Ah, ik had gisteren ook zo'n ervaring. Een
ik voel me zo onbegrepen-ervaring.
Ik heb in mijn jeugdig enthousiasme (

) een project op poten gezet op mijn huidige school voor de bovenbouw havo. Een superidee, met een paar mensen die ook enthousiast werden over dit superidee. Hard gewerkt aan dit project, maar de nieuwe teamleider onder wiens supervisie dit moet gebeuren, snapt er helemaal niets van. Wil het niet snappen, ziet alleen maar beren op de weg, laat geen betrokkenheid zien. En ik heb haar de afgelopen weken meerdere malen gevraagd om haar visie, feedback, ideeën etc. Maar er komt niets. Het is een hol vat. Zonder enige bevlogenheid, bezieling. Nu heb ik gisteren de boel op de spits gedreven onder het mom: ik ga hier weg en is het project bij jou in goede handen? En er kwam nog steeds niets uit, behalve dingen als: ach, het project is nu al redelijk gevorderd dus dan is het zonde om te stoppen...
Toen ik mijn frustratie liet blijken over haar gebrek aan inhoud, visie en passie keek ze me aan of ik gek was.
Nou, ik vind dat je wel erg fel bent nu hoor.
Ik kan dan niet aardig blijven.