Als Burchill zich nog een keer kan tonen heeft Jefferies een topaankoop gedaan. De spits werd namelijk tien jaar geleden als een supertalent gezien. Hij zou het Schotse antwoord op Michael Owen worden, maar dat is er nooit uitgekomen.



De laatste club waar ik een grijs seizoen voor voorspel is misschien wel de meest verrassende: Dundee United. De afgelopen seizoenen draaiden The Arabs goed mee in de subtop en het was de enige club waartegen de beide grootmachten uit Glasgow het structureel moeilijk hadden. Manager Craig Levein heeft namelijk de club veranderd in een vechtmachine, net zoals hij eerder deed bij Hearts. Het ziet er niet uit, maar het is wel effectief. De fans klagen niet, want de tien seizoenen voor Levein werd slechts eenmaal het linkerrijtje gehaald, terwijl hij ze tweemaal naar plek vijf loodste. Een zure plek, want één plaatsje hoger had Europees voetbal opgeleverd. Nog zuurder is dat in beide gevallen die plek op de laatste speeldag in eigen huis uit handen werd gegeven en dat in allebei de gevallen de tegenstander die dag wel een feestje mocht vieren door het behalen van de titel. Ik heb echter het gevoel dat de Levein alles uit zijn spelers heeft geperst en er weinig ruimte is voor verbetering. Komt nog eens bij dat met Lukasz Zaluska de beste speler naar Celtic vertrok. De keeper was een essentieel onderdeel in het team en het is voor Dundee United te hopen dat zijn vervangers Steve Banks en Nicky Weaver hetzelfde presteren, anders zal het halen van de split nog best een opgave kunnen worden.

De titel gaat in Schotland al jaren tussen twee clubs. Het hoogst haalbare voor de rest is dus plek drie en proberen een van de twee bekers te winnen. Stiekem wil er wel eens een club ineens meestrijden om plek twee, maar dat gebeurt slechts bij hoge uitzondering. Ik zie eerlijk gezegd dit jaar er geen enkele club in slagen, dus blijft Hearts voorlopig de laatste in die erin geslaagd is dankzij een tweede plek in 2006.



Om maar meteen met Heart of Midlothian te beginnen. De club was, in vergelijking met de jaren ervoor, een oase van rust. Doordat eigenaar Romanov het te druk had met de bankencrisis, had hij geen tijd om zich met het voetbal te bemoeien. Manager Csaba László kon daardoor in alle rust bouwen aan zijn ploeg. Waar vooraf door de aanhang werd gevreesd dat de split opnieuw niet werd gehaald, werd de ploeg knap derde. László zag deze zomer drie belangrijke krachten vertrekken uit Edinburgh. Middenvelder Aguiar en verdediger Karapidis kozen voor het geld op Cyprus. Geld dat er bij Hearts niet meer is. Het pijnlijkste was toch het vertrek van aanvoerder Robbie Neilson naar Leicester City. Niet alleen was de back een belangrijke speler; het betekent ook het einde van 'de drie baarden' (naast Neilson waren dat Paul Hartley en Steven Pressley. Hearts wordt hierdoor steeds minder Schots en dat is eigenlijk wel jammer. Nieuwe aankopen Jesus Manuel Santana Abreu, Ismael Bouzid en Dawid Kucharski zullen namelijk niet dat gevoel voor de club hebben, iets dat 'de drie baarden' wel hadden.



Iedere subtopper raakte belangrijke spelers kwijt, zo ook Aberdeen. De motor van het middenveld, Scott Severin, ging namelijk naar Watford. Daarvoor in de plaats kwamen wat B-spelers uit de Engelse lagere divisies. Het is dan ook geen wonder dat de nieuwe manager Mark McGhee continue bij het bestuur aanklopt voor nieuwe spelers. De nummer één op zijn lijstje, Stephen Hughes net als McGhee vorig jaar bij Motherwell, bleek financieel onhaalbaar. Aberdeen moest het namelijk afleggen tegen Norwich City (uit League One nota bene) in de strijd om deze middenvelder. Het zegt eigenlijk alles over de financiële mogelijkheden in de SPL. Aberdeen mocht, dankzij de vierde plek van afgelopen seizoen, ook meedoen aan de voorrondes van de Europa League. Het Tsjechische Sigma Olomouc leek een haalbare kaart, maar na een 1-5 thuisnederlaag en een 0-3 in Tsjechië werd meteen duidelijk dat de tijden van Alex Ferguson en de Europa Cup II winst heel ver vervlogen zijn. Dit jaar is het voor de club zaak om weer mee te strijden om plek drie, maar dat er dan nog veel moet veranderen is wel duidelijk.



Ooit stond Hibernian voor leuk voetbal en excentrieke spelers. Rond de Millenniumwisseling was daar weinig meer van over. Bij Hibs waren ze allang blij dat ze weer terug waren in de SPL, na de onverwachte degradatie in 1998. In 2004 kwam daar echter Tony Mowbray en die bezorgde Hibs meteen een derde plek, zichzelf de titel 'Manager of the Year' en Hibernian had zijn predikaat van aanvallend voetballende ploeg weer terug. Een paar jaar was het genieten in Easter Road, maar met het vertrek van Mowbray ging het onder John Collins al iets minder (er werd echter met de League Cup wel een prijs gepakt) en onder legende Mixu Paatelainen was er helemaal niets meer over van het fast-flowing, passing football onder Mowbray. Mixu verdween aan het eind van het seizoen en voor hem in de plaats kwam ex-speler John Hughes. Hij liet Falkirk lekker voetballen en in Edinburgh hopen ze dat hij dat ook de Hi-Bees laat doen. Dit alles wel zonder topspeler Darren Fletcher, die voor het recordbedrag van £3 miljoen pond naar Burnley vertrok. Ook Rob Jones, de rots in de branding achterin, vertrok naar Engeland. Voor hen in de plaats kwamen vooral Schotse talenten. Het jeugdteam van Hibernian is namelijk erg goed (ze wonnen de landstitel en de beker) en doet zelfs internationaal mee. Een unicum voor Schotland.

Het aantal kanshebbers op titel in Schotland is vrij klein. Het zijn er namelijk maar twee en het verschil lijkt steeds groter te worden tussen deze twee clubs en de rest. In 1985 was het Aberdeen van Alex Ferguson de laatste niet-Old Firm kampioen en we moeten terug tot 1965 (het laatste jaar voor Celtic's 9-in-a-row) dat we zowel Celtic als Rangers niet in de top 2 zagen. Dit jaar moeten er heel gekke dingen gebeuren wil dat veranderen. Er is een grotere kans dat je de 27.5 miljoen wint in de Staatsloterij.



Volkomen onverwachts werd Rangers ineens kampioen. Op twee punten in het seizoen stonden ze zeven punten achter en in de winter werd er meer gepraat over de financieel penibele situatie dan over de titel. De chemie tussen Strachan en de spelersgroep was echter helemaal uitgewerkt aan de andere kant van Glasgow. Zonder zelf echt goed te spelen werd de titel binnengehaald en ook nog eens de beker. De Huns vierden het in stijl door de stad te slopen en te vervuilen. Dankzij de miljoenen uit de Champions League (ze kunnen zelfs al het tv-geld krijgen als Celtic zich niet plaatst) is een totale implosie afgewend. Er kon echter niets worden gekocht, want met 30 miljoen schuld in de nek is het zaak die eerst af te lossen. Aanvoerder Barry Ferguson vertrok voor een klein bedrag naar Birmingham City, terwijl ook van Christian Dailly, Brahim Hemdani, Dean Furman, Graeme Smith, Andy Webster en Charlie Adam afscheid werd genomen. Er wordt echter verwacht dat dit niet de laatsten zullen zijn. Gekocht werd er nog niets, want Walter Smith is van mening dat het huidige team goed genoeg is om opnieuw de titel binnen te halen.



Afgelopen zomer zag alles er goed uit bij Celtic. Voor de derde keer op rij waren The Bhoys kampioen geworden, iets dat voor het laatst gebeurde onder legende Jock Stein. De vierde titel leek slechts een formaliteit, ondanks dat er geluiden kwamen dat de meeste spelers en fans het hadden gehad met Gordon Strachen. Een manager die net driemaal op rij kampioen is geworden en tweemaal de laatste zestien heeft gehaald in de Champions League ontsla je echter niet. Achteraf een kapitale fout, want het team draaide enorm stroef. Het was dat Rangers er nog minder van bakte, want anders was de titelstrijd in maart al beslist. Twee wedstrijden voor tijd kreeg Celtic ineens een cadeau uit Edinburgh, waar dankzij een gelijkspel van Hibernian tegen Rangers de Hoops de titelkansen weer in eigen hand hadden. Dat er niets meer in de groep zat bleek echter wel in die twee afsluitende duels. 0-0 tegen Hibs en 0-0 tegen Hearts. De titel en de jackpot genaamd Champions League-voetbal gingen naar Ibrox. Strachan mocht vertrekken en is vervangen door Mowbray. Die mocht aardig wat investeren en het lijkt erop dat hij het elftal al een beetje naar zijn hand heeft gezet. Een 0-2 overwinning in Moskou (de eerste Europese uitzege sinds 2003) heeft een plek in de vierde voorronde opgeleverd. Wint Celtic deze tweestrijd met Arsenal en gaat daarna het seizoen soepel van start, dan denk ik dat er in mei weer groenwitte linten om de kampioensbokaal hangen.