Beschouwd

quote:

Tegen Rusland was het Spaans elftal dinsdagavond een wilde rivier met woeste stroomversnellingen en klaterende, bruisende watervallen. De Russen werden negentig minuten lang overstroomd en verdronken kansloos met 4-1.
Lars Lagerbäck, hoofd waterbouwkundig-ingenieur van Zweden heeft die wedstrijd ongetwijfeld gezien en stelde zich na afloop slechts één vraag: ‘Hoe kan ik die onstuimige rivier kanaliseren?’
Vier dagen bestudeerde hij alle mogelijke oplossingen. Al zijn opgedane kennis werd aangewend, zijn studieboeken stapelden zich op op zijn bureau en de computer heeft al die tijd niet uitgestaan. Geslapen heeft hij niet veel, de afgelopen dagen, maar toen het Zweedse elftal de grasmat in Stadion Tivoli Neu betrad, was hij er al lang uit.
De Zweedse voetballers waren door Lagerbäck goed geïnstrueerd.
Al in de voorhoede wierpen de spitsen zandzakken in het water, op het middenveld werden dammen gebouwd om de Spaanse vloedgolf te stremmen en achterin werden er door Petter Hansson en Olof Mellberg ook nog eens dikke boomstammen in de stroom gegooid.
Spanje kolkte nooit, vanavond. De woeste rivier werd een kabbelend beekje, bijna een stilstaande poel. De Zweden konden aan de oever rustig de hengel uitwerpen. Ze vingen mooie vissen. Torres, Iniesta, Xavi, Villa en al die anderen werden opgeborgen in leefnetten. De buit leek definitief binnen.
Maar een wilde rivier laat zich niet zomaar temmen. Water zoekt altijd een nieuwe weg, zeker als er een gaatje of een barst in de waterkering zit. In de 92e minuut brak de dam. Een wilde trap van Capdevilla, Stoor en Hansson iets te te laat met hun zandzakken en het leed was geschied: 2-1.
Een ramp voor Zweden was dat, maar een zegen voor het voetbal.

quote:

De selectie van Rusland heeft een gemiddelde leeftijd van net 26 jaar. Als je de onschuldige kindergezichtjes van Torbinski, Kolodin, Pavloetsjenko en Biljaletdinov vergelijkt met de doorleefde koppen van de Grieken Dellas, Kyrgiakos, Katsouranis en Basinas krijg je bijna medelijden. Het zijn melkmuilen tegen boeventronies.
Kijk naar een corner van de Russen en zie ruig behaarde Grieken zich vergrijpen aan koorknapen zonder enige baardgroei. Het tekent de moed van de Russen dat ze niet gillend weglopen.
Voetbaltechnisch valt er nog veel te verbeteren aan het elftal van Guus Hiddink, maar tactisch weet het er zich al aardig doorheen te slaan. Somtijds worden de Grieken aardig dolgetikt. Talentvol is Rusland zeker. Toch blijft er over de ploeg nog te vaak een net van verlegenheid hangen. De spelers zijn te bleu, te timide, durven nog te weinig. Dan lijken het elf bange konijntjes die de geborgenheid van hun holletje verkiezen en weigeren de wijde wereld in te trekken. Maar daar groeit lekker gras. Daar zitten de frisse worteltjes in de grond.
Ze moeten uit hun hol die Russen!
Hiddink is bezig die angst er uit te rammen. In de kranten stond vandaag dat hij op trainingen vaak ontploft. Het is een gespeelde woede om zijn spelers in vuur en vlam te zetten. Het zal, vrees ik, niet op deze EK gebeuren.
Maar Europa is gewaarschuwd: over een paar jaar staat er een prachtig elftal wilde superkonijnen, die alles kaalvreten.

quote:

De overwinning zat de Tsjechen in de zak. Hoe druk de Turkse baasjes ook deden, het tactisch vernuft van Karel Brückner leek de doorslag te geven. Lang had hij gedubd of hij de beweeglijke en snelle Baros in de punt van zijn aanval zou zetten, of de statische maar balvaste Jan Koller.
Het werd Jan Koller dus en die meesterzet betaalde zich al rap uit. Koller was voorin de rots in de branding. Met soms twee Turken op zijn nek kaatste hij de ballen terug met voet en borst en toen Grygera vanaf de rechterflank een voorzet in het vijandelijke strafschopgebied zwiepte, was hij er als de kippen bij: 1-0. Met de kop natuurlijk.
Opgezweept door hun prachtig fanatieke coach Terim begonnen de Turken als een tornado aan de tweede helft. Ook Brückner maakte zich druk. Hij stuurde zijn mannen naar voren en wees daarbij steeds naar Koller. "Daar moet die bal heen!"
De Tsjechen knoopten die les goed in hun oren. Plasil maakte na een uur 2-0 en niemand gaf meer een stuiver voor de Turken. Karel Brückner kon eindelijk ontspannen plaatsnemen in de dug-out en werd weer het lijk dat hij altijd is.
Maar zie, de regen die steeds harder op het veld neerdaalde, wakkerde de Turkse storm nog verder aan. Het deed hen denken aan hun wonderbaarlijke heropstanding tegen Zwitserland.
Aanval na aanval golfde in de richting van het Tsjechische doel. Arda Turan schoof de 2-1 binnen en plots ging Petr Cech, die drie broers op de tribune had zitten, als een beginneling in de fout: 2-2.
Nog was het niet gedaan met de Turkse furie. Twee minuten later scoorde Nihat zijn tweede doelpunt.
Wat een elftal, die Turken!
Geef hen een achterstand en laat het regenen en je bent als toeschouwer verzekerd van een geweldige wedstrijd. Kroatië is in de kwartfinale hun volgende tegenstander. De Kroaten zullen de komende dagen anstvallig de weersverwachtigen in de gaten houden en bidden voor een wolkenloze hemel.

quote:

Arne Friedrich, Clemens Fritz, Per Mertesacker, Christoph Metzelder en Mario Gomez mogen op het EK het shirt van het Duitse nationale elftal dragen, dat tegenwoordig met een zwarte rouwband op de borst is getooid. Als deze verzameling logge, simpele voetballers de crème de la crème is bij onze oosterburen, ziet het er daar maar somber uit. Vandaar die rouwband dus.
Spontaniteit, creativiteit, techniek, overzicht; het is bij het Duitse elftal ver te zoeken. Neem nou zo’n Mario Gomez, in 2007 toch gekroond tot beste voetballer in de Bundesliga.
Hij krijgt al in de vierde minuut een levensgrote kans op één meter van de doellijn, een kans die niet te missen is. Gomez mist toch en tot overmaat van ramp gaat hij niet achter zijn onhandig ingeschoten bal aan, maar blijft staan. Gomez is het protoype van de schaduwspits. Hij houdt zich schuil totdat hij na een uur gewisseld wordt.
De enige Duitser die echt kan voetballen is Michael Ballack en als je de ploeg tegen Oostenrijk aan het werk ziet, weet je dat zijn ploegmaten diep onder de indruk zijn van zijn kwaliteiten. Elke bal wordt met diep ontzag bij de grote Ballack ingeleverd, ook als dat het tempo uit de aanval haalt. Tot een goed en doordacht samenspel komt het nimmer, simpelweg omdat zijn ploegmakkers de kwaliteit missen. Het is tekenend voor de wedstrijd dat het enige doelpunt valt uit een vrije trap van, wie anders, Ballack.
Het was genoeg om de Oostenrijkers te verslaan. Aan de ploeg van Josef Hickersberger is elk woord te veel besteed en over hen zeg ik dus niks.
De wedstrijd werd gespeeld in de Oostenrijkse hoofdstad. Goed gezien van de UEFA, want het was een wedstrijd om te wenen.

quote:

Op de internationale vakbeurs van inbraakpreventie die gelijktijdig in Oostenrijk en Zwitserland gehouden wordt, is er ook een kraam van de Fransman Domenech. Je kunt er sloten voor op de voordeur aantreffen, dievenklemmen, barrièrestangen voor de bovenlichten, rolluiken en inbraakwerende deuren. Er hangen posters van zwaar bewaakte panden en als je het hem vraagt, kan hij afschrikwekkende honden regelen voor in de tuin. Ja, natuurlijk heeft hij daar folders van. Hij reikt er een aan. We zien foto’s van beesten die lijken op Makelele en Toulalan, op Abidal, Gallas en Thuram.
Als de argeloze bezoeker vraagt of Domenech wel eens buiten komt, schudt hij het hoofd. ‘Te gevaarlijk.’
Kenners zeggen wel eens dat een coach er niet zo veel toe doet in het voetbal. Een coach is net zo goed als de spelers die hij tot zijn beschikking heeft, nietwaar? Die bewering gaat niet op voor Domenech. Wat die man maakt van de verzameling klasbakken waar Frankrijk toch over kan beschikken, tart elk voorstellingsvermogen.
Een viermans achterhoede en twee bloedhonden daarvoor laat weinig ruimte over voor ondernemingslust, zeker niet als de weinige spitsen eerst nog hun verdedigende werk moeten doen en van achteruit weinig ondersteuning en aanvoer krijgen.
Franck Ribery en Thierry Henry, het zijn pareltjes van het voetbal, die door Domenech angstvallig verborgen worden gehouden voor roofzuchtige Italianen. De rest van het Franse elftal moet bewaken en beschermen. Als dan Ribery uitvalt met een blessure, speelt Frankrijk een kansloze partij en die kansloze rol wordt nog versterkt doordat Domenech na het heenzenden van Abidal een middenvelder opoffert voor Boumsong, nog een extra slot op de deur.
De stand is dan 1-0 in het nadeel van de Fransen, die moeten winnen!
De Fransen krijgen met hun uitschakeling het loon dat hun coach Domenech verdient, maar o, wat had ik een medelijden met Thierry Henry. Die speler moet toch hunkeren naar een coach als Van Basten? Die bekommert zich niet om bewaking maar zet alle deuren open en heeft van dieven niets te duchten.

quote:

We hebben er twee wedstrijden op moeten wachten, maar dat was hij dan toch eindelijk: Andrei Arshavin, de sterspeler van Zenit Sint-Petersburg, over wie ze in München nog nachtmerries hebben. Geschorst vanwege een rode kaart in de laatste EK-kwalificatiewedstrijd tegen Andorra mocht Guus Hiddink hem in de eerste twee groepswedstrijden niet opstellen en hoewel Rusland na de zeperd tegen Spanje zich tegen Griekenland vrij aardig had hersteld, kon de ploeg nog wel een kwaliteitsinjectie gebruiken.
Die kreeg het ook.
De speersnelle en technisch superbegaafde Arshavin was een constante plaag voor de statische Zweedse defensie. Voor zo’n voetballer ga je op het puntje van je stoel zitten, of dat nu in het stadion is, of thuis op de bank. Arshavin is de dirigent van het Russische elftal, de schakel die tot nu toe ontbrak.
Met Arshavin die de opkomende backs Zhirkov en Anyukov en de kilometervreters Bilyaletdinov en Zyryanov nooit uit het oog verliest, is Rusland tegen Zweden keer op keer gevaarlijk. Af en toe doet het spel zelfs denken aan de hoogtijdagen van het Dinamo Kiev ten tijde van Valeri Lobanowski, de legendarische coach.
Het is de verdienste van Guus Hiddink dat hij in vrij korte tijd zo’n goed voetballend elftal op de been kan brengen. Guus Geluk werd de Achterhoeker altijd genoemd, maar met geluk heeft deze Russische ploeg niets uit te staan. Als het vanavond wat meer geluk had gehad, waren de Zweden met 5 of 6-0 van de mat geveegd.
Nu wacht Oranje. De mannen van Marco van Basten kunnen hun borst natmaken.

quote:

Wat is toernooivoetbal toch fascinerend. Portugal begint het EK met sprankelend spel en is na twee groepswedstrijden al geplaatst voor de kwartfinales, stelt zijn tweede keus op tegen het reeds uitgeschakelde Zwitserland, verliest met 2-0 en is vervolgens de weg finaal kwijt tegen Duitsland, dat drie wedstrijden gruwelvoetbal speelt en de wereld plots verbaast met ragfijne combinaties, dodelijke counters en een voortreffelijk positiespel.
De Duitsers groeien altijd in het toernooi, wordt gezegd. En verdomd, het is nog waar ook. Doorsneevoetballers als Metzelder, Mertesacker, Lahm, Rolfes en vooral Schweinsteiger staan ineens op als waren zij Lazarus, die uit de dood verrees en Ballack speelt eindelijk als een grote meneer.
Hoe kan dat nou , zo vraag je je af.
Is het Portugese ritme gebroken door die wedstrijd tegen Zwitserland die van geen belang meer was? Heeft Duitsland juist de Schwung gevonden, omdat het tot het laatst moest strijden voor een plek in de kwartfinale? Wie zal het zeggen?
Nederland is in ieder geval gewaarschuwd. De A-ploeg, die van Van Basten geen A-ploeg genoemd mag worden, veegde Roemenië van de mat, maar de meeste echte basisspelers kwamen die dinsdag niet in actie.
Rusland moest een dag later tegen Zweden tot het gaatje gaan, won en zit dus lekker in het ritme.
Zaterdag zullen we zien of Nederland-Rusland net zo’n verrassende ontknoping kent als Portugal-Duitsland van vanavond. We hopen natuurlijk van niet. Maar om ons toch een beetje gerust te stellen, moet Van Basten misschien wel overwegen een serieuze oefenwedstrijd in te lassen, waarbij hij zijn echte basiself 90 minuten laat spelen.

quote:

Carl Huybregts, de Belgische televisiepresentator zei bij het aankondigen van een competitiewedstrijd eens dat ze de samenvatting meteen met de tweede helft begonnen, omdat er in de eerste helft niets gebeurde. ‘Of, zoals ze in Nederland zeggen: het was kut met peren’, zo voegde hij er aan toe.
Zo hadden ze het bij Kroatië-Turkije ook kunnen doen, vanavond, want veel was er niet te genieten. Niet in de eerste helft, niet in de tweede helft, niet in de eerste verlenging en ook niet in de tweede. Totdat Kroatië dan toch eindelijk een doelpunt maakte. Ik zat al met de afstandbediening in de hand om de tv uit te zetten zodra scheidsrechter Rosetti een einde maakte aan deze zaadpartij, toen Semih de Turken alsnog naast de Kroaten schoot.
Het was een zinderend slot van een wedstrijd die nooit kon boeien. Oké, Olic schoot tegen de lat, Modric strooide wat met intelligente passjes, maar verder was het kut met peren.
Uiteindelijk won Turkije na strafschoppen en in menige Nederlandse binnenstad zullen tot diep in de nacht de claxonerende Turken weer rondrijden. Tot ergernis van mensen, die willen slapen.
En de Duitsers zich maar in hun handen wrijven. Bevoorrecht met een gunstige loting in de groepsfase, hebben de oosterburen nu opnieuw alle geluk van de wereld: ze stuiten in de halve finale op een ploeg die een groot aantal geblesseerden en geschorsten telt.
Laat de Turken woensdag alsjeblieft ook winnen. Ik heb er best nog een slapeloze nacht voor over.

quote:

Of het nu Rafael van der Vaart, Marco van Basten of Johan Cruijff was, de heren waren het er na afloop van de kwartfinale tegen Rusland allemaal over eens: verdiend verloren. En zo was het.
De hele wedstrijd liep Oranje achter de feiten aan. De Russen stonden beter, waren beweeglijker, schiepen zich meer kansen en hadden in Arshavin een speler in huis, die het verschil maakte.
Wat een voetballer, deze speler van Zenit St. Petersburg! Niet van de bal te krijgen en gezegend met een fenomenale dribbel. Hij kiest iedere keer weer het goede gaatje en heeft altijd oog voor een vrijstaande medespeler. Daar lik je je als liefhebber je vingers bij af.
Het heeft er vanavond voor het Nederlands elftal nooit ingezeten.
Ik heb het al eerder gezegd, maar toernooivoetbal is een vreemd spelletje. Overleef je de poule des doods met drie afgetekende zeges, ga je er aan tegen de ontketende Russen, die in hun eerste wedstrijd op de EK nog voetballes kregen van Spanje.
Het zijn blijkbaar snelle leerlingen, die jongetjes van Guus Hiddink.
Thuis vragen wij ons ondertussen verbijsterd af hoe dit allemaal kon gebeuren. Doorbrak het inwisselen van negen basisspelers tegen Roemenië het ritme? Legde de euforie in Nederland over de groepswedstrijden te veel druk op de schouders van de spelers? Had het overlijden van het te vroeg geboren dochtertje van Bouhlarouz dan toch zoveel impact?
Het beantwoorden van deze vragen heeft geen zin. Het Nederlands elftal is uitgeschakeld door een ploeg die vanavond beter voetbalde, maar op 7 februari 2007 nog met 4-1 verslagen werd.
Zo snel kan het gaan in het voetbal.

quote:

Het Italiaanse voetbalelftal bestond vanavond uit betonvlechters. Met hun witte overalls sleepten ze met de cementkuip om elk gaatje dicht te smeren en daarna te glad te strijken. Voorman Pirlo was verlet en wat resteerde was een verzameling armzalige arbeiders, gespeend van elke creativiteit.
Het waren goed uitziende arbeiders, dat wel. Verzorgde kapsels, compleet met haarbandje, dat telkens weer herschikt moest worden en een baard van een paar dagen, dat hen een quasi-nonchalant uiterlijk gaf. Ze wilden flaneren op de steigers, goede sier maken met passerende dames, hen geestdriftig toefluiten en dat wilden ze zo lang mogelijk blijven doen.
'Wat nou bouwen? Wat er staat is toch al goed genoeg?'
Wie dat lekkere leventje van hen af probeert te pakken, moet van goeden huize komen. Met Italianen is op zulke momenten niet te spotten. Dan loeren ze op dat ene kansje om de boel bij collega-arbeiders uit andere landen te verstieren en op die wijze hebben ze al vele malen toegeslagen.
Vanavond was weer zo’n avond dat ze hun status moesten waarborgen. Ze werden bedreigd in hun bestaan door Spaanse handwerklieden, die aasden op de Europese prijs van vaklui. Die Spanjaarden waren vast van plan om de Italianen te laten zien hoe je een mooi huis moet bouwen.
Maar in Italië zou vandaag geen Spaanse bouwwerk verschijnen, zo hadden de Italianen besloten. Dus hoe vaak de Spanjaarden ook aan kwamen zetten met bouwmateriaal, ze werden nooit doorgelaten. Alles werd onder Italiaans beton gespoten en 120 minuten lang kwam er niets van de grond.
Gelukkig zegevierde op het einde het recht toch nog. Iker Casillas sloeg uiteindelijk de betonspuit uit de handen van de Italianen.
Donderdag krijgt Spanje een nieuwe kans een mooi huis te bouwen. Ik ben benieuwd hoe Guus Hiddink dat gaat proberen te beletten.

quote:

Op het EK heb je bondscoaches in elke uitvoering. Zo heb je de Spanjaard Luis Aragones die als een norse boer tegen de schuur geleund staat, chagrijnig omdat een hagelbui zijn zorgvuldig gekweekte oogst aan het vernielen is.
De Duitser Löw ziet er uit als een beheerder van een casino. Geen topcasino, want daar mist hij de natuurlijke klasse voor. Nee, Löw is eigenaar van een enigszins louche goktent, waar in een achteraf zaaltje in het geniep om grote bedragen gespeeld kan worden. Hoewel in de horeca het rookverbod van kracht is, steekt Löw onder zijn werk vaak een peuk op. Niemand die er iets van zegt, want Löw is de baas.
Roberto Donadoni is in dit gokhol een vaste klant. Deze Italiaan is beroepsgokker. Zijn inzetten zijn immer gecalculeerd en dankzij de spreiding van risico’s is hij al een aantal keer met forse winst huiswaarts gekeerd. Maar Donadoni overspeelde zijn hand en droop af, helemaal blut.
De Nederlander Van Basten wil een goede architect worden. Zijn schetsen zijn gewaagd en hoewel vele mensen het niet met zijn ideeën eens zijn, gaat hij stoïcijns verder op zijn weg en levert verrassenderwijs af en toe een meesterlijk ontwerp af. Dan ligt de buitenwacht plots aan zijn voeten en gloort voor hem een mooie toekomst. Luttele dagen later stort zijn bedenksel in en Van Basten valt weer diep terug, een frustratie rijker en een illusie armer. Begaafd en talentvol is Van Basten zeker, maar hij heeft nog een lange weg te gaan voordat hij definitief naam en faam maakt.
Landgenoot Guus Hiddink heeft die naam en faam al lang. Hij is goudzoeker. Goudzoekers slaan vaak hun tenten op bij reeds lang uitgeputte aders, maar Hiddink heeft een ingebouwde radar voor edelmetaal op onverwachte locaties. Met Rusland heeft hij alweer goud in handen.
Scolari van Portugal is kapper. Barbier wel te verstaan. Vroeger was hij een vakman. Het scheren van baarden deed hij met een mes, maar messen zijn er in Portugal nauwelijks meer. Scolari heeft zich noodgedwongen aan moeten passen, maar is daar te ver in doorgeslagen. Hij is te frivool geworden. Twee jaar geleden schoor hij Oranje nog met een bot mes. Dat stond hem beter.
Voorts heb je nog de Oostenrijkse dorpsdokter Hickersberger, de Zwitserse koster Kuhn, de gesjeesde Franse defensiespecialist Domenech en de Duitser Rehhagel, die een Grieks restaurant uitbaat waar alle gerechten eender smaken: laf en smakeloos.
De Zweedse wiskundige Lagerbäck raakte telkens verstrikt in zijn eigen berekeningen en wordt binnenkort opgenomen in een kliniek, Leo Beenhakker mag weer terug naar het bejaardentehuis, waar hij kan mopperen over medebewoners en de verzorging en de Tsjech Brückner mag weer toneelstukken gaan schrijven voor tweederangs theatergezelschappen.
De Kroaat Bilic duikt straks vast op in de illegale handel en van de Roemeen Peturca vernemen we nooit meer iets.
Rest er nog één trainer, de man die op dit EK mijn hart gestolen heeft: de Turk Fatih Terim.
Terim is de hoofdrolspeler in een circus. Leeuwentemmer is hij en zijn act is de hoofdact. Met een knal van zijn zweep maken zijn leeuwen de vreemdste capriolen. Fatih Terim aan het werk te zien is een lust voor het oog. Dan zweet hij harder dan de dieren die hij ment. Het is een prachtig gezicht.
Is er iets niet naar de zin, wijkt ook maar één leeuw een millimeter af van de bedachte show, dan maakt hij woeste armgebaren, stampvoet als een bezetene en trekt een boos en verongelijkt gezicht, waar je bang van wordt. Maar als de leeuwen doen wat hij wil, dan straalt hij, lacht zijn parelwitte tanden bloot en knoopt stiekem nog een knoopje van zijn overhemd los.
Wat een heerlijk temperamentvol kereltje, die dompteur.
Fatih Terim kan morgen zijn beste exemplaren niet gebruiken. Ze hadden te hard gebruld en de circusbond had ingegrepen. Hij moet dus met zieke en kreupele leeuwen de ring in. Maar pas op, het blijven leeuwen.
We worden vast weer getrakteerd op een verrassende en spetterende show. Laat dat maar aan Fatih Terim over.

quote:

Zaterdag zoefden de Russen nog in hun comfortabele sportwagens in colonne over de linkerbaan van de snelweg. De handen losjes aan het stuur en de rechtervoet als vastgeplakt op het neergeduwde gaspedaal, waardoor de motoren een heerlijk snorrend geluid maakten. Het overige verkeer werd achteloos gepasseerd. Aan mogelijke snelheidscontroles hadden de mannen van Hiddink maling. ‘Wat kan ons dat bommen’, dachten ze en ze trapten het gaspedaal nog wat dieper in. Ze waren op weg naar een mooie afspraak en het rijden met zulke luxe auto’s vergrootte hun toch al tevreden gemoed.
In de tussenliggende dagen moeten die prachtige automobielen van zaterdag gestolen zijn. Dat kan niet anders, want vanavond reden de Russen plots met in een geroeste en gedeukte Lada over hobbelige landwegen, waar het asfalt ver te zoeken was. De kuilen in de weg deden de mannen in het autootje hevig door elkaar schudden. Het was trouwens een wonder dat ze er met z’n elven in konden. Daar pruttelde en loeide de motor weer en er klonk een luide knal. Opnieuw werden de mannen door elkaar geschud. Het was heet in de Lada, bloedheet. De opeengepakte mannen zweetten als otters en na lang wrikken en wringen, lukte het dan toch een raam open te draaien.
Meteen vloog een zwerm steekvliegen door het openstaande raam naar binnen.
Aan alle kanten werden de Russen gestoken en omdat ze, opeengepakte als ze waren, zich in de kleine ruimte nauwelijks konden bewegen, ondergingen ze deze plaag gelaten.
Het waren Spaanse vliegen die zich te goed kwamen doen aan het bloed van de Russen en weldra overstemde hun gezoem het geluid van de pruttelende motor van de Lada. Van autorijden kwam niets meer, de chauffeur parkeerde het autootje aan de kant en één voor één stapten de Russen uit.
Daar stonden ze dan in de berm, wanhopig slaand met hun armen om de steekvliegen van zich af te houden. Het verweer had geen zin. Steeds opnieuw vonden de vliegen een gaatje om te prikken.
Na 90 minuten vlogen de vliegen plots weg. De leider van de zwerm zag in de verte een rij Mercedessen naderen met daarin vette, voldane Duitsers. Zij zouden het volgende slachtoffer worden.

quote:

Het designoverhemd, de gesneden zwarte pantalon en het moderne kapsel hebben het afgelegd tegen het vale T-shirt, de trainingsbroek en haar van een versleten borstel. Jürgen Löw mag dan wel kledij van de haute couture dragen, bij zijn Spaanse collega Luis Aragones zat de haute couture in de boerse kop.
‘De kleren maken de man'. Dit spreekwoord is niet van toepassing op Aragones, maar de Spaanse bondscoach heeft het voetbal een ontzettende dienst bewezen. De door hem geïnstrueerde vlieggewichten flaneerden heupwiegend over de catwalk en tikten de Duitser met een glimlach dol.
Silva, Fabregas, Xavi, Senna, Iniesta, Sergio Ramos en al die anderen; ze paradeerden allemaal met afgemeten danspasjes in de voetbaltempel, hoewel het samenspel in sommige fases van de finale stokte door het gezwoeg en gesjouw van de Duitsers, die met hun lompe bewegingen meer op een kledingbeurs voor werkkleding op hun plaats waren geweest.
Gelukkig was op zulke momenten Aragones er nog. Dan sjokte hij even weg van zijn hangplek bij de dug-out, zwaaide bij de zijlijn met zijn zwaar behaarde armen, wees waar zijn mannetjes moesten lopen enhet drentelen en tikken nam weer een aanvang.
Het is moeilijk een van die mannetjes voor het voetlicht te halen, maar als ik het toch mag doen dan zijn voor mij Andres Iniesta en Xavi Hernandes de topmannequins van Spanje. Ze hebben bleke smoeltjes en hun lijven zijn afgetraind, zoals topmodellen dat allemaal hebben. Maar o, wat hebben ze veel moois in huis: constant in beweging, altijd aanspeelbaar en immer in staat met een achteloos steekballetje een teamgenoot in de schijnwerpers te zetten.
De show op het EK is een kroon op het Spaanse werk. Ze zijn nu al 22 wedstrijden ongeslagen en Aragones is een groot ontwerper. Hij kon op het einde toch nog even lachen.
Ik ook.
Stel je voor dat die Duitsers gewonnen hadden: we hadden vier jaar lang alleen maar overalls gedragen.

quote:

Op dinsdag 1 juli 2008 15:19 schreef kleinzusje het volgende:
Heb er van genoten en ze allemaal op een rijtje gezet.
Misschien leuk om nog een keer terug te lezen en eventueel door te gaan in VBL ?
Er waren weinig reacties, maar dat komt o.a. door het "soort" topic !
Ook bij samenvattingen en fototopics wordt er genoten, zonder dat er veel discussie volgt.

dank