Ik, rechercheur Rhythm zat rustig in m'n schommelstoel een krantje te lezen, terwijl de tv aanstond. Opeens hoor ik iets wat mijn aandacht trekt, en ik kijk naar het scherm:
"Dringend nieuwbericht, van onze geliefde reporter Sunc Haser!"
Goedenavond mensen. Hier volgt een vreselijk bericht: De geliefde Fok!ker Beverton is verdwenen. Ik herhaal, Beverton is verdwenen.Ik zat verbijsterd in mijn stoel. Hoe kon dit zijn gebeurd? Hier zat een luchtje aan, en ik besloot de zaak te gaan onderzoeken. Ik belde mijn chef van Interpol op, en hij gaf me onmiddelijk groen licht.
Maar waar moest ik beginnen? In no-time wist ik het antwoord, ik moest naar..
KLB.
KLB, de put waarin alle bagger van de wereld verdween. Daar is Beverton voor het laatst gesignaleerd (tevens als eerste, maar dat doet er nu niet toe). Ik besloot naar KLB te gaan, en ik was er voor ik het wist. Het was een donkere, diepe put, bedekt met slijk. Ik was liever naar de Bahama's gegaan, maar een man moet doen wat een man moet doen.
Ik daalde af in deze verschrikkelijke put, met behulp van een touw dat een bekwaam vakman altijd bij zich heeft. Het afdalen duurde uren en uren, tot ik eindelijk voet kon zetten op de bodem. Meteen zag ik dat ik niet alleen was. Het was.. De_Boswachter. Ik vroeg hem of hij iets van Beverton vernomen had, maar voordat ik hem dat kon vragen vertelde hij me in 3 kwartier tijd de volgende dingen:
Hij is met een roeiboot naar de maan geweest.
Hij is laatst 25 minuten onder water geweest, alleen met een teug adem.
Hij had een mooie dame geregeld.
In mijn achterhoofd zette ik mijn twijfels bij zijn laatste verhaal. Opeens viel mijn oog op iets op de grond. Ik bukte en raapte het op, terwijl ik tegelijkertijd ervoor zorgde dat mijn achterwerk richting de muur was. Ik herkende het als een afbeelding met 'tubgirl' erop. Ik startte Limewire op op mijn laptop, en zocht op tubgirl.
Na eventjes gezocht te hebben, kwam ik erachter dat al het aanbod van 1 uploader was.. Een zekere Rièk Okun. Ik besloot hem op te zoeken in..
Namibië.
Ik vervolgde mijn weg naar Okuns huis, en ik zag onmiddelijk dat hij de onbetwiste leider was in deze streken.
Hij droeg zijn haar op een hippe manier, en gebruikte woorden die mij onbekend voorkwamen. Mij noemde hij 'braddah', en hij had het steeds over 'spang' en 'neucksecks'. Nadat zijn moeder hem bevool mij een glas water aan te bieden en vervolgens dat naar mij toe te brengen, had hij de volle aandacht. Ik vroeg hem of hij onlangs nog tubgirl had verstrekt. Hij vertelde me dat er een gast langs was geweest. Hij kon me gelukkig een goede beschrijving geven, waar ik een compositietekening van maakte.
De onverlaat droeg een burka, shuttershades en blauwe crocks. Ik verspreidde de tekening via Interpol, en nu was het wachten geblazen.
Algauw werd ik opgebeld door een agent van onze organisatie. Hij noemde zichzelf agent 1136. Hij wist mij te vertellen, dat hij op zijn vakantie de verdachte had gesignaleerd. Op zijn advies toog ik naar..
Argentinië.
Omdat ik toch al een tijdje niet thuis was geweest, kocht ik na aankomst in Buenos Aires een scheerapparaat en een krant. Ik schoor me op het toilet van de luchthaven, en ik ging eens op mijn gemak het krantje lezen. Mijn oog viel onmiddelijk op een interessant artikel, en ik kreeg een sterk vermoeden dat het verband hield met mijn speurtocht.
Ik huurde een auto, en reed meteen naar de villa van de heer Smit in een buitenwijk van Buenos. Helaas bleef het hek gesloten voor mij en een aantal reporters. Ik keek eens rond me heen, en toen zag ik iets interessants. In het modderige zand voor de villa zag ik bandensporen, en sporen van een bepaald soort schoen. Van crocks!
Ik nam een foto van de sporen, en besloot een oud collega en vriend van me op te bellen. Hij werkte bij CSI Las Vegas, en hij wist waarschijnlijk in no-time de bandensporen te analyseren. Ik voerde het nummer in in mijn Samsung U600, en Greg nam meteen op.
Ik deed mijn verhaal terwijl hij mijn mail met de foto ontving. Onder het gesprek kon hij het al analyseren, en hij vertelde me dat het een zeldzaam type caravanband betrof. Die werden maar in één winkel ter wereld verkocht. Hij waarschuwde mij, dat het een harde stad was, en dat ik op mijn tellen moest passen in die omgeving. Het was de winkel Krak & Mikkig, in..
Sinsity.
Ik stapte uit het vliegtuig in Sinsity, en meteen sloeg de felle wind en regen om mijn oren. Het was koud, nat en mistroostig. Ik liep het centrum in, en vroeg naar de winkel. Niemand wilde me helpen, en er werd meer dan een keer een wapen getrokken toen ik duidelijk maakte dat ik iets wilde vragen. Ik stapte een kroeg binnen, en vroeg het. Ik was het zat, ik zat er doorheen. Ik wilde weg uit dit oord. Ik demonstreerde verschillende Hulk-Hogan-technieken op de barman, waarna hij opeens bijzonder behulpzaam werd. Hij wist me te vertellen waar Krak & Mikkig zat.
Ik liep de winkel binnen, en zag de eigenaar Cerrovic achter de balie staan. Hij leek verheugd een klant te zien:
Toen ik hem duidelijk maakte betrok zijn gezicht, en keek hij me kwaadaardig aan:
Ik gaf hem 2 euro, en hij leek opeens duidelijk bereid me te helpen:
Hij wist me te vertellen dat hij er maar 1 van het soort heeft verkocht, en hij vertelde me ook waar. Hij hielp me zo goed dat ik hem meer dan 1 keer bedankte, en de intense glimlach straalde van zijn gezicht af:
.
Ik wist nu waar ik heen moest, en zonder verder te treuzelen ging ik daarheen. Ik had de toedracht al begrepen van de verdwijning. Ik zag dat Beverton nu veel gelukkig was, en ik wensde hem veel geluk.
Blijkbaar had Mariska Bauer een bever gewild als bruiloftscadeau, en Frans had alles gedaan om er een te bemachtigen. Voordat hij er een ging vangen, was hij eerst z'n collectie nog gaan vergroten in Namibië. Vervolgens was hij naar Argentinië afgereisd om een concurrent om zeep te helpen, alvorens zich weer te settlen in zijn vertrouwde caravanstaanplaats.
[ Bericht 31% gewijzigd door Rhythm op 24-06-2008 12:39:50 ]