[Centraal] Medicatie bij psychische klachten Deel 7

Bedankt voor de geruststellende woorden Burdie ik weet ook wel dat het iets normaals is maar het klinkt zo heftig. Ik merk ook dat mensen in mijn omgeving er meer van schrikken dan van het woord psycholoog. Ik heb ook een vrouw _{de haan}College ging goed trouwens. Lichte paniekaanval maar heb me zelf afgeleid en dat werkte heb echt zin in de studie

Bij manische periodes moet ik een beetje aan een persoon als dromenvanger denken namelijk, die midden in de nacht hobbies gaat onderhouden waarvan een normaal mens zoiets zou hebben van "ga slapen mafkees!".

Er zijn toch wel meer mensen die twee studies doen? Om zoveel mogelijk potentieël uit je kunnen te halen? Ik zou van twee studies ook moe worden, dus of dat in jouw geval zo gek is?

Maar ja, als er niets aan de hand is dan ga je dat wel horen.

tof topic dit

een andere pschische klacht bij mij is het psychosomatisch gezeur. Ik heb verschrikkelijke (spannings)hoofdpijn, slaap heel slecht, nog weer extra last van iets met mijn spieren wat ook nooit uitgevonden is wat het wil, en veel buikpijn, misselijk, overgeven en diarree. O, en schimmelinfecties down under, alles ontsteekt (piercings, ingegroeide haartjes, ...)

Komt er op neer dat ik me echt heel ziek voel maar elke dag tóch naar therapie moet

Ow Twinky, dat klinkt naar . Wat zeggen ze daarover bij je therapie?

(Nu je het zegt, ik heb hetzelfde gehad, maar heb dat nooit zo aan mijn psychische klachten gekoppeld)

Onlangs gesprekje gehad met sociaal psychiatrische/psychologische hulpverlener na mijn geestelijke inzinking even eerder en het feit dat ik weer met anti-depressiva begonnen ben.

De beste man was verbonden aan het GGZ (Riagg), eigenlijk wist ik dat helemaal niet ondanks dat het voorspelbaar is dat je met die partij te maken krijgt, ik heb er niet zo'n goede ervaringen mee gehad in mijn verleden eigenlijk.
Hij heeft vragen van een "intake-vragenlijst" aan mij voorgelegd en daar heb ik zo goed mogelijk antwoord op geprobeerd te geven. Ook heb ik zelf nog wat dingen opgegeven waarvan ik dacht dat het handig was als hij ervan wist. Vraagt hij opeens droogjes "Wat zou jij willen dat het RIAGG voor jou doet?". Vind het wel moeilijk hoor om daar antwoord op te geven aangezien het voor jezelf al niet helemaal duidelijk is wat je mankeert, en dan moet je jezelf ook nog bezig gaan houden met de verschillende soorten "dienstverlening" die het RIAGG biedt en waarvan je niet zeker weet of het op jouw situatie betrekking heeft. Ook twijfel ik een beetje of ik alles wel verteld heb zodat hij een goed beeld gekregen heeft. Maar ja, niets is zeker in het leven. . Nou hoor ik over twee weken wat zij "van mij vinden" nadat hij ruggespraak heeft gehad met collega's van diverse disciplines. Ik ben benieuwd.

Maar verder gaat het lekker met de seroxat

Fijn spul he? .

Ik vraag me wel af of meer mensen hier last hebben van vermoeidheid door seroxat. Nu slik ik wel een extreem hoge dosis (60mg/dag), maar kan soms ineens heel erg moe zijn. Ik doe tegenwoordig ook regelmatig een middagdutje .

somnolence is inderdaad wel een van de meest voorkomende bijwerkingen van ADs

60 mg/dag

Ik functioneer nu op het minimale, geef me 60 mg seroxat en ik draai door. Sowieso geen AD maar een alternatief middel tegen depressie.

Artsen zeggen overigens dat het bij mij beter is om het via therapie te doen en door actief te blijven inplaats van medicijnen. En zelfs therapie is niet nodig, een zinvolle dagbesteding dat voldoende moet zijn hier.

quote:

Op dinsdag 9 september 2008 19:10 schreef Topspin het volgende:
een zinvolle dagbesteding dat voldoende moet zijn hier.

Check, daar ontbreekt het mij ook aan, momenteel. Ik weet dat ik me een stuk beter voel als ik een baan heb, maar het lukt me niet om er een te vinden . Ik solliciteer me suf (en vind het ook wel een beetje eng om te werken met die vermoeidheid, dus het houdt zichzelf een beetje in stand).

quote:

Op dinsdag 9 september 2008 19:07 schreef Re het volgende:
somnolence is inderdaad wel een van de meest voorkomende bijwerkingen van ADs

Ook zo extreem? Het overvalt me soms ook gewoon, dan ben ik iets aan het doen (of we zijn onderweg) en ineens word ik zo moe dat ik er naar van word .

quote:

Op dinsdag 9 september 2008 19:29 schreef Burdie het volgende:

[..]

Check, daar ontbreekt het mij ook aan, momenteel. Ik weet dat ik me een stuk beter voel als ik een baan heb, maar het lukt me niet om er een te vinden . Ik solliciteer me suf (en vind het ook wel een beetje eng om te werken met die vermoeidheid, dus het houdt zichzelf een beetje in stand).

Ik begrijp het zeker

De dag invullen zodat je niet met jezelf opgescheept zit is niet makkelijk, en zelf al heb je een baan van 40 uur per week dan nog kun je met jezelf opgescheept zitten zo nu en dan.

Ik heb dus zoals eerder geschreven lamical tegen depressie. Seroxat werd ik knettergek van.

Vermoeidheid begrijp ik ook wel, moet mezelf ook het bed uitschoppen en mezelf ertoe dwingen om actief te blijven. Maar het resultaat bij iets ondernemen doet dan zo'n goed dat ik het vaker wil doen dus dat is dan de grootste impuls.

Ik mis overigens wel de tijden dat ik het bed uitsprong toen ik seroxat innam. Toen was het iedere dag plukken van de dag maar zonder slaap ga je al snel uitbranden.

[ Bericht 6% gewijzigd door Topspin op 09-09-2008 19:42:00 ]

Hier ben ik weer. Zoals jullie vast wel weten heb ik afgelopen zomer een maandje lang de Hyperiplant (st janskruid) geslikt. Na 4 weken slikken had ik nog steeds geen positief effect, dus besloot ik na een maand, en ¤15 weg uiteindelijk maar te stoppen. Wat ik hieruit dus wil concluderen is dat een Antidepressiva (op homeipatische basis) niet altijd helpt tegen je depressie, of zelfs helemaal niet werkt.
Op naar de volgende oplossing!

P.s Iemand trouwens ook ervaring met antidepressiva die slecht of helemaal niet werkt?

Yep, ik heb dezelfde ervaring met St.Janskruid .

quote:

Op dinsdag 9 september 2008 20:12 schreef F04 het volgende:
Hier ben ik weer. Zoals jullie vast wel weten heb ik afgelopen zomer een maandje lang de Hyperiplant (st janskruid) geslikt. Na 4 weken slikken had ik nog steeds geen positief effect, dus besloot ik na een maand, en ¤15 weg uiteindelijk maar te stoppen. Wat ik hieruit dus wil concluderen is dat een Antidepressiva (op homeipatische basis) niet altijd helpt tegen je depressie, of zelfs helemaal niet werkt.
Op naar de volgende oplossing!

P.s Iemand trouwens ook ervaring met antidepressiva die slecht of helemaal niet werkt?

30% heeft te maken met een zogenaamde treatment resistant depression... dus niet te behandelen met medicijnen

quote:

Op dinsdag 9 september 2008 19:30 schreef Burdie het volgende:

[..]

Ook zo extreem? Het overvalt me soms ook gewoon, dan ben ik iets aan het doen (of we zijn onderweg) en ineens word ik zo moe dat ik er naar van word .

ja dat kan soms extreem zijn helaas...

quote:

Op dinsdag 9 september 2008 20:42 schreef Re het volgende:

[..]

ja dat kan soms extreem zijn helaas...

Je leert er wel mee leven, maar leuk is anders.
Mijn vriend is gelukkig heel begripvol en zorgzaam op dat soort momenten !

Nou, even een update...

Ik was begonnen met Paroxetine, maar ik vond dat het maar weinig deed. Het werd rustiger in mn hoofd, maar vanaf het moment dat ik het slikte heb ik ook overspannen thuis gezeten. Ik kreeg dus tijd om even bij te komen.
Uiteindelijk ben ik ermee gestopt in overleg met de HA. Moest afbouwen en dat deed ik. Had alleen wel afkick verschijnselen, zoals elektrische schokken door m'n hele lichaam, duizelig, stemmingswisselingen, snel geirriteerd...
Maargoed, daarna heb ik me echt een aantal weken helemaal top gevoeld. Ik ga nu ook naar een psychotherapeut die heel erg goed is. Ik snap hem en hij snapt mij, heel fijn.
Jammer genoeg voel ik me sinds een paar dagen weer minder.
Hoe gemeen is dat dan?? Als je je goed voelt heb je echt zoiets van, nou ik kan me niet voorstellen dat ik weer in een dip kom! en dan zit je in een dip en kun je je niet voorstellen dat je je ooit nog goed gaat voelen... *zucht* wat een gedoe.

Maar we blijven positief. Ik weet dat alles goed komt en al die waanideeen zijn maar waanideeen. Ik ben enkel de waarnemer, en het brein gooit af en toe opties op om naar te kijken. Maar dat wil niet zeggen dat ik ben wat ik denk

Dus..

quote:

Op dinsdag 9 september 2008 22:13 schreef Take_A_Picture het volgende:
Hoe gemeen is dat dan?? Als je je goed voelt heb je echt zoiets van, nou ik kan me niet voorstellen dat ik weer in een dip kom! en dan zit je in een dip en kun je je niet voorstellen dat je je ooit nog goed gaat voelen... *zucht* wat een gedoe.

Dat is ook een beetje inherent aan het feit dat je geen anti-depressiva meer gebruikt. Dan komen je gevoelens veel meer in "full-effect" naar je toe, en dan zal het gerust lijken dat het nooit meer goedkomt als je in een dip(je) aanbeland bent. Een kwestie van een flink aantal gesprekken met een hulpverlener, problemen aanpakken, vertrouwen in jezelf hebben en vooral veel geduld hebben.

Ik heb persoonlijk wel respect voor mensen die het zonder AD af kunnen, gevoelens kunnen dan wel zo bedreigend zijn. Dan lijkt het me niet meer dan logisch dat je twijfelt of het ooit nog goed komt als je tijdelijk in de put zit.

En zelfs als je aan de Seroxat zit zoals ik dan kunnen bepaalde gebeurtenissen je aangrijpen: als je te horen krijgt dat je contract bij je werkgever niet verlengd wordt en je naar een nieuwe baan kunt gaan uitkijken, zoals bij mij vandaag het geval is. .

Maar ja, we houden de moed erin, en dat moet iedereen doen in dit topique! .

Jeetje dat is kut zeg, dat je contract niet verlengd wordt... sterkte met een nieuwe baan zoeken!

Ik heb heel veel mazzel met mijn werkgever. Die blijft me vertellen dat ik me geen zorgen moet maken om mijn baan, dat ik gewoon mag blijven (zit al sinds juni thuis, begin sindskort weer een beetje met werken).
Dan mag je toch wel in je handjes knijpen, sommige werkgevers zijn niet zo begripvol...

Wow, dat vind ik wel erg goed van je werkgever, TAP!
Lang leve de mensen die er wél mee om kunnen gaan .

quote:

Op dinsdag 9 september 2008 20:41 schreef Re het volgende:

[..]

30% heeft te maken met een zogenaamde treatment resistant depression... dus niet te behandelen met medicijnen

en ik gok dat de percentages voor sint-janskruid-resistentie nog enkele tientallen hoger zijn, zeker als je het placebo-effect uitsluit. maargoed, ik ben misschien niet objectief genoeg gezien mn werk
wat trouwens interessant is om te weten voor veel mensen: als iemand in je familie goed reageert op bijvoorbeeld paroxetine, of sertraline, dan is de kans dat jij daar goed op reageert ook groter. en omgekeerd ook: therapieresitentie voor 1 middel is ook deels erfelijk.

@degene die gestopt was met paroxetine en nu n terugval heeft. hoe lang heb je het gebruikt? hoe ernstig waren je klachten? is een ander middel geen optie voor je? ik denk trouwens dat als je je een paar weken super hebt gevoeld znder medicatie, je het niet zo super hard nodig hebt. misschien ben jij wel beter af zonder. maar mocht je toch vastlopen, bedenk dan vast wat je zou willen en kunnen doen.

quote:

Op donderdag 11 september 2008 08:14 schreef knuppelhout het volgende:

[..]

en ik gok dat de percentages voor sint-janskruid-resistentie nog enkele tientallen hoger zijn, zeker als je het placebo-effect uitsluit. maargoed, ik ben misschien niet objectief genoeg gezien mn werk
wat trouwens interessant is om te weten voor veel mensen: als iemand in je familie goed reageert op bijvoorbeeld paroxetine, of sertraline, dan is de kans dat jij daar goed op reageert ook groter. en omgekeerd ook: therapieresitentie voor 1 middel is ook deels erfelijk.

@degene die gestopt was met paroxetine en nu n terugval heeft. hoe lang heb je het gebruikt? hoe ernstig waren je klachten? is een ander middel geen optie voor je? ik denk trouwens dat als je je een paar weken super hebt gevoeld znder medicatie, je het niet zo super hard nodig hebt. misschien ben jij wel beter af zonder. maar mocht je toch vastlopen, bedenk dan vast wat je zou willen en kunnen doen.

Het kan nog vreemder zelfs... als je een succesvolle therapie stopt omdat je een bepaalde bijwerking hebt en je veranderd van therapie die daarna niet aanslaat kan het zelfs zo zijn dat je eerste therapie vervolgens ook niet meer werkt.... vreemd spul die hersenen

klopt. daarom ben ik altijd heeeeel voorzichtig met switch-wensen van patienten. je hebt er tussen zitten die echt elke week iets nieuws willen proberen. lastig om mee om te gaan.

quote:

Op donderdag 11 september 2008 08:32 schreef Re het volgende:

[..]

Het kan nog vreemder zelfs... als je een succesvolle therapie stopt omdat je een bepaalde bijwerking hebt en je veranderd van therapie die daarna niet aanslaat kan het zelfs zo zijn dat je eerste therapie vervolgens ook niet meer werkt.... vreemd spul die hersenen

Okee, dat is echt raar... je leert toch gewoon bepaalde vaardigheden in therapie?

ja, maar de chemische processen kun je niks bijbrengen. die gaan hun eigen gang!