TTK LPT: Return of the pannekoek

IR, ik maak me zorgen om je. Volgens mij ben ik niet de enige. De Smiths? Shoppen? Interessant werk? Je lijkt wel een... een... een burgermannetje.

quote:

Op vrijdag 27 juni 2008 01:52 schreef JAM het volgende:
IR, ik maak me zorgen om je. Volgens mij ben ik niet de enige. De Smiths? Shoppen? Interessant werk? Je lijkt wel een... een... een burgermannetje.

Dat bén ik ook. JAM. Dat bén ik ook. Ter compensatie heb ik deze week dagelijks een feestje of iets soortgelijks gehad, maar dat ga ik ook niet lang trekken.

Burgerlijkheid is de nieuwe bohème, mensen.

quote:

Op donderdag 26 juni 2008 20:10 schreef I.R.Baboon het volgende:
Ik had het gelezen, Claudia, wat was er bij nader inzien niet goed?

Het is niet leuk om nergens écht bij te horen.

Ik zat daar toevallig vanochtend op het rijwiel over na te denken. Ik vind het zelf wel een prettige positie in het leven, hoewel het in het dagelijkse sociale verkeer wel eens vervelend kan zijn om met je interesses en gesprekkstof nèt naast de ervaringswereld van anderen te zitten.

Ik denk dat zoveel mensen het gevoel hebben dat ze nergens echt bij horen, dat zij de grootste groep vormen

Dat is ook weer zo, ShadyLane.

quote:

Op vrijdag 27 juni 2008 12:19 schreef Gellius het volgende:
Ik zat daar toevallig vanochtend op het rijwiel over na te denken. Ik vind het zelf wel een prettige positie in het leven, hoewel het in het dagelijkse sociale verkeer wel eens vervelend kan zijn om met je interesses en gesprekkstof nèt naast de ervaringswereld van anderen te zitten.

Ja, goed, maar als je dan onder de intellectuelen komt, dan moet je links zijn en mag je niet van voetbal houden. Als je bij de voetballiefhebbers zit, dan mag je niet over politiek praten en moet je bitterballen eten. In een groepje niet-bitterballenetende dames behoor je weer je borsten en biseksuele gevoelens te bespreken.

Het is zo vermoeiend. En ik word er treurig van.

Sociaal doen is ook gewoon vermoeiend, zeiden mijn collega en ik gisteravond nog tegen elkaar, op de terugweg na de diploma-uitreiking. Alleen als je onder gelijkgestemden bent, is het dat niet (of iig minder).

Ik begrijp het. Zo heb ik dat ook. Met de collegae van de IT valt niet over subtiele weetjes van de 19e eeuwse cultuurgeschiedenis te praten, met oud studiegenoten krijg je alleen horrorhelpdeskverhalen te horen, de cultuurminnaars verstrakken weer als je zegt dat je in de IT zit, academische kennissen van de teerbeminde vertonen een holle blik als je zegt dat je in het HBO werkt, lui uit het facilitair bedrijf denken me een plezier te doen door schuine opmerkingen te plaatsen over mijn vele studentes, stagiars kunnen over niets anders dan auto's en World of Warcraft babbelen. Ik snak soms naar een klein kaliber zakpistool.

In verschillende subgroepjes pas je je aan aan de daar heersende gespreksonderwerpen/interesses ja. Ik heb daar geen moeite mee, ik hoef niet altijd over AL mijn interesses te praten. Ik vind het alleen vermoeiend als het echt ver van me af staat. Maar in je vriendenkring heb je toch de mensen verzameld die in elk geval IETS met je delen, en dus gaat het dan daarover en niet over al het andere. Want daar heb je weer andere mensen voor.

Zo erg is het allemaal niet Zolang je je verre houdt van mensen waar je echt niets mee hebt. Ik heb laatst nog een verjaardag gemeden om die reden.

Ach nee. Ik heb nog wel altijd veel moeite om mijn desinteresse en verveling succesvol te verbergen. In die zin vrees ik dat ik een grootverbruiker van diezelfde holle blik ben. Meestal zijn dat de avonden waarop ik teveel drink. En die dertigersfeestjes zìjn al zo verschrikkelijk saai.

Ik wilde er al niet over beginnen dat drank voor mij een belangrijke steun is op die momenten.

Bij bandjes trouwens precies hetzelfde. Als het een kutoptreden is drink ik veel meer.

Ah, ik had gisteren ook zo'n ervaring. Een ik voel me zo onbegrepen-ervaring.

Ik heb in mijn jeugdig enthousiasme ( ) een project op poten gezet op mijn huidige school voor de bovenbouw havo. Een superidee, met een paar mensen die ook enthousiast werden over dit superidee. Hard gewerkt aan dit project, maar de nieuwe teamleider onder wiens supervisie dit moet gebeuren, snapt er helemaal niets van. Wil het niet snappen, ziet alleen maar beren op de weg, laat geen betrokkenheid zien. En ik heb haar de afgelopen weken meerdere malen gevraagd om haar visie, feedback, ideeën etc. Maar er komt niets. Het is een hol vat. Zonder enige bevlogenheid, bezieling. Nu heb ik gisteren de boel op de spits gedreven onder het mom: ik ga hier weg en is het project bij jou in goede handen? En er kwam nog steeds niets uit, behalve dingen als: ach, het project is nu al redelijk gevorderd dus dan is het zonde om te stoppen...
Toen ik mijn frustratie liet blijken over haar gebrek aan inhoud, visie en passie keek ze me aan of ik gek was. Nou, ik vind dat je wel erg fel bent nu hoor.

Ik kan dan niet aardig blijven.

Sterft het project nu een vroege dood denk je, of houden die andere collega's het wel draaiende? In het laatste geval: teamleider links laten liggen. Zoals je dat hele overbodige middenmanagement het beste zoveel mogelijk links kunt laten liggen. Klink ik nu al als een ouwe lul?

In het team zitten wel mensen die enthousiast zijn, maar er moet nog veel gebeuren om het project draaiende te krijgen. Dit betekent dat, nu ik wegga, andere mensen moeten komen die echt even heel hard hieraan gaan trekken. Mijn ervaring is dat bij zo'n nieuw project je altijd een paar mensen moet hebben die de rest meetrekken. Maar, dan moet de teamleider ook die mensen stimuleren, uren daarvoor willen geven, mee denken, en randvoorwaarden scheppen. Vooral die praktische kant is belangrijk. Die teamleider heeft over al deze zaken nog niet nagedacht, ik heb allerlei aanbevelingen op papier gezet waarmee zij niets doet. Nu ik weg ga, is het juist de bedoeling dat het door anderen, met name nu dus door haar, wordt opgepikt. Nu heb ik een vaste partner in crime, maar ik vind het niet kunnen als al het werk straks op zijn schouders terecht komt. Dat is niet reëel. Je kunt niet een groot onderwijskundig project door één iemand laten 'dragen' en dan verwachten dat die ene persoon een heel team meekrijgt, en dan als teamleider niets willen doen aan het scheppen van randvoorwaarden, en meedenken etc.

En ik zie het al gebeuren dat deze teamleider de boel laat verwateren en dan geen verantwoordelijkheid wil nemen. Dan wordt het heel makkelijk voor haar om de 'schuld' af te schuiven op mij (ik kan me dan niet meer verdedigen) en mijn collega (en die verdient dat niet).

[ Bericht 0% gewijzigd door mane op 27-06-2008 14:35:33 ]

Mane! *uche-uche*. _{Kijk even die laatste zin na.}

En je project is schoolafhankelijk? Kan je het niet meenemen naar je nieuwe school, een samenwerking opzetten met jeouwe school, synergie zoeken en all that jazz?

quote:

Op vrijdag 27 juni 2008 14:34 schreef Gellius het volgende:
Mane! *uche-uche*. _{Kijk even die laatste zin na.}

Ja, je ziet waar gefrustreerde passie allemaal toe kan leiden!

quote:

En je project is schoolafhankelijk? Kan je het niet meenemen naar je nieuwe school, een samenwerking opzetten met jeouwe school, synergie zoeken en all that jazz?

Ik heb allang besloten dat ik op mijn nieuwe school alleen maar heel veel leuke lessen ga geven en me verder nergens mee ga bemoeien. En me al helemaal niet bezig ga houden met ambitieuze onderwijskundige plannen waar ik managers bij nodig heb. Dat is veel beter voor me. Voor mijn humeur in ieder geval. Jazzzz.

Ik merk dat ik me na vijf jaar conditionering in de praktijk op mijn school niet meer zo in dit verhaal kan inleven.
Bij ons werken dingen niet bij de gratie van de medewerking van de schoolleiding, bij ons werken dingen ondanks de schoolleiding.

Ik ga even naar buiten. Ik vecht al drie uur met mijn PC die blijft roepen om "hpzr3207.dll" terwijl ik dat ding al honderd keer heb gedownload, en ik ben het zat.

_{Claudia, ik heb The Fountainhead in de UB geleend en die gaat mee op vakantie. Ik ben heel benieuwd.}

quote:

Op vrijdag 27 juni 2008 15:01 schreef DevilsAndDust het volgende:
_{Claudia, ik heb The Fountainhead in de UB geleend en die gaat mee op vakantie. Ik ben heel benieuwd.}

Atlas Shrugged is beter, (mits je de speech van John Galt overslaat)
^{Nu ja, da's mijn mening dan he}

Ik vind dit al de hele dag grappig.
http://www.overheardintheoffice.com

En ik heb de

herontdekt