Beschouwd

quote:

Tegen Rusland was het Spaans elftal dinsdagavond een wilde rivier met woeste stroomversnellingen en klaterende, bruisende watervallen. De Russen werden negentig minuten lang overstroomd en verdronken kansloos met 4-1.
Lars Lagerbäck, hoofd waterbouwkundig-ingenieur van Zweden heeft die wedstrijd ongetwijfeld gezien en stelde zich na afloop slechts één vraag: ‘Hoe kan ik die onstuimige rivier kanaliseren?’
Vier dagen bestudeerde hij alle mogelijke oplossingen. Al zijn opgedane kennis werd aangewend, zijn studieboeken stapelden zich op op zijn bureau en de computer heeft al die tijd niet uitgestaan. Geslapen heeft hij niet veel, de afgelopen dagen, maar toen het Zweedse elftal de grasmat in Stadion Tivoli Neu betrad, was hij er al lang uit.
De Zweedse voetballers waren door Lagerbäck goed geïnstrueerd.
Al in de voorhoede wierpen de spitsen zandzakken in het water, op het middenveld werden dammen gebouwd om de Spaanse vloedgolf te stremmen en achterin werden er door Petter Hansson en Olof Mellberg ook nog eens dikke boomstammen in de stroom gegooid.
Spanje kolkte nooit, vanavond. De woeste rivier werd een kabbelend beekje, bijna een stilstaande poel. De Zweden konden aan de oever rustig de hengel uitwerpen. Ze vingen mooie vissen. Torres, Iniesta, Xavi, Villa en al die anderen werden opgeborgen in leefnetten. De buit leek definitief binnen.
Maar een wilde rivier laat zich niet zomaar temmen. Water zoekt altijd een nieuwe weg, zeker als er een gaatje of een barst in de waterkering zit. In de 92e minuut brak de dam. Een wilde trap van Capdevilla, Stoor en Hansson iets te te laat met hun zandzakken en het leed was geschied: 2-1.
Een ramp voor Zweden was dat, maar een zegen voor het voetbal.

quote:

De selectie van Rusland heeft een gemiddelde leeftijd van net 26 jaar. Als je de onschuldige kindergezichtjes van Torbinski, Kolodin, Pavloetsjenko en Biljaletdinov vergelijkt met de doorleefde koppen van de Grieken Dellas, Kyrgiakos, Katsouranis en Basinas krijg je bijna medelijden. Het zijn melkmuilen tegen boeventronies.
Kijk naar een corner van de Russen en zie ruig behaarde Grieken zich vergrijpen aan koorknapen zonder enige baardgroei. Het tekent de moed van de Russen dat ze niet gillend weglopen.
Voetbaltechnisch valt er nog veel te verbeteren aan het elftal van Guus Hiddink, maar tactisch weet het er zich al aardig doorheen te slaan. Somtijds worden de Grieken aardig dolgetikt. Talentvol is Rusland zeker. Toch blijft er over de ploeg nog te vaak een net van verlegenheid hangen. De spelers zijn te bleu, te timide, durven nog te weinig. Dan lijken het elf bange konijntjes die de geborgenheid van hun holletje verkiezen en weigeren de wijde wereld in te trekken. Maar daar groeit lekker gras. Daar zitten de frisse worteltjes in de grond.
Ze moeten uit hun hol die Russen!
Hiddink is bezig die angst er uit te rammen. In de kranten stond vandaag dat hij op trainingen vaak ontploft. Het is een gespeelde woede om zijn spelers in vuur en vlam te zetten. Het zal, vrees ik, niet op deze EK gebeuren.
Maar Europa is gewaarschuwd: over een paar jaar staat er een prachtig elftal wilde superkonijnen, die alles kaalvreten.