Tips voor nieuwe papa's, hoe met zwangere mama om te gaan

Gefeliciteerd van ons , en tevens leuk topic. Ben benieuwd

Misschien dat Stinkie tips kan geven! Als Fok!vader.

Mijn man zegt altijd, "mijn vrouw heeft geen last van haar hormonen, ik helaas wel"
Maar hij is er achter dat hij me als ik een baalbui heb me gewoon even moet laten gaan, zeker niet tegen me in gaan en dan komt het vanzelf wel weer goed.
Met een huilbui alleen een arm om me heen en zeggen dat het wel goed komt, hij hoeft geen oplossingen te zoeken die er toch niet zijn dus zeggen "ja maar ik kan er ook niks aan doen" is echt not done hier.

Maar iedere vrouw is anders en iedere vrouw reageerd anders, het belangrijkste is dat als je vrouw/vriendin moe is en het even niet meer ziet zitten omdat ze de wc voor de 30ste keer innig heeft omhelst je haar serrieus neemt en het niet gaat zitten begataliseren of zeggen dat het erbij hoort, dat weten we namenlijk zelf ook wel!
Toon interesse in de baby, ik vond het geweldig dat ik erachter kwam dat mijn man dus ook echt dingen had gelezen en soms zelfs iets beter wist dan ik.
Ook dat hij toen hij de baby kon voelen "spelletjes" ging doen, door bv zijn hand tegen de baby aan te leggen en dan te verschuiven, de baby volgde dan zijn hand, nu is ze er te groot voor maar ze reageerd wel nog sterk op zijn hand, die is lekker warm.

Verders veel succes en plezier!

Mischien vind je het leuk om t boekje van Kluun te lezen, Help ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt.
Het leest makkelijk weg, dus ook voor mensen die niet lezen als hobby hebben

Verder kun je denk ik niet meer doen als begrip tonen op t moment dat je vrouw/vriendin moe is of zich niet lekker voelt...en vooral niet direct in de verdediging gaan als ze eens onredelijk doet over iets stoms....meeveren

En zoals KD ook al zegt, toon interesse
ik vind het trouwens ook fijn dat mijn vriend elke avond mijn buik insmeert met Mama buikzalf van Zwitsal...

Ik heb niet direct een tip of iets voor je (behalve misschien wat anderen al zeiden qua interesse en betrokkenheid); maar ik wilde wel even zeggen dat ik het ontzettend leuk en lief van je vind dat je hier zo'n topic aanmaakt
Wat mij betreft toont dit al jouw betrokkenheid bij de zwangerschap van je vriendin en ik denk dat je je niet teveel zorgen moet maken verder, geniet er met volle teugen van!

oh, en gefeliciteerd uiteraard

Op tijd beginnen met de babykamer.
Die moet een paar maanden uitdampen ivm giftige gassen die in nieuwe meubels zit.

Verder gewoon jezelf blijven en realistisch blijven.

Tijdens de zwangerschap groeit ook het gat in de hand van je vrouw.
Dus zorg dat je vrouw dat ene jurkje van 40 euro niet koopt want ze zijn zo uit maatje 56 gegroeit. (Eerst een paar goedkope dingen kopen en dan mag je pas denken aan te dure baby kleertjes, en dan hopen dat ze ondertussen ook vind dat 40 euro teveel geld is voor een jurkje).

Mijn vriendin is ook ruim 6 weken zwanger en wat KD beschrijft heb ik ook aan den lijve ondervonden. Ik wist me totaal geen raad met haar zo plotselinge huilbuien en uit het niets opkomende baal momenten!
Omdat het voor ons ons eerste kindje wordt wil je het beste van het beste, het mooiste van het mooiste. Je bent dus een gewillig slachtoffer voor de babyzaken. We gingen naar een babyzaak om gewoon eens rond te kijken. Een uurtje later schaakte we onszelf buiten met een aankoopbon(kinderwagen) in ons hand van 1000 euro! Voor kreten als "Ja maar hij is héél handig, kijk maar...(doet allerlei trucjes met de wagen)!" en "U wilt toch immers het beste voor uw kind?" ben je heel gevoelig heb ik gemerkt. Het is dat we de kinderwagen al wilden hebben maar niet op dat moment. We wilden ons eerst orienteren. Maar spijt hebben we niet van onze aankoop want ja hij is idd heel handig!

Je vrouw haar rug masseren! Echt in de loop van de zwangerschap deed deze meer en meer pijn en niets was fijner dan dat Knut gewoon lekker mijn rug masseerde. Heerlijk! Dat waardeerde ik echt zo enorm.

quote:

Op vrijdag 23 mei 2008 15:41 schreef KD-fotografie het volgende:
Mijn man zegt altijd, "mijn vrouw heeft geen last van haar hormonen, ik helaas wel"

F. zei tegen een collega die er naar vroeg: 'Och, ze is niet chagrijniger dan anders'.

a_a, je kan je evt. ook alvast inlezen in Hoe gaat het met de (nieuwe) vaders dan? Deel III en de voorgaande topics, erg leuk leesvoer voor as. vaders.

quote:

Op vrijdag 23 mei 2008 17:35 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

F. zei tegen een collega die er naar vroeg: 'Och, ze is niet chagrijniger dan anders'.

Ik verwacht hier trouwens k_i_m nog wel

met lief zijn kom je echt al een heel eind en als ze een baal/huil dag heeft hou je gewoon in je achterhoofd dat het over een paar maanden weer over is

tvp

* Lariekoek ook papa wordt!

quote:

Op vrijdag 23 mei 2008 17:41 schreef Poppejans het volgende:

[..]



Ik verwacht hier trouwens k_i_m nog wel

Hoezo?!?! . . . . . . . .

Hier thuis is het inmiddels een running gag dat als Lilah breed aan het grijnzen is naar mijn wederhelft hij tegen haar zegt; Wat ben je weer gezellig! Dat heb je niet van je moeder!"

.

Een soort van verplicht leesvoer is ook Zwangerschapshormonen/ Hormonale gekte....

hihihi en wees niet te creatief met het bedenken van seksstandjes waarop het met een dikke buik vast wel wil lukken.. De normale standjes lukte hier niet meer en meneer bedacht iedere dag wel een nieuwe.
de eerste week heb ik er nog een paar geprobeerd
Maar ondersteboven een kwart gedraaid in de douchecabine voelt niet veilig als je hoogzwanger bent.


Ook vooral veel interesse tonen en je lekker bemoeien met alles, want de keuze tussen welke dekentjes kan nog best ingewikkeld zijn, zeker als je zwanger bent :p

Ik vind dat het bij mijn meisje (lovelylady) behoorlijk mee valt hoor.
Kan soms eens wat gevoeliger reageren, maar daar blijft het ook echt bij. Ik had in het begin echt erger verwacht (* Cryothic hoopt dat ze dat niet leest )

Maar goed, het voordeel hier is dat ik als aankomende papa alles al kan vragen aan een ervaren moeder

quote:

Op zaterdag 24 mei 2008 00:14 schreef admiraal_anaal het volgende:
heb nu al hele goeie tips gehad, ook betreft het verven van de kinderkamer, moeders met hormoonbommen

Die linkjes met verplichte leesvoer moet ik ook maar eens gaan lezen, heb trouwens 17 juni een termijn echo bij Bronovo ziekenhuis in Den Haag. Iemand ervaring met dit ziekenhuis?

Misschien moet je Maxima even bellen, die is daar wel eens geweest geloof ik! .

Mijn tip:
Zeg niet: "We zijn zwanger".
Geldt ook hiervoor: "heb trouwens 17 juni een termijnecho..."

Hou het een beetje reëel.

Ik neem aan dat hij er gewoon bij moet zijn dus 'ze' hebben een termijn echo. Hou het naast reëel ook als iets dat je samen doet.

Verder moet je vriendin gewoon aanvoelen. Je leert vanzelf wanneer je iets fout doet en ik kan je aanraden hetzelfde niet nog een keer fout te doen. De zwangerschap draait om haar en om het kindje. Probeer haar nu alvast aan het 'niet tillen' 'niet op hoge dingen' enzovoort te laten wennen omdat het niet gaat werken als je daar mee tot laat in de zwangerschap mee wacht.

Doe alles wat je maar kan doen eigenlijk om te zorgen dat zij zich prettig voelt. Op een gegeven moment ga je gewend raken aan het idee. Op dat moment moet je NOG beter je best gaan doen. Want voor haar begint het op dat moment namelijk een stuk zwaarder te worden.

Samengevat : "Doe wat ze zegt en hou haar handje vast. Vergeet niet te genieten"

quote:

Op zaterdag 24 mei 2008 10:02 schreef Knut het volgende:
Probeer haar nu alvast aan het 'niet tillen' 'niet op hoge dingen' enzovoort te laten wennen omdat het niet gaat werken als je daar mee tot laat in de zwangerschap mee wacht.

Dat vind ik juist zo'n onzin... Afhankelijk van hoe goed je je voelt in je zwangerschap kun je gewoon tillen en dat soort dingen hoor. Als het niet meer gaat merk je dat vanzelf aan je lichaam. Ik had er juist een hekel aan als mensen me behandelden alsof ik niks meer kon en mocht. Ik was zwanger, niet ziek of gehandicapt

volgens sangdrax ben ik nog nooit zo rustig geweest, maar die heeft sowieso meestal het beleid "laat maar gaan!". zolang mensen me lekker rustig zelf mijn gang laten gaan gaat alles gewoon best goed. ze moeten gewoon niet aan mijn kop zeuren, is all.....

oh; en het valt speciaal slecht als mensen me opeens behandelen alof mijn buik mijn hersens vervangt, of als er eens iets is, een giga positieve verhaal ophangen (ach meid; tis niet erg als je niet meer slaapt, je doet op een dag toch niks, dat soort opmerkingen)

en edit: als je dan klaagt erover dan ook nog eens te horen krijgt dat je "moet begrijpen dat ze het toch goed bedoelen". geweldig; elke dag rotopmerkingen, en steeds maar je mond moeten houden "want ze bedoelen het toch goed". kritiek toen ik 5 maanden koorts had (niet aanstellen, met de baby is alles toch goed) kritiek over hoe het trouwen geregeld is (geen huwelijkse voorwaarden), kritiek op onze katjes (die moeten maar weg ofzo), kritiek op de babykamer (zou je niet een ander kleurtje....) kritiek op geen werk, een week later van dezelfde persoon kritiek op wel werk als ik solliciteer. kritiek op *alles* en ik mijn mond maar houden.....
ze staan onverwacht op de stoep met zooi die ik niet wil en niet nodig heb (nee, we hebben nog geen kinderstoel nodig, en ook geen ruimte om jhet ding op te slaan en ik had zelf ook wel een andere uitgezocht) en hebben *constant* commentaar. en zodra je er iets van zegt wat volgens mij werkelijk niet onredelijk is kan je te horen krijgen dat je "wel erg last hebt van hormonen". mijn oplossing: wegwezen hier!

[ Bericht 50% gewijzigd door simmu op 24-05-2008 10:38:01 ]

quote:

Op zaterdag 24 mei 2008 10:27 schreef texelonia het volgende:

[..]

Dat vind ik juist zo'n onzin... Afhankelijk van hoe goed je je voelt in je zwangerschap kun je gewoon tillen en dat soort dingen hoor. Als het niet meer gaat merk je dat vanzelf aan je lichaam. Ik had er juist een hekel aan als mensen me behandelden alsof ik niks meer kon en mocht. Ik was zwanger, niet ziek of gehandicapt

Ik vond deze topic to begin with al van een behoorlijk denigrerende insteek, maar goed. Ben blij dat jij nu ff een opmerking maakt. .

Even een puntsgewijze post:
- van harte gefeliciteerd!
- wat KD zegt is erg herkenbaar.
- goed doorvragen wat ze wil. en dat vaak doen, want meningen kunnen veranderen. Hierbij heb ik het over wel of niet rood vlees eten (wijn, drinken, whatever) waar zij bij is, etc. ik vond dat niet erg, maar sommige vrouwen vinden dat wel vervelend.
- buiten de hormonale buien om is ze gewoon nog de vrouw die je van vroeger kent. (is wellicht tegenstrijdig met wat sommigen hierboven zeggen, maar ik had er echt geen behofte aan om continu beschouwd te worden als babyhuis op benen, zeg maar. Dit is vooral aftasten wat je vriendin/vrouw prettig vindt.
- bij de eerste hormonale buien weet e niet wat het prettigst is voor je vrouw, meeschelden, knuffel, stomme dingen zeggen (vond ik soms wel prettig. relativeert zo lekker), ff weglopen, is gewoon uitproberen, en achteraf vragen of ze het fijn vond en wat je de volgende keer anders zou moeten doen.
- als ze erg misselijk is, mss aanbieden om s ochtends voordat ze opstaat alvast een crackertje naast haar bed te zetten. het helpt als je iets eet voordatje opstaat.
- en verder, toon interesse, op jouw manier. Mijn man ging niet mee naar winkels, die wordt gillend gek (ik wel meegegaan voor de wandelwagen, maar verder weinig), maar ik heb hem wel regelmatig betrapt met het tijdschrift Kinderen in zijn handen, en hij las mee op Z&G en las ook sommige websites.
eigenlijk doe je dat al door hier een topic aan te maken op Fok. ik vind het een heel lief idee.
- afhaneklijk van hoe hormonaal ze wordt, is het wellicht handig om haar tegen zichzelf te beschermen (winkels, of andere rare dingen). wees iig niet bang om rare dingen te benoemen (met alle risico's van dien ). jullie zijn immers dezelfde mensen, met een extra dimensie. als jullie je alleen ng maar de extra dimensie richten, lijkt me niet wijs. hebben wij iig niet gedaan.
- maak wekelijks buikfoto's. (vond ik leuk, vergat mijn man weleens, dus maakte ik er dan zelf 1 voor de spiegl, wat hij dan weer niet leuk vond )
- last but not least, geniet ervan. later kan je erom lachen

Je kunt sex hebben zonder condoom want ze is toch al zwanger

quote:

Op zaterdag 24 mei 2008 10:32 schreef simmu het volgende:
volgens sangdrax ben ik nog nooit zo rustig geweest, maar die heeft sowieso meestal het beleid "laat maar gaan!". zolang mensen me lekker rustig zelf mijn gang laten gaan gaat alles gewoon best goed. ze moeten gewoon niet aan mijn kop zeuren, is all.....

oh; en het valt speciaal slecht als mensen me opeens behandelen alof mijn buik mijn hersens vervangt, of als er eens iets is, een giga positieve verhaal ophangen (ach meid; tis niet erg als je niet meer slaapt, je doet op een dag toch niks, dat soort opmerkingen)

en edit: als je dan klaagt erover dan ook nog eens te horen krijgt dat je "moet begrijpen dat ze het toch goed bedoelen". geweldig; elke dag rotopmerkingen, en steeds maar je mond moeten houden "want ze bedoelen het toch goed". kritiek toen ik 5 maanden koorts had (niet aanstellen, met de baby is alles toch goed) kritiek over hoe het trouwen geregeld is (geen huwelijkse voorwaarden), kritiek op onze katjes (die moeten maar weg ofzo), kritiek op de babykamer (zou je niet een ander kleurtje....) kritiek op geen werk, een week later van dezelfde persoon kritiek op wel werk als ik solliciteer. kritiek op *alles* en ik mijn mond maar houden.....
ze staan onverwacht op de stoep met zooi die ik niet wil en niet nodig heb (nee, we hebben nog geen kinderstoel nodig, en ook geen ruimte om jhet ding op te slaan en ik had zelf ook wel een andere uitgezocht) en hebben *constant* commentaar. en zodra je er iets van zegt wat volgens mij werkelijk niet onredelijk is kan je te horen krijgen dat je "wel erg last hebt van hormonen". mijn oplossing: wegwezen hier!

Begrijp ik trouwens goed dat je de stille hoop hebt dat het ooit nog overgaat? Dan kan je beter emigreren, want zodra het kind er is gaat dit gedrag gewoon nog een tandje hoger . Dan komen ze bijvoorbeeld langs voor de verjaardag van je vriend, die er niet is omdat hij moet werken. "Oh hij moet werken? Nouja, we komen evengoed vanavond hoor!" .

quote:

Op zaterdag 24 mei 2008 06:55 schreef Sugar het volgende:
Mijn tip:
Zeg niet: "We zijn zwanger".
Geldt ook hiervoor: "heb trouwens 17 juni een termijnecho..."

Hou het een beetje reëel.

Was ook het eerste dat mij opviel.

en als je een keer dronken thuiskomt klim dan niet over je hoogzwangere vriendin heen het bed in, maar stap gewoon aan je eigen kant van het bed in...

Gefeliciteerd admiraaal_anaal!

Het enige waar ik compleet van over de rooie ging tijdens mijn zwangerschap was het moment waarop ik vond dat er nu echt een babykamer geregeld moest worden en echt compleet (hormonaal) in paniek raakte omdat er nog niets gebeurd was.
Op dat moment was het wel slim geweest als mijn vriend toen ook werkelijk iets aan de babykamer had gedaan. Al had hij maar voor de vorm een kwast opgepakt of zo, in plaats van te zeggen dat er nog tijd genoeg was. Dat had een hele hoop gescheeld, hoewel hij achteraf natuurlijk wel gelijk had

quote:

Op zaterdag 24 mei 2008 00:18 schreef k_i_m het volgende:

[..]

Misschien moet je Maxima even bellen, die is daar wel eens geweest geloof ik! .

en ik las het hier ook al een beetje tussen de regels door: ook weer niet TE begripvol worden hoor. Als ze te ver gaat (met onredelijk zijn ofzo) moet je er gewoon wat van kunnen zeggen (anders blijft ze alleen maar steeds verder gaan met grenzen verkennen). Althans, bij mij werkt het af en toe wel als iemand gewoon zegt "en nou even normaal doen hoor", maar misschien dat andere vouwen dan helemaal flippen Probeer het even uit, zou ik zeggen

Op tijd aan de kinderkamer beginnen is ook belangrijk inderdaad.
Ik heb hem hier 's ochtends wakker gemaakt: Schat, m'n vliezen zijn gebroken en ik denk toch echt dat het tijd is om het wiegje in elkaar te zetten, vind je ook niet?

Ik denk dat jij je eigen vriendin het beste kent. Luisteren naar haar en niet naar wildvreemden op een forum is misschien wel het beste wat je kan doen

Ik had me dood gelachen als mijn vriend op internet om tips ging vragen hoe hij met me om moest gaan Ik ben geen bedreigde diersoort ofzo

Ik vind het altijd zo overdreven overkomen, die verhalen over hormonale buien. Ik heb ook weleens last gehad / nog steeds last van extra chagrijnigheid als ik ongesteld ben of idd tijdens de zwangerschap, maar veel vrouwen lijken dat te gebruiken als excuus om maar eens flink jezelf te laten gaan. Sorry hoor, maar ooit gehoord van zelfbeheersing en volwassen gedrag?
Ik wil niemand tegen het hoofd stoten maar dat is wel mijn gedachte als ik iedereen zo zie typen over hormonale buien etc. Het is geen excuus om je maar te laten gaan.

Verder, over tips voor a.s. papa's ... wat Davinia zei vond ik wel goede dingen eigenlijk ...

quote:

Op zaterdag 24 mei 2008 10:27 schreef texelonia het volgende:

[..]

Dat vind ik juist zo'n onzin... Afhankelijk van hoe goed je je voelt in je zwangerschap kun je gewoon tillen en dat soort dingen hoor. Als het niet meer gaat merk je dat vanzelf aan je lichaam. Ik had er juist een hekel aan als mensen me behandelden alsof ik niks meer kon en mocht. Ik was zwanger, niet ziek of gehandicapt

Dat is maar een goede manier om aan te geven dat het per zwangerschap verschilt. Sil was ook niet ziek of gehandicapt maar mocht gewoon op opdracht van de verloskundige/huisarts gewoon niks meer tillen/doen. En dan is de mentale voorbereiding alleen maar fijn

quote:

Op zaterdag 24 mei 2008 10:38 schreef Vivi het volgende:

[..]

Ik vond deze topic to begin with al van een behoorlijk denigrerende insteek, maar goed. Ben blij dat jij nu ff een opmerking maakt. .

Het gaat dan gelukkig ook niet over jou, maar over een man en hij wil tips waar hij op moet letten. Dat de insteek dan niet helemaal overeenkomt met de insteek van de vrouwen verbaasd mij dan weer niks.

quote:

Op zaterdag 24 mei 2008 11:41 schreef juttertje het volgende:

[..]



en ik las het hier ook al een beetje tussen de regels door: ook weer niet TE begripvol worden hoor. Als ze te ver gaat (met onredelijk zijn ofzo) moet je er gewoon wat van kunnen zeggen (anders blijft ze alleen maar steeds verder gaan met grenzen verkennen). Althans, bij mij werkt het af en toe wel als iemand gewoon zegt "en nou even normaal doen hoor", maar misschien dat andere vouwen dan helemaal flippen Probeer het even uit, zou ik zeggen

Dit is wel een gouden tip. Ik heb zo nu en dan ook gewoon gezegd "Ja, en nu stel je je gewoon aan en dat doen we dus niet".

quote:

Op zaterdag 24 mei 2008 12:32 schreef Knut het volgende:

[..]

Het gaat dan gelukkig ook niet over jou, maar over een man en hij wil tips waar hij op moet letten. Dat de insteek dan niet helemaal overeenkomt met de insteek van de vrouwen verbaasd mij dan weer niks.

Dat is mooi, kan je ook gelijk ophouden met jezelf te verdedigen!

Zoals om 23:00 nog naar de Mac willen. Maar goed ook dat Knut dan zei "Doe even normaal" anders was ik vast 30 kilo aangekomen en had ik daar nu spijt van gehad.

quote:

Op zaterdag 24 mei 2008 12:38 schreef k_i_m het volgende:

[..]

Dat is mooi, kan je ook gelijk ophouden met jezelf te verdedigen!

Daar zou ik dan eerst mee moeten beginnen

quote:

Op zaterdag 24 mei 2008 12:30 schreef Knut het volgende:

[..]

Dat is maar een goede manier om aan te geven dat het per zwangerschap verschilt. Sil was ook niet ziek of gehandicapt maar mocht gewoon op opdracht van de verloskundige/huisarts gewoon niks meer tillen/doen. En dan is de mentale voorbereiding alleen maar fijn

Dan kan je je vrouw net zo goed in een glazen kooitje houden 9 maanden lang.
In dit geval was het tillen, maar een ander mag iets niet eten halverwege de zwangerschap, een volgende moet halverwege iets juist wel extra doen, en nummer 4 mag niet meer naar buiten en nummer 5 moet de hele dag binnenblijven ivm luchtkwaliteit.. Je kunt onmogelijk alle mogelijke scenario's voorbij laten komen en je daar preventief op instellen.

Gewoon lekker zwanger laten zijn. Als het lichaam of de vk aangeeft iets niet of juist wel te doen is het heel makkelijk schakelen hoor.
Bij 80% van wat ik hier lees krijg ik een vreselijk betuttelend gevoel en zou ik gillend gek geworden zijn (wat dan natuurlijk geheid hier als 'hormonale bui' bestempeld zou worden volgens mij)

quote:

Op zaterdag 24 mei 2008 12:39 schreef E.T. het volgende:
Dan kan je je vrouw net zo goed in een glazen kooitje houden 9 maanden lang.
In dit geval was het tillen, maar een ander mag iets niet eten halverwege de zwangerschap, een volgende moet halverwege iets juist wel extra doen, en nummer 4 mag niet meer naar buiten en nummer 5 moet de hele dag binnenblijven ivm luchtkwaliteit.. Je kunt onmogelijk alle mogelijke scenario's voorbij laten komen en je daar preventief op instellen.

Nee, maar je kan er eigenlijk altijd wel vanuit gaan dat zware dingen tillen gewoon niet de bedoeling is . Ik blijf dus gewoon bij mijn tip.

quote:

Gewoon lekker zwanger laten zijn. Als het lichaam of de vk aangeeft iets niet of juist wel te doen is het heel makkelijk schakelen hoor.
Bij 80% van wat ik hier lees krijg ik een vreselijk betuttelend gevoel en zou ik gillend gek geworden zijn (wat dan natuurlijk geheid hier als 'hormonale bui' bestempeld zou worden volgens mij)

Ach, hormonen zijn zeer zeker wel onderdeel van een zwangerschap. Je kan er omheen lullen maar het is gewoon zo dat tijdens vooral het laatste deel van de zwangerschap vrouwen anders reageren en misschien de mannen ook wel. Want ook een man die zit met het feit dat het kindje eraan zit te komen en het leven is gewoon makkelijker als je gewoon erkend dat dit het geval is. Ik zei al eerder dat iedere vrouw verschillend is en daar denk ik ook nog eens bij dat het iedere zwangerschap verschillend is. Ik ben het met Maneki eens dat je vooral naar je vrouw moet luisteren, en dat de tips die je hier krijgt van zowel mannen als vrouwen lang niet allemaal even nuttig zijn als het bij jouw vriendin/vrouw helemaal niet op die manier werkt

quote:

Op zaterdag 24 mei 2008 12:30 schreef Knut het volgende:

[..]

Dat is maar een goede manier om aan te geven dat het per zwangerschap verschilt. Sil was ook niet ziek of gehandicapt maar mocht gewoon op opdracht van de verloskundige/huisarts gewoon niks meer tillen/doen. En dan is de mentale voorbereiding alleen maar fijn

Zoals jezelf zegt verschilt elke zwangerschap. Ik zou het echt 3 keer niks vinden om vanaf het begin van de zwangerschap al niet/weinig meer te tillen/mogen doen omdat misschien later in de zwangerschap het ook echt niet meer mag. Want dat is dus niet bij elke vrouw/zwangerschap zo. Als je gewoon luistert naar je lichaam wat je wel en niet kan, dan ben je al een heel eind denk ik. De meeste vrouwen doen in de loop van de zwangerschap toch al steeds meer rustig aan, omdat alles steeds zwaarder wordt. Zolang je dingen nog kunt doen moet je daar juist lekker van genieten, vind ik.

quote:

Op zaterdag 24 mei 2008 12:45 schreef Knut het volgende:
Ach, hormonen zijn zeer zeker wel onderdeel van een zwangerschap. Je kan er omheen lullen maar het is gewoon zo dat tijdens vooral het laatste deel van de zwangerschap vrouwen anders reageren en misschien de mannen ook wel.

Maar het is ook wel makkelijk om alles waar een zwangere het niet mee eens is het op de hormonen af te schuiven. Zwangere vrouwen zijn ook gewoon nog steeds mensen met een mening hoor, en soms is die mening dus niet hetzelfde als die van een ander.

quote:

Op zaterdag 24 mei 2008 12:53 schreef texelonia het volgende:

[..]

Maar het is ook wel makkelijk om alles waar een zwangere het niet mee eens is het op de hormonen af te schuiven. Zwangere vrouwen zijn ook gewoon nog steeds mensen met een mening hoor, en soms is die mening dus niet hetzelfde als die van een ander.

Ik denk dat Knut het hier zelfs andersom ziet. Aan het einde van de zwangerschap lijkt het gewoon of de vrouw in zichzelf keert en dat dingen waar ze zich vooraf druk over maakt er dan helemaal niet meer toe doen. Dit zal ook wel door de hormonen komen, maar het is wel iets om rekening mee te houden. Het lijkt dan wel of allerlei zaken van de grote boze buitenwereld helemaal niet meer belangrijk zijn.

Overigens vond ik het tijdens mijn zwangerschappen best wel fijn dat er allerlei dingen voor mij getild, gesjouwd en verplaats werden. Geeft toch wel het gevoel dat je een beetje speciaal bent op dat moment. Ik heb dat absoluut niet ervaren als betuttelen.

Suzanna, bij Demi's zwangerschap had ik je gelijk gegegevn, bij deze helaas niet.
Misschien heeft de prenatale depressie er iets mee te maken maar dat is ook hormonaal.

Het is niet zo omdat jij iets op een bepaalde manier ervaart het bij iedere vrouw zo is en iedere andere vrouw zich maar aanstelt.

quote:

Op zaterdag 24 mei 2008 12:53 schreef texelonia het volgende:

[..]

Maar het is ook wel makkelijk om alles waar een zwangere het niet mee eens is het op de hormonen af te schuiven. Zwangere vrouwen zijn ook gewoon nog steeds mensen met een mening hoor, en soms is die mening dus niet hetzelfde als die van een ander.

Maar het is gewoon niet terrecht om te zeggen dat er geen hormonen zijn. Waar ik normaal gesproken met Sil gewoon een rustige discussie kon hebben over dingen heb ik de duur van de zwangerschap zo nu en dan iets eerder mijn zin doorgedreven en ook zo nu en dan maar geaccepteerd dat het weinig nut heeft. Dit heeft zeer zeker WEL met de hormonen te maken. Want sinds afgelopen zondag is het niet meer voorgekomen en is alles weer gewoon zoals voor de zwangerschap.

Oh, maar dat snap ik heel goed hoor KD! Ik heb alleen het idee dat vrouwen OMDAT er een naampje aan het beestje wordt gegeven ook gewoon chagrijnigheid gaan zien als iets 'puur hormonaals'. Met andere woorden, ik kan er niks aan doen en mag zeggen wat ik wil, het is allemaal niet mijn schuld.
In jouw geval vind ik het heel anders, sorry dat het op jou zo overkwam dat ik iedereen over 1 kam wilde scheren, zo bedoelde ik het in ieder geval niet. Het was meer bedoeld voor 'gezonde zwangeren' die niks mankeren alleen wat vaker chagrijnig zijn en dan maar gewoon zich laten gaan omdat het toch allemaal 'hormonaal' is. Daar ben ik het niet mee eens.
Hopelijk snap je me... in ieder geval vind ik het voor jou heel naar dat jij je zo voelt, sterkte voor jou.

Een zwangere vrouw heeft altijd gelijk.


Als ze in de buurt is.