PDD [Autisme, Asperger en PDD-NOS] deel 6

quote:

Op zaterdag 12 juli 2008 14:37 schreef Aoristus het volgende:

[..]

dat is een verrassing

Houden autisten eigenlijk wel van verrassingen?

quote:

Op zaterdag 12 juli 2008 15:27 schreef Xennia het volgende:

[..]

Houden autisten eigenlijk wel van verrassingen?

dat antwoord probeer ik She net te ontlokken, slimmerik

quote:

Op zaterdag 12 juli 2008 15:27 schreef Xennia het volgende:

[..]

Houden autisten eigenlijk wel van verrassingen?

enz... _{Ik niet in ieder geval.}

quote:

Op zaterdag 12 juli 2008 15:27 schreef Xennia het volgende:

[..]

Houden autisten eigenlijk wel van verrassingen?

Ik weet nog vroeger toen m'n moeder mij wakker maakte en zei dat we naar de tandarts gingen, terwijl ik dat de vorige dag niet eens wist. Bij mij sloegen gelijk alle stoppen door.

quote:

Op zaterdag 12 juli 2008 17:16 schreef Ruzbeh het volgende:

[..]

Ik weet nog vroeger toen m'n moeder mij wakker maakte en zei dat we naar de tandarts gingen, terwijl ik dat de vorige dag niet eens wist. Bij mij sloegen gelijk alle stoppen door.

Surprise!

en dat is soms heel moeilijk voor een partner.

Mijn man wilde laatst ontzettend graag iets ondernemen (ergens naartoe).
Het zag er echter naar uit dat dat niet ging lukken en baalde hier ontzettend van.
"ik had er toch echt graag naartoe gewild" enz...

Ik wilde proberen of ik het niet alsnog voor hem rond zou krijgen, maar de ervaringen die ik met dit soort zaken heb gehad kwamen stuk voor stuk langs in mijn gedachten.
Als ik mijn mond hou en het alsnog op het laatste moment voor elkaar krijg dan is hij compleet overdonderd en uit zijn doen omdat hij zich er net op in had gesteld dat het niet doorging.
Het is dan helemaal niet leuk.

Als ik hem vertel dat ik het ga proberen te regelen... dan zit hij zolang in onzekerheid dat ik (en hijzelf) gek van hem worden... of hij verheugt zich er op en als het dan niet lukt is de teleurstelling en omschakeling erg erg erg groot

quote:

Op zaterdag 12 juli 2008 17:48 schreef SHE het volgende:

[..]

Maak je geen zorgen, ik hou wel van een verrassing op zijn tijd.
Een mooie bos witte lelies, een zelfgebrouwd diner, een koude pizza op zondagochtend na een lange nacht smoochen, cadeautjes, plagerijtjes.
Ik hou alleen niet van verrassingen waar iets van mij wordt verwacht waar ik op dat moment helemaal geen zin in heb.

Het is natuurlijk kul dat alle autisten niet van verrassingen houden. Ze houden niet van verrassingen die hen bewegen iets te moeten doen. Maar normale mensen houden daar ook niet zo van.

klopt, dat heb ik ook gemerkt..
mijn man kan ik best verassen als ik goed op de timing let en niet perse iets actiefs van hem verwacht.

TIming bv... als hij ergens mee bezig is... geef hem ruimte om dat eerst af te maken... het is vreselijk voor hem om door externe factoren opeens een activiteit te moeten staken en onafgemaakt voor zijn gevoel achter te laten. (aan de andere kant zijn er genoeg dingen die hij neit afmaakt maar dan komt het vanuit hemzelf. en dat is het verschil)

Timing is de sleutel.
Even inleven in dat waar hij of zij op dat moment mee bezig is en wat het "verander" moment is.

quote:

Op zaterdag 12 juli 2008 18:01 schreef SHE het volgende:


Ik besef me ineens dat dat best veel gevraagd is, van een partner. Moet vermoeiend zijn.

Aan de andere kant vraagt een partner vaak ook veel van een autist, en is het voor de autist ook vermoeiend.

quote:

Op zaterdag 12 juli 2008 14:47 schreef tijnbrein het volgende:
Maeghan terugkomde op jouw post over het zien dat iemand intresse in jouw heeft. Ik zie dat dus totaal niet. Het enige dat ik begrijp is een zoen op mijn wang of een klap in mijn gezicht als wat daar tussen zit is voor mij adacadabra. En hoe je een relatie moet aangaan en moet onderhouden dat snap ik ook totaal niet. Hetzelfde geld eigenlijk voor alle sociale interactie die je als mens hebt. Dus op je werk, vrienden etc.
Ik wil wel contact en relaties en alles wat daarbij hoort. Maar het leukt mij niet omdat te doen. Ergens gaat het fout maar ik weet niet precies waar.
Veel mensen die mij kennen vragen zich af waarom ik niet naar de hoeren ga. Nou heel simpel omdat ik dat niet wil. Ik wil sex heel graag zelfs maar ik wil ook liefde.

Hoe het kan dat dit soort dingen pas later worden opgemerkt bij mensen komt eenerzijds doordat sommige dingen zich pas op latere leeftijd openbaren. Anderzijds komt het doordat mensen denken op hij/zij heeft wel ergens anders een sociaal leven. Als mensen dat maar stelselmatig doen dan blijft dat zo dus onopgemerkt dat iemand geen sociaal leven heeft en daarmee problemen heeft.

Ik denk dus dat mensen in mijn omgeving dachten oh hij heeft ergens anders wel vrienden. Maar als ze dat nu overal denken waar ik kom blijft mijn gebrek natuurlijk onopgemerkt. Of ze wisten wel wat maar hebben er nooit iets meegedaan.

Dit klinkt dan weer heel bekend helaas.

quote:

Op zaterdag 12 juli 2008 17:52 schreef SHE het volgende:

[..]

Mijn manier om er mee om te gaan is mezelf expres bloot te stellen aan het ontbreken van een planning.
Geen agenda's meer, geen strakke planning, geen verwachtingen. Ik moet van mezelf maar zien.

[...]

Een agenda werkt bij mij dus echt totaal niet, ik ben gruwelijk blij met outlook die mij telkens een seintje geeft, anders mis ik echt van alles op mijn werk. Buiten mijn werk is het pas echt chaotisch: afspraken, reistijden, rust- en slaaptijden is 1 grote puinhoop, zoveel tijd weggegooid.

mijn kerel heeft daar een ipod touch voor en nog is het een chaos bij hem

quote:

Op zaterdag 12 juli 2008 23:27 schreef SHE het volgende:
Zelfs raketten hebben geen zin.
Er bestaat geen agenda voor een autist. Dat is net zoiets als een linnen broek strijken. Het idee is leuk, maar het kreukt toch binnen nano-seconden.

Ik ben blij met mijn agenda. Als er iets wijzigt of toegevoegd moet worden aan mijn planning dan doe ik dat in mijn GSM en die synchroniseer ik weer met mijn laptop en omgekeerd. Werkt perfect

Zonder die agenda gaat echt alles verkeerd bij mij, ik heb die herinneringen e.d. gewoon nodig.

Jemig...

het is ook overal hetzelfde?

synchroniseren, tig tussenstations...

over overprikkeling gesproken... daar raak ik dus overprikkeld van... al die gadgets, al die snoertjes, kabeltjes en stekkertjes.... ik word er knetter van

quote:

Op zaterdag 12 juli 2008 23:37 schreef Rimpelhond het volgende:
Jemig...

het is ook overal hetzelfde?

synchroniseren, tig tussenstations...

over overprikkeling gesproken... daar raak ik dus overprikkeld van... al die gadgets, al die snoertjes, kabeltjes en stekkertjes.... ik word er knetter van

Inderdaad, dat komt er ook nog eens bij.
Maar gelukkig hebben ze daar draadloos voor uitgevonden.
_{Ik schroef een computer zo in elkaar en zet een netwerk voor je op, maar draadloos? Is me nog nooit gelukt. Ik moet het kunnen zien en dan lukt eigenlijk alles. Maar draadloos en zien...}

quote:

Op zaterdag 12 juli 2008 23:37 schreef Rimpelhond het volgende:
Jemig...

het is ook overal hetzelfde?

synchroniseren, tig tussenstations...

over overprikkeling gesproken... daar raak ik dus overprikkeld van... al die gadgets, al die snoertjes, kabeltjes en stekkertjes.... ik word er knetter van

Tig tussenstations GSM aan Laptop, geen tussenstations. Bovendien moet ik wel een agenda bijhouden anders raak ik overprikkeld door onverwachte dingen e.d..

Ik heb hier geen last van. Wel wil ik op tijd duidelijke afspraken maken als ik weg ga met andere bijvoorbeeld. En een bestiging dat het daadwerkelijk zo gebeurt als afgesproken. Verder heb ik een agenda in mijn hoofd.
Over een hele boel dingen in het leven heb je geen controle dus laat ik het maar over mij heen komen. Je kan er toch bij niks aan veranderen.

quote:

Op vrijdag 11 juli 2008 02:53 schreef Stupendous76 het volgende:
In de nieuwsgroep alt.binaries.e-book.technical is trouwens een hele rij (Engelstalige) boeken gepost over autisme.

Hé, bedankt voor de tip.. Nu heb ik weer een paar boeken te lezen (naast mijn andere 10 boeken waar ik in bezig ben.....)

Een agenda heb ik hard nodig hoor. Ik lééf op dat ding. En dan nog, eenmalige dingen zoals tandartsafspraken vergeet ik ook nogal snel. Nu weet ik dat van mezelf en is het dan wel redelijk op te vangen met briefjes op de deur plakken en een herinnering in m'n telefoon zetten, maar vroeger ging dat nog weleens verkeerd. Wat dat betreft lijkt het wel alsof ik tegenwoordig duidelijk gestructureerder ben dan vroeger, of beter weet hoe ik het moet opvangen allemaal.

Wat tijnbrein zegt, dat is voor mij ook niet zo. Maar goed, ik las altijd heel veel over relaties. Op zich misschien niet vreemd voor een tiener, maar ik las veel over relaties, lichaamstaal en dat soort dingen. Vooral die "hoe weet je of hij je leuk vindt" dingen. Ik was wel erg laat geinteresseerd in jongens, één van de redenen dat ik er nooit zo bijhoorde als brugklasser bijvoorbeeld. Wel las ik altijd dit soort dingen. Of dingen als 'hoe kom je zekerder over', 'wat zegt je lichaamstaal over je', etc. Later las ik veel over depressies en daardoor raakte ik geinteresseerd in neuropsychologie, ik las een tijd lang trouw de SciAm Mind. Tijdens mijn studie raakte ik geinteresseerd in psychoanalyse. Misschien dat het me daarom wat makkelijker afgaat? Ik kan me wel staande houden in veel sociale situaties namelijk, ik ben absoluut niet reddeloos verloren. Wel is het zo dat ik meer vanuit m'n hoofd bezig ben dan vanuit m'n gevoel. Ik heb de vervelende eigenschap dat mensen altijd denken dat ze mij wel kunnen vertrouwen. Kortom, dat ik als lieve Mona een luisterend oor bied. Alleen ze verwachten dan natuurlijk ook dat je wat terug zegt. Ik had eigenlijk redelijk snel door dat "ja, natuurlijk" en "heel begrijpelijk" over het algemeen goed inzetbaar zijn. Over het algemeen leef ik niet echt met iemand mee. Ik observeer iemand, analyseer het verhaal, probeer me een beetje voor te stellen wat ik zou doen in zo'n situatie (dan kan ik me wat makkelijker voorstellen hoe iets voelt). Ik voel me heel erg 'afgesneden' van de werkelijkheid op dat soort momenten, als de toeschouwer, de commentator, de extern adviseur. Ik begrijp het allemaal wel, verstandelijk. Ik kan er alleen voor mezelf niet zo veel mee, ik leef niet mee, ik vind het vervelend om naar te luisteren en ik begrijp soms niet waarom mensen zo irrationeel handelen. Al is dat laatste volkomen hypocriet, als je kijkt naar de idiote dingen waardoor ik soms in volslagen paniek raak, maar goed. Dat is anders. *kuch*

quote:

Op zondag 13 juli 2008 23:05 schreef SHE het volgende:
Wel fantastisch dat een agenda werkt bij jullie.
Ik vergeet agenda's altijd. Ik vergeet sowieso er dingen in te schrijven. Bovendien ga ik er tijdens vervelende gesprekken toch maar in zitten tekenen en voor ik het weet heb ik geen ruimte meer voor afspraken en reminders.
De online versie vind ik vervelend; want die moet ik dan elke dag raadplegen en ik ben niet elke dag online.

Alarm op telefoon is nu het meest dumbass-proof gebleken. Moet ik dus alleen niet vergeten mijn telefoon van de trilstand te halen, wat regelmatig gebeurt, want ik vind beltonen echt ontzettend naar.
Ik zou wel zo'n klein leuk robotje willen hebben die mij met zo'n blikken stem elke dag verteld wat ik moet doen.

Ik gebruik ook Outlook. Als ik een afspraak maak voor de tandarts ofzo, dan zet ik het gelijk daarin. Dat programma staat bij mij de hele dag aan, dus ik merk het vanzelf wel als ik een afspraak heb ofzo. En ik mijn telefoon wordt ook bijgewerkt met outlook, dus als ik eens een keer niet in de buurt van mijn pc ben, dan waarschuwt mijn telefoon me wel voor een afspraak. _{Maar of ik het dan doe is een tweede} Dikwijls gebeurt het dat ik er dan naar kijk, en denk "Ohja, dat moet ik nog even doen", en dat ik de volgende dag gebeld word van "waar was je nou?!" Maar met belangrijke dingen lukt het over het algemeen wel.

Wat ik ook vaak doe is dat ik bijvoorbeeld de tandarts in outlook zet, en die dan een week van te voren laat waarschuwen. Als ik dan die waarschuwing krijg, zet ik hem op uitstellen, en dan krijg ik een dag later (of 's avonds, wat je wilt) weer een herinnering, en dat dan de hele week, of om de twee dagen. Dan blijft het wat beter hangen zegmaar..

quote:

Op zondag 13 juli 2008 23:05 schreef SHE het volgende:
Wel fantastisch dat een agenda werkt bij jullie.
Ik vergeet agenda's altijd. Ik vergeet sowieso er dingen in te schrijven. Bovendien ga ik er tijdens vervelende gesprekken toch maar in zitten tekenen en voor ik het weet heb ik geen ruimte meer voor afspraken en reminders.
De online versie vind ik vervelend; want die moet ik dan elke dag raadplegen en ik ben niet elke dag online.

Alarm op telefoon is nu het meest dumbass-proof gebleken. Moet ik dus alleen niet vergeten mijn telefoon van de trilstand te halen, wat regelmatig gebeurt, want ik vind beltonen echt ontzettend naar.
Ik zou wel zo'n klein leuk robotje willen hebben die mij met zo'n blikken stem elke dag verteld wat ik moet doen.

Online werkt ook niet. Ik heb m'n agenda ALTIJD bij me, dus als er iets is wat ik moet onthouden schrijf ik het daar meteen in. Ik weet van mezelf dat k alles op moet schrijven als ik het wil onthouden, dus dat doe ik dan ook wel. Maar online kun je het niet alitjd bijhouden, dan moet je het eerst ergens anders opschrijven en dan weer thuis gaan bijwerken, dat helpt niet.

Met werk bijvoorbeeld weet ik wel dat ik iedere dag moet werken in principe. Dus dan kijk ik iedere avond even hoe laat. Ook als ik denk dat ik wel weet hoe laat ik moet, kijk ik toch voor de zekerheid, want ik vertrouw mezelf daar niet mee. Het probleem komt meestal als ik iets inplan op een dag dat ik normaal vrij ben. Maar goed, daarom dus de briefjes op de deur (of op de tv, of de Nespresso, of de koelkast... plekken waar ik dagelijks wel kom). Rekeningen die ik dringend moet betalen leg ik daarom altijd op mijn toetsenbord, want daar kom ik ook vaak genoeg.