R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Oh, I'm pretty close to normal allready.quote:Op donderdag 3 juli 2008 14:24 schreef tijnbrein het volgende:
[..]
Ook dat maakt het misschien iets makkelijker voor jouw. Ik voel mij dus totaal niet begrepen. Niemand neemt mij serieus. Ik kan net zo goed niks zeggen. Mij onvermogen om mijzelf goed te uitten en de wereld om mij heen te begrijpen frusteerd mij enorm.
Ontopic
Helaas kan ik jouw geen handvaten bieden. Ik moet eerst mijn eigen shit proberen op te lossen.
Maar volgens mij ben je al een heel eind op weg om een "normaal" leven te gaan lijden.
Soms heb ik alleen nog een uitspatting die me doet verbazen. 
Disclaimer: Posts van deze user met een korrel zout nemen.
een 6 voor nederlands zegt niks, serieus, ben zelf best goed in tekstverklaren maar had voor m'n examen een mager 6je, zoals bijna iedereen trouwens
ts ik vind jou wel intelligent, leuk, grappig enz.
moest ik even kwijt...
[ Bericht 0% gewijzigd door roze-meisje op 03-07-2008 19:19:55 ]
ts ik vind jou wel intelligent, leuk, grappig enz.
moest ik even kwijt... [ Bericht 0% gewijzigd door roze-meisje op 03-07-2008 19:19:55 ]
Ik heb zo mijn momenten.quote:Op donderdag 3 juli 2008 14:31 schreef roze-meisje het volgende:
een 6 voor nederlands zegt niks, serieus, ben zelf best goed in tekstverklaren maar had voor m'n examen een mager 6je, zoals bijna iedereen trouwens
ts ik vind jou wel intelligent, leuk, grappig enz.moest ik even kwijt...
En nu vind ik mezelf ook weer leuk enzo. Maar net kon ik mezelf niet uitstaan. Dr Jackal and Mr Hide.Topics openen, dé manier om je fotoboek gezien te laten worden.
Disclaimer: Posts van deze user met een korrel zout nemen.
Op welke manier uit dat perfectionisme zich? Puur op het presteren en uiterlijk gericht of ook op materialistische dingen? Ben jij in staat je hele huis over te schilderen als je erachter komt dat de randjes niet perfect zijn afgewerkt? Gooi jij Ikea meubels het huis uit als blijkt dat er een mini kiertje zichtbaar blijft na het in elkaar zetten?
Reflecteer je het inderdaad puur op jezelf zoals je eerder aangaf, of kijk je stiekem/onbewust toch neer op mensen die altijd voor de 5,5 gaan?
Perfectionisme heb je in verschillende soorten en maten. In sommige gevallen werkt het alleen maar stimulerend en in andere gevallen maak je jezelf helemaal gek. Is het bij jou iets dat je leven beheerst of heb je er af en toe een periode last van? Perfectionisme uit zich vaak ook in een minderwaardigheidscomplex. Jij komt toch vrij zelfverzekerd over. Ben je ook daadwerkelijk zelfverzekerd of is het gespeeld om de onzekerheid te verbergen? Lijd je sociale leven en je opleiding/baan ook onder dit probleem of heb je echt alleen jezelf ermee?
Hoe het te verhelpen is weet ik niet. Bij mijn weten zijn er geen tampons die ervoor zorgen dat je ineens van al je problemen af bent. Toch heb ik om mij heen al meerdere mensen gezien die met dit probleem worstelen of er vanaf gekomen zijn. Soms moet je gewoon een keer flink hard op je bek gaan. Keihard blijven zitten of afgewezen worden op een opleiding bijvoorbeeld. Als men vervolgens inziet dat het niet het einde van de wereld is laten ze dat extreme perfectionisme soms vallen. Weer bij anderen had het gewoon tijd nodig. Althans, daar is het 'gewoon' over gewaaid zonder dat ze echt iets aan kunnen wijzen dat de reden daarvoor was. Op een gegeven moment kunnen ze dan wél mentaal die stap zetten om het helemaal anders te gaan doen. In zeer ernstige gevallen is een opname zelfs mogelijk. Tijdelijk zit je dan dus in een inrichting, of hoe je het ook wilt noemen, helemaal weg van al de vertrouwde en standaard dingen in je leven. Dat lijkt mij een laatste redmiddel als het echt extreme vormen aan gaat nemen.
Psychologen en dergelijke hebben tot nu toe niets geholpen. Ook zijn er al verschillende etiketten op je geplakt met aandoeningen die je zou hebben. Praat je met die psychologen alsof het een verplicht praatje is of zie je ze echt als personen die je kunnen redden? Als je er zelf niet voor open staat om te veranderen kunnen psychologen vrij weinig voor je doen. Psychiaters kunnen er medicijnen tegenaan gooien, maar volgens mij heeft het toch allemaal geen effect als je het zelf niet wilt. Je zal het toch zelf moeten doen. Er zijn geen middeltjes, medicijnen of personen die jou probleem op kunnen lossen. Ze kunnen alleen maar assisteren.
Reflecteer je het inderdaad puur op jezelf zoals je eerder aangaf, of kijk je stiekem/onbewust toch neer op mensen die altijd voor de 5,5 gaan?
Perfectionisme heb je in verschillende soorten en maten. In sommige gevallen werkt het alleen maar stimulerend en in andere gevallen maak je jezelf helemaal gek. Is het bij jou iets dat je leven beheerst of heb je er af en toe een periode last van? Perfectionisme uit zich vaak ook in een minderwaardigheidscomplex. Jij komt toch vrij zelfverzekerd over. Ben je ook daadwerkelijk zelfverzekerd of is het gespeeld om de onzekerheid te verbergen? Lijd je sociale leven en je opleiding/baan ook onder dit probleem of heb je echt alleen jezelf ermee?
Hoe het te verhelpen is weet ik niet. Bij mijn weten zijn er geen tampons die ervoor zorgen dat je ineens van al je problemen af bent. Toch heb ik om mij heen al meerdere mensen gezien die met dit probleem worstelen of er vanaf gekomen zijn. Soms moet je gewoon een keer flink hard op je bek gaan. Keihard blijven zitten of afgewezen worden op een opleiding bijvoorbeeld. Als men vervolgens inziet dat het niet het einde van de wereld is laten ze dat extreme perfectionisme soms vallen. Weer bij anderen had het gewoon tijd nodig. Althans, daar is het 'gewoon' over gewaaid zonder dat ze echt iets aan kunnen wijzen dat de reden daarvoor was. Op een gegeven moment kunnen ze dan wél mentaal die stap zetten om het helemaal anders te gaan doen. In zeer ernstige gevallen is een opname zelfs mogelijk. Tijdelijk zit je dan dus in een inrichting, of hoe je het ook wilt noemen, helemaal weg van al de vertrouwde en standaard dingen in je leven. Dat lijkt mij een laatste redmiddel als het echt extreme vormen aan gaat nemen.
Psychologen en dergelijke hebben tot nu toe niets geholpen. Ook zijn er al verschillende etiketten op je geplakt met aandoeningen die je zou hebben. Praat je met die psychologen alsof het een verplicht praatje is of zie je ze echt als personen die je kunnen redden? Als je er zelf niet voor open staat om te veranderen kunnen psychologen vrij weinig voor je doen. Psychiaters kunnen er medicijnen tegenaan gooien, maar volgens mij heeft het toch allemaal geen effect als je het zelf niet wilt. Je zal het toch zelf moeten doen. Er zijn geen middeltjes, medicijnen of personen die jou probleem op kunnen lossen. Ze kunnen alleen maar assisteren.
"In case of dissension, never dare to judge till you've heard the other side."
Grote bek op fok = zelfvertrouwen IRL, weettochquote:Op donderdag 3 juli 2008 14:43 schreef Karammel het volgende:
Jij komt toch vrij zelfverzekerd over.
Op donderdag 28 augustus 2008 14:34 schreef Breathtaking het volgende:
:9~
:9~
Ik vind de reacties in dit topic eigenlijk niet allemaal even aardig/begripvol/etc.
Wat Karammel al zegt, perfectionisme is niet per definitie alleen maar een nadelige karaktertrek. Het wordt pas lastig als je er een 'te veel' voor zet, als jij of je omgeving dus last krijgt van je perfectionisme. En het dan weer 'oplossen', 'verminderen' of wat dan ook is niet iets wat je zomaar even doet. Ik zoek al jarenlang naar iets/iemand, maar tot dusver zonder resultaat.
Ik moet zeggen dat ik het opvallend vind dat je schrijft gedemotiveerd te zijn; ik ben zelf dus ook een perfectionist (en een eetgestoorde ook nog es
) en heb al veel behandelingen gevolgd. Daarin ben ik veel andere perfectionisten tegengekomen en wat we eigenlijk allemaal gemeen hadden was dat we altijd maar doorgaan, nooit eens stilstaan. Altijd bezig met de toekomst, niet met het hier-en-nu. Een gebrek aan het vermogen te genieten van wat je nu bereikt, omdat je alweer bezig bent met wat je hierna 'moet', enzovoort. En dat 'moeten' is daarin het sleutelwoord: alles moet, alles wordt strak gepland en zonder planning is er chaos en komen er onprettige gevoelens. Maar juist door dat 'moeten' en die extreem hoge eisen aan jezelf, komt er een motivatie naar boven die ervoor zorgt dat je door blijft gaan. Aan motivatie dus bepaald geen gebrek; het móet wel...!
Op je bek gaan is iets wat voor veel perfectionisten niet werkt als manier om het te verminderen. Dat is een kwestie van daarna weer opstaan en gewoon op de oude voet doorgaan, gewoon...omdat je het niet anders gewend bent, omdat je -hoe sneu dat eigenlijk ook is- niet anders kunt.
Ik denk dat perfectionisme iets is waar te weinig begrip voor is, met name voor de gevolgen als eetstoornissen, faalangst, overspannen/burnout, fobieën, ... En da's niet zo mooi in een tijd waarin zoveel nadruk op presteren gelegd wordt. Prestatiedrang wordt er bij veel kids met de paplepel ingegoten, met alle goede bedoelingen van de ouders, maar met -voor kids die er gevoelig voor zijn- zeer destructieve gevolgen. Júist nu zou er meer hulp moeten zijn voor deze problemen, maar dat kan niet. Want je móet presteren, en hulp zoeken bij zoiets kan niet/mag niet/is een schande...want je faalt. Je kunt het niet zelf. En bovenal: je bent niet zo perfect als je wilt zijn.
Ja, te perfectionistisch zijn is kut.
Wat Karammel al zegt, perfectionisme is niet per definitie alleen maar een nadelige karaktertrek. Het wordt pas lastig als je er een 'te veel' voor zet, als jij of je omgeving dus last krijgt van je perfectionisme. En het dan weer 'oplossen', 'verminderen' of wat dan ook is niet iets wat je zomaar even doet. Ik zoek al jarenlang naar iets/iemand, maar tot dusver zonder resultaat.
Ik moet zeggen dat ik het opvallend vind dat je schrijft gedemotiveerd te zijn; ik ben zelf dus ook een perfectionist (en een eetgestoorde ook nog es
) en heb al veel behandelingen gevolgd. Daarin ben ik veel andere perfectionisten tegengekomen en wat we eigenlijk allemaal gemeen hadden was dat we altijd maar doorgaan, nooit eens stilstaan. Altijd bezig met de toekomst, niet met het hier-en-nu. Een gebrek aan het vermogen te genieten van wat je nu bereikt, omdat je alweer bezig bent met wat je hierna 'moet', enzovoort. En dat 'moeten' is daarin het sleutelwoord: alles moet, alles wordt strak gepland en zonder planning is er chaos en komen er onprettige gevoelens. Maar juist door dat 'moeten' en die extreem hoge eisen aan jezelf, komt er een motivatie naar boven die ervoor zorgt dat je door blijft gaan. Aan motivatie dus bepaald geen gebrek; het móet wel...!Op je bek gaan is iets wat voor veel perfectionisten niet werkt als manier om het te verminderen. Dat is een kwestie van daarna weer opstaan en gewoon op de oude voet doorgaan, gewoon...omdat je het niet anders gewend bent, omdat je -hoe sneu dat eigenlijk ook is- niet anders kunt.
Ik denk dat perfectionisme iets is waar te weinig begrip voor is, met name voor de gevolgen als eetstoornissen, faalangst, overspannen/burnout, fobieën, ... En da's niet zo mooi in een tijd waarin zoveel nadruk op presteren gelegd wordt. Prestatiedrang wordt er bij veel kids met de paplepel ingegoten, met alle goede bedoelingen van de ouders, maar met -voor kids die er gevoelig voor zijn- zeer destructieve gevolgen. Júist nu zou er meer hulp moeten zijn voor deze problemen, maar dat kan niet. Want je móet presteren, en hulp zoeken bij zoiets kan niet/mag niet/is een schande...want je faalt. Je kunt het niet zelf. En bovenal: je bent niet zo perfect als je wilt zijn.
Ja, te perfectionistisch zijn is kut.
Ah! Nog iemand die hooguit een 6 voor begrijpend lezen zou krijgen.quote:Op donderdag 3 juli 2008 14:43 schreef Karammel het volgende:
[knip]
Het is bij mij puur op mezelf gericht. Ik heb een bepaald verwachtingspatroon en als ik daar niet aan voldoe raak ik volledig van slag. Zoals ik vanochtend heb beschreven. Na een paar uur trekt het weer weg. Dan ben ik aan het idee gewend en merk ik dat het eigenlijk volstrekt onzinnig is. Andere mensen en dingen mogen van mij volledig imperfect zijn. Ik stel alleen zeer hoge eisen aan mezelf. En het is nooit genoeg.
Ik ben op bepaalde vlakken heel erg onzeker, op andere totaal niet. Zo vind ik mezelf nooit dun genoeg, maar wel mooi.
Mijn psycholoog heeft verschrikkelijk goed geholpen. Een jaar geleden was ik op een schaal van 1 tot 10 qua ontspoord zijn zeker een 9. Nu, zonder meds en therapie tip ik met vlagen een 3. En daarbij duren de vlagen niet meer 2 weken, maar tussen de 30 min en 3 uur. Ik bedoel, chapeau voor mezelf dat ik dit al heb gehaald.
Maar ik wil helemaal geen vlagen meer hebben.
Daarom maar weer een enkeltje sofa over 5 weken.
Disclaimer: Posts van deze user met een korrel zout nemen.
Een voordeel: je kunt je met recht 'prettig gestoord' noemen dan
And what rough beast, its hour come round at last,
Slouches towards Bethlehem to be born?
Slouches towards Bethlehem to be born?
Mwa, zoals je het hier op fok leest wel ja, maar in de praktijk zal het flink tegenvallen hoorquote:Op donderdag 3 juli 2008 15:45 schreef Perrin het volgende:
Een voordeel: je kunt je met recht 'prettig gestoord' noemen dan
Op donderdag 28 augustus 2008 14:34 schreef Breathtaking het volgende:
:9~
:9~
Denk je dat iemand hier op fok een betere oplossing heeft voor je problemen dan je therapeut en psycholoog?
En op wat voor manier was je vorig jaar ontspoord?
En op wat voor manier was je vorig jaar ontspoord?
Met 'gedemotiveerd' bedoel ik dat zodra ik dus niet voldoe aan mijn eisen, ik zoiets heb van laat maar, ik kan het toch niet, ik ben een failure, ik verdien het niet om het te kunnen, ik ben te dom, te achterlijk, te lelijk, te mislukt, ik kan er beter mee stoppen.quote:Op donderdag 3 juli 2008 15:11 schreef SterreMarit het volgende:
Ik vind de reacties in dit topic eigenlijk niet allemaal even aardig/begripvol/etc.
Wat Karammel al zegt, perfectionisme is niet per definitie alleen maar een nadelige karaktertrek. Het wordt pas lastig als je er een 'te veel' voor zet, als jij of je omgeving dus last krijgt van je perfectionisme. En het dan weer 'oplossen', 'verminderen' of wat dan ook is niet iets wat je zomaar even doet. Ik zoek al jarenlang naar iets/iemand, maar tot dusver zonder resultaat.
Ik moet zeggen dat ik het opvallend vind dat je schrijft gedemotiveerd te zijn; ik ben zelf dus ook een perfectionist (en een eetgestoorde ook nog es
Op je bek gaan is iets wat voor veel perfectionisten niet werkt als manier om het te verminderen. Dat is een kwestie van daarna weer opstaan en gewoon op de oude voet doorgaan, gewoon...omdat je het niet anders gewend bent, omdat je -hoe sneu dat eigenlijk ook is- niet anders kunt.
Ik denk dat perfectionisme iets is waar te weinig begrip voor is, met name voor de gevolgen als eetstoornissen, faalangst, overspannen/burnout, fobieën, ... En da's niet zo mooi in een tijd waarin zoveel nadruk op presteren gelegd wordt. Prestatiedrang wordt er bij veel kids met de paplepel ingegoten, met alle goede bedoelingen van de ouders, maar met -voor kids die er gevoelig voor zijn- zeer destructieve gevolgen. Júist nu zou er meer hulp moeten zijn voor deze problemen, maar dat kan niet. Want je móet presteren, en hulp zoeken bij zoiets kan niet/mag niet/is een schande...want je faalt. Je kunt het niet zelf. En bovenal: je bent niet zo perfect als je wilt zijn.
Ja, te perfectionistisch zijn is kut.
Voor de rest herken ik je verhaal erg.
Het is super irritant.Oh en de 'negatieve' post die alleen afkrakend bedoeld zijn moet je gewoon helemaal niet lezen.
Doe ik ook, werkt perfect.
Disclaimer: Posts van deze user met een korrel zout nemen.
Ik verwacht geen oplossing, ik hoop er wel op. En soms heb ik even een reality check nodig.quote:Op donderdag 3 juli 2008 16:11 schreef nummer_zoveel het volgende:
Denk je dat iemand hier op fok een betere oplossing heeft voor je problemen dan je therapeut en psycholoog?
En op wat voor manier was je vorig jaar ontspoord?
Fok is daar uitstekend publiek voor.Tering, op wat voor manier was ik niet ontspoord. Dat is echt allemaal te uitgebreid om te vertellen. En daarbij, dan plak ik mezelf weer labels op om het verhaal in te korten en dat mag niet van Re.
Disclaimer: Posts van deze user met een korrel zout nemen.
Tering, in het licht van je oeuvre op Fok!, zoals ik je ken, zoals je je gedraagt en manifesteert hier, moet ik eerlijk gezegd alleen maar keihard lachen om dit hele "probleem".
Het probleem lijkt me eerder iets met aandachtshoererij dan met perfectionisme.
Maar ik ben maar een eenvoudige leek hoor, geen psycholoog, dus trek je mijn kleinlullige reactie verder niet aan. *grinnik*
Het probleem lijkt me eerder iets met aandachtshoererij dan met perfectionisme.
Maar ik ben maar een eenvoudige leek hoor, geen psycholoog, dus trek je mijn kleinlullige reactie verder niet aan. *grinnik*
twee violen en een trommel en een fluit
van mij mag je labels plakken hoorquote:Op donderdag 3 juli 2008 16:47 schreef Rebubbled het volgende:
[..]
Ik verwacht geen oplossing, ik hoop er wel op. En soms heb ik even een reality check nodig.
Tering, op wat voor manier was ik niet ontspoord. Dat is echt allemaal te uitgebreid om te vertellen. En daarbij, dan plak ik mezelf weer labels op om het verhaal in te korten en dat mag niet van Re.
, als je het maar niet als excuus gebruikt
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
Je kunt nou eenmaal niet overal de beste in zijn.. Maar ik denk niet dat wij je hiermee kunnen helpen. Het beste is gewoon therapie. Ik heb er zelf soms ook last van, te perfectionistisch zijn, maar het beheerst mijn leven niet gelukkig.
Nogal makkelijk om mijn bekwaamheid om begrijpend te kunnen lezen in twijfel te trekken vind je niet?quote:
Het zal niet de eerste keer zijn dat men aangeeft van bepaalde zaken last te hebben om vervolgens over een aantal andere punten niet te spreken. Of dat ze aangeven dat het alleen betrekking heeft op zichzelf, omdat het slecht zou zijn als ze anderen er ook op veroordelen. In sommige gevallen was het wel degelijk het geval dat men het ook op anderen projecteerde.
Door het stellen van zulke vragen, al lijken ze nog zo voor de hand liggend, kom je vaak veel meer te weten dan dat je in eerste instantie hoort. Door na te denken over bepaalde simpele zaken kom je zelf ook vaak weer tot nieuwe inzichten. Dan kan het mij vrij weinig schelen dat jij de vraag vervelend kan vinden omdat je hem al zelf beantwoord zou hebben.
Je schrijft dat je al bij een aantal psychologen en psychiaters hebt gelopen. Ook vertel je dat het nu stukken beter met je gaat als vorig jaar. Dat deze vooruitgang direct gekoppeld kon worden aan de psychologen enz. kon ik er niet uit halen. Daar faalt mijn begrijpend lezen toch blijkbaar. Blijkbaar weet je door die vele gesprekken ook al precies wat je probleem is en hoe het op jou betrekking heeft. Die duidelijkheid en zelfkennis heeft ook zeker niet iedereen met perfectionisme. Sommige zien niet eens in dat ze een echt probleem hebben.
Dat het bij jou in fases opkomt geeft al aan dat je er goed mee om weet te gaan de meeste tijd. Je hebt het moeilijkste punt al lang achter je gelaten. Om het helemaal kwijt te raken, niet het gehele perfectionisme, maar de negatieve aspecten daarvan, zal een bezoek aan een psychiater/psycholoog een goede optie zijn schrijf je. Je weet dus al goed wat je moet gaan doen. Is dit hele topic dan niet gewoon een schreeuw om aandacht...?
"In case of dissension, never dare to judge till you've heard the other side."
ach iedereen heeft dat toch weleens, ik wel iigquote:Op donderdag 3 juli 2008 14:41 schreef Rebubbled het volgende:
[..]
Ik heb zo mijn momenten.
Topics openen, dé manier om je fotoboek gezien te laten worden.
ik ken 't 
Zoals zo vaak denk ik ook nu weer: geconditioneerd gedrag. 
Je hebt jezelf aangewend om op een bepaalde manier te reageren op dingen die je gebeuren, aangewend om nooit tevreden te zijn met wat je hebt, aangewend om altijd maar beter, meer, hoger, sneller, harder, verder te willen, of zelfs aangewend om voor alles wat je gebeurt een psychologische reden of verklaring te zoeken.
Mensen conditioneren zichzelf véúl meer dan ze zelf doorhebben, denk ik weleens. Of laten zich door anderen conditioneren. Je legt jezelf onder een vergrootglas, ieder detail wat enigszins verkeerd is, wordt uitvergroot.
Bewustwording is de eerste stap naar de oplossing, is mijn ervaring - want natuurlijk heb ik mezelf er ook op betrapt, op dat geconditioneerde gedrag, en als je je ervan bewust wordt, is het vrij makkelijk om jezelf streng en vermanend toe te spreken: dit heb ik me kennelijk aangewend, maar ik ben er maar matig enthousiast over eigenlijk, dus dat doen we niet meer.
En godbetert, het werkt verdomme ook nog.
Moet niet gekker worden.
Je hebt jezelf aangewend om op een bepaalde manier te reageren op dingen die je gebeuren, aangewend om nooit tevreden te zijn met wat je hebt, aangewend om altijd maar beter, meer, hoger, sneller, harder, verder te willen, of zelfs aangewend om voor alles wat je gebeurt een psychologische reden of verklaring te zoeken.
Mensen conditioneren zichzelf véúl meer dan ze zelf doorhebben, denk ik weleens. Of laten zich door anderen conditioneren. Je legt jezelf onder een vergrootglas, ieder detail wat enigszins verkeerd is, wordt uitvergroot.
Bewustwording is de eerste stap naar de oplossing, is mijn ervaring - want natuurlijk heb ik mezelf er ook op betrapt, op dat geconditioneerde gedrag, en als je je ervan bewust wordt, is het vrij makkelijk om jezelf streng en vermanend toe te spreken: dit heb ik me kennelijk aangewend, maar ik ben er maar matig enthousiast over eigenlijk, dus dat doen we niet meer.
En godbetert, het werkt verdomme ook nog.
Moet niet gekker worden.
Breasts! helping men to avoid eye contact since 1865.
Ik denk dat er maar weinig mensen zijn die volledig open durven te zijn over àlle ins en outs over zichzelf op het internet, ook al kan het grotendeels anoniem (en dat vind ik op zich wel een goede zaak, in het oog van preventieve zelfbescherming(!), maar da's een heel andere discussie...quote:Op donderdag 3 juli 2008 16:59 schreef Roquefort het volgende:
Tering, in het licht van je oeuvre op Fok!, zoals ik je ken, zoals je je gedraagt en manifesteert hier, moet ik eerlijk gezegd alleen maar keihard lachen om dit hele "probleem".
Het probleem lijkt me eerder iets met aandachtshoererij dan met perfectionisme.
Maar ik ben maar een eenvoudige leek hoor, geen psycholoog, dus trek je mijn kleinlullige reactie verder niet aan. *grinnik*
). Een fok-account is immers niets meer (en niets minder) dan een verbloemde versie van jezelf, waarin je je vrijheid neemt om desgewenst bepaalde karaktertrekken van jezelf sterker neer te zetten, andere (minder gewenste) karaktertrekken van jezelf te verbloemen en weer andere karaktertrekken (waarvan je nog niet zeker bent, of het wel bij jou past) uit te buiten of af te tasten, dit alles binnen de relatief veilige anonimiteit van het fok-account op zich..
Even verder kijken dus.. en je ziet dat ook TS in werkelijkheid ook nog een ècht mens is!
[ Bericht 0% gewijzigd door Escaflowne op 03-07-2008 22:18:35 ]
@ Rebubbled, ik herken mezelf wel deels in jouw OP en zou er aan de ene kant wel graag dieper op willen ingaan (omdat die soort zaken mij soms ook veel teveel bezig houden.. ), maar het is voor mijzelf nog te complex om te bevatten welke processen er nou precies allemaal aan ten grondslag kunnen liggen en al zou ik het 'licht' hebben gezien, dan zou het mij toch al gauw iets te persoonlijk worden om dit op internet neer te plempen, want dit soort dingen kunnen gewoon heel diep gaan en je heel hard in de kern raken.. 
Om je toch een tipje van de sluier te geven.. (gebaseerd op de dingen die houvast bieden in mijn eigen 'leerproces'); herbeleef hoe mensen vroeger met jou omgingen, toen je nog een klein kind en (later) toen je puber was. Herbeleef hoe jij daarop reageerde en waarom jij daar op die manier op reageerde... Probeer daarbij tot de kern te komen.. Ik weet niet of het voor jou hetzelfde is, maar voor mij ligt daar de sleutel.. in het verleden. En ik heb het idee dat dat voor veel mensen zo werkt.. (om het nog even voorzichtig uit te drukken ).
Je kan zelfs nog een stapje verder gaan, door je te verdiepen in hoe je eigen ouders zijn opgegroeid, hoe zij zichzelf bepaalde gedragingen hebben aangeleerd en hoe ze die op jou over hebben gebracht.. Voor sommige zaken zal je hun intens dankbaar zijn, andere zaken zijn al gauw te confronterend, te shockerend..
Jezelf herprogrammeren (verkeerde strategieën afleren) is de volgende stap, maar dit vergt lef, heel veel lef. Niets is zwaarder voor een mens dan zijn eigen angsten, gevoelens van haat, onzekerheden en (vastgeroeste) aangeleerde gewoontes te overwinnen, af te leren. Afstand nemen van het oude, vertrouwde, een sprong maken in het diepe, je weer even helemaal kwetsbaar voelen.. het risico van keihard 'falen' op de koop toe nemen en niet 'weer' vervallen in oude emoties en gedragingen, ja, dat vergt veel lef.
Pasklare antwoorden kan ik je verder dan ook niet bieden, wel hopelijk een duwtje in de juiste richting!
), maar het is voor mijzelf nog te complex om te bevatten welke processen er nou precies allemaal aan ten grondslag kunnen liggen en al zou ik het 'licht' hebben gezien, dan zou het mij toch al gauw iets te persoonlijk worden om dit op internet neer te plempen, want dit soort dingen kunnen gewoon heel diep gaan en je heel hard in de kern raken.. Om je toch een tipje van de sluier te geven.. (gebaseerd op de dingen die houvast bieden in mijn eigen 'leerproces'); herbeleef hoe mensen vroeger met jou omgingen, toen je nog een klein kind en (later) toen je puber was. Herbeleef hoe jij daarop reageerde en waarom jij daar op die manier op reageerde... Probeer daarbij tot de kern te komen.. Ik weet niet of het voor jou hetzelfde is, maar voor mij ligt daar de sleutel.. in het verleden. En ik heb het idee dat dat voor veel mensen zo werkt.. (om het nog even voorzichtig uit te drukken
). Je kan zelfs nog een stapje verder gaan, door je te verdiepen in hoe je eigen ouders zijn opgegroeid, hoe zij zichzelf bepaalde gedragingen hebben aangeleerd en hoe ze die op jou over hebben gebracht.. Voor sommige zaken zal je hun intens dankbaar zijn, andere zaken zijn al gauw te confronterend, te shockerend..
Jezelf herprogrammeren (verkeerde strategieën afleren) is de volgende stap, maar dit vergt lef, heel veel lef. Niets is zwaarder voor een mens dan zijn eigen angsten, gevoelens van haat, onzekerheden en (vastgeroeste) aangeleerde gewoontes te overwinnen, af te leren. Afstand nemen van het oude, vertrouwde, een sprong maken in het diepe, je weer even helemaal kwetsbaar voelen.. het risico van keihard 'falen' op de koop toe nemen en niet 'weer' vervallen in oude emoties en gedragingen, ja, dat vergt veel lef.
Pasklare antwoorden kan ik je verder dan ook niet bieden, wel hopelijk een duwtje in de juiste richting!
Toen ik de topic titel las, dacht ik; oh tell me about it.
En toen zag ik dat het topic van bubble was, maar ik had al een ander topic aangeklikt, mijn internet explorer was bijna naar het andere topic gegaan maar drukte snel backspace zodat ik deze kon lezen.
Lol ik heb dat ook, als ik iets niet perfect doe heb ik het idee dat het voor mij, maar vooral voor anderen niet goed genoeg is. Daarom heb ik ook een hekel er aan om bijvoorbeeld iemand's PC te fixen, terwijl ik weet dat ik er goed in ben, maar toch kijkt de persoon mee en moet ik op dat moment alles perfect doen. Onzin natuurlijk want die ander weet niet waar je mee bezig bent alleen zo voelt het wel.
Dit was maar een klein voorbeeld, zo heb ik meer van die dingen.
Tevens behoorlijk verbloemde TVP.
En toen zag ik dat het topic van bubble was, maar ik had al een ander topic aangeklikt, mijn internet explorer was bijna naar het andere topic gegaan maar drukte snel backspace zodat ik deze kon lezen.
Lol ik heb dat ook, als ik iets niet perfect doe heb ik het idee dat het voor mij, maar vooral voor anderen niet goed genoeg is. Daarom heb ik ook een hekel er aan om bijvoorbeeld iemand's PC te fixen, terwijl ik weet dat ik er goed in ben, maar toch kijkt de persoon mee en moet ik op dat moment alles perfect doen. Onzin natuurlijk want die ander weet niet waar je mee bezig bent alleen zo voelt het wel.
Dit was maar een klein voorbeeld, zo heb ik meer van die dingen.
Tevens behoorlijk verbloemde TVP.
Lambo of Rekt
@ Karammel: Het topic was niet zo zeer een schreeuw om aandacht, alhoewel, als je geen aandacht wilt, open je ook geen topic. Ik had gewoon even de nuchtere kijk van andere nodig om mij te vertellen dat ik volstrekt de verkeerde kant op keek. Soms kan ik dat zelf gewoon niet.
@ Esca: Alles is meestal terug te lijden naar je jeugd. Zo ook zeker bij mij. En ik weet ook waar het allemaal vandaan komt. Het herprogrammeren, zoals onze Garisson en jij al zeggen, is het punt waar ik af en toe tegen aan loop. Hoe en wat nu? En zeker nu ik zonder psycholoog zit heb ik soms een duwtje de goede richting in nodig. En wie zijn daar nu beter in dan onze geliefde fokkertsen.
Ik vind het grappig om de reacties te zien op mij als TS. Schijnbaar is het onmogelijk voor een user als mij om ook gewoon zwakke kanten en problemen te hebben. Hoe verrassend en veelzijdig ben ik. Bijna een echt mens.
@ Esca: Alles is meestal terug te lijden naar je jeugd. Zo ook zeker bij mij. En ik weet ook waar het allemaal vandaan komt. Het herprogrammeren, zoals onze Garisson en jij al zeggen, is het punt waar ik af en toe tegen aan loop. Hoe en wat nu? En zeker nu ik zonder psycholoog zit heb ik soms een duwtje de goede richting in nodig. En wie zijn daar nu beter in dan onze geliefde fokkertsen.
Ik vind het grappig om de reacties te zien op mij als TS. Schijnbaar is het onmogelijk voor een user als mij om ook gewoon zwakke kanten en problemen te hebben.
Hoe verrassend en veelzijdig ben ik. Bijna een echt mens.
Disclaimer: Posts van deze user met een korrel zout nemen.
owh is dat zo? vertel dat en ik geef je een manier hoe jij simpel van je perfectionisme afkomtquote:Op vrijdag 4 juli 2008 16:57 schreef Rebubbled het volgende:
En ik weet ook waar het allemaal vandaan komt.
ja echt...tjeck Feaubeaux! :')
Poeh... en ik maar denken dat ik perfectionistisch was.
De beste user. (Waar jij geen waardering voor hebt.)
|
|
